Herkes Değer Verdiğine Müsaittir .. 🙃 (@woody26)

woody26 12 hours ago

1988 yılında Ankara'da bir sinema da seyretmiştim ve özellikle sonu beni çok etkilemişti ve benim nazarımda kesinlikle kült bir film. Psikolojik sorunları olan çılgın, ateşli, ve sıradışı bir kız olan Betty Blue ile ziyadesiyle beceriksiz bir yazar ve tamirci olan…devamı

woody26 22 hours ago

Beni Ay'a Uçur

Greg Berlanti

2 Gönderi

Fly Me To The Moon, bizleri Ay’a inişin canlı olarak televizyondan izlenildiği 1969 yılına götürüyor. Epeydir izlemediğimiz düzeyde iyi kotarılmış, zekice kaleme alınmış romantik komedi örneği, Scarlett Johansson - Channing Tatum ikilisinin tutmuş kimyasından büyük destek almış. Beni Ay’a Uçur…devamıFly Me To The Moon, bizleri Ay’a inişin canlı olarak televizyondan izlenildiği 1969 yılına götürüyor. Epeydir izlemediğimiz düzeyde iyi kotarılmış, zekice kaleme alınmış romantik komedi örneği, Scarlett Johansson - Channing Tatum ikilisinin tutmuş kimyasından büyük destek almış. Beni Ay’a Uçur / Fly Me to the Moon’ yaşı yetenlerin çok iyi hatırlayacağı Ay’a inişin canlı olarak televizyondan izlenildiği 1969 yılına götürüyor bizleri. Rusların 1957’de Sputnik 1 ile astronot Yuri Gagarin’i uzaya gönderişinden sonra hız kazanan uzay yarışında Amerikalıların kendi hamlelerini gerçekleştirme çabasına giriştiği zamanlardır bunlar. Üç astronotun ölümüyle sonuçlanan başarısız Apollo 1 projesinin ardından NASA zor durumdadır. Vietnam bozgunu ile baş etmeye çalışan ülke her Allahın günü TV ekranına yansıyan kayıplar ile manevi bir çöküntüyü yaşarken, uzay merkezinin bütçesi de kadrosu da yetersizdir. Uyanık Nixon’ın işbilir adamı Moe Berkus (Woody Harrelson) yeni Apollo projesini parlatarak ABD halkına pazarlayacak bir yol peşindedir. Cazibesi ve kılık kıyafetiyle ‘Mad Men’ dizisinden fırlamışa benzeyen reklam sektörünün pazarlama harikası Kelly Jones’da (Scarlett Johansson) karar kılınır. Cocoa Beach’e uzay kurumunun halkla ilişkiler müdiresi olarak arzı endam eden Kelly, zaten zor görevinin sorunlarıyla boğuşmakta olan fırlatma direktörü Cole Davis (Channing Tatum) üzerinde soğuk duş etkisi yaratsa da, ikili arasında kaçınılmaz bir çekimin oluşması gecikmez. Fırlatma gününe yalnızca 7 ay kalmıştır ve bu süre zarfında kamuoyu desteğinin ve yeterli fonların sağlanabilmesi için her türden reklam desteğine ihtiyaç vardır. Rose Gilroy imzalı özgün senaryodan Greg Berlanti’nin yönettiği yapım, Amerikan sinemasının altın çağından kopup gelmişe benzeyen iyi bir ‘screwball’ güldürü örneği. İzleyici yaş ortalamasının hayli genç kaldığı ve de orta yaş grubunun sinemada film izleme alışkanlığını büyük ölçüde yitirdiği günümüzde Hollywood büyük şirketlerinin pek yanaşmadıkları türden klasik usuldeki bu romantik komedi örneği, Johansson – Tatum ikilisinin tutmuş kimyaları üzerinden rahatlıkla izleniyor. Başta Ruslar olmak üzere bundan tam 55 yıl önce 16 Temmuz’da Ay’a ayak basışın Hollywood hilesi olduğuna dair komplo teorisi ile flört edişi ayrıca eğlenceli. Apollo 11’in olası başarısızlığına önlem olarak bizzat Nixon’ın adamının emri ile stüdyoda çekilen sahte iniş görüntüleri, Kelly’nin ‘2001: A Space Odyssey’ yönetmeni ‘Kubrick ile çalışsaydık keşke’ esprisi bu rivayetle dalgasını geçiyor. Filmin şamatasını iki ana karakterin zorlu geçmişlerinin hüznü dengeliyor. Babası evi terk edip gittikten sonra annesi ve kardeşleri ile evsiz kaldıklarında henüz 4 yaşındadır Kelly. Bir şekilde ayağa kalkıp mücadele etmiş, annesinin ona öğrettiği dolandırıcılık marifetiyle hayatta kalmıştır. ‘Reklamcılık da dolandırıcılığın yasal yolla yapılanı değil midir’ sözleri de ona aittir. Davis ise 52 uçuş gerçekleştirdiği Kore dönüşünde NASA’nın en iyi pilotlarından biri olmasına rağmen kalbindeki sorun nedeni ile uzay roketine alınmamış, Apollo 1 sürecinde yitirdiği arkadaşlarının yasını tutmayı sürdüren bir yalnız kovboydur. Bu iki kafadarın acı tatlı öyküsü dönemin şarkılarıyla bezenmiş. Filme adını veren ünlü parça dışında Aretha Franklin’den ‘Moon River’, Dinah Washington yorumuyla ‘Destination Moon’ kulakları okşarken, kıvamı tutmuş yapım keyifle izleniyor.

