Raf Yorumu: Dilara (@dilarauzmez)

İletişim yalnızca kelimelerle mi sınırlıdır? Elbette ki bu soruya birkaç farklı yanıt verilebilir. İlk seçenek: Evet dediğimizi varsayarsak dünyayı kelime dağarcığımızın el verdiği çerçevede algılayabiliyoruz, sonucuna ulaşabiliriz. Bunun bir bakıma doğruluk payının olduğunu düşünüyorum zira kelimelerin bakış açımızı genişlettiğine inananlardanım.…devamıİletişim yalnızca kelimelerle mi sınırlıdır? Elbette ki bu soruya birkaç farklı yanıt verilebilir. İlk seçenek: Evet dediğimizi varsayarsak dünyayı kelime dağarcığımızın el verdiği çerçevede algılayabiliyoruz, sonucuna ulaşabiliriz. Bunun bir bakıma doğruluk payının olduğunu düşünüyorum zira kelimelerin bakış açımızı genişlettiğine inananlardanım. Zihnimiz ne kadar çok kelimeye vâkıf olmuşsa bir o kadar da derinini görebiliriz. Sonuçta kelimeler ile düşünürüz, öyle değil mi? Peki ya... Hayırsa cevabımız... O zaman da şu açıdan bakabiliriz ki kelimelerin muktedir olamadığı bir durum da söz konusu. Hani dilimizin dönmediği ya da kelimelere dökülmesinin insanı zorladığı hisler, anlar vardır ya... Heh işte, onlardan bahsediyorum. Tarifi, izahı olmuyor diye düşünceden sayamaz mıyız onları? Ee, o zaman düşüncelerimiz kelimelerin sınırlarını aşmıyor mu? Ya da kelimeler, düşüncelerimizi aktarmanın yollarından sadece biri mi? Sanıyorum ki burada asıl "Düşüncenin tanımı nedir"i düşünmeye başlıyorum ve işler hafiften karışıyor. Misal hislerimiz de ifadeye döküldüğü takdirde birer düşünceye dönüşmezler mi? O zaman bir mağara resmi bile bir düşünceyi aktarım biçimi, bir iletişim yöntemi olabilir. Aslına bakarsak bu satırlara döktüğüm alfabe dediğimiz şey de temelde bir resim değil midir? (Bakınız: kanji) Az önce hafiften mi demiştim? Iıh, pek emin olamadım şimdi. İyisi mi boşverin, hemen kaçıyorum oralardan... :) Kesin olarak bildiğim bir şey yok ama ben inanıyorum ki okumasını bilirsek ya da belki dinlemesini, görmesini; bu dünyadaki her şeyin anlattığı bir hikayesi vardır elbet. 💫👀 Genelde filmler üzerine düşünmeyi severim ama bu sefer bende bu filmin hissiyatı ağır bastı. İzahı zorluyor... :) Filmden ne öyle aksiyonlu büyük olaylar ne de açık açık izahatlı dramlar bekleyin. Hatta bir olay falan hiç beklemeyin. Siz duruma odaklanın ve tabii ki detayları okumaya... O kadar ilmek ilmek ilerleyen bir film ki ağır ilerliyor demek bile hafif kalıyor. Filmin sonuna gelindiğindeyse ne anlatıldığından ziyade neyin anlatılamadığıyla kalakalıyorsunuz öylece... Filmin herkese hitap edeceğini sanmıyorum. Şayet görünenden ötesini, daha derinini hissedebilenlerdenseniz işte o zaman bu filmin sizin için bir anlamı olabilir diye düşünüyorum. . . . Not: Filmi tek cümleyle özetle deseler, muhtemelen "Dışı eli yakar, içi beni yakar." derim. Bazı kelimelere dünyalar sığabiliyor, ilginç... 9/10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐☆