(@) - Raf

Bu aralar askerdeyim...keder ve kusmuk dolu hayatıma bir macera aramıyorum sadece ülkemizde askerlik zorunlu...sanıyorum devletimiz biz erkeklerin toplumsal uyum kriterlerini yakalamakta kadınlardan bi tık geri kaldığını farketmiş ve disipline edilebilmemiz için bunun gibi bi girişimde bulunmuş...(hayır böyle bi şey yok…devamıBu aralar askerdeyim...keder ve kusmuk dolu hayatıma bir macera aramıyorum sadece ülkemizde askerlik zorunlu...sanıyorum devletimiz biz erkeklerin toplumsal uyum kriterlerini yakalamakta kadınlardan bi tık geri kaldığını farketmiş ve disipline edilebilmemiz için bunun gibi bi girişimde bulunmuş...(hayır böyle bi şey yok sadece nabza göre şerbet veriyorum...)velhasıl her Türk genci gibi(bedelli gidemeyecek kadar meteliksiz her Türk genci gibi...)zamanı geldiğinde(tecil imkanları tükendiğinde veya tecil ettirmek için hiçbir sebep kalmadığında) askerlik görevimi(siyasal hakkımı... ödevimi...vatan borcumu...)yerine getirmekle meşgulüm... Aranızda bunu aktif statü hakkı olarak sınıflandırma eğilimi içerisine girecek yeni yetme malumatfuruş ve itici girişken hukukçular olacaktır...onların hepsine boru...siz gidin önce aç karnınızı doyurun... Eee...artık böyle...yersiz agresif çıkışlarla hayatı eğlenceli hale getirmeye çalışan bir morona dönüşmek belki de askerliğin en sık görülen yan etkilerinden biri...bunun yanında beyninizi de nadiren kullanıyorsunuz...çünkü sanıyorum burada son ihtiyacınız olan şey düşünme işlevini yerine getirebileceğiniz bir beyin... Tabi beynimi kullanmıyor olmamın hayatıma olumlu birçok etkisi oldu...günde 5-6 saat uyuyor olmama rağmen uyku problemlerim düzeldi...anksiyetelere ve bitmek tükenmek bilmeyen baş ağrılarına elveda dedim...enerjim uyanır uyanmaz tükenmiyor filan... beynimi kullanıyor olmamın yaşantımı bu denli konforsuzlaştırdığını... hayatımı rutubetli bir tımarhaneye... amonyak kokan bir cami duvarına...yersiz bir kara mizah girişimine dönüştürdüğünü keşke daha önceden bilseydim... kellemi vücudumdan ayırmak için sağlam bir sebebim daha olurdu...aslında hiçbir şey için geç değil...lakin kesin çözümler yerine şimdilik daha az düşünmekle yetineceğim... Buraya gelmeden önce askerlikle ilgili epik düşüncelerim vardı...yanii sinematografik bi epiklik değil daha realist bi epiklik... maksimum Ali Kınık dinleyip herhangi bir boşluğa yarı anlamlı ve donuk bir yüz ifadesiyle bakan bi epiklikti...ilk başlarda bu beklentimi karşılamak için ne bileyim tuvalet çek paslarken epik devinimlerle suyu gidere yolluyordum ya da lavaboda çorap çitilerken birkaç shaolin tekniği kullandığım doğrudur...bu beni bi süre götürdü...ama bi süre sonra bu durum boktan youtube videolarındaki hepimizin bildiği telifsiz müzikler eşliğinde başlayıp biten günlük rutinlere dönüştüğü için bi süre sonra çok da şey yapmıyorsunuz...burası sadece erkeklerin katılabildiği lise 5. sınıf gibi bir şey...sürekli küfredersiniz kendinizi sigara dumanına boğarsınız ve yine küfredersiniz ve tüm meseleler baştan sona çözüme kavuşur...bol bol yorulup terlersiniz ve hijyenin zorunluluk değil bir tercih olduğu koğuşlarda ağzınızdan salyalar saçarak çıkardığınız bas bariton böğürtüler eşliğinde düşmanınızın kafatasından kan içtiğiniz bir takım ayinler yaparak ve sürek avlarıyla hayatta kalıp mağara duvarlarına daha geçen gün bulduğunuz ateşin ışığında değişik şekiller çizerken birbirizin bitini piresini ayıklayıp yemek suretiyle hijyen basamaklarından birini daha geride bırakırsınız... Lakin askerlik iyi bir şey...herkes gitmeli deneyimlemeli...(bu cümleleri TCK 318 den korktuğumdan kurmadım...gerçekten...) Filme gelecek olursak...askerliğin tam anlamıyla askerlik olduğu tek zamanda yani savaş zamanında gönüllü askere giden katolik bir medikçinin bitmek tükenmek bilmeyen heal basma eğilimini konu alıyor...Eleman o kadar heal basma düşkünü ki bu eller ancak milletin can barını fuller milletin can barını azaltmaz kill almaz diyor ve eline silah almayı reddediyor...ya da sağlam bir katolik olduğu için öldürmek istemiyordur...ama bunlardan banane...sonuç olarak adam eline silah almak istemiyor...Amerikan yahut İngiliz ordusunda hangi orduda hangi savaşta olduğunu filan da hatırlamıyorum...sayın okur burada teknolojiye internete filan erişimim kuzey koredeki bir güney koreli kadar kısıtlı...3 yıl önce izlediğim bir filmle ilgili her ayrıntıyı kontrol etmem mümkün değil...ki mümkün olsa dahi bunu tercih etmem... dediğim gibi askerdeyseniz çoğu şey o kadar da umrunuzda değildir...sırf izlenimlerim taze değil diye bir filmi öneremeyeceğim diye bi kaide yok...film sağlam izleyin işte...vicdani retçilik filan bizim orduda yok böyle şeyler zaten...gerçek hayattan alınmış muazzam bir epiklikle süslenmiş mucizevi bir kahramanlık hikayesi filan diyeyim... siz de izlerken duygu yoğunluğunu kendi iç dünyanızla harmanlarsınız...Oscar da aldı diye hatırlıyorum...ya da öyle umuyorum...(o gün atış yapamayacağım belli olmasına rağmen aynı gün içinde bilmem kaç kilometre ötedeki atış alanına 3. kez sırtımda tüfekle geldikten sonra verilen istirahatte terden yarısı su olmuş boktan bi not defterine yazdığım bu yazıdaki teyit edilemeyen belirsizlikleri umursamıyorum...) Velhasılıkelam bi şekilde videoları uluslararası bir üne kavuşmuş etnik müziklerimiz vb. içeriklerimizin altına gelen olumlu yabancı yorumları görüp aşırı duygusal gerilimlere giriyorsanız... zaman zaman 1917 de Dunkirkte Fullmetal Jacketınızı giymiş Er Ryanı Kurtarırken Goodmorning Vietnam diye bağıran bir Rambo olduğunuzu hayal filan ediyorsanız...bu film sizlik olabilir...(bu film sizlik olmayabilir ve derhal RDM ye gitmeniz gerekebilir...)

