(@) - Raf

Bu filmin neden bu kadar düşük bir puanla değerlendirildiğini anlamlandırmaya çalışıyorum. İki seçenek var: ya filmin önerisi anlaşılmamış, ki bu durumda berbat bir film kültürümüz olduğu anlaşılır ya da ideolojik gözlükler filme dair düşünceleri olumsuz etkilemiş. Bu sonuçtan da sanat…devamı

muhammetikbal54 2 years ago

Kış Uykusu

Nuri Bilge Ceylan

116 Gönderi

N.B.Ceylan’ın hayatı hakkında hiçbir şey bilmiyorum ama onun benim hayatım hakkında her şeyi bildiğine eminim. Hatta benim hayatımı o kadar iyi biliyor ki ruh dünyamı dahi rahatça tahmin edebiliyor diye düşünüyorum. Zira her filminde kendimden o kadar çok şey buluyorum…devamı

muhammetikbal54 2 years ago

Üç Bin Yıllık Bekleyiş

George Miller

50 Gönderi

“Üç dilek hakkınız olsaydı, ne dilerdiniz?” Doğuda adeta klişeleşmiş olan bu soruya özellikle çocukluğumuzda pek çok kez cevap verdik. Bir çoğunun temelinde ihtiraslarımızın yattığı bu cevaplar, çocukluğumuzdan yaşlılığımıza doğru giderek fevriliğini ve dolayısıyla masumiyetini kaybetti. Giderek daha bütün ve daha…devamı“Üç dilek hakkınız olsaydı, ne dilerdiniz?” Doğuda adeta klişeleşmiş olan bu soruya özellikle çocukluğumuzda pek çok kez cevap verdik. Bir çoğunun temelinde ihtiraslarımızın yattığı bu cevaplar, çocukluğumuzdan yaşlılığımıza doğru giderek fevriliğini ve dolayısıyla masumiyetini kaybetti. Giderek daha bütün ve daha büyük menfaatlerimizin eseri oldu cevaplarımız. Aramızda kendini geliştirmiş kimseler vardı ve onlar, kendilerinden ziyade insanların menfaatlerini göz önümde bulundurular. Hatta bazı gelişmişler daha da ileri gidip evrenin, varlığın, dahası tanrının bile menfaatini gözettiler. Ancak hiçbir zaman nihai noktadaki dileğe ulaşamadık ve burayı öngöremedik. Bütün dileklerimiz bir şekilde hem ihtiraslarımıza kurban gitti hem de bir yönüyle eksik kaldı. İşte bu film, bu nihayi noktayı işliyor bana göre. Ve verdiği cevap da onca çabaya tezat oluştucak şekilde olabildiğine basit. Şöyle diyor adeta: “Bu dilek hakkına hiç sahip olmamayı diliyorum”. Bu, bütün sorumluluktan kaçmayı dileyen bir cümle gibi gözükebilir ama değil, gerçekte şu fikri rumuzluyor: “keşke hiç düşünmeyi öğrenmeseydik ve dolayısıyla keşke hiç bilinçlenmeseydik”. Yani bu düşünce, hakikatte bilmenin verdiği o azaptan bahsediyor bize. Hiç insan olmamak, hiç yaşamamak yani bu evrende bir taş bile olmamak. İşte bu insanın insan oluşu tarihinde vardığı son noktadır... “Ancak ilahi bilgi vesilesiyle (akl-ı mükteseb) tam olarak burada şu hakikate ulaşırız: ilk dilek hakkı ilk varlığa verildi. O ilk varlık insanın kendisi vesilesiyle kendisini tanıdığı yani salt akıl. İşte o salt aklın dileği, bütün cemadatın varlık sebebi. O dilek ise aşk...” Batının ve doğunun en yetkin sentezlerinden biri olan bu yapıt, izleyiciler tarafından yeterince anlaşılmamış bana göre. Alelade fantastik bir film olarak değerlendirilmiş. Oysa dünyadaki bütün maddi isteklere hükümdar olmuş iki Süleyman’a ve nihayet yalnız dilek dilenmesini dileyen cinin tek ve yegane dileğinin ‘özgür olmak’ olması’na ev sahipliği yapan bir film öylesine bir kurgu olamaz. Bana göre eser, bütün bir varoluş sancımızı misafir ediyor. Bu yönüyle de bu bir postmodern masal olmaktan ziyade klasikleşecek bir başyapıt olmalı. Filmi izleyecek arkadaşların bu anlayışla esere nazar etmelerini ve mümkünse daha da fazla nüfuz ederek beni de tenkit etmelerini diliyorum.

