Semtim Etiler Nişantaşı
Evim minimalist
Kocam da inşallah feminist
Feminist derken yani
Beyaz çorap bıyık filan sanki
Baba sen karışma
Al ideal erkek reçetem burda...
Jeneriği için başladığım mükemmel ötesi dizi. Friends, Himym, Modern Family falan filan hepsi yalan. Kalkın…devamıSemtim Etiler Nişantaşı
Evim minimalist
Kocam da inşallah feminist
Feminist derken yani
Beyaz çorap bıyık filan sanki
Baba sen karışma
Al ideal erkek reçetem burda...
Jeneriği için başladığım mükemmel ötesi dizi. Friends, Himym, Modern Family falan filan hepsi yalan. Kalkın ayağa büyüğünüz geldi.
Daha ben doğmadan önce başlayan bu diziyi internette falan oldukça sık görüyordum. Ama Gülse Birsel dizilerine karşı çok önyargılı biri olduğum için hiç başlamadım. Küçükken Yalan Dünyayı izlediğimi ve sevmediğimi hatırlıyorum. O nasıl etki yarattiysa artık. Her neyse geçen jeneriği aklıma takılmıştı. Açıp dinliyordum. Sonra ani bi kararlar ilk bölümü açtım. 10 dakika falan izliyip kapatacaktım ama hiç tahmin ettiğim gibi olmadı. Diziyi aşırı sevdim ve 8. bölüme geldim.
Öncelikle Gülse ablacım senden çok özür diliyorum. Hiç tahmin ettiğim gibi çıkmadın. Kalemini o kadar çok sevdim ki. Ahh ahhh ön yargı çok kötü bir şey.
Gülse Birsel'in canlandırdığı Aslı karakterinde kendimi buldum. Aslı benim olmak istediğim kişi. Bi yandan da olduğum kişi aslında. Ailesi, yaşadığı baskı... Bir kadın olarak iş hayatında, aile hayatında, sosyal hayatında yaşadığı zorluklar çoğumuzun başına geliyor. Neredeyse 30 yaşına gelmesine rağmen hala ailesiyle yaşadığı için onlardan izin almak zorunda kalması. Ama aslında özgürlüğüne düşkün bir insan olması. Abisine çok iyi davranılırken ona yapılan haksızlıklar. Sen ben misin Aslı? Aşk hayatı bile ben bu kızın. Diziyi bu kadar çok sevmemdeki neden kendimden çok fazla parça bulmam sanırım. Yukarda şey demiştim. Yabancı sitcomlara göre daha güzel bir dizi. Sitcom izlemeyi severim. Ve bilindik çoğu sitcomu da izledim. Ama gerek kültür farki gerek dil farkı olsun espirileri belli bi yere kadar anlıyorum. Ve çok fazla empati yapamıyorum. Ama Avrupa Yakası bizden bi dizi olduğu için diğer sitcomlardan daha çok sevdim. 2000'ler başında genç olmayı o kadar çok istedim ki. Kıyafetler, saçlar, makyajlar... Ahh hepsi çok güzel. Fatoş'un saçlarına taktığı mükemmel tokalar, Selin'in etekleri, Şehsu'nun kazakları. Hepsi benim olsa keşke dedim.
Ve o ofis ortamında onlarla beraber dedikodu yapmak istiyorummmm. Şöyle köşeye bi yere tabure çekiyim yeter bana. Getir götürünüzü bile yaparım. Beni de alınnn.
Şu anlık dizideki bütün karakterleri aşırı sevdim. İffet ve Tahsin'i izlerken sanki tiyatrodaymiş gibi hissediyorum kendimi. İki usta oyuncunun uyumu mükemmel. Volkan karakteri de efsane. Ata Demirer her role girmiş dizi boyunca. Favorim ses yarışmasına katılırken ki hali. Fatoş, Yaprak, Selin üçlüsü de favorim. Aslı ile arkadaşlıklari çok güzel. Çok kıskandım valla. Cem karakteri... Ahhh Cem, Aslı ile olan sahnelerinizde sanki kendim konuşuyormuş gibi heyacanlanıyorum. Keşke ileriki bölümlerde de böyle olsan. Ama yorumlarda yediğim spoilera göre Cem ilerde bozuyormuş. Şehsu ve Selin gidiyormuş. Gaffur, Burhan, Tanrıverdi gibi çocuğumuzun bildiği meşhur karakterler geliyormuş. Ama ben dizinin hep böyle kalmasını isterdim. İlk sezon kadrosu çok daha iyi. Belki diğer karakterler geldiğinde daha komik olabilir ama bu tadı vereceğini sanmıyorum. Şuan ki dostluk daha güzel bence. Ve de Cem ve Aslı'nın bu halinin ilerde bozulacağını bilmek üzüyor beni.
İzlediğim 8 bölümcüğe bu kadar uzun yorum yaptım. 5 sezonu izlesem ne yazardım acaba. Dizi hakkında yorum yapmamın sebebi diziyi çok sevdim ve bitirmeyi bekleyemedim. Zaten yakin zamanda da bitireceğimi sanmıyorum. Günlük bir bölüm izlesem yeter. Belki diziyi izledikçe görüşlerim değişirse yeni yorum atarım.
Web yapım aşamasındadır.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
Semtim Etiler Nişantaşı
Evim minimalist
Kocam da inşallah feminist
Feminist derken yani
Beyaz çorap bıyık filan sanki
Baba sen karışma
Al ideal erkek reçetem burda...
Jeneriği için başladığım mükemmel ötesi dizi. Friends, Himym, Modern Family falan filan hepsi yalan. Kalkın…devamı
Selam selam ben geldim. Bu aralar Raf'a çok yorum atmıyordum. Bi göz gezdirip geri çıkıyordum. Ama arkadaşlar bu dizi bambaşka bir şey. Her ne kadar bu aralar kendimi çok kötü hissetsem de hiçbir şey yok gibi yorum aticam. Bu arada…devamıSelam selam ben geldim. Bu aralar Raf'a çok yorum atmıyordum. Bi göz gezdirip geri çıkıyordum. Ama arkadaşlar bu dizi bambaşka bir şey. Her ne kadar bu aralar kendimi çok kötü hissetsem de hiçbir şey yok gibi yorum aticam. Bu arada Raf'ta yine bi olaylar olmuş ve ben yine kaçırmışım, üzüldüm. Birileri lgbt olmuş, birileri veda ediyordu falan. Neyse öğrencem hepsini.
Diziyi bitirdiğim için çok mutsuzum. Çok güzeldi. Çok çok güzeldi. En sevdiğim animasyon budur artık. Bakın Rick and Morty benim için aşılmaz bir seviyeydi ama sanırım bu animasyonu Rick and Morty'den bile daha çok seviyorum. Ya tam bütün karakterlerle bağ kurmuşken bitti dizi. Yeni sezon ne zaman gelecek onu da bilmiyorum. En yakın arkadaşım üniversite için şehir dışına gitmiş gibi hissediyorum.
