Thalassophile (@thalassophile)

Yılın son kitabı oldu kendisi. Öneri üzerine okuduğum, varlığından habersiz olduğum bir kitaptı. Aldatılmak nedir ? Bu soruyu cevaplamak herkes için zordur. Bilinenin aksine aldatma her zaman cinsel bir paylaşım sonucunda gerçekleşmez. Bireyin, partneri dışındaki bir kişiyle duygusal olarak bir…devamıYılın son kitabı oldu kendisi. Öneri üzerine okuduğum, varlığından habersiz olduğum bir kitaptı. Aldatılmak nedir ? Bu soruyu cevaplamak herkes için zordur. Bilinenin aksine aldatma her zaman cinsel bir paylaşım sonucunda gerçekleşmez. Bireyin, partneri dışındaki bir kişiyle duygusal olarak bir yakınlık hissetmesi, bir bağ oluşturması da aldatmadır. Fiziksel olarak değil ama zihinsel olarak kandırılma yani aldatılma hissini yaşamış olursunuz. E aldatmanın büyüğü küçüğü de olmaz, sonuçta kalben hissettiğiniz üzüntü canınızı yakıyorsa, tüm bahaneler yersizdir gözünüzde. Aldatanı anlamak, onun adına üzülmek, acımak ya da onunla empati kurabilmek çok kolaydır. Adice olduğu düşünülür, ilk akla gelen kelimelerle sövülür. Verilecek tepkiler tahmin edilebilir. Buraya kadar çoğumuz hemfikiriz. Peki ya aldatmak? Bunu anlamak ne kadar kolay? Hak vermek, empati kurabilmek mümkün mü? Toplumun çoğu için hayır. Aldatanın neden aldattığı veya hangi psikolojik durumda olduğu asla önemsenmez. Özellikle kadınsa. Erkekler bir şekilde kabul görür toplumda, peki ya kadınlar ? Kitap İsviçre'de yaşayan zengin, iki çocuğu ve kocası ile mutlu aileye sahip bir kadının, aldatma hikayesini konu alıyor. İyi bir eş, zenginlik, kısacası çoğu insanın istediği her şeye sahip biri mutsuz olabilir mi? Bu konuyu çoğu kadın yetinme ve şükretme öğretileriyle kesinlikle kabullenir. Böyle bir konumdaki insana mutsuzluk yakışmaz asla değil mi? Ama hayır, eğer iç sesinize kulak verirseniz ve hayatınızı sorgulama noktasına gelirseniz, hayatınızın tepetaklak olma ihtimali vardır. İşte kimine göre tepetaklak olan bu yaşam, ana karakter için tam da olması gerektiği gibidir. Okurken başta yargıladığınız bu karakteri, bir şekilde anlamış oluyorsunuz. Eminim çoğunuz, okurken kendi iç dünyanızdan, inkar ettiklerinizden bir parça bulacaksınız içinde. Bu kitap sadece bir aldatma veya aldatılma hikayesi değil. Sevmenin ve sevilmenin de hikayesi. Gerçekten seviliyorsanız, büyük problemlerin, sıkıntıların ne kadar kolay çözülebileceğinin hikayesi. Kitabı okuyacakların, son sayfayı bitirdiğinde kendince düşünceleri olacaktır. Haklı, haksız ya da daha karmaşık düşünceler de olabilir. Benim ilk düşündüğümse anlaşılmanın insanların hayatını ne kadar kolaylaştırdığıydı. Bir ilişkide ki en büyük lüks, kendini anlatabilmek ve anlaşılabilmek. Birisi sizi anlamak istiyorsa ve çabalıyorsa seviyordur. Kendinizi yormadan sizi anlayan biriye sahipseniz kıymetini bilin. Bir kadının gözünden, aldatılan yerine aldatanın psikolojisini okumak isteyenler, listenize ekleyebilirsiniz. 📚"Kediden korktuğu için kederlenen bir farecik varmış. Büyük bir büyücü fareciğe acımış ve onu kediye dönüştürmüş. Ama hayvan bu sefer de köpekten korkmaya başlayınca büyücü onu köpeğe dönüştürmüş. Bu sefer de kaplandan korkmuş. Büyücü, gayet sabırlı bir biçimde, gücünü kullanıp onu kaplana çevirmiş. Ama bu seferde avcıdan korkmaya başlamış. Büyücü, sonunda pes etmiş ve hayvanı yeniden fareye dönüştürüp şöyle demiş: Sana ne yapsam yardımcı olamam çünkü sen büyüdüğünü hiç anlamadın. En iyisi ilk halinle kalman." 📚"Bugün, o sabahtan birkaç ay sonra, her şeyin değişeceği korkusuyla her şeyin son nefesime dek aynı kalacağı korkusu arasında bölünmüş bir kadınım ben." 📚''Zaman insanı olduğundan farklı birine dönüştürmez. İnsanı olduğundan farklı birine dönüştüren tek şey sevgidir." 📚"Acı çeken ruhlar, birbirini tanır." 📚"Doğru erkeği sevmeyi öğrenmek mümkün müdür ? Elbette mümkündür. Esas mesele, yoldan geçerken kapıyı açık görüp izinsiz içeri giren yanlış erkeği unutabilmektir."

