(@) - Raf

HAZİRAN AYI ÖZETİM 🎬İZLEDİKLERİM🎬 ☞Breaking Bad ☞Squid Game 📔OKUDUKLARIM📔 ☞Koku ☞Körler Ülkesi Her zaman olduğu gibi aman aman bir listem yok ama gelenek haline getirdiğim için utanarak paylaşıyorum sjsjs Bu ay yoğundu yaa. Sınavlar, bayram temizliği, misafirler derken hiçbir şey…devamı

nubesh 1 year ago

Körler Ülkesi

H. G. Wells

7 Gönderi

Körlük nedir? Görmek nedir? Kör olan birine görmenin ne demek olduğunu anlatabilir misiniz? Ya da aynı şekilde gören birine kör olmanın nasıl bir şey olduğunu anlatabilir misiniz? Bu kitapta bunun cevabını çok net bir şekilde görüyoruz. Körler ülkesi adında bir…devamıKörlük nedir? Görmek nedir? Kör olan birine görmenin ne demek olduğunu anlatabilir misiniz? Ya da aynı şekilde gören birine kör olmanın nasıl bir şey olduğunu anlatabilir misiniz? Bu kitapta bunun cevabını çok net bir şekilde görüyoruz. Körler ülkesi adında bir ülke varmış ve bu ülkede doğan çocuklar kör olarak doğuyorlarmış. Neredeyse 14 kuşak devam etmiş ve bu yüzden ilk başlarda ne olduğunu anlayamasalar bile buna alışmışlar. Hatta öyle bir alışmışlar ki kör olduklarını unutmuşlar. Görmek diye bir şey var mıydı? Görmek neydi? Körlük neydi? Lügatlarından bile çıkarmışlar. Bir gün yolu bir şekilde bu ülkeye çıkan bir dağcı, "Körler ülkesinde tek gözlü insan kraldır" mantığıyla buradaki kör insanlara krallık etmek istemiş fakat işler hiç düşündüğü gibi olmamış. Toplumsal mesajların sıkça verildiği ve günümüzde de olduğu gibi bir düşünceye sıkı sıkıya bağlanmış bir toplulumun fikirlerini kırmanın çok zor olduğunu ve her ne kadar yanlış bir düşünceyi savunsalar da bunun değiştirilemeyeceğini anlatan bir kitap. Gayet güzel bir konusu vardı ve anlatımını da beğendim. Kitaptaki çizimler de çok hoştu hatta o dünyaya giriyormuş gibi bir hisse kapıldım. Sanki ben de körler ülkesinde gören bir gözdüm. Kimin haklı kimin haksız olduğunu görmeye çalışıyordum ama görünecek bir şey yoktu. Herkes kendi çapında haklı sayılıyordu. Kör kalmaya mahkum bırakılmış bir ülkede ne yapılırsa yapılsın o gözler ışığı göremeyecekti. Göstermeye çalışanlar da bir süre sonra karanlığa mahkum bırakılacaktı. Nunez'in aşkı için yapacağı fedakarlıkta kanım dondu. Sevdiği kadın bunu ondan nasıl ister diye düşündüm ama gerçek hayata uyarlayınca farklı şekillerde de olsa böyle fedakarlıklar yaptığımızı düşündüm. Çok güzeldi yaa. Okuduktan sonra bir boşluğa düşmüş gibi hissettim. Kısa bir hikaye olmasından mı kaynaklı bilmiyorum ama derin düşüncelere daldım. Tavsiye ederim şimdiden iyi okumalar.🌼

nubesh 1 year ago

"Aydınlıktan yarı karanlığa öyle yavaş geçmişlerdi ki, ne kaybettiklerinin hemen hiç farkında değillerdi." #Körler Ülkesi | H. G. Wells

