(@) - Raf

The Count of Monte-Cristo “Haydee, sana yazmamalıyım. Bu yüzden sana yazmıyorum. Seninle buluşmamalıyım, bu yüzden yarın saat 5’te Jardine des Plantes’te buluşmamızı önermiyorum. Yarın olamayacağım bu yer, Paris’in en gizemli çiçeklerinin barındırıyor. Bulutlar ve yaseminler diyarı lakaplı bir ülkeden geliyorsun.…devamıThe Count of Monte-Cristo “Haydee, sana yazmamalıyım. Bu yüzden sana yazmıyorum. Seninle buluşmamalıyım, bu yüzden yarın saat 5’te Jardine des Plantes’te buluşmamızı önermiyorum. Yarın olamayacağım bu yer, Paris’in en gizemli çiçeklerinin barındırıyor. Bulutlar ve yaseminler diyarı lakaplı bir ülkeden geliyorsun. Bulutlar için Paris gökyüzüne güvenebiliriz, yakama yasemin takacağım. Bu yüzden sana yarın görüşürüz demeyeceğim. Ve seni gördüğümden beri sana şunu söylemiyorum ki, sesini ve yüzün beni hiç terk etmiyor. Albert Bazen filmlerden bir şeyler koparmak isteriz hayatımıza dair bazen ise filmlerin içinde kaybolmak isteriz. Bu film, zaman zaman bir şeyler koparırken zaman zaman da dalıp gittiğimiz bir yapım. Filmin dekorasyon, animasyon ve cast ekibinin performanslarıyla birlikte adeta filmin içinde kaybolabiliyoruz. Fransa’nın bu yılın en yüksek bütçeli filmlerinden birisi olarak adını yazdıran The Count of Monte-Cristo filmi, aslında sessiz sinema dönemine dayanan 1908 yılından başlıyor ve 2024 yılına kadar gelen sekiz filmin her birine meydan okuyor. Bazı eleştirmenler kitaba uymayan ve tam olarak yansıtılamayan yönlerini eleştirse de, sinema eleştirmenlerinin adeta hayran kaldıkları dekorasyon, dizayn, kostüm ve makyajın birinci sınıf iş olduğunu dile getirdikleri de bir gerçek ve ikilemdir. Filmin ilk 1,5 saati gerçekten hızlı akan ve senaryosuna oldukça sıkı bağlanmış olan oyuncu kadrosuyla birlikte yönetmenlerin -Alexandre de La Patellière ve Matthieu Delaporte- güçlü sinematografisi eşsiz bir kitap uyarlaması ortaya çıkarıyor. “İnsan sadece bir kez gerçekten sever.” cümlesinin anlamı ile bağdaştırılan ve adeta ‘’Şarkıların sesi kısıldı.’’ cümlem ile bütünleştirdiğim bu aşk gerçek aşkı henüz tatmayanlara gelebilir. Diğer 7 filmi daha önce izlemediğim için nasıl bir tartışma yaratıyor bilmiyorum ama bu sene Oscar’ın aday filmleri arasında yer alacak gibi duruyor. Pierre Niney, Anamaria Vartolomei, Vassili Schneider, Anaïs Demoustier ve sayamadığım her bir oyuncuyu gerçekten ayakta alkışlıyorum. Performansları ve teker teker her bir sahneleri harikaydı. Dahası filmin müzikleri de şahaneydi. Keyifli izlemeler.

