︎︎︎︎︎︎merve (@kaziklivoyvoda)

lirik bir anlatıma sahip, yalın ve hayatın içinden bir film. filmden ziyade iki saat süren bir şiir gibi, üstelik barış bıçakçı’nın yazdığı müthiş dizeler eşliğinde sona eriyor. şiiri incelemenin sonuna ekleyeceğim, gönderiyi okumak istemeyenler göz atabilir. pelin esmer -yani yönetmenimiz-…devamılirik bir anlatıma sahip, yalın ve hayatın içinden bir film. filmden ziyade iki saat süren bir şiir gibi, üstelik barış bıçakçı’nın yazdığı müthiş dizeler eşliğinde sona eriyor. şiiri incelemenin sonuna ekleyeceğim, gönderiyi okumak istemeyenler göz atabilir. pelin esmer -yani yönetmenimiz- ve barış bıçakçı -kendisi bir öykü yazarıdır- bir hastane nöbetinde tanışmışlar. ilk tanıştıklarında ne pelin barış’ın bir kitabını okumuş ne de barış pelin’in bir filmini izlemişmiş. muhabbetleri devam ettikçe biri diğerinin filmlerini izlemiş, diğeri de onun kitaplarını okumuş. bir gün barış’tan telefon gelmiş pelin’e, “şehirli şair bir kadınla ilgili beraber bir senaryo yazalım mı?” diye sormuş. pelin de kabul etmiş. böylece birlikte filmin senaryosunu yazmaya başlamışlar. başladıklarında ellerinde hiçbir şey yokmuş, şehirli şair bir kadın’dan başka. bir yol filmi. ankara’dan izmir’e yola çıkan mavi tren’de geçiyor olaylar. trende tanışan iki kadının, leyla ve canan’ın öyküsüne tanık oluyoruz. leyla. şehirli şair kadın. lise buluşmasına gidiyor, 25 yılın ardından ilk kez mezuniyet yemeğine katılacak. tanınmış bir şair de olduğunu çok sonradan öğrendiğimiz bir avukat kendisi. çok sonradan öğreniyoruz çünkü şairler meslekleri sorulduğunda şairim demezler. canan. hemşire ama oyuncu olmak istiyor. iş görüşmesine gittiğini söylüyor babasına fakat aslında durum farklı. ölmek isteyen bir adamı öldürmeye gidiyor izmir’e. tanık olduğu ölümlerden bıkmış olan genç kadın, kendisinin de dahil olacağı son bir ölüm seromonisinin ardından belki de bırakacak mesleğini ve kazandığı parayla oyunculuk kursuna gidecek. leyla şair bir kadın ve anlıyor canan’ın bir derdi olduğunu. canan da inkar edemiyor, kendini açıyor ona. böylece iç içe geçip birbirine karışıyor hikâyeleri. yavuz. ölmek isteyen adam. boynundan aşağısı felç olmuş, günlerini pencerenin önünde yatarak geçiriyor. tek dostu hüseyin’den kendisini öldürmesini istiyor fakat hüseyin yapamıyor, canan’ı gönderiyor bu görev için. leyla da takılıyor onun peşine, ne de olsa şiir yazanlar severler farklı hayatların duraklarında mola vermeyi. talih bu ya, yavuz’u öldürmeye en sevdiği şairi gönderiyor. çırılçıplak bir yol filmi bu. çıplak derken, gerçek bir tren yolculuğu nasılsa bu film de öyle. süslenip püslenmemiş, abartısız. leyla’yla birlikte başımızı cama dayayıp dışarıda akıp giden hayatları seyrediyoruz biz de. çok gerçek, çok dingin, çok şairane. çello tınıları eşliğinde şiirler döküyor leyla ve peşi sıra dökülenleri toplayarak ilerliyor izleyici. pencerelerini turuncuya boyayan adam şu dizeleri getiriyor aklına: kırmızı, yeşil, mavi, turuncu. ben turuncuyum ve hiçbir şey turuncuyla kafiyeli değil. filmi öyle sevdim, öyle içime işledi ki bir hafta geçmeden tekrar izledim. hayatı romantize etmeyi, yansımalara bakarak dalıp gitmeyi, yaşamları gözlemlemeyi, hep kıyıdan yürümeyi ve şiirleri sevdiğim gibi bu filmi de sevdim. izmir-ankara arasında salınan mavi tren’in bir müdavimi olarak filmi bir sonraki yolculuğuma denk getirmeyi çok istedim ama sabredemedim, zaten güzel filmlere hiç sabredemem. bu filmi uzun yolculukları ve uzun şiirleri seven herkese öneririm. şimdiden keyifli seyirler. / / / / / bir kitabın sayfaları baktım rüzgarsın sen baktım çamaşır ipini zorluyorsun hepimizin derdi güzel yaşlanmak sevgilim baktım bir kitabın sayfalarını çeviriyorsun ayağına terlik giy bildiğimiz şeylerin taşında yalınayak geziyorsun biz satranç oyuncusuyuz sevgilim üzerimizde kara bir leke, biz satranç oyuncusuyuz inanmıyoruz ceketlere düğmelere inanmıyoruz takvimleri savurarak gelen geleceğe işte yitirdik bütün taşlarımızı, darmadağınık oyun tahtası bir tek şahımız duruyor sevgilim, o da evli, iki çocuk babası kelimeler önümüze çıkıyor sevgilim uykumuzu bölüyor buradan çocukluğumuza kadar buradan çocukluğumuza kadar bir telaş içi boş kuşları kovalıyoruz ve bir sebep arıyoruz herkese küsmek için hemen o cumartesi buluyoruz, hemen o pazar yaşamak çukur yerlere doluyor diyorlar bu yüzden yıkıntıya dönüşse de yaşıyormuş insan ama hep yıkıldığımız yeter sevgilim, biraz da kekik toplayalım kıymetini bilmediğimiz şeyler var yaşamak bir at gibi huysuzlanıyor kapımızda sevgilim geçen günlere üzüldük tamam yola düşelim düşünelim: başka günlerin duvarı daha sağlam düşünelim: başka günlerin sokağı daha neşeli başka evlerin kadınları erkekleri tam bir kahraman tül perdeler uçuşurken başka evlerin pencerelerinde bizi bir kitabın sayfaları arasında kurutuyor zaman ama baktım sen rüzgarsın sevgilim kitapları bir başından bir sonundan okuyorsun başucunda bir bardak su beni başucumda bir bardak su gibi avutuyorsun

