Raf Yorumu: nyc (@_nyctophilia

Şiir okumaktan ziyade, dinlemeyi ve yazmayı her zaman daha çok sevmişimdir. Zaten okuduğum çok bi' şiir kitabı da yoktur o yüzden. Bu kitabı da Şükrü Erbaş'ın kalemini bildiğimden, bir bakayım nasılmış diye almış ve kitaplığımda yer vermiştim, iyi ki de…devamıŞiir okumaktan ziyade, dinlemeyi ve yazmayı her zaman daha çok sevmişimdir. Zaten okuduğum çok bi' şiir kitabı da yoktur o yüzden. Bu kitabı da Şükrü Erbaş'ın kalemini bildiğimden, bir bakayım nasılmış diye almış ve kitaplığımda yer vermiştim, iyi ki de yapmışım. Bir şiirden ötekine atlamakta ve kelimeler arasında seyahat etmekteyken, bana eşlik eden tek şey O'nun eşine duyduğu bitmek bilmez sevgisiydi. O kadar nahif ve o kadar güzel sevmiş ki, ölümünden sonra bunu mısralarıyla ifade etmeye devam etmiş. O'na duyduğu özlem, yaşadığı burukluk, bitmeyen sevgisi ve hiçbir zaman bırakmadığı vefası... Kelimelerin her birinde bunların tadına varıyor ve daha bir seviyorsunuz bu sevgiyi. Erbaş öyle biri ki, eşinin hatırasına saygısından eşyaların dahi yerini değiştirmiyor, evin her bir zerresinde sen ve sensizliği konuk eden aciz bir ben tabiriyle yaşıyor onsuz azap olan bu hayatı. İçindeki çığlıklar eşliğinde sessizce yaşıyor ve ekliyor, yaşıyoruz sessizce diye... Okurken onların aralarındaki muhabbeti de açıkça görüyorsunuz. Bunu hissetmek insana huzur verirken, şairimizin yaşadığı acı yüreklerimizi bir kor misali yakıyor, bizi acısına ortak ediyor. Ve ben de bu gönderiyle hem kitap hakkındaki düşüncelerimi söylemek, hem de altını çizdiğim yerleri bir noktada toplamak istedim. Şiirle kalın ~•° -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. 🍂 İnsan acısından utanır mı Döktüğüm yaşlarla zehirleniyorum. 🍂 İki kişilik bir yalnızlığım fotoğraflarının önünde Birisi alıp götürdüğün, öteki bırakıp gittiğin... 🍂 Vefasızlık, Hatice İnsanın büyük yalnızlığı Küçük ölümü Kendine verdiği bir eksilme cezası. 🍂 Ben gittim harf harf dağıldım Sen tamamladın cümlemi. 🍂 Gözlerin biliyor her şeyi, gözlerin bir yaşama çığlığı Ölüyorsun... 🍂 Bir gün yanına gelmesem Mezarının yalnızlığı doluyor gövdeme. 🍂 Tam kendini seveceksin.. Ölüyorsun. 🍂 Seni unutacak ömrüm kalmadı Bir soğuk zamanın akşamında Dönüp yine sana başlıyorum... 🍂 İster ölüm olsun ister ayrılık İnsan unutur mu var olduğu bedeni? 🍂 İnsan en çok yakınlarından ölüyor Hatice... 🍂 Gözyaşımın sahibi Ne zaman alnımı camlara dayasam Kanatlarını canımı batıra batıra Sana uçuyor bütün kuşlar. 🍂 Bir derdim var bin dermana değişmem. 🍂 Seni çok özledim, çok 🍂 Ölüm değil büyük ceza Her zerresi yalnızlık Bir dünyayı sevmek hâlâ... 🍂 Yeryüzü şarkım, sürmeli pencerem Her sabah aynı soğuk Her akşam aynı keder Yastığını koklaya koklaya öğrendim İnsan bir kere ölmüyormuş meğer.. 🍂 Sonsuzluk kirpiğimizde serçe kuşu. Bir kanadı hayâl, bir kanadı hatıra Konup konup kalkıyor çaresizliğimize...