(@) - Raf

Dursun Gürlek ile üniversitede kıymetli bir hocam vesilesi ile tanışmıştım. Değerinin pek de bilinmediği, kıyıda köşede kalmış bir yazar Dursun Gürlek. Onu okurken mâzîyi hissediyor oluşumu ayrı seviyorum, bu ona mahsus bir güzellik. İbret alınması niteliğinde anekdotlardan oluşan bu eseri…devamı

kelimeleredair 2 years ago

"En ummadığın keşf eder esrâr-ı derûnun, Sen herkesi kör, âlemi sersem mi sanırsın?" Ziya Paşa / Terkib-i Bend Az evvel öylece, hafiflemek maksadıyla otururken bu beyit düştü bir yerlerden içime. Gariptir yaşar iken soluduğun dört duvar odanın havasının, bir beyite…devamı

kelimeleredair 2 years ago

Güzel Günler Göreceğiz

Hasan Tolga Pulat

6 Gönderi

"Güzel Günler Göreceğiz" İsminin aksine yoğun bir kasvetin, mutsuzluğun, kaçmak istemelerin ve kaçamamaların, umut kırıklıklarının, kavuşamamaların filmi. Beş farklı karakterin, birbirleriyle kesişen hayatları derin bir bunalıma dönük ahvalleriyle peyda bulmaktadır. Hakikaten de film boyunca insan iyi bir şeyin olmasını ne…devamı

kelimeleredair 2 years ago

Hayallerim, Aşkım ve Sen

Atıf Yılmaz

2 Gönderi

Atıf Yılmaz'ın şâheseri... Şimdiye kadar izlemiş olduğum Yeşilçam filmleri arasında kalbimi okşayanlardan bir tanesi "Kırık Bir Aşk Hikâyesi" idi, şimdiyse diğer bir en sevdiğim Atıf Yılmaz'ın bu pek kıymetli eseri "Hayallerim, Aşkım ve Sen" oldu. Filmden o kadar etkilendim ki…devamıAtıf Yılmaz'ın şâheseri... Şimdiye kadar izlemiş olduğum Yeşilçam filmleri arasında kalbimi okşayanlardan bir tanesi "Kırık Bir Aşk Hikâyesi" idi, şimdiyse diğer bir en sevdiğim Atıf Yılmaz'ın bu pek kıymetli eseri "Hayallerim, Aşkım ve Sen" oldu. Filmden o kadar etkilendim ki şimdi bu satırları yazarken bile hâlen Esin Engin'in yapmış olduğu, insanı kendisinden alan filmin o müziği eşlik ediyor. Filmde en bir sevdiğim sahne, ki bana kalırsa o sahne bir şiirdi, balkon sahnesiydi. (Hayatta bazı güzellikler şiirdir; hayal kurmak, âşık olmak, sevdiğinin karşısında utanmak yahut da sevdiğin bir kimsede keşfettiğin güzelliğin utanmak olması. İşte bunların hepsi birer derinlik, o derinliklerin oluşturduğu birer şiir.) Bu filmde de böyleydi. Utanmak kavramı o balkon sahnesinde öyle güzel işlenmişti ki, aşkın en yalın, en saf, en gerçek haliydi sanki. Kurulan tatlı bir hayaldi o sahne. Sadece o sahne için bile bu filmin izlenmeye değer olduğu kanısındayım. Film de küçük yaşlarda yetiştirme yurdunda kalan bir çocuğun, Derya adlı bir oyuncuya olan aşkı anlatılır. Fakat bu öyle bir aşktır ki çocuğun hayalleri ile büyür de büyür. Aradan geçen zaman sonucunda çocuk büyür ve hâlâ onu besleyen bu aşk ile bir senaryo yazmaya başlar. (Senaryo o kadar güzeldi ki, keşke kitap olarak hâkîkâten basılmış olsaydı...) Bu çocuğun hayalleri âşık olduğu oyuncu kadının oynadığı filmlerine göre şekillenir. Hayalleriyle ilahlaştırdığı bu kadını filmleri sonrası 'oyuncu' hâlleriyle tanır ve nihâyetinde yüzleşir. İşte burada devreye hayal hakikat çatışması girer. Bu çocuk filmlerde büründüğü hâllerdeki Derya Hanımla yüzleşmiş ve büyük bir hayal kırıklığına uğramıştır. Nitekim o hallerini unutma yolundaki imgeler çok değerliydi. Nihayetinde Derya Hanım'ın kendisiyle tanışacaktır ve orada da hayalleriyle bir yüzleşme görecektir. Bu film hayal hakikat bağlamıyla iyi bir psikoloji filmidir de aynı zamanda. Gerek oyunculukları ile -ki Türkan Şoray'a birkez daha hayran kaldığımı söylemek isterim.- Gerek oyuncuların ses tonu ile ve şiir gibi sahneleriyle de çok etkilendiğim bir Yeşilçam filmi oldu.

