(@) - Raf

(@)

Joined at

Followers Following

Follow Message Statistics

Post

Movie

Serie

Book

seris_comment 1 month ago

Madame Satã

Karim Aïnouz

1 Gönderi

Madame Satã Yönetmen Karim Aïnouz izlediğim ilk filmi olan Madame Satã, Brezilya ve Fransa ortak yapımı olarak 2002 yılında karşımıza çıkıyor. Yönetmenin son filmi olan Firebrand filmi ile tanıdığım ve bu sene 43. İstanbul Film Festivali’nde gösterecek olan yeni filmine…devamıMadame Satã Yönetmen Karim Aïnouz izlediğim ilk filmi olan Madame Satã, Brezilya ve Fransa ortak yapımı olarak 2002 yılında karşımıza çıkıyor. Yönetmenin son filmi olan Firebrand filmi ile tanıdığım ve bu sene 43. İstanbul Film Festivali’nde gösterecek olan yeni filmine de gitmek istiyorum açıkçası. Bu filmine gelecek olursam Madame Satã alsında bir kıyafetin üstünden yolla çıkartılarak çekilmesi planan film olarak başlanılmış. Madame Satã aslında gerçek ismi ile João Francisco dos Santos, 1.78 boyunda, 88 kilo ağırlığında, kaslı, siyah derili bir adam olarak tanınır ama yaşam tarzı kendisi ile birlikte uyum içinde olmazmış. Bunun hayatına girerken 3 temel oyuncu kadrosu ile başlayan filmde de Lázaro Ramos efsane olarak Madame Satã harika canlandırıyordu. Marcelia Cartaxo ve Flavio Bauraqui ise bence yan karakterler olarak harika bir iş çıkarıyor ve harika bir ikili oluyorlardı. Filmin özeti ise bir sohbetin içinden çıkardığım cümleyle aslında bütün oluyordu. “Lütfen, meleğim. Çanlar çalar ve gece ağlar. Uç, uç git! Lütfen, uç git buradan! Bu ahlaksız ve kokuşmuş dünyayı terk et.” sanki gitmekle gitmemek arasında kalan bir kraliçenin haykırışları gibiydi. Sevmenin acı vermesini ve ötekileştirmenin ne demek olduğunu çok güzel yansıtmıştı. Nereye koyarsak koyalım bu cümle çok anlamlı kalıyor. Benim ise aklıma şunları getiriyordu. Biz kimler gibiyiz, biz kimiz? ayrıştıran özelliğimiz neler? bu soruları sorduran, kalıplaştıran topluluklar içinde bizlerden olan yok mu? neden şimdi, geçmişte ve gelecekte bunu yaşamak zorundayız. Bununları düşündüren her bir insanın ötekileştirmeye çalıştığı dünya da bir yaşam tarzı benimsemek neden bu kadar zor! İşte tüm sorunların temeli de bu değil mi? 1900 doğumlu João Francisco dos Santos 76 yıl boyunca bununla savaştı. Kendini kendisi gibi hissetmek için. Cezalar aldı, istemeyerek hapis yattı. 12 Mayıs 1932’de başlayan bu film aslında 42 Rio festivallerinde kendine yer edinen João Francisco dos Santos hayat hikâyesi. Korkularımızdan kaçmamamız gerektiğini, düşüncelerimizle ayakta kalmamız gerektiğini çok güzel anlatıyordu. Bu film ibne, homoseksüel, top ve ayrımlaştırıcı tüm cümeller içinde renkli yaşayan ve yaşatmaya devam edecek olan ve yaptığı işten gurur duyan tüm LGBTQ+ bireylerine gelsin. 🏳️‍🌈

