(@) - Raf

Ah şu Fars sineması... Beni hep bir başka etkiler; Fars sineması, Fars müzikleri, Fars dili... Bu filmde yine beni etkileyen, derince bir filmdi. İnsan hayatını derinleştirme yolunda ilerlerken muhakkak bu filme yolu düşmeli. Evet, çok durağan ilerleyen bir film fakat…devamı

kelimeleredair 3 years ago

Bir Sonbahar Hikayesi

Yavuz Özkan

2 Gönderi

Film için naçizane görüşlerime başlamadan evvel beni derinden sarsan bir sahneden alıntı bırakmak istiyorum; "— Size kendi psikolojimden söz edebilir miyim hocam? — İstiyorsan tabii. — Kafam karmakarışık hocam. 22 yaşındayım. 22 yıldır etrafıma bakıyorum. Nefret, kavga ve ölüm. Düşünebiliyor…devamıFilm için naçizane görüşlerime başlamadan evvel beni derinden sarsan bir sahneden alıntı bırakmak istiyorum; "— Size kendi psikolojimden söz edebilir miyim hocam? — İstiyorsan tabii. — Kafam karmakarışık hocam. 22 yaşındayım. 22 yıldır etrafıma bakıyorum. Nefret, kavga ve ölüm. Düşünebiliyor musunuz? Bizler edebiyât okuyoruz, yeryüzünde yazılmış en güzel şiirlerden haberdarız. Okuduğum romanları düşünüyorum. İnsanlar ne güzel şeyler yaşamışlar hocam. İnanıyorum ki hâlâ da yaşıyorlar. Ya biz hocam, ya ben? Ya ben neden o duyguları hiç tanımıyorum? Bu beni çok korkutuyor..." Bu beni çok korkutuyor... Bu sahnede, o karakterde kendimi izledim sanki. Son zamanlarda okudukça daha da boğulduğumu hissettiğim ânları anımsadım. Yeryüzünde yazılmış en güzel, en bir güzel şiirleri pek âlâ biliyorum. Öğreniyorum, okuyorum. Okudukça yaşıyorum, kendi kendime tebessüm ediyorum. Ama bu çağda ben o kelimelere baktıkça bir boşluk olduğumu anımsıyorum. Filmin çekildiği o dönem kapkaranlık bir dönemmiş, ben de bu çağdan karanlığa bulaşmış bir hayalet olduğumu hissediyorum sanki. Film, 12 Eylül ve sonrasını esas alan bir filmdir. Filmin başından sonuna kadar dönemin o buhranını, kasvetini, insan ruhuna yansıyan o boğuk düğümü görüyoruz. Bir üniversite de, Batı Dilleri ve Edebiyâtı bölümünde öğretim görevlisi olan bir kadın ile bankada çalışmakta olan, yurt dışında iyi bir eğitim almış ve sonrasında da iyi yerlere gelecek olan adamın, başlangıçta absürt bir tanışmadan sonra evlilikle devam kılan ilişkilerini izleriz. Bu ilişkide insanların, aynı evde, aynı havayı soluyan insanların mevsim değiştirişini, birbirlerini göremeyişlerini, birbirleri arasındaki kapanmayan, açtıkça açılan o derin uçurumu izleriz. Bir bahar hikâyesinin sonbahara dökülen yapraklarını izleriz. Bu film de, Zuhal Olcay'ın nefis bir zarafeti vardı. Kendimi alamadım, her şeyiyle o kadar güzel bir performans sergilemişti ki; ses tonu, oyunculuğu, konuşmasa dahi suskunluğuyla bile de... Ve filmin o müziği... Muhteşemdi, bitirdikten sonra bulmaya çalıştım tekrar dinlemek için fakat ne yazık ki bulamadım. 🙁 Ayrıca eklemek isterim ki, bu film birçok dalda ödül de almıştır. Bu filme her şeyiyle hayran kaldım, yine de insan böylesi filmleri izlediği vakitte hastalıklı bir hâle bürünüyor bana kalırsa. Buna nazaran bu hissi, böylesi psikoloji filmlerini seyir etmeyi çok seviyorum.