woody26 4 days ago

Maymun Adam

Dev Patel

4 Gönderi

Aktör Dev Patel, ilk uzun metrajlı yönetmenlik denemesini yaptığı aksiyon filmi Monkey Man ile, memleketi Hindistan'a ve köklerine geri dönüyor. Patel uzun zamandır bu projenin hayalini kuruyormuş. Gerçekten de olağanüstü çaba sarf ettiği aşikar : Senaryoyu yazmış, yönetmiş ve başrolü…devamı

woody26 1 week ago

Twisters

Lee Isaac Chung

1 Gönderi

Amerikanın güney eyaletlerinin korkulu rüyası Kasırgalar, 24 yıl sonra yeni bir yapımla sinemalara dönüş yapıyor. Steven Spielberg’in yürütücü yapımcılığını yaptığı film gelişmiş özel efektleri, özellikle final sekansındaki başarısıyla, bu sıcaklarda buz gibi bir salonda (hele de IMAX olursa) izlenmeyi hak…devamıAmerikanın güney eyaletlerinin korkulu rüyası Kasırgalar, 24 yıl sonra yeni bir yapımla sinemalara dönüş yapıyor. Steven Spielberg’in yürütücü yapımcılığını yaptığı film gelişmiş özel efektleri, özellikle final sekansındaki başarısıyla, bu sıcaklarda buz gibi bir salonda (hele de IMAX olursa) izlenmeyi hak ediyor. Hortumlar ABD güneyinin orta bölümünde yer alan eyaletlerin korkulu rüyasıdır. Her yıl meydana gelen yüzlerce vakada kasabalar, evler hasar görür, insanlar hayatını kaybeder. Hortumları önceden tahmin eden uyarı sistemlerinde yıllar geçtikçe büyük ilerlemeler kaydedilse de afeti oluşma sürecinde durdurabilecek bir yöntem henüz bulunmamıştır. Dünya sinemalarıyla birlikte bizde de gösterimi süren Kasırgalar / Twisters’ın idealist bilim insanı Kate Cooper’ın (Daisy Edgar -Jones) lise yıllarında geliştirdiği düzenek işte bunu başarmayı hedefliyor. Beş yıl önceki çalışmaları sırasında beklediğinden çok daha şiddetli bir hortumda üç yakın arkadaşını yitiren ve kendisi kaza eseri kurtulan genç kadın doğup büyüdüğü Oklahoma topraklarını terk etmiş, hortum tehlikesinin yaşanmadığı New York’a göç etmiştir. Eski meslektaşı Javi’nin (Anthony Ramos) ısrarı sonucu yalnızca gözlem yapmak üzere kısa süreliğine doğup büyüdüğü topraklara dönüş yapan genç kadın yaşamı tehdit eden şeytani doğa harikasının dizginlerini eline alarak can ve mal kurtarmaya girişirken, Arkansas hamurundan gelme, biraz hoyrat fazla neşeli hortum kovboyu Tyler Owens (Glen Powell) bu süreçte onun yakın dostu, sevdiceği olacaktır. 