(@) - Raf

lda 1 year ago

“Zenginlerin karınlarını doyurmak için kendi elleriyle adam öldürmelerine gerek yoktur. Onlar başkalarını çalıştırırlar. Kötülükleri kendi elleriyle yapmazlar zenginler. Parasını verirler. Onları hoş tutmak için herkes çevrelerinde pervane olur ve herkes halinden memnundur. Onların kadınları güzelken, fakirlerinkiler çirkindir. Bu süslü elbiseler…devamı“Zenginlerin karınlarını doyurmak için kendi elleriyle adam öldürmelerine gerek yoktur. Onlar başkalarını çalıştırırlar. Kötülükleri kendi elleriyle yapmazlar zenginler. Parasını verirler. Onları hoş tutmak için herkes çevrelerinde pervane olur ve herkes halinden memnundur. Onların kadınları güzelken, fakirlerinkiler çirkindir. Bu süslü elbiseler hariç, yüzyılların birikiminin sonucudur. Gerisine gelince, düşe kalka ne kadar çabalarsak çabalayalım, er geç, ölüleri de canlıları da diri tutan alkole boğuluruz, bir yere de varamayız. Besbelli.” Yazar Celine’in 1940 yılında kaleme aldığı yarı otobiyografik de sayılan eseri. Roman ödüller alıp çoğu kişi tarafından beğenildi ama aynı zamanda karamsar bir kitap olması ve işçi sınıfı konuşması, argo kelimeler ile kurulu yenilikçi yazım tarzı nedeniyle çok fazla da eleştirildi. Eleştirilen bir başka konu da Yazarın bir ırkçı ve nazi sempatizanı olması hatta yazar şunları da söylemiştir o dönemde; “İnsanların gerçek dostu kim? Faşizm. İşçiler için daha fazlasını kim yaptı? SSCB mi Hitler mi? Hitler. Küçük esnaf için daha fazlasını kim yaptı? Thorez değil, Hitler” Ama Yiğit Bener (çevirmen) Sonsözünde Celine’nin ırkçılığının ne kendisini ne de Bardamu’yu ilgilendirmediğini söyleyerek, bir nevi eseri yazarın karakterinden ayrı tutulması gerektiğini de savunmuştur. “Ne o? Yazarım vakti zamanında birtakım boktan laflar etmiş, ırkçı ve Yahudi düşmanı öyle mi? Doğru. Etti… İnkar edecek değilim ya! Hatta ona dil avcısı diyen bile olmuş, kara gömlekli birileriyle arkadaşlık ettiği falan da söyleniyor, bir nevi yol arkadaşlığı diyorlar… Bilmem…Etmiş midir ki?... Sanmıyorum, o kadar da değil sanki…Bence boşboğazlıkla hezeyan karışımı sözlerdi bunlar… Ama her neyse, öyle ya da böyle! Yolculuğa meraklı olanlar bazen yollarını da şaşırırlar, arkadaşlarını da!” Kitap uzun ve biraz da yoğun bir süreç istiyor. Öyle hemen bitirilecek bir kitap değil. Kitabın ilerleyen sayfalarında, okurken tamamen Bardamu oluyoruz. Duygusallığı, duygusuzluğu, hissi, hissizliği, sevgisi, nefreti… hepsini biz yaşıyoruz. Bu etkiden olsa gerek, kitabın çevirmeni Yiğit Bener, kitabın sonuna eklediği son sözü Bardamu’ya dönüşerek kaleme almış. Aynı zamanda Hakan Günday’ın en sevdiği kitaplardan biridir. Hatta yıllarca başka kitap okuyamayıp cahil kaldığını, Kinyas ve Kayra kitabını yazarken aslında ilham kaynağının bu kitap olduğunu kitaptan da alıntılar alıp kendi kitabına aktardığını, bunun nedeninin Celine’in ailesinden birinin (varislerinden) onu mahkemeye verme umudu. Umudu diyorum çünkü Celine ile temaslı her hangi biriyle tanışma umudu bu. Günday Bardamu karakteri için; “Bardamu bir gösteri. Bittiğinde, ne yuhalanabilen ne de alkışlanabilen bir gösteri.” Peki neden Gecenin Sonuna Yolculuk? Çünkü kitap gerçekten de bir yolculuk. Ama gecenin sonu gündüz değil, ölüm. “Beni iyi dinleyin, sevgili dostum, toplumumuzun tüm öldürücü ikiyüzlülüklerini ışıldatan bu temel işareti, önemini iyice sindirmeden bir daha asla atlamayın: “Çulsuzun kaderine, yaşam koşullarına şefkatle eğilmek…” Sizlere sesleniyorum, insancıklar, yaşamın salakları, dövülen, haraca bağlanan, ezelden beri terleyenler, sizi uyarıyorum, bu dünyanın kodamanları sizi sevmeye başladıklarında, bilin ki sizi savaş salamına çevireceklerdir… Bu kesin işarettir… Asla şaşmaz.”

