Raf Yorumu: naoko (@naoko)

Öncelikle Oblomov’u okurken çok zorlandım ve bunaldım, araya başka kitaplar soka soka altı ay gibi bir sürede sürünerek bitirdim az kalsın kitabı okurken kendim oblomov oluyordum yani. Neyse oblomovu okurken araya soktuğum kitaplardan biri de Martin Eden idi. Aslında kitap…devamıÖncelikle Oblomov’u okurken çok zorlandım ve bunaldım, araya başka kitaplar soka soka altı ay gibi bir sürede sürünerek bitirdim az kalsın kitabı okurken kendim oblomov oluyordum yani. Neyse oblomovu okurken araya soktuğum kitaplardan biri de Martin Eden idi. Aslında kitap hakkında pek bilgim yoktu ama okumaya başlayınca ikisini bir arada okuma kararımın çok yerinde olduğunu fark ettim bence siz de bu şekilde okuyabilirsiniz. Öncelikle Oblomov dünyanın bütün zevklerinden vazgeçmiş yalnızlığı ve evde çürümeyi kendine mesken edinmiş bir abimiz ama bu seçimi yaparken kendince haklı sebepleri var, yapacağı hiçbir şeyin verdiği çabaya değmeyeceğini düşünüyor ve eninde sonunda çabaladığı şeyin boş çıkacağına inandığı için hiç boş yere zahmet etme derdine girmiyor. Aynı sırada okuduğum Martin Eden’e geldiğimizde Martin tam tersi uğruna çabalanması gerektiğini düşündüğü her şey için bütün benliğini ortaya koyuyor ama gel gör ki sonunda o da emeklerinin ve çabasının bir işe yaramadığını, kendisinin aynı entelektüel seviyede olmak için çırpındığı insanların ise aslında bomboş olduğunu görüyor. Ben de bu kitapları okurken bol bol verdiğim çabaları ve sonucunda yaşadıklarımı düşündüm ve bir noktada oblomovu anladım ama yine de çabalamayıp zaten olmazdı demektense Martin gibi ben elimden geleni yaptım ama dünya ve insanlar beni yarı yolda bıraktı demeyi tercih ederdim sanırım sonuçta günün sonunda kendi değerimizi kendimiz belirliyoruz ve biz yeterince çaba sarfettiğimiz biliyor ve sonu iyi olmayacaksa dahi bunu sürdürüyorsak bu da ayrı bir erdem ve bunun için kendimizle gurur duymalıyız. Her zaman aşmamız gereken seviye ya da ulaşmamız gereken seviye kendi seviyemizin bir üstü olmalı başka insanların değil. Kabul ederiz ki hepimiz zaman zaman oblomov zaman zaman da Martin oluyoruz ama günün sonunda hesaplaşmamız kendi içimizde ve ben oblomov gibi yaşadım demektense Martin gibi yaşadım demeyi tercih ederim.