seris_comment 5 months ago

Gladyatör 2

Ridley Scott

35 Gönderi

Gladyatör 2 24 yılın ardından Ridley Scott'ın yönetmenliğini üstlendiği Gladyatör 2 filmini izledim. Gladyatör filmini büyük bir heyecanla ve merakla beklememe rağmen filmin bazı yerlerinde sıkıldığımı ve süresini yetersiz bulduğumu da söylemeden edemeyeceğim. Detaylara daha fazla yer verilmesini ve zamana…devamıGladyatör 2 24 yılın ardından Ridley Scott'ın yönetmenliğini üstlendiği Gladyatör 2 filmini izledim. Gladyatör filmini büyük bir heyecanla ve merakla beklememe rağmen filmin bazı yerlerinde sıkıldığımı ve süresini yetersiz bulduğumu da söylemeden edemeyeceğim. Detaylara daha fazla yer verilmesini ve zamana yayılmasını ve 24 yıl önceki ilk film gibi büyük bir destanın temelinin atılmasını dilerdim. Bazı olaylar oldukça banel ve ana metni yetersiz olsa da oyuncuların performanslarının üst düzeyde olduğu gerçeğini göz arda edemeyeceğim. Filmin başından itibaren Connie Nielsen karakterinin Lucilla’nın benliğine oldukça fazla yakışması ve performansını tam olarak en iyi şekilde gösteremese dahi yeterli olması beni fazlasıyla mutlu etti ve eski filmi büyük bir zevkle anmama yardımcı oldu. Marcus karakteri ise benim için bu filmde yetersiz olan tek karakterdi. Niçin geldi ve neden gitti pek anlayamadım. Anlamaya çalıştığım bazı sahneler fazla hızla geçilmiş, yüzeyselliği ve detaysızlığıyla sınıfta kalan tek karakterdi. Pedro Pascal’ın en iyi performansına izin verilmemiş olsa da bence onun yeteneği kelimenin tam anlamıyla harcanmıştı. Denzel Washington’ın ise karakterine olan saygısı ve güveni o kadar fazlaydı ki izleyici olarak benim bile o özgüveni ve heyecanı hissettiğim nadide karakterlerden birisi oldu. Macrinus benim film boyunca unutamadığım tek karakter olarak aklımda kalacak. Son karaktere gelecek olursam, fragmanlarında çok methedilen ve benim de heyecanla beklediğim Lucius’un bu kadar iyi olmasını beklemiyordum. Fakat Paul Mescal’ın bu performansında gösterdiği özgüvensizlik de gözümden kaçmadı değil. Sanki performansını tam olarak göstermekle göstermemek arasında kalsa da bence en iyi performanslar arasına Paul Mescal, Denzel Washington ve Connie Nielsen geliyordu. Yönetmen Ridley Scott’un sinematografisini ve yeteneğini bu işe daha fazla sokmasını ve karakterlere biraz daha özenli bir bakış açısı yaratmasını isterdim. Bazı yerlerde sırf ilk filme saygımdan dolayı özenle izlemiş olsam da yetersizliği ile benim ortalama olarak beğendiğim bir yapım oldu. Daha fazla spoiler vermeden sizlerinde izlemesini ve IMAX ile görsel bir şölen yaşamasını diliyorum. Keyifli izlemeler.

seris_comment 5 months ago

Benim Babam, Benim Oğlum

Hirokazu Koreeda

9 Gönderi

Like Father, Like Son - Benim Babam, Benim Oğlum Arkadaşımın şiddetle önerdiği ve izlemem için beni kelimenin tam anlamıyla gaza getirdiği bu film, duygularımı açıkça ifade edemeyeceğim birkaç filmden birisi oldu. Bu hikayenin çocuk psikolojisi kısmına değinirken diyebileceğim en önemli…devamıLike Father, Like Son - Benim Babam, Benim Oğlum Arkadaşımın şiddetle önerdiği ve izlemem için beni kelimenin tam anlamıyla gaza getirdiği bu film, duygularımı açıkça ifade edemeyeceğim birkaç filmden birisi oldu. Bu hikayenin çocuk psikolojisi kısmına değinirken diyebileceğim en önemli nokta senaryosunun, metninin ve sinematografisinin kusursuz işlenmesidir. Yönetmenliğini Hirokazu Koreeda’nın üstlendiği ve senaryosundaki her bir detayı muhteşem performansları ile ortaya koyan Lily Franky, Masahura Fukuyama, Machiko Ono ve Yoko Maki, kusursuz şekilde işlenmiş karakterlerine o kadar sıkı bağlanmışlardı ki psikolojik olarak kendimi her bir karaktere ayrı ayrı yakın hissettim. İki çocuğun birbirlerine olan bağları ve aile yaşantılarının dışında baba figürünü baz alan bu hikayedeki iki babaya da olan bakış açılarını çok iyi göstermişlerdi. Şunu da söylemeden edemeyeceğim ki iki çocuk oyuncunun yolları şimdiden oldukça açık görünüyor. Bunun dışında psikolojik olarak, anne ve baba ilişkilerinin ve değişen hayat tarzlarının çarpıcı bir şekilde ortaya konulduğu bu psikoloji türüne ait olan film açıkçası anne-baba ilişkisini konu edinirken aslında babaların neler yaptığına ve nasıl psikolojik evreler yaşadığına dair izleyicide küçük de olsa bir pencere açıyor ve bakış açısı sunuyordu. Hikâyede anlatılan noktaların hepsinin aslında çocuk psikolojisine olan etkisini, anne ve baba ilişkisinin zamanla değişmesini ve hayatın akışındaki diğer psikolojik noktaları da çok iyi değerlendiren bir filmdi. Bu filmi izleyenlerin çok fazla aksiyon bulamayacağı, macera içeren bir yapısının olmadığını sadece kült ve sanatsal değerlerin içerisinde anlatılan psikolojik bir hikaye olduğunu hatırlatmak isterim. Asya yapımları arasında bu tarz filmlerin benim daha çok ilgimi çektiğini düşünmeye başladım. Anlatırsam çok fazla spoiler olacak bu bir buçuk saat süren filmin her detayını notlamamız gerekir. Şimdiden keyifli izlemeler.

