(@) - Raf

The Girl with the Needle Şişli Kız Filmekimi sırasında izleme listeme aldığım, ancak yoğun programım nedeniyle izleyemediğim The Girl with the Needle (Şişli Kız), bir süre benim için ulaşılmaz bir hazine gibiydi. Neyse ki, filmin Mubi’ye geleceğini öğrenince sabırla beklemeye…devamıThe Girl with the Needle Şişli Kız Filmekimi sırasında izleme listeme aldığım, ancak yoğun programım nedeniyle izleyemediğim The Girl with the Needle (Şişli Kız), bir süre benim için ulaşılmaz bir hazine gibiydi. Neyse ki, filmin Mubi’ye geleceğini öğrenince sabırla beklemeye başladım. Ve beklediğime fazlasıyla değdi! Siyah-beyaz estetiğiyle nostaljik bir dokunuş sunan bu film, yalnızca bir hikâye anlatmıyor; her sahnesiyle bir tablo gibi işlenmiş, insanın içine işleyen bir sanat eseri olarak karşımıza çıkıyor. Dramatik yapısı belki herkese hitap etmeyebilir, ancak sinemanın görsel ve duygusal gücünü keşfetmek isteyenler için gerçek bir başyapıt. Oscar’da En İyi Uluslararası Film adaylığına layık görülen bu etkileyici yapımın en güçlü yönlerinden biri, hiç şüphesiz oyunculuk performansları. Victoria Carmen Sonne, adeta büyüleyici bir güçle ekrana hükmediyor. Karakterinin karmaşık ve zorlu iç dünyasını tüm doğallığıyla izleyiciye aktarırken, yüzündeki her ifade, beden dilindeki her nüans izleyiciyi hikâyenin tam merkezine çekiyor. Sonne, yalnızca oyunculuk yapmıyor; adeta karakterinin kendisi oluyor. Karşısında Trine Dyrholm ise, tecrübesi ve karizmasıyla filmde bir denge unsuru yaratıyor. Her sahnesinde, ustalığın nasıl incelikle hayata geçirilebileceğini gösteren bir performans sergiliyor. Dyrholm’un yalnızca varlığı bile filmin dramatik yapısını derinleştiriyor ve izleyiciyi büyülemeyi başarıyor. Elbette bu mükemmel oyunculukların arkasında bir vizyoner yönetmen bulunuyor: Magnus von Horn. Von Horn, hem hikâye anlatımı hem de görsel diliyle sinemanın sanatsal yönüne olan hâkimiyetini her an hissettiriyor. Siyah-beyaz sinematografiyi yalnızca bir estetik tercih olarak değil, karakterlerin duygusal dalgalanmalarını yansıtacak bir araç olarak kullanması takdire şayan. Her bir çerçeve, dönemin atmosferini yansıtan bir tablo gibi işlenmiş ve hikâyeyi derinleştiriyor. Von Horn’un, gerçek bir hikâyeyi böylesine etkileyici bir şekilde anlatabilme becerisi, onu modern sinemanın en dikkat çekici yönetmenlerinden biri haline getiriyor. The Girl with the Needle, yalnızca bir biyografi filmi değil; görselliğiyle, derinlemesine işlenmiş karakterleriyle ve güçlü anlatımıyla sinemanın büyüsünü yeniden keşfetmek isteyenler için bir başyapıt. Kendinizi bir an bile bu filmi izlerken kaybolmuş bulmanız mümkün. Eğer sinemanın sanat formu olarak gücüne inanıyorsanız, bu filmi izlemek sizin için bir ayrıcalık olacak. Kaçırılmaması gereken bir deneyim!