kelimeleredair 2 years ago

Çılgın Kalabalıktan Uzak

Thomas Hardy

4 Gönderi

Başlarda kitabı çok beğenerek okurken son kısımlarına doğru bir an önce bitmesi için gayret gösterdiğim bir kitap oldu kendileri. Ne istediğini bilmeyen bir kadına aşık olan üç farklı adam üzerine kurgulanmış bir eser. Eserde pastoral yan oldukça ağır, okurken kendinizi…devamı

kelimeleredair 2 years ago

Aşk Üzerine Bir Film

Krzysztof Kieslowski

18 Gönderi

Tek kelimeyle fevkalâde bulduğum nâdîde filmlerdendi. Bu aralar güzel filmler izliyorum bu filmle birlikte bu birikime yenice bir güzellik ekledim, dilerim daimi olur. Bu film beni bütün detaylarıyla oldukça etkiledi; sinematografik olarak şahaneydi bana kalırsa. Verdiği o kasvetli ve boğuk…devamıTek kelimeyle fevkalâde bulduğum nâdîde filmlerdendi. Bu aralar güzel filmler izliyorum bu filmle birlikte bu birikime yenice bir güzellik ekledim, dilerim daimi olur. Bu film beni bütün detaylarıyla oldukça etkiledi; sinematografik olarak şahaneydi bana kalırsa. Verdiği o kasvetli ve boğuk renkler insanın içine işliyordu. Filmin fonunu oluşturan o müzik ise muazzamdı benden yana. Tüm bunları bir yana bırakacak olursam bu filmin oyuncularının da beni hayran bıraktığını söylemem gerek. Hassaten az konuşup, çok susan bu oyuncular, susuşlarındaki o derinliksi performanslarıyla beni benden aldılar. İşte böyle bir filmdi, yoğun duyguların hissettirildiği yoğun bir film... Filmde bir aşk acısı anlatılır, bir aşktan ziyâde aşk acısı vardır bence filmde. Toy sayılabilecek bir yaşta olan Tomek'in, kendisinden yaşça büyük olan ve pek tabii daha olgun, ilişkiler konusunda da daha deneyimli olan Magda'ya olan aşkı esas alınır. Başlarda platonik olan bu aşk zamanla Magda'nın bir bekleyişine dönüşür. Bu kısım bana kalırsa çok çok önemlidir. Tüm bir insanlığın ortak duygusudur sanki. Başlarda bu aşk için bihaber davranan Magna zamanla bu aşka karşın bir açlık hissiyle dolup taşmaktadır. Aslında hepimiz, tüm insanlar ne denli kayıtsız gibi olsak da o ilgiye açız. Filmin bu boyutu da vardır. Filmle ilgili verilen mesajlardan en beğendiğim kısmı ise şuydu; aşkın öpüşmek, sevişmek ve dokunmaktan daha fazlası olduğu, tüm bu temasların uzağında ama çok daha fazlası olduğuydu. Bununla ilgili sahneler de oldukça fazlaydı. Tomek'in toyluğunu, bu aşka düşmekle beraber vücut bulduğu olgunluğu da izleriz filmde, aşk insanları büyütür ve gerçek aşk acı çektiğin aşktır filme göre. Bana kalırsa gerçek dünyada da böyledir, böyle olmalıdır. Bu güzelim filmi izlediğim ve bilhassa sonunu seyir edebildiğim için pek şanslıyım. Ah sonu, ah o sonu öylesine güzeldi ki. Bir empati hâliydi o son. Sonu için bile izlenir bu derin film... • —"İnsan neden ağlar anne? — "İnsanlar ağlar. Bir şeylerin, yükünü, taşıyamadıklarında."

kelimeleredair 2 years ago

Senin Dünyanda Saat Kaç?