seris_comment 5 months ago

Vahşi Robot

Chris Sanders

31 Gönderi

The Wild Robot - Vahşi Robot Yönetmen Chris Sanders’in Ruf Der Wildnis filmini izlemiştim şimdi The Wild Robot izleyince aklıma geldi. Animasyonu, metni, anlatmak istediğini anlatabilen ve 1,5 saatte gerçekten farklı duygular içinde olabildiğim bir filmdi. Doğa ile teknolojinin birleşimden…devamı

seris_comment 5 months ago

Kelebeğin Rüyası

Yılmaz Erdoğan

213 Gönderi

Kelebeğin Rüyası Kelebeğin Rüyası, uzun uzun zamandır listemde olan Yılmaz Erdoğan’ın yönettiği filmlerinde birisiydi. Bazen izlemek için zamana, bazense kaçmak ve hissetmek için güzel bir saate getirmek gerekiyor. Ben güzel bir saate ve zamana getirdiğim için bu güzel şairlerini tanıma…devamı

seris_comment 5 months ago

Doğu Sarayı Batı Sarayı

Yuan Zhang

1 Gönderi

East Palace, West Palace - Doğu Sarayı Batı Sarayı Zhang Yuan’nın yönettiği ve ilk Kuir yaşamı Çin’de gösterdiği bu film, 1996 yapımı ve ilginç bir erotik ve romatik dramaya söz konusu oluyor. Yer yer anlattığı hikâyece bazı kitleleri çekemese de…devamı

seris_comment 5 months ago

Boléro

Nans Laborde-Jourdàa

1 Gönderi

Kuir filmlerinde farklı bir bakış açısı yaratan bu film Kuir Palimiye ödüllü. Bazen neşe için kaosa bazense direkt danslı neşeli bir kaosa ihtiyaç var. Kuir insanlara her yerde ihtiyaçımız var. 🏳️‍🌈