kaziklivoyvoda 1 year ago

Aşk

Gaspar Noe

42 Gönderi

iftar sonrası ailecek izlenebilecek keyifli bir romantik komedi.

kaziklivoyvoda 1 year ago

Kırık Çember

Felix van Groeningen

17 Gönderi

aşk gerçek. size yemin ederim ki aşk gerçek. yoksa böyle bir film çekmeye hiçbir yönetmen muktedir olamazdı. orta yerinden balıklama dalıverdim film incelemesine, kusuruma bakmayın. öncelikle uzun bir aradan sonra hepinize merhabalar. ben geldim. filme geri dönecek olursak, the broken…devamıaşk gerçek. size yemin ederim ki aşk gerçek. yoksa böyle bir film çekmeye hiçbir yönetmen muktedir olamazdı. orta yerinden balıklama dalıverdim film incelemesine, kusuruma bakmayın. öncelikle uzun bir aradan sonra hepinize merhabalar. ben geldim. filme geri dönecek olursak, the broken circle breakdown keyifli bir aile dramını konu alıyor. birbirlerine ilk görüşte aşık olan çiftimiz, elise ve didier var başrolde. bir de küçük kızları maybelle. elise ve didier birbirlerine taban tabana zıt iki karakter ancak öyle aşık ve tutkunlar ki her şeyi tolere edebiliyorlar. ilişkileri hayal bile edemeyecekleri kadar güzel ilerliyor. kızları dünyaya geldikten sonra birbirlerine iyice kenetleniyorlar, ta ki maybelle ölümcül bir hastalığa yakalanıncaya dek. bu trajedi ailenin hayatını belirsizliğe sürüklüyor; elise ve didier bununla kendi yöntemleriyle mücadele etmeye çalışıyorlar. hâl böyle olunca o masalsı aşk yerini huzursuzluğa ve çekişmelere bırakıyor. görmezden geldikleri farklılıkları gözlerine batmaya başlıyor. filmin en önemli unsurlarından biri olan müzikten bahsetmemek olmaz. didier bluegrass müziğine tutkun ve banjo çalan bir adam, elise de onun grubunda solistlik yapmaya başlıyor. bu yüzden filmde sık sık beraber şarkı söyledikleri sahnelerle karşılaşıyoruz. ve müzikler o kadar güzel ki izledikten sonra filmin soundtrack albümünden uzunca süre çıkamayacağınızı temin ederim. country müziğine ilgi duymaya başlamanız ise işten bile değil. neden girişte "aşk gerçek" diye yükseldiğime gelince. şimdiye kadar çok aşk filmi izledim ama başrol çiftin enerjisini bu denli buram buram hissettiğim daha önce olmamıştı. aralarındaki çekim, ten uyumları, ilişkilerinin dinamiği o kadar güzeldi ki. bana bütün hissiyatı geçirdiler yani. aşk gerçek olmasaydı bu hisler öylece film edilemezdi diye düşünüyorum bu yüzden. bu filme dair en çok hoşuma giden şeylerden biri ise şu: böyle dramatik bir hikâyeyi duygu sömürüsü yapmadan sunmuş olmaları. kanser hastası bir çocuğu anlatan diğer yapımlara bakın, izleyiciyi ağlatmak için bin takla attıklarını göreceksiniz. burada ise olaylar doğal seyrinde ilerliyor. izlerken hem eğleniyor hem kederleniyorsunuz. biraz olsun duygusalsanız ağlamaktan acillik olmanız da olası. sonuç olarak, ne var elimizde? tatlı bir çift, başarılı müzikler ve tadında bırakılmış dram. tüm bunların yanında filmin sonu da çok hoş. tam bu filme yakışan acı tatlı bir final yapmışlar. bitirdikten sonra bir süre ekranla bakışıp az önce izlediğiniz şeyi sindirmeye çalışacaksınız. kolay gelsin. kaçmadan önce buraya filmden en sevdiğim alıntıyı bırakıyorum. keyifli seyirler. "aslında hep biliyordum. gerçek olamayacak kadar güzel olduğunu. uzun süremeyeceğini. hayatın böyle olmadığını, cömert davranmadığını. birini sevmemelisin, birine bağlanmamalısın, hayat seni kıskanır. elinden her şeyini alır ve yüzüne güler. sana ihanet eder."