nubesh 1 year ago

Koku

Patrick Süskind

23 Gönderi

Uzun bir süre bu kitapla vakit geçirdim ve kitap hakkında ne hissettiğimi ben de bilmiyorum. Aslında ilk başlarda beğenmemiştim ve benlik bir kitap değil diye düşünüyordum ama kitabın sonunda asıl anlatılması gereken şeyin ne olduğunu anladım. Bu da fikrimi bir…devamıUzun bir süre bu kitapla vakit geçirdim ve kitap hakkında ne hissettiğimi ben de bilmiyorum. Aslında ilk başlarda beğenmemiştim ve benlik bir kitap değil diye düşünüyordum ama kitabın sonunda asıl anlatılması gereken şeyin ne olduğunu anladım. Bu da fikrimi bir minnak değiştirdi. Kitabımızın adından da anlaşılacağı gibi kokunun, koklamak duyusunun üstünde çok duruluyor. Eskiden benim için o kadar önemli olmayan bir duyu organının aslında ne kadar önemli olduğunu bu kitap sayesinde anladım. Bir sokaktan geçerken, sizi geçmişe götüren bir kokuya rastlamıyor musunuz? Kendinizi en huzurlu hissettiğiniz bir zamanda aldığınız o kokuyu, her alışınızda kendinizi huzurlu hissetmiyor musunuz? Kokular güzel yaa... Özellikle de hiç hesapta yokken buruna gelen o efil efil kokuyla zaman makinesi misali her yere gidebilmek güzel bir his. Kitapta da Grenouille adındaki karakterimizin çok farklı bir yeteneği var. Her şeyin kokusunu alabiliyor ve özünün nereden geldiğini anlayabiliyor. Güzel bir yetenek gibi görünse de şahsen böyle bir yeteneğe sahip olmayı istemezdim. Düşünsenize her türlü kokuyu alabiliyorsunuz ve buna kötü kokular da dahil. Grenouille'nin yaşamına büsbütün şahit olduk doğumuna, iş hayatına, her şeyden bıkıp kabuğuna çekilmesine, yaşamının sonuna... En çok etkilendiğim kısım sanırım kabuğuna çekilmesiydi. İnsanların kokusu o kadar rahatsız ediyordu ki onlardan çok uzakta bir mekan bulmuştu. Bir katil kolay yetişmez, elbet bir sebebi vardır. Tabii burada katilleri güzellemiyorum ama her katilin bir sebebi olduğunu düşünüyorum. Ya çocukluğunda zorbalığa maruz kalmış ya birileri tarafından dışlanmış ya ya ya... Bir çok sebep bulunur ama altında yatan en büyük sebebin sevilmemek olduğunu düşünüyorum. Bu karakterimiz de kimse tarafından sevilmemiş. Annesi bile öldürmek istemiş daha ne olsun? Koku bence burada bir metafor. Evet karakterimiz bir koku uzmanı ve yaşamını o kokular üzerinden devam ettiriyor ama gerçek hayata uyarladığımızda koku, kişinin varlığı anlamına geliyor. Ben burada varım, ben burada bulundum, ben bir insanım, beni dikkate alın... Karakterimiz herkesten farklı olarak kokmuyor bu özellikle de bebeklik döneminde fark ediliyor. Bebek kokusu çekerim diye kokluyorlar ama tık yok. Bir yerde ebeveynlerin en zorlayıcı dönemlerinde bebeklerin daha çok sevimli tavırlar takındığını, o dönemlerde gülmeye başladıklarını okumuştum. O halde bebeklerin o güzel, huzur verici kokusu da onlara sabırlı bir şekilde bakabilmemizi, sevmemizi sağlıyor. Biz insanlar olarak ne çok şeyde karşılık bekliyormuşuz yaa. Karşılıksız sevmek diye bir şey yokmuş. Bir süre buna üzüleceğim :/ Neysee kitap boyunca sıkıldım ama sonda yaşananlar beni hayrete düşürdü. Tiyatroya gitmişim de her şey gözümün önünde canlanmış gibi hissettim. Yazarımız büyük bir insanlık trajedisini güzel bir şekilde yazıya dökmüş. Evet, bayağı sıkıldığım anlar oldu çünkü parfümlerle alakalı terimler gözümü yoruyordu ama ilgisi olan insanların beğeneceğini düşünüyorum. Ayrıca kitap boyunca istemsiz bir şekilde bir şeylerin kokusunu alıyordum. Grenouille olsa o kokunun nereden geldiğini ve neyin kokusu olduğunu bilebilirdi ama ben o kadar yetenekli değildim maalesef. Bir de sürekli kendimi koklamaya çalışıyordum. Biraz psikolojim bozuldu en sonunda dayanamadım kitaba parfüm sıktım sjsjs Bu arada Vedat Ozan'ın Koku isimli bir podcastini keşfettim. 2009 yılından itibaren açık radyo olarak yayın yapılıyormuş ve tüm bölümleri derleyip podcast haline getirmişler. Eğer kokulara ilginiz varsa tavsiye ederim, değişik bilgiler var.