muhammetikbal54 2 years ago

Dünyalı

Richard Schenkman

134 Gönderi

Daha önce bir ampulun ışığında saatlerce felsefe yaptım, sigara dumanına boğulmuş küçük bir odada dini sırları anlamaya çalıştım hatta mum ışığında bir ayin dahi yaptım ama hiç, bir şöminenin başında bir peygamber ile sohbet etmedim; tâ ki bu filmi izleyene…devamı

muhammetikbal54 2 years ago

Yeşil Yol

Frank Darabont

357 Gönderi

Spoiler içeriyor Sanat dünyasında ve özellikle resim ve edebiyat alanında çokça kullanılan bir kavram daha doğru tabirle bir akım var; sürrealizm. Real-gerçek demek. Sürrealizm olunca ise gerçeküstü oluyor. Yani gerçek olanın ötesi, üstü anlamında. Aslında kapsam ve mahiyeti itibara alınırsa gerçek dışı…devamıSanat dünyasında ve özellikle resim ve edebiyat alanında çokça kullanılan bir kavram daha doğru tabirle bir akım var; sürrealizm. Real-gerçek demek. Sürrealizm olunca ise gerçeküstü oluyor. Yani gerçek olanın ötesi, üstü anlamında. Aslında kapsam ve mahiyeti itibara alınırsa gerçek dışı demek. Zira gerçeğin dışında kalıyor ve gerçekliği ispatlanamayan anlamında kullanılıyor. Sadece dindarlarımız yahut spiritüel inançlılarımız için kavram biraz yumuşatılarak gerçeküstü olarak çevriliyor o kadar. Aslında bu kavram pozitivist dünyanın, dünya görüşüne mahsuben oluşturulmuş. Bütün gerçekliği, duyu organlarına indirgeyen bir anlayışın tezahürü. Bu yüzden gerçeklik, duyu organlarına konu olan mevcut varlıklardan müteşekkil iken gerçeküstü/dışı duyu organlarımızın ve bilimselliğin dışı oluyor. Oysa gerçeklik kavramı pozitivist dünya görüşü olana kadar tam tersiydi. Gerek Platoncu anlayışın temelini attığı felsefe, gerekse dini / spiritüel anlayışlar; gerçeklik olarak bugünkü anlamda kullanılan gerçekdışılığı kullanıyordu. Buna Platon ide, Aristo Form, Dinler hakikat alemi diyordu. Dolayısıyla mevcut olan yani duyu organlarımıza muhatap olan varlık, gerçekliğin sadece bir yansımasıydı. Aristo’nun başını çektiği pozitivist gelenek bu anlayışı tam tersine çevirdi. Dolayısıyla modern dönem temelleri atılmış oldu. Ancak çok zaman geçmeden -her ne kadar ispat edilemese de- salt mevcut olanın gerçekliği, sosyal yaşama ve ruhsal gelişime yeterli olmadığı anlaşıldı. İnsan, bu anlayışla bütün ruhsal gelişimini terk etmeye başlamıştı. Bu yüzden sürrealizm, postmodernizm gibi akımlar doğdu. İnsanın bu ruhsal boşluğu bu akımlarla kapatılmak istendi. Ancak yapay olarak doğan bu akım da temeline yine “gerçek olan, mevcut olandır” anlayışı aldığından tam anlamıyla; ruhsal ve toplumsal gelişime çözüm sunulamadı. Var olan, gerçek olan mıdır? İşte bu soruyu yeniden düşünmek zorundayız? ... İşte The Green Mılle yani Yeşil yol, bu mevzuda sürrealist akıma dahil edilen bir film. Ancak verdiği mesaj ve rumuzlarının temsilleriyle bence hatalı bir dahil ediliş bu. Zira bu filmin teması, önermesi; pozitivist dünyanı öncesine ait. Evvela bu film de tıpki Dostoyevski’nin suç ve cezası gibi kötülük problemini konu alıyor. Ve “olağanüstü güçlerle var olan İsa ne yapabilirdi ki? diyor. Ne mi demek istiyorum. Buyurun çözümlemeye beraber başlayalım. (Bundan sonrası spoiler içerir.) Siyahi dev adam. Gerçekte kimi temsil ediyor, bilmiyorum. Ama bana göre Hz İsa’yı temsil ediyor. Zira İsa da, evvela, bekareti, Meryem’in bekaretini öldürmek suçundan mahkum edilmişti. Oysa o bekaretin katli, bütün masumiyetler ve doğallıklar adına savaşmak için gerçekleşmişti. Bu yüzden bütünün (Tanrı’nın) oğluydu Hz İsa. Ve sanırım filmde de bu yüzden siyahi ve kocaman olarak resmedilmiş. Zira Tanrı, bir hiçlik, bir yokluktur