irrelevante 4 years ago

Asla Gözlerini Kaçırma

Florian Henckel von Donnersmarck

17 Gönderi

Merak denen şey hepimizde az ya da çok bulunur… insanlığımız yüzyıllar boyu bunu önemli keşifler ve icatlar filan ortaya koymak ve medeniyeti daha ileri bir noktaya taşımak için kullandı ve halihazırda kullanmaya da devam ediyor…bense hayatımın neredeyse yarıdan fazlasını saçma…devamıMerak denen şey hepimizde az ya da çok bulunur… insanlığımız yüzyıllar boyu bunu önemli keşifler ve icatlar filan ortaya koymak ve medeniyeti daha ileri bir noktaya taşımak için kullandı ve halihazırda kullanmaya da devam ediyor…bense hayatımın neredeyse yarıdan fazlasını saçma sapan mevzuları merak ederek geçirdim ve eminim ki medeniyetin ilerlemesine katkı yapan her bir fert... belki de hayatının yarıdan fazlasını çok saçma şeyleri merak ederek geçirdi…ya da öyle olmasını umuyorum… çünkü halihazırda medeniyeti ileri bir noktaya götürebildiğimi zannetmiyorum…bu önermenin doğru olma ihtimali benim medeniyetin ilerleyişine katkı yapabileceğime olan inancımı pekiştiriyor…eğer bu önerme yanlış ise alelade bir insanım demektir ki… böyle bir şey mümkün değil… size aksini düşünmeyi yasaklıyorum…eğer aksini düşündüğünüzü düşünürsem sizi cezalandırırım…eğer aksini düşündüğünüzü düşündüğümü öngörüp aksini düşünmediğinizi düşünürseniz yine cezalandırılırsınız…çünkü aynı zamanda ben öngörülemezim…ve bu da sizin açınızdan aksi düşünülebilir bi şey değil…bu konuda anlaşabildiğimizi düşünüyorum…ve ben böyle düşünüyorsam bu konuda anlaşabilmişizdir demektir… Şimdi size son zamanlarda gerçekten merak ettiğim saçma şeylerden bahsedeceğim… Öncelikle korsan dizi film izleme sitelerindeki bet sitesi reklamlarına kimlerin tıkladığını merak ediyorum…sanıyorum belli bir trafik sağlanıyor ki bu reklamlar azalmak yerine sürekli artıyor ve çeşitleniyor…muhtemelen memleketin yarısı kumarbaz ve kimse birbirine çaktırmıyor…en korktuğum şeyse dünyada bi yerlerde böyle bir siteden Zeki Demirkubuz filmleri filan izleyip daha sonra yandaki “bilmem ne-bet” reklamlarındaki hoş geldin bonusu baitlerine kanan ve tıklayıp bahis oynamaya başlayan birilerinin olma ihtimali…emin olun böyle birinin var olduğu bir dünyada hayatım boyunca herhangi bir insanı anlamamın veya herhangi bir insana güvenmemin ihtimali yok… Son zamanlarda merak ettiğim bir başka konu ise renkli lenslerin güzel gösterdiği algısına insanların nasıl bu kadar kolay kapılabildikleri…gerçekten renkli lens takanların hangi aynaya baktığını merak ediyorum… ve renkli lens takan birini görünce hafiften geriliyorum…ve içimden kafasına sarımsak fırlatmak ya da böğrüne gümüş bir haç saplayıp içindeki kötü ruhları dışarı çıkarmak filan geliyor…hatta Hitler olduğum bir paralel evrende renkli lens takan insanları aryan ellerimi temizlemek için sabun olarak kullanmaktan büyük keyif alabilirdim…ama sonuçta Hitlerim…tuvaletten çıkınca ellerimi yıkayacağımı filan zannetmiyorum…aryan idrarı veya dışkısının herhangi bir temizlik malzemesinden kutsal olma ihtimali var…hatta bu paralel evrende e ticaret sitelerinden aryan dışkısı ve idrarı satıyor olabilirim…hatta muhtemelen yahudilerin aynı zamanda zenci ve asyalı olduğu ve amaçlarının yapay zeka tarafından ele geçirilmiş Japonyayı tekrar ele geçirmek ve burada büyük cosplayer devletini tekrar kurmak olduğu ve benim de kendimi vurmak suretiyle değil cross dresser hobitler tarafından blood eagle yapılmak suretiyle öldürüldüğüm bir paralel evrende olabiliriz…ama şu an konumuz bunlar değil… Esas konuya gelecek olursak filmimiz gerçek bir hitlerin bulunduğu gerçek bir nasyonel sosyalist Almanyada geçiyor…sanıyorum artık nazi Almanyasıyla ilgili o kadar film dizi vs. izlediniz ki… yapılan insanlık dışı uygulamalar hakkında hepinizin artık detaylı bilgisi vardır…hali hazırda bu filmimizde de bunlar mevcut… farklı olarak bu kez sanatın ve sanatçının bu dönemden nasıl etkilendiğini ve ne tür zorluklarla karşılaşıldığını sağlam bir senaryo ve kurguyla izleme imkanına sahip olacaksınız…sanata dair düşüncelerinizi derinleştirecek ve bakış açınızı genişletecek birçok bilgi edinirken aynı zamanda sanatın nasıl bir güç olduğunu ve sanat eseriyle verilen güçlü bir mesajın en güçlü insanı bile saniyeler içerisinde yerle bir edebileceğini bu dönemde yaşamış bir ressamın hayat döngüsü içerisinde seyredebileceksiniz… film üst perde bir sanat filmi filan değil… sadece konusu sanat…ve sizi temin ederim bir dakikasından sıkılmayacaksınız...son olarak film çok sağlam olmasının ötesinde müzik seçimleri de bir o kadar iyi… hatta Max Richter’ın November’ının coştuğu sahnede…Travis Scott’tan daha fazla goosebumps yaşayacağınızın garantisini veriyorum… Bu filmi her rüşt sahibi insana tavsiye etmekle beraber…sürekli olarak vitirin son rekatında kunut dualarını okumayı unutuyorsanız ve Fuse Tea mango-ananasın dünyanın en iyi içeceği olduğu noktasında en ufak bir tereddütünüz varsa bu film sizlik olmayabilir…