lda 1 year ago

Güz Sonatı

Ingmar Bergman

47 Gönderi

“Ahenkten yoksun olduğuna kuşku yok; bütün prelüdler içinde en yoksunu odur, ve uyumsuzluğu bundan daha ileriye götürmek de mümkün değildir. Chopin o eserde gerçekten benliğinin en uç noktalarına, öz varlığının parçalandığı bölgelere uzanmak ister gibidir… Parçanın çok yalın, çok sakin…devamı

lda 1 year ago

Rastgele Balthazar

Robert Bresson

7 Gönderi

"şiirinde asla yapamayacaksın bresson'un filminde yaptığını evinden kaçmış bir yük eşeğiyle bir sirk filinin göz göze gelişini asla anlatamayacaksın dört ayaklıların ulaşılmaz kaderine yaklaşamayacaksın bile bakışları bakışlarla örülmüş zamansız tuz rahibeleri hayallerinin dışında var olabilselerdi belki dalgınlık anlarında söyleyebilirlerdi böyle…devamı

lda 2 years ago

Aşk Zamanı

Kar-Wai Wong

85 Gönderi

Spoiler içeriyor "O kaybolan yılları hatırladı. Sanki tozlu bir pencereden bakar gibi. Geçmiş, görebildiği ama dokunamadığı bir şeydi ve gördüğü her şey bulanık ve belirsizdi." Filmdeki o naif ve güzel ayrıntılar beni mest etti. Farklı zamanlarda aynı yerlere ellerinin değmesi, Maggie Cheung'un…devamı

lda 3 years ago

Zilif

Oruç Aruoba

4 Gönderi

Sen, buluşabildiğimiz ender günlerden birinde, bana gelmiştin. Yaz başıydı; ben bahçede oturmuş rakı içiyordum; sen de —galiba mutluluktan— koşuşturup duruyordun. Sana, yarı şakayla, “Haydi bakalım — bana erik getir” demiştim. Koşup gitmiştin: Bahçede bir erik ağacı olduğunu biliyordun. Epey sonra…devamı

lda 4 years ago

Ida

Pawel Pawlikowski

13 Gönderi

"Sen kimsin?" "Bugünlerde hiç kimse." Başrol kadınların İlk oyunculuk deneyimleri olduğunu duyunca inanmanın bir hayli zor olduğu film... çünkü iki kadında beni çok etkilemişti. Film 60’lardan kalma modernist filmlerin estetiğine değiniyor. 1960 Polonyasında geçmesine rağmen bende o yılların havasını hissettirmedi,…devamı

lda 4 years ago

Her Şeyi Bitirmeyi Düşünüyorum

Charlie Kaufman

57 Gönderi

"Yalnız olmak, kendimizin en gerçek haline daha yakın olmak anlamına gelmiyor mu? Başkasıyla bağlantı halinde değilken, onların varlığı ve yargılarıyla seyreltilmemişken daha çok kendimiz değil miyiz?"

