(@) - Raf

levieden 8 months ago

iki kısımdan oluşuyor. ilk kısımda çakır ismindeki kambur adamın fotobiyografik öyküsü anlatılıyor. anlatıcımız atların bakımından sorumlu çakır’ın çalıştığı evin oğlu. çakır’la olan ilişkilerini okumak bana büyük keyif verdi. çakır’ın sürekli hayvanlarla ama özellikle de atlarla ilgili anlattığı masalları / hikayeleri…devamı

levieden 8 months ago

Rahatlama Kitabı - Suyun Üstünde Kalmamı Sağlayan Düşünceler

Matt Haig

9 Gönderi

bildiğiniz kişisel gelişim kitabı. matt haig’in kendisinin de ağır bir depresyon geçirdiğini duyduğum için kitabı okumaya karar vermiştim. keyif alarak okudum ama çok burun kıvırdığım yerler de oldu. mesela “kendiniz olmanız yeterli. nefes alın. anda kalın” tarzı cümleler okurken çok…devamı

levieden 8 months ago

Bir Yaz Gecesi Rüyası

William Shakespeare

24 Gönderi

shakespeare’in eserlerinden şimdiye kadar okuduklarım arasında en az keyif aldığım bu oldu sanırım. bence okumaktansa oyununu izlemek çok çok daha keyifli olur, baya olur. shakespeare bu oyunu daha çok dönemindeki oyuncuları eleştirmek için yazmış ama başka eleştiriler de var tabi.…devamı

levieden 9 months ago

İki Yaşam

Fabien Toulme

1 Gönderi

Baudouin ve Luc isimli iki kardeşin (iki yaşam’ın) hikayesini dinliyoruz. dinliyoruz diyorum çünkü müzikle iç içe bir hikaye bu. içerisinde 60’lı 70’li yılların rock gruplarından, şarkılarından (diğer türlerden de biraz var) birçok şeyi bulabilirsiniz. [led zeppelin, the doors, rolling stones,…devamı

levieden 9 months ago

Günler Aylar Yıllar

Yan Lianke

14 Gönderi

yaşanan büyük bir kuraklık ve kıtlık sonrası köy sakinlerinin (haliyle) köyü terk etmeleri sonrası bir ihtiyarın (72) ve kör köpeğinin geride kalma hikayesi. trajik bir sebepten kalmıyorlar köyde. ihtiyarın ektiği bir mısır fidesi var ve umutla, sabırla, kan ve terle…devamıyaşanan büyük bir kuraklık ve kıtlık sonrası köy sakinlerinin (haliyle) köyü terk etmeleri sonrası bir ihtiyarın (72) ve kör köpeğinin geride kalma hikayesi. trajik bir sebepten kalmıyorlar köyde. ihtiyarın ektiği bir mısır fidesi var ve umutla, sabırla, kan ve terle o fidenin büyümesini bekliyorlar. çok fazla bir olay yok ama yine de çok fazla şey oluyor gibi hissettim ben okurken. böyle kitapları seviyorum. okurken