Raf Yorumu: kadirveseyfi (@yerdeniz)

Not: İş Bankası Yayınları’nın kitabında önsöz spoiler gibi yazılmış. Haftalardır yazmıyordum. Haftalardır doğru düzgün okumuyordum da zaten fakat bu 550 sayfayı üç günde hiç ettim. Okumuyordum çünkü şimdilik hayatı yeterince okuduğumu, sıranın yaşamaya geldiğine karar vermiştim. Kitaba bu kadar tutulmamın…devamıNot: İş Bankası Yayınları’nın kitabında önsöz spoiler gibi yazılmış. Haftalardır yazmıyordum. Haftalardır doğru düzgün okumuyordum da zaten fakat bu 550 sayfayı üç günde hiç ettim. Okumuyordum çünkü şimdilik hayatı yeterince okuduğumu, sıranın yaşamaya geldiğine karar vermiştim. Kitaba bu kadar tutulmamın sebebi kendimde gördüğüm en büyük eksiğin kahramanımızda bolca bulunması: Tecrübe. Martin; 6 yaşından beri kendi başının çaresine bakan, yıllarca sokaklarda kabadayılık ve gemilerde tayfalık yaparak hayatı erken yaşta öğrenen birisi. Çalıştığı ağır işlerin şekillendirdiği ihtişamlı kasları, kendini hissettiren maskülen enerjisi, müthiş iradesi ve sosyal ortamlarda kabul görmesini sağlayan eğlenceli kişiliğiyle henüz 20 yaşında Nietzsche’nin ‘’Üstinsan’’ konseptini karşılayan bir karakter. Hikâye, hayatı boyunca işçi sınıfına mensup olmuş olan Martin’in burjuva bir entellektüel ailenin evine yemeğe gelmesiyle başlıyor. Ailenin büyük oğlu Arthur’u bir feribotta serserilerin saldırısından korumasıyla tanıştığı aile -özellikle Ruth adındaki kız- Martin’e şimdiye kadar yaşadığı hayatta hep boşluğunu hissettiği bir şeyleri sonunda bulduğunu hissettirir. Kendisi sevgisiz büyümüş olan Martin sevgi dolu bu aileye baktığında yıllarca hissettiği eksiğin bu olduğunu düşünüp onların sınıfına yükselmek için büyük bir özlem ve istek hissediyor. Bu maksatla denize çıkmayı bırakıp Ruth’la evlenebilecek statüye gelmek için başarılı bir yazar olmayı hedefleyip yalnızca asgari ihtiyaçlarını karşılayarak günde 5 saat uyuyup 19 saat kitaplarla çalışmaya başlar. Aslında bir sosyalist olan Jack London’ın yarattığı Martin Eden karakteri sosyalizmle dalga geçen ve bireyciliği savunan bir karakterdir. Hatta bu dalga geçmeyi o kadar iyi yapar ki Jack London, kitap yayımlandıktan sonra ‘’Aslında niyetinin bireyciliği yermek ve alay etmek olduğunu fakat çoğu eleştirmenin kitabın verdiği asıl mesajı anlayamadığını’’ dile getirir.