thalassophile 3 months ago

Gladyatör 2

Ridley Scott

35 Gönderi

Spoiler içeriyor Filmin çıkmasını hevesle beklediğim, çıktıktan sonra olumsuz yorum ve düşük IMDB puanı ile hevesimi kıran ey insanlar. Ayıp ayıp ! Sayenizde izlemeye düşük beklentiyle başladım ve film boyunca acaba neresi kusurlu diye diye sonuna kadar geldim. Beğenmeyenler ile aynı filmi…devamıFilmin çıkmasını hevesle beklediğim, çıktıktan sonra olumsuz yorum ve düşük IMDB puanı ile hevesimi kıran ey insanlar. Ayıp ayıp ! Sayenizde izlemeye düşük beklentiyle başladım ve film boyunca acaba neresi kusurlu diye diye sonuna kadar geldim. Beğenmeyenler ile aynı filmi mi izledik bilmiyorum ama ben çok beğendim. En azından bu senenin açık ara en iyi filmiydi benim için. Genelde herkes orjinal filmin altında kaldığını söylemiş. Ancak şunu unutmamak lazım, bu aynı filmin uyarlaması değil. Gladyatör filminin devamı. Ne yapsınlar Maximus'u mu diriltsinler. Aynı senaryoyu en baştan mı oynasınlar. Bu küçük sitemden sonra filme geçiyorum. Öncelikle film sinema için çekilmiş, netflix gibi platformlardan yüksek bedelli teklifler gelmesine rağmen ben bu ihtişamı, Roma'nın görkemini sinema salonlarında izleyici ile buluşturmak istiyorum demiş Ridley Scott. Bu bile adama ve filmine saygı duymak için önemli bir kriter. Eski Roma deyince insanın aklına, absürt derecede gösteriş, eğlence, abartılı kostümler geliyor. Filmde hiç bir masraftan kaçınılmamış.Bir önceki filme kıyasla aksiyon, savaş sahneleri daha yoğun. Arenadaki mücadeleler, kanlı sahneler, kılıç kalkan, kolezyumun görkemi sizi tatmin ediyor. Özellikle arenadaki deniz savaşı konsepti oldukça etkileyiciydi. Filme epik yönden 2,5 saat boyunca doyuyorsunuz. Benim için en önemli unsur önceki film ile bu film arasında oluşturulacak bağ idi. Başrol Lucius'un Maximus'un oğlu olduğunu anladığımız, yerden eline kumları aynı onun gibi alıp fırlatması, babasının şiirini Roma imparatorluğuna okuması duygusal yönden vurucuydu. Aslında karaktersel olarak yaratılan giriş gelişme sonuç aynıydı. Fakat bu beni rahatsız etmedi. Karakterler arasında ki tek fark, Maximus' un özgür Roma ideali vardı. Evinden çok uzakta Afrika'da büyüyen Lucius' un ise Roma'ya karşı nefret ve öfkesi vardı. Generalin işgal sırasında karısını öldürdüğü sahne ile ailesiz kalması, babasının ailesine karşı yapılanlarla oldukça benzerdi. Kolezyumda ise Maximus'un kıyafetini giydiği, kılıcını eline aldığı sahnede, babasının ruhunu yaşaması, Roma'nın adaletsizliğine son verme isteği ile karakterin duygusal değişimi çok güzel bağlanmıştı. Filmde değinilmesi gereken o kadar konu ve detay var ki. Bazı şeylerin yüzeysel anlatıldığı, üstünde kısa durulduğuna herkes gibi bende katılıyorum. Fakat yönetmenin röportajına göre aslında film 4 saatmiş. Ve bu 4 saatlik versiyonunu da sanırım Gladyatör 3 ten sonra seyirciye sunacak. Napolyon'da yaptığı gibi. Belki o zaman eksik bulduğumuz yerlerin altı daha da çizilebilir. Benim için en vurucu yeri final sahnesiydi. Babası gözünü kapatınca tarlada yürürdü ve kamera sadece elini gösterirdi. Lucius' un gözünü kapatıp göğe bakınca, aynı rüyayı, daha yaşlı bir el ve babasının yüzüğü ile görmesi çok duygusaldı. İlk filme yapılan göndermeler çok hoşuma gitti. Denzel Washington'un performansına bayıldım. Olduğu tüm sahneleri izlemek aşırı keyifliydi. Pedro Pascal'ı da çok sevmeme rağmen, ona verilen sürenin kısıtlılığı yüzünden, adamı çok tanıyamadan öldü. Ama arenada ölürken sergilediği performans çok iyiydi. Başrole gelince ya ben bu çocuğu nerde izledim diye düşünürken bir baktım Normal People'da oynamış. Oradakine göre o kadar zıt bir karakterdi ki. Kim ne derse desin ben performansı çok çok iyi buldum. Maximus'a oğlu olarak benzerliği ve tam bir romalı görünüşü beni tatmin etti. Kimse bir Russel kopyası beklemiyor zaten. Genel olarak ben filmi gerçekten beğendim. Yapılan kötü yorumlari haksız buluyorum. Benim gibi önyargıya kapılıp izlemekten vazgeçip erteleyenler varsa mutlaka izlesinler. Ridley Scott seni de tebrik ederim. Her şeye rağmen 3. Filmi çekeceğini söylemişsin. Umarım senden özgür romayı da izleme şansımız olur. 🎬"Bu hayatta yaptıklarımız, sonsuzlukta yankılanır."