1996 yılında büyük hasılat getirmiş, Kasırga / Twister’ın devam filmi olarak lanse edilen yapımın 28 yıl önceki filmle, konu benzerliği dışında, bir bağlantısı bulunmuyor. Karakterlerin tümü yeni, yalnızca 96’da üretilmiş sinyal alıcı Dorothy beşinci kuşak yeni modeli ile arzı endam ediyor. Çok daha gelişmiş radar sistemi ile çalışan Dorothy’ye Oz Büyücüsü / The Wizard of Oz’dan esinle Teneke Adam, Korkuluk ve Aslan isimleri verilmiş vericiler destek veriyor. İlk film ayrılma aşamasındaki iki meteorolog Dr. Jo (Helen Hunt) ve Bill Harding (Bill Paxton) arasındaki küllenmemiş aşkı da işleyen, Oscar adayı olmuş kusursuz görsel efektleri ile ilgi ile izlenen bir filmdi. Yeni filmin ana karakteri İngiliz Edgar-Jones 1997’de Benden Bu Kadar / As Soon As It Gets ile ilk Oscar’ını kazanacak olan Hunt denli ışıldamıyor gerçi, ancak geçtiğimiz haftalarda ‘Hit Man’ ile dikkatimizi çekmiş olan Powell yükselen karizmasıyla yıldızlık merdivenini tırmanmayı sürdürüyor. Filmin Kore asıllı yönetmeni Lee Isaac Chung’u yabancı topraklarda kök salmak isteyen kendi ailesinin öyküsünü anlattığı 2020 yapımı incelikli, Minari’den hatırlıyoruz. O da filmdeki Tyler Owens gibi Arkansas’ta çiftçilik yapan ailesinin yanında yetişmiş, bölgenin korkulu rüyası hortum afeti ile küçük yaşlarda tanışmış. Steven Spielberg’in yürütücü yapımcılığını yaptığı film gelişmiş özel efektleri, özellikle final sekansındaki başarısıyla izlenmeyi hak ediyor. Siyah – Beyaz klasik, Frankenstein’ın oynadığı kasabanın eski usul sinema salonunda geçen son bölüm kasırganın azizliği ile kâbus odasına dönüşüveriyor. Bu sinema gelecek olana dayanıklı değil repliğini işitiyoruz. Kate hortumun dinamiklerini bozmak suretiyle felâketi durdurabilmeyi denerken bizler de kafamızda bu tarz gösterişli yapımların tehdit altındaki sinema salonlarını yok olmaktan kurtarıp kurtaramayacağı metaforunu inşa ediyoruz.

woody26 2 weeks ago

Tolstoy mu Dostoyevski mi? Dostoyevski "Bir Yazarın Günlüğü" kitabında Tolstoy'un "deha" olduğunu ve "olağanüstü yüksek sanat" yaptığını vurgulayarak şu ifadelere yer verir: "Anna Karenina'nın yazarı gibi insanlar, toplumun öğretmenleridir; biz ise sadece onların öğrencileriyiz." Tolstoy ise "Ölüler Evinden Anılar" kitabını…devamı

woody26 2 weeks ago

Esrarengiz Kadın

Giuseppe Tornatore

3 Gönderi

"Düştüğün zaman kimin ittiğini bilmiyorsan ilk karşına çıkandan acısını çıkart ama kendinden asla." Ukraynalı Irena, İtalya’nın bir şehrinde yaşayan gizemli bir kadındır. Zaman zaman tuhaf davranışlar sergileyen Irena’nın geçmişinde sakladığı çok önemli sırları, bu yüzden kaçmak istediği bir geçmişi vardır.…devamı