Bu kadar çok övdüm. Biraz nedenini de yazayım. Şimdi dizi başlarda biraz saçma başlıyor. Absürt komedi mi, aksiyon mu anlam veremedim. Karakterleri de birkaç bölüm boyunca çözemedim. Başta hepsi bir soğuk geldi. Hatta Keyleth hariç hiçbirini sevmedim. Ama dizideki ilişkiler o kadar gerçekçi ki. Karakterlerin hikayelerinin işleyişlerini çok beğendim. Her bölümde onları tanıdıkça daha çok seviyoruz. Ve her geçen bölüm arkadaşlıklarının da nasıl ilerlediğini görüyoruz. Gerçek bi arkadaşlık hikayesi diyebilirim. Onun dışında birkaç aşk da var. Ama tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi yavaş yavaş ve oldukça doğal ilerliyor. Dizide en sevdiğim şey ilişkiler oldu bu yüzden. Her şey çok gerçekçiydi. Ama dizideki tek gerçekçi kısım burası. Bundan sonrası hayal dünyanızı aşıyor arkadaşlar. Dizide her türlü varlık var. Vampir sevenler buraya, büyücü sevenler buraya, ejderha sevenler buraya, dev sevenler buraya... Herkes gelebilir arkadaşlar. Osmanlı gibi her türlü miletten insan var burda.
Dizi yukarda da dediğim gibi komedi ve aksiyonu harmanlanmış. Mesala bi savaş olduğu zaman Vox Machina'nın farkını o saçmalıkları ve uyumsuzluklarindan anliyorsunuz. Bu yüzden izlerken hiç sıkılmadım. Her ne kadar hemen bitirmeyeyim yavaş yavaş izleyeyim desem de 2 günde bitti. Özellikle 2. sezonunu daha çok sevdim. Nolurrr 3. sezonu da atinnnn.
Dizinin efektlerinden bahsetmeyi unutmuşum. Dizideki görsel efektler oldukça renkliydi. İzlerken gözleriniz bayram ediyor.
Sanırım bu dizi Critical Role adlı YouTube kanalında birkaç seslendirmenin bir rol yapma oyununu oynadığı bi oyundan esinlenmiş. Hatta direk o oyunun dizisi işte. Seslendirmenler de aynı. Ama ben bu oyun olayını anlayamadım. Kısıtlı İngilizcemle biraz izleyeyim dedim yine bir şey anlamadım. Taa 8 yıl önce çekmişler bu arada. Vox Machina da ilk sezonmuş. Belki diğer sezonların dizisi de çıkar.
Son olarak buraya kadar gelen mükemmel insanlara mükemmel bir şarkı öneriyorum. Dizide çalan ve 45 saniye olan mükemmel bir parça.
Makin' My Way(End Credits) bakin end credits versiyonunu dinleyin ama çok güzelllll.
Amazon'da ne izlesem diye gezinirken karşıma bu dizi ve Vampire Diaries çıktı. Vampire Dairies'ın kaçıncı sezonunda olduğumu unuttuğum için bari bu animasyonu izleyeyim dedim. The Boys'un böyle bir yapımı olduğunu bilmiyordum. The Boys izlemeyi özlemiştim. O yüzden iyi geldi. Her…devamıAmazon'da ne izlesem diye gezinirken karşıma bu dizi ve Vampire Diaries çıktı. Vampire Dairies'ın kaçıncı sezonunda olduğumu unuttuğum için bari bu animasyonu izleyeyim dedim. The Boys'un böyle bir yapımı olduğunu bilmiyordum. The Boys izlemeyi özlemiştim. O yüzden iyi geldi. Her biri 13-14 dakikadan oluşan 7 bölümlük bir animasyon. Ve her bölüm birbirinden farklı. Ciddi anlamda farklı. Her animasyonun çizim tekniği bambaşka. Hepsini tek tek izlemek bir görsel şölen yarattı.(Kanları saymazsak)
Normalde diziyi daha çocuklara yönelik bir şey sanmıştım. +18 yazısını görmemiştim. Ama birkaç bölüm ilerdedikçe bildiğimiz The Boys evreni olduğunu anladım. Yine kan, dehşet ve bol bol kafa patlatma var. Cinsellik, çıplaklık, uyuşturucu falan hiç girmiyorum oralara.
Ama oldukça eğlendiğim ve izlerken zevk aldığım bir animasyon oldu. The Boys oyuncularının da kendi karakterlerini seslendirmesi ayrı güzeldi.
Bölümler hakkında tek tek yorum yapmayı düşünüyorum.
1. Bölüm: Lazer Bebek Gezintide
Çok tatlı bir bölümdü. Hatta en sevdiğim 2. bölüm diyebilirim. Kendimi Tom ve Jerry izler gibi hissettim. Daha çok çizgi film tadında bir çizimi vardı. Ayrıca hikayesi de çok güzeldi.
2. Bölüm: İsmi çok uzun erindim yazmaya
Farklı süper kahramanlarin ailelerini bulup öldürmelerini izliyoruz. Çizim tekniğini en sevdiğim animasyon buydu. Nedeni Rick and Morty'e çok benzemesi. Hatta Justin Roiland bir karakteri seslendiriyor. Sesini duyunca aşırı mutlu oldum. Kendi kendime dedim ki "Ayni Morty'nin sesine benziyor bu." Ve evet Morty'nin sesiymiş çünkü hahaahah
Çizim tekniği falan güzeldi ama hikayesi sıkıcı geldi. Biraz Rick and Morty tadı var ama The Boys evrenine benzemiyordu.
3. Bölüm:Torbacınız Benim
Ahhh Butcher'ım üzümlü kekim var bu bölümde. Bir yakışıklı çizmişler ki bi de. Ama seslendiren kişi Karl Urban değildi. Buna çok üzüldüm. Ama seslendiren kişi de fena değildi. Yine aynı aksan, aynı ses tonu, ayni ego vardı o seste. Bu bölümde de Butcher'ın yine süper kahramanları öldürmeye çalışmasını izliyoruz. Fena bi bölüm değildi.
4. Bölüm:3D'deki Boyd
Vermek istediği mesaj bakımından en iyi bölümdü. Gerçekten düşününce çok anlamlıydı. Sondaki ters köşe de ayrı güzeldi. Bu bölüm hakkında spoi vermek istemiyorum gidin izleyin.
5. Bölüm: Sıkı Dostlar
Bu bölümü izlerken kahkaha attım. Çok saçmaydı. Özel gücü boklarla konuşup yönetmek olan bir kızı izliyoruz. Hayatımda gördüğüm en boktan bölümdü hahaahahsh
Ama bu bölümün çizim tekniği çok tatlıydı. Kendime anime izler gibi hissettim. Özellikle tuvaletin bu kadar harika olması ayrı saçma. Renkler, çizimler o kadar güzeldi ki.