irrelevante 4 years ago

Devs

Alex Garland

7 Gönderi

Düşünmek dünyadaki üzerindeki ve muhtemelen bütün evrendeki en popüler şeylerden biri…ve popüler olmasına rağmen en az yadırganan şey olabilir... Bana sorarsanız bu durum biraz garip… sonuçta trend olan ne varsa yadırgamak eğilimimiz var… hatta daha sonra trend olan şeyi yadırgıyor…devamıDüşünmek dünyadaki üzerindeki ve muhtemelen bütün evrendeki en popüler şeylerden biri…ve popüler olmasına rağmen en az yadırganan şey olabilir... Bana sorarsanız bu durum biraz garip… sonuçta trend olan ne varsa yadırgamak eğilimimiz var… hatta daha sonra trend olan şeyi yadırgıyor olmak da yadırganan trendden daha trend bir olay haline geliyor... ve daha sonra da bu trend olan şeyi yadırgamak trendini yadırgamayı bir trend haline getirip tekrar başa döndüğümüz saçma sapan döngülere girebiliyoruz…ve bu döngülerin sonucunda ise kim ne derse desin yadırganan her şey yapılmış oluyor…ya da tam tersi yadırganan hiçbir şey sırf yadırgandığından ötürü ortada mantıklı hiçbir sebep yokken yapılamamış oluyor… Sadece zaman geçiyor ve biz bu saçma sapan döngülerin içerisinde girişinde köpeklerin ve Meksikalıların girmesinin yasak olduğu ibaresi bulunan bir mekana girebilmek için köpek ya da bir Meksikalı olmadığını ispatlamaya çalışan bir su aygırı kadar enerji sarf etmiş oluyoruz…kısacası birbirimizin enerjisini ve zamanını çalıyoruz… Bu durumda birbirimizin enerjisini veya zamanını bir hiç uğruna rahatlıkla çalabileceğimiz çok popüler bir eylem olan düşünmek neden yadırganmıyor…? Sonra farkına vardım ki…aslında düşünmek eylemiyle aramızda bir problem yok…çünkü insanlık olarak beyni olan her insanın malesef ki düşünce üretebileceği gerçeğini çok çabuk bir şekilde kabullenmiş durumdayız…asıl sorun bu düşüncelerin dışarı çıkması yani ifade edilmesi…daha doğrusu sosyal bir ortamda ifade edilmesi…örneğin bağırsaklarınızın da çalışması aynı beyninizin çalışması gibi kimsenin umrunda değildir…ve içerisinde olan bitenle kimse ilgilenmez…ama bu çalışmanın sonucunda da ortaya çıkacak şeyi herkes bilir ve bunu sosyal bir ortamın malzemesi haline getirmeniz emin olun herkes için bir sorun teşkil eder... bu sebeple bağırsak faaliyetleriniz sonucu ortaya çıkacak şeyi izole bir ortamda ortaya çıkarırsınız...ve hemen yok edersiniz… Düşünce eyleminizin tek farkıysa sonucunda ortaya çıkacak olan şeyin ne olacağını tam olarak kestirilememesi… bu belirsizlik de birçok insana düşüncelerinin inanılmazlığı noktasında inanılmaz bir özgüven veriyor… İşte anlaşılması gereken nokta şu ki... inanılmaz olduğu noktasında inanılmaz bir özgüvene sahip olduğunuz düşünceleriniz de bazen bağırsak faaliyetleriniz sonucu ortaya çıkan şeyle eş değer olabilir…ve bu durumda emin olun… bu tür düşüncelerinizi izole ortamlarda boşluğa doğru ifade ederek yok etmek fikri denemeye değer…eğer bu fikri çoğu düşünceniz için bir ilke haline getirirseniz…anne babanız size tuvalet eğitimi verirken…altınıza sıçmayı bırakıp lazımlığa terfi ettiğinizde ya da tuvaletinizi kendi başınıza yapmaya başladığınızda nasıl dünyanın en zor işini başarmışsınız gibi seviniyorlarsa…benim de aynı şekilde en az onlar gibi seviniyor olacağımdan…ve sizi o abartılı gülümsemelerden ve sahte coşkudan mahrum bırakmayacağımdan emin olabilirsiniz… Tabi burada kimseyi yargıladığım düşünülmesin…ben her zaman yaptığım gibi sadece sorguluyorum...gereksiz… boş… saçma…aptalca vb. kelimeler kullanmak suretiyle basit yargılamalar da yapabilirdim ama bilirsiniz… bunun gibi şeyler ancak çocuklar arasında işe yarıyor… Bütün bunların yanında biraz büyüyüp yargılamak yerine sorgulamayı tercih etmeye başladığınızda başlarda kendinizi daha özgür hissetseniz de zamanla bunun nasıl bir zehir olduğunun farkına varıyorsunuz…özellikle aşırı düşünme gibi sıkıntılardan muzdaripseniz… bu zehir sizin bilginin ve bu bilgiye ulaşma imkanının sınırsız olduğu günümüzde bir çok farklı alanda inanılmaz derinlikte konuların pençesinde kıvranmanıza yol açabiliyor… İşte dizimiz de bu kıvranmaların bi nevi hayat bulmuş hali... Dizi konu itibariyle kuantum bilgisayarlar ve bunun getirdiği olanakların yazılım dünyasında işlevsel bir şekilde kullanılabildiği bir gelecek varsayımından yola çıkarak…gerçek iradenin var olup olmadığı sorusunu…deterministik bir bakış açısıyla ele alıp paralel evrenler gibi hali hazırda güncel olarak tartışılan bir çok fizik kuramıyla harmanlayıp simülasyon teorisine eklemliyor… ve daha sonra spiritual doneler eklemek suretiyle ufaktan metafizik alanla da bağlantıyı kurmayı ihmal etmiyor… Alex Garland‘ın yazdığı Ex Machina ve Annihilation filmlerini izlemişsinizdir… bu filmlerdeki olağandışı ve aşırı farklı bir şeylerle karşılaşıyor olma deneyiminin (Annihilation’ın sonlarındaki hayal gücümüzü zorlayan sahneler gibi) verdiği gerginlik ve şaşkınlık hissiyatı yine yazarlığını üstlendiği bu dizide de özellikle de ses efektleriyle ve yer yer görsel efektler yardımıyla etkisini gösteriyor… bunun dışında dizide odaklanılan şey oyuncular ya da olaylar değil…bir fikri anlatmak ve bunun üzerine düşünmeyi sağlamak…bu sebeple kesinlikle herkesin ilgisini çekebilecek bir yapım değil… Dizinin konusuyla alakalı daha önceden yüzeysel de olsa bir altyapınız varsa ya da bu konulara meraklı ve düşünmeyi seven biriyseniz sizi daha çok düşünmeye itecek bu sekiz bölümlük mini diziyi kaçırmayın derim…