woody26 3 weeks ago

Sessiz Bir Yer: Birinci Gün

Michael Sarnoski

13 Gönderi

Sessiz Bir Yer, serisini sevmiş olanlar, görmeyen ama sese duyarlı uzaylı istilacıların dünyayı cehenneme çevirdikleri ilk günün hikayesini distopik bir New York fonunda ilgiyle izleyebilirler. New York’ta 90 desibel olarak ölçülen ortalama gürültü seviyesi sürekli duyulan bir çığlık ile eş…devamıSessiz Bir Yer, serisini sevmiş olanlar, görmeyen ama sese duyarlı uzaylı istilacıların dünyayı cehenneme çevirdikleri ilk günün hikayesini distopik bir New York fonunda ilgiyle izleyebilirler. New York’ta 90 desibel olarak ölçülen ortalama gürültü seviyesi sürekli duyulan bir çığlık ile eş değermiş. Sessiz Bir Yer, serisinin üçüncüsü Sessiz Bir Yer: Birinci Gün / A Quiet Day: Day One’ tam da bu veri doğrultusunda, görmeyen ama sese karşı duyarlı istilacı uzay yaratıklarının iştahla harekete geçeceği düşüncesinden yola çıkıyor. İlki pandemi öncesinde, ikincisi pandemi sonrasında dünya çapında sinema salonlarının açılması ile birlikte büyük ilgi gören serinin yaratıcısı, yazar, yönetmen, oyuncu ve yapımcı John Krasinski, gerçek hayattaki eşi Emily Blunt ve çocuk oyuncularla birlikte hayat verdiği Abbott ailesinin kırsaldaki yaşam savaşına şimdilik kaydıyla bir ara verip kıyametin ilk gününe geri dönmek istemiş. Başlangıç öyküsünün yönetmenliği ve ortak yazarlığı için de başrolünde Nicolas Cage’in yer aldığı 2021 yapımı bizde de gösterilen çok başarılı yas filmi Domuz / Pig adlı ilk uzun metrajı ile sinema dünyasına parlak bir giriş yapan Michael Sarnoski’de karar kılınmış. Film kanserli hastaların tedavi gördüğü New York banliyösünde bir bakım evinde başlıyor. Çektiği ağrılardan mutsuz, öfkesini yazdığı şiirlerle dışarı vurmak isteyen hastalardan yazar Samira (muhteşem Lupita Nyong’o) şehrin merkezinde bir kukla gösterimi için düzenlenen geziye gitmeyi önce reddediyor, ancak pizzacıya uğramak şartıyla yola çıkmayı kabûl ediyor. Daima yanında taşıdığı uysal kedisi Frodo ile gösteriyi izlerken sahnede patlayan balon onu huzursuz etmiştir. Biraz nefes almak için salonun dışına çıktığında ise şehirde beklenmedik bir telâşın yaşanmakta olduğunu fark eder, sonrasında gökyüzünden düşen ateş toplarının hayatı felç ettiğine tanıklık eder. Dahası tepeden inen korkunç yaratıklar çığlıklar atan insanları toplu halde imha etmektedir. Öksürmenin dahi canavarları harekete geçirdiği öğrenildiğinde alevler içinde yangın yerine dönmüş mega kent sessizliğe bürünür. Bundan sonrası hayatta kalanların ölüm, kalım mücadelesidir. Bağımsız sinemadan gelen genç Sarnoski filmin yapımcılarının yüzünü kara çıkarmamış. Tansiyonun her daim yüksek tutulduğu ilk bir saatlik bölüm, hele bir de IMAX formatında izlendiğinde, son derece başarılı. Serinin ilk iki filminde bir ailenin hayatta kalma mücadelesini izlemiştik. Bu defa kedisi ile birlikte kaçış yolu arayan yalnız bir kadının su basmış metro istasyonundan can havliyle kurtulmaya çalışan İngiltere’den hukuk okumaya gelmiş New York sevdalısı Eric (Joseph Quinn) ile önce zoraki de olsa dayanışması ve kendine özgü bir aile kurulması üzerine odaklanıyor hikâye. Genç adam hakkında fazla bir bilgi sahibi olamıyoruz ancak babasının piyano çaldığı Harlem kulübünde geçen çocukluk anılarını yaşayan Sam’in duygusal deneyimini paylaşıyoruz. Samira’nın bazen kedisini, bazen yiyecek ya da ilaçlarını taşıdığı heybesinin üzerinde ‘New York’u Seviyorum’ yazısı okunuyor. Yönetmen ve yapım ekibinin distopik bir dünyayı başarıyla kurdukları dünyanın bu güzelim kentinin sevilecek nesi kalmış diyebilirsiniz. Samira öyle düşünmüyor gerçi, kulaklığında Nina Simone’un güzelim şarkısı (Feeling Good) çalarken sessiz olduğunda şehrin şarkı söylediğini duymanın mutluluğunu deneyimliyor.