Safi Yazdanian

7 Gönderi

Ah şu Fars sineması... Beni hep bir başka etkiler; Fars sineması, Fars müzikleri, Fars dili... Bu filmde yine beni etkileyen, derince bir filmdi. İnsan hayatını derinleştirme yolunda ilerlerken muhakkak bu filme yolu düşmeli. Evet, çok durağan ilerleyen bir film fakat…devamı

kelimeleredair 2 years ago

Bir Sonbahar Hikayesi

Yavuz Özkan

2 Gönderi

Film için naçizane görüşlerime başlamadan evvel beni derinden sarsan bir sahneden alıntı bırakmak istiyorum; "— Size kendi psikolojimden söz edebilir miyim hocam? — İstiyorsan tabii. — Kafam karmakarışık hocam. 22 yaşındayım. 22 yıldır etrafıma bakıyorum. Nefret, kavga ve ölüm. Düşünebiliyor…devamıFilm için naçizane görüşlerime başlamadan evvel beni derinden sarsan bir sahneden alıntı bırakmak istiyorum; "— Size kendi psikolojimden söz edebilir miyim hocam? — İstiyorsan tabii. — Kafam karmakarışık hocam. 22 yaşındayım. 22 yıldır etrafıma bakıyorum. Nefret, kavga ve ölüm. Düşünebiliyor musunuz? Bizler edebiyât okuyoruz, yeryüzünde yazılmış en güzel şiirlerden haberdarız. Okuduğum romanları düşünüyorum. İnsanlar ne güzel şeyler yaşamışlar hocam. İnanıyorum ki hâlâ da yaşıyorlar. Ya biz hocam, ya ben? Ya ben neden o duyguları hiç tanımıyorum? Bu beni çok korkutuyor..." Bu beni çok korkutuyor... Bu sahnede, o karakterde kendimi izledim sanki. Son zamanlarda okudukça daha da boğulduğumu hissettiğim ânları anımsadım. Yeryüzünde yazılmış en güzel, en bir güzel şiirleri pek âlâ biliyorum. Öğreniyorum, okuyorum. Okudukça yaşıyorum, kendi kendime tebessüm ediyorum. Ama bu çağda ben o kelimelere baktıkça bir boşluk olduğumu anımsıyorum. Filmin çekildiği o dönem kapkaranlık bir dönemmiş, ben de bu çağdan karanlığa bulaşmış bir hayalet olduğumu hissediyorum sanki. Film, 12 Eylül ve sonrasını esas alan bir filmdir. Filmin başından sonuna kadar dönemin o buhranını, kasvetini, insan ruhuna yansıyan o boğuk düğümü görüyoruz. Bir üniversite de, Batı Dilleri ve Edebiyâtı bölümünde öğretim görevlisi olan bir kadın ile bankada çalışmakta olan, yurt dışında iyi bir eğitim almış ve sonrasında da iyi yerlere gelecek olan adamın, başlangıçta absürt bir tanışmadan sonra evlilikle devam kılan ilişkilerini izleriz. Bu ilişkide insanların, aynı evde, aynı havayı soluyan insanların mevsim değiştirişini, birbirlerini göremeyişlerini, birbirleri arasındaki kapanmayan, açtıkça açılan o derin uçurumu izleriz. Bir bahar hikâyesinin sonbahara dökülen yapraklarını izleriz. Bu film de, Zuhal Olcay'ın nefis bir zarafeti vardı. Kendimi alamadım, her şeyiyle o kadar güzel bir performans sergilemişti ki; ses tonu, oyunculuğu, konuşmasa dahi suskunluğuyla bile de... Ve filmin o müziği... Muhteşemdi, bitirdikten sonra bulmaya çalıştım tekrar dinlemek için fakat ne yazık ki bulamadım. 🙁 Ayrıca eklemek isterim ki, bu film birçok dalda ödül de almıştır. Bu filme her şeyiyle hayran kaldım, yine de insan böylesi filmleri izlediği vakitte hastalıklı bir hâle bürünüyor bana kalırsa. Buna nazaran bu hissi, böylesi psikoloji filmlerini seyir etmeyi çok seviyorum.