nubesh 1 year ago

Squid Game

Dong-hyuk Hwang

438 Gönderi

Bir dönem popüler olan dizileri sonradan izleyince kendimi teknolojiye yeni ulaşmış teyzeler gibi hissediyorum. Squid Game de insanların abartarak anlattığı bir diziydi. Yani böyle bir abartıya gerek var mıydı? Tartışılır. Evet farklı bir konusu vardı ve subliminal mesajların oldukça fazla…devamıBir dönem popüler olan dizileri sonradan izleyince kendimi teknolojiye yeni ulaşmış teyzeler gibi hissediyorum. Squid Game de insanların abartarak anlattığı bir diziydi. Yani böyle bir abartıya gerek var mıydı? Tartışılır. Evet farklı bir konusu vardı ve subliminal mesajların oldukça fazla olduğu bir diziydi ama ben belli bir yaşın altındaki çocukların izlememesi gerektiğini düşünüyorum. Çünkü oyun çağındaki bir çocuk bunu izledikten sonra oynadığı her oyun için: "Ben bu oyunu oynuyorum ama eğer kaybedersem her şeyimi kaybederim, gerçekten ölürüm." düşüncesine kapılabilir. Oyunlar kazanmak için de vardır, kaybetmek için de. Bir çocuk bunun farkına varamadan büyürse zorluklarla başa çıkamaz diye düşünüyorum. Keşke bu kadar popüler olmasaydı da birçok çocuğun, buna yeğenlerim de dahil, ilgisini çekmeseydi. Neyse neyse. Verdiği mesajlar güzeldi, insanların nasıl varlıklar olduğunu güzle bir şekilde anlatmışlardı. Spoiler konusunda da izleysen çoğu kişi, sonunu sosyal medyadan gördüğünü söylemiş. Neyse ki unutkanlığım bir işe yaradı ve sonunu izlemişsem bile hatırlamadım sjsjsj Belli başlı karakterler vardı ve son oyunu kimlerin görebileceğini tahmin edebiliyordunuz. O yüzden pek heyecanlanmadım ama son oyun farklı bitseydi yani Gi Hun'un istediği gibi bitseydi nasıl olacaktı acaba? Dizi boyunca heyecanlanmadım desem yalan olur çünkü izlettiriyordu hatta merakım her bölüm artıyordu ama bu oyunları kimin kazanacağını merak ettiğimden değil de bu düzeni kuran kişinin asıl amacının ne olduğunu merak ettiğim içindi. Bir de düzen neye göre oluşuyordu? Maskeli adamlar neden bu işi yapıyorlardı? Polisin uğradığı ihanete çok üzüldüm yaa. Ah Jun hoom herkes öldürür sevdiğini... Faza abartıldığını düşünüyorum ama eğer ben de o dönemlerde izleseydim abartan biri olacaktım. Bu konuda hiç güvenmiyorum kendime sjsjsj Uzun zamandır mini dizi izlememiştim bu yüzden iyi geldi :) Ve Kore dizisi izlemeyi özlediğimi fark ettim o yüzden sevdim diyelim.