6. Bölüm:Nübyeli Nübyeliye Karşı
En sevmediğim bölüm olabilir. Yorum yapma isteği bile gelmedi. Direk geçiyorum.
7. Bölüm:John ve SunHee
Çok küçükken Yumurcak TV'de bi anime vardı. İzlerken insan huzurla doluyordu. Ve hep o evrende yaşamak isterdim. Hatta annem onları taklit ettiğimi falan söylerdi. Bu bölümü izlerken o hissi yeniden yaşadım. Çizimler çok güzeldi. Çok huzur vericiydi.(Savaş kısımlarını saymazsak). Anime izlemeyi sevmiyorum derdim ama çizim tekniğini en sevdiğim bölümün anime olması her neyse.
8. Bölüm: Bir artı bir iki eder
Gelelim en sevdiğim bölüme. Çünkü bu bölümde Homelander var. Ve seslendiren kişi Antony Star. O yüzden konusu ne olursa olsun en sevdiğim bu olurdu. Ama konusu da güzeldi gerçekten. Homelander'ın Seven'a ilk katıldığı zamanları izliyoruz ve Black Noir ile arasındaki ilişkinin nasıl geliştiğini görüyoruz. Black Noir seni hala çözemedim ama neyse.
Homelander'ın kendi içindeki çatışması ve başlarda sadece yardım etmeye çalışan iyi bir insan olması beni şaşırttı. Sonradan nasıl birine dönüştüğünü görünce insan anlam veremiyor.
Kısacası güzel bir animasyondu. Kısa bir zamanınızı ayırıp bakın derim. İyi seyirler.
Geçenlerde bu aralar hiç kitap okuyamadığımı fark ettim. Başladığım her kitabın yarısına kadar gelip bırakıyorum. Kitaplığımdaki kitapların çoğu bu durumda. Bazılarını unuttuğum için baştan başlamam gerekiyor. Ama okuduğum yerleri bir daha okumaya erindiğim için kitap okumayı bıraktım. Ayda bir kitabı…devamıGeçenlerde bu aralar hiç kitap okuyamadığımı fark ettim. Başladığım her kitabın yarısına kadar gelip bırakıyorum. Kitaplığımdaki kitapların çoğu bu durumda. Bazılarını unuttuğum için baştan başlamam gerekiyor. Ama okuduğum yerleri bir daha okumaya erindiğim için kitap okumayı bıraktım. Ayda bir kitabı anca bitirir hale gelmişim. Bu durum canımı fazla sıktı. Bari dedim boş ve beni sıkmayacak bir kitap okuyayım da gerisi gelsin. Pdf kitap ararken bunu buldum. Birkaç kere çıkmıştı karşıma. Baktım güzel bir konusu var başlayayım dedim. Dün gece başlayıp az önce bitirdim. Ahh Yağmur şu azmi derslerine göstersen şuan başka yerlerdeydin de neyse.
Gelelim kitaba. Arkadaşlar ben bu kitabı okurken sinir krizi geçirdim. Çünkü bizim ana karakterimiz MAL. Bildiğiniz mal. 20 yaşında olmasına rağmen 5 yaşında çocukmuş gibi davranan, bencil, kötü, asalak bir şey. Ama birisi buna kötülük yapınca "bla bla.." başlıyor konuşmaya. Bir de bu kız konuşmayı bilmiyor. Çocuk gibi her şeyi ağlayarak ve bağırarak elde edeceğini sanıyor. İşine geldiği zaman ben böyle şeyler yaşadım diye edebiyata başlıyor. Ama başka biri bunu yaşayınca banane diyor. Hayatımda okuduğum en gıcık karakterdi. Sinir krizi geçirip tableti duvardan duvara atmamak için kendimi zor tuttum. Bi de erkek karakteri duyun. O da ayrı mal. Gizemli, yakışıklı, zeki, az konuşan, çok bilmiş, herkese emir veren kasıntı bir tip. Ya bildiğimiz yaz dizisi başrollerini alıp kitabına eklemiş yazar. Kızımız bir de sakar biliyor musunuz? Sürekli yere düşüyor. Ne kadar şaşırdık de mi? Size çok şaşıracağinız bir şey daha söyleyeyim kızımız ve oğlanımız kedi köpek gibi birbirini yiyor."EN BÜYÜK AŞKLAR KAVGAYLA BAŞLARMIŞ" Hayir kardeşim hayirrrr. Kavgayla falan başlamaz. Anlayışla, saygıla, sevgiyle başlar aşk. Böyle saçma bir şey değildir aşk. Bu karakterler ilk kitap boyunca kavga edecek ikinci kitapta da sevgili olurlar kesin. Okuduğumdan değil, biliyorum bu işlerin raconu böyledir çünkü. Kızımız asla ona iyi davranan birine aşık olmaz gider nerde dağ öküzü var onu bulur.Ya ablacım, canım yazarcım bu kadar güzel bir konuyu nasıl bu kadar kötü işleyebilirsin ki. Keşke bu fikri gelip bana söyleseydi yazar ben tanıdık birilerini ayarlar daha güzelini yazdırırdım. Tamam şaka yapıyorum. Kitabı okurken dedim ki bu diyalogları acaba bir ergen mi yazmış. Çünkü 18 yaşında olmama rağmen bazi yerleri okurken aşırı utandim. Koskaca insan bu karakterler niye ergen gibi konuşuyor hepsi dedim. İnternetten yazarı arattım ve 4 çocuk annesi bir abla ile karşılaşınca şok oldum. Acaba bazı yerleri çocukları mı yazmış?
Bu arada konu konu diyorum ama konuyu anlatmayı unutmuşum. Hemen kısa özet geçiyorum. Kafadan çatlak bir katil yetimhanedeki 30 çocuğu damgaliyor. Sonra bunlar büyüyüp yetişkin olunca hepsini öldürmeye başlıyor. Bu damgalılar(kendi deyimleriyle Yarasalar) bir tesiste toplanıp ajanlar tarafından eğitiliyor ki katil geldiğinde kendilerini savunabilsinler. Bizim mal kız bir de katile öcü diyor. Ben diyorum bu kız 5 yaşında diye.
Kitap ilerleyen sayfalarda biraz daha okunabilir hale geliyor. Daha doğrusu kızımız çekilebilir bir hale geliyor. O yüzden son 200 sayfasını daha hızlı okuyup bitirdim ve bu kadar laf ettiğim kitabın da 2. kitabına başladım. Tükürdüğünüzü yalamakta benim gibi olun arkadaşlar.
Ben gece gece bunu izledikten sonra uyuyamam bari buraya yorum atayım.