seris_comment 1 month ago

Saul'un Oğlu

Laszlo Nemes

7 Gönderi

Son of Saul - Saul'un Oğlu Yönetmen László Nemes'in izlediğim ikinci filmi olan Saul'un Oğlu çarpıcı bir hikayenin kemiklerime kadar gerilimini hissettiğim bir uyarlamasıdır. Açıkçası gerçek bir hikayeye dayanıyor olması ve Saul Ausländer'ın Ekim 1944'te Auschwitz toplama kampında ölüleri yakmakla…devamıSon of Saul - Saul'un Oğlu Yönetmen László Nemes'in izlediğim ikinci filmi olan Saul'un Oğlu çarpıcı bir hikayenin kemiklerime kadar gerilimini hissettiğim bir uyarlamasıdır. Açıkçası gerçek bir hikayeye dayanıyor olması ve Saul Ausländer'ın Ekim 1944'te Auschwitz toplama kampında ölüleri yakmakla görevli Sonderkommando üyesi Macar-Yahudi bir mahkûmun hayatını göstermesi ile ilgimi çekti. Acımasız bir soykırım filmi izlerken karakterimizin gözlerindeki korkuları ve gerilimleri tek kamera ile görmemizi sağlıyordu. Yıkanma uğruna ölen ve kaçmak ile kaçmamak arasında kalan insanların savaşını gösteriyordu. Filmekimi’nde izlediğim ve 2024 Oscar’ında da ödül kazanan The Zone of İnterest filmi ile aynı ses ve teknoloji tarzını kullanan bu filmin gerilimi ve korkuyu insanın iliklerine kadar hissettiren bir tarzda ilerlemesi ve ilk yarım saati ile yüzleşilmesi gereken zor bir temele dayalı konudan başlıyordu. Bir dini gömmenin ve hissinin anlaşılmasını sağlayan bu film aslında Naziler’in büyük projesinde bulunan en kötü kampta geçmesi izlerken beni koltuğumda büyük bir duygusal kargaşaya itiyordu. Filmi sevmemin diğer bir nedeni ise insan olmanın ve hissedilen duyguların oldukça başarılı bir şekilde yansıtılması ve dile getirilmesi oldu. Gerek oyuncuların performansları gerekse yönetmenin sinematografisi gerçekten çok güzeldi. Tek karakter bakış açısıyla anlatılan ve 2015 yapımlarının arasında dikkat edilmeye değer senaryo yapısı ve anlatımı bulunmakta. Biyografi filmlerinde kullanılan tarzın dışında gülümsemeyi ve insan olmayı da gösteriyordu. Géza Röhrig ile canlanan bu film gerçekliğin dışında savaşın çarpıcı yanlarını ve Yahudilerin yaşamış olduğu ve hiçbir canlının başka bir canlıya yapmayacağı bir katliamı gösteriyordu. İzlediğim sayısız Nazi biyografi filmleri ile karşılaştırıldığında farklı noktalara değinmesi ile dikkatimi daha da arttırdı. İzlenmesi gerektiğini düşündüğüm Saul'un Oğlu filmini öneriyorum. Keyifli izlemeler.

seris_comment 1 month ago

Bulutları Beklerken

Yeşim Ustaoğlu

2 Gönderi

Bulutları Beklerken Yeşim Ustaoğlu’nun uzun zamandır beklediğim Bulutları Beklerken filmini izlemiş bulunmaktayım. Yeşim Ustaoğlu’nun sinematografik olarak yeteneğine ve sanatsal olarak baktığı çevresel altyapısına hayran kaldığımı söylemem gerekiyor. İzlediğim bir çok filminde anladığım tek şey Yeşim Ustaoğlu’nun gerçekten çok yetenekli olduğu…devamıBulutları Beklerken Yeşim Ustaoğlu’nun uzun zamandır beklediğim Bulutları Beklerken filmini izlemiş bulunmaktayım. Yeşim Ustaoğlu’nun sinematografik olarak yeteneğine ve sanatsal olarak baktığı çevresel altyapısına hayran kaldığımı söylemem gerekiyor. İzlediğim bir çok filminde anladığım tek şey Yeşim Ustaoğlu’nun gerçekten çok yetenekli olduğu ve aynı zamanda çok güzel detaylarla birlikte filmlerini harika bir şahesere dönüştürdüğüdür. Gelelim bugünkü film hakkındaki düşüncelerime. “Senin için ölmediyse, ölmemiştir.” cümlesi filmin içinden en özleştiğim noktaydı. Dilden, ırktan, hayallerinden ve evinden kovulmak, gitmek ve yeniden doğmak, yeniden doğmanın yeni bir başlangıç olduğuna inanmak ama hiçbir şekilde yeniden doğmanın aslında sonmuş gibi olmasını detaylandırmak gerçekten Yeşim Ustaoğlu tarzı dedirttirdi bana. Karadeniz’in ücra bir kasabasında geçen bu hikâye aslında otobiyografi tarzındaki yazar Yorgo Andreadis “Tamama” hayat hikâyesinden alıntılarla birlikte uyarlanmıştı. Ünlü oyuncularla birlikte harika bir şahesere dönen bu film oyuncuların performanslarını yeterli bulmamamla da eksi bir yöne çekti beni. Başrollerini Rüçhan Çalışkur, Rıdvan Yağcı ve İsmail Baysan'ın paylaştığı, Karadeniz’in sislerle örülü yaylarında 50 yıl boyunca sırtına yüklenen sırlarla yaşamak zorunda kalmış bir kadının hikâyesini anlatan bu film açıkcası ödülsüz bir yapım olması ile beni üzdü. Geçmişte geçen bu film aslında bir nebze de olsun günümüzde özlediğimiz ayrıntıları da gözler önüne seriyordu. Yerli malı haftası, andımız ve değerlerimizi özletiyordu. Gelelim asıl sona, film gerçekten benim için yeterli olduğunu düşündüğüm bir noktada bitti. Yunanca edilen sohbetlerin altyazıları daha net okunabilir ve anlaşılabilir olabilirdi ama olmaması beni çok germedi çünkü bir empati sergilememi sağladı. Son sahnedeki çok önemli bir kelime aslında filmi tamamen özetlese de aynı zamanda aklımdan da çıkmadı. “İhanetim yakamı hiç bırakmadı. Nika’nın pencerenin ardından bana son kez bakıp kayboluşunu beynime kazıdım. Ama artık onun yaşayıp yaşamadığını bilmiyorum.” Bu cümle aslında her şeyi özetleyen tek şeydi bulutları beklerkende. Uzun uzun geçmişi bulutların üstündeki sislerle beklemekti. Acıların, umutların ve bekleyişlerin filmiydi bu film. Zamanı olanın mutlaka izlemesini tavsiye ediyorum. Keyifli izlemeler.