irrelevante 5 years ago

Sınav

Stuart Hazeldine

88 Gönderi

Öğrencilik hayatım boyunca sınavlarla aram iyi olmuştur…tabi sınavlarla aranızın iyi olmasının yüksek notlar yüksek puanlar yüksek sıralamalar ve bunların getirdiği itibar ve olanaklar dışında pek bi b*ka yaradığı yok…aynı zamanda sınavlarda belli oranda başarı elde etmek adına değerli zamanınızı çalışmaya…devamıÖğrencilik hayatım boyunca sınavlarla aram iyi olmuştur…tabi sınavlarla aranızın iyi olmasının yüksek notlar yüksek puanlar yüksek sıralamalar ve bunların getirdiği itibar ve olanaklar dışında pek bi b*ka yaradığı yok…aynı zamanda sınavlarda belli oranda başarı elde etmek adına değerli zamanınızı çalışmaya filan harcamanız gerektiği için... pek de tavsiye edebileceğim bir şey değil…sonuçta konfor alanında boğulup işlevsiz bir hayat döngüsünün içinde vatana millete hayrı olmadan yaşamayı kim istemez… Çalışmadığınız için kimse sizi yadırgayamaz bu arada…eğer yadırgarlarsa başarısızlıklarınızı eğitim sistemindeki sorunlarla ya da yeterince zeki olmamakla bağdaştırarak durumu karmaşıklaştırabilirsiniz…sınav mağdurunu oynayarak olayı dramatikleştirebilirsiniz ya da başarılı olan insanların çok zeki olduğunu veya hayatsız gibi ders çalıştıklarını etrafa sürekli lanse ederek olağandışılık algısı oluşturup işin içinden kolayca sıyrılabilirsiniz… Öte yandan saçma bir şekilde bunun tam tersini yani başarılı olmayı istiyor olabilirsiniz…bu durumda emin olun denklem çok basit… Başarılı olmak için çalışmak gerekir…çok başarılı olmak için daha çok çalışmak gerekir… Lakin denklem çok basit olsa da eğer başarılı bir insansanız bu denklemin başarıyı talep eden çoğu insan tarafından bi şekilde kabullenilemediğini fark etmişsinizdir…bu insanlar sürekli başarıya ulaşmanın kısa bir yolunun olduğunu düşünürler…başarılı olmak için çalışmaları gerektiğini söylediğinizde denklemi basite indirgiyor olmanızı bile saçma bi şekilde hayranlıkla karşılayıp bu durumu olağanüstü zeki olduğunuza filan yorarlar…adeta sizi tanrılaştırırlar…çünkü aslında amaçları hiçbir zaman çalışmak olmamıştır…asıl amaçları çalışarak başarı elde eden herhangi bir insanla kendi aralarında ilahi boyutta bir fark olduğu algısını oluşturup çalışmayı anlamsızlaştırabilmektir…ve o zaman tanrı olmanın can sıkıcı yanları olduğunun farkına varırsınız…örneğin tanrı da sürekli olarak insanlara basitçe kendini açıklamaya çalışır fakat bi şekilde insanlar onu yanlış anlamakta ısrar ederler… Her şey bir yana… tabii gerçek hayat çoktan seçmeli bir sınav gibi değil…örneğin soruları sürekli bel altı şakalar yapan Samsunlu ve kel bir coğrafya hocası hazırlamıyor…öyle olsaydı emin olun ders arası sınıfta bıraktığı laptobundan sınav sorularını gizlice aşırabilirdiniz…:)ve hayatta baya başarılı ve mutlu olabilirdiniz… Tabii denklemimiz gerçek hayatta da işlemeye devam ediyor bunda bi sıkıntı yok… lakin başarının toplum nezdindeki tanımı ne kadar para kazanabildiğinizle yani ne kadar tüketebildiğinizle ölçülmeye başladığı için kendinizi biraz garip hissedebiliyorsunuz…bi şeyler öğrenmek ve bunları sınamak adına binlerce sınava giriyorsunuz ve bunu erdemli bir süreç olarak görebilirsiniz… ama gerçek hayatın sizin için hazırladığı deli saçması bir sonuçla baş başa kalıyorsunuz … "Daha çok tüketebilme hakkı…" Muhteşem değil mi? Bazen en ironik düşüncenin bile hayatın kendisinden daha ironik olamayacağını düşünüyorum… Ama hayat sürprizlerle dolu…belki de ailenizin çok parası vardır ve size herhangi saçma bir nedenden dolayı çaktırmıyorlardır…öyle olsaydı en azından sınavlarla filan uğraşmazdınız…böyle filmleri de sırf isminden dolayı izlemenize gerek kalmazdı… Misal bu filmi izlemeden önce daha önce neden izlememişim yaa dediğim filmlerden biriydi…izledikten sonra ben bu filmi neden izledim ki dediğim filmlerin arasına girmeyi başardı…dediğim gibi hayat sürprizlerle dolu... Filmde kısaca sekiz kişiyi bi odaya koyuyorlar ve alengirli bir sınava tabi tutuyorlar…tek bir soru ve tek bir cevap var…fakat soru hiçbir yerde yazmıyor…bu sekiz kişi de sorunun ne olduğunu anlamaya çalışıyor…filan Her ne kadar film konu itibariyle fena bi film gibi gözükmese de işleniş ve oyunculuklar yerlerdeydi… zorlama bilimsel veriler üzerinden yapılan akıl yürütmeler… ben buradayım diye bas bas bağıran plot twistler ve bu plot twistlerin daha sonra mala anlatır gibi izleyiciye anlatılması… filmi heyecanlı ve gergin bi alana çekmek adına… olayları çözmeye çalışırken oluşturulan aşırı işlevsiz ve gereksiz risk durumları filan...izlerken bayaa tadım kaçtı…çok kötü bi film olduğunu elbette söyleyemem ama kesinlikle daha iyi olabilirdi… Eğer mağaranızdan çıkıp sinema denen şeyle yeni haşır neşir olmaya başlamışsanız… hayatınız boyunca izlediğiniz filmlerin sayısı iki haneli sayıları henüz aşamamışsa….orta okulda kantin sırasında arkadaşlarınıza heyecanlı bir biçimde anlatabileceğiniz bir film arıyorsanız…bu filmi kesinlikle çok beğeneceksiniz… Diğerleri içinse pek bi şey diyemem izlemekle izlememek arasında 'ben bu filmi izledim' cümlesini kurabiliyor olmak ve izlemeden önceki halinizden 1 saat 41 dakika daha yaşlı olmak dışında pek bir fark yok…

irrelevante 5 years ago

Dümensiz

William H. Macy

2 Gönderi

Amerikalı dendiğinde aklınıza birçok şey geliyor olabilir…benim aklımda canlanan ilk şeyse… herhangi bir black friday günü kalabalık bir mağazada her iki koltuğunun altına da birer tane bilmem kaç inç plazmayı sıkıştırmayı başarmış ve daha sonra bunları bir market arabası yardımıyla…devamıAmerikalı dendiğinde aklınıza birçok şey geliyor olabilir…benim aklımda canlanan ilk şeyse… herhangi bir black friday günü kalabalık bir mağazada her iki koltuğunun altına da birer tane bilmem kaç inç plazmayı sıkıştırmayı başarmış ve daha sonra bunları bir market arabası yardımıyla muhtemelen birkaç bin dolarlık ikinci el pikabının arkasına…daha öncesinde almış olduğu 4 kasa dolusu bira 7 kutu mısır gevreği ve 3 bidon sütle beraber atmaya çalışacak olan şapkalı bol tişörtlü ve balık etli bir redneck oluyor… Tabii redneck dediğim için beni bir takım genellemeler üzerinden ırkçı ve aşağılaycı söylemlerde bulunmakla suçlayabilirsiniz…ama beni bunun için suçlayacak son insanlar muhtemelen yine redneckler olurdu…yani böyle garip bi çıkmazın içerisindeyiz ve hali hazırda hiçbirinizin bu çıkmazda siyahi düşmanı bir güneyliyi tutacağınızı zannetmiyorum... Amerikalı denen şeyin tam olarak ne olduğunu da anlamış değilim…sanıyorum bütün olanakların boğazınıza kadar yığıldığı bir ülkede obezite ve evsizlik gibi saçma sapan sorunlarla boğuşma ihtimaliniz varsa…yirmili yaşlarınıza kadar en az üç tane zührevi hastalık kapmayı başarmışsanız…ya da senede 6 defa yapılan SAT adındaki dünyanın en basit sınavında… ki muhtemelen bizim ülkedeki ortalama bir liselinin Harvard’a girebilecek kadar puan yapabileceği bi sınavda… bi şekilde başarısız olabiliyorsanız Amerikalı olma ihtimaliniz yüksek ... Bunlar her ne kadar anlamsız ve saçma sapan dertler olsa da zihninizdeki Amerikalı kimliğini pekiştirmiyor değil...tabii bunun yanında bu ülke insanlarının ciddi dertleri de yok değil…örneğin bu ülkede öğrenciler elini kolunu sallayarak okulları tarayabiliyor…sanıyorum okula gitmekten daha korkunç bi şey varsa her an taranarak ölme ihtimalinizin olduğu bi okula gitmektir... Misal Amerikada bi üniversitede bir gün derslerden sonra yemekhanede yemek yiyeceğim…en helal kesiminden bir dana biftek alıyorum…masalardan birine geçiyorum…karşımda Hintli bi arkadaşım var…o da domuz etli yahni gibi bi şey yiyor…yemek yerken arada göz göze geliyoruz…havada saçma bi gerginlik var…sonuçta o benim tanrımın pis saydığı bi şeyi yerken sanıyorum ben adamın tanrısını filan yiyorum… yanımda Kongolu bir göçmen oturuyor… bitkilerle arasının çok iyi olduğunu söylerken sürekli yanında taşıdığı saksının içerisindeki et yiyen bitkiyi küçük et parçalarıyla beslemeye başlıyor… hemen karşısında oturan Höttöjörümpek adında İşveçli vegan kız da arada bir... bize ve bitkiye iğrenç bakışlar fırlatıp gözlerinden ateşler saçarak ve ağzından salyalar akıtarak salatasını vahşice yemeye devam ediyor… hemen yan masada da KKK üyesi hayvan sever bir Teksaslı köpeğini yediği için bir Çinliyle tartışıyor ve arada bir dönüp bitkilerle arası iyi olan siyahi arkadaşımıza el hareketi çekmek süretiyle sataşmaya başlıyor…derken bi anda yemekhanenin kapısında alaksız birisi çantasından yarı otomatik Colt AR-15 bir av tüfeği çıkarıyor ve ortada hiçbir sebep yokken herkesin üstüne kurşun yağdırmaya başlıyor…böyle bi şeyi kim tahmin edebilirdi… Ama sonuçta Amerikalı olmanın bi diğer büyük belirtisinin bireysel silahlanma çılgınlığı olduğunu ve verandasında Amerika bayrağı asılı olan herhangi bir evin içerisinde muhtemelen içinde bulunduğu mahalledeki canlı yaşama son verecek kadar silah ve cephane olabilme ihtimalinin çok yüksek olduğunu düşünecek olursak...bu okul tarama durumunu Amerika için belki bi nebze olağan bir derde dönüştürme ihtimalimiz mevcut… Filmimizde de gittiği okulu taramak suretiyle birçok insanın ölümüne sebebiyet verdikten sonra kendini de öldürmeyi ihmal etmeyen bi çocuğun anne babasının -daha çok babasının- olaydan sonraki durumu ele alınıyor…aranızda kim çocuğu okulu tarayan bir anne babayla -daha çok babayla- empati kurmak ister bilemem…lakin temelde muhtemelen hayatınızda işinize yaramayacak bir duyarlılık kazandırmaya çalışıyor olsa da bu film kesinlikle bi şansı hakediyor diyeblirim… Filmde icraati gerçekleştiren çocuğumuz aynı zamanda müzikle uğraşıyor…ve şarkılar kaydediyor…olaydan sonra hayatı kayan babası da oğlundan kalan son anlamlı şey olan demo kayıtları farkedip dinlemeye başlıyor…zamanla bu kayıtları kendi kendine çalıp seslendiriyor…daha sonrasında bu şarkılardan birini müşterilerin canlı performans yapabildiği bi barda söylüyor…. sonrasında olaylar evriliyor ve izleyiciye adeta bir müzik şöleni sunan...enerjik sağlam ve samimi bir filme dönüşüyor… Bu filmi herkese tavsiye edebilirim…özellikle aranızda müzikle uğraşanlar varsa… Spotify listeleri muhtelif rock bandlerin parçalarıyla dolup taşanlardansanız…veya okulunuzu taramak veya havaya uçurmak gibi düşüncelerin zihninizde dolaştığı dönemlerdeyseniz…- ki bizim ülkede sürekli Evanescence filan dinleyip kaynağının ne olduğunu gerçekten bir Allahın kulunun bile anlamadığı anlamsız acılar çeken ve sürekli siyah giyinip kendini zaman zaman seri katil filan sanan kimsenin umursamadığı yıkık ve ağlak bir liselinin bile böyle şeyler düşüneceğini zanetmem…- bu filmi kesinlikle izlemelisiniz…