Bu aralar Raf'ta sürekli karşıma çıkan filmdi. İzlemeden önce konusunu daha farklı bir şey sanmıştım. Birkaç kişi birileri tarafından yüksek bir tepeye çıkarılmış hayatta olan kazanır tarzı bir şey…devamıBen gece gece bunu izledikten sonra uyuyamam bari buraya yorum atayım.
Bu aralar Raf'ta sürekli karşıma çıkan filmdi. İzlemeden önce konusunu daha farklı bir şey sanmıştım. Birkaç kişi birileri tarafından yüksek bir tepeye çıkarılmış hayatta olan kazanır tarzı bir şey diye düşünmüştüm. Bu arada bu çıkarımı kapak resminden yaptım. Konusunu veya hakkında yorum okumadan çat diye açıp izledim 2 saat önce.
Konusu da şöyleymiş. Bu iki salak arkadaş "SALAK" olduğu için bu yüksek kuleye çıkıyorlar çünkü canlarına susamışlar. Evde rahat rahat oturmak varken en acılı nasıl ölürüz acaba diye yol seçmişler kendilerine. Neyse bu iki akılsız çıkıyor kulenin tepesine ama geri inemiyor. Çünkü merdiven kopuyor. Biz de bu iki arkadaşın hayatta kalma macerasını izliyoruz. Film tek mekan ve 2 karakterden oluşmasına rağmen hiç sıkmadan izletiyor. 2 saat boyunca gerim gerim gerilerek ne olacak diye bekliyorsunuz. Daha iyi hayatta kalma filmeri izlemişimdir ama bu film de kesinlikle başarılıydı. Ve hakkettiği ilgi ve imdb'yi alamamış. Belki bazı görsel efektlerden dolayı puan kırmış olabilirler. Ama adamların elinden bu kadarı gelmiş ne yapalım.
SPOİLER
Filmin sonunda asla ters köşe yemeyi beklemiyordum. Hunter'in ölmesi baya baya yıktı beni. Oysa Hunter'ı daha çok sevmiştim. Cesur bir kızdı. Her şeyin Becky'nin hayali olması şoka uğrattı beni bi. Bir de artık yeni bir fobim var: Akbaba. Zaten kuşlardan korkuyordum artık daha çok korkacağım.
Sonda Becky'nin telefonu Hunter'ı içine koyması iğrençti ve cesaret gerektiren bir şeydi. Ben böyle bir şey yaşasam yemişim kulesini diye atlardım en tepeden. Bazen hayatta kalma filmerinde insanların yaşamayı ne kadar çok sevdiğini görüp şaşırıyorum. Neyse büyük konuşmayayım. Belki bir gün 2000 metre tepede bi yerde uyanırım.
Son olarak film, gerilim korku türünde diye çok tereddütlüydüm. Çünkü korkak biriyim. Ama başlarında gerilim dozundaydı ve gece uyuyabileceğimi düşünüyordum ama sonra Hunter'ı ölü bir şekilde görünce "Evet sabaha kadar ayaktayım." dedim. Umarım uyurum. İyi geceler.
Sinemaya gitmeyeli yıllar yıllar olmuştu. Az önce hesapladım 5 yıl olmuş. Ortaokul son sınıfta kuzenlerimle saçma sapan bir Youtuber'ın saçma sapan bir filmine gitmiştik en son. Sinemaya gitmememin nedeni film izlemeyi sevmemem falan değil. Gidecek hiç kimsemin olmaması. Ve tek…devamıSinemaya gitmeyeli yıllar yıllar olmuştu. Az önce hesapladım 5 yıl olmuş. Ortaokul son sınıfta kuzenlerimle saçma sapan bir Youtuber'ın saçma sapan bir filmine gitmiştik en son. Sinemaya gitmememin nedeni film izlemeyi sevmemem falan değil. Gidecek hiç kimsemin olmaması. Ve tek başıma gidemeyecek kadar da anksiyetemin olması. Bu yüzden filmleri evde tek başıma küçücük telefonumdan kısıtlı imkanlarla izliyorum. Bu aralar rütbe atladım ve tablete geçtim.
Her neyse bu film çıktığından beri abimin her gün başının etini yiyordum "Benimle bu filme gellll!" diye. Beni duymamazlıktan geliyordu ta ki düne kadar. Sırf bi arkadaşı kardeşiyle bu filme gitmiş diye "Gel biz de gidelim." dedi. Bazen erkekleri( özellikle abi olanlarını) anlayamıyorum. Bugün de bileti ve yiyecekleri abime kitleyip gittik sinemaya. Giderken de ben umarım altyazılıdır diye dua ediyordum abim de umarım dublajlıdır diye. Evet abimin film zevki yok. Neyse benim duam kabul oldu arkadaşlar. Malum çok iyi bir insanım. Filmi altyazılı izledik 10 kişiyle falan. Mükemmel memleketimin de film zevki yok.
Filmin ilk yarım saati zaman kavramını çözmeye çalışmamla geçti. Filmlerde en zorlandığım kısım geçmiş ve gelecek kavramları. Bazen beynim yetmiyor neyin ne zaman olduğuna. Neyin ne zaman olduğunu anladım derken birbirinden karışık bir sürü karakter filme dahil oldu ve beynim bir sürede onları anlamaya zorlandı. Bu arada filmin konusunu bilmeyerek gittim. Sadece filme gitmeden önce(Cem'le bi alakası yok :)) Halit'in yorumunu gözden geçirdim ve öyle gittim. Aklımda da sadece patlama ve kürsü sahnelerinin çok iyi olduğu kalmış. Abim de film 2. Dünya Savaşı'yla ilgili diyince atom bombası olduğunu anlamam zor olmadı. Bu arada Halit'in dediği gibi patlama sahnesi gerçekten güzeldi. Ama tam patlama olduğunda ara vermek nedir? Siz hayatınızda film izlemediniz mi arkadaşlarrrrr!!??? Adrenalin tam yükselmişken pat diye filmi kesmek nedir? Tuvalete bile gidemedim zaten patlamayı kaçırcam diye. Bütün adrenalinim de düştü hem. Yine de patlama sesinden korkmadığım anlamına gelmez bu. Sesler ve müzikler çok etkileyiciydi. Sırf bu yüzden sinemada izlenmesi gereken bir film. Evde A-101'den aldığınız teki bozuk kulaklıkla izlenmez. Bütün seyir zevki kaçar sıkılır ve Instagram reels izlemeye başlarsınız. Evett çünkü film sıkıcıydı. Özellikle ilk kısmı. Zaten fizikten zerre anlamıyorum bi ara Heisenberg ile Lavosier'i karıştırdım o kimyaci değil miydi ne işi var burda diyorum. Sonradan fizik kitabında gördüğüm aklıma geldi ama nerde gördüğümü hatırlayamadım. Fizik bilmediğim için bazı sahnelerde altyazılar ile bakıştik sadece.Patlamadan sonra olaylar hızlı bir şekilde ilerledi ama patlamaya kadar bazı sahnelerde aşırı sıkıldım. Öndeki 7 yaşındaki çocukla pubg oynamaya gidecektim en son.
