Raf Yorumu: GoldenKnife (@goldenknife)

Spoiler içeriyor Şahsına münhasır anlatımıyla, yine hayata bir yerlerden tutunmaya çalışan bir karakter üzerinden yaptığı bireyel ve toplumsal hicivlerle yer yer komedi yer yer dramla örülü kurgusuyla, toplamda 2 perdeyle okuyucuyu kısa sürede oyunun büyülü dünyasına çekmeyi başarmış. Gerçekle sahnenin iç içe…devamıŞahsına münhasır anlatımıyla, yine hayata bir yerlerden tutunmaya çalışan bir karakter üzerinden yaptığı bireyel ve toplumsal hicivlerle yer yer komedi yer yer dramla örülü kurgusuyla, toplamda 2 perdeyle okuyucuyu kısa sürede oyunun büyülü dünyasına çekmeyi başarmış. Gerçekle sahnenin iç içe geçtiği bu oyunumuz kurgusal ve üslupsal açıdan Tehlikeli Oyunlar kitabıyla büyük benzerlikler taşıyor. Bilinç akışı tekniği ağırlıklı üslubuna ve postmodern anlatım tarzına alışık olmama rağmen oyun ile gerçeğin iç içe geçtiği bir tarzda yazılması okuma sürecimi biraz zorlaştırdı diyebilirim. - SPOİLER- Oyunumuz emekli tarih öğretmeni Coşkun Ermiş'in arkadaşları ve daha çok ailesi ekseninde geçer. Yazdığı oyunları aynı zamanda yaşamasıyla bir yerden sonra gerçekle oyunu ayırt edemez hâle gelir. Tabi okuyucu da onla birlikte ayırt edemez. Eşi Cemile evde dikiş yaparak gelir sağlamaya çalışır ve emekli olduktan sonra kazandığı paraları alkole ve kumara gömen kocası Coşkun'a hep isyan hâlindedir. Coşkun bu durumdan sık sık pişmanlık duyarak yakınır. Oğlu Ümit kendi hâlinde, tiyatroya merak sarmış ve ninesi Saadet üzerinden Albay rolü sergileyen bir gençtir. Saadet Nine de harp zamanı Türkiye'sinde yaşayan ve Cemil adlı bir paşaya hayranlık duyan bir kadındır. Coşkun'un oyun yazmasına destek veren arkadaşı Safffet de oyunla gerçek arasında bocalayan ve Saadet Nine üzerinde her fırsatta prova ortaya koyan bir tiptir. Avrupa tarihiyle ilgili oyunlarla yazma serüvenine başlayan Coşkun, daha sonra bulvar komedisiye yönelir fakat orda da kendini gerçekleştiremeyeceğini anlar. En sonunda kendi tarihine yönelerek milletinin sesini duyurmanın verdiği hazzı yaşar. O kısımlarda toplumsal hicivlerle dolu tiratlar hat safhadadır. Saffet'in tiyatro sahibi arkadaşı Sermet'e Coşkun'dan bahsetmesiyle yazdıklarının sahneleneceğini ve sesini milletine duyurabileceğini hisseden Coşkun artık hayata tutunmaya başlamıştır. Kendi gibi tiyatro oyuncusu olan Emel ile gizli bir münasebet bile söz konusu olmaya başlar. (Bu kısım gerçek mi oyun mu orasını net olarak anlayamadım) Son kısımlarda tam hayallerini gerçekleştirdiğini düşündüğü sırada kendini tiyatro işine fazla kaptırır ve gerçekle oyunu ayırt edemez hâle gelir. O sırada hastalığı da ilerler ve oyunumuz şahane bir dram örneği olarak gösterilen tiratlarla acı bir şekilde son bulur. - Coşkun öldü. Çünkü oyunlar, onun için bir ölüm kalım meselesiydi. Kara mizahla ironiyi tek noktada buluşturan anlatımıyla bireyin ve toplumun psikolojisini bu kadar etkileyici bir şekilde ele alan bu kısa oyunu kesinlikle okumalısınız. Farklı bir bakış açısı katacaktır.