kelimeleredair 3 years ago

Az evvel İsmet Özel'in, "Yıldızların Uzaklığına Övgü" şiirini dinliyordum. Gecenin bu saatlerine inen, inmesi bir gereklilik olan, hassaten gece yarısında dinlenmesi lâzım gelen, kutsal kelimelerin âhenginden oluşan bir şiir sanki. Önce çığlık çığlığa kopan bir çağı anımsatıyor (sanki)... Gürültülü bir…devamıAz evvel İsmet Özel'in, "Yıldızların Uzaklığına Övgü" şiirini dinliyordum. Gecenin bu saatlerine inen, inmesi bir gereklilik olan, hassaten gece yarısında dinlenmesi lâzım gelen, kutsal kelimelerin âhenginden oluşan bir şiir sanki. Önce çığlık çığlığa kopan bir çağı anımsatıyor (sanki)... Gürültülü bir dünyanın çığlık çığlığa sesi yankılanıyor. Sonra o kaos ortamından kısık bir ses duyuyor insan, biraz daha zorluyor kendisini, biraz daha... Sonrasında o çığlığı bastırmaya yetecek fısıltıyı duymaya başlıyor; kalbinden tüm bir bedenine dağılan fısıltıyı. Öyle ki gözlerini kapattığı ân hissediyor bedeninde dolanan kanın yerine geçen o fısıltıyı... "Anılacak günlerim olmadı mı benim?" İnsan duydukça, bedeninde hissettikçe akan kanı, titriyor, buz gibi oluyor, üşüyor. Korktuğu ân başlıyor yüzleşmesi geçmişle. En kötüsü, karanlık ormana girmeden kurtuluşunun olamayacağı olduğunu anlaması oluyor. Geçmişten kaçmak istemek kanının sesini duyuran ses oluyor. Bakışını karanlık ormanın yamacında kalan uzaklıktan ayaklarına indiriyor; "Ayaklarımın korkusuzca çiçeklendiği" Ayaklarına bakıyor, bu bakış bakmaktan çıkıp bir dalışa evriliyor. Uzadıkça uzayan seyir âlemleri, kuru bir ot görüyor orada. Hani o rengâhenk çiçekler, hani o yeşeren otlar demek istiyor... Diyemiyor, diyemiyor da yutkunuyor sadece. Gördükleri yaşadıkları oluveriyor bir ân da, yaşarken fark edemedikleri oluyor bir ân da. Daldıkça dalıyor, sükûtu kan oluyor ve çıkıyor ağzından, kan kusuyor bir ân da. Geçmişini görüyor o kustuğu kan da... Geçmişine; "Silahıma yapışıp sabahın serinliğini beklediğim" Demek istercesine yaslanıyor, yaslanmak zorunda kalıyor. Sonra ormanın karanlıkta gittikçe derinleştiğini fark ediyor, yine bir fark ediş, kimse onu fark edemezken o hep mi fark edecek oluyor diye düşünüyor ve tıkanıyor. Karanlıkta derinleşirken ellerine iniyor bakışları bu defa; "Ey geceyi ve kahverengi düzeni taşıyan ellerim!" Diyor iç sesine karışan çığlığı ile. Duruyor ve birden dans etmeye başlıyor geceye karşın soluk kalan elleriyle. Yıldızlar düşüyor alnına dansa eşlik. Dansın lûtfu yıldızlara doluyor, doluyor da anlayıveriyor; "Ama yıldızların tanrıların da üstünde parladıklarını." Sonra kaçmaya hazırlanıyor, içine düştüğü ki aslında doğduğu an bırakılıverdiği o ormandan kaçmaya hazırlanıyor, koşuyor, çıplak ayaklarına batan dikenlerin acısını susarak koşuyor ardına bakamıyor, bakamıyor da burnundan bedenine yayılan yanık kokusunu duyuyor, kalbine çektiği. Çekiyor, nefesi daraldıkça gökyüzünü kucaklıyor; "Çünkü ben de kaçarken ardımda kalanları yakıyorum." Ardında kalanlarını düşünüyor, hiç olmadıklarını duyuyor kalbinde. Hiç olmayanların anısına yakmak acısına nâil oluyor. Ve sonra buz gibi bir tebessümle uykuya dalıyor, ebedî bir uykuya...