Bu arada filmde sevişme sahnesi olduğunu bilmiyordum. Sevmişme sahnelerinde bitmiş mısırımdan mısır alma taklidi yaparak ilgilenmiyormuş gibi davrandım. Sonra baktım önümdeki kadin 5-6 yaşındaki iki çocuğuyla gelmiş. Dedim ki "Onlar utanmıyor ben mi utancam?" Evet bu arada kadın çocuklarıyla gelmiş biri ilkokula falan gidiyordur, diğeri de anaokuluna anca. Küçük çocuk altyazıları bile okuyamıyordu. Zaten film izlemeye değil de yemek yemeye gelmiş gibilerdi. 3 kişi 10 paket mısır yemiştir. Ben bile gelirken A-101'den en ucuz mısırı aldım. Ahh ahhh . Offf aşırı boş yapmışım şuan farkettim. Çenem çok düşmüş. Film hakkında konuşayım bari. Film nasıldı? Açıkçası ya salak olduğum için filmi pek çözemedim ya da film pek başarılı değildi ve beni sıktı. Patlama sahnesi ve Clian Murphy'nin dışında etkilendiğim pek bir şey olmadı. İzlerken şey düşünüyorum Inception'u izlerken anlamıştım yönetmenler aynı demek ki sorun bende değil. Ha bir de son sahnelerde Oppenheimer ve Strauss arasındaki çekişmeler de heyacanlıydı ama karışıktı. Nolan yine kendi tekniğini kullanmış ama bence bi tarih filmi için olmamış bu.
Clian Murphy dışında diğer oyunculuklar da çok iyiydi. Çok bir repliği olmayan neredeyse figüran sayılacak rolleri bile iyi oyuncular oynamış. Rami Malek, Jack Quaid, Florence Pugh, Matt Damon hepsi çok iyiydi benim gözümde. Özellikle Robert Downey Jr. beni çok şaşırttı. Onu farklı bir rolde görmek ve gayet başarılı bir şekilde görmek... Marvel dışında başka filmlerde de oynaması gerek artık.
Son olarak filmin konusu olan atom bombası hakkında konuşmak istiyorum. Film Amerikan yapımı bi film olduğu için yine kendi "tarihini" övmeye çalışmış. Oppenheimer'ı bize sevdirmeye mi çalışmış yoksa gerçekleri mi göstermek istemiş bilemem. Ama asla yaptıkları şeyin masum tarafı yok. Bu hikayeyi Japonlar tarafından çok dinledik. Bir de diğer taraftan dinlersek ne olur diye düşündüm filmi izlerken. Belki de bilim adamları sadece "iyi bir şey" yapmak istemişlerdi. Ama hiç sanmıyorum. Onlar büyük bir silah üretti. Ve tarih onlari iyi bir şekilde anmayacak. Çoğu bilim insanı ve siyasetçi hiç de masum değil.
Uzun zaman sonra ilk sinema deneyimim olduğu için filmi bir tık daha sevdim. Patlama ve kürsü sahneleri, oyunculuklar bir de yönetmenin Nolan olması yüzünden 8/10'lik bir filmdi benim için.
"Vanitas vanitatum sed omnia vanitas." Yani "Nafilenin nafilesi, her şey nafile"
Sırf Kaan Boşnak'ın bestelediği Şeyhim Beni Yetmişlere Işınla ve Deplasmanda Plasebo şarkılarından dolayı aldığım kitap. Eee biraz da yazarının Murat Menteş olmasının da etkisi var.
Şiir kitaplarını sevmem ama…devamı"Vanitas vanitatum sed omnia vanitas." Yani "Nafilenin nafilesi, her şey nafile"
Sırf Kaan Boşnak'ın bestelediği Şeyhim Beni Yetmişlere Işınla ve Deplasmanda Plasebo şarkılarından dolayı aldığım kitap. Eee biraz da yazarının Murat Menteş olmasının da etkisi var.
Şiir kitaplarını sevmem ama söz konusu Murat Menteş olunca kitap klasik bir şiir kitabı olmaktan çıkıyor. Menteş'in kelimelerle yaptığı oyunları anlamak gibi bir şey bu kitabı okumak. Romanlarında bile kafiyeli ve lirik bir anlatım kullanan kişinin şiir kitabı nasıl olur diye merak ediyor insan. Bir de Fink'i seci sanatıyla yazmıştı. Ben Fink'i pek beğenmemiştim ama. Yine de 300 sayfa boyunca bunu yapmak zor iş olsa gerek, hakkını yemem Menteş'ciğimin. Benim beğenmediğim kısım seciyi bu kitapta kullanmasıydı. Zaten birbirinden kopuk anılar anlatıyor, olayları anlamakta biraz zorlanmıştım ve sıkılmıştım. Bu yüzden yarım bıraktım kitabı. Fink yorumuna döndü bu gönderi. Hemen toparlıyorum. Bu büyük beklentilerle aldığım kitabı ilk gün 2 şiir okuyup bıraktım. Bunun ayrı sebepleri var. Burayı da geçelim. Bugün kitaplığımda tozlanmış bu kitabı görünce hemen alıp okudum. Yine bir şiir kitabını tek oturuşta bitirdim. Bir türlü çözemiyorum şu işi. Ne yapayım her gün 1 şiir okuyup ezberlemek, onu romantikleştirmek hiç bana göre değil. Neyse ki Murat Menteş'in şiirleri böyle değil. Diğer şairlerden çok farklı bir tarzı var ve bunu seviyorum. Murat Menteş'i daha önce hiç okumadıysanız bu kitabını alıp onu sevebilirsiniz. Hem kısacık bir kitap hemen biter. Sonra da Dublörün Dilemması-Ruhi Mücerret-Antika Titanik-Fink-Derda Deva Randevu şeklinde ilerleyin arkadaşlar. Afili Harfiye'yi okumayın ama. Çünkü benim almaya param yetmedi. Ben okumadım siz de okumayın. Sonra büyük bir Murat Menteş fanı olduktan sonra yanıma gelin size ödülünüzü vereyim.
Unutmadan ekleyeyim içindeki çizimlerde birbirinden güzeldi. Hepsine hayran kaldım. Murat Yılmaz'ın da eline sağlık. Keşke Raf'a resim ekleme kısmı olsa da sizlerle paylaşabilsem.
Beğendiğim birkaç şiirleri de sizlerle paylaşayım ki daha çok merak edin kitabı.
Deplasmanda plasebo
Allah'ım kaderimde anarşi ve protesto antidepresanlar ve içi boş bir gardırop ne de çok yer kaplıyor mesela Al Pacino yardımın gerekiyor Kadıköy'deyim stop.
