Raf Yorumu: SZ (@s.z)

s.z 2 years ago

Günaydınn Dostlarım.. Ülkemizden, geleceğimizden, yarınımızdan umudumuzu kaybetmeye başladığımız şu günlerde aklıma gelen bir film. Bir çoğunuzun izlediğini düşündüğüm bir film , izlemeyende gitsin izlesin ertelemenyecek kadar iyi bir filmdir. Film konusu verdiği mesajlarla ve gerek içinde ki yaşam mücadelesini kendimle…devamı

hmmmmm Eşin terk ediş süreci o kadar yüreğime dokundu ki... Benim annemle babam 5 yıl boyunca ayrı kalmıştı, ben de annemin…devamıEşin terk ediş süreci o kadar yüreğime dokundu ki... Benim annemle babam 5 yıl boyunca ayrı kalmıştı, ben de annemin yanında kalmıştım. Ne kadar ağladığımı bi' tek Allah bilir, ben bile bilmem, aylarca babasından ayrı kalması insanın yâhut babasının sürekli "eşek, öküz, davar, sığır, ayı..." gibi hayvanlara benzetilmesi çok yaralıyor yüreğini bi' çocuğun. Ve hiçbir çocukluğunu yani en güzel hazînesini, kendi çağını kaybetmiş yetişkin anlayamıyor o çocuğun sızısını, onlara çok âdî/sıradan bi' hâdise gibi geliyor bu. Çocuk için değil; çocuk ağladığı gözyaşından çoğunu içine döküyor, hayattan nefret ediyor, ma'lûm şeylerin ma'lûm olmasından rahatsızlık duyuyor, gerçekleri umûmî helâlara benzetiyor, hayat her geçen gün daha kolaylaşmıyor daha zorlaşıyor. En sevdiğin iki insan arasında seçim yapmak, devletin bunu yaptırması, sonra niye şimdiki düzeni sevmiyorsun..? Çünkü zulüm lan bu! Ve bunun efendimi mefendimi de yok; evlenmeyi, bir olmayı birlikte yaşamayı ve birbirini anlamayı bu kadar zorlaştırıp boşanmayı, ayrılmayı, birbirinden nefret etmeyi, insanların birbiri üzerine hükümranlık kurmasını bu kadar kolaylaştıran haysiyetsizler kimlerse teker teker acı biber sürülsün ağızlarına ve ne kadar büyük bi' acı yaşattıklarını dinlesinler saatlerce anlayana kadar. Hayvanlar yaşar ama insan gibi bilince sâhip değillerdir, bazı insanlar ise var olan bilinçlerini insanca kullanmazlar, işte onlar "hayvan" diye anılmayı hak ederler ama elbette hayvandan daha aşağıdırlar. Hayvanlar! Düzenleri sistemleri kuralları kânunları ya da her neyse işte Karadeniz'in dibini boylasın. Nedir bu insanlığın bu bîşereflerden çektiği, yeter. (Elhamdülillah o ayrılmadan 5 yıl sonra bi' bayram arifesinde bizim(benden 4 yaş küçük kardeşimle berâber) resmî olarak İzmir'e hakîkatte Manisa'ya kaçmamız ve eğer birleşmezlerse dönmeyeceğimizi -Kardeşiminki blöf, benimki gerçekti.- ifâde etmemiz netîcesinde 3 gün içinde aynı odada oturup meseleyi boylu boyuna bizim tanıdığımız ve ikisinin de sevdiği arabulucular eşliğinde tartıştılar ve iki hafta sonra tekrar nikâh kıydılar. İyi ki kaçmışız ve Allah kimsenin âilesini ayırmasın yâhut kimseyi en sevdiklerinden mahrum etmesin. Âmin.)

2y 2 beğeni Yanıtla like icon

—— Yanıtları gör (3)