yazar neden ihtiyar bir karakteri seçmiş de genç birini seçmemiş diye düşündüm sık sık. her iki türlü de etkileyici olabilirdi çünkü bence hikaye. bu nedenle de okurken sık sık bu sebeplerin izlerini aradım ve kendimce şöyle bir kanıya vardım: yaşlı insanlar genelde adetlere, gelenek göreneklere ve ahlaki olgulara bağlıdır ve bir yerde bunların temsili gibi algılanırlar ve bu sebeple de saygı görürler ya da talep ederler. kitapta geçen 2 tane olayı bunlara örnek olarak vermek istiyorum. 1. karakterin yiyecek aramak için köyün evlerini tek tek dolaştığı bir sahnede saygı duyulan, anladığım kadarıyla köyün de zenginlerinden bir adamın evine girip adamın resminin önünde 3 kere secde etmesi ve sonrasında da evde bir şey bulamayınca ters ters bakıp boşuna secde etmişim sana demesi. 2. yine kuraklık sebebiyle yağmur yağması için yapılan ritüellerden birinde köpeğin bir sunağın yanında bağlı olduğunu ve sıcaklıktan dolayı gözlerinin kör olduğunu görmesi ve köpeği ordan çözüp yanına alması. her iki sahneyi de ben geleneklere bir başkaldırı olarak okudum çünkü hayatta kalma mücadelesi veriyorsanız yaşınız kaç olursa olsun bu tarz şeylerin bir önemi kalmıyor. bi yerde insanın bencilliği ve gerçek doğası ortaya çıkıyor ki bunlara örnek olabilecek (bana kalırsa) birkaç durum da var kitabın içinde. spoiler olmasın diye yazmayacağım onları zaten çok da bi şey olmuyor çünkü kitapta. kitapta dikkatimi çeken bir başka şey ise karakterin her bir kokuyu ve sesi (mısır fidesinin büyürken çıkardığı sesler gibi) duyumsamasıydı ve hayvanlarla da inanılmaz bir iletişim yeteneği/şekli vardı. bunu da yine hayatta kalma içgüdüsüne bağladım ben çünkü karakter gittikçe doğayla bütünleşen bir hale geliyordu. kitabı okurken ve bitirdikten sonra yu hua’nın yaşamak kitabı geldi aklıma belki onun kadar etkileyici bir kitap değil ama yine çok iyi bir kitap. kitapta anlatılan kıtlık ve kuraklık yazarın da çocukken deneyimlediği bir şeymiş. çiftçi bir ailede doğması sebebiyle de mısır fidesinin büyümesi ve olgunlaşmasını ve bakımını bu kadar iyi anlatabilmiş yazar diye düşündüm okurken. bu kitabı yazma sebebi de zaten bu olayın unutulmasını istemeyişiymiş. her seferinde kısa yazacağım diyorum ama yine uzun oluyor 🤷🏻‍♀️ buraya kadar okuduysanız teşekkürler 🤓

