Raf Yorumu: 𝗶𝗿𝗿𝗲𝗹𝗲𝘃𝗮𝗻𝘁𝗲 (@irrelevante)

Öğrencilik hayatım boyunca sınavlarla aram iyi olmuştur…tabi sınavlarla aranızın iyi olmasının yüksek notlar yüksek puanlar yüksek sıralamalar ve bunların getirdiği itibar ve olanaklar dışında pek bi b*ka yaradığı yok…aynı zamanda sınavlarda belli oranda başarı elde etmek adına değerli zamanınızı çalışmaya…devamıÖğrencilik hayatım boyunca sınavlarla aram iyi olmuştur…tabi sınavlarla aranızın iyi olmasının yüksek notlar yüksek puanlar yüksek sıralamalar ve bunların getirdiği itibar ve olanaklar dışında pek bi b*ka yaradığı yok…aynı zamanda sınavlarda belli oranda başarı elde etmek adına değerli zamanınızı çalışmaya filan harcamanız gerektiği için... pek de tavsiye edebileceğim bir şey değil…sonuçta konfor alanında boğulup işlevsiz bir hayat döngüsünün içinde vatana millete hayrı olmadan yaşamayı kim istemez… Çalışmadığınız için kimse sizi yadırgayamaz bu arada…eğer yadırgarlarsa başarısızlıklarınızı eğitim sistemindeki sorunlarla ya da yeterince zeki olmamakla bağdaştırarak durumu karmaşıklaştırabilirsiniz…sınav mağdurunu oynayarak olayı dramatikleştirebilirsiniz ya da başarılı olan insanların çok zeki olduğunu veya hayatsız gibi ders çalıştıklarını etrafa sürekli lanse ederek olağandışılık algısı oluşturup işin içinden kolayca sıyrılabilirsiniz… Öte yandan saçma bir şekilde bunun tam tersini yani başarılı olmayı istiyor olabilirsiniz…bu durumda emin olun denklem çok basit… Başarılı olmak için çalışmak gerekir…çok başarılı olmak için daha çok çalışmak gerekir… Lakin denklem çok basit olsa da eğer başarılı bir insansanız bu denklemin başarıyı talep eden çoğu insan tarafından bi şekilde kabullenilemediğini fark etmişsinizdir…bu insanlar sürekli başarıya ulaşmanın kısa bir yolunun olduğunu düşünürler…başarılı olmak için çalışmaları gerektiğini söylediğinizde denklemi basite indirgiyor olmanızı bile saçma bi şekilde hayranlıkla karşılayıp bu durumu olağanüstü zeki olduğunuza filan yorarlar…adeta sizi tanrılaştırırlar…çünkü aslında amaçları hiçbir zaman çalışmak olmamıştır…asıl amaçları çalışarak başarı elde eden herhangi bir insanla kendi aralarında ilahi boyutta bir fark olduğu algısını oluşturup çalışmayı anlamsızlaştırabilmektir…ve o zaman tanrı olmanın can sıkıcı yanları olduğunun farkına varırsınız…örneğin tanrı da sürekli olarak insanlara basitçe kendini açıklamaya çalışır fakat bi şekilde insanlar onu yanlış anlamakta ısrar ederler… Her şey bir yana… tabii gerçek hayat çoktan seçmeli bir sınav gibi değil…örneğin soruları sürekli bel altı şakalar yapan Samsunlu ve kel bir coğrafya hocası hazırlamıyor…öyle olsaydı emin olun ders arası sınıfta bıraktığı laptobundan sınav sorularını gizlice aşırabilirdiniz…:)ve hayatta baya başarılı ve mutlu olabilirdiniz… Tabii denklemimiz gerçek hayatta da işlemeye devam ediyor bunda bi sıkıntı yok… lakin başarının toplum nezdindeki tanımı ne kadar para kazanabildiğinizle yani ne kadar tüketebildiğinizle ölçülmeye başladığı için kendinizi biraz garip hissedebiliyorsunuz…bi şeyler öğrenmek ve bunları sınamak adına binlerce sınava giriyorsunuz ve bunu erdemli bir süreç olarak görebilirsiniz… ama gerçek hayatın sizin için hazırladığı deli saçması bir sonuçla baş başa kalıyorsunuz … "Daha çok tüketebilme hakkı…" Muhteşem değil mi? Bazen en ironik düşüncenin bile hayatın kendisinden daha ironik olamayacağını düşünüyorum… Ama hayat sürprizlerle dolu…belki de ailenizin çok parası vardır ve size herhangi saçma bir nedenden dolayı çaktırmıyorlardır…öyle olsaydı en azından sınavlarla filan uğraşmazdınız…böyle filmleri de sırf isminden dolayı izlemenize gerek kalmazdı… Misal bu filmi izlemeden önce daha önce neden izlememişim yaa dediğim filmlerden biriydi…izledikten sonra ben bu filmi neden izledim ki dediğim filmlerin arasına girmeyi başardı…dediğim gibi hayat sürprizlerle dolu... Filmde kısaca sekiz kişiyi bi odaya koyuyorlar ve alengirli bir sınava tabi tutuyorlar…tek bir soru ve tek bir cevap var…fakat soru hiçbir yerde yazmıyor…bu sekiz kişi de sorunun ne olduğunu anlamaya çalışıyor…filan Her ne kadar film konu itibariyle fena bi film gibi gözükmese de işleniş ve oyunculuklar yerlerdeydi… zorlama bilimsel veriler üzerinden yapılan akıl yürütmeler… ben buradayım diye bas bas bağıran plot twistler ve bu plot twistlerin daha sonra mala anlatır gibi izleyiciye anlatılması… filmi heyecanlı ve gergin bi alana çekmek adına… olayları çözmeye çalışırken oluşturulan aşırı işlevsiz ve gereksiz risk durumları filan...izlerken bayaa tadım kaçtı…çok kötü bi film olduğunu elbette söyleyemem ama kesinlikle daha iyi olabilirdi… Eğer mağaranızdan çıkıp sinema denen şeyle yeni haşır neşir olmaya başlamışsanız… hayatınız boyunca izlediğiniz filmlerin sayısı iki haneli sayıları henüz aşamamışsa….orta okulda kantin sırasında arkadaşlarınıza heyecanlı bir biçimde anlatabileceğiniz bir film arıyorsanız…bu filmi kesinlikle çok beğeneceksiniz… Diğerleri içinse pek bi şey diyemem izlemekle izlememek arasında 'ben bu filmi izledim' cümlesini kurabiliyor olmak ve izlemeden önceki halinizden 1 saat 41 dakika daha yaşlı olmak dışında pek bir fark yok…