kaziklivoyvoda 2 years ago

Köprüdeki Kız

Patrice Leconte

11 Gönderi

"bir köprü bul atlayalım; yarım bir banknot, iki yarım şans ancak tam ve mutlu bir hayat eder." iç ısıtan bir filmdi. öncelikle açılış sahnesinde çalan taverna müziğiyle sizi afallatıyor, bir fransız filminde duymayı beklemeyeceğiniz türden bir şarkı bu. ekrana kitlenip…devamı"bir köprü bul atlayalım; yarım bir banknot, iki yarım şans ancak tam ve mutlu bir hayat eder." iç ısıtan bir filmdi. öncelikle açılış sahnesinde çalan taverna müziğiyle sizi afallatıyor, bir fransız filminde duymayı beklemeyeceğiniz türden bir şarkı bu. ekrana kitlenip merakla izlemeye başlıyorsunuz. bedbaht bir kadın. çok genç. çok güzel. daha 22'sini doldurmamış. birileri soruyor, o anlatıyor başından geçenleri. ne kadar şanssız olduğundan yakınıyor. öyle içten, öyle anlamlı cümleler dökülüyor ki dudaklarından. bilgece konuşuyor hayata dair çok az şey bilmesine rağmen. sonra tekrar aynı kadın. bu sefer bir köprüde, intihar edecek belli ki. bir adam görüyor onu ve konuşmaya başlıyorlar. sirklerde bıçak fırlatan bir hokkabazmış kendisi, köprü kenarlarında kendini atmaya çalışan kör, topal ve hayattan vazgeçmiş ne kadar kadın varsa toplarmış. zaten hayatının bir kıymeti olmayan bu insancağızlar da onun bıçaklarının ucunda hedef olmayı kabul edermiş anlattığına göre. işte bu adam güzel kızımız adèle'i ikna ediyor kendisiyle gelmeye ve maceraları başlıyor. ikilimiz bıçaklarını toplayıp oradan oraya sürüklenirken ilişkilerinin ilerleyişini izliyoruz film boyunca. aralarında bir çekim olduğu besbelli ama ya fark etmiyorlar ya da görmezden geliyorlar. kadın hayatının aşkını bulmaya çalışıyor, adamsa ona dokunmamaya yemin etmiş. "yahu görün artık birbirinizi" diye stresten yastık kemirdim izlerken. bazen uzun arayışlara çıkarız ya, aradığımız şey burnumuzun dibindedir halbuki, onlarınki de o hesaptı işte. filmin ortalarında birden ezan sesi çalındı kulağıma, yahu noluyor kafamda mı kuruyorum acaba derken bir baktım arkada cami. meğer türkiye'ymiş geldikleri ülke. çok tatlı bir sürpriz oldu gerçekten. yönetmen de sağ olsun bizim buraları saptırmadan, olduğu gibi yansıtmış. benim bildiğim avrupalı sinemacı ne yapar ne eder türk insanını develerle gezen gerici bir toplum olarak lanse ederdi, buradan bir "helal olsun"u hak etti doğrusu. ben daha bunun şokunu atlatamamışken cânım memleketimin sokaklarından birinde, bir duvar üzerinde soyadımı görmeyeyim mi! 99 yapımı bir fransız filminden her şeyi beklerdim de böyle tatlı bir tesadüfü beklemezdim. dünya gözüyle bunu da göreceğimiz varmış. velhasıl, 90 dakikanızı ayırmaya değer bir yapım bu. diyalogları özene bezene seçilmiş, bakın, ciddi söylüyorum filmin replikleri çok ama çok güzel. bir noktada olaylar yeşilçam'a bağlıyor ama tat kaçıracak cinsten değil. siyah beyaz olması ayrı hoş, siyah beyaz filme gökkuşağı detayı ekleyecek kadar muzip bir de yönetmenimiz var üstelik. ayrıca fransız şarkılarından tutun bizim uzun havalara kadar pek çok memleketten pek çok güzel müzik mevcut. e bu film daha n'apsın seyirciye yaranabilmek için? biz çokça hoşlaştık kendisiyle, umarım siz de hoşlaşırsınız efenim. keyifli seyirler.