nubesh 1 year ago

"Çünkü insanlar büyüğe karşı korkunca, güzele karşı gözlerini yumabiliyor, ezgilere ya da gönül çelici sözlere kulaklarını tıkayabiliyorlardı. Ama kokudan kaçamıyorlardı. Çünkü koku, soluğun kardeşiydi. Onunla birlikte insanların içine giriyordu, yaşamak istiyorlarsa karşı duramıyorlardı. Hem de tam orta yerlerine giriyordu koku,…devamı

nubesh 1 year ago

Breaking Bad

Vince Gilligan

369 Gönderi

Spoiler içeriyor Öncelikle vaaovv diyorum çünkü gerçekten vaaovv! Breaking Bad'i çok duymuştum ama konusu hakkında en ufak bir bilgim bile yoktu. Ben de aylar önce izlemeye başlamıştım ve sonunda bitirdim. Neden dizileri izlemem bu kadar uzun sürüyor bilmiyorum ama dizi izlemek bana…devamıÖncelikle vaaovv diyorum çünkü gerçekten vaaovv! Breaking Bad'i çok duymuştum ama konusu hakkında en ufak bir bilgim bile yoktu. Ben de aylar önce izlemeye başlamıştım ve sonunda bitirdim. Neden dizileri izlemem bu kadar uzun sürüyor bilmiyorum ama dizi izlemek bana göre değilmiş onu fark ettim. Ya da uzun diziler beni çok yoruyor diyelim çünkü gözümde büyütüyorum ve "Ohoo Beyza daha izlemen gereken çok bölüm var, boş ver izleme" deyip hiçbir şey izlemiyorum. Bu durumu da aşmam gerekiyor. Neysee onu da bir şekilde halledeceğiz :) Filmi uzun uzun anlatmama gerek yok çünkü bununla ilgili bir sürü gönderi var ama karakterlerle nasıl bir bağ kurduğumu anlatabilirim çünkü beş sezon boyunca hep o karakterleri görüyoruz ve bir süre sonra ailemizden biri oluyorlar. Bu durumu biraz sevdim galiba sjsjs Kimya öğretmenimiz Walter White, kanser olduğunu öğrendikten sonra ailesini beş parasız bırakmamak için uyuşturucu üretmeye başlıyor. Walter'den sonra bir süre kimya öğretmenimizi düşündüm. Çok tuhaf bir adamdı ve muhtemelen lisedeyken bu diziyi izleseydim hocanın da uyuşturucu ürettiğine dair şüphelerim olacaktı. Acaba gerçekten kimya bilgisine sahip kişiler bu tarz şeyler üretiyor mudur? Düşündürücü🤔 Jesse Pinkman ise Walter'in eski öğrencisi ve aynı zamanda uyuşturucu bağımlısı bir genç. Dizide en sinir olduğum, en üzüldüğüm ve en sevdiğim karakter Pinkman oldu. Neden bilmiyorum ama kendimi ona yakın hissettim hatta yengeç burcu olduğuna yemin edebilirim ama ispatlayamam. Bir şey yapıyor, pişman oluyor ve en sonunda ağlayarak triplere giriyor. Ah Pinkmancığım seni çok iyi anlıyorum. Az önce en sinir olduğum dedim ama bu konuda birinciliği Skayler'e vermeye karar verdim. Ayy Skayler ayy! Sana ne diyebilirim bilmiyorum. Bir insan istese de bu kadar aptal olamaz. Yaa tamam eşinin uyuşturucu işine girmesi çok da normal bir şey değil ama bunun için de kocanı aldatmazsın be kadın. Bi sor "Kocacığım derdin ne, neden böyle bir şey yapmak istedin?" diye. Adam kanser, aklı durmuş ne yaptığını bilmiyor... Bu konuda gerçekten böyle düşünüyorum. Bu