seris_comment 1 month ago

Yabani Sazlar

André Téchiné

1 Gönderi

Les Roseaux Sauvages - Yabani Sazlar Les Roseaux Sauvages, yani Yabani Sazlar anlamına gelen bu filmle sanırım biraz geç tanıştım. Kült yapısı ve kendini tanıma yolculuğu ile harmanlanan bu film, dört ana karakterin sohbetlerine tanıklık etmemize aracı oluyordu. Yabani Sazlar…devamıLes Roseaux Sauvages - Yabani Sazlar Les Roseaux Sauvages, yani Yabani Sazlar anlamına gelen bu filmle sanırım biraz geç tanıştım. Kült yapısı ve kendini tanıma yolculuğu ile harmanlanan bu film, dört ana karakterin sohbetlerine tanıklık etmemize aracı oluyordu. Yabani Sazlar anlamının ise bu filmle karşıma çıkması ve bunu sizlerle paylaşmak istemem de bu yüzdendir. Filmin içerisindeki her bir detay çoğu olgun insanın bile düşünemeyeceği tarzdaydı. Yabani Sazlar, dalları ince olan ve ufak bir esinti ile kolayca bükülebilen ‘çabuk bükülme’ anlamına gelir. Yani dört ana karakterimizin evrimlerini, siyasi girişimlerini ve kimliklerindeki değişimin başlangıcını gösterir. Karakterlerimizi ise efsane oyunculuk sergileyen dört oyuncunun; Gaël Morel, Stéphane Rideau, Élodie Bouchez ve Frédéric Gorny’nin canlandırması şahaneydi. Yönetmen Andre Techine’nin ilk filmini izlesem de kendisini böyle güzel bir filmle tekrar görmek harikaydı. Şiir edebiyatını Fransızca ile anlatması ve bunu sinematografi ile harmanlaması harika bir sanat filmi izliyorum dedirtti. Gerçek hikayesi ise Cezayir ve Fransa Savaşı’nda ki kişisel mücadeleyi ve dört ana karakterimizin değişimini gözler önüne sermesiydi. Savaş her insanı değiştirir ama çocukları çok daha fazla. Bu film özellikle buna da dikkat çekiyordu. Son saniyelere doğru filmin bitecek olmasının heyecanının yerini hüzün aldı. Ağır temasına rağmen akıcı olan ve zamanın nasıl hızla aktığını anlayamayacağınız bir filmdi. Eşcinselliğin de dâhil olduğu bu film solcu ya da sağcı her ne olursa olsun bir arada aşkı barındırmayı da başarıyordu. Anlayacağınız gerçek bir hayat nefesi veriyordu insana. Cannes başta olmak üzere pek çok ödülünün bulunmasına şaşırmamak lazım. Filmi geniş bir zamanda her bir detayın üzerinde durarak izlerseniz anlayacağınızı düşündüğüm tonla mesaja sahipti. Zamanınızı almadan bu şahane filmi sizlere öneriyorum, keyifli izlemeler.