seris_comment 3 months ago

Ghostlight

Kelly O'Sullivan

3 Gönderi

Ghostlight Modern Bir Trajedinin Parlayan Işığı Bazı filmler vardır, yalnızca bir hikaye anlatmaz, sizi derinden etkileyerek ruhunuza işler. Ghostlight tam da böyle bir yapım. William Shakespeare’in ölümsüz eseri Romeo ve Juliet’in çağdaş bir yorumuyla harmanlanan bu film, yalnızca yasak bir…devamıGhostlight Modern Bir Trajedinin Parlayan Işığı Bazı filmler vardır, yalnızca bir hikaye anlatmaz, sizi derinden etkileyerek ruhunuza işler. Ghostlight tam da böyle bir yapım. William Shakespeare’in ölümsüz eseri Romeo ve Juliet’in çağdaş bir yorumuyla harmanlanan bu film, yalnızca yasak bir aşk hikayesini değil, aynı zamanda aile bağlarının karmaşıklığını, sosyal yaşamın görünmez baskılarını ve insan doğasının kırılganlığını gözler önüne seriyor. Yönetmen koltuğunda oturan Alex Thompson ve Kelly O’Sullivan, duygu dolu bir hikayeyi sinematografik bir başyapıta dönüştürmeyi başarıyor. Hikaye, izleyiciyi yavaşça içine çeken, duygusal yoğunluğu her sahnede artıran bir atmosfer yaratıyor. Aşk, kayıp ve aile temaları etrafında şekillenen bu modern trajedi, izleyenleri bir yandan düşündürürken diğer yandan gözyaşlarına boğuyor. Filmin ana omurgasını oluşturan aile teması, yalnızca bir çatışma aracı değil; aynı zamanda insan olmanın zorluklarını ve dayanıklılığını yansıtan bir aynaya dönüşüyor. Aile bireyleri arasındaki ilişkiler, geçmişin hayaletleriyle bugünün çatışmalarını harmanlayarak izleyiciye sunuluyor. Özellikle hikayenin dönüm noktalarında, karakterlerin yaşadığı içsel hesaplaşmalar ve duygusal kırılmalar o kadar gerçekçi işlenmiş ki, seyirciyi hikayenin bir parçası haline getiriyor. Aşk ise bu hikayenin merkezinde yer alıyor. Ancak Ghostlight, aşka yalnızca bir romantizm aracı olarak yaklaşmıyor; aynı zamanda onun yıkıcı gücünü, umut dolu başlangıçlardan trajik sonlara kadar olan tüm spektrumunu derinlemesine inceliyor. Başrollerdeki Keith Kupferer ve Katherine Kupferer, karakterlerine öylesine hayat veriyor ki, izleyiciyi hikayenin içine çekmekte ustalık sergiliyorlar. İkili arasındaki dinamik, gerçek bir bağ hissi uyandırarak ekranın ötesine geçiyor. Yardımcı rollerde ise Dolly De Leon ve Tara Mallen, hikayeye derinlik ve duygusal bir katman ekliyor. Özellikle bazı sahnelerde karakterlerin yaşadığı acıyı ve hayal kırıklıklarını yüz ifadelerinde, ses tonlarında ve duruşlarında görmek mümkün. Diyaloglar, filmin bir diğer gücü. Şiirsel bir yoğunlukla yazılmış replikler, karakterlerin iç dünyalarını seyirciye hissettirme konusunda büyük bir başarıya imza atıyor. Bazı monologlar öylesine etkileyici ki, hikayeden bir an olsun kopmadan kendinizi bu karakterlerin duygusal yolculuğuna kaptırıyorsunuz. Ghostlight, yalnızca bir hikaye anlatmakla kalmıyor; aynı zamanda bir sanat eseri gibi tasarlanmış. Yönetmenler Alex Thompson ve Kelly O’Sullivan, görsel estetiği hikayenin ayrılmaz bir parçası haline getirerek sinematografik bir başyapıt ortaya koyuyorlar. Film boyunca kullanılan gölge oyunları, ışık ve renk paleti, hikayenin tonuna mükemmel bir şekilde uyum sağlıyor. Müzik ise bu görsel şöleni tamamlayan bir unsur. Film boyunca kullanılan parçalar, hikayenin duygu yoğunluğunu artırarak izleyiciyi bir an olsun bırakmıyor. Bazı sahnelerde müzik ve görseller öyle bir uyum içinde ki, kendinizi karakterlerle birlikte aynı duyguları hissederken buluyorsunuz. Ghostlight, yalnızca izlenmesi gereken bir film değil; aynı zamanda hissedilmesi gereken bir deneyim. Aşkın, kaybın, aile bağlarının ve insan olmanın karmaşıklığını derinlemesine işleyen bu film, sizi düşünmeye, hissetmeye ve kendi hayatınızı sorgulamaya davet ediyor. Eğer duygusal derinliği olan, görsel ve işitsel bir şölen sunan, etkileyici hikayelere ilgi duyuyorsanız, Ghostlight mutlaka listenizin başında yer almalı. Bu film, izleyen herkesin ruhunda kalıcı bir iz bırakacak. Keyifli izlemeler.