thalassophile 5 months ago

Aşk ve Öbür Cinler

Gabriel Garcia Marquez

4 Gönderi

Spoiler içeriyor Gabriel Marquez' in hangi kitabına baksam Nobel edebiyat ödüllü yazıyor. Her sene bu adama mı verilmiş ödül ben anlamadım. Kırmızı Pazartesi kitabından sonra hayran kalmıştım bu yazara. Kendine has, daha önce başka yazarlarda karşılaşmadığım bir anlatım tarzı var. Bir insan…devamıGabriel Marquez' in hangi kitabına baksam Nobel edebiyat ödüllü yazıyor. Her sene bu adama mı verilmiş ödül ben anlamadım. Kırmızı Pazartesi kitabından sonra hayran kalmıştım bu yazara. Kendine has, daha önce başka yazarlarda karşılaşmadığım bir anlatım tarzı var. Bir insan veya herhangi bir nesne üzerine paragraflarca betimleme yapabilir. Uzun uzadıya betimleme sevmeyen ben, yine de bu yazarın kitaplarını satın alırken buluyorum kendimi. Gerçek ve hayali öyle güzel harmanlıyor ki, cümleleri akıp gidiyor okurken. Ama maalesef bu kitap için aynı şeyleri söyleyemeyeceğim. Romanın konusu ve ana fikri güzel olmasına karşın, gereksizce ağda gibi uzatıp durdu çoğu yerlerde. Tamam şimdi yeni bir şey olacak derken, aynı senaryoların üstünden geçe geçe kitap sonlandı. Çok iyi bir yazar olduğunu biliyorum, toz kondurmak da istemiyorum ama maalesef sıktı bazı bölümlerde. 180 sayfalık kitap, 2 ayda bitti. Hep başka kitaplara ittim kendimi. Roman, baş karakter Sierva Maria' nın bir köpek tarafından ısırılması ve onun kuduz şüphesi ile yaşadıklarını anlatıyor. İstenmeyen bir çocuk olarak doğan Maria, annesi ve babasının umursamazlığı ile, kendi evlerinde çalışan köleler tarafından büyütülür. Onların dilini, şarkılarını, kültürünü benimser, onlar gibi davranır. Kölelerin geleneklerine göre yaşam biçimi süren Maria, bu geleneklere yabancı olan kilise tarafından içine cin kaçtığı şüphesi ile manastıra kapatılır. Maria' nın her hareketi, birinin merdivenden düşmesi, çiçeklerin solması, hatta yaşanan güneş tutulmasının sebebinin bile içindeki şeytan yüzünden olduğuna inanılır. O dönemin cehaleti, tıp üstüne olan bilgisizliği, dini inancın insanlar üstündeki baskısı oldukça etkileyici bir şekilde okura yansıtılıyor. Kitap, sonuna kadar bunalımlı ve karamsar ruh halinden çıkartmıyor sizi. Maria' yı cin çarpmadığına inanan sadece iki kişi vardır. Doktor Abrunincio ve içindeki şeytanı kovması için görevlendirilen Delaura. Delaura inancına sıkı sıkıya bağlı bir rahip olmasına karşın, ilk kez aşık olur. İşte aşk ve öbür cinler ile ne demek istediğini anladığımız kısım burda başlar. Maria ' yı öldüren kuduz veya içindeki şeytan değil, etrafında kötülük saçan insani cinlerdir. Delaura ile Maria baskı ile gelişen hiyerarşinin kurbanı olur. Şunu söylemeliyim ki kitabın merkezine konan aşk öyküsü, o kadar etkileyici ve vurgulayıcı değildi benim için. İnanç ve inançsızlık, özgürlük ve tutsaklık, sevgi ve nefret gibi zıt duyguların hakimiyeti daha üstündü. Kitap sonunda, dönemin sosyal yapısına karşın yapılan iğneleyici eleştiriler daha akılda kalıcıydı. Konuyu toparlayacak olursam, tavsiye bir kitap olarak listemde olmayacak bir eser. Okunur mu evet, çünkü ilginç ve mistik bir hikaye. Fakat kendi fikrimce, okumamanında verdiği bir kayıp olmaz. Okuyacaklara kısa sürede bitirtecek sabırlar diliyorum.. 📚 "Dikkat edin, bazen anlamadığımız bazı şeyleri, Tanrı’nın anlamadığımız şeyleri olabileceğini düşünmeden, şeytana yorarız." 📚 “İnsan hiçbir zaman inancını tam olarak yitirmez. İçinde hep bir kuşku kalır.” 📚 “Mutluluğun iyi edemediğini iyileştirecek ilaç yoktur.”