levieden 9 months ago

Güz Sonatı

Ingmar Bergman

45 Gönderi

i wonder whether i’ve lived at all. is it the same for everybody, or do some people have a greater talent for living than others? or do some people never live? they just exist. a mother and a daughter. what…devamı

levieden 9 months ago

Leyla'nın Kardeşleri

Saeed Roustayi

62 Gönderi

- I still don’t understand how we sank so low. It’s not at all the future i envisioned as a kid. - I’ve learned that growing up means slowly but surely giving up on what you want. - Did you…devamı

levieden 9 months ago

Kırgınlık

Nihan Kaya

2 Gönderi

Kitabın arka kapağında “roman türünü kendi içinde tartışan bir roman. Yazma eylemine okuru da ortak ediyor.” yazıyordu. Daha sonra kitabı okumaya başladığımda bir yanlışlık mı var yoksa ben mi yanlış okudum diye düşünürken okudukça bu yazının ne anlama geldiğini anladım.…devamıKitabın arka kapağında “roman türünü kendi içinde tartışan bir roman. Yazma eylemine okuru da ortak ediyor.” yazıyordu. Daha sonra kitabı okumaya başladığımda bir yanlışlık mı var yoksa ben mi yanlış okudum diye düşünürken okudukça bu yazının ne anlama geldiğini anladım. Son bölüm ise gerçekten son noktayı koymuş bu anlamda. Daha önce yazardan Çatı Katı isimli öykü kitabını Storytel’den dinlemiştim. Deneme süresi bittiğinden yarım kalmıştı kitap ama hep aklımın bir köşesinde kaldı çünkü içerisindeki kısacık öyküleri ve yalın anlatımıyla beni etkilemişti. 1-2 gün önce de bu kitabına başladım. Şöyle bir bakayım, en fazla 1 öykü okur bırakırım, sonra devam ederim diye düşünürken bir baktım kitap beni içine alıvermiş. İçerisinde 14 adet öykü (hepsi bir araya gelince bir romanı oluşturuyor aslında) var ama ben sadece birkaç tanesinden bahsedeyim. Kazlar isimli öyküde yazar bence farklı bir teknik denemiş. Özünde roman yazmanın kendisiyle ilgili ama metin içerisindeki ipuçları konuşan iki karakterin gerçekten de 2 karakter olup olmadığını sorgulatıyor size. Öyküyü okurken kafamda yankılanan kelime delilik oldu sürekli ki diğer öykülerde de çokça var bu. Tırnak içinde bir delilik ama. Sular isimli öyküyü okuyunca ise Nihan Kaya bir gerilim romanı yazsa çok iyi yazarmış diye düşündüm. Uzun bir hikaye (min 30 sayfaydı sanırım) olmasına rağmen sizi sürekli tetikte tutuyor ve sayfa atladıkça hikayeyi dallandırıp budaklandırıyor (iyi anlamda). Kar ismli öykü ise beni binlerce yerimden bıçakladı sanki. Şöyle başlıyor hikaye: “Varlığım kimilerini çok incitiyor. Bu yüzden hep, hafif olmak istedim. Ayaklarımı yere bir kar tanesi kadar hafif basmak. Ayaklarımı yere basmıyormuş gibi basmak. İz bırakmadan yaşamaya öyle çok gayret ediyorum ki, kendim de kendime karşı görünmez oluyorum bazen. Arasam da kendimi bulamıyorum. Doğduğumda kırmızıydım. Aslım parlak, ateşli bir kırmızıdır. ‘Kar beyazı’ diyorsunuz ya, herkes bunu unutmadan önce bu deyimin orijinali ‘kar kırmızısı’ idi. Herkesi mutlu etmek için, yavaş yavaş beyaza döndüm. Şimdi dışım beyaz, içim kırmızıdır.” Ve bu minvalde de ilerlemeye devam ediyor hikaye. Bir feryat gibi, binlerce yıldır duyulmayan kadınların feryadı. Üşümek, beden algısının eğilip bükülmesi ve bununla birlikte “giyecek hiçbir şeyinin olmayışı”. Hikayenin adının kar olmasının sebebi hem rengi hem de soğuk olması bence. Bu da hikayenin -ya da anlatım diyelim inanılmaz gerçek çünkü anlatılanlar- kalanıyla harika bir bütünlük oluşturuyor. İçindeki Öyküler ————————— •Kuşlar da Gitti •Kazlar •Sular •Kar •Duvar •Duvardaki Sarı Leke (Bu öykü bana Charlotte Perkins Gilman’ın Sarı Duvar Kağıdı isimli öyküyü hatırlattı.) •Michèle’nin Geçmişi ve Ayakkabı Dolabı •Petunya •Kırmızı •Süt •Ses •Divane •Paf •Kuğu Genel olarak öykülerin teması kadın, “deli”olma hali (çoğunlukla kadınlar özelinde, erkeklerin olduğu örnekler de var elbette) toplum ve çocuklardı bana kalırsa. Çok değişik bir okuma deneyimiydi (her ne kadar ilk başlarda çok ayırdına varamasam da). Çok ama çok keyif aldım. Nihan Kaya keşke daha çok yazsa. P.S. : Kitabı çok ara vermeden okumanızı tavsiye ederim böylece aradaki minik bağları ve göndermeleri kaçırmazsınız.