tarz hastalıklara yakalanan kişiler, sağlıklı kararlar veremiyor ve bu yüzden de her şeyi göze alabiliyorlar çünkü yaşam bitiyor onlar için. Ya hayatlarını diledikleri gibi yaşamak istiyor ya da geride bıraktıkları kişileri düşünüyorlar. Tabi bunlar benim gözlemlediklerim. Bazı insanlar gerçekten büyük yaşam mücadelesi veriyor ve ben o kişileri hayranlıkla izliyorum. Neyse bu konuları konuşmak beni biraz üzüyor. Skayler'e geri dönelim. Skayler, tabiri caizse Sarı Eyşan'a hak vermek istesem de veremiyorum yaa kadın geldi kendi hayatını kararttı, çocuklarının hayatını kararttı, Ted'in hayatını kararttı, Marie'nin hayatını kararttı resmen. Bunlar elbette Walter'in yüzünden ama Skayler isteseydi en başından bu olacakları önleyebilirdi. Ah ahh... Marie'yi çok sevdim. Yani dizide özellikle Marie ve Hank çifti benim idol çiftim oldu. Tatlış ve dizideki en masum iki karakter olduklarını düşünüyorum. Marie'yi mor rengiyle özdeşleştirmem normal mi? Soul Godman da beğendiğim bir karakterdi. Dizisini de izlemeyi düşünüyorum dizisini izledikten sonra onun hakkında uzun bir yazı yazarım artık. Gus'tan bayağı bayağı ürküyorum. Adam resmen sinsiliğin vücut bulmuş hali. Bir de ben dizi boyunca hamburgerlere de met falan ekleyecekler diye düşünüyordum ama neyse ki öyle bir şey olmadı. Hamburgerlerimizi rahat rahat yiyebiliriz. Mike'ye yazık oldu yaaa. Ona da bir minnak üzüldüm. Finn, Jr. Walter... Bu çocuğun tüm sinir bozucu tavırlarını annesinden aldığına yemin edebilirim. Aşırı sinir olduğum bir karakter de bu çocuktu. Bir de ben bazen dublaj izliyordum ve Jr Walter'in dublaj sesi hepten sinirlerimi bozuyordu. Ya bir insan neden çocuğuna kendi ismini koyar kii? Walter bu egoluğun kaçıncı seviyesi? Ben şahsen çocuğuma Küçük Beyza desem tüm ciddiyetim bozulur sjsjsj Hatırladığım karakterler bunlardı ve tabii ki iyi ya da kötü olsun karakter gelişimleri mükemmeldi ve ilk bölümdeki karakterlerle son bölümdeki karakterlerin yüzleşmesini o kadar çok isterdim kii... Mesela Walter ve Pinkman'ın ilk halleriyle son halleri karşılaşsa birbirlerine ne derdi acaba? Hani oluyor ya on sene önceki size bir tavsiye verecek olsanız ne derdiniz? diye. Ben şahsen Walter ve Pinkman'ın böyle bir soruya ne diyeceğini merak ediyorum. Acaba en pişman oldukları şey neydi? Yapmak istedikleri ama yapmadıkları şey neydi?... Madem bu soruları onlara soramıyoruz ben de size sormak istiyorum. Kendinizi dizideki herhangi bir karakterin yerine koyun ve bu soruya siz cevap verin, ilk bölümdeki halinize nasıl bir tavsiye vermek isterdiniz? Bu arada 1. ve 5. sezonu daha çok sevdim yani 3 ve 4. sezon o kadar ilgimi çekmedi. Ya da çok ağır ilerlediği için ben dayanamadım bilemiyorum. O yüzden bir ara arkada çalsın diye dublaj izlemiştim sjsjsj tavsiye etmiyorum.