irrelevante 5 years ago

Paterson

Jim Jarmusch

24 Gönderi

Bu yorumu 20 yaşın altındakilerin ve 65 yaşın üstündekilerin okumasına izin vermiyorum…ve bunun hiçbir nedeni yok... Her sabah uyanıp hayat çok güzelmiş gibi yapmaktan 12 yaşında filan vazgeçtim…bunun yerine her sabah uyanıp bir iki dakikalığına aynanın karşısında kendime anlamsız bi…devamıBu yorumu 20 yaşın altındakilerin ve 65 yaşın üstündekilerin okumasına izin vermiyorum…ve bunun hiçbir nedeni yok... Her sabah uyanıp hayat çok güzelmiş gibi yapmaktan 12 yaşında filan vazgeçtim…bunun yerine her sabah uyanıp bir iki dakikalığına aynanın karşısında kendime anlamsız bi şekilde bakıp… sadece beden dilimi kullanarak kendime haddimi bildiriyorum… nereden geldiği belli olmayan bomboş bir motivasyona sahip hayalperest bir andavala kesinlikle tahammülüm yok…ve dünyanın daha iyi bir yer olması için bu sorumluluğu alıp bunu her gün kendime yine bizzat kendim hatırlatmak zorundayım… Emin olun bu tip önlemleri almazsam böyle bi andavala dönüşebilirim ve bu en büyük korkularımdan biri… Bi diğer büyük korkum da filmleri yorumlarken okuyanın bile anlamını anlamadığı...anlasa bile gerçekten umursamadığı s*kimsonik emojileri sırf renk olsun diye yorumlarımın her yerine döşemek…bazen bu durum en kötü kabuslarımın konusu oluyor…bi anda 15 yaşında bir kız çocuğuna dönüşüyorum…ve ne düşündüğümü kendim de tam olarak bilmediğim için o an aklıma ne gelirse boyuna yazıyorum…söylemlerimin insanların düşünce dünyasında bıraktığı etki yaklaşık olarak tahta şeker kaşıklarındaki Mevlana sözlerinin insanların düşünce dünyasında bıraktığı etki kadar olsa da… umarsızca yazmaya devam ediyorum…içinde bulunduğum her duygu-durum… yüzümdeki her mimik o kadar önemli ki… bunları ifade etmek için sayısız emojiyi yazılarımın her yerine döşeyip yorumumun değersizliğine değersizlik katıyorum…daha sonra tamamen benim kadar boş insanların beni onaylayıp yorumlarımı beğenmesini hevesle bekliyorum… Sonra birden kapı çalıyor…kapının arkasındaki kişiye kim olduğunu soruyorum…ben kendini polis veya savcı olarak tanıtan kişiyim diyor…bu bir kabus olduğu için ve anlattıklarımdan anlayacağınız kadarıyla iflah olmaz bir morona dönüşmüş olduğum için kapıyı hemen açıyorum… Şaşırtıcı biçimde karşımda ben varım…ama bu bir kabus olduğu için ve daha önce anlattıklarımdan anlayacağınız kadarıyla iflah olmaz bir morona dönüştüğümden dolayı…buna şaşırmıyorum… Kapıdaki kişi adının Irrelevante olduğunu ve Big Kahuna burgerlerine bayıldığını ve evde hiç Big Kahuna burgeri olup olmadığını soruyor…ama bu bir kabus olduğu için ve daha önce anlattıklarımdan anlayacağınız kadarıyla iflah olmaz bir morona dönüştüğümden ötürü…onu anlamıyorum ve daha sonra anlamadığımı da umursamayıp elimdeki telefona dalıyorum… Bunun üzerine adının Irrelevante olduğunu söyleyen adam nüktedan bi tavırla... "…o kardeşlerimi zehirlemeye ve yok etmeye kalkışanlardan intikamımı mutlaka alacak ve onları büyük bir öfke ve güçle vuracağım ve senden intikam almaya geldiğimde adımın tanrı olduğunu anlayacaksın." dedikten sonra kafama…bu bir kabus olduğu için ve bu kabusta iflah olmaz bir morona dönüşmem nedeniyle elinde olduğunu fark etmediğim bir silahı dayayıp duvarları beynimle boyuyor…ve uyanıyorum… Eminim siz de böyle kabuslar görüyorsunuzdur…ve biliyorum ki bazılarınız için bu tür kabuslar adeta gerçek bir hayat deneyiminden farksız…tabii ki sizin de bu tür sıkıntılarla uğraşıyor olmanız yeterince duyarlı bir birey olarak beni de derinden etkiliyor…bu durumda sizi herhangi bir güneydoğu asya ülkesinde yaşayan ömrü pirinç tarlalarında geçmiş 100 yaşında bitmek tükenmek bilmeyen bir kabızlığa yakalanmış gayrimemnun bir hasta olarak …kendimi ise size rektal tuşe uygulamaya her daim hazır idealist bir doktor olarak hayal ediyorum…bu sebeple doktorunuz olarak kabuslarınızın sonunu getirecek hayatınızdaki sinir ve stresi azaltacak ve var olmanın inanılmaz boktanlığından ruhunuzu bi nebze arındıracak bir filmden bahsedeceğim… Filmimiz ağırdan öte ağır bi film…yani güneş bile neredeyse gıcırdayarak doğuyor …yer yer asmr tadında… Sessiz sakin ve şair bir otobüs şoförünün sıkışmış olduğu günlük rütin içerisinde monotonlaşan durum ve mekanlar arasında ilham arayışları...ve bu arayışın çevresinde veya dışında kurduğu diyalog ve monologlarından ibaret… Gün boyu her şeyin neredeyse birbirini sürekli tekrar ettiği bir döngüde garip bi şekilde anlamsızlık yerine bir anlam aranıyor… Bir yandan ana karakterimizin derinlikli sesiyle okuduğu şiirleri dinleyip ruhunuzu dinlendirirken… bi yandan da ana karakterimizin evden çıkmayan işe yaramaz karısının sanatçı ruhunu yansıtmaya çalışırken her gün ortaya koyduğu saçmalıkları izleyip… ruhunuzun yeniden zehirlendiğini hissedebilirsiniz… ama pek takmayın ana karakterimizin olumlu etki eşiğini aşamayan ufak bi zehirlenmeden bahsediyorum… Son olarak bu film herkese hitap etmemekle beraber… aranızda herhangi bir rutine sıkışıp kalmış şairler ve yazarlar varsa…ya da herhangi bir rutine sıkışıp kalmamış şairler ve yazarlardansanız…veya asmr düşkünü fetişist bir rahipseniz…bu filmi kesinlikle izlemelisiniz… Sanıyorum bi sonraki yorumumu The Platform filmi için yapacağım… Kapı çalıyor…şimdi gidip kapıya bakmam gerek…

