Raf Yorumu: Mehmet (@memoliiy)

Uzun zamandır kalbimde bu kadar yer edinen bir sitcom izlememiştim. Vay be, 7 sezon nasıl su gibi geldi ve geçti hala bilmiyorum ama bildiğim tek bir şey var, o da bu yapımın efsane olduğudur. TBBT'yi uzun zaman önce izlemiş ve…devamıUzun zamandır kalbimde bu kadar yer edinen bir sitcom izlememiştim. Vay be, 7 sezon nasıl su gibi geldi ve geçti hala bilmiyorum ama bildiğim tek bir şey var, o da bu yapımın efsane olduğudur. TBBT'yi uzun zaman önce izlemiş ve beğenmemiş birisi olarak Sheldon'un burada ki hayat tarzı, yetiştirilme ve iç dinamiklerinin bir kısmını dizi ile bağdaştırmaları hoşuma gitti diyebilirim. Çok az istisna da olsa her bölümde ki sıkmayan olay örgüsü ve yapısı, karakterlerden yola çıkarak kendi hayatınız ile bağdaşmayan veya bağdaşan olaylarda kendinizi onların yerine koymanız ve empati yapmanız, geleceğe dair özellikle ailesel kavramlarda ki anektodlar beni izlerken daha da keyiflendirdi diyebilirim. Aslında çoğu konuda batı kültüründen bir farkımızın olmadığı, zamanla yozlaştığımızı gösteren de bir yapısı da mevcut dizinin ama bunu görebilmek için geniş bir perspektiften bakılması gerekiyor. Kafa dağıtmak ve vakit geçirmekten ziyade diğer yapımlara oranla mesajlarını ve insanda bıraktığı etkiyi çok daha efektif buldum Young Sheldon'un. Yaşantıma dair pek çok olayı farklı gözler ve farklı yorumlamalar ile izlediğim içinde memnunum. Özellikle hayatım açısından babalı oğullu George Cooperlardan, dini yönden Mary'den, hayatı sallama yönünden Dale'den bir çok şey aldım kendime. Paige, sen hem sinir olduğum, hem de vurulduğum tek karaktersin ve yerin ayrı.. Son olarak başrol oyuncumuz Sheldon. Bu zamana kadar izlediğim dizi ve filmlerde bu kadar narsistlik, bencillik ve benmerkezcilik görmedim diyebilirim. Bir yandan kızamıyorum çünkü yetiştirilme tarzı öyle ve bu konuda Mary denen anne müsveddesine ayar oldum. Diğer evlatları arasında ki ayrımı ve tek çocuğu bu kadar el bebek gül bebek noktasında yetiştirmesini izlerken ister istemez insanın sinirleri bozuyor diyebilirim. Bunun yanında George ise tam manası ile olması gereken gibi bir baba figürü. Fedakarlıkları, yanlışları ve doğrularıyla hep iyi bir noktadaydı bence. Dostum, bu adam aynı benim büyümüş de çocuk sahibi olmuş halim :) Mary onu kesinlikle hak etmiyor. Özellikle sakladığı geçmişi ve George'un onun hayatına dahil olduğu tek insanmış gibi sanarak 6 sezon böyle sürmesi ve bunu öğrenip yuvasını yıkmamak için devam etmesi beni izlerken daha da çileden çıkardı ve hem George adına üzüldüm, hem de ailesi için yaptığı onca çabaya bu yelloz Mary için değer mi sorusunu birçok defa sordum kendime. Açıkcası Mary sadece iyi anne rolüne bürünmeye çalışan ve bunuda din ile destekleyen yelloz bir karı gözümde. Özellikle bazı bölümlerde ki olayları izlerken bunu çok net anlıyor insan. (Elbette bunun yanında George'un bir noktada ufak da olsa aldatma durumu var ama elin evli karısı papaz ile sıkı fıkıyken insan çok da bir şey diyemiyor ya) Neyse efenim, genel manada kesinlikle izlenilmesini öneriyorum. Çok geniş bir anlatı tarzı olduğu için kişisel beğeni türünün ötesinde bir dizi. Şahsen kıyısından köşesinden kendinize fazlasıyla şey katabileceğiniz bir yapım. Bazı bölümler yavaş geçebiliyor, sıkabiliyor bunu kabul ediyorum ama genel olarak kesinlikle mükemmel bir yapım.