Raf Yorumu: Elif Tabak 🪷 (@veisalgia)

3/5 🐕 Dünya klasiklerinden Don Kişot’un yazarı Cervantes’in kitabı olduğu için alıp okumaya başladığım Köpeklerin Sohbeti, bir anda konuşma yeteneği kazanmış iki köpekten birinin diğerine kendi hayatını anlattığı bir uzun öykü. Kültürden, insanlardan, felsefeden, etikten, sahip oldukları ona yakın sahiplerden…devamı3/5 🐕 Dünya klasiklerinden Don Kişot’un yazarı Cervantes’in kitabı olduğu için alıp okumaya başladığım Köpeklerin Sohbeti, bir anda konuşma yeteneği kazanmış iki köpekten birinin diğerine kendi hayatını anlattığı bir uzun öykü. Kültürden, insanlardan, felsefeden, etikten, sahip oldukları ona yakın sahiplerden bahsederek kendi gözlerinden insanların portresini çiziyorlar. Kitap aslında bu köpeklerin konuşmalarını duyan bir Teğmen’in kendi mahvolmuş evliliğini bir arkadaşına anlatmasıyla başlıyor. Sonra da hastanedeyken bu iki köpeğin konuştuğunu duyduğu iki geceden ilkini, Berganza’nın kendi hayatını anlattığı geceyi insanlar uydurdu sanmasın diye kaydettiğini söylüyor. Ve arkadaşıyla birlikte bizler de bu kaydedilmiş muhabbeti okuyoruz. Oldukça güzel bir kitaptı. Cervantes’in dilini okuduğum için her zamanki gibi memnundum, okumanın her zaman zevk verdiği absürt ve maceramsı bir dili var ama çevirisinde herhalde tarihe uymak için eski Türkçe kelimeler kullanılmış. Sırf o kısmı biraz zorladı ama genel olarak Cervantes’in maceraperest dili hakimdi. Bu köpeğin başına gelenleri hem sırf olaylar şeklinde okumak hem de nasıl duygusal ve etik anlamlar yüklediklerini görmek, insanları eleştirirken eleştirinin günah olduğunu söyleyip kendini tutmaya çalışan iki köpek görmek çok ilginçti. Çoğu insan kendi dili hakkında bu kadar düşünmüyor, o eleştiriler de hoşuma gitti. Tarihi yüzünden biraz geri kafalılık var tabi kitapta sanki, kadınlarla, ırkçılıkla ilgili biraz. Sırf o zamanlar yüzünden köşelere sıkıştırılmış ırkçılık vs ama o tarihler öyleymiş, yapabileceğim bir şey yok ayrıca bunu yorumlamak için de yeterli bilgim olmadığını düşünüyorum. Sadece belirtmek önemli diye düşündüm. Özetle benim hoşuma gitti. Yer yer azıcık sıksa da, veya köpeklerden birine yer yer sinir olsam da zaten bir uzun öykü olduğu için hemen bitiyor. Bence eğlenceli ve düşündürücüydü. Öykü seviyorsanız bir deneyin derim, Cervantes tarzında çok fazla değişik olayın anlatıldığı hızlı, tatlı ama felsefi bir öykü. İyi okumalar…