Tamamen canım sıkıldığı için yapılmış bir yorumdur.
Prens'in ilk sezonunu sevmiştim. İlk zamanlar çok abartılıyor diye düşünüp baya geç izledim hatta. Ama başladığımda bir günde bitirmiştim ve çok eğlendiğimi hatırlıyorum. Giray'ı zaten çok severim o yüzden 2. sezonu da dört…devamı
Web yapım aşamasındadır.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
Yağmur
(@lluvia5)
Joined at August 2020
423
Followers
228
Following
67
Post
312
Movie
65
Serie
135
Book
(Biyografi filmi diye spoiler olarak düşünmedim ama Griselda'nın hayatı hakkında hiçbir şey bilmeden diziyi izlemek istiyorsaniz okumayın yorumu.)
Bir bakayım nasıl bir şeymiş diye açıp bir günde bitirdiğim dizi. Yanlış anlamayın dizi çok güzel olduğu için değil ben işsiz bir…devamı(Biyografi filmi diye spoiler olarak düşünmedim ama Griselda'nın hayatı hakkında hiçbir şey bilmeden diziyi izlemek istiyorsaniz okumayın yorumu.)
Bir bakayım nasıl bir şeymiş diye açıp bir günde bitirdiğim dizi. Yanlış anlamayın dizi çok güzel olduğu için değil ben işsiz bir insan olduğum için.
Bu tarz biyografi yapımlarını sevmiyorum. Çünkü cinayeti, uyuşturucuyu ve hayatı anlatılan kişiyi çok güzelmiş gibi pazarlıyorlar dizide. Hele bir de güzel, başarılı bir oyuncu olunca insanlar hayran oluyor ona. Sanki onca insanı öldürmesi bir başarıymış, uyuşturucu satmak bir marifetmiş gibi.
Griselda Blanco'yu diziyi izlemeden önce tanımıyordum. Biraz araştırdım ve uyuşturucu işindeki en büyük kadın olduğunu öğrendim. Ne kadar doğru bilmiyorum Pablo Escabor'un bile korktuğu bir kadınmış. Zaten kendisi Kolombiyalı ve o çok meşhur Madeline Kartel grubunun üyesiymiş. 85 yılında tutuklanıp 15 yıl hapis cezası yemiş. Evet 40 küsür cinayet, satılan kilolarca uyuşturucu sadece 15 yıl. Çünkü çoğu cinayeti kanıtlanamamış. Her ne kadar iğrenç bir insan olsa da zeki biriymiş Griselda. Zaten o kadar erkek içinde bir kadın olarak sivrilmek ne güzel bir "feminizm" örneği. Dalga geçiyorum bu arada ekşi sözlükte gördüm. Tam bir feminizm örneği diyordu kadına. Çok güldüm. Örnek olduğu yere bak. Çok nefret dolmuşum ben kadına onu farkettim. Bunun nedeni de hayatını ayrıyeten araştırmam oldu diziyi izlerseniz benim kadar nefret etmezsiniz.
Neyse gelelim diziye. Dizi 6 bölümlük mini bir dizi. Çoğu kısmı doğru olsa da arada abartı aksiyonlar bulunuyor. İzleyici sıkmamak için tabi. Diziyi izleme sebeplerimden biri Modern Family'den tanıdığım Sofia Vergara'nın oynamasıydı. Yıllarca komedi dizisinde oynayan ve çoğu insanın ordan tanıdığı kişiyi bir dram dizisinde görmek şaşırttı beni. Ama kadın oyunculuğunun hakkını vermiş. Ben bayıldım. Yeniden hayran oldum kadına. Gerçek hayatta olduğu kişiden bambaşka biri olmuş. Bir röportajında şey diyordu duruşunu değiştirdiği için beli mi ne rahatsızlanmiş. Diziyi izleyince o kendine has yürüyüşü, duruşu fark ediyorsunuz. Griselda olsa kesinlikle böyle yürür böyle konuşurdu dedim.
Diğer oyunculuklar da fena değildi ama hiçbiri Sofia Vergara gibi parlamadı gözümde.
Dizinin işleyişine gelirsek başlarda Griselda'yı bir melek gibi gösterdi bize. Hatta uyuşturucu işini sanki bir haltmış gibi öve öve... Sadece beşinci bölümde ne kadar acımasız bir insan olabileceğini yaptığı birkaç hareket ile gördük. Ama gerçek hayatında eski sevgililerinin hepsini öldüren, hatta insanları elektrikli testere ile kesmekten zevk alan bir kadını "Ay ben adam öldüremem korkarım." modunda göstermek çok saçma. Şey düşündüm acaba yaşayan oğlu diziyi izleyip beğenmezse zarar görmemek için mi böyle yapmışlar ahahahahw
Bu arada Griselda hapishaneye girdiğinde 3 oğlu ölüyor. Bunlar dizide de aynı şekilde. Ama küçük oğlu ile uyuşturucu işine devam ediyormuş. Dizide bunu göstermediler. Hapishanede iken küçük oğluyla uyuşturucu satmaya devam etmiş çıktıktan birkaç yıl sonrada Madeline Cartel örgütü tarafından vurulup öldürülmüş. İlahi adalet ne denilir.
Toplayacak olursak abartılacak bir dizi değildi ama Sofia ablacimin hatrına izlenir bir şeydi. Griselda ablamızın hayatını öğrenmek istiyorsanız bu dizi yerine başka belgesellere bakmanızı tavsiye ederim. Ama öylesine dizi izliyim vakit geçsin derseniz izlenebilir.
Ferhan Şensoy'u izlemeye başladığımdan beri kitaplarını okumak istiyordum. Geçen izlediğim 40 Ambar oyunundan bu kitaptan bahsetmişti kendisi. En çok okunan ve en fazla baskısı çıkan kitabıymış. Ben de o zaman eklemiştim listeme. Zaten 40 Ambar oyununda hikayenin çoğunu anlatıyor. Kitapta…devamıFerhan Şensoy'u izlemeye başladığımdan beri kitaplarını okumak istiyordum. Geçen izlediğim 40 Ambar oyunundan bu kitaptan bahsetmişti kendisi. En çok okunan ve en fazla baskısı çıkan kitabıymış. Ben de o zaman eklemiştim listeme. Zaten 40 Ambar oyununda hikayenin çoğunu anlatıyor. Kitapta daha ayrıntılı sadece.( Ve de daha abartılısı.)