seris_comment 2 months ago

Siyah Kuğu

Darren Aronofsky

141 Gönderi

Black Swan - Siyah Kuğu Bale bir sanattır, bale kusursuzluğun içinde en iyisini aramaktır. Bale tüm bedenini ve ruhunu her iki tarafa da açmaktır (kötü ya da iyi anlamda). Bale tüm sınırları zorlarken en iyisi olmak ve disiplinle birlikte dağınık…devamıBlack Swan - Siyah Kuğu Bale bir sanattır, bale kusursuzluğun içinde en iyisini aramaktır. Bale tüm bedenini ve ruhunu her iki tarafa da açmaktır (kötü ya da iyi anlamda). Bale tüm sınırları zorlarken en iyisi olmak ve disiplinle birlikte dağınık olmaktır. Kısacası sanatın yapı taşlarından birisidir. Bale ile ilgili izlediğim tüm filmlerde dikkat ettiğim en önemli ayrıntı, bu sanatın oyuncularla olan uyumunu görmekti. Bu film de en iyilerinden biri olduğunu kanıtladı. Filmin ilk 30 dakikasının içinden çıkartılabilecek tek şey ana karakterin bale tarzını yakalamak ve oyuncu ile özleşmesini çözmektir. Anlayacağınız oyuncumuz kötü karakterli bir filmi imza atmış ve bale tarzında büyük atılmalar yapmıştır. Natalie Portman gerçekten de izlediğim diğer filmleriyla kıyasla çok daha iyi bir performans sergilemişti. Ayrıntılarda ise balenin disiplinle birlikte var olan psikolojik zorluklarının da detaylandırılması çok güzel olmuştu. Yukarıdaki yazımda da dediğim gibi bale kusursuzluğun içinde en iyisi olmaktır. Karakterimizde gitgide çoğalan kötülük ise aslında kusursuz bale için en iyisidir. Karakterimizin psikolojik sorunlarının detaylandırılmasına ve giderek kemiklerime kadar hissettiğim gerilim tarzına hayran kaldım. Filmin yönetmen koltuğunda pek çok filmini izlediğim Darren Aronofsky oturuyor. Yönetmenin sinematografik tarzını ve anlatımını çok beğendim. Sanki psikolojik bir bale filminden ziyade korku balesini anlatmasını aslında yanıltma tarzına kullanarak filmin ismi, anlatımı ve konusu ile bir bütün olmasına bağlıyordum. Kusursuzluk arayışı insanı ölümün eşiğine kadar getirebiliyor. Filmde de aslında buna değiniliyordu. Bir balerin korkularının dışında, dışarıdaki insanların baskıları içindeki korkulara da bulaşıyordu. Bence film, korkunun ve korku ile mücadele etmenin en iyi göstergesini anlatıyordu. Öğretmen olan Thomas Leroy (Vincent Cassel)’dan korku ile harmanlanan hazlara kadar her şey açık bir bulmaca gibi gözler önüne seriliyordu. Kısacası filmin deli gibi analiz yapanlar için oldukça kolay bir şekilde görülebilen detayları bulunuyordu. Kısacası filmdeki detay aslında şuydu; gerilimle yükselen kalp atışlarımızın hızla filmle bağdaşması ve karakterle beraber kötülüğün simgesinin dile getirildiği kuğu balesini izlememizdi. Yani anlayacağınız karakterinden oyuncusuna, yönetmeninden senaryo tarzına kadar her şeyi ile dört dörtlük bir filmdi. Mila Kunis gibi ünlü oyuncuların da bulunduğu bu film bir çok dalda ödüller kazanarak kalbimize taht kurmuştur. İzlemek için 10 yıl neden beklettiğimi anlamıyorum fakat kesinlikle sizin bekletmeden izlemenizi öneriyorum. Keyifli izlemeler.