kelimeleredair 3 years ago

Coşkuyla Ölmek

Şule Gürbüz

5 Gönderi

Âh, Şule Gürbüz... Sen hangi kalbin sızısısın da, atar durursun yamacımda. Kelimelerinden aldım sızını, o sızının tutuşunu hissettim, sardım sarmaladım. Dahası kelimeleri... Kelimelerinin kokusunu aldım, o kokuyu alabilmek öylesine büyüleyici idi ki... Âh Şule Gürbüz, âh... Seninle tanışmayı öylesine çok…devamıÂh, Şule Gürbüz... Sen hangi kalbin sızısısın da, atar durursun yamacımda. Kelimelerinden aldım sızını, o sızının tutuşunu hissettim, sardım sarmaladım. Dahası kelimeleri... Kelimelerinin kokusunu aldım, o kokuyu alabilmek öylesine büyüleyici idi ki... Âh Şule Gürbüz, âh... Seninle tanışmayı öylesine çok isterdim ki, kim bilir o sükûtun nasıl da hemhâl kılardı o muhabbeti. Şule Gürbüz hiç şüphesiz çok zeki bir hanımefendi. Bu kitabında da öylesine bir ironi vardı ki mest oldum. "Coşkuyla Ölmek" dört öyküden oluşuyor, zeki bir ironinin gezindiği eşsiz bir üslûba hâkim dört öykü. İnanılmaz bir kasvetin de dumanı geziniyor bu öykülerde tabii... Bu günlerde okumak belki insanın umudunu zedeliyor, zedeleyebiliyor. Ama Şule Gürbüz'ün tüm bu kelimeleri hayatın kanayan yarasıydı. Her bir öyküsünde ki karakterler hayatın acısından kanamıştı öyle ki kaynamış da fokurdamıştı. Derin bir nihilizmin içinde buluyor insan kendini bu kitabın, öykülerin içinde. İnsanın kendini sorgulayışı, hayata sığamayışı... Bir duvara dalıp kara kara düşünülesi bir kitap. Kalbim ağırlaştı okurken, hâkîkâten canım yandı. Dipte bir insanın okumasının uygun olabileceğini dahi düşünmüyorum bu kitap için, öylesine ağır, öylesine sert. Bütün öyküler kalbimde bir yara, ama aralarında biri var ki; mestâneye döndüm, hayranlıkla okudum: "Akılsız Adamın Oğlu Sadullah Efendi" Sadullah Efendi ile tanışmak (Şule Gürbüz ile tanışmak) sessiz bir dostluk kurmak gibiydi benimçün onunla. Onun rûhunu tanımak, bir lütûftu. Kitapta her bir sayfasının altını çizdiğimi de belirtmeliyim. İsterdim ki tüm bir alıntıları düzeyim, inci misâli. Bu pek de mümkün değil ne yazık ki. Okuyanlar dilerim kendi incilerini bulsunlar kitabın içresinde... • "Aldatılmada insandan umudu kesmenin eşsiz huzuru vardı. İnsandan kesilen umut, tanrıya yaklaştırıyordu." • "Şiir okuduğu için hem derin bakıyor, bir an çok fazla anlıyor, o anlayışını taşıyamıyormuş."