Ben de bugün kütüphaneye herhangi bir Ferhan Şensoy kitabı var mi diye bakmaya gittim. Ve şansımdan sadece bu kitabı vardı. Hem de 92 yıllı 2. baskı. En son kitabı 90'larda biri almış. Sonra ben kitabı tozlu raflarından çıkarmışım sanırım.
Kitap aslında anı türünde geçiyor ama olayların ne kadarı doğru ne kadari yanlış bilmiyorum. Ama hızlıca size bahsedeyim. Belki Biyosfer 2'yi duymuşsunuzdur. Ben duymamıştım ama bu kitaptan sonra araştırdım. Oldukça bilindik bir projeymiş. 80'li yılların sonu 90'lı yılların başında yapılan kendi ürettikleri oksijenle hayatta kalma projesi gibi bir şey. Bir nevi biz yapay bi oksijen ortamı oluşturursak uzayda da bunu kullanırız diye düşünmüşler. Ve bu projeye ne paralar yatırılmış bir bilseniz. Ama proje başarısız olmuş. Deney için kullanılan çoğu hayvan ölmüş. 2 insan da oksijensizlikten bayılmış mı ne. Şimdi diyeceksiniz bunun Ferhan Şensoy'la ne alakası var. Hemen geliyorum oraya da. Ferhan Şensoy'u izleyen Teksaslı bi kadın Ferhan Şensoy'a ortak proje fikriyle geliyor. Benimde Teksas'ta projem var gel beraber bir şeyler yapalım diyor. Neyse Ferhan abimiz gidiyor. Bu tiyatronun asil sahibi daha doğrusu para babası olan kişi bu Biyosfer 2'yi yapan kişi. Biyosfer 2'de bir nevi Nuh'un gemisi. Ferhan abimiz de diyor ki benim de böyle bir fikrim var. Nuh'un Gemisi diye bir oyunu gemiyle turneye çıkıp oynayalım. Onlar da biz bunu Türkiye'de yapmayız diyorlar. Ferhan abimiz de çekip geliyor. 40 Ambar'da anlattığı olay böyleydi. Kitapta biraz daha Amerika'da kalıyor ve Amerika macerasını daha dolu dolu anlatıyor. Verdiği isimlere ve tarihlere de bakınca olaylar doğru gibi geliyor.
Kitabı çok eğlenerek okudum. Zaten bir iki sayfa okuyum diye elime aldığım kitabı bütün işimi bırakıp bir oturuşta bitirdim. Ferhan Şensoy'un böyle bir etkisi var. Bir başladı mi bırakamıyorsunuz.
Kitabın dili de kendine has ve çok güzeldi. Başlarda birkaç yazim hatasını görünce hemen anladım "Bu Ferhan Şensoy'un özel dili" dedim. Bir de onun sesiyle okuyunca o cümleleri daha bi anlamlı oluyor.
Kitap bol olaylı bol karakterli hiç sıkmadan ilerledi. Diline bayıldım. Kesinlikle diğer kitaplarını da okuyacağım.
Ah Ferhan abim ah. Her defasında kendine yeniden hayran bırakıyorsun insanı. Her izlediğimde yanlış zamanda doğduğum için çok üzülüyorum. Ferhan Şensoy'u bir kerecik sahnede canlı canlı izleyebilmek için ne çok şey verirdim. Özellikle de bu oyunu. 40 Ambar'da sevdiğim birkaç…devamıAh Ferhan abim ah. Her defasında kendine yeniden hayran bırakıyorsun insanı. Her izlediğimde yanlış zamanda doğduğum için çok üzülüyorum. Ferhan Şensoy'u bir kerecik sahnede canlı canlı izleyebilmek için ne çok şey verirdim. Özellikle de bu oyunu. 40 Ambar'da sevdiğim birkaç kişiyle gece boyunca Ferhan Şensoy'u izlemek benim için mükemmel bi an olabilirdi. Ama ne yazık ki hala internetten izliyorum.
Ferhan Şensoy'u keşfettiğimden beri oyunlarını bir günde bitirmemek için zor tutuyorum kendimi. Sınav senemde olmasan hepsini izlemiştim ama yaza erteliyorum. Bugün de oyunda Ferhan Şensoy'un söylediği bir şarkıyı dinledim internette ve sırf ona bakmak için açtım. Ve 3 saatlik oyunu bir oturuşta bitirdim. Bakın bende dikkat dağınıklığı var. Hiçbir şeye bu kadar odaklanamazdım. Bi oturuşta 50 sayfadan fazla kitap okuyamam. Ama Ferhan Şensoy bir kere bile takılmadan, şaşırmadan öyle sürükleyici konuşuyor ki siz de onunla beraber sürükleniyorsunuz.
Bu oyun daha çok müzikal tadındaydı. Bu yüzden daha bir sevdim. Derya Baykal'ın sesinin bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum. Beni çok şaşırttı. Söylediği her şeyi şaşkın bir şekilde dinledim ve bayıldım. Ferhan Şensoy'la aralarındaki enerji de güzel. Onları izledikçe o kadar özendim ki. Böyle sahnede olmak, insanlara seslenmek, onları eğlendirmek çok güzel bir şey.
Oyun barda geçtiği için seyircilerle iç içe. Bir müzikal kısmı var, bi barın içinde geçen olaylar var bir de Ferhan Şensoy'un anlattığı hikayeler var oyunda. Oyunculuğa nasıl başladığını anlattığı kısma bayıldım. Ve ben kendisinin bu kadar donanımlı biri olduğunu bilmiyordum. Galatasaray lisesi mezunu, bir kompozisyon yarışmasında seçilip Fransa'ya gidiyor ve Fransa'da katıldığı tiyatro seçmelerini kazanıyor. Orda da turnelere katılıyor. Anlattıkça anlattıklarının doğru olma ihtimali azalıyor kafamda. Vay be diyorum bunları da yaşamış mıdır? Ama tiyatrocu tabi elbette bir şeyleri abartarak anlatacak. Ama bu ne kadar donanımlı bir insan olduğunu değiştirmez.