kaziklivoyvoda 2 years ago

Andre ile Akşam Yemeğim

Louis Malle

5 Gönderi

filmimiz, adı üstünde, oyun yazarı wallace'in arkadaşı andre ile akşam yemeğini anlatıyor. bu iki adam hayat ve sanat hakkında keyifli bir sohbet ediyor, hissetmeyi ve fark etmeyi unutmuş uyurgezer bir topluma dönüştüğümüzden yakınıyorlar. filmin ilk yarısı çok içine çekmedi beni,…devamı

kaziklivoyvoda 2 years ago

Kahvaltı Kulübü

John Hughes

78 Gönderi

sitcom'larda gönderme yapmaya doyamadıkları o film. oturmuş dizi seyrederken yine kahvaltı kulübü'ne atıfta bulunulunca izlemenin artık boynuma borç olduğunu düşündüm. filmde birbirlerinden çok farklı yaşantıları ve arkadaş ortamları olan beş genç disiplin cezası yüzünden bir cumartesi okulun kütüphanesine kapatılıyor. zorunda…devamı

kaziklivoyvoda 2 years ago

Yürüyen Şato

Hayao Miyazaki

178 Gönderi

miyazaki filmlerini çok severim, yürüyen şato da izlemek için en heyecan duyduklarımdan biriydi. ama meh, bu sefer olmadı, sarmadı beni. diğer filmlerine nazaran çok daha zayıf kalmış kurgusu, senaryosunda da bazı boşluklar vardı. kim kimle dost kimle düşman, kimin eli…devamı