seris_comment 3 months ago

Queer

Luca Guadagnino

4 Gönderi

Queer Aşkın ve Özgürlüğün Cesur Hikâyesi Bu filmi uzun zamandır bekliyordum. Açıkçası, Filmekimi’nde gösterime girer diye düşünüyordum. Ancak Türkiye’ye olaylı bir giriş yapıp, yasaklarla gündeme gelince artık gelmez diye umutsuzluğa kapıldım. Neyse ki sanat sitelerinde erişilebilir hale gelince, “Neden izlemeyeyim?”…devamıQueer Aşkın ve Özgürlüğün Cesur Hikâyesi Bu filmi uzun zamandır bekliyordum. Açıkçası, Filmekimi’nde gösterime girer diye düşünüyordum. Ancak Türkiye’ye olaylı bir giriş yapıp, yasaklarla gündeme gelince artık gelmez diye umutsuzluğa kapıldım. Neyse ki sanat sitelerinde erişilebilir hale gelince, “Neden izlemeyeyim?” dedim. Sanatın sınır tanımadığı bir dünyada, Queer gibi bir yapımı görmezden gelmek zaten mümkün değildi. Filmin konusu, Mexico City’nin canlı ama karmaşık sokaklarında geçiyor. Hikâye, Amerikalı bir üniversite öğrencisi olan Lee’nin yaşamına odaklanıyor. Lee, yurtdışındaki bar sahipleri, gece hayatının kaotik yüzü ve arayışlarla dolu bir gençlik arasında sıkışmış bir hayat sürüyor. Film; aşk, sevgi ve cinsellik gibi evrensel temaları işlerken, izleyiciyi Lee’nin duygusal dünyasına doğru sürüklüyor. Ancak Türkiye’de çıkan haberlere göre, “aile yapısını bozacağı” iddiasıyla eleştirilmiş. Bu sebeple, bazı cinsellik sahneleri olmadan gösterilmesi tartışma konusu olmuş. Filmde, Lee karakterini genç yetenek Austin Abrams canlandırıyor. Abrams, karakterin karmaşık iç dünyasını ve duygu çatışmalarını ekrana taşırken adeta büyülüyor. Ona eşlik eden isimlerden biri de, bar sahibi rolündeki karizmatik Diego Calva. Calva, geçtiğimiz yıl Babylon filmindeki performansıyla büyük övgüler toplamıştı. Ayrıca, Zoe Levin ve María Valverde gibi isimler de filmde güçlü performanslarıyla dikkat çekiyor. Film, yalnızca bir aşk hikâyesi değil, aynı zamanda bireysel özgürlüğün, aidiyet arayışının ve toplumun dayattığı kalıplara karşı verilen bir mücadelenin hikâyesi. Her sahne, izleyiciyi kendi duygularıyla yüzleşmeye zorluyor. Yönetmen koltuğunda oturan Luca Guadagnino, bu yapımında da estetik dokunuşlarıyla büyülemeye devam ediyor. Daha önce Beni Adınla Çağır filmiyle uluslararası bir başarı yakalayan Guadagnino, bu kez de insan ilişkilerindeki karmaşayı, tutkuyu ve kırılganlığı ekrana taşımış. Her sahne, bir tablo gibi işlenmiş ve Mexico City’nin arka sokakları, filmin adeta bir karakteri gibi hikâyeye dahil edilmiş. Queer (2024), yalnızca bir aşk hikâyesi değil; aynı zamanda kendini bulmanın, toplumun dayattığı sınırların dışına çıkmanın ve özgürlüğün bir manifestosu. Guadagnino, cüretkâr anlatımı ve ince detaylarıyla bir kez daha izleyiciyi derinden etkilemeyi başarıyor. Keyifli izlemeler.