Sürekli aynı kişiden bahsedip diğer oyuncuların hakkını yemeyelim. Yukarda da bahsettiğim gibi Derya Baykal da çok iyiydi. Ama ben hep Derya Baykal'ı itici bulmuşumdur. Asla ısınamadım o kadına. Oyunculuğunu da pek sevmem ama sesi güzeldi. Bunun dışında bir tane oyuncu vardı. Tanımıyorum kendisini kim olduğunu da bulamadım. Arada çıkıp bir şeyler anlatıyordu. Ellerini mimiklerini kullanışı bana Ferhan Şensoy'u anımsatti. Hatta bazi harfleri uzatarak bazılarının da üstüne basa basa söylemesi geleceğin Ferhan Şensoy'u dedirtti bana. Bunun dışında garson kızlar, şef, Ahtapot, bardaki kız hepsi çok başarılı oyunculardı. Hepsine hayran kaldım.
Ne olursa olsun 90'lı yıllar güzelmiş. Sanatta kısıtlama yokmuş. İnsanlar birbirini eleştirebiliyormuş. İçki içip eğlenebiliyorlarmış. Gece 12'de sonra müzik dinlenebiliyormuş. Gençler gençmiş, insanlar mutluymuş.
Spoiler içeriyor
Öncelikle lütfen beni yargılamayın. Beyza Alkoç'un kitabının filmi çıkacak sen de gidecek deseler gülerdim. Ama gidiyormuş insan. Büyük konuşmamak gerekiyormuş. Şaka bir yana ben de ortaokul zamanlarında Beyza Alkoç'un Karantina kitabını okumuştum. Ve itiraf edeyim o zamanlar bana o kitap…devamıÖncelikle lütfen beni yargılamayın. Beyza Alkoç'un kitabının filmi çıkacak sen de gidecek deseler gülerdim. Ama gidiyormuş insan. Büyük konuşmamak gerekiyormuş. Şaka bir yana ben de ortaokul zamanlarında Beyza Alkoç'un Karantina kitabını okumuştum. Ve itiraf edeyim o zamanlar bana o kitap çok güzel geliyordu. Bakın ben şeyi anlamıyorum. Bir insanin zamanında okuyup sevdiği şeyi şimdi herkes kötülüyor diye sevdiğini söyleyememesi çok saçma. Çekinmeyin arkadaşlar ya. Wattpad okudum demekten utanmayın. Sonra ekleyin klasik de okuyorum, Wattpad de okuyorum. Bu beni kalitesiz bir insan yapmaz diyin. Susmayın yani. Her neyse 12-13 yaşında okuduğum konusunu bile hatırlamadığım bir kitap benim için Karantina. Bu film de yazarin diğer bi kitabından uyarlama. Bu kitabı okumamıştım. Ama filme beraber gittiğim kuzenlerim okumuştu ve güzel olduğunu söylüyordu. Biz de kızlarla kafa dağıtmak için gittik. Kimse olmaz diye Pazartesi öğlen gittik ama salon dolmuştu. Oppenheimer'ı aynı salonda 7 kişi izlemiştik. Canım memleketim şaşırtmıyor.
Filme gelecek olursak. Eh işte bir filmdi. Yani konu bütünlüğü yok, oyunculuklar kötü, saçma sapan replikler... Yine de kendini izletti. Çıktığımda verdiğim paraya pişman olmadım açıkçası. Başrol oyunculardan Derya Pınar'ın oyunculuğunu beğendim. Ben hatta genel olarak o kızı çok sevdim. Prens'teki oyunculuğu da başarılıydı bence. Geleceği parlak bu kızın(engin bilgilerimle) Başrol erkeğin kasıntı tavrı beni çok sinir etti. En nefret ettiğim karakter tipi gizemli, havalı kasıntı erkek. O kadar sinir bozucu oluyor ki. Bir kere de şöyle komik, içten, eğlenceli bir başrol erkek yapsanız noluyor? İlla filmdeki erkeklerin hepsi mafya gibi takılacak. Sonra da 13 yaşındaki kızlar bu tiplere aşık olacak ve böyle birini arayacaklar🤦
Bu arada diğer oyunculuklar daha da kötü. Yan karakterleri yoldan toplayıp getirmişler sanırım. İzmir'in arkadaşlarının oyunculukları beni bitirdi. Her konuştuklarinda küçülüp mısır kutusunun içine girmeyi diledim. Ama olmadı.
Neyse dedim belki paraları azdır. Konuya bak sen yağmur dedim. Devam ettim izlemeye. Filmin ikinci yarısından sonrasi o kadar saçmaydı ki. Bir kitaptan uyarlama olduğu için bütün her şeyi aynı anda anlatmak istemişler sanırım o da şöyle olmuş.
"Ege sen aynı baban gibisin."
"İzmir ben katilim."
"Ege abin eski sevgilini hamile bırakmış."
"Ha!"
"Bir de katil olan sen değil abin."
"Ha ben boşuna burdayım o zaman."
"Hee buraya gelsene"
"Yok sen gel"
"Tamam peki"
Yemin ederim son yarının özeti bu. Zaten izlemezsiniz diye spoilerlı anlattım.
Bir de kitaptan alınma ve asla "edebi" olmayan edebi diyaloglar var. Onları yazamam ama onlar da çok komikti. Ya biriyle görüntülü konuşuyorsunuz ve şey der misiniz?
"Aramızda 3391 km var dedim."
"Aramızda 4 rakam var dedim."
"Aramızda bi dünya var dedim."
Ben aşık olmadığım için mi anlamıyorum? Siz sevdiğiniz insanla böyle mi konuşuyorsunuz?
Peki Yağmur hiçbir bir şeyini mi sevmedin bu filmin diye soracak olursanız. Sevdiğim kısımlar var. Mesela müzikler güzeldi. Hatta keşke başroller konuşmasa ve hep müzik çalsa dedim. Bi de ne bileyim kendimi genç gibi hissettim izlerken. Uzun zamandır hayatım çok sıkıcı ve çok kötü geçiyordu. Yaptığım tek şey şu lanet sınavı kazanmak için ders çalışmaktı. Sinemaya gidip ordan da hamburger yemeye gitmeyeli o kadar uzun zaman olmuştu ki. Bu etkinliği bu filmle yaptığım için bu filmi sevdim sanırım. Bir de gençlik filmi olduğu için bana genç olduğumu hatırlattı.