kelimeleredair 2 years ago

Az evvel İsmet Özel'in, "Yıldızların Uzaklığına Övgü" şiirini dinliyordum. Gecenin bu saatlerine inen, inmesi bir gereklilik olan, hassaten gece yarısında dinlenmesi lâzım gelen, kutsal kelimelerin âhenginden oluşan bir şiir sanki. Önce çığlık çığlığa kopan bir çağı anımsatıyor (sanki)... Gürültülü bir…devamıAz evvel İsmet Özel'in, "Yıldızların Uzaklığına Övgü" şiirini dinliyordum. Gecenin bu saatlerine inen, inmesi bir gereklilik olan, hassaten gece yarısında dinlenmesi lâzım gelen, kutsal kelimelerin âhenginden oluşan bir şiir sanki. Önce çığlık çığlığa kopan bir çağı anımsatıyor (sanki)... Gürültülü bir dünyanın çığlık çığlığa sesi yankılanıyor. Sonra o kaos ortamından kısık bir ses duyuyor insan, biraz daha zorluyor kendisini, biraz daha... Sonrasında o çığlığı bastırmaya yetecek fısıltıyı duymaya başlıyor; kalbinden tüm bir bedenine dağılan fısıltıyı. Öyle ki gözlerini kapattığı ân hissediyor bedeninde dolanan kanın yerine geçen o fısıltıyı... "Anılacak günlerim olmadı mı benim?" İnsan duydukça, bedeninde hissettikçe akan kanı, titriyor, buz gibi oluyor, üşüyor. Korktuğu ân başlıyor yüzleşmesi geçmişle. En kötüsü, karanlık ormana girmeden kurtuluşunun olamayacağı olduğunu anlaması oluyor. Geçmişten kaçmak istemek kanının sesini duyuran ses oluyor. Bakışını karanlık ormanın yamacında kalan uzaklıktan ayaklarına indiriyor; "Ayaklarımın korkusuzca çiçeklendiği" Ayaklarına bakıyor, bu bakış bakmaktan çıkıp bir dalışa evriliyor. Uzadıkça uzayan seyir âlemleri, kuru bir ot görüyor orada. Hani o rengâhenk çiçekler, hani o yeşeren otlar demek istiyor... Diyemiyor, diyemiyor da yutkunuyor sadece. Gördükleri yaşadıkları oluveriyor bir ân da, yaşarken fark edemedikleri oluyor bir ân da. Daldıkça dalıyor, sükûtu kan oluyor ve çıkıyor ağzından, kan kusuyor bir ân da. Geçmişini görüyor o kustuğu kan da... Geçmişine; "Silahıma yapışıp sabahın serinliğini beklediğim" Demek istercesine yaslanıyor, yaslanmak zorunda kalıyor. Sonra ormanın karanlıkta gittikçe derinleştiğini fark ediyor, yine bir fark ediş, kimse onu fark edemezken o hep mi fark edecek oluyor diye düşünüyor ve tıkanıyor. Karanlıkta derinleşirken ellerine iniyor bakışları bu defa; "Ey geceyi ve kahverengi düzeni taşıyan ellerim!" Diyor iç sesine karışan çığlığı ile. Duruyor ve birden dans etmeye başlıyor geceye karşın soluk kalan elleriyle. Yıldızlar düşüyor alnına dansa eşlik. Dansın lûtfu yıldızlara doluyor, doluyor da anlayıveriyor; "Ama yıldızların tanrıların da üstünde parladıklarını." Sonra kaçmaya hazırlanıyor, içine düştüğü ki aslında doğduğu an bırakılıverdiği o ormandan kaçmaya hazırlanıyor, koşuyor, çıplak ayaklarına batan dikenlerin acısını susarak koşuyor ardına bakamıyor, bakamıyor da burnundan bedenine yayılan yanık kokusunu duyuyor, kalbine çektiği. Çekiyor, nefesi daraldıkça gökyüzünü kucaklıyor; "Çünkü ben de kaçarken ardımda kalanları yakıyorum." Ardında kalanlarını düşünüyor, hiç olmadıklarını duyuyor kalbinde. Hiç olmayanların anısına yakmak acısına nâil oluyor. Ve sonra buz gibi bir tebessümle uykuya dalıyor, ebedî bir uykuya...