seris_comment 2 months ago

Mutluluğun Peşinde

John Cameron Mitchell

2 Gönderi

Rabbit Hole - Mutluluğun Peşinde Birini kaybetmenin ne demek olduğunu nasıl anlarız veya bununla nasıl başa çıkarız bilemiyoruz fakat her bir anlamı ile mücadele etmeye çalışıyoruz. Bunun nedenini sanırım bir türlü anlayamayacağım. Bu film acılarıyla hayatlarına devam etmek zorunda olan…devamıRabbit Hole - Mutluluğun Peşinde Birini kaybetmenin ne demek olduğunu nasıl anlarız veya bununla nasıl başa çıkarız bilemiyoruz fakat her bir anlamı ile mücadele etmeye çalışıyoruz. Bunun nedenini sanırım bir türlü anlayamayacağım. Bu film acılarıyla hayatlarına devam etmek zorunda olan bir topluluğu ve aynı zamanda bir ailenin yaşantısını gösteriyordu. Aslında herkes acısını farklı yollarla dindirirken yeni acısı ile mücadele eden Becca Corbett’in kendini bulma yolunu gözler önüne seriyordu. Nicole Kidman’ın başrolünü üstlendiği bu filmde aynı zamanda anne olmayı ve acısını nasıl farklı bir noktada dindirebildiğini gösteriyordu ve en iyi performanslarından birini sergiliyordu. Bunun dışındaki süregelen konuların detaylarına bakacak olursak, senaryoya bağlı kalamadığım çok fazla nokta mevcuttu ama film bazı durumlarda beni içine çekmeyi başardı. Acı duygusunu derinlerimde hissettiğim ve empati kurabildiğim Nicole Kidman gerçekten de filmin gözdesiydi. Aynı zamanda TIME dergisinin 2010 Yılının En İyi Filmleri listesinde yer alan Mutluluğun Peşinde filmiyle birlikte sinema kariyerine ‘yapımcı‘ sıfatını da eklemiş oldu. Bakıldığında yan karakterinin yaşadıkları acılara da çok yer verilmişti. Bunlardan en önemlisi baba acısını ve hissini gösteren Aaron Eckhart, En İyi Erkek Oyuncu dalında Altın Küre adaylığı kazandı. Bunun dışında spoiler vermeden anlatacak olursam hiç kimsenin suçunun olmadığı ama acıların ortak olduğu ve aslında temeli oluşturan fakat zaman zaman anlatım yetersizliğinin de fark edildiği bu film, acının nasıl şekil değiştirebileceğini ve tanrısal olmadığının kanıtını gösteriyordu. Oyuncular ve karakterlerinin geneline bakacak olursam, her bir karakterin farklı acılarla mücadele etmesinin dışında bir yandan da toplumdaki yerlerini ve onları yok edebilme yöntemlerini de çok güzel göstermişlerdi. Miles Teller, Dianne Wiest ve Sandra Oh gibi ünlü oyuncularının da performanslarını gördüğümüz bu film, çoğu kimsenin sevmeyeceği bir tarzda ilerlese de akışının sade yapısıyla harmanlanan ve ilerleyen tarzını ben çok sevdim. Daha fazla tutmadan bence bir göz atılması ve anlayabileceğiniz tarzda empati kurabileceğinizi düşündüğüm bu filmi öneriyorum. Keyifli izlemeler.