seris_comment 5 months ago

Peter von Kant

François Ozon

1 Gönderi

Peter Von Kant (2 yıl sonunda eklenmiş, yazım 2 yıl önce yazmıştım) (Acı Göz Yaşların’nın erkek versiyonudur) Çok severek izlediğim ve beğendiğim yönetmen olan François Ozon'ın filmine gittim. Evet 41. İstanbul Film Festivali'nde bulunan bir filmdi ben de kaçırmadan hemen…devamıPeter Von Kant (2 yıl sonunda eklenmiş, yazım 2 yıl önce yazmıştım) (Acı Göz Yaşların’nın erkek versiyonudur) Çok severek izlediğim ve beğendiğim yönetmen olan François Ozon'ın filmine gittim. Evet 41. İstanbul Film Festivali'nde bulunan bir filmdi ben de kaçırmadan hemen bileti aldım. Çok beğendiğimi söylemekle başlamak isterim. Aslında uyarladığı eseri olan 1972 yapımı, Petra Von Kant'ın cinsiyetleri ters çevirmesi ile ve "Acı Gözyaşları" adını çıkararak uyarladığı eseri olması da çok ilgi çeken yönlerinden birisiydi. Sizleri çok tutmak sizi istemem hemen kendi düşüncelerimden başlamak isterim. Sonbahar zamanında başlayan ve draması ile duygusallığını kar yağışına kadar özenle aktaran, iki yüzlüğün nedenini gösteren film, aslında karakterimiz olan Peter Von Kant'ın hayatının bir dönemini konu alıyordu. Peter Van Kant'ı oynayan ve oynamakla kalmayan bildiğin yaşatan, Denis Ménochet'in oyunculuğunu beğenmemek elde değildi. Bırakın oyunculuğunu aşk acısını, kendi içinde yaşarken nelere virgülüme eklediğini gördüğümüz hayatımıza da değinilmesi çok hoştu. Asistanı ile geçirdiği 3 yılın ardından, asistanı ona ilgi duysa da asla bir araya gelemeyen ve sonunda gelmek isteseler de asla artık gelemeyeceklerini anlayan asistan Karl, yer yer sinema solonunu güldürmesi ve üzmesi ile de benim kalbimde yer etti. Oyunculuğunu iyi şekilde ve düz duvarın birebir şeklini alarak duygularını saklayan Stefan Crepon'u bu filmle tanımakta benim için çok eşsizdi. Mekânların, oyuncuların en iyisini bence hayatına giren Peter Von'nın Amir'di. Peter Von Kant'nın dediği "Oh mon amour" lafı hiç gitmiyor aklımdan. Amir'e karşı zaafı bitmiyordu. Tabii aşk acısı da zamanla büyüğüne kadar. Ayrılık tez gelse de, yaşamışlıklarla dolu, sevginin anlamını gösteren duyguların asla aşkı bulmakla ve bulmamakla yükümlü olmasıydı. Belki Asistanı Karl ile yaşayacağı hayattı hemen bulsaydı mutluydu Peter... Beni bayağı duygusallaştıran bu güzel filmi beğendiğimin temelidir bu yazdıklarım. Arkadaşlığın iki yüzlüğünü ve arkadaşların sebepsizce çıkarlarını da gördük bu filmle, gerçekten sinematografine, yapım aşamasına, yazarlığına, senaryosuna hayran kaldım François Ozon'ın. Göklerde ki yalnızlığını Peter'ın belki de en yakın arkadaşı Sidonie'dadır düşüncesi aklımdan çıkmıyor. Oyunculuğun yaşlanmadan şeklini bence göstermişti yönetmen bazı sıkan noktaları dışında ama Isabelle Adjani bence iyi oynamıştı yaşanmışlıkları ile. Amir'i oynayan Khalil Ben Gharbia inanın filmin temeli gibi dursa da değildi benim için. Sadece Peter'dan yararlanan bir insan konumundaydı benim için. Şimdi gelenim sonuna Berlin Film Festivali'nden sonra İstanbul Film Festivali'nde de gösterilen yapımın, 3 ödülü bulunuyor ve bununla kalmadan 2 adaylıkla da şuan önümüze çıkıyor. Daha çok ödülü toplamasını düşündüğüm film yalnızlık, tanıklık, aşağılama, ilham, ün ve baştan çıkarmayı harika gösteriyordu. Daha fazla detaylama yapmadan Festivali'nde şansınız varsa izleyin derim. Keyifli izlemeler dilerim.

seris_comment 6 months ago

İmkânsız Aşk

Catherine Corsini

1 Gönderi

An Impossible Love - İmkânsız Aşk 2018’in İstanbul Film Festivali zamanında çokça ismini duyduğum ve maalesef bir türlü zaman ayıramadığım An Impossible Love yani İmkânsız Aşk‘ı izledim. Tabi festival tadında olan bu film aralıksız izlenirse dramatize edilen diyalogların ve akıcılığın…devamı

seris_comment 6 months ago

Lee

Ellen Kuras

1 Gönderi

Lee Bilmiyorum bu çarpıcı hikâye beni derinden sarstı. Ya psikolojik anlamda bu arada çok dramatik yapım var, ya da gerçekten filmlerden anlıyorum. Şaka değil bu filmi herkesin anlayacağı tarzda sanat dili yoktu. Açıkçası hiç bir biyografi de bu olmuyor, yaşanmışlıklar…devamı