nubesh 1 year ago

"Bugüne kadar hep, büzülüp uzaklaşması gereken şeyin genel olarak dünya olduğunu sanmıştı. Oysa dünya değildi, insanlardı. Öyle görünüyordu ki dünyada, insanları boşalmış bir dünyada pekâlâ yaşanabilirdi." #Koku | Patrick Süskind

nubesh 1 year ago

MAYIS AYI ÖZETİM 🌀İZLEDİKLERİM🌀 🔹Yenilmezler Ultron Çağı 🔹Yenilmezler Sonsuzluk Savaşı 🔹Yürüyen Şato 🔹Harry Potter ve Ölüm Yadigarları Bölüm 1 📘OKUDUKLARIM📘 🔹İçindeki Devi Uyandır - Anthony Robbins 🔹Badem - Won Pyung Sohn 🔹Koku - Patrick Süskind (yarım kaldı) Mayıs ayına bir…devamı

nubesh 1 year ago

İçindeki Devi Uyandır

Anthony Robbins

2 Gönderi

Sonunda bitti... Bu süreçte ben de bittim. Bu kitap hayatımın her döneminde karşıma çıktı ve her seferinde başlayıp daha yarısına bile gelmeden bir köşeye attım. Zor bir kitaptı çünkü kitabın kalınlığını, 630 sayfa oluşunu bir kenara bırakalım; ben birinin bana…devamıSonunda bitti... Bu süreçte ben de bittim. Bu kitap hayatımın her döneminde karşıma çıktı ve her seferinde başlayıp daha yarısına bile gelmeden bir köşeye attım. Zor bir kitaptı çünkü kitabın kalınlığını, 630 sayfa oluşunu bir kenara bırakalım; ben birinin bana öğüt vermesini sevmiyordum hatta bu yüzden rehberlik hocalarından kaçan bir tiptim. Öyle ki kişisel gelişim kitabı okumak bana göre bir şey değildi. Zaten o kadar istemeye istemeye okudum ki aylardır elimde sürünüyordu. Bazen bırakıyor başka kitaplar okuyordum bazen herhangi bir sayfasını açıp okuyordum yani başucu kitabım haline gelmişti. Çok laf ettim ama kitabı tam da ihtiyacım olduğu zamanda okumuşum çünkü kitabı okumaya başlayan Beyza ile bitiren Beyza aynı kişi değildi. Hatta kitaptan mı kaynaklanıyor bilmiyorum ama biri bana "Bu durum eskiden de vardı ama sen artık kabullenmek istemedin, bir şeylerin değişmesini istedin." dedi. Galiba kitabı okuduktan sonra kendime saygısızlık etmek istememiştim :) Ama güzel bir süreçti. Kitaptan ne anladım anlatamam fakat düşüncelerimin olumlu yönde değiştiğini düşünüyorum. Sadece bir ara okuduklarımı yanlış anlamış, hiçbir zaman olumsuz duygular hissetmem gerektiğini zannetmiştim. Bu yüzden sinirlenmem gereken olaylara gülerek ve ağlamam gereken olaylara da gayet sakin bir tepki verdiğim için büyük bir patlama yaşamıştım. Uzun bir süre kendime gelemedim ve hala da geldiğimi düşünmüyorum. Hiçbir şeye tahammülüm kalmamıştı sanki... Neyse siz siz olun sinirlenmeniz gereken olaylara sinirlenin, ağlamanız gerekiyorsa ağlayın ya da mutluysanız kahkahalar atarak içinizdeki o duyguları boşaltın. Çünkü duygular düşündüğümüzden daha da önemli. Kitap aynı zamanda farklı bir bakış açısı kazandırdı. Hayattaki amacımın ne olduğunu bilmiyordum, hâlâ da bilmiyorum ama bazı yollardan geçecek cesarete sahip olduğumu düşünüyorum. Tabi üşenmesem o yollardan da geçeceğim. Bu arada üşenmek demişken kitap boyunca sürekli bir şeyler yaptık. Yani ben sadece kitabı okuyacağım, okuduktan sonra hoop içimdeki minik devi uyandıracağım zannediyordum ama öyle değilmiş. Sürekli telefonumdan notlar kısmını açıyor ve oraya Tony abimizin sorduğu soruların bendeki karşılığını yazıyordum. Ben kimdim? Değerlerim neydi? Hangi özelliklere sahip olmak istiyordum? Kişisel amaçlarım neydi?... Sürekli bu sorulara cevap aradım ve bazen beynimi fazlasıyla zorladım bazen de sorulara cevap bulamadım. Sürekli "Boşa yaşıyorsun, daha bir hedefin bile yok.." deyip durdum. Evet içimdeki minik devi çok güzel destekledim sjsjs Güzel bir kitaptı ama kitabın kalınlığı göz korkutacak cinsten olduğu için yarım bırakma olasılığınızın yüksek olduğunu düşünüyorum. O yüzden Tony abimizin Youtube'de yayınlanan seminerlerini izlemeniz ve eğer konuşmalarını beğenirseniz kitabını okumanız daha faydalı olacaktır. Umarım bir gün herkes içindeki devi uyandırır teşekkürler...