Raf Yorumu: kimmiş bu kalli? (@kalli)

kalli 6 months ago

Spoiler içeriyor Ingmar Bergman'ın farklı bir yapımıyla geldim. Aslında çok da farklı olmasa da benim için farklıydı. Çünkü o kadar alışmışım ki sorunlu ve dengesiz erkekler yüzünden kendi yalnızlığına mahkum olan, psikolojisi bozulan kadın karakterlere burada sorunlu karakter bizzat kadın olunca şaşırdım…devamıIngmar Bergman'ın farklı bir yapımıyla geldim. Aslında çok da farklı olmasa da benim için farklıydı. Çünkü o kadar alışmışım ki sorunlu ve dengesiz erkekler yüzünden kendi yalnızlığına mahkum olan, psikolojisi bozulan kadın karakterlere burada sorunlu karakter bizzat kadın olunca şaşırdım biraz. Kadın karakterimiz de sonradan sorunlu oldu ama yine de sorunlu olan oydu. Neyse biraz filmden bahsedip düşüncelerime de değineyim. Monika özgür olmak isteyen bir kız. 16-17 yaşlarında. Çocuk ruhlu. Anne olduğunda bile üzerindeki çocukluğu atamıyor ve bu sorumluluğu alamıyor. Zaten her şey de çocuktan sonra başlıyor, ki kadının yani Monika'nın dengesizliğini de başlarda pek göremiyoruz. Ani çıkışları olsa da Harry'e sevgisini veriyor. Çılgın, çocuksu, özgür ama bir hayli de yıpratılmış bir ilişki. Monika ve Harry işlerini bırakıp kaçmaya başlıyorlar. Harry'nin babasının teknesine atlayıp kaçıyorlar. Ötesini berisini düşünmeden. Sadece yaz tatilini her şeyden uzak başbaşa geçirmek için kaçıyorlar. Eh özgürlüğün de bir zorluğu var. Tüm zorluğu yaşıyorlar. Fakat coşkulu da bir yaz geçiriyorlar. Bilhassa Monika'nın enerjisi sayesinde. Ben de filmi izlerken eğlendim, coşku yaşadım. Sadece 2 kişi filmi o kadar güzel sırtlamış ki. Sadece iki kişi diyorum da sanırım izlediklerim arasında kadrosu en kalabalık Bergman filmiydi. Monika ve Harry kaçtıktan sonra sadece iki kişi diziyi sırtlamaya başladı. Başları da bir hayli hızlı geçti gerçi. Yaz tatillerini, özgürlüklerini ve uzaklaşma çabalarını uzun uzun izledik. Şehre geri döndükten sonra da hızlı hızlı geçti fakat filmin patlama noktasıydı oralar. Monika'nın tüm dengesizliklerini izledik, sorumsuzluğunu, aklının nasıl havada olduğunu, tüm çocukluğunu izledik. Monika karakterini başlarda sevsem de sonradan sinir olmaya başladım. Başlarda soğuk bulduğum Harry'i de sonradan sevdim. Final ilk defa beklediğim gibi oldu, sevindim buna. Yani alışmıştım sorunlu çiftlerin laylaylom deyip sonunda yeniden birlikte olmalarına. Bu iyi geldi. Film hakkında bir diğer dikkatimi çeken hususta sokağa inmesi, halkın içine karışması oldu. İlk defa halkın içine bu kadar karışan bir filmini gördüm Bergman'ın. Genelde tek mekan olmasa da evlerin içinde, bir ibadethanede, dağlarda taşlarda çekilmesine alışmışım. Halkın arasına girip sokağa inmesi beni şaşırttı. Belki başka filmleri de vardır böyle. Sanırım izlediklerim içerisinde ilk. Film ayrıca İsveç mimarisini de gözler önüne seriyor.