seris_comment 3 months ago

Çöl Çiçeği

Sherry Hormann

20 Gönderi

Desert Flower - Çöl Çiçeği “Çöl Çiçeği”, model Waris Dirie’nin zorlu ve ilham verici yaşam öyküsünü anlatan, hem çarpıcı hem de derinlikli bir yapım. Yönetmen Sherry Hormann, kısa süresine rağmen, insanlık tarihinin en acımasız geleneklerinden biri olan kadın sünnetine dokunaklı…devamıDesert Flower - Çöl Çiçeği “Çöl Çiçeği”, model Waris Dirie’nin zorlu ve ilham verici yaşam öyküsünü anlatan, hem çarpıcı hem de derinlikli bir yapım. Yönetmen Sherry Hormann, kısa süresine rağmen, insanlık tarihinin en acımasız geleneklerinden biri olan kadın sünnetine dokunaklı bir şekilde ışık tutuyor ve bizi hayallerin ötesine uzanan bir yaşam yolculuğuna davet ediyor. Film, bir bireyin acılarla dolu geçmişten sıyrılarak kendine bir gelecek inşa edişinin izlerini sürerken, aynı zamanda toplumların kanayan yaralarından birine cesurca parmak basıyor. Hormann, kadınlara yönelik şiddet ve baskıları işlediği diğer filmlerinde olduğu gibi, 3036 Gün ve Sıradan Bir Kadın ile tanınan keskin ve kararlı anlatımını bu filmde de ustalıkla sürdürüyor. Yönetmenin sinematografisi ve biyografi unsurları bir arada uyum içinde ilerlese de, olay örgüsü zaman zaman detaylardan kaçınarak daha sade bir anlatımı tercih ediyor. Ancak bu tercih, filmin esas odak noktasını oluşturan kadına yönelik şiddet, baskı ve istismarın etkisini azaltmak bir yana, alt metinlerde güçlü bir mesajın daha belirginleşmesini sağlıyor. Özellikle oyunculuk performansları filmin ruhunu besleyen en önemli unsurlardan biri. Waris Dirie’yi canlandıran Liya Kebede, ekranı zarafeti ve etkileyici performansıyla adeta büyülerken; ona eşlik eden Soraya Omar-Scego ise karakterine derinlik katan bir performans sunuyor. Yönetmen, oyunculara alan tanıyarak izleyiciyi hikâyenin duygusal çekirdeğiyle buluşturmayı başarıyor. Film yalnızca bir kadının hayatta kalma mücadelesini değil, aynı zamanda toplumun karanlık yüzünü ve bu karanlığa meydan okuyan bir direnişi de simgeliyor. Geleneklerin ardına saklanmış zulmün hâlâ dünyanın birçok yerinde sürdüğünü gözler önüne sererken, kadınların, çocukların ve hatta hayvanların korunması gerektiğine dair güçlü bir çağrıyı alt metinlerinde saklı tutuyor. “Çöl Çiçeği”, acı gerçekleri sade bir zarafetle anlatırken, izleyicisini hem düşündüren hem de derinden etkileyen unutulmaz bir deneyim sunuyor. Keyifli izlemeler.