kaziklivoyvoda 2 years ago

Sevgili Arsız Ölüm

Latife Tekin

6 Gönderi

İlk kitap gönderimle karşınızdayım. Bu platformda kitap yorumlayacağımı hiç düşünmezdim ancak layığının çok altında yorum sayısı olduğunu görünce dayanamadım karaladım bir şeyler. Uzun zamandır radarımda olan ve ilk fırsatta iç dünyasına girmeyi arzuladığım yazarlardandı Latife Tekin. Lâkin bir türlü öncelik…devamıİlk kitap gönderimle karşınızdayım. Bu platformda kitap yorumlayacağımı hiç düşünmezdim ancak layığının çok altında yorum sayısı olduğunu görünce dayanamadım karaladım bir şeyler. Uzun zamandır radarımda olan ve ilk fırsatta iç dünyasına girmeyi arzuladığım yazarlardandı Latife Tekin. Lâkin bir türlü öncelik vermemiş yahut fırsat bulamamıştım. Her neyse, nihayet karşıma çıktı bu eser, okumaya başladım. Okumaya başladım başlamasına da, hayrete düşmekten alamadım kendimi. Baktım, ne karakter tanıtımı var ne betimleme. Yadırgadım, böyle kitap mı olur dedim. Yazar bir adamın, Huvat’ın yaşamına rastgele bir noktadan dalmış, oradan karısı Atiye’ye atlamış, ailenin başından geçenleri anlatıyor. Anlatıyor da neden? Şehirde çalışan Huvat’ın köye bir otobüs getirmesiyle başlayan olaylar silsilesi birbirini takip ediyor ama bir yere bağlanacağa da benzemiyor. Bahsini ettiğim gibi, karakterlere dair hiçbir ruh tahlili, bilinç akışı yok bu kitapta. Salt olaylardan ibaret. E, öyleyse derdi ne bu yazarın? Sadece yaşananları hiçbir duyguya, düşünceye yer vermeden aktararak anlatabilecek mi derdini? Nasıl bir kitabın içine düştük? Bu gibi soru işaretlerini bir kenara bırakıp okumaya devam ediyoruz, merak ediyoruz çünkü. Tuhaf, pek tuhaf bir kitap bu. Kısacık cümlelerden oluşuyor, ayrıca sahici bir köy jargonu kullanılarak yazılmış. Anadolu’nun bağrından kopup gelmiş olmasanız da köy ağzına aşinalığınız olmalı okurken rahat etmek için. Ama hayır, tuhaflığını üslubundan almıyor kitabımız, her şeyin gerçek olmasından alıyor. Cinler, periler, Azrail gerçek. Gülüp geçtiğimiz batıl inançlar, topluma yerleşmiş hurafeler gerçek. Örneğin Alacüvek’te, Huvat’ın köyünde, duvar dibine işerseniz bir cinin karşınıza çıkıp size musallat olma olasılığı çok yüksektir. Böyle abartı olunca gülünç geliyor ama büyük ya da küçük hepimizin buna benzer inançları var aslında. Duvarlarımıza nazar boncuğu asıyor, ceplerimize okunmuş pirinç dolduruyor, şeytan kulağına kurşun diyoruz. Hah, tamam, asıl mevzuya geldik o zaman; meğer buymuş yazarımızın derdi. Demek Alacüveklilerin garip serüvenlerini anlatarak akıl merkezci bir yaşam sürmenin önemini vurgulamak istiyormuş. İlk