“yoksullugunda postmodern bi ambiyans hissediyorum nevzat abi” sahnesinde patladim baska soyleyecek bir sey bulamiyorum bu filmi de bitirerek nbc defterini kapataraktan genel olarak paso tasra-sehir insani versusu, entelektuel kimlik empozesi ve estetik kaygilar izlemek yordu beni, yormayanlara saygim sonsuz. keske…devamı