seris_comment 3 months ago

Babygirl

Halina Reijn

9 Gönderi

Babygirl Babygirl: Hem Tutkunun Hem de Trajikomik Gerçeklerin Dansı Uzun zamandır nefesimi tutarak beklediğim Babygirl filmi, sonunda karşıma çıktı. Filmekimi’nde izleme umuduyla sabırsızca beklemiş olsam da, bu bekleyişin sonunda filmi izlemek adeta bir ödül gibiydi. İlk bakışta size Grinin Elli…devamıBabygirl Babygirl: Hem Tutkunun Hem de Trajikomik Gerçeklerin Dansı Uzun zamandır nefesimi tutarak beklediğim Babygirl filmi, sonunda karşıma çıktı. Filmekimi’nde izleme umuduyla sabırsızca beklemiş olsam da, bu bekleyişin sonunda filmi izlemek adeta bir ödül gibiydi. İlk bakışta size Grinin Elli Tonu havası verebilir; evet, biraz ihtişam, biraz tutku ve oldukça etkileyici bir estetik var. Ancak, Babygirl’ün bundan çok daha fazlası olduğunu kısa sürede anlıyorsunuz. Film, hem trajikomik bir dominantlık öyküsü hem de güldürürken düşündüren bir serüven sunarak izleyicisini derinden etkiliyor. Nicole Kidman’ın büyüleyici varlığı, zaten bir film için başlı başına bir çekim noktası. Buna bir de son dönemde yükselen yıldızlardan biri olan Harris Dickinson’ın performansı eklenince ortaya etkileyici bir kimya çıkıyor. Her sahnede gözlerinizi ekrandan ayıramıyorsunuz; öyle ki, filmdeki kimi sahneler sanatsal çekiciliğiyle adeta izleyenleri hipnotize ediyor. Filmin yönetmeni Halina Reijn, bana göre cinselliği ve dominantlığı sinematografik bir dille anlatma konusunda çığır açıyor. Aylardır yükselen beklentilerimden dolayı film beni hayal kırıklığına uğratabilir diye düşünmüştüm. Ancak tam aksine, Babygirl bu beklentilerin çok daha ötesine geçti. Film, bir yandan modern toplumun güç dinamiklerini masaya yatırırken, diğer yandan bu hikâyeyi zekice işlenmiş mizahıyla harmanlıyor. Günümüz sinemasında bu tür yenilikçi ve cesur dokunuşları görmek, gerçekten etkileyici. Ancak, bu noktada biraz eleştirel bir bakış açısıyla bir soruya dikkat çekmek istiyorum: Babygirl’ün ele aldığı cinsellik ve dominantlık teması, Queer sinemasındaki birçok filmle benzerlik taşıyor. Peki neden bu film rahatça vizyona girerken, birçok Queer yapım aynı özgürlüğe sahip değil? Bu durum, sinema dünyasında hâlâ çözülmeyi bekleyen bir adaletsizliği gözler önüne seriyor. Umarım bu ayrımcılık, yakın zamanda sona erer ve daha fazla hikâye hak ettiği görünürlüğü elde eder. Filmde Antonio Banderas da kısa bir süreliğine karşımıza çıkıyor ama bu kısa süre bile onun zarif dokunuşlarını hissetmemiz için yeterli. Hem komedi hem de dram yönüyle filme etkileyici bir derinlik katıyor. Keşke sahneleri biraz daha uzun olsaydı diye iç geçirdim ama bıraktığı etki o kadar güçlüydü ki, bu bile yeterliydi. Bir de filmin Oscar yarışındaki şansı! Babygirl, orijinal müzik kategorisinde kısa listeye girmeyi başardı ve bence burada zirveyi zorlayacak gibi görünüyor. Film, sadece görsel değil, işitsel anlamda da izleyicisini içine çekmeyi başarıyor. Daha fazla detay verip büyüyü bozmak istemem. Şunu söyleyebilirim ki, Babygirl, hem derin bir hikâye hem de estetik bir şölen arayanlar için kaçırılmaması gereken bir deneyim. İzlerken tutkuyu, gülümsemeyi ve sorgulamayı aynı anda hissedeceğiniz bir yolculuğa hazır olun. Şimdiden keyifli seyirler!

seris_comment 3 months ago

Büyükannem Ölmeden Nasıl Zengin Olurum

Pat Boonnitipat

11 Gönderi

How to Make Millions before Grandma Dies Bu filmi bir büyüme ve evrimleşme hikâyesi olarak tanımlayabilirim. Anlattığı her şey, beni derinden etkileyerek gözlerimin dolmasına neden oldu. Filmdeki anlatım ve oyunculuklar o kadar güçlüydü ki izlerken babaanemle dedeme sarılma isteği uyandırdı.…devamı

seris_comment 3 months ago

Konsey

Edward Berger

15 Gönderi

Oscar’ın Ayak Sesleri: Conclave Oscar’ın ayak sesleri yavaştan duyuluyor ve bence her kitleye hitap eden bir yapım olan Conclave filmi, bu yıl Oscar adaylık listelerinde fazlaca konuşulacak bir yapım olabilir. Gerek yönetmeni gerekse oyuncu kadrosuyla dikkat çeken, oldukça etkileyici bir…devamı