woody26 1 month ago

Dünyanın Sonundan Çok Da Bir Şey Beklemeyin

Radu Jude

3 Gönderi

Eğer bu filmi, yönetmenini bilmeden izlemeye başlasaydım ilk 10 dakikasında kesin Radu Jude filmi derdim. Tekniği ve fark yaratan kurgusuyla, sıra dışı filmlerin yönetmeni olarak görüyorum kendisini. İlk olarak Onur Ataoğlu’nun o kendine has üslubuyla tanıttığı, Altın Ayı ödüllü “Kaçık…devamıEğer bu filmi, yönetmenini bilmeden izlemeye başlasaydım ilk 10 dakikasında kesin Radu Jude filmi derdim. Tekniği ve fark yaratan kurgusuyla, sıra dışı filmlerin yönetmeni olarak görüyorum kendisini. İlk olarak Onur Ataoğlu’nun o kendine has üslubuyla tanıttığı, Altın Ayı ödüllü “Kaçık Porno” filmiyle tanımıştım. Bu filmini ise daha sevdim ve sinemaseverlere tanıtayım istedim. Rumen yönetmenimizin filmleri sert, hem de bayağı bir sert, eleştiri dozu yüksek. Gözünüze soka soka dünyanın çürümüşlüğünü, derdini anlatmaya çalışıyor. Ama bunu oldukça farklı bir teknikle yapıyor. Bir tarafta iç bunaltısıyla izlerken, kara komediyle güldürüp, sarsıyor. Dolayısıyla, filmi hiç sevmeme ihtimaliniz de var. Provokatif film yapıcılarının enlerinden bana göre (çok mu abarttım). “Kaçık Porno” filminde olduğu gibi, bu filmin de kahramanı kadın. Her iki filmin de feminist bir dili var ve çürümüşlük kadınlar üzerinden bize aktarılıyor. Filmi izlerken ülkemizden, yaşadığımız çevreden çokça benzer şeyler bulmak mümkün, çünkü kapitalizminin acımasızlığı ve bildik insanlık halleri her yerde aynı. Ne yazık ki bunu artık normalimiz olarak görüyoruz. Film iki farklı zaman dilimini içeriyor ve her iki zaman dilimindeki benzer olaylar paralel geçişlerle bize sunuluyor. Angela isimli kadın kahramanlarımız, her iki zaman diliminde de mevcut, hatta üçüncü bir Angela’yı ilerleyen zamanda yaşlanmış ve şişmanlamış olarak göreceğiz. Yönetmen, şimdiki zamanı siyah beyaz puslu ve kasvetli olarak bize sunuyor. Bir firmada prodüksiyon asistanı olarak çalışan kadın kahramanımız Angela’yı iki saate yakın bir süre yakın cepheden araba kullanırken izliyoruz, ama bu bildik bir yol filmi hiç değil. Angela’nın yeni görevinde, çok uluslu bir şirketin, iş yeri güvenliği videosu için pek çok aile ile görüşmesi ve çekimler yapması gerekiyor. Kısa sürede tamamlaması gereken bu görev sürecinde, aşırı yorgunluğuna tanık oluyoruz. Uykusuz halde sürekli direksiyon başında, 16 saate varan çalışma saatleriyle, zamanında alamadığı maaşıyla, koşulların ağırlığıyla, çevresel faktörlerin getirdiği olumsuzluklarla da çok öfkeli. Angela ağzından düşürmediği sakızı ve küfürleriyle, yaşadığı hayata meydan okumaya çalışıyor. Ayrıca, yaşadığı hayata ve düzene olan öfkesini, sosyal medyada, Bobita