irrelevante 5 years ago

Güzel Oğlum

Felix Van Groeningen

28 Gönderi

Bunu okuyanlar arasında illa ki malumatfuruş müptezeller şifa kabul etmez keşler ve entelektüel kaygıları olan ve aynı zamanda bi tık da nihilizme eğilimli torbacılar mevcuttur…belki aranızda kanser hastası olduktan sonra metamfetamin üretimine başlamış yüksek işlevli kimya hocaları da vardır…kim bilir…sonuçta…devamıBunu okuyanlar arasında illa ki malumatfuruş müptezeller şifa kabul etmez keşler ve entelektüel kaygıları olan ve aynı zamanda bi tık da nihilizme eğilimli torbacılar mevcuttur…belki aranızda kanser hastası olduktan sonra metamfetamin üretimine başlamış yüksek işlevli kimya hocaları da vardır…kim bilir…sonuçta uyuşturucu sektörü öngörülemez bir şekilde birçok kesimden insanı ortak paydada buluşturabilen değişik bir sektör… Misal dünya barışı gibi ortak bir amaç için bu kadar insanı bir araya toplamanız gerekseydi… emin olun insanları ikna edebilmek için çıplak bir şekilde yaş bir battaniyeye sarıp cinsel organlarına elektrik verseniz … aynı anda gözlerinin önünde ailesinden en az 3 kişiyi vurmakla ve babaannelerini bileklerinden herhangi bir arabanın arkasına bağlayıp kilometrelerce sürüklemekle tehdit etseniz…ve tekrar ediyorum bunu dünya barışı gibi kendinizle çelişmenin sınırlarına tur bindirdiğiniz bir amaç için yapıyor olsanız…bu kadar fazla insanın bir araya toplandığı bir ekosistemi elde edemezsiniz…yani kısaca bu uyuşturucu bağımlılığı denen illet dünya üzerindeki en sıkıntılı mevzulardan biri… Filmimizde de her kesimden insanın içine düşebileceği bu lanet bağımlılığa iyi aile çocuğu sayılabilecek başarılı ve yetenekli bir gencimiz yakalanıyor…ülke istatistiklerine göre bu yorumu okuyan her 5 kişiden birinin evlenmeleri dahilinde boşanacakları gerçeği gibi gencimizin anne babası boşanmış…küçüklüğünden beri bir annesinde bi babasında kalıyor…özellikle babası da bu durumun oğlunun yaşamını olumsuz etkilememesi adına her konuda onun yanında olmaya ve onun hayatının içine dahil olmaya ayrı bir önem veriyor… ona arkadaşıymış gibi yaklaşmaya çalışıyor…lakin uyuşturucu bağımlısı olacağına hiç ihtimal vermediği için oğlundaki değişimi fark etmekte geç kalıyor…durumu fark ettiğinde de ise yavaş yavaş oğlunun her daim gözetimi altında büyümüş…hayatını ve ilgilerini iyi bildiğini sandığı masum başarılı ve yetenekli çocuktan çok daha farklı bir hayatın içinde olduğunun farkına varıyor… Filmimiz bunun yanında bağımlılığın bütün süreçlerini de enine boyuna gözler önüne seriyor… gencimizin uyuşturucu kullanmaya başlamasından bu bağımlıkla hayatında değişen bütün dengelere… bağımlılığın ileri evrelerde gencimizi fiziksel ve psikolojik olarak nasıl sefil ve iğrenç bir duruma sürüklediğine…süreç içerisindeki psikolojinin nasıl hatalara yol açtığına…bağımlılıktan kurtulma süreçlerinin hem kendisi hem de ailesi için ne kadar zor ve acılı bir sürece dönüştüğüne… bu sürecin yıllarca devam edebildiğine ve bir arpa boyu yol alınamadığına şahit olurken… bir yandan da aile desteğinin bu süreçteki önemini kavrıyoruz… Bir baba ve oğlun gerçek hayattaki anılarından oluşan bir kitaptan sinemaya aktarılan filmimizde oyunculuklar da bir hayli muazzam…özellikle bağımlı gencimizi oynayan Timothée Chalamet anksiyetelerinizi azdıracak bir performans sergiliyor… Herkese tavsiyemdir… hayatınızın herhangi bir bölümünde uyuşturucuya düşmek gibi bir planınız varsa.. istasyon yapmak ve çiftli yapıştırmak gibi söz öbeklerine ayrı bir aşinaysanız… özellikle içinizde bi yerlerde Tony Montana benzeri bir yaratık yatıyorsa… bu film bu eğilimleri ortadan kaldırmaya yetecektir diye düşünüyorum… Belki de etrafınızda “bu mahallede uyuşturucu sattırmayacaz kardeş laağğğn…kimyasala düşme kardeş erkekliğin gider laağğğn…gençleri uyuşturucuya alıştıran ne kadar gevşek varsa hepsinin kafasına sıkarız laağğğn ”diyen abileriniz de olsa aynı etkiyi alırdınız…belki de o zaman böyle filmleri izlemekle vakit kaybetmezdiniz…hatta hiçbir şey okuyup izlemenize gerek kalmazdı…çünkü her konuda her şeyi biliyor olurdunuz…

