Raf Yorumu: kimmiş bu kalli? (@kalli)

kalli 6 months ago

Türk Edebiyatı Klasiklerine Direktör Ali Bey'in Seyahat Jurnali kitabıyla devam ediyorum. Kitap Duyunu Umumiye'de memur olan ve Doğu'ya göreve gönderilen Ali Bey'in seyehat anılarından, günlüklerinden oluşuyor. Gezip gördüğü yerleri, tanık olduğu olayları, tanıştığı insanları, sevdiği sevmediği, şaşırdığı olayları başına gelenleri…devamıTürk Edebiyatı Klasiklerine Direktör Ali Bey'in Seyahat Jurnali kitabıyla devam ediyorum. Kitap Duyunu Umumiye'de memur olan ve Doğu'ya göreve gönderilen Ali Bey'in seyehat anılarından, günlüklerinden oluşuyor. Gezip gördüğü yerleri, tanık olduğu olayları, tanıştığı insanları, sevdiği sevmediği, şaşırdığı olayları başına gelenleri anlatıyor Ali Bey bu seyahat notlarında. Kitaplarda çok fazla betimlemeyi pek sevmesem de bir yerler tanıtılıyorsa betimleme gereklidir. Tanıtılan yerin, yörenin, dağın, taşın, mimarinin insanın aklında bir tasvir oluşturması açısından. Kitap betimlemekle de kalmamış, bazı yerlerin fotoğraflarını da eklemiş. Bu ayrıca bir artıydı benim için. Resimler renklendirilse daha güzel olabilirdi sanki. Bazı yerleri uzun uzun anlatırken, bazı yerleri çok kısa geçmiş Ali Bey. Sanırım pek kısa gördüğü yerlerdi oralar. Eh tabi her yeri gördüğü kadar anlatmış. Daha uzun kaldığı yerleri daha detaylı anlatmış. Bir şeyler yazmak için yazdığı kısımlar da vardı Ali Bey'in. Kelekte -sandala benzer bir deniz taşıtıymış- geçirdikleri vakitleri anlatmasına pek de gerek yokmuş aslında. O kısımları sıkıcı buldum. Ben seyahat anılarında bir yerleri tanımak istedim. Elbette kendi yaşadıklarını da anlatmasını anlayabilirim ama kelek anıları biraz kendini tekrarlamış, sıktı. Gittiği bölgelerin kültürlerini, dinlerini de tanıtmış. Bombay'da iken bölgenin inançları hakkında konuşmuş. Çok değişik uygulamalar, ağzımı açık bırakan adetler vardı. Okurken şaşkınlığımı gizleyemedim. ''Sonuçta Hindistan, normal'' demek istesem de diyemedim. Gerçekten de insanı şaşırtan, iğrendiren, dehşete düşüren adetlerdi bunlar. Banyanlar özellikle beni bayağı bi' şok etti. Mesela tüccarlar dükkanlarını açmadan önce yolda gördükleri ineklerin idrarı ile yüzlerini yıkarlarmış, işleri iyi gitsin diye. Bir erkek öldüğünde karısı da onunla beraber yakılırmış. Bu beni dehşete düşürdü. İngilizler bu uygulamayı yasaklamış ama bazı bölgelerde devam etmiş, yani kitapta söylenene göre. Hâlâ devam ediyor mu bilmiyorum, umarım etmiyordur. Korkunç. Bir de Brahmanlar varmış, istedikleri kişinin malını kendi malları gibi kullanırlar. İstedikleri kadınla beraber olurlarmış. Koca bunu kıskanmadığı gibi övünürmüş bir de. Banyanları okurken her seferinde ''yooohhh artıııkkk!'' dedim. Seyahat anıları okumayı seviyorsanız, kısa bir kitap. Fakat bir çırpıda biteceğini söyleyemem. Pek de akıcı değil çünkü, beğendim ama yine de akıcı değildi yani.