Beyza Alkoç'u sevenleri linçlemeyin. Çoğu daha küçük bırakın istediklerini okusunlar zamanla klasik de okurlar, şiir de, deneme de... Bırakın gençliğini yaşasın millet.
Ne yazık ki Ferhan Şensoy'u biraz geç tanıdım. Bu kadar yetenekli bir insanı zamanında sahnede izleyemediğim için çok mutsuzum. Keşke canlı canlı izleyip sohbet etme fırsatım olsaydı. Ama şuan tek yapabildiğim internetten oyunlarını izlemek. Dün "Felek Bir Gün Salakken" oyununu…devamıNe yazık ki Ferhan Şensoy'u biraz geç tanıdım. Bu kadar yetenekli bir insanı zamanında sahnede izleyemediğim için çok mutsuzum. Keşke canlı canlı izleyip sohbet etme fırsatım olsaydı. Ama şuan tek yapabildiğim internetten oyunlarını izlemek. Dün "Felek Bir Gün Salakken" oyununu izledim ve çok beğendim. Aslında o oyuna yorum yapmak istemiştim ama Raf'ta bulamadım. Ferhan Şensoy 2 saat boyunca hiç sıkmadan izletti kendini. İzleyiciyle olan iletişimi, yaptığı espriler... Zaman nasıl geçti anlayamadım. Raf'a eksik içerikte bulundum. Eklenirse o oyun hakkında da ayrıyeten yorum yapmak isterim.
Her gün bir Ferhan Şensoy oyunu izlemek istediğim için bugün de Pardon filminin tiyatrodaki halini izledim. Pardon filmini 3 yıl önce falan izlemiştim. İlk izlediğimde de çok etkilenmiştim. Bir komedi filmi olmasına rağmen beni çok üzmüştü. Hapishanedeki sahneleri, İbrahim'in Asuman için üzülmesini, haksız yere onca yıl içerde yatmaları... Bir de Pardon filmi deyince aklıma hep Duman-Manasi Yok gelir.
"Akıldan geçen yolu kazmışlar
Ben geçer miyim? yok
Ah bu diyarda kimi yakmışlar
Haberin var mi koç?"
Tam olarak filmi özetleyen bir şarkı.
Bugün oyunu izlerken de yeniden aynı hisleri yaşadım. Ama Ferhan Şensoy kesinlikle tiyatroda duyguyu daha çok yaşatıyor. Mimikleri, ses tonu, hareketleri her şeyiyle bir usta. Sesini kullanmasına hayran kaldım. Bu arada Rasim Öztekin, Ali Çatalbaş, Tuncel Kurtiz de rollerinde çok iyiydi. Ama Tuncel Kurtiz'in canlandırdığı komiser rolünü filmdeki oyuncu daha iyi oynuyordu bence. Tabi Tuncel Kurtiz de çok iyi ama filmde nasıl bir etki yarattıysa nefret etmiştim adamdan.
Oyunculuklar, kıyafet, replikler çok başarılıydı ama dekoru pek beğenemedim. Tabi bu kadar çok sahneyi art arda oynayıp sürekli dekor değiştirmek çok zor biliyorum.(Azıcık tiyatro maceram var benim de) Ama arkaya koydukları ekranı keşke daha etkin kullanabilselermiş. Belgeleri falan o ekranda göstermeleri bence gereksiz olmuş. Onun yerine arka plan gibi bir şey koyabilirlermiş.
Gelelim oyunun içeriğine. Zaten Pardon filminden dolayı konusu belli. Repliklerin çoğu da aynı. Ama ben bir kısmını unuttuğum için yeniden hatırladım. Bazı siyasi eleştirileri falan kaçırmışım mesela. Oyun başlı başına eleştiri zaten. Olmayan adelet sistemimizin o kadar da adil olmadığını gözler önüne seriyor. Haksız yere 6 yıl 3 ay. Verilen cevap da "Pardon"
Ferhan Şensoy'u geç keşfettim ama erken bırakmak istemiyorum. İnternette yaptığı ne kadar iş varsa hepsini izleyeceğim. Kendisi benim için bir efsanedir.
Spoiler içeriyor
Kitabın son sayfalarını martinin Hakan Günday playlisti ile beraber okudum. Özellikle öyle bir şarkı vardi ki. Her şey üst üste gelince göz yaşlarıma hakim olamadım. Gaza'nın yıkılmış Buda heykellerini görmeye gitmesi, Cuma, kağıttan kurbağa, mülteciler, zulme uğramış Afganistan halkı, Taliban…devamıKitabın son sayfalarını martinin Hakan Günday playlisti ile beraber okudum. Özellikle öyle bir şarkı vardi ki. Her şey üst üste gelince göz yaşlarıma hakim olamadım. Gaza'nın yıkılmış Buda heykellerini görmeye gitmesi, Cuma, kağıttan kurbağa, mülteciler, zulme uğramış Afganistan halkı, Taliban ve en son yaşanan şey. Arkada da çalan Leprous-Bellow. Bazı şeyler vardır tesadüfen karşınıza çıkar ama yıllardır tanıyormuş hissi verir ya size. Bu şarkı da bana aynı hissi verdi. Sözlerinin kitapla uyumlu olması da ayrı mevzu. Hatta Spotify'da kapağındaki heykeli Buda heykeline, heykelin omzundaki çocuğu da Cuma'ya benzettim. Bence bu kadar şey tesadüf olamaz. Ama bu kitabin bir şarkısı olacaksa da o da budur.(Teşküler martı)
Bi diğer şarkısı da belki filmdeki Kandalı Ağıdı olabilir. Hatta kitabı okuma neden olan şey de diyebilirim buna. Ay başında bu kadar kitap okuyacağım, şöyle yapacağım diye bir sürü söz verip, kitapların hepsini tek tek listeleyip hiçbirini okumadım. Daha doğrusunu ilkine başladım ve sonra sıkılıp yarım bıraktım. Ama internette gördüğüm Daha filminin kesitinden etkilenip bu kitaba başladım ve 2 günde bitirdiğim. Anlayacağınız ben plan insanı değilmişim. Ama sosyal medyadan çok etkileniyormuşum onu anladım. Bahsettiğim Kandalı Ağıdı'nı belki duymuşsunuzdur. Kitapta da geçiyor sandım. Hatta kitap boyunca o kısmın gelmesini bekledim. Ama geçmiyormuş bi tık hayal kırıklığına uğradım.