levieden 9 months ago

Mahcubiyet Ve Haysiyet

Dag Solstad

2 Gönderi

Ana karakteri bir devlet okulunda edebiyat öğretmeni olan 50’li yaşlarındaki Elias Rukla’nın hayatını, ilişkilerini ve bunları sorgulayışını okuyoruz diyebilirim kısaca konusu için. Bu kitabı okumadan önce Ibsen’in Yaban Ördeği isimli oyununu okumanızı öneririm çünkü romanın açılış kısmında (yaklaşık 30-35 sayfa)…devamıAna karakteri bir devlet okulunda edebiyat öğretmeni olan 50’li yaşlarındaki Elias Rukla’nın hayatını, ilişkilerini ve bunları sorgulayışını okuyoruz diyebilirim kısaca konusu için. Bu kitabı okumadan önce Ibsen’in Yaban Ördeği isimli oyununu okumanızı öneririm çünkü romanın açılış kısmında (yaklaşık 30-35 sayfa) ana karakterimizin derslerinde bu oyunu işleyişini okuyoruz. Romanı kafamda 3’e böldüm: İlk kısımda 20-25 yıllık yaptığı öğretmenlik hayatında olduğu gibi o gün de Ibsen’in Yaban Ördeği’ni bir grup isteksiz lise öğrencisine anlatmaya çalıştıktan sonra Elias’ın başına gelen küçük bir olay sonucu kontrolünü kaybetmesi ve kendini yollara atması. İkinci kısımda yolun sonunda vardığı döner kavşakta üniversite yıllarına geri dönmesi, en yakın arkadaşıyla olan anılarını hatırlaması ve eşiyle tanışması. Üçüncü kısımda ise yine aynı döner kavşakta bu sefer içinde yaşadığı anı ve durumu, evliliğini, işini, arkadaşlık ilişkilerini, toplumu ve eğitim sistemini sorgulayışını da okuyoruz (ayriyeten bu sorgulamalar roman boyunca da yedirilmiş). Devlet liselerinde uzun yıllar çalışan öğretmenlerin yaşadıkları mesleki deformasyon, öğrenci profilleri ve tiplemeleri ve bunun değişmesi, aradaki kuşak farkı çok güzel anlatılmış. Romanda Elias’ın tartışmaya içten içe duyduğu derin tutkuyu yazarın bize bu denli geçirebilmiş olması şu an bunları yazarken şaşırtıcı geldi bana çünkü kitapta tek bir tartışma diyaloğuna bile şahit olmuyoruz. Sadece iki arkadaşın derin tartışmaların eşlik ettiği konuşmalar yaptığını söylüyor yazar bize. Bununla birlikte Elias’ın eşiyle ve arkadaşıyla olan ilişkilerine sadece Elias’ın gözüyle tanıklık ediyoruz. Onların gerçek düşüncelerine ya da duygularına hiçbir zaman şahit olmuyoruz ama sanki onları en yakınımızı tanıyor gibi hissediyoruz çünkü yazarın buradaki başarısı inanılmaz büyük. Ben kitabın son sayfasını çevirene ve kapağını kapatana kadar bunun farkına varmamıştım bile. Sonrasında şöyle düşündüm: Eva’nın ve Johan’ın da gerçekten ne düşündüğünü ve hissettiğini bilseydik güzel olurdu. Ama bir yandan da işin büyüsü burda sanki. Yazarın anlatımını daha fazla nasıl anlatabilirim bilemediğim için şu iki ifadeyi bırakayım buraya: “Bütünüyle hipnotize edici, bütünüyle insancıl bir yazar.” -James Wood “Solstad’ın dili, eski görünen yeni bir zarafetle parıldar ve taklit edilemeyen, enerji dolu, kendine özgü bir ışıltı yayar.” -Karl Ove Knausgaard Son olarak birkaç alıntı: “İşte burada, diyordu öğretmen, Relling acı kaderi içinde dondurulmuş. Onun için acı, bizim içinse -Relling’in kendi iğneleyici sözleriyle ifade edecek olursak- saçmalığın sınırında.” “belki de kalabalıkta kaybederim kendimi diye belirsiz bir duygu geçti içinden.” “Her şey burada sınırına erişir. Zaman. Mekan.” Ben aşırı sürüklenerek okudum, size de tavsiye ederim. İyi bir edebiyat örneği okuduğunuzu hissedeceksiniz kesinlikle.

