Raf Yorumu: 💤eynep (@zeyzerella)

“ - Herkese yetecek kadar iyi bir hayat yok. İyi hayatı, kardeş payı yapsan da kimse bir şey alamaz. Herkes eşit derecede fakir olur. Hadi ama. Öyle daha mı iyi olurdu? + Hayır. Bir şeyler yazmadan önce @hafsa’ya buradan da…devamı“ - Herkese yetecek kadar iyi bir hayat yok. İyi hayatı, kardeş payı yapsan da kimse bir şey alamaz. Herkes eşit derecede fakir olur. Hadi ama. Öyle daha mı iyi olurdu? + Hayır. Bir şeyler yazmadan önce @hafsa’ya buradan da teşekkür etmek istiyorum. Benim farkındalığımı arttıracak bu filmi gün yüzüne çıkarttığı için. Ama inanın beni bu denli etkileyeceğini bilmiyordum. Şu an bile hâlâ bu etkinin esiriyken düşüncelerimi yazmaya çalışıyorum. Ayrıca Hafsa’nın attığı filmde çalan şarkıyı dinlerken, film üzerine bir şeyler yazmak cidden keyif veriyor bana. Evet, şimdi film hakkındaki düşüncelerime geçebiliriz. Enayi. Ne tür insanlara bu şekilde hitap ederiz sizce? Fazla iyi olup bir şeyler yapmaya çalışan, sadece kendini düşünmeyip insanlık uğruna kendini feda etmiş insanlara mı? Evet, maalesef çoğu zaman bu yüzden kullanırız. Bu filmde de karşımıza çıkan “Enayi” gibi. Bunca zamandır sözde toplumun en üstünde bulunup bizleri daha iyiye taşıyan ve güvenliğimizden sorumlu olan insanlar herhangi bir küçük veya büyük fark etmeyen sorunla karşılaştıklarında ya kendilerini sıkıntıya sokmadan halletmeye çalışırlar ya da her zaman olduğu gibi sessiz kalarak üstünü örterler. Peki bu sessizlikte bağıran ve sesini duyurmaya çalışan toplumun çoğunlukla en altında olanlar ne yapacak? Ama ne yazık ki bu sessizlik öylesine büyük ki kimse ne bir feryat ne de bir yardım çığlığı duyuyor. Zaten duyanlar bile kendini bu alt tabaka sınıf insan için zahmete sokmak istemiyor. Sanırsam hayat gibiydi bu film; acımasız, sessiz, adaletsiz ve soğuk.. İzlerken çoğu zaman bu 4 kavram içinde kendimi filmdekiler gibi sanıp dehşete düştüm. Gerçekten onlar gibi duyarsız ve acımasız mıydım? Bu düşünce, izlemeyi sürdürürken kahretti beni. Çoğu yerinde boğazım düğümlendi. Sanki onların yapmadıklarını bunca zamandır ben de yapmamışım gibiydi. Ve hayatın-aynı zamanda filmin-en acı verici noktası neydi biliyor musunuz? İnsanlık için bir şeyler yapmaya çalışırken en yakınınızda olan ya da en basitinden ailenizin bile size “Enayi” gözüyle bakması. Ve sizin hâlâ vazgeçmemeniz. Hayatın karşınıza çıkardığı onca engele rağmen.. Benim için bir filmden fazlasıydı kesinlikle. Az da olsa gözüme taktığım at gözlüğümü çıkarmama vesile oldu. Bu yüzden benim için oldukça anlamlı oldu ve umarım insani duygulara sahip olduğum sürece de olmaya devam eder. “ - Sen bizi bağışla Tanrım. + Tanrı bu hayatı yaratmış. Ve bu hayatı yaşamamız için zorluyor..” Filme puanım 10/10📌