irrelevante 5 years ago

A Young Doctor's Notebook & Other Stories

Kenton Allen

16 Gönderi

Gün geçmiyor ki herhangi bir konu hakkında duyarlılık kazanmayalım her hangi bir duruma karşı empati kurmayalım…her türlü farkındalığımızı dünyaya kusmaya başlamayalım… Bazen düşünüyorum…artık duyarlılığını kazanabileceğim bi şey kaldı mı diye…sonra bi film bi kitap çıkıyor…ve böyle o kadar değişik bir…devamıGün geçmiyor ki herhangi bir konu hakkında duyarlılık kazanmayalım her hangi bir duruma karşı empati kurmayalım…her türlü farkındalığımızı dünyaya kusmaya başlamayalım… Bazen düşünüyorum…artık duyarlılığını kazanabileceğim bi şey kaldı mı diye…sonra bi film bi kitap çıkıyor…ve böyle o kadar değişik bir meseleye karşı duyarlılaşma misyonunu üstlenmiş oluyor ki…yaa diyorum acabaaa…ne bileyim bu kadarı bir tık fazla mı…?hayatı yaşamaktan çok hayatta karşıma hiçbir şekilde çıkmayacak konulara karşı duyarlılık elde etmeye başladım…hayat kısa ve bu kadar duyarlılığı nereye sığdıracağım…? Yani ne bileyim…mesela güneydoğu asyada 100 yaşının üstündeki insanların kabızlık problemlerine karşı duyarlı olmak istemem…ya da Almanya’da altın dişli makyevelist bir uyuşturucu satıcısının yaşamı boyunca karşılaştığı zorluklar beni pek ilgilendirmiyor…veya Amerikalı ünlü bir pop yıldızının kıl dönmesi serüvenini ve bu serüven boyunca yaşadığı sosyal izolasyon ve psikolojik sıkıntılar filan umrumda olmamalı…gerçekten bazı zamanlar bunun gibi şeyler sosyal mecralardaki değişik akımlar aracılığıyla gündemimi gayri ihtiyari meşgul edebiliyor…bense buna benzer konuların gündemimde kapladığı her saniye…kendimi emeklilikte yaşa takılan küskün bir keşişmiş gibi hissediyorum… Ama çok şükür ki bazen önemli konulara karşı da duyarlılaşma akımı oluşabiliyor…bu aralar da bidiğiniz üzere sağlık sektörüyle alakalı ne varsa muazzam bir şekilde popüler…ve bu popülerleşme öyle küçük ve kitlesel bir popülerlik de değil…sosyo-ekonomik ve kültürel sınıfları aynı zamanda halkları ve ülke sınırlarını aşan global ve uzun süreli deli dehşet bi şey…dünya üzerinde yediden yetmişe herkes için ana gündem maddesi… Mesela herkes evinde artık izopropil alkol ve hidrojen peroksitle biraz gliserin karıştırıp litrelerce dezenfektan yapmayı öğrendi…bazı iyi niyetli vatandaşlarımız tonlarca yapmış…sanıyorum halka dağıtacaklardı…ama polisler baskın filan yapıyorlar…yazık değil mi iyi niyetli vatandaşlarımıza…o kadar gönüllerinden kopmuş hazırlamışlar… İnanılması güç ama insanlar ellerini yıkıyorlar…evet…bazı insanların ellerini yıkamayı öğrenmesi için binlerce insanın ölmesi gerekebiliyor… Doktorların yaşamlarının ve meslek hayatlarının zorluklarına duyarlılaştık misal...sanıyorum artık doktorlara şiddet uygulamaya da bi süre ara verdik…insanlar sağlık çalışanlarını döverek bi nebze rahatlıyordu…şimdi bu kadar insan öfkesini nereye kusacak bilmiyorum… Bu konuda hali hazırda devşirme doktor dizilerinden kaynaklı bir popülerlik vardı zaten…böyle olağanüstü yeteneklere sahip doktorların muhtemelen meslektaşlarının yüzde 99.99 unun hayalini bile kuramayacağı hastanelerde ve çalışma şartlarında muazzam işler başardığı diziler bunlar…gençler bu dizilerden heveslenip çalışıyor… tıp kazanıyor…muhtemelen hepsi okullarında muazzam başarı elde ederler ve eğitim dönemlerinde okudukları o kalın kitaplardaki bilgiler gerçek hayatla birebir uyuştuğu için dizilerdeki doktorlar gibi yüzde 0.01 dilime girip muazzam başarılara imza atan havalı doktorlar olurlar… Dizimizdeki doktorun da okul hayatı muazzam başarılı geçmiş…ama olaylar bi tık farklı yalnız...acaba neden...? 1917 yılında Moskova’daki tıp okulundan bütün derslerden tam puan alarak mezun olan genç doktorumuz….büyük hayaller ve kariyer beklentilerine rağmen kışın ve hiçliğin ortasında en yakın medeniyet belirtisinden verstlerce uzaklıkta bir köyde mesleğe başlıyor…ve mesleğe başladığı ilk günden itibaren kan ve irinin içinde kalan doktorumuz neredeyse ezberlediği tıp kitaplarının hiçbir şekilde kendisine yardım edemediğini farkediyor…beklentileriyle bi nebze bile karşılaşamadığı bu berbat ortamda her şey anlamsızlaşmaya başlıyor ve doktorumuz zamanla gerek hastaların yaşamı konusunda gerek kendi hayatı konusunda düşüncesiz birçok kararlar alıyor….biz de bütün bunları zaman zaman doktorumuzun gelecekteki halinin olaylara müdahil olduğu şizofrenik bir ortamda ve kara mizahın kol gezdiği bir atmosferde izliyoruz… Rus yazar Mikhail Bulgakov’un otobiyografik çalışmasından uyarlanan dizimiz toplamda dörder bölümden oluşan iki sezondan ibarettir…üstelik her bölüm 20-25 dakika civarı… yani mini dizi de diyebiliriz…pek zamanınızı almayacaktır…dizinin cidden çok değişik bir havası var...gerçekçi olayları ele alan değişik dizileri sevenler ve özellikle kara mizah düşkünleri kesinlikle bu sağlamlıkta bir diziyi kaçırmamalıdır…

irrelevante 5 years ago

Elveda Christopher Robin

Simon Curtis

1 Gönderi

Ah shit...here we go again…. Afganistan'da taliban militanı olarak yetiştirilmek için çocuk yaşta kaçırılmadıysanız ya da coğrafi konumunu haritaya bakmadan kestiremeyeceğiniz fakir bir orta afrika ülkesinde içecek suyu bile zor bulan bir kabilede doğmadıysanız çocukluk yıllarınızın bir bölümünde illa ki…devamıAh shit...here we go again…. Afganistan'da taliban militanı olarak yetiştirilmek için çocuk yaşta kaçırılmadıysanız ya da coğrafi konumunu haritaya bakmadan kestiremeyeceğiniz fakir bir orta afrika ülkesinde içecek suyu bile zor bulan bir kabilede doğmadıysanız çocukluk yıllarınızın bir bölümünde illa ki Winnie the Pooh izlemişsinizdir… Bu şartlar dahilinde aranızda izlememiş duymamış görmemiş olan filan varsa... zaman makinasını mı icat edersiniz solucan deliklerinden mi atlarsınız bilmem… bi şekilde geçmişe dönüp çocukluğunu Winnie the Pooh izlemeden geçirmiş olan gafil benliğinizin kafasına bir silah dayayıp duvarları beyniyle boyadıktan sonra... boktan çocukluğunuzu bi nebze güzelleştirmek adına oturup televizyon denen aletin tuşuna basın derim… Gelelim meseleye… Film… adından da anlayacağınız üzere Winnie the Pooh'un ana karakteri Christopher Robin'in keder ve kusmuk dolu hayatını anlatıyor…keder ve kusmuk kısmını filmin adından anlamanız mümkün değil tabi…izlemeniz gerekecek… Winnie the Pooh 1920'lerde İngiltere'de bir çocuk kitabı serisi olarak ortaya çıkmış… Kitabın yazarı A. Alexander Milne aynı zamanda kitabın ana karakteri Christopher Robinin babası…yazarlıkla uğraşıyor… Çocuğunun gün içinde oyuncaklarıyla oynarken kurduğu hayali dünyadan ilham alarak bu kitapları yazıyor ve o dönem İngilteresinde bu kitaplar halk tarafından muazzam bi şekilde tutuluyor…kitapların satışları o kadar patlıyor ki…bütün İngiltere o dönem bu çocuğu ve onun hayal dünyasını konuşuyor onun hikayelerini anlatıyor…İngiltere kraliçesi bile bu durumdan etkileniyor vs… Tabii daha çocuk yaşta gelen bu şöhretin Christopher Robin in hayatında başta iyi sonuçları olsa da daha sonra büyük olumsuzluklara sebep oluyor… insanlar onu tanımaya çalışmadan onun hayatı üzerinden yorumlar yapmaya başlıyor…yaşıtları onun şöhretini kıskanarak ona zorbalık etmeye ...hayatıyla ve düşünce biçimiyle kitaptan referanslar alarak dalga geçmeye başlıyorlar…bunun yanında herkes tarafından tanınıyor olmanın ve kitaplardaki yarı kurgu olayların getirdiği ön yargılar sebebiyle insanlarla iletişim kuramamaya başlayan Christopher Robin kendini ifade edemez hale geliyor…bu sebeple berbat bir çocukluk geçiriyor ve kendi isminden... çocukluğunda çok büyük anlamlar yüklediği oyuncaklarından...kitapların getirdiği ün ve şöhretten... hatta babasından bile nefret etmeye başlıyor…yani kısaca Christopher Robin karakteri kendi kimliğinin önüne geçiyor ve hayatını yaşanmaz bir hale getiriyor... Bu sebeple de her şeyden belki de hayattan kurtulmak için savaşta orduya gönüllü olarak kaydoluyor...vs... Filmimizde de hem Winnie the Pooh evreninin nasıl ortaya çıktığını... hem de gerçek dünyaya yansımalarını beraber görüyoruz... Çocukluğumuzu bi nebze neşelendiren sevimli bir çizgi filmin ardında bu denli bir dramın yattığını kim bilebilirdi…hem de bizim gibi bir çocuğun hayatına dair bir dramın… Neyse sayın okur….hayat böyle işte….çok garip şeyler dönüyor…bi bakmışsın ünlü olmuşsun bi bakmışsın hoop hayata küsmüşsün…bi bakmışsın dünyayı uzaylı istilasından kurtarmışsın bi bakmışsın hoop basur ameliyatında masada kalmışsın…bi bakmışsın kendini asmışsın…bi bakmışsın hoop kendini aslında o kadar da iyi asamamışsın….bi bakmışsın muazzam bir donanmayla İstanbulu işgal edip çay partisi hayalleri kurmuşsun…bi bakmışsın Çanakkale Boğazında denizin dibini boylayıp yok olmuşsun…:) Ne olacağı hiç belli olmaz… Fazla şey yapmayın…kalırsınız öyle işte…