Hristiyan Teolojisinde. Onu ancak İsa’nın bedeninden tanıyabiliriz. Cofy’nin Hapishane şefinin, üreme organını düzeltmesi onun suçlandığı bu bekaret suçunun aslında bir suç olmadığını imliyor olsa gerek. Sonra da masum bir fareyi diriltmesi. Ölüleri diriltmek mucizesi, seçkinlere mahsus bir meziyettir diyor film. Jhon cofy ama yazılışı farklı. Bu cümleyi sürekli duyuyoruz. İsa, ama aslında tanrı. Yani yazılışı isa ama okunuşu Tanrı. Karakterin siyahi olmasının bir diğer sebebi de onca hastalığı içine çekmesinden olsa gerek. ve kötülüklerle uğraşmaktan yorulup kendi rızası ile çarmıha gitmesi. Zira çarmıh, hem diğer insanların kötülüklerinin bedeli hem de bir kurtuluş. Aslında yok olurken bir varoluş hediyesi. Şef’in uzun bir yaşama sahip olması da bunu işaret ediyor. Filmin bir sahnesinde Cofy’ şöyle söylüyor: “Doğrusunu istersen patron, bilmiyorum. Hiçbir zamanda bilemedim(!)” Bu söyleyiş bize yine hristiyan teolojisinden Hz İsa’nın (Tanrının) arazları/çüzleri bilmemesine bu yüzden de özgür iradenin var olduğuna dair bir gönderme. Zira sıfatlarla bürünen, sonsuzluğunu kaybeder. Çünkü sıfatlar birbirini sınırlar. Hz İsa’nın da bir kelam sıfatı olarak geldiği düşünülürse mesaj biraz daha sarih oluyor. ... “Tanrı bana mucizelerimden birini neden öldürdüğünü soracak. Ben o zaman ne diyeceğim?” Yine Şef’in şu söylemi çok önemli. Zira burada Hz İsa’yı çarmıha geren Roma Vali’sinin yahudilere son sitemi söz konusu. Suç benim değil diyor aleni olarak. Buradan ve Cofy’nin kendisine yaşam vermesinden de Şef’in Aziz Pavlus’u temsil ettiğini düşünüyorum. Zira o da bir roma valisiydi. Yani İsa’yı dolaylı olarak çarmıha gerdi. Ama suç ona ait değildi, yahudilere aitti. Bu yüzden bir vizyonla hidayete erip havari oldu. İşte şef de bu şekilde hidayete eriyor. Gelelim filmin genel mesajına. Bence gerek Hz İsa’nın hayatı gerekse film şöyle bir mesaj veriyor: İnsanlar, aslında yanlış yaparken de gerçeği bal gibi biliyorlar. Ancak gerçek işlerine gelmediğinden bilmiyormuş gibi davranıyorlar. Yanlış yapıp “doğrusunu bize öğret” diye dua etmek onların işlerine geliyor. Çünkü böylece masumlaşıyorlar, yani günahsızlaşıyorlar. Bu yüzden bir gün biri onlara aslına gerçeği bildiklerini ve buna rağmen yanlış yaptıklarını söylediklerinde ise onu öldürmek zorunda kalıyorlar. Çünkü bu, onların masumiyetlerini öldürüyor. Aslında gerçeği görmek, gerçekle görüşmek istemediklerini ortaya koyuyor. İşte bütün peygamberler bu yüzden öldürülüyor. Ve ardından da yine masumlaşmak için onlara tapılıyor... (bu kısmı Martı Janathan Levignston kitabı muazzam betimler, tavsiye ederim; bir çocuk kitabı değildir.) Ve filmin son sözü. Cofy’den yani Hz İsa’dan “Yüzüme bu maskeyi geçirmesinler. Beni karanlıkta bırakmayın. Ben karanlıktan çok korkarım...” “Mesajımı karanlıkta bırakmayın, beni anlayın” diye bağırıyor. Ve adeta mevlanayı hatırlatır gibi ölüm “Çok mutluyum, artık kurtuluyorum. Cennete gidiyorum...” ile tanımlanarak film bitiyor... Filmdeki önemli mesaj içeren cümleler: “Jhon coffyi (hz İsa’yı Tanrıyı) kimse suçlayamaz. O kötülükleri engelleyemezdi. O sadece doğanın bir gücüydü.” “Benim cezam jhon coffy’nin (Hz İsa’nın/ Tanrı’nın) ölümüne izin vermekti. Tanrının mucizesini öldürdüğüm için yaşamak cezam oldu. Bunun kefaretini ödüyorum.” Şef (Aziz Pavlus) “Ölüm beni bulmuş olmadan çok önce ölmüş olmayı dileyeceğim.” Şef (Aziz Pavlus’un mektuplarındaki felsefe, kibrin öldürülmesi) “Bir farenin bile bu kadar uzun yaşamasını sağlamışsa benim daha ne kadar ömrüm var? Bazen yeşil yol çok uzun görünüyor.” Şef/Aziz Pavlus