Allah'ım kaderim bu sentimental ambargo: Alternatif, referans, potansiyel, salvo yok; sadece klostrofobi, hicran, türbülans ve şok; cariyeler çekilmiş yeraltına cumburlop.
Allah'ım kaderimi sen yazdın sen bilirsin kalbim oyuncak mı ne, ne kolay kırılıyor? "Deplasmandır bu dünya" diyor albino şeyhim plasebo yutturuyor bana depresif doktor.
Allah'ım kaderimden şikayetçi değilim aksine bahtiyarım evrende bana da rol verdiğin için şahsen; Allah'ım bizler senin falsolu kullarınız, n'olur bizden razı ol.
Gencebay'ın şarkısında Allah lafzı geçiyordu ve sen
Favorimdin, bahtımın startı ve finişi; feleğin fevkalbeşer mühimmatı anbean tecelli poligonunda nişanlıyordu bizi.
Gangster parfümü sürünmüştüm; kolumda aristokrat bir Samuray gelini gibi paradoksal [pardon] patolojiktin zırhlarımız birbirine teyellenmişti.
İki kaos finalisti, majör aşka çarpmıştık; Mikail'in avucunda toz olurken yaz, derdim: Vicdan azabı depoladım. Derdin: Zülfikar'la harakiri yapılmaz.
Onbeş yaşındayken biz de kungfu bilirdik. Bîtap kalbe vuran teselli piyangosu... Gözümüz gibi bakarken Türkiye'ye gözümüzden akardı Hazret’Ali uykusu.
Ne var ne yok paylaştık fifti fifti: Stratejik sırlar, masumane buseler, uranyum gibi. Fani dünya şerefine kırk molotofkokteyli!.. Kamu malına zarar vermemiz an meselesi.
Mucizeye tanık olurken dejavu yaşamak
Cismimin ortasında, rendelenmiş bir yürek taşımam gayet normal, çünkü hayat müşterek.
Feleğin bahşişi bu arızalı imtiyaz: Aşk, bedeli ödenir fakat satın alınmaz.
"Cennette çocuklara kim şeker dağıtacak?" sorusunun cevabı senin adındır ancak.
Istırap vaʼdediyor beş yıldızlı çelişki. Dilin kemiği yoktur, kalbin var mıdır sanki?
Kalpte ilerleyen ok, yüreği çınlatan şok âşığın zaafıdır, aşkın kudretinden çok.
Dünya lüks bir yer cicim, Allah'a ısmarladık... İki dirhem cesaret olsa yarım kalmazdık.
Biz böyle çok iyiyiz, her şey tam kararında: Gelinin iskeleti, damadın mezarında.
Şiir mi irrasyonel?
Hayat, Rana'sız manasız. Nedeni medeni halsizlik. Tan yaklaşır manyaklaşırım gelgelelim uzatmaz el matmazel.
Haritada eksik ada Meksika'da da, amigoya eziyet meziyet midir? Fesli mesli nesli her andığında. kedine Medine hurması yedir.
Kim ne derse desin Mercedes'inle tüydün müydü, Nil mil, Sezar mezar viz gelir düş yola, mola verme, son durak ruh âlemi yakalanıp radara, madara olma varmak zor finale, morfin al e mi?
Döndü yerküre Merkür'e: Her şelale melale dökülmüyor artı martılar komple havaya uçuruldu. Amma muamma birikti evrenin göbeğinde.
Yine herkesin zamanında izleyip bitirdiği benim de inadına yıllar sonra izlediğim dizi. Diziyi bir süper kahraman dizisi(Marvel tarzı bir şey) sandığım için izlememiştim. Geçen abim Amazon prime almış ben de verdiğimiz para boşa gitmesin diye Amazon'dan bir şeyler izledim. Bir…devamıYine herkesin zamanında izleyip bitirdiği benim de inadına yıllar sonra izlediğim dizi. Diziyi bir süper kahraman dizisi(Marvel tarzı bir şey) sandığım için izlememiştim. Geçen abim Amazon prime almış ben de verdiğimiz para boşa gitmesin diye Amazon'dan bir şeyler izledim. Bir bölüm de The Boys'a bakayım diye açtığım diziyi 4 günde bitirdim.
İzlediğim her yapımda antikahramanları seven ben için mükemmel bir diziydi. Dizide çok fazla sevdiğim karakter var. Ama Homelander diyince akan sular duruyor. Antony Bey bu nasıl oyunculuktur. Son sezonda bi ayna sahnesi vardı. O kısmı izlerken dedim ki evet oyunculuk budur. Ve evet buna ben karar veriyorum.
Homelander karakterini başka biri canlandırsa belki de bu kadar çok sevilmeyecekti ama Antony Star bu rol için doğmuş. Her mimiği her hareketi çok başarılıydı bence. Oyunculuklardan bahsederken Karl Urban'ı unutmak olmaz. Adam karizmanın kelime anlamı gibi bir şey. Çok farklı bi aurası var. Hele ses tonu. Peki benim dizi yerine sadece oyunculardan bahsetmem. Tamam diziye de geçiyorum.
Diziyi hala izlemediyseniz konusundan bahsedeyim. Marvel gibi süper kahramanların "iyi" insanlar değil de bencil, egoist, cimri hatta kötü oldukları bi evren. Umurlarında olan tek şey para. Ha bi de ün. Kahramanlarımız dizi boyunca bir elin parmağını geçmeyecek kadar iyilik yapmıştır. Kahramanlık yapmak yerine film çekiyorlar, reklam yapıyorlar, eğleniyorlar falan. Böyle bi evrende süper kahramanları öldürmeye çalışan birkaç kişi var bi de.
İzlerken asla taraf tutamadığım nadir dizilerdendi. Bi yanda Butcher, Frenchie(Frenchie'ye aşık olmuş olabilirim bu arada henüz karar vermedim) diğer yanda da koskoca Homelander var. Kimse ölsün istemedim o yüzden diziyi izlerken ama dizi boyunca ne ölümler oldu. Ölüm demişken bunlar nasıl sahneler böyle. Neden balon patlatır gibi kafa patlatıyorsunuz. Ve neden bunlar bu kadar gerçekçi. Şiddet sahnelerinde kanım dondu resmen. Kendimi içimden bunlar gerçek değil diye avutmaya çalışıyorum ama olmuyor. Bi ara gözüm kapalı izledim o sahneleri. Tıp okumayı düşünüyordum, bu dizi sayesinde oturup bi düşündüm ben tıp okuyabilir miyim diye. Buna da henüz karar veremedim ama.
Her neyse dizi 3 sezon boyunca hiç sıkmadan izletti. Deep sahneleri hariç. O elamanın bütün sahnelerini atladım. Hayatımda gördüğüm en boş karakter çünkü. Onun dışında oldukça akıcı ve sürükleyiciydi. Uzun zamandır böyle bi dizi izlememiştim. Yeni sezon da bu yılın sonunda çıkacakmış sanırım. Dört gözle bekliyorum.