ismiyle kurduğu hesaptan kusuyor. Ama ne kusmak, yenilir, yutulur gibi değil. Bu durum, Angela’nın alter-ego diye tanımlayacağımız, ikincil karakteriyle, bir nevi düzenle başa çıkma biçimi diye açıklanabilir belki. Yönetmenimiz sosyal medya çılgınlığına da parmak basıyor kanımca. Hiçbir iş güvenliği olmayan Angela’nın iş güvenliği üzerine video çekmesi ise tam bir ironi. Angela’nın, sürekli uykusuz geçen saatlerini, üst çalışanına bildirmesi, ölüm tehlikesiyle burun buruna kalacağını söylemesi karşı tarafı etkilemiyor. Hemen sonrasında, dakikalarca ve sessizce, otoyolda kaza sonucu ölenlerin anısına, yakınlarının kaza yerine diktikleri haçları, temsili objeler ve ölenlerin fotoğraflarının olduğu sahneleri izliyoruz. Paralel giden diğer zaman dilimi 1970’leri sonu, 80’lerin başı, Çavuşesku’nun yönetimde olduğu yıllar. Bu dönemi renkli izliyoruz. Geçimini taksicilik yaparak sağlayan kadın kahramanımızın da adı Angela. O da Bükreş, cadde ve sokaklarında direksiyon sallarken, diğer Angela’mız gibi pek çok kez erkek terörüne maruz kalıyor. Bükreş’in benzer geri kalmışlığını, insanların yoksulluğunun ve emek sömürüsünün değişmediğini görüyoruz. Ancak, insanlar kızgın olsa da küfretmiyor, daha kibar, daha sabırlı. Hayat daha sakin, daha dingin akıyor, giyim kuşamlar, yeme içmeler daha özenli, aşklar, sevmeler-sevilmeler daha duygusal. Gel de geçmişe özenme. Bu sahneleri izlerken kendimi eski Yeşilçam filmlerinden birini izliyor gibi hissettim. Şimdiki zamanın Angela’sı bizi o kadar yoruyor ki, bu sahnelerde bir oh! diyoruz. Filmin yaklaşık iki saati geride kalırken, son 40 dakikasında izlediklerim ise, bana “çaresizliğin en dibe vurmuş hali bu olsa gerek” dedirtti. Tekniğiyle, kurgusuyla, açık ara önde bulduğum Radu Jude’un bu uzun filmini, eğer sonuna kadar izleyebilirseniz, sizlere de farklı bir sinema deneyimi yaşatacağını düşünüyorum. Bu farkı yakalamak isteyenlere tavsiyemdir.

woody26 1 month ago

Challengers

Luca Guadagnino

13 Gönderi

Zendaya (Tashi), Josh O'Connor (Patrick) ve Mike Feist (Art), hem spor hem de oyunculuk açısından başarılı performanslar sergilemişler. Zendaya, rolüne daha iyi hazırlanmak için eski tenisçi Brad Gilbert ile üç ay boyunca antrenman yapmış. Bir haberde, sadece Zendaya'nın değil ;…devamı

woody26 2 months ago

Leyla'nın Kardeşleri

Saeed Roustayi

67 Gönderi

Kahramanları arasında “etik çatışmalar” yaratan ve bu çatışmalar üzerinden sosyolojik ve psikolojik tespitler yapan insan hikâyeleri ile dünya sinemasında güçlü bir yer edinen son dönem İran sinemasından Cannes referanslı başarılı bir örnek Baradaran-e Leila. Çevresinden görmediği saygıyı sülalenin reisi olarak…devamı