seris_comment 3 months ago

Motion Picture

Peter Tscherkassky

1 Gönderi

Yönetmeni çok seviyorum, bulmuşken bir çoğu filmini izlemek istedim. Bu filmde açıkçası ortalamayı da ama diğer film filmleri kadar efsane değildi. 8 filmini izledim ama her zaman ki gibi burada ekli değil… -2024’ün son günlerine geliyorken 370 filmi bitirmiş bulunuyorum.…devamı

seris_comment 4 months ago

Maria

Pablo Larraín

10 Gönderi

Maria 2024 yılının en fazla merakla beklenen filmi olan Maria, kendi adından bu denli söz ettirmesini hem Angelina Jolie’nin yer almasına hemde usta oyuncumuz Haluk Bilginer’in güçlü bir karakteri canlandırmasına borçlu. Maria filmi Callas’ın son dönemine eşlik ediyor gibi görünse…devamı

seris_comment 4 months ago

Emilia Pérez

Jacques Audiard

12 Gönderi

Emilia Pérez Efsane bir filmle karşınıza gelmekten her zaman mutluluk duyuyorum. Bu filmde onlardan birisi. Adından çokça bahsedeceğimiz ve sıkça anacağımız bir film olmuş. Yönetmen koltuğunda her filmini büyük bir merakla beklediğim ve izlediğim Jacques Audiard oturuyor. Bu sürükleyici filmde…devamıEmilia Pérez Efsane bir filmle karşınıza gelmekten her zaman mutluluk duyuyorum. Bu filmde onlardan birisi. Adından çokça bahsedeceğimiz ve sıkça anacağımız bir film olmuş. Yönetmen koltuğunda her filmini büyük bir merakla beklediğim ve izlediğim Jacques Audiard oturuyor. Bu sürükleyici filmde kuir insanlardan, kötü bir insanın değişimine, kadın olmanın anlamına ve kadının dokunduğu yerlerin nasıl çiçek gibi mis ve huzurlu olduğuna şahitlik ediyoruz. Filmi ilk kez Filmekimi zamanında duymuştum ve açıkçası hiç ilgimi çekmediğini ve fragmanının içime çokta sinmediğini düşündüğümden ilgilenmedim. Lakin şu an çok pişmanım ve sinemada izlenmesi gereken bir yapım olduğunu düşünüyorum. Filmin sinematografisi ve yönetmenliği dışında Emilia Peréz, Cannes’da dört başrol oyuncusuna da en iyi kadın oyuncu ödülünü getirdi ve ana yarışmada ise iki ödül birden kazanan nadir filmlerden birisi olarak tarihe geçti. Aynı zamanda da Oscar’da Fransa’nın adayı seçildi. Anlayacağınız bu kadar ödülü kazandıysa mutlaka göz atmanız gereken nadide filmlerden birisi demektir. Dört ana kadın oyuncu olan Carlos Gascón, Selena Gomez, Zoe Saldaña ve Adriana Paz harika sergiledikleri karakteri bizlere oldukça profesyonel bir şekilde göstermişlerdi. Her ne kadar Selana Gomez’i daha fazla görmek istesemde bu film için alkışı en çok Carlos Gascón ve Zoe Saldaña hak ediyordu. Eleştirime filmin içinden çıkardığım bir replikle devam etmek istiyorum: “Bedeni değiştirmek toplumu değiştirir. Toplumu değiştirmek ruhu değiştirir. Ruhu değiştirmek toplumu, toplumu değiştirmek her şeyi değiştirir.” Bu replik aslında toplumsal tabularımızı, siyasetimizi (adeta Türkiye içinde bulunduğumuz şartları yansıtmışlardı), insan ilişkilerinin değişimini ve en önemlisi kadınların melek gibi olduğunun kanıtıdır. Şiddeti, sevgiyi ve kendini bulmanın dışında günümüz sorunlarını da harika bir gerilim ve müzikal tadında anlatan bu filmin bence sakin bir zihin ile izlendiğinde sürükleyici ve oyuncu performansları ile hayran bırakan bir serüvene sürükleyeceğini düşüyorum sizi. Daha fazla spoiler vermeden kaçıyorum. Keyifli izlemeler.