Raf Yorumu: Mehmet (@memoliiy)

memoliiy 4 months ago

Film için birçok şey yazılabilir, birçok şey çizilebilir ve saatlerce konuşulabilir. Bunun tam aksine sığ bir yapım olduğunu söyleyip geçilebilir de. Asıl soru ne yaşadığınız, ne yaşattığınız ve ne hissettiğiniz... Bu film tam anlamıyla belli kişiler için diyebilirim ama aynı…devamıFilm için birçok şey yazılabilir, birçok şey çizilebilir ve saatlerce konuşulabilir. Bunun tam aksine sığ bir yapım olduğunu söyleyip geçilebilir de. Asıl soru ne yaşadığınız, ne yaşattığınız ve ne hissettiğiniz... Bu film tam anlamıyla belli kişiler için diyebilirim ama aynı zamanda herkese hitap eden bir yapısı da mevcut. Bir yanı size derin bir felsefe, anlamlı sözler, hayata dair güzel şeyler veriyor ve sizleri oradan yakalıyor; diğer yanı ise size normal, kötü de değil ama ortalamanın bir tık üstü yapım havası izlenimi yaratıyor. Aslında olayda tam burada kopuyor. Ne yaşadınız, ne yaşattınız... Şahsi fikrim, yaşadıklarım ve yaşattıklarım bakımından üst seviyeye, hatta ve hatta ilk 3 filmim arasına yazabileceğim bir yapım oldu. Elbette bu sadece duygusallık açısından. Yoksa eleştirilecek tarafları yok değil mi, var elbette. Bunun yanında aslında basit bir çocuğun aniden gelişen anlamlı hayat hikayesinin yanında çok daha anlamlı mesajlar veriyor Can Dostum. Klasik bir arayış yolculuğu olarak bakabilirsiniz, sıradan bir yapım olarak nitelendirebilirsiniz, sırf eski ve klişe bir kaç konuyu harmanladı diye bu puanları aldı diyebilirsiniz ama benim için bir baş yapıt. Dediğim gibi nereden baktığınız ile alakalı bir durum. Kendi hayatıma dair bir çok parça bulduğum bu yapım, özellikle ikili ilişkilerde ki duygusallık ve kararların ardını, gerisini, şuan oluşabilecek sonuçları çözümleyebilen ve her daim yanımızda olabilecek, ona danışabileceğimiz bir Sean olsaydı eminim herkesin hayatı çok daha farklı olabilirdi fikrini kafama iyice kazıdı. Filmin bazı noktalarında sadece 1-2 cümle için yarıda bırakıp "acaba bende böyle yapsam daha farklı olabilir miydi?" diye düşündüğüm oldu. Cidden oturdum ve tek cümle için "acaba" diyerek birçok şey düşünmeye başladım. Kolay kolay filmlerde bu hislere, bu düşüncelere takılan biri olmadım bu zamana kadar ama bu yapım beni, benim hayatımı ve yaşadıklarımı yakaladı diyebilirim. Çoğu zaman Sean oldum, çoğu zaman Will... Hepsinin yeri bende ve yaşadıklarımda, onların sözleri ve davranışları ise benim zihnimde kalmaya devam edecektir. İzleyin veya izlemeyen diyebileceğim bir yapım asla değil çünkü çok kişisel bir film bana göre. İzleyip hayatının anlam merkezinede koyabilirsiniz, izleyip bu çok basit bir yapım da diyebilirsiniz. Bu yüzden tercih sizin efenim...