"Hakikat, bebeğim; ölümü aydınlatırken hayatı gölgeler."
Sonunda bir kitap yorumuyla geldim. Raf'a yazmayı en çok sevdiğim yazılardan biri kitap yorumları. Hele de sevdiğim bir kitapsa offf sayfalarca yazarım.
Uzun zamandır doğru düzgün kitap okuyamıyordum. Bu kitabı da çok güzel olmasına…devamı"Hakikat, bebeğim; ölümü aydınlatırken hayatı gölgeler."
Sonunda bir kitap yorumuyla geldim. Raf'a yazmayı en çok sevdiğim yazılardan biri kitap yorumları. Hele de sevdiğim bir kitapsa offf sayfalarca yazarım.
Uzun zamandır doğru düzgün kitap okuyamıyordum. Bu kitabı da çok güzel olmasına rağmen biraz uzun bir sürede bitirdim. Neyse bitti ama şimdi gelin kitap hakkında konuşalım.
Önce kitabın son paragrafı ile başlamak istiyorum. Evet çok ironik.
"Devinimin olduğu yerde ışık, ışığın olduğu yerde kaçınılmaz biçimde gölge vardır. Hayat ışıkla mümkünse de, hayatın anlamı gölgelerde saklı durur. Zamanın ölü doğmuş çocuklarını görürsünüz karaltıların içinde. Sözcükler, suskunluklar, şarkılar, ağıtlar, yeminler, ihanetler, kahkahalar, gözyaşlan, sevinçler, hayal kırıklıkları ve yüzler... En çok da yüzler. Neden söz ettiğimi biliyorsunuz. Bütün aşklar küllenir, bütün babalar ölür, bütün hikayeler biter. Birinin yıkıntıların nöbetini tutması gerekir; işte o yüzden, biri hariç, bütün çocuklar büyür.
Gölgesini kaybeden insan, gölgenin kendisine dönüşür."
Bir Alper Kamu kitabı. Ben serinin ilk kitabını okumadan ikinci kitabını okudum. Aslında ilk kitabını geçen ay pdf okumaya başlamıştım ama sonra yarım bırakmışım. Bu kitabı da 2 hafta önce 12 tlye almıştım. Evet bu kadar ucuz görünce dayanamadım ve hemen aldım.
Ama bence ilk kitabını okumadan okursaniz da pek bir şey değişmiyor. Zaten olay bambaşka, karakterleri de okuya okuya çözüyorsunuz. Bi iki yerde ilk kitaba gönderme yapıyor yazar o kadar. O kısımlarda da ilk kitaptan olduğunu açıklıyor.
Bu kitap benim için çok güzeldi . Hem polisiye tarzında olması, biraz post-modernlik, biraz da fantastik olması. Klasik bi Alper Caniguz romani yani. Fantastik ögeler bulunduran toplumcu gerçekçi bir roman. Aslında kitaptaki tek fantastik olay Alper Kamu'nun 5 yaşında olması. Alper 18-20 yaşlarında olsa bu kitapta şaşıracağımız bi kısım olmazdı. Ama böyle olmasi daha güzel olmuş.
Dediğim gibi bir polisiye kitabı ama asla sıradan bir polisiye değil. Alper Canıgüz tarzında bir polisiye. Kitapta önemli 2 olay var. Biri cinayet diğeri de bambaşka bir şey. Ben daha çok cinayet olayına önem vermiştim ve "Katil kim?" diye bekliyordum ama sonu pek de beklediğim gibi olmadı. Yani polisiye olarak tatmin olmadım ama 2. planda kalan ve benim önemsemediğim diğer olay beni o kadar çok şaşırtti ki. Alper Kamu ile beraber baya ters köşe olduk. Biraz da ağladık. Yani ben çok ağladım ama Alper'i bilemeyeceğim. Aslında kitap bütün duyguları yaşatıyor size. Bi gülüyorum bi ağlıyorum.
Bir de çok etkilendiğim bir kısım vardı. Ondan da bahsetmem lazım. Kitapta babası Alper'e bi hikaye anlatıyor. Hikayedeki kız babası ile sinemada film izlerken babası bi anda kayboluyor. Kız arıyor tarıyor, bulamıyor babasını. Bir gün dünyayı boynuzunda taşıyan bi öküze babasının nerede olduğunu soruyor. Öküzde anlatıyor. "Dediğim gibi ben kıpırdayınca yeryüzünde bazı değişiklikler olur Toprak çatlar, kayalar devrilir ve bazen de insanların yaptığı binalar çöker." "Deprem dediğimiz olay; biliyorum." diye girmiş araya Karanfil Kız sabırsızca Başıyla onaylamış öküz. "Bu çöken binaların altında kalan insanlar için durum hiç de iyi olmaz. Ölenler ölür, yaralananlar bazen günlerce yardım gelmesini beklerler. Böyle durumlarda büyükler, çocukları korkudan dehşete düşmesin diye ellerinden gelen her şeyi yaparlar. Göçük altında kalmış bir baba örneğin, kızından bulundukları karanlık odanın bir sinema salonu olduğunu hayal etmesini ister. Onlarca metre uzaklıktaki ufacık bir çatlaktan sızan ışığın aslında bir projeksiyon makinesinden geldiğini, şimdi dikkat le o işığa bakıp, anlatacağı hikayeyi bir film gibi gözünün önünde canlandırmasını söyler. Küçük kız arada düşleriyle karışan bu filmi izlerken dışarıdakiler yavaş yavaş da olsa onlara yaklaşmaktadır; böylece çatlaktan sızan o ışık giderek genişler ve parlaklaşır. Nihayet biri uzanıp kızı, babasının kaskatı kollarından çekip alır. Hafıza acı anıları siler, geriye hiç bü yümeyen bir çocuğun hikayesi kalır."
Ve bu olaydan sonra artık dünya küçük bir kızın omuzları üzerinde döner olmuş.
Neden bilmiyorum ama bu olay beni çok etkiledi. Belki de yakınlarda yaşadığımız deprem olaylarından dolayı olabilir. Ben de çok fazla olmasa bile hissetmiştim depremi. Ve gece sesimi bile çıkaramadan çaresizce dolabın üzerime düşmesini beklemiştim. Öyle bir şey olmadı tabiki de. Ama deprem bi süre hepimiz psikolojisini mahvetti. Bu hikayede de kendimizi küçük kızın yerine koyunca insan derin bi üzüntü duyuyor. Kitapta depremzede olan bi karakterle ilgili de bir şey vardı.