Kitap insan kaçakçılığını bütün gerçekliğiyle gözler önüne seriyor. Ülkesinden yeni bir yaşam için bi ümitle yola çıkan insanları... Yaşlısı, genci, çocuğu sadece güzel bir hayat istiyorlar. Ama gittikleri yerde mutlu olmayacaklar. Gaza'nın da dediği gibi kimse mültecilere iş vermeyecek, kimse konuşmayacak, selam dahi vermeyecek, sevmeyecek... Ya satılacak ya da kullanılacak çoğu mülteci. Kitapta kaçakçıların hepsi tek tek anlatılmamış. Ama bi karakter var ki. Hakan Günday o karakter üzerinden insanı, devleti, dinleri anlatmış.
Kitabın başlarında Gaza'nın gerçekten iyi bir çocuk olup olmayacağını çok düşündüm. Bir insan doğuştan mi kötüdür? Yoksa çevre yüzünden mi kötü olur? Bence bunun birkaç sevebi var. İlk olarak kötülük de diğer karakteristik özellikler gibi kalıtsaldir. İster kabul edin ister kabul etmeyin ama siz kötüyseniz nesliniz de kötüdür. Bu nedenle Gaza'nın git gide Ahad'a benzemesinin nedeni de bu. Bu bir soyaçekim kuralı. Diğer bi etken de Gaza'nın yaşadıkları. Şiddet çocukluğundan beri hayatındaki önemli bir etken. Ahad ona kötü olmayı öğretti. Başlarda Gaza'nın iyi bir çocuk olduğunu görüyoruz. Hoşlandığı kız için hediyeler alması, onunla yemek yemek istemesi falan. Ama Gaza'yı kötü bir insan olarak gördükleri için o da kötü olmayı tercik ediyor. Tabi bu bi anda olabilecek bir şey değil. Örneğin biri size kötü dediği zaman kötü olmazsınız. Ama Gaza olur. Çünkü içinde zaten kötülük var. Bu konu üzerinde fazla durmamin nedeni kitap boyu Gaza'nın iyileşip iyileşmeyeceğini düşünmem oldu. Ama hayır Gaza asla iyi bir hayat yaşayamazdı.
Kitapta en çok etkilendiğim kısım Gaza'nın 13 gün boyunca o cesetten yığının altında kalmasıydı. Hakan Günday duyguyu o kadar güzel geçirmiş ki. Sanki Gaza ile beraber ordaymışım gibi hissettim. Nefesim daraldı, midem bulandı, hatta korktum. Gaza'nın yaşam için verdiği savaş beni çok şaşırttı. Gaza gibi insanların intihara hep meyilli olduğunu düşünürdüm. Ama Gaza hiç intihar etmeyi düşünmedi. Sadece intiharı hissetti. Gaza o kazadan sonra bambaşka bir insan oldu. Belki o kaza yaşanmasa Ahad gibi insan kaçakçılığına devam ederdi. Ama bu kazadan sonra kendine farklı bir yol çizmeyi denedi. Sadece denedi.
Hakan Günday kitaplarında asla beklemeyeceğiniz bir bölüm varsa o da her şeyin güzel gittiği bir bölümdür. Gaza'nın mutlu olduğu, okuduğu, çok başarılı olduğu ve geleceğe dair hayalleri olduğu bir kısım. Başlarda bunları okuyunca şaşırdım. Sonra sayfa sayısına bakıp bunun altında kesin başka bir iş vardır dedim. Ve öyle de oldu. Hakan Günday kitabında her şeyin güzel olduğu evre sadece 40-50 sayfa falan sürdü.
Gaza'nın yaşadığı travmayı bir anda atlatması beni çok şaşırttı. Hiçbir insan bunu yapamaz. Zeten Gaza da yapamadı. Sadece duygularını bastırdı. 3 yılın sonunda da bu duygular açığa çıktı ve Gaza bi hastalığa yakalandı. Travma sonrası sosyal anksiyete. Kendisi öyle tanımlıyor hastalığını.
Sonrasında Gaza'nın iyileşmek için bir çok yolu denediğini görüyoruz. Hastane, linç, biraz da molfin sülfat. Ama hiçbiri onu iyileştiremedi. Zaten böyle bir insan iyileşemez ki.
Kitabın sonu çok anlamlı bitti. Gaza kitap boyu o mültecileri asla insan yerine koymamıştı. Onların hiçbiriyle empati yapmayı denememişti. Hepsinden nefret ediyordu. Ama insanoğlu bu. Ne zaman ne olacağın belli olmaz. Gaza da kitabın sonunda kendini o mültecilerin arasında buldu. Ve sanırım artık onları anladı. Artık onlarla empati kurabildi. En çok da Cuma ile.
Son bir merak ettiğim şey var. Bir gün Hakan Günday ile tanışırsam ona soracağım yeni bir soru eklendi. O mezardaki adam kimdi? Gaza'nın babası mı? Ve Gaza'nın annesi gerçekte neler yaşadı? Bunlari merak ediyorum.
Fantastik dizi izlerken de ağlama be kızım. Her şeyi duygusallaştırmayı bırakmalıyım artık.
Yer yer ağladığım yer yer şaşırdığım dizi "Yaratılan". Yerli Frankenstein olur kendisi. Bol önyargılar ile başladığım dizi beni şaşırttı. Yine fantastik diye saçma sapan bir şey olmuştur dedim…devamıFantastik dizi izlerken de ağlama be kızım. Her şeyi duygusallaştırmayı bırakmalıyım artık.
Yer yer ağladığım yer yer şaşırdığım dizi "Yaratılan". Yerli Frankenstein olur kendisi. Bol önyargılar ile başladığım dizi beni şaşırttı. Yine fantastik diye saçma sapan bir şey olmuştur dedim ama saçma sapan olmamış. Yani çok başarılı değil ama izlenir. Çünkü Erkan Kolçak Köstendil oyunculuğu var dizide. Size Erkan Kolçak'a aşık olduğumu söylemiş miydim? 5 yıl önce falan sırf Erkan Kolçak için Çukur izliyordum. Orda da her sahnesinde ağlıyordum. Bence Erkan Bey'le alakalı bi durum bu. Beni her an ağlatabiliyor.