irrelevante 5 years ago

Zamanda Aşk

Richard Curtis

142 Gönderi

14 Şubat gelmeden kafanıza romantik bi film atayım da hem aynı zaman diliminde yaşıyor olmanın ve aynı gündemlerden etkileniyor olmanın ucuz samimiyetinden yararlanayım...hem de duygusal meseleleri kurcalamak suretiyle zihninizi bulandırıp... sizi daha manipülatif bir alana sürükleyeyim...böylece daha etkileyici bir incelemeyle…devamı14 Şubat gelmeden kafanıza romantik bi film atayım da hem aynı zaman diliminde yaşıyor olmanın ve aynı gündemlerden etkileniyor olmanın ucuz samimiyetinden yararlanayım...hem de duygusal meseleleri kurcalamak suretiyle zihninizi bulandırıp... sizi daha manipülatif bir alana sürükleyeyim...böylece daha etkileyici bir incelemeyle fikirlerimi daha kolay empoze edebilir ve bana hak vermenizi sağlayarak saygı ve sempatinizi sömürüp kendimi daha değerli hissedebilirim... O zaman başlayalım... Hepimiz pek de farkında olmadan...en temel ve en ilkel içgüdümüzün buyruğuna göre hareket ediyoruz... Nedir bu içgüdü...? Neslin en uzun süre ve en verimli şekilde devamlılığını sağlamak.... Bu bütün duygu ve düşüncelerimizi etkileyen en temel kod...ve bu kod sayesinde ilk insandan beri...adına güzel bulma... beğenme... hoşlanma... hoşa gitme... sevme belki de aşk dediğiniz kavramlar hayatımızın bir parçası halinde... Peki ya bu içgüdü bizi nasıl etkiliyor...? Örneğin güzellik ve yakışıklılık dediğimiz şey üzerine düşünelim... Toplumun genelinde erkek birey için güzel kadını tasvir ettiğimizde... geniş kalçalı...dolgun göğüslü...uzun bacaklı...sarışın renkli gözlü bir kadın ortaya çıkıyor... Peki neden bir erkeğe...bir kadında... bu özelliklerden biri veya bir kaçının bulunması güzel geliyor...neden ilgisini çekiyor...? Tamamen neslin devamlılığını sağlama gibi ilkel bir güdü... Geniş kalçalar kadının leğen kemiğinin geniş olduğunu... bu da daha geniş bir pelvis eğrisine sahip olduğunu...bu sebeple daha kolay ve ölüm oranı düşük doğumlar yapabileceğini...dolgun göğüsler doğan bebeğin annesi tarafından sağlıklı bi şekilde beslenebileceğini ve bebeğin hayatta kalma oranının yüksek olacağını...uzun bacaklar kadının koşup tırmanabileceğini ve çocuklarını dış tehlikelerden koruyabileceğini...renkli saçlar ve renkli gözler...-her iki taraf için de geçerli olmak üzere- farklı ve çeşitli genlerle çaprazlanma durumunun gen havuzunu artırıp genetik bozukluğu önleyerek...neslin sağlıklı şekilde devamlılığının sağlanacağı algısını oluşturur... Örneğin yine kadınların geneli için... erkekteki belli oranda boy uzunluğu ve maskülenlik de... avlanabilen ve dış etkenlere karşı dayanıklı ve tehlikelere karşı çocukları ve aileyi koruyabileceği algısını oluşturduğu için günlük hayattaki tabirle yakışıklı geliyor...hoşa gidiyor... beğeniliyor... Bu sebeple yine boyu kısa olan ... şişman olan ya da aşırı zayıf olan ...uzuvlarında orantısızlık bulunan insanlar genel olarak neslin sağlıklı devamlılığı için hem gen havuzu bakımından hemde hayatta kalma ihtimali bakımından...riskli ve tehlikeli seçimler olacakları için hoşlanılan tercih edilen insanlar olmazlar...bu da doğal seçilimin bi parçası aslında... Yani aslında hoşlanma dediğimiz...güzel ve yakışıklı dediğimiz bu kavramlar... genlerimizdeki ilkel kodların tetiklenmesinden ibaret... tabi buna aşk demeye devam edebilirsiniz... Bi de sapyoseksüellik meselesi var...toplum geliştikçe ve evrimleştikçe ...en temel genetik kodlarımızda bile değişiklikler meydana gelebiliyor...örneğin artık ne kadar maskülen olursanız olun ya da ne kadar güzel ve alımlı bir vücuda sahip olursanız olun...aklınız yeterince çalışmadığı müddetçe para kazanıp ailenizi doyurmanız veya modern dünyanın sorunlarıyla boğuşmanız mümkün değil...yani zeki değilseniz...modern dünyada neslin devamlılığı için ideal seçim değilsiniz...bu sebeple içinde bulunduğumuz bilgi çağında... artık zeka...yavaş yavaş yakışıklılıktan veya güzellikten daha hoşa giden bi unsur olmaya başladı... Yani makyaja ve estetiklere bel bağlayıp hayatı kendinize zindan eden takıntılı bi tip olmaktansa...olayı kabullenip ...kafayı çalıştırmakta fayda var...👍🏻 Velhasıl her ne kadar işin romantizminde de olsanız...görünüşten ve algılardan... düşünceye ve anlayışa geçememişseniz... aşk meşk konularında hebele hübele sesler çıkaran bi mağara adamı kadar yol alamamışsınız demektir... Bu sebeple yol almak için de okumak izlemek gerek...yoksa bu konuda anlatacak bir şeyleriniz olmayacağı gibi muhtemelen kimse de sizi anlamaya veya aydınlatmaya çalışmayacaktır... Filme gelecek olursak... "Devamı yorumlarda yine sığmadı buraya...⬇️"