muhammetikbal54 2 years ago

Sihirli Annem

Ersoy Güler

13 Gönderi

Ben, 2. Sınıfa giderken yayınlanırdı bu dizi. Haftada sadece bir gün ödevlerimi yapmazdım, o da bu dizinin yeni bölümünün yayınlandığı o gündü. O zamanlar evimizdeki televizyonda Kanal D olmadığından yeni bölümü izlemeye amcamlara giderdim. Benimle birlikte yengemler ve annemler de…devamıBen, 2. Sınıfa giderken yayınlanırdı bu dizi. Haftada sadece bir gün ödevlerimi yapmazdım, o da bu dizinin yeni bölümünün yayınlandığı o gündü. O zamanlar evimizdeki televizyonda Kanal D olmadığından yeni bölümü izlemeye amcamlara giderdim. Benimle birlikte yengemler ve annemler de izlerlerdi diziyi. Hatta neredeyse o gün bütün mahalle orada olurdu. Patlamış mısırlar, çaylar, pastalar... Bugün, ben bir bahane miydim acaba; bütün sülale gerçekten severek mi izlerdi bu diziyi(?) diye düşünüyorum. Galiba ikinci ihtimal. Çünkü bu dizide gönüllerinde hep var olan o saf iyiyi, Betüş’ün ruhunda bulurlardı... Öğretmenim, ödevlerimi yapmadığım için ilk günler kızmış, çeşitli cezalar bile vermişti bana. Ama sonra o da kabullendi durumu. İlk kızmayı bıraktı, sonra da bu dizinin olduğu akşama ödev vermeyi. Acaba o da mı diziyi izlemeye başlamıştı? Bunu hiç öğrenemedim. O zamanlar Taci’yi insan olarak görmek en büyük hayalimdi. Hatta namaz kıldığım zamanlar, annemden gizli bunu dilerdim Allah’tan. Çünkü annem kızardı, saçma dualar yapılmaz diye. Düşünüyorum da, ne masum dileklerim varmış o zamanlar... Gece yatarken en çok sevdiğim şey ise Betüş’ün peri oğlu olduğumu hayal etmek idi. Gökyüzünde uçar, canımın çektiği her şeyi hemen sihirle getirir ve yer, istediğim yerlere anında gider, gezerdim... Pek tabii peri olunca ilk yapacağım sihir bunlar değildi. Önce bütün güzel kızları kendime aşık edecektim. Çünkü o zamanlar sevmeyi değil, sevilmeyi seviyordum... Bugün düşünüyorum da; bugün hâlâ hayal kurabiliyorsam sanırım bir parça bu diziye borçluyum.Dualitenin kuyusunda hâlâ güzelliğin ve ideal insanın yaşayabileceğini gösterdi bana. Sihir kavramıyla her ne kadar kolaycılığı arzulatsa da hayallerimi de hep diri tuttu. Haa unutmadan; bu diziyi izleyen her erkek çocuk, hiç şüphesiz Tuğçe’ye aşıktır. Ben Ceren’e aşıktım. O yüzden Ceren’in sevgilisi olan Kerem’i hiç sevmedim. Ondan hep nefret ettim. Hatta bugün bile Keremleri antipatik bulurum... (Sanırım sevmek gibi kıskanmayı da bu dizide öğrenmişim.) Bugün kahvaltı yaparken YouTubede bir sahnesine denk geldim. Hemen ilk bölümünü açıp izlemeye başladım. Neredeyse bölümün yarısını izledim. Hala içimde bir şeyleri harekete geçirebildiğine şaşırdım. Bazı yapıtlar gerçekten içeriği ve oyuncuları ne kadar eskirse eskisin, kendisi taze kalmayı hep başarıyor. Bu dizi de onlardan...

muhammetikbal54 2 years ago

Truman Şov

Peter Weir

420 Gönderi

“BİLEN SÖYLEMEZ, SÖYLEYEN BİLMEZ.” Sufilerin bir sözü var; diyorlar ki “zirveye ulaştığında Terk’i de terk etmen gerekir.” Truman’ın yaratıcısını terk etmesi, tam olarak hakikat ehlinin bu hâlini misalliyor. Zira “bilen söylemez, söyleyen bilmez.” ... Hayatımda izlediğim, okuduğum, gözlediğim en kamil…devamı

muhammetikbal54 2 years ago

Ahlat Ağacı

Nuri Bilge Ceylan

175 Gönderi

Üniversite yıllarında üç kuruş para için figüranlığına talip olduğum ve akşama değin süren bir sefaletin ardından asgari ücretlinin günlüğüne gıpta ile baktıracak bir meblağ ile setinden ayrıldığım bu filmi, üniversiteden taze mezun olduğum ve tam da dünyayı okuduğum yerde bulacağım…devamı