Erkan Kolçak dizide oyunculuğunu konuşturmuş. Diziyi sırtlanmış götürmüş hatta. Taner Ölmez'in aşırı yapmacık, abartılı oyunculuğundan diziyi atlayarak izledim. Ben bu adami Mucize Doktor'dan sonra ciddiye alamıyorum zaten. Orda da oyunculuğu çok yapmacıktı. İzlerken utançtan yerin dibine giriyordum. Medcezir'den sonra oyunculuğu bırakmalıydi Taner Ölmez. Ne güzel zirvede noktalardi kariyerini. Burdan Taner Ölmez'e de asla umrunda olmayacak tavsiyler verdikten sonra yorumuma devam ediyorum. Dizi Osmanlı döneminde geçiyor. Sözde dönem dizisi ama dönemi o kadar yansıtamamışlar ki. Bazen günümüzde falan geçiyor sandım. Başlarda konuşmalar, kıyafetler gözüme batıyordu.(Bunun neresi Osmanli dönemi diye bağırıyordum.) Sonrasında görmemezlikten gelmeye başladım. Ama Allah aşkına dönem filmi çekiyorsunuz bari günümüz Türkçesini kullanmayın. İki tane kelime biliyorlar ( amma ve lakin) bunu dizi boyunca kullanınca dönem dizisi oluyor. Ya yıllar önce okuduğum Çalıkuş kitabından aklımda kalan Osmanlica kelime bile daha fazla. Araya iki mamafih iki bedbaht iki de marif falan katın bari ahahwhwhh
Bunu bütün dizi filmlerde yapıyorlar kafayı yiyorum. Dönem filmi çekmeyi bilmiyorlar. Kıyafetler bile ayrı olay. Osmanlı dönemine gidin hangi kadın saçı açık çıkıyor dışarı bakın lütfen. Dizilerde bakıyorum ne güzel kostümler var ama okuduğum kitaplarda hepsi kara çarşaflı(arada genç kızlar renkli çarşaf giyiyor) Bence senaristler hayallerindeki Osmanlıyı yazıyor. Neyse artık yapacak bir şey yok. Offf yine diziden koptum.
Geri dönüyorum. Dizi Ziya'nın İstanbul'a tıp fakültesinde okumaya gitmesiyle başlıyor.( Nasip et Allahım) İstanbul'da İhsan'la tanisiyor. Ve bundan sonra olaylar gelişiyor. İhsan ile insanları diriltecek yani yerli Frankstain üretici makina yapıyorlar.
Dizi ikiye ayrılıyor. İlk dört bölüm ve son dört bölüm. İlk dört bölüm abartılı oyunculuklar ve bilim kurguyla asla alakası olmayan saçma bilim gözlerimi kanatti. Başlarda o heyecanı hiç verememisler. Kitap hakkında ipucu falan diyorlar. Sonra ipucu 81+18 çıkıyor eee sonuç? Noldu şimdi Allah'ın adı 99. Eeee? Hayır bir de dinle birleştirmeye çalıştıkça daha komik olmuşlar. Hele bir sahnede kitaptan ve Kur'an'dan aynı anda alıntı yapınca gülmeye başladım. Neyseki espriyimiş.
Son dört bölüm daha dram tarzındaydı. Ben de klasik bir Türk izleyicisi olarak dram kısmını daha çok sevdim. Çünkü bizim Anadolu'da böyledir. Acı her zaman daha çok sevilir. Şaka bir yana yönetmen Çağan Irmak olduğu için dramı çok güzel işlemiş. Hele aşk kısmı. Elin Frankenstein'ı bile aşkı buldu. Bi ben bulamadım. Pes diyorum. Ama Esma ile olan sahneleri çok güzeldi. Ay buralar spoilere giriyor daha fazla bahsetmeyeyim. Ama son dört bölümde İhsan'ın yaşadıkları oldukça anlamlı ve güzeldi.
Ve en son olayların bağlandığı yer olan dağdaki kısım bana Bir Kuzey Macerası kitabını anımsatti. Giriş ve sonuç kısmı direk o kitap aslında. Gelişmeler farklı sadece. Bence senaristten bu kitaptan esinlenerek yazdi olay örgüsünü. Diziyi yeni bitirdiğim için böyle iç dökmeli değişik bir yorum oldu. Ya bi de ne diycem ben yarım bıraktığım dizileri izlemek yerine sürekli yeni dizilere başlıyorum. Yarım bıraktıklarımı izlemek çok güç geliyor. Okuduğum kitaplarda da ayni durum söz konusu. Kesin böyle bir hastalık var. Ve ben o hastalığa yakalandım. Yeni dizilerden devam artık.
"KNOW YOU ARE LOVED"
Dizi tam olarak bu sözün üstüne kurulmuş. "Sevildiğini bil." Başlarda pek anlam vermese de söz ilerleyen bölümlerde anlıyorsunuz nedenini. Sevildiğini bil, çünkü seviliyorsun, çünkü sevilmeye ve bunu duymaya ihtiyacın var.
Dizi yorumuna geçmeden önce söylemek istediğim…devamı"KNOW YOU ARE LOVED"
Dizi tam olarak bu sözün üstüne kurulmuş. "Sevildiğini bil." Başlarda pek anlam vermese de söz ilerleyen bölümlerde anlıyorsunuz nedenini. Sevildiğini bil, çünkü seviliyorsun, çünkü sevilmeye ve bunu duymaya ihtiyacın var.
Dizi yorumuna geçmeden önce söylemek istediğim bir şey var. Şunu fatkettim ki Netflix için zaman, mekan, konu farketmiyor eş cinselliği illa bir yere iliştirecek. Normalde bu çok gözüme batmaz ama bu dizide görmeyi beklemiyordum. Hele 1890'da hiç. Hayır bir de dizinin hikayesine katkısı olsa neyse. Boşu boşuna zaman kaybı dışında bir şey değil. Hayır onun yerine aklima takılan bir sürü şey var. Keşke onlari ekleseydiniz. Ama Netflix yine bildiğimiz gibi. Artık içinde eş cinsellik olmayan dizi yaparsa şaşıracağiz sanırım. Bu kısma değinmek istemiştim. Yorumuma geçebilirim.
