Raf Yorumu: Abdulhalim Yılmaz (@abdulhalim)

Spoiler içeriyor Rivayete göre Moğollar Bağdat kütüphanesindeki kitapları Dicle nehirine atmışlar bunun sonucunda günlerce nehir mavi renkte akmış kitapların mürekkepleri yüzünden. Derler ki o kütüphane yamalamanmasydı dünya şu an teknoloji ve bilgi konusunda çok daha ilerlemişti. Distopik temalı kitaplar fazlasıyla kasfetli bu…devamıRivayete göre Moğollar Bağdat kütüphanesindeki kitapları Dicle nehirine atmışlar bunun sonucunda günlerce nehir mavi renkte akmış kitapların mürekkepleri yüzünden. Derler ki o kütüphane yamalamanmasydı dünya şu an teknoloji ve bilgi konusunda çok daha ilerlemişti. Distopik temalı kitaplar fazlasıyla kasfetli bu yüzden bu tür kitapları okumayı pek sevmem fakat bu türün klasikleşen kitaplarını okurum. Bu kitap da bu türün klasiklerinden biri. Kitabı beğenip beğenmediğimden pek emin değilim. Bunun sebebi kitabın ortaya çıktığı dönemin bir ürünü olması olabilir yani bu kitabın yazıldığı dönemde yaşasaydım kuvvetle muhtemel daha çok beğenirdim. Kitapta hoşuma giden tek karakter Clarisse karakteriydi diğer karakterlerle pek bağ kuramadım. Bana böyle bir dünya çok mümkün görünmemekte fakat böyle bir dünya gerçekten mümkün olsa nasıl olurdu diye düşündüm. Kuvvetle muhtemel böyle bir dünyada yok edemeyecekleri tek kitap Kuranı Kerim olurdu. Bu hikayede kitapları korumak için buldukları yöntem kitapları ezberlemek zaten İslam kültüründe bin dört yüz yıldır uygulanan bir yöntem bu. Dünyada yüz binlerce hatta belki de milyonlarca hafız var. Milyonlarca kişinin beyninde olan bir kitap nasıl yok edilebilir ki. Bir belgeselde ya da haberde şöyle bir bilgi öğrenmiştim: Dünyanın belirli yerlerinde tesisler kurulmuş bu tesislerin amacı bitki tohumlarını saklamak. İleride bir bitkinin neslinin tükenmesine karşı bir tür koruma. Düşünüyorum da bu tür tesisler kitaplar için de yapılabilir mi acaba? Yani ileride bir gün dünya bir sebepten ilerlemek yerine gerilerse belki bir savaş ya da farklı sebepten elindeki teknoloji yok olursa bir tür kıyamet sonrası dünyaya dönerse yeniden toparlanmak için bir sigorta olarak böyle tesisler kurulabilir mi acaba? Ya da belki de vardır böyle bir yer. Merak ettiğim bir konu var. Kitaplar neden değerlidir? Kitapları değerli kılan içinde taşıdıkları bilgi mi yoksa okurken verdiği keyif mi? Diyelim ki ileride bir gün teknoloji beyine bilgi yükleyebilecek seviyeye geldi. Diyelim ki bu teknoloji sayesinde binlerce kitap birkaç dakika ya da birkaç saat içinde beyne yüklene bilinecek hala kitap okumanın bir anlamı kalır mı? Kitaplar hala değerli kalmaya devam eder mi? Konuyla alakasız bir şey fark ettim okuduğum bilimkurgu kitaplarının yazarları genel olarak çok uzun bir süre yaşamışlar. A. Huxley: 70 A. C. Clarke: 90 R. Bradbury: 92 H. G. Wells: 80 yıl yaşamış. Bakın bu insanların yaşadığı yıllarda ortalama yaşam süresi 30 - 40 yıl. Bu bilgi neden bana ilginç geldi bilmiyorum. Bu da konuyla alakasız ama ben H. G. Wells'in Zaman Makinesi kitabını okurken kitapta anlatılan dünyanın illüstrasyonlarına bakayım dedim fakat pek bir şey bulamadım. Böyle kitaplarla ilgili illüstrasyon yapan bir site olsa çok güzel olurdu ya da bir yayın evi bastığı kitapların illüstrasyonlarını da yapsa ve kitapların üzerine bir QR kod yerleştirse ve bu kodla yapılan illüstrasyonlara ulaşılabilse çok güzel olurdu. Sonradan ekleme Kitapta bu distopik dünyanın oluşmasına sebep olan şey politik doğruculuk gibi görünüyor.