seris_comment 2 months ago

Güz Sonatı

Ingmar Bergman

45 Gönderi

Autumn Sonata - Güz Sonatı Kült yapımlara bir yenisini daha eklediğimiz bu şahane film, anlatmak istediği konunun dışında, karakterlerini ve mesajını çok güzel veriyordu. Yönetmeninden oyuncularına ve süresine kadar her detayını harika veren filmin derinliklerine gelin birlikte bakalım. 1978 yapımı…devamıAutumn Sonata - Güz Sonatı Kült yapımlara bir yenisini daha eklediğimiz bu şahane film, anlatmak istediği konunun dışında, karakterlerini ve mesajını çok güzel veriyordu. Yönetmeninden oyuncularına ve süresine kadar her detayını harika veren filmin derinliklerine gelin birlikte bakalım. 1978 yapımı olmasına rağmen kült bir film yaratmayı başaran usta yönetmen Ingmar Bergman filmin senaryo kısmını da üstleniyordu. Oyunculuk performanslarının dışında sinematografisine de hayran kaldığım bu şahane filmin iki Oscar adaylığı ve sekiz tane diğer adaylıklardan kazandığı ödüller bulunmakta. Psikolojik olarak uzmanların da fikirlerini alabileceğimiz bu filmin alt metninde aslında anne ve kız temasının ötesinde yaşanamamış bir çocukluk ruhu da yatıyor. İki ana oyuncu etrafında ilerleyen fakat yardımcı oyuncuların da performanslarıyla birlikte harika bir noktaya taşınan ve birkaç saati beraber geçirdiğimiz bu kült yapım verilmek istenilen mesajı bizlere çok güzel yansıtıyordu. Anne ve kızı canlandıran ve açıkçası benim performanslarını çok fazla beğendiğim vee filmi adeta seyirciye hissettirme özelliklerini de harika kullanan oyunculardan Ingrid Bergman ve Liv Ullmann’ın oynaması gerçekten şahaneydi. Anne ve kızın diyaloglarını oldukça harika tasarlayan ve canlandırma konusunda performanslarını sakınmayan iki oyuncu yönetmenin her bir noktasına virgüller ekleyerek sanki bizim o anda ve orada var olmamızı sağlamışlardı. Diyaloglarından seçtiğim detaylardan en çok gözüme çarpan şu cümleler oldu: ‘Bir anne ve kızı, duyguların karışıklığı ve yıkımın ne korkunç bir kombinasyonu. Sevgi ve ilgi adına her şey mümkündür ve yapılabilir. Annenin acıları kızına geçmelidir. Annenin hatalarını kızı ödemelidir. Annenin mutsuzluğu kızının mutsuzluğudur. Sanki göbek bağı hiç kesilmemiş gibi. Gerçekten öyle mi? Kızının felaketi annenin zaferi midir? Benim kaderim senin saklı zevkin mi?’ Bu cümle aslında anneye olan kızgınlığı veya kini değil çocukluğunu yaşayamayan bir kadının bir kız çocuğuna olan haykırışıdır. Bu cümle aslında sizi ve beni yönetmene bağlarken filmin içerisine de bağlıyor ve filmi bildiğin gerçekmişçesine o koltuklardan birine itiyor. Psikolojik olarak çok fazla detayın içerisinde anneye ne kadar kızsak da aslında kızının da yapmış olduğu hataları gözler önüne seren bu film genelde benim anneye kızma güdümü bastıramadı. Lâkin annenin de yaşayamadığı çocukluğunu görmek ve o muhteşem oyunculuk performansıyla beraber hissetmek gerçekten beni derinden yaraladı. Anlayacağınız filmin her bir detayı özenle işlenmiş, kazanılan ödülleri hak etmiş ve mesajların en iyisini vererek aslında zamanına göre modernize edilmiş ve günümüzde de böyle filmlerin daha fazla gelemeyeceğini düşündüğümüz bir yapıt olmuştur. Daha fazla tutmadan ve spoiler vermeden ben kaçıyorum. Keyifli izlemeler.

seris_comment 2 months ago

Dune: Çöl Gezegeni Bölüm İki

Denis Villeneuve

92 Gönderi

Dune: Part Two İlk filmi çıktığından beri beklediğim ve 3 yıllık bekleyişin ardından Dune: Part Two filmini izleyebildim. Detaylara girmeden önce filmi spoiler yemeden izlediğim için ayrıca çok mutluyum. Bu nedenle bu yazım uzun olmasına rağmen içinde spoiler olmamasına dikkat…devamıDune: Part Two İlk filmi çıktığından beri beklediğim ve 3 yıllık bekleyişin ardından Dune: Part Two filmini izleyebildim. Detaylara girmeden önce filmi spoiler yemeden izlediğim için ayrıca çok mutluyum. Bu nedenle bu yazım uzun olmasına rağmen içinde spoiler olmamasına dikkat edeceğim. Denis Villeneuve’ün efsane film serisi olan Dune’a olan hayranlığımın katlanarak devam ediyor olması dışında filmi kötülemek bana düşmez. Hadi gelelim asıl yazıma. Giriş sahnesi aslında her şeyin başlangıcı olarak tasarlanmıştı. Karakterlerin yansıtılmasıyla ilgili herhangi bir bozukluk yoktu ve kişisel olarak analizler güzel yapılıyordu. Renk uyumları ve yarattıkları atmosfer dışında yan karakterlerin Part One’dan daha anlaşılabilir ve net olması ve kusursuz bir anlatım biçimi ile birleştirmeleri daha sağlıklı olmuştu. Yer yer komik sahneleri bulunan ve oyunculuklar bakımından performansların yeterli olduğunu düşündüğüm bu filmin anlatımı Dune: Part One’dan daha akıcı ve güzel olmuştu. TASARIM HARİKASI ve YARATTIKLARI DÜNYA EF-SA-NE olan filmin ses ve görüntü yönetmenliğini Greig Fraser üstlendiği ve her bir detayı ile adeta tasarım harikası bir dünya yaratmayı başarmak dışında anlatmak istediği uzun soluklu bir serinin başlangıcını harika tasarlamasına ben efsanevi derim. Bu filmin senaryo yapısına, efektlerine ve en önemlisi de ses ve müziklerine bakmak gerekiyor çünkü muhteşem müziklerini Hans Zimmer üstlenmişti. Sonrasında oyunculuk ve performans analizlerine bakmak en doğrusu diye düşünmekteyim. Aşkında bulunduğu filmin içinden topladığım diğer önemli notlarımdan birisi de romantizmin yıllarda geçse on binlerce yılda geçse devam edeceği ve aşkın her zaman öyle kalmasına yönelik olmasıydı. İster koloni olalım ister olmayalım hangi dünyada olursak olalım aşkın insanın içinde olan en saf duygu olması düşüncesini bu şekilde not tutarak tamamlamışım. ‘Çölün ilkbaharı’ anlamı ile büyüyen aşkı Timothée Chalamet ve Zendaya ikilisi harika bir şekilde yansıtmışlardı ve ilk filminden daha heyecanlı ve akışkan oynamışlardı. İlk bölüm aslında bir Mesih'in doğuşu niteliğindeydi. Yakınlaşan ana iki karakterimiz savaşın içindeki bahar taneleri kadar değerliydi. Siyah ve beyaz kısmı harikaydı ve yan karakterlerin hepsinin sevdiğim oyunculardan oluşması beni daha da mutlu etmişti. Florence Pugh, Christopher Walken, Léa Seydoux ve rahibe anne Rebecca Ferguson gibi. Bu ekibin bir arada her şeyi efsane yapabilme potansiyeli ve kapasitesi olması düşüncelerimi doğruladı. Filmin ikinci yarısı ise efsane başladı. Konunun derinliği artarak devam etti. Bu sefer savaş ayrıntılarıyla birlikte efsane bir savaşa hazırlık hissi gösterdi. Savaşın hissi IMAX ile daha da detaylı olmuş ve bu detaylar 2021 filmine ait bir tarzda değil günümüz teknolojisi sayesinde yeşil perde ile yaratılmış olması filmi resmen ağzım açık izlememe neden oldu. Devam filmlerinde daha fazla yer verileceğini anladığımız Kutsal Savaş, bizleri uzun soluklu bir serinin başlangıcına götürüyor. Anlayacağınız Dune: Part One aslında ön gösteriydi. Şimdi ise Dune: Part Two ile bir başlangıç yapıldı ve bu başlangıç uzun soluklu olacağa benziyor. Kemerlerinizi takın çünkü savaş yeniden başlıyor. Keyifli izlemeler.

seris_comment 2 months ago

Köpek

Esen Işık

2 Gönderi

Köpek Üç farklı kişiden üç farklı analiz çıkardığımız bu film, korkularımızla bedenlerimizin bir arada bulunduğu, rahat olduğumuz zamanlarda bile tedirginliği hissettiğimiz ve yaşadığımız her bir günü yüzümüze vuran bir film… Kült bir film olmasının dışında oyunculuk performanslarıyla da dikkatimi çeken…devamıKöpek Üç farklı kişiden üç farklı analiz çıkardığımız bu film, korkularımızla bedenlerimizin bir arada bulunduğu, rahat olduğumuz zamanlarda bile tedirginliği hissettiğimiz ve yaşadığımız her bir günü yüzümüze vuran bir film… Kült bir film olmasının dışında oyunculuk performanslarıyla da dikkatimi çeken Köpek filmi, köpek sevgisinden aşka, toplumda yer edinemeyen trans bireylerin yaşantılarından aile içi şiddete kadar her bir olayı detaylı olarak anlatıyordu. Yönetmenliğini Esen Işık’ın üstlendiği ve bağımsız bir İstanbul ve İsviçre filmi olarak çekilen Köpek filmi 3 tane ödül almıştır. Yapılan analizlerin detaylarına girmeden önce ana ve yardımcı karakterlerin isimlerini de söylemek isterim: Oğuzhan Sancar ve Bekir Sevenkan sevecen iki çocuğu canlandırmışlardı ve burada köpek sevgisinden yola çıkarak toplumdaki yerlerini göstermişlerdi ve bakış açımızı geliştirmeye çalışmışlardı. Açıkcası çocukların trajik draması çokta dikkatimi çekmese de Beren Tuna’nın, Cemal Toktaş’ın ve Barış Atay’ın oynadığı sahneler ve içerisinde bulundukları durum daha fazla ilgimi çekmişti. Hayat karakteri üzerinde dile gelen bu üç oyuncunun performanslarını beğensemde Hayat’ın bu zorlu hayatına tanıklık etmek beni gerçekten duygusal bir boyuta taşıdı. Lâkin çok sevdiğim ve benim bu filme ilgimi arttıran Çağla Akalın ve Salih Bademci ikilisi oldu. Toplumdan tamamen dışlanan bu kadının yaşantısını Çağla Akalın en iyi anlayan kişiydi. Sebebi belli değil miydi zaten? Kendi hayatını anlatması kadar kolay bir şey değildi. Eril bir toplumda yaşayan kişilerin dışlanmasına neden olan ötekileştirmeyi ve öteki olan bizlerin diğer insanları nasıl da ötekileştirdiğimizi yüzümüze vuruyordu. Trans, çocuk, yolcu veya gezgin her ne olursak olalım bu eril toplumu kuran bizlerin kurduğumuz bu düzende nasıl da battığımızı simgeliyordu. Aşkı, sevgiyi, korkuyu ve toplumda yer edinemeyen her bir insanı temsil eden bu filmi kesinlikle öneriyorum. Zamanı olanın bu filmi izleyip anlaması ve hissetmesi lazım. Daha fazla tutmadan ve spoiler olacak detaylar vermeden keyifli izlemeler.