kelimeleredair 3 years ago

Coşkuyla Ölmek

Şule Gürbüz

3 Gönderi

Âh, Şule Gürbüz... Sen hangi kalbin sızısısın da, atar durursun yamacımda. Kelimelerinden aldım sızını, o sızının tutuşunu hissettim, sardım sarmaladım. Dahası kelimeleri... Kelimelerinin kokusunu aldım, o kokuyu alabilmek öylesine büyüleyici idi ki... Âh Şule Gürbüz, âh... Seninle tanışmayı öylesine çok…devamıÂh, Şule Gürbüz... Sen hangi kalbin sızısısın da, atar durursun yamacımda. Kelimelerinden aldım sızını, o sızının tutuşunu hissettim, sardım sarmaladım. Dahası kelimeleri... Kelimelerinin kokusunu aldım, o kokuyu alabilmek öylesine büyüleyici idi ki... Âh Şule Gürbüz, âh... Seninle tanışmayı öylesine çok isterdim ki, kim bilir o sükûtun nasıl da hemhâl kılardı o muhabbeti. Şule Gürbüz hiç şüphesiz çok zeki bir hanımefendi. Bu kitabında da öylesine bir ironi vardı ki mest oldum. "Coşkuyla Ölmek" dört öyküden oluşuyor, zeki bir ironinin gezindiği eşsiz bir üslûba hâkim dört öykü. İnanılmaz bir kasvetin de dumanı geziniyor bu öykülerde tabii... Bu günlerde okumak belki insanın umudunu zedeliyor, zedeleyebiliyor. Ama Şule Gürbüz'ün tüm bu kelimeleri hayatın kanayan yarasıydı. Her bir öyküsünde ki karakterler hayatın acısından kanamıştı öyle ki kaynamış da fokurdamıştı. Derin bir nihilizmin içinde buluyor insan kendini bu kitabın, öykülerin içinde. İnsanın kendini sorgulayışı, hayata sığamayışı... Bir duvara dalıp kara kara düşünülesi bir kitap. Kalbim ağırlaştı okurken, hâkîkâten canım yandı. Dipte bir insanın okumasının uygun olabileceğini dahi düşünmüyorum bu kitap için, öylesine ağır, öylesine sert. Bütün öyküler kalbimde bir yara, ama aralarında biri var ki; mestâneye döndüm, hayranlıkla okudum: "Akılsız Adamın Oğlu Sadullah Efendi" Sadullah Efendi ile tanışmak (Şule Gürbüz ile tanışmak) sessiz bir dostluk kurmak gibiydi benimçün onunla. Onun rûhunu tanımak, bir lütûftu. Kitapta her bir sayfasının altını çizdiğimi de belirtmeliyim. İsterdim ki tüm bir alıntıları düzeyim, inci misâli. Bu pek de mümkün değil ne yazık ki. Okuyanlar dilerim kendi incilerini bulsunlar kitabın içresinde... • "Aldatılmada insandan umudu kesmenin eşsiz huzuru vardı. İnsandan kesilen umut, tanrıya yaklaştırıyordu." • "Şiir okuduğu için hem derin bakıyor, bir an çok fazla anlıyor, o anlayışını taşıyamıyormuş."