lda 4 years ago

Alev Almış Bir Genç Kızın Portresi

Céline Sciamma

66 Gönderi

Filme esas olarak ruhunu veren öykü, birebir takip ettiği bir Yunan tragedyası olan Orpheus'un aşkıdır. Özetleyecek olursak, Orpheus, tanrılardan sonra ilk ve en iyiydi, hatta Apollon'la boy ölçüşebilecek bir müzisyendi. Irmakların akışını bile değiştirebilecek, canlı cansız ne varsa arkasından sürükleyebilecek…devamıFilme esas olarak ruhunu veren öykü, birebir takip ettiği bir Yunan tragedyası olan Orpheus'un aşkıdır. Özetleyecek olursak, Orpheus, tanrılardan sonra ilk ve en iyiydi, hatta Apollon'la boy ölçüşebilecek bir müzisyendi. Irmakların akışını bile değiştirebilecek, canlı cansız ne varsa arkasından sürükleyebilecek kadar güçlü ezgileri vardı. Eurydike'yle birbirlerine âşık oldular ve evlendiler. Ama düğün sonrası otların arasından çıkan bir yılanın sokması ile Eurydike öldü. Dayanılmaz acılar çeken Orpheus ölüler ülkesine gidip sevgilisini oradan alıp götürmeye karar verdi. "Kandırırım Demeter'in kızını şarkılarımla, Ölüler tanrısını kandırırım, Büyülerim ikisin de yüreğini, Alır sevgilimi, Hades'ten kaçırırım" Yeraltına indi ve ezgileriyle yeraltını büyüledi, açılmaz kapılar açıldı, gidilmez yerlere vardı müziğiyle. Hades bu durumdan etkilendi ve ona sevgilisini geri vereceğini söyledi. Ancak bir şartı vardı: Orpheus önden, Eurydike arkadan yürüyecekti ve Orpheus bir kez bile dönüp geriye bakmayacaktı Ölüler Ülkesinden çıkana değin. Orpheus görüp emin olmak istiyor ama kendine hâkim olmaya çalışıyordu. Yeryüzüne çıkar çıkmaz dönüp arkasına baktı, belli belirsiz yüzünü gördü, onu yakalamak için kollarını uzattı, tutamadı ve Eurydike Hades'e geri döndü. Bu kez tekrar girmek istedi ama olmadı, durmadan acısıyla çalgısını çaldı ve Maenadlar onu buldular ve parçalara ayırdılar ve Hebros ırmağına attılar. Hebros başını ta 'Lesbos' kıyılarına kadar götürdü. Filmde önemli ve tartışma yaratacak bir başka ayrıntı daha var. Orpheus'un anlatıldığı tragedyanın seçilmesinde özel anlamı olan durum başı kesildikten sonra başın ulaştığı yer Ege'de bulunan Lesbos'du. Lesbos, Antik dönemde en önemli kadın şairlerden olan Sappho'nun yaşadığı, evlenmemiş kadınlar için bir okul kurduğu ve öğretmenlik yaptığı adaydı. Sappho, her iki cinse karşı da aşk şiirleri yazıyordu ve her iki cinse de ilgi duyduğu düşünülüyordu. Tarihçiler bu yüzden 'lezbiyen' kelimesinin kökenini Sappho’nun yaşadığı “Lesbos” adasına dayandırdılar. Sappho’nun Phaon adında bir kayıkçıya olan aşkından dolayı Leucadian kayalıklarından atlayarak intihar ettiği söylenmektedir. Bu film bir aşktan öte, kadınların ve içinde yanarak var oldukları ateşin portresini çiziyor. ~ "Onu ilk kez bir kez daha gördüm, Ve onu son kez bir kez daha gördüm. Ama o beni görmedi."

lda 4 years ago

Olive Kitteridge

Lisa Cholodenko

12 Gönderi

"Gençler ileriye, ihtiyarlar geriye bakar." Kült olmuş uzun bir sinema filmi gibiydi. Yaşlanmaya, ölüme, ebeveynliğe, aileye ve daha birçok konuya dair çok sağlam alt metinleri bulunan, aslında hayata dair ders veren ama bunu hiç bilmişlik taslamadan tertemiz bir hikaye anlatımıyla…devamı

lda 4 years ago

Ayna

Andrei Tarkovsky

28 Gönderi

"3 gündür kimseyle konuşmamıştım. Bu durum hoşuma bile gitti. Bir süre sessiz kalmak iyi geldi. Kelimeler bazen tüm duygularımızı ifade etmeye yetmiyor. Çok sönük kalıyor." Zerkalo | Ayna’yı (1975) Tarkovsky şöyle tanımlar: “Film, canımdan çok sevdiğim ve çok iyi tanıdığım…devamı