kelimeleredair 3 years ago

Bir Solgun Adam

Selçuk Baran

3 Gönderi

Spoiler içeriyor "Bir solgun adam..." Bu kitabın henüz üçüncü baskı yapmış olması yüreğimi öylesine burktu ki... Bu kitaba neden gereken değer verilmemiş diye düşünürken bazan da şaşmamak gerek doğrusu dedim içimden. Nerede, hangi dünyada gereken değer verilir ki zâten?.. Bana kalırsa bilinmeyenin…devamı"Bir solgun adam..." Bu kitabın henüz üçüncü baskı yapmış olması yüreğimi öylesine burktu ki... Bu kitaba neden gereken değer verilmemiş diye düşünürken bazan da şaşmamak gerek doğrusu dedim içimden. Nerede, hangi dünyada gereken değer verilir ki zâten?.. Bana kalırsa bilinmeyenin kıymeti hep daha fazla anlam taşır. Selçuk Baran'dan okuduğum ilk kitabı oldu "Bir solgun adam" adı gibi bir kitaptı doğrusu. Karısını, kızını, işini kısacası yaşadığı şehri, olmak istemediği benini terk etmiş Mehmet Taşcı'nın bir solgun hikâyesini seyir ediyoruz kitapta. Toplum tarafından eğreti duran, topluma bir türlü alışamamış bir karakter Mehmet Taşçı. Belki Oğuz Atay karakterleri kadar sersemlemedim onun hikâyesinde ama yine de içime bir dert oldu, bir sıkıntı düşürdü. ( Amacım Oğuz Atay'ın romanları ile Selçuk Baran'ın romanlarını kıyaslama yapmanın kıyısında, sadece bu kitabı okurken hatrıma Oğuz Atay karakterlerinin topluma karşısındaki o hâllerinin gelmesindendi bu söylemim.) Evet bir sıkıntı düşürdü. İlk kez böyle oluyor, hayatın gerçekleriyle yüzleşmek edebî âlemde hiç bu kadar canımı acıtmamıştı doğrusu. Geçen gece bu kitabı okurken dehşetli bir sıkıntı yaşadım. Belki de gerçekleri görmenin bir sarsıntısını yaşamıştım. Romanı seyir hâlinde iken, belki de dedim kendi kendime, belki de bu romandaki bir solgun kadın bendim. Mehmet Taşçı'yı kendime o denli yakîn hissettim ki... Onunla oturup, sadece anlatmak istedim. Çünkü kendileri konuşmayı, kendisinden bırakın uzun uzun anlatmayı kısacık dâhi bahsetmeyi hiç sevmez. Ama susmayı, dembedem susmayı ve dinlemeyi sever. Kitapta dikkatimi çeken diğer bir noktada buydu zâten; "Sessizlik" Sessizliğe bir övgü karakterini anlatıyor bu roman. Ve ben de o karaktere yaslanıyorum. Her dâim sessizliğe övgüyü savunacağım bu hayatta. Roman içerisinde sona yaklaşırken de bu övgünün çığlığa değiştiğini de gördüğümü eklemeliyim tâbi ki... Mehmet Taşçı'da en bir sevdiğim özelliği de söylemeden geçmek istemiyorum. Sırf daha fazla kitap okuyabilmek için emekliye ayrılması ve sessiz tek kişilik bir odaya çıkması ve orada kendisine bir defter alıp günce tutmaya başlaması... İmrenilecek şeyler doğrusu. Yine de bu bir cesaret gibi görünen korkaklık. Ailesine bunu açıklayabilirdi, onları öylece terk etmek korkaklık... Bu kitapla birlikte iyi ki ilkokul dördüncü sınıftan beri günce tutuyorum da kelimelerimi yaşantıma katıyorum yahut da o basit yaşantıma kelimelerim sâyesinde değer katıyorum diye düşündüm. Bu kitap ki insana insanı anlatıyor, bu kitap ki insanda güncesine yaslanma ihtiyacını hissettiriyor... • "İnsanın yağmura ayıracak bir zamanının olması başlı başına bir mutluluk bence." Bence de sevgili Mehmet Beyciğim, tüm bir yüreğimde taşıyor ve yoluma çiçek olarak ekiyorum bu söyleminizi. Kokusunu her dâim rûhumda taşıyacağım, bundan böyle kaçırmamalı yağmurlu havaları...

kelimeleredair 3 years ago

Duino Ağıtları

Rainer Maria Rilke

5 Gönderi

Rılke'nin toplamda on ağıttan oluşan, müthiş bir imge gücüne sahip eseri. Hâkîkâten tam bir başucu kitabı. Kitap kırk yedi sayfadan oluşuyor. Bu denli kısa olmasına karşılık o kadar yoğun bir eser ki... İnsan Rılke'nin kelimelerinde yoğuruluyor, şiddetli bir tokat darbesi…devamı

kelimeleredair 3 years ago

Az evvel tavanı seyir hâlinde iken, tavanla aramızdan akıp giden bir müzik dinliyordum. Geçen sene bu vakitler, bir gün doğumunda keşfetmiştim kendilerini ve bu grubu da tabi ki... Bu denli geç keşfettiğime bazan üzülüyorum doğrusu. Fakat yine de o ânın…devamı

kelimeleredair 3 years ago

Tereddüt

Yeşim Ustaoğlu

8 Gönderi

Spoiler içeriyor Güzel ülkemde kadın olmak... Ne desem bilemiyorum bu film için. Tüylerim diken diken oldu gerçekten. Yeşim Ustaoğlu'ndan izlediğim ilk filmdi muhakkak devamı da gelecek. İki farklı hayata sahip kadınların rastlaşmasıyla ilerliyor film. Türkiye'de kadın olmak da diyebiliriz buna... Bir yerde…devamı

kelimeleredair 4 years ago

Paterson

Jim Jarmusch

24 Gönderi

Spoiler içeriyor Amerika'nın Paterson semtinde geçen ve Paterson isimli bir şairin tekdüze hayatını anlatan bir film. Paterson otobüs şoförlüğü yapmaktadır ve çok sıkıcı bir hayatı vardır. Hâkîkâten insanı deliye çeviren bir tekdüzeliktedir hayatı. Yaşayan ölü edasıyla yaşamaktadır. Bu hayat içerisinde zevk aldığı…devamı

kelimeleredair 4 years ago

Divanlar Arasında

Mehmed Çavuşoğlu

1 Gönderi

"Ne yanar kimse bana âteş-i dilden Özge Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı" Sy. 26