Yeni çıkan dizileri yaza kadar izlememeyi planlıyordum. Fakat Youtube Shorts'daki bir video beni bu diziyi izlemeye ikna etti.4 farklı yılda ayni yerde, ayni cinayet ve bu cinayeti çözmeye çalışan dedektifler. Mükemmel bir konu. Dark sevdam içimde tutuştu ve ben bunu izlemeliyim dedim. Sabah başladığım diziyi de akşam bitirdim. Pişman mıyım? Tartışılır. Diziyi sevip sevmediğime henüz karar veremedim. Konu çok güzel ama dizide bir şeyler eksik. Belki oyunculuklar belki de eksik senaryo olabilir. Ya da her ikisi de. Karakter seçimleri çok gözüme battı. 2023 ve 2051 yılındaki dedektifleri sevemedim. Bu rol için pek uygun değiller bence. Bunun dışında diğer oyuncularda o duyguyu pek verememiş. Ben bunun nedenini 4 farklı yılı 8 saate sığdırmalarindan buluyorum. Mesela bu cinayet sadece bir yılda çözülmeye çalışsa karakterleri daha net tanıyabilirdik. Ve duygu da izleyiciye daha çok geçerdi. Hikayeyi de daha iyi anlardık mesala. Tabi konu gereği 4 farkli yıl aynı anda işlenmeli ama keşke bunu 8 bölüme sığdırmaya çalışmasalardı bazi yerler geçiştitirilmiş olmazdı. En basitinden final kısmı o kadar aceleye getirilmiş ki. En son noldu anlayamadim. Spoilerli kısımda daha net bahsedeceğim burdan. Sonu çok saçma bitti. Net bir son yok. Aslında var ama insanin kafasında bir sürü soru işareti bırakarak bitiyor. 2. sezona açı kapı bırakılmış gibi. Ama yönetmen çıkıp demiş ki ikinci sezon yok. O zaman güzel abim benim sen niye öyle bitirdin finali? Ne güzel dizi çekmişsin sonu niye bok gibi?
Dizi izlenir mi diye sorarsaniz onu yanitlayayım. Evet izlenir Dark, Archive 81 tarzında fena olmayan bir dizi. Çekimler oldukça güzel. Her yılın havası verilmiş. Onu hissedebiliyorsunuz. Merak da son bölüme kadar devam ediyor. Hatta başlarda gerilim de var diyebiliriz. Kısa bir dizi olduğu için çok vaktinizi almaz. Açın izleyin derim. Hatta çoklu evren, zamanda yolculuk, paradoks tarzi şeylere ilginiz varsa daha çok sevebilirsiniz. Şimdi spoilerli kisma gecelim
SPOİLER
Yukarda da bahsettiğim şu gay çiftin bütün sahneleri o kadar sıkıcıydi ki hepsini atalayarak izledim. Zaten 1890 yılındaki dedektifi de hiç sevmedim. Çok salaktı. Keşke bu sahneleri çekeceğinize bize gelecekten bahsetseydiniz. Dizi bir ergenin sevgiyi arayıp bulamamasindan doğuyor. Yalnız bir çocuğun dünyayı yok etmesi falan. Sonra gelecek bir evren kuruluyor. Mannix'in kendi ütopyası. Ben bu ütopyayi çok merak ettim açıkçası. Keşke biraz daha bahsetselerdi. Mesela bu evreni seven de var sevmeyen de. Bu evrene karşı gruplanan insanalar da var ama neden? Neden yani? Gayet kurulu bir düzeni var devletin. Neden karşıt görüşlü oldunuz? Neden teknolojiyi reddetiniz? Anlamadım.
İkinci anlamadığım kısım ise. Bir insanın tek başına evreni nasıl bu kadar değiştireceği? Hayır bir de ne uğruna abi ya ne uğruna o kadar insanı öldürüyorsun? O insanları öldürünce mi mutlu olmuş oluyorsun? O zaman mı iyi bir dünya kurmuş oluyorsun? Hayır zaten geçmişe gidip yaşıyorsun. Bakın dizinin ana konusu güzel ama tam olarak net bir senaryo yok bence ortada. Mantıklı değil. Mesela zamanda yolculuk kısmını bile bilimden o kadar uzak açıklıyorlar ki. Tamam buna okeyim. Dark'ta da böyleydi ama Dark'in sağlam bi konusu vardı.
Son olarak Mannix'in saçma bi sözden etkilenip her şeyi yeniden değiştirmesi. Dedektifin ona söylediği iki çift laf bütün ideallerinden vaz mi geçiriyor onu? Saçmalık. Geçiştitirilmiş bir senaryo, geçiştirilmis bir final. Sonda Hasan'in Iris'i görmesi ne demek şimdi. Iris neden geçmişte? Dizi niye böyle bitti? Bir de şey var. Mannix'in bi anda yok olması falan. İkinci sezon olacak olsa ilk sezonun acemiliği diycem ama tek sezonluk bir diziyimiş. Mantık hatalari gözüme batıyor o yüzden. Ha bir de ilk defa bi dizi de saçma bir açık buldum ahshshshs Çok küçük ve gereksiz mantik hatası ama dikkatimi çekti. Mannix gelecekte sol bacağından vuruluyor. Ama geçmişe gittiğinde sağ bacağından vurulmuş oluyor. Tamam önemsiz kabul ahahah
Bir şey diyeyim mi? Ben hala dizi hakkında konuşmak istiyorum. Sanırım sevdiğim bir konu olunca bahsetmek istediğim çok şey oluyor. Ama elim ağrıdi ve bu kadar uzun yazı yazacak kadar da sevmedim diziyi. Offf şimdi en baştan okuyup yazım hatalarını düzeltmeye aşırı erindim.