(BURASI KÜÇÜK BİR SPOİLER İÇERİR) Alper'in bakıcısı olan Hatice kendisini Alper'e sözlüsünü öldürdüğü için İstanbul'a geldim diye anlatır. Aslında ise Hatice depremde ailesini kaybetmiştir ve kardeşlerine bakabilmek için bir süre İstanbul'da çalışmaya gelir. Gerçekten hafıza acı anıları siler belki de. Bilemiyorum.(SPOİLER BİTTİ)
Size biraz da Alper Kamu'dan bahsetmek istiyorum.Alper Kamu yaşına göre oldukça olgun olan, kitap okumayı seven ve oldukça zeki bir çocuk. Küçük bir Sherlock hatta. Şey diye düşünebilirsiniz "Bu çocuk 5 yaşında ben bunu nasıl ciddiye alayım?" Yani okumadan önce ben öyle düşünmüştüm ama hiç de öyle olmadı. Kitaptaki diğer karakterler de beklediğim tepkiyi vermedi. Aksine hepsi baya saygı duyuyor bu garip karakterimize. Polisler bile çok ciddiye alıyor bu karakterimizi.Cinayet olaylarını çözmede özel bi yeteneği var çünkü.
Ben spoiler vere vere rahatça konuşmak istiyorum. O yüzden bundan sonrasına kitabı okumadıysanız devam etmeyin. Amaaa kitabı okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
SPOİLER
Şimdiii 2 tane olay diye bahsetmiştim ya. Birisi küçük Mehmet'in ölümü. Bu olayın çözüme kavuşma şekli bana saçma geldi. Başta katilin annesi olabileceğini düşündük(bu oldukça mantıklıydı) ama sonradan katilin ablası olduğunu öğrendik. Ve öldürme sebebi çok saçma. Hayır cidden anlayamadım burayı. Gerçek babasını öğrendi diye kardeşini mi öldürdü bu? Ve nasıl bütün aileyi bu yalana ikna ettiniz? Zaten ailecek sorunlu tipler ama bu olay bambaşka. Bana biraz şey geldi. Yazarımız önce anneden şüphelenmemizi istedi ve sırf ters köşe yapmak için katil başka biri oldu. Ben böyle düşünüyorum. Yoksa diğer türlü mantıksız geliyor. Bir de bu ablanin Alper'i çatıda öldürmeye çalışması falan iyiyce saçmaydı. Alper'in kurtulma şekli hele...
Kitap böyle bi bitseydi benim için hayal kırıklığı olacaktı ama son 10 sayfada yazar bizi başka bir şekilde şaşırttı. Size bir de ikinci bi olaydan bahsetmiştim. Bu ikinci olay ise Alper'in amcasının ölümüyle alakalı. Amcasının eski sevgilisi sandığımız Adalet'in aslında Alper'in babasının eski sevgilisi olduğunu öğreniyoruz. Ve aslında Alper'in babasının karısını hiç sevmediğini hatta karısı hamile olmasa ondan ayrılacağını öğreniyoruz. Bu dram dolu olayın etkisiyle hem şoka uğradım hem de ağladım. Ah be Alper'im sonda intihar etmeni beklemiştim. Etkili bi son olabilirdi intihar etsen ahshdhd
Şaka yapıyorum intihar etse daha çok ağlar kafayı yerdim. Offff dram seven teyzelere benzedim. Neyse efenim yorumum burda bitti. Bu sefer alıntı yok çünkü kitabın altını çizmek yerine kitabı anlamaya çalıştım. Belki ikinci okuyuşum da çizerim.
Arkadaşlar size mükemmel bir program önerisiyle geldim. Şuana kadar izlediğim en iyi reality show "Sıcağı Sıcağına"
Ben yine Instagram reelste kaydıra kaydıra Instagram'ın derin kuyularına inerken bu programla ilgili bi video çıktı karşıma. 90'lı yıllarda çekilen bu program Türkiye'de işlenen…devamıArkadaşlar size mükemmel bir program önerisiyle geldim. Şuana kadar izlediğim en iyi reality show "Sıcağı Sıcağına"
Ben yine Instagram reelste kaydıra kaydıra Instagram'ın derin kuyularına inerken bu programla ilgili bi video çıktı karşıma. 90'lı yıllarda çekilen bu program Türkiye'de işlenen cinayetleri ele alıyor. Hem bir çok olayı aydınlatıyor hem de halka bu olayları "sansürsüz" bir şekilde sunuyor. Evet sansürsüz. Bildiğin cesedi apaçık gösteriyorlar size. Mesela çivici cinayeti var. Bu adam maktullerinin gözüne ve başına çivi çakarak öldürüyor. Bize de bu cesetleri gösteriyorlar.
Sabah bu programı ilk gördüğüm zaman hemen izlemeye başladım. YouTube'da Sıcağı Sıcağına diye bi kanal var. Orda bazı olayları yayınlamışlar. İlk önce o videoların hepsini izledim. Sonra Cem Kurtoğlu'nun kendi YouTube kanalında bütün bölümlerin full halini buldum. Bu arada ilk 25 bölümü falan Haluk Bilginer sunuyor. Haluk Bilginer'in sunduğu bölümlerden sadece biri var Youtube'da diğerleri yok. Haluk Bilginer'in sunuculuğunu da sevdim ama Cem Kurtoğlu'nun anlatımı gerçekten bambaşka. Olayları güzel diksiyonu ve kusursuz Türkçesiyle sıradan bi olaymış gibi anlatmasını çok beğendim. İnsan bu kadar olayın üzerine hissizleşir mi yoksa kafayı mi yer bilemedim. Beni soracak olursanız. Ben en küçük şeyden bile etkilenen bir insandım. Ama bu aralar cinayet, gizem olayları ilgimi çekmeye başladığı için gün boyu bu programı izledim. Oturup olayları tek tek düşünsem gece yatamam.(Sanırım yatamiycam)
Bu arada Cem Bey olayları anlatırken arkada çalan "eğlenceli" müzikte işin ayri ironisi. Bi cinayet olayı gerilimli müzikle anlatılsa izlediğim gibi panik yapar kapatırım ama olaydan aşırı saçma bir müzikle anlatilinca insan hipnoz olmuş gibi izliyor.( Bu yine de panik olduğum gerçeğini değiştirmez. Bugün evde tekken bi ses duydum diye elimle bıçakla bütün odaları gezdim.)
Böyle şeylerden çok etkileniyorum ve korkuyorum evet ama izlemeyi de seviyorum. Hatta insanda savcı olma isteği uyandırıyor. Tercih dönemi de yaklaşıyor biraz tehlikeli oldu bu.
Programı Raf'ın eksik içerik bildirme yerinden istedim ama eklenir mi bilmiyorum. Ben de eklenmesini beklemeden yorum yaptım zaten. Böyle olaylara ilginiz varsa kesinlikle bakın derim. Korkarsanız beni ilgilendirmez. İyi gecelerrrr.(Tabi uyuyabilirsem)