seris_comment 2 months ago

Aşk ve Gurur

Joe Wright

185 Gönderi

Pride and Prejudice - Aşk ve Gurur 7 yıllık film arşivimden öncesinde izlediklerimi bir daha izleyip arşivime katmak için kollarımı sıvadım. Filmi ilk defa okul zamanlarımda sınıfta izlemek ve o anıları hatırlamak harikaydı. Gelelim ikinciye izlediğim bu film hakkındaki düşüncelerime.…devamıPride and Prejudice - Aşk ve Gurur 7 yıllık film arşivimden öncesinde izlediklerimi bir daha izleyip arşivime katmak için kollarımı sıvadım. Filmi ilk defa okul zamanlarımda sınıfta izlemek ve o anıları hatırlamak harikaydı. Gelelim ikinciye izlediğim bu film hakkındaki düşüncelerime. Filmi ikinci kez izlemenin vermiş olduğu mutlulukla birlikte hayranlığımın bir daha gözler önüne serilmesi harikaydı. Uyarlandığı eserle aynı adı taşıyan film, bana göre aldığı adaylıkların dışında kazanması gerektiğini düşündüğüm daha fazla adaylıklar da vardı. Yönetmenliğini Joe Wright’ın üstlendiği ve sinematografik olarak yeterli bulduğum filmin süresinin uzunluğu ile dekorasyonu bir arada taşıyan yönetmen, gerçekten de senaryo ve oyunculuk bakımından oldukça üstün bir performans sağlamıştı. Oyuncu kadrosunda Keira Knightley, Carey Mulligan ve Rosamund Pike gibi ünlü kadın oyuncular bulunuyor iken çok sevdiğim ve her filmine hayran kaldım yan karakterlerden birisine hayat veren Judi Dench’i de bu filmde görmek gerçekten şahaneydi. Aşkı, gururu ve mutluluğu taşıyan bu film aslında alt metinde vermiş olduğu sadakati ve aşka olan inancı gösteriyordu. Evlilik ve kadın haklarının çok geride olduğu bu zamanları görmek ister istemez günümüzle karşılaştırma yapmamıza sebep oluyordu. Bunun dışında oyuncu kadrosundan yaratılan mekanlara, uyarlanan eserdeki detaylara ve ayrıntılara kadar hepsi çok güzeldi. Bazı ana karakter oyuncuları zorlama gibi duran sahnelerdeki boşlukları çok iyi değerlendirmişlerdi ve duyguları kameraya harika yansıtmışlardı. Aşk ve gurur adı altında toplanan her bir karakterin yaşantısı ve karakterlerin bütünlüğü adeta işlenmiş bir sanattı. Zamanı olanın mutlaka izlemesi ve listesinde çok uzun süre bekletmemesi gereken filmlerde olan Aşk ve Gurur bence haftaya harika bir başlangıç yaptırabilir. Daha fazla tutmadan klasikleşmiş bu filmin her bir detayını sizlere sunuyorum keyifli izlemeler.