etapta aklıma gelen buydu, bu metnin ana fikri olsa olsa hakla batılı birbirinden ayırmanın mühim bir husus olduğudur diye düşündüm. Ben böyle düşünürken bir gelişme yaşandı ve Dirmit kız dünyaya geldi. Sonrasında yazarın çok daha ciddi bir meselesinin olduğunu anlamam uzun sürmedi. Dirmit’in çocukluktan genç kızlığa evrilme sürecini okurken ataerkil ve muhafazakâr toplumdaki kadının kendini var etme çabasına tanık oluyoruz. Genelde bağnaz bireylerden oluşan böyle topluluklarda kadın çoğu zaman yok olmaya mahkûmdur. Bu yüzden Dirmit’in mücadelesi çok özel, çok anlamlıydı. Çok kıymetli bulduğum bu mücadeleyi biraz mercek altına almak istiyorum. Bir toplum düşünün ki genç kızların soru sormaları ayıp kabul edilir, genç kızların bir dertleri varmış gibi düşünceli durmaları kötüye yorulur, genç kızların tavana bakmaları hoş karşılanmaz. Elini genç kızlara kaldırmayı pek seven bir toplum bu, yabancı gelmedi değil mi? İşte böyle bir çevrede Dirmit kimse gibi değildir, inatçıdır, boyun eğmez; ancak başkaldırmak hiç kolay değildir. Zavallı Dirmit, en basitinden bir hobi edinmeye çalışırken bile karşısında ailesini, anası Atiye’yi bulacaktır. Dirmit radyo dinler, Atiye “kudurdun mu, geberesice” der. Dirmit ağaçların gölgelerini izler, Atiye ona cinlerin göründüğünü salık verir. Dirmit çamurla oynar, Atiye Dirmit’i döver. Sonra köyden kente taşınırlar ama Dirmit kızın başı yine rahata ermez. Kendini okumaya, yazmaya verdiğinde yine karşısında ailesini bulacaktır. Yine de oralı olmaz. Bildiği yoldan ilerlemeye devam eder. İşte Dirmit’in çırpınışları bu yüzden değerlidir. Etrafında hiç rol model yokken, bir köy evinde bilinçsizce yetiştirilirken girdiği arayış ve kendi kendini bu hengâmeden sıyırma arzusudur önemli olan. Zira birinden ilham alıp onunki gibi bir yol çizmeye benzemez bu. Dirmit’in tek ilham kaynağı da yol göstericisi de yüreğidir. Bu konuyu işleyen çok yazar var ama Latife Tekin kadar tatlı bir dille, böylesine özgün biçimde ele alan zannederim ki yoktur. Latife Hanım dert edindiği meseleyi doğrudan okuyucuya sunmak yerine dolambaçlı bir anlatımın içine yedirmiş. Kadın hakları diye yırtınan bütün feminist manifestolarını konu hakkında tek kelime bile etmeden silip atmış. Bunu da okudukça açılan, açıldıkça okutan benzersiz bir üslupla yapmış. Başta çok garipsesem de zamanla alıştığım, bir süre sonra da elimden düşüremez olduğum bir kitap Sevgili Arsız Ölüm. Üstelik hemen her sayfada yüzüme bir tebessüm kondurmayı ihmal etmeyecek kadar sıcak ve içten. Bu eserin önünde ancak şapka çıkarılır. Keyifli okumalar.