levieden 9 months ago

Küçük Kadınlar

Louisa May Alcott

22 Gönderi

“Yaşam hep böyle zor olacaksa, onunla nasıl baş edebileceğimizi bilemiyorum.” Bence bu kitabın kendisi o zorluklarla baş etmeye yardımcı olabilir. İçerisinde bolca aile sıcaklığı, dostluklar ve erdemli bir insan olma, hep kendininin daha iyi bir versiyonu olma çabalarını barındırıyor çünkü.…devamı“Yaşam hep böyle zor olacaksa, onunla nasıl baş edebileceğimizi bilemiyorum.” Bence bu kitabın kendisi o zorluklarla baş etmeye yardımcı olabilir. İçerisinde bolca aile sıcaklığı, dostluklar ve erdemli bir insan olma, hep kendininin daha iyi bir versiyonu olma çabalarını barındırıyor çünkü. Belki karakterlerin adeta birer “iyilik meleği” olması ve sürekli iyi bir hristiyan olma yolundaki yolculukları size rahatsız edici gelebilir ya da inandırıcı gelmeyebilir. Ama bu tarz kitapları dönemine göre değerlendirmek gerek ve bence bu açıdan bakıldığında oldukça iyi bir kitap. Okurken beni duygudan duyguya sürüklemesi de bu durumu kanıtlıyor bence. Buna başka bir örnek de ilk görüşte kurulan insan ilişkilerini çok güzel anlatmış olması olarak verilebilir bence. Kitabın adı neden Küçük Kadınlar diye durup düşündüğümüzdeyse bence yazarın kendisi sayfa 58’de açıklamış. Şöyle: “Büyük kızlar birbirleri için çok şey ifade ediyorlardı, ayrıca her biri küçüklerden birini himayesine almıştı ve kendi yöntemleriyle onlarla ilgileniyordu. Buna ‘annelik oyunu’ diyorlar ve küçük kadınların annelik içgüdüsüyle kız kardeşlerini artık bir kenara bıraktıkları o oyuncak bebeklerin yerine koyuyorlardı.” Gelelim kitapta en sevdiğim karaktere: Jo. Bunun ilk sebebi kendime çok benzetmem: “Jo sabahleyin Laurie’yle nehirde kayıkla dolaştı; öğleden sonrasını ise elma ağacının tepesinde The Wide, Wide World okuyup ağlayarak geçirdi.” :D Bir de şu kısımda karakterle çok bağ kurdum ve sımsıcak hissettim okurken: “ Jo’nun nefesi bu noktada kesildi, başını gazeteye gömerek hikayesini birkaç damla gözyaşıyla ıslattı; çünkü özgür olmak ve kendisini seven insanların takdirini kazanmak kalbindeki en büyük dilekti ve bu, o mutlu sona doğru atılan ilk adımdı”. Kısacası Joe’yu çok ama çok sevdim devam kitabında nasıl büyüyüp geliştiğini görmeye can atıyorum doğrusu. Louisa May Alcott’un her biri karakteri çok doğal ama bir o kadar da derinlikli anlattığını düşünüyorum. Bu nedenle de bence bu kadar sevilmiş kitap. Jane Austen’ın kitaplarının daha çocuksu ve masum bir halini okuyormuş gibi hissettim ben. Ama okuyacaklara tavsiyem çok beklentilerini yükseltmemeleri yönünde çünkü genç yaştakileri daha çok etkileyebilecek bir kitap bana kalırsa. Fakat daha ileriki yaşlardakiler okursa zaman kaybı olur gibi bi şey demiyorum asla. Herkesin alacağı şey farklı olacaktır ve kesin olan bir şey varsa o da bu kitabın size çok keyifli vakit geçirteceğidir. Çünkü kitap boyunca çok sıcak ve kucaklayıcı bir annenin göğsüne başınızı yaslamışsınız ve saçınız okşanırken bir yandan yüreğinizi ferahlatacak şeyler dinliyor bir yandan da kendinizi güvenli kollara bırakmış gibi hissedeceksiniz. Son olarak birkaç alıntı daha bırakayım ve gideyim: “O halde size yüklerinizi yeniden sırtlamanızı öğütleyeceğim, bazen ağır görünseler de bizim için yararlılar ve taşımayı öğrendikçe hafifleyecekler.” “Keşke yüreklerimizi de yıkayabilseydik Geçen zamanın kirlerinden, Ve tıpkı onlar gibi benliklerimizi de, Arındırabilseydik su ve havanın büyüsüyle İşte o zaman yeryüzü gerçekten de Bayram yeri olurdu çamaşır gününde!” (Jo’nun yazdığı ‘şiirimsi’. İsmi: Sabunlu Sulardan Yükselen Şarkı)