Bugün Kedicik belgeseli hakkında konuşmak istiyorum. 12 gün önce 140journos YouTube kanalı tarafından paylaşılmış bir belgesel. Belgesel bize Adnan Oktar ve örgütünün gerçek hikayesini anlatıyor. Adnan Oktar ve kediciklerini(şu kelimeyi her söylediğimde midem bulanıyor ama yorum boyunca kullanmak zorundayım maalesef)…devamıBugün Kedicik belgeseli hakkında konuşmak istiyorum. 12 gün önce 140journos YouTube kanalı tarafından paylaşılmış bir belgesel. Belgesel bize Adnan Oktar ve örgütünün gerçek hikayesini anlatıyor. Adnan Oktar ve kediciklerini(şu kelimeyi her söylediğimde midem bulanıyor ama yorum boyunca kullanmak zorundayım maalesef) çoğunuz biliyorsunuzdur. Adnan Oktar karşısına hepsi birbirine benzeyen, botokslu, aşırı makyajlı, robot haline gelmiş onlarca kadın alıp sözde "Dini sohbet" programlar yapar. Ve bu programlar kediciklerin Adnan Oktar'ı abartılı bir şekilde övmesiyle başlar. Bu görüntüleri hepimiz bir kez olsun izlemişizdir. Ve işin iç yüzünü bilmeden gülüp geçmişizdir. Ama bu iğrenç örgütün aslında neler karıştırdığını öğrenince şok oldum. 18 yaşında genç bir kiz olarak izlerken çok kötü oldum. Sinirlendim, öfkelendim, üzüldüm... Benden de küçük kızların başına neler geldiği öğrenince dayanamadım.
Olayları en başından özetleyerek anlatayım. Bu örgüt 80-90'lı yıllarda kurulmuş ve yıllarca yapılan operasyonlara rağmen yıkılamamış bir örgüt. Adnan Oktar dini kullanarak insanları kandıran, çıkarı için herkesin yanında olabilen bi insan. Ve de kendini mesih diye tanıtan bir insan. Bazi ayetleri kendince yorumlayıp kendinin mesih olduğunu kanıtlamaya çalışan bir insan. Bu sözleriyle de birçok kişi etkileyebilmiş. Örgüt tahmin ettiğinizden çok daha karışık ve kalabalık bir örgüt. Her iş için ayrılmış insanlar var. Bu belgeselde üzerinde en çok durulan ve benim de en çok etkilendiğim kısım kızları bu örgüte getiren topluluk. "Avcı Kurt" bu topluluğun başı ise Avcı Bora. Sözde iş adamı, zengin, saygın sanılan Bora. Kızları kandırıp kendine aşık edip sonra satan Bora. Bu kandırma işi o kadar profesyonel ki izlerken ağzım açık kaldı. Bora ve birkaç kişi İstanbul'daki İzmir'deki meşhur avmlerde kız avcılığı yapıyorlar. Gözlerine kestirdikleri kızı önce gözlemleyip sonra yanlarına yaklaşıyorlar. Böyle ayda 50 kızı kandırıyorlar. Başta iyi bir izlenim verip istediğiniz erkek karakterine bürünüyorlar. Sonra samimiyet ilerleyince işler cinselliğe giriyor. Sizin beyninizi yıkıyorlar. Ve de zorla istismar... Hem de birkaç kişi tarafından. Belgeselde geçen bilgiye göre 24 saatte 20 erkekle beraber olan kadınlar varmış. Bunu hazmetmek gerçekten çok zor. Hani insan düşünüyor bu kızlar salak mı? Nasıl kanıyor? Neden karşı koymuyor? Öncelikle bu kızlar daha çok küçük. Hayat tecrübeleri çok az. Başta sadece saf duygularla aşık oluyorlar. Sonra istismara uğrayıp tehdit ediliyorlar. Genç bir kızın bunlarla baş edebilmesi çok zor. Belgeselde dava dosyasında kanıt olarak kullanılan ses kayıtları da vardı. Bunlari canlı canlı duymak çok daha zor. Bir de o iğrenç insan Bora'nın sözde savunması var. Hala kendini savunmasını aklım almıyor ya. Diyor ki "Bu kızlar okumuş kızlar buna mı kanacak?" Evet kanıyorlar çünkü siz bu kızların beynini yıkıyorsunuz. Siz onlari insanlıktan çıkarmışsınız ya. Hala inkar ediyor bi de gerizekalı.
Belgeselde kedicik olarak adlandırdığımız bir genç kızın anlattıkları beni en çok etkileyen yerler oldu.
Bu kızlar bunları yaşadıktan sonra Adnan Oktar'ın kocası olmak için o büyük malikaneye gidiyorlar en son. Ve oraya girdikleri zaman da hayatları tamamen bitiyor. Belgeseldeki kız şey demişti. O evde bizi insanlıktan çıkarıyorlar. "Dudaklarımızı şişirip, kaşlarımızı kazıyorlar, bizi açık saçık giydirip kedicik haline getiriyorlar." Sonra da o bildiğimiz saçma sapan programlara çıkıyorlar. Orda Adnan Oktar'ın yaptığı esprilere gülmezlerse veya onu övmezlerse reklam aralarında şiddete uğruyorlarmış. Ve de bir sürü istismar yeniden. Bu evden kaçıp kurtulmak da kolay değilmiş. Hatta imkansızmış. Zaten o kızların beyni yeterince yıkanmış.
Bunları yazarken bile çok kötü oluyorum. Yüzlerce kızın başına gelmiş bu şeyler. Ayrıca bunlar sadece bir kısmı. İnsan dinlemeye dayanamıyor. Ama gencecik kızlar hepsini her gün yaşamış. Hem de ne uğruna mı? Sözde kendini mesih sanan bi delinin kendi cinsel doyumsuzluğunu gidermesi uğruna. İğrenç bir insan. İğrenç bir örgüt. Bu örgüt üyelerinin yakalanmasını sağlayan başta emniyet müdürü Furkan Sezer olmak üzere tüm polislere teşekkür ediyorum. Adnan Oktar ve Bora'ya 10 bin yıl veren hakime de teşekkür ediyorum. Evet bu örgüt çökertilmiş olabilir. Evet örgüt üyelerinin çoğu büyük cezalar almış olabilir ama hiç kimse bu genç kızların yaşadıklarının hesabını veremeyecek. Onların gençliği yeniden gelmeyecek. Yaşadıkları travmalar geçmeyecek. Herkesin kedicik diye dalga geçtiği kızlar belki de bir daha eski yaşamlarına dönemeyecek.
Bugün izlediğim bu belgesel beni çok etkiledi. İnsanlara güvenimi yerle bir etti. Bir gün benimle tanışmak isteyen bir insana asla saf duygularla yaklaşamiyacağim. Bilmiyorum bu konu hakkında daha da fazla konuşmak isterdim ama bi yerden sonra kelimeler kifayetsiz oluyor.