kaziklivoyvoda 2 years ago

Boyalı Kuş

Václav Marhoul

23 Gönderi

çok acımasız, çok zorlayıcı ve çok gerçek. insana insanlığını sorgulatan bir yapım. bu filmi sindirebilmek için kendime epey uzun bir zaman vermem gerekti. hakkında bir şeyler karalamanın da beni oldukça müşkül vaziyete soktuğunu söyleyebilirim. ama yapmalıyım çünkü bu eserin bilinçaltımın…devamıçok acımasız, çok zorlayıcı ve çok gerçek. insana insanlığını sorgulatan bir yapım. bu filmi sindirebilmek için kendime epey uzun bir zaman vermem gerekti. hakkında bir şeyler karalamanın da beni oldukça müşkül vaziyete soktuğunu söyleyebilirim. ama yapmalıyım çünkü bu eserin bilinçaltımın karanlığında yitip gitmesine göz yumamam. boyalı kuş, 2. dünya savaşı sırasında teyzesinin yanına bırakılan yahudi bir çocuğun öyküsünü anlatıyor. kadının ani ölümüyle çocuk da kendine yeni bir yuva bulmak için yola çıkıyor. ama oldukça çetrefilli bir yol bu. çocuğun gözünden savaşın ve insanoğlunun zalimliği anlatılmakta. gittiği her kapıda, başını soktuğu her evde apayrı bir trajedi, apayrı bir travma yaşıyor. hayal edebileceğiniz her türlü şiddete ve istismara maruz kalıyor, o minicik bedenin çaresiz çırpınışlarını izlemek yürek dayanacak gibi değil. tam bu sefer yavrucağın yüzü gülecek derken başka bir yerden darbe alıyor. insanlığa dair umudunuzu her seferinde biraz daha kaybediyorsunuz. film çok rahatsız edici çünkü çok gerçek. konfor alanından çıkamayıp insanların acılarına gözlerini yuman bizlerin yüzüne, yüzleşmekten kaçtığımız gerçekleri birer birer vuruyor. izlemeye bile çekindiğimiz olayların bir yerlerde yaşanmış ya da yaşanıyor olduğunu biliyoruz. filmi bu kadar çarpıcı yapan da bu. ne müzik var, ne diyalog. arkaya koyulan acıklı şarkılar ya da duyguları abartıyla dışavuran konuşmalar değil gözlerinizi dolduran, salt acıdan ve gerçeklikten besleniyor oluşu. çocuğun gözlerine yansıyan umutsuzluk, içine hapsolduğu çaresizlik. miniğin o yakarır bakışları yüreğimi mengene gibi sıktı, paramparça etti. benim kalpsizliğim mi bilmiyorum ama ben, birçoklarının aksine, günlerce etkisinden çıkamayacak kadar sarsılmadım. zaman zaman dehşete kapıldım, bu kadarını da el kadar çocuğa yapmış olamazsınız diye yükseldim ama yerden yere de vurmadı beni. tabii ben bu filmden sağ çıkmayı başarabildim diye herkese önerecek değilim. çabuk etkilenen duygusal biriyseniz izlemeden önce on kere düşünün, değilseniz de beş kere düşünün. zira kolay bir izleme deneyimi olmayacak. keyifli seyirler. tabi mümkünse.

kaziklivoyvoda 2 years ago

Hizmetçi

Chan-wook Park

46 Gönderi

hem bu kadar az izlenmiş olmasına hem de bu kadar çok beğenilmesine şaşırdığım filmdir. oldukça başarılı bir yapım öncelikle. içeriğinde birçok entrika barındırıyor, durmadan ters köşe yapıyor, hah tam bitti derken yeniden başlıyor. senaryo başarılı, konunun işlenişi alışılmışın dışında ve…devamı