thalassophile 5 months ago

Persepolis

Vincent Paronnaud

68 Gönderi

Spoiler içeriyor İçinize her geçen dakika taş atan, filmin sonunda ise koca bir kayanın altında eziliyormuş hissi veren, otobiyografik bu animasyondan herkese merhaba.. Bu filmin üstüne konuşulması, düşünülmesi gereken o kadar çok mevzu var ki.. En son söylemek istediklerimi en başa tutturmak…devamıİçinize her geçen dakika taş atan, filmin sonunda ise koca bir kayanın altında eziliyormuş hissi veren, otobiyografik bu animasyondan herkese merhaba.. Bu filmin üstüne konuşulması, düşünülmesi gereken o kadar çok mevzu var ki.. En son söylemek istediklerimi en başa tutturmak istiyorum. *Bu film bir kamu spotu olmalı. *Elimde olsaydı, okullarda her yıl düzenli olarak, ders müfredatına koyardım. Totaliterizm; bir ülkenin tüm sosyal, kültürel, politik ve yönetim alanlarının tek bir siyasi gücün hakimiyetinde olması demektir. Totalitarizm tek bir güce, yani tek bir ideolojiye, tek bir partiye veya bir lider figürüne dayandırılarak, vatandaş özgürlüklerini, muhalefeti ve toplumun tümünü bastırmayı ve kontrol altına almayı hedefler. Öncelikle, bu kavramın korkunçluğunu herkesin sindirmesini temenni ediyorum. İran devrimi modern çağda gerçekleşmiş tek İslam devrimidir. Marksizm gibi modernitenin içinden ortaya çıkmış düşüncelerin temelini oluşturduğu devrimlerin aksine, İran İslam devrimi, islami değerler ve kriterlere dayalı gerçekleşen bir devrimdir. İran İslam devriminin tüm dünyada doğurduğu önemli sonuçları göz önünde bulundurduğumuzda, bu devrimi tanıyıp bilmenin ne kadar gerekli olduğunu vurgulamalıyım. Bireysel ve topluca alınan kararların sonuçlarını görmek açısından herkes fikir sahibi olmalı. Bilmeyenlere aşıladığım, bilenlere anımsattığım filmle aynı doğrultuda ilerleyen bu önemli bilgilerden sonra gelelim incelemeye. Filmde, genç bir kadının gözünden İran Devrim'i anlatılıyor. Laik ve batı kültürünü seven bir ailede büyüyen Marjane'in devrim öncesi ve sonrası hayatını konu alıyor. İlk olarak devrim öncesi İran'da yaşamı görüyoruz. Sokakta özgürce giyinen kadınlar, düzenlenen alkollü partiler, ifade özgürlüğü gibi geleceğe nazaran daha modern bir hayat. Buna rağmen mutsuz bir toplum vardır. Şah, hem muhafazakar hem de laik kesim tarafından devrilmek istenir. Hatta, Marjane bir gün okuldan geldiğinde, Şah'ı sevdiğini, onu Allah'ın seçtiğini söyler. Beyni yıkanmıştır, çünkü okullarda kendi propagandasını yapan bir yönetim vardır. Ailesi bu duruma şaşırır. Ona bunun yanlış olduğunu söyler ve işin doğrusunu anlatır. Daha sonra yapılan seçimlerde halk %99 oy ile İslam Cumhuriyeti için oy kullanır. Sonrası ise malum. Başörtü özgürlüktür bildirileri, kapanma zorunluluğu, alkol yasakları, idamlar, kan yasası, şiddet, batıya özgü her şeyin yasaklanması. Marjane sevdiği müzik grubu Iron Maiden kasetini bile yasa dışı yollardan temin eder. Sevdiğiniz müziği dinlemenin bile yasak olduğu bir yerde yaşadığınızı düşünün. Bir millet nasıl kendi eliyle kendi mezarını kazar, ibretlik bir tarih dersi. Devrim sonrası İran'ın, özgürlükçü ve feminist bir genç kadın olan Marjane için uygun olmadığını düşünen ailesi onu avrupaya gönderir. Burada yaşam kolay geçmez. Ülkesindeki değerler ile batıdaki değerler oldukça farklıdır. Her şeye rağmen uyum sağlamaya çalışır. Aşık olur, ilk cinsel deneyimini yaşar. Nihilizm, kapitalizm gibi yeni kavramlarla tanışır. Fakat Viyana'da ki hayatın aksine, ülkesinde insanlar canı ile bedel öder. Bir süre sonra kendisi sokakta özgürce gezerken, ailesini orda bırakmanın suçluluğunu yaşar ve ülkesine döner. Döndüğünde, her şeyin daha zorlaştığı bir ülke ile karşılaşır. Hem kendi ülkesinde, hem başka ülkede yabancılaşmanın düşüncesi ile depresyon dönemi yaşar. Bir gün rüyasında Tanrı ile Karl Marx'ı görür. Karl Marx ona yapacak işleri olduğunu, yaşaması gerektiğini söyler. Marjane bunun üzerine depresyondan çıkar. Üniversite sınavlarına girer ve resim bölümünü kazanır. Ailesinin desteği ile Fransa'ya gitmeye karar. Havalimanına indiğinde, siyah beyaz olan film renklenir. Filmdeki en vurucu detaylardan birisi de budur. İran'da geçen sahneler siyah beyaz iken, yurt dışında geçen sahneler renklidir. Ayrıca filmde karikatürize edilen bir çok karakter görmekteyiz. Çizimler gerçekten çok zekice. Film mutlu sonla bitiyor demek isterdim. Maalesef ki hayır. Düzen aynı düzen. Demokrasinin olmadığı hiç bir yerde, işler yolunda gitmez. Filmde ki başrolün tek şansı iyi bir aileye sahip olması diyebiliriz. Belki kalmak zor ama gitmek daha zor. Kendi kültür ve toprağına hasret içinde yaşamak daha acı. İzlerken verilmek istenen mesajları iyi anlamak lazım. Kendi ülkemizde de ataerkilliği görüyoruz ne yazık ki. Kadınların obje olarak görüldüğü, her türlü eşitsizliğe maruz bırakıldığı bir toplumuz. Baskıcı bir hükümetin, ilerleyen zamanlarda insanların hayatını mahvettiğini anlamak lazım. Orada ki kadın ben de olabilirdim deyip, daha eğitimli bireyler yetiştirmek lazım. Eğitimsiz bir halkın verdiği kararların sonuçları, çok uzakta değil, komşumuzda. Filmde sözde Atatürk gibi bir cumhuriyet kuracağını söyleyip, ingilizlerin sömürgesine giren Şah'ın, ülkesini soktuğu vaziyet ortada. Mustafa Kemal Atatürk'e ne kadar şükran duysak az. Ömür boyu demokratik bir cumhuriyet dileğiyle.. 🎬 "Hayatın boyunca beş para etmez pek çok insanla karşılacaksın. Seni üzerlerse bil ki salak oldukları için öyle davranıyorlardır. Onların davranışlarına onlar gibi karşılık verme. Dünyada intikam ve garez hissinden daha kötü bir şey yoktur." 🎬 "Asla unutma. Korku farkındalığımızı yitirmemize neden olur. O da bizi birer korkaga çevirir." 🎬 "Mutluluğa o kadar açtık ki, özgür olmadığımızı unutmuştuk." 🎬 " Evet savaş bitti doğru. Ama artık durumumuz daha kötü. İnsanlar neden savaştığımızı bile hatırlamıyorlar."

thalassophile 7 months ago

Gladyatör

Ridley Scott

71 Gönderi

Ulusal kanallarda sıklıkla denk geldiğim, parça parça sahnelerden zihnimde yer edinen, berbat dublajına katlanamayıp zapladığım bu yapıtı orjinal haliyle, dublajsız, kesintisiz bir şekilde izleyerek hakkını vermek gerekiyormuş. Russel Crowe ve hepimizin Joker olarak tanıdığı Joaquin Phoenix'in muhteşem oyunculuğundan, Hans Zimmer'in…devamıUlusal kanallarda sıklıkla denk geldiğim, parça parça sahnelerden zihnimde yer edinen, berbat dublajına katlanamayıp zapladığım bu yapıtı orjinal haliyle, dublajsız, kesintisiz bir şekilde izleyerek hakkını vermek gerekiyormuş. Russel Crowe ve hepimizin Joker olarak tanıdığı Joaquin Phoenix'in muhteşem oyunculuğundan, Hans Zimmer'in tamamlayıcı müziklerine kadar, her detayı ile görsel şölen. Bu filme gerçekliği yansıtması adına, 7 ay süren bir Kolezyum inşa edilmesi, binlerce kostüm üretilmesi, arenada çekilen sahnelerde ki kaplanların gerçek olmasına kadar, çok büyük bir özen ve emek verildiğini anlıyoruz. Antik Roma geleneğine göre gladyatörler, yasal olarak ölümü hak etmiş görülen, hayatta kalma şansı tamamen arenadaki dövüş becerisine bağlı, dövüş zamanlarının dışında kendileri için hazırlanmış olan, oldukça sıkı ve bir o kadar da kötü koşullardaki hücrelerinde yaşamak zorunda bırakılan kimselerdi. İşte gladyatörlerin bu kadar şöhretli oluşlarının sebebi, bu zor düelloları kazanıp, kendi zeka ve bedensel güçleri ile özgürlüklerini geri kazanma savaşındandır. Bu filmde ki ünlü gladyatörümüz de General Maximus. Filmin konusundan kısaca bahsedeyim.İmparator Marcus Aurelus'un amacı, Roma'yı yeniden bir cumhuriyet yapmaktır. Ölümünün ardından yönetimi hırslı oğlu Comodus yerine, başarılı ve güvendiği general Maximus'a vermek istemektedir. Ancak Marcus, iktidar hırsıyla gözü dönmüş oğlu tarafından öldürülür ve tahta geçer, Maximus ise ölüme gönderilir. Ancak son derece güçlü olan Maximus ölüm tuzağından kurtulur ve satıldığı bir sirkte, gladyatör dövüşlerinde büyük bir ün yapar. Maximus'un tek amacı Comodus'tan intikam almaktır. Bir zamanlar, bu kurgunun gerçek olmasının korkunçluğuna rağmen, filmi izlerken her karesinin ne kadar ihtişamlı olduğunu düşündüm. Bu yıl çıkacak olan, Pedro Pascal'ın başrol olduğu devam filmi öncesi, güzel bir hatırlatma oldu. 🎬''Benim adım Maximus Decimus Meridius. Kuzey orduları kumandanı, Felix lejyonunun generali ve gerçek imparator Marcus Aurelius'un sadık hizmetkârı... Ayrıca evladı katledilmiş bir baba, karısı katledilmiş bir kocayım. Ve intikamımı er ya da geç alacağım. Ya bu dünyada ya ötekinde.'' 🎬"Hayatta yaptıklarımız kefaret vermek demektir. Onurunuzu güçlendirin. Size ne olacağını düşünün ve hayal ettiğiniz gibi olun. Kendini yalnız kalmış bulursan yeşil bir tarlada, yüzünde güneş ve ata binerken düşün, hiçbir zaman endişelenme; çünkü zaten hepimiz ölüyüz!" 🎬"Bir zamanlar bir adam tanırdım. Derdi ki ölüm eninde sonunda hepimize güler. Yapacak tek şey ona geri gülümsemektir. 🎬"Baba birkaç ay önce kitaplarından birini buldum ve içine baktım , bazı özverileri sıraladığını gördüm ve düşündüm de ben onlardan hiçbirine sahip değilim. Hırs, nefret, ihtiras.. Bunlar seninkilerden farklı olabilir ama bunlar benim özverilerim."

thalassophile 7 months ago

11.22.63

J.J. Abrams

343 Gönderi

Stephen King, sen ne usta bir beyinsin. Korku ve gerilimin babası olarak bilirdik seni. Bu senaryo ile, bilim kurgu ve dramı ustaca harmanladığını da göstermiş oldun bana. Mini dizi denince aklıma ilk geleceklerden oldu bu yapım. Zaman yolculuğu temalı bu…devamıStephen King, sen ne usta bir beyinsin. Korku ve gerilimin babası olarak bilirdik seni. Bu senaryo ile, bilim kurgu ve dramı ustaca harmanladığını da göstermiş oldun bana. Mini dizi denince aklıma ilk geleceklerden oldu bu yapım. Zaman yolculuğu temalı bu dizi, ilk bölümden itibaren sürükleyiciliğini hiç yitirmedi. 1960'lı yıllara giden, ingilizce öğretmeni Jake Epping'in John F. Kennedy suikastını engellemeye çalışması dizinin ana konusu. Politik olmasının yanı sıra, aşk, dram, gizem gibi bir çok türle birleşmiş. Doğru insan, yanlış zaman kavramı öyle güzel işlenmiş ki, beni oldukça etkiledi. Dizi, gelişen olaylar ve olayların arasındaki geçiş sahneleriyle izlemesi oldukça keyifli. Dizinin sonu, en iyi dizi finallerinden biriydi bence. Dizinin bitişine mi finaline mi üzüleceğinizi bilemiyorsunuz. Çok anlamlı, muhteşem. Klişe olmayan bir yapım izlemek isteyenlere kesinlikle tavsiye edilir. Geçmişi gerçekten değiştirmek ister miydik? Değiştirdiğimiz zaman yaşanacak bilinmez sonuçların, yaşadığımız andan daha iyi olacağını bize düşündürten nedir? Ben bunun cevabını hayatın sonsuz olasılıkları ve kelebek etkisi olarak verirdim. Dizide verilmek istenen mesaj o kadar doğru ve yerinde ki, gerek olay örgüsü, gerek replikleri ile muazzam. 🎬" Ne bu odayı ne de müziği biz istemedik, bizler davet edildik Bundandır karanlığın bizi çepeçevre sarması Öyleyse yüzümüzü ışığa dönelim. Öyleyse bereketine müteşekkir olmak için katlanalım zorluklara. Sevinçten dili tutulsun diye verildi insana acı Ne bu odayı ne de müziği biz istemedik, bizler davet edildik Fakat madem ki buradayız, durmayın dans edelim! " 🎬" Buradayım çünkü sana dair her şeyi seviyorum, sana geçmişte ne olmuşsa veya gelecekte ne olursa olsun sorun değil. Çünkü karşımda duran kişi bir mucize, sen bir mucizesin.." 🎬" Geçmiş değiştirilmek istemiyor. Zamanı geldiğinde, seni geri ittiğini hissedeceksin."

thalassophile 7 months ago

Ateş Böceklerinin Mezarı

Isao Takahata

167 Gönderi

Canına saygısı olan izlemesin. Kendini seven izlemesin bu filmi. Diyorsanız ki ağır drama arıyorum, kendimi üzesim var açın izleyin. Mahvediyor, kahrediyor. Böyle boğazınız düğüm düğüm, mal gibi ekrana bakakalıyorsunuz. Bir anime, izlemeyi bitirdikten sonra bile, yatakta yüzü koyun seni ağlatabilir…devamıCanına saygısı olan izlemesin. Kendini seven izlemesin bu filmi. Diyorsanız ki ağır drama arıyorum, kendimi üzesim var açın izleyin. Mahvediyor, kahrediyor. Böyle boğazınız düğüm düğüm, mal gibi ekrana bakakalıyorsunuz. Bir anime, izlemeyi bitirdikten sonra bile, yatakta yüzü koyun seni ağlatabilir mi deseler, gülerdim. Bu filme kadarmış iddaam. Genelde animelerde doğaüstü olaylar ve gerçeklikten uzak karakterler izlemeye alışık olduğum için, konusu bakımından ters köşe diyebilirim. Akiyuki Nosaka'nın kardeşinin ölümünden dolayı duyduğu suçluluk ile kaleme aldığı otobiyografik romanından uyarlama bir yapım. Fazlasıyla gerçekçi bir kurgu. İkinci dünya savaşı yıllarında savaşın ortasında kalmış iki kardeşin yaşamını anlatıyor. Savaş karşıtı bir film olarak, savaşın nasıl bir cehennem olduğunu en iyi anlatanların yanına, Piyanist, Schindler'in Listesi gibi kült filmlerin listesine rahatlıkla koyabilirim. Savaşın gerçek yüzünü, büyük tablonun altında yatan binlerce insanın dramını, gözünüze soka soka hatırlatıyor. Bir avuç insanın menfaati için, masumların hayatta kalma savaşı. Ölümle yaşam arasında ki çizgide yürürken, direnmek. Bu bile başlı başına bir felsefedir. Umut adı verilen o hissiyat olmasa, insan yoktur. Ve umudumu kaybettim diyen her kimse, nefes aldığı sürece kendisinin bile bilmediği kırıntısına sahiptir. Film 1988 yapımı olduğundan, tabi ki anime teknikleri ve çizimleri açısından eski. Fakat, seyrederken bu eksiklikleri hissetmeyeceğinizi garanti edebilirim. Bir çok animeden daha samimi. Özellikle seslendirmeler çok tatlı. Bir de kapak resmi o kadar derin ve güzel ki, duvarımı süsleyebilecek nitelikte. Belki de, izledikten sonra anlamlandı benim için. Her iki karakter de, içi dolu dolu parantezleri hak ediyor. Benim elim yazmaya gitmez. Bu filmi tekrar izleyebilir misin deseler onu bile bilmiyorum. 🎬"Neden ateşböcekleri bu kadar çabuk ölmek zorunda?"

thalassophile 7 months ago

Çocuk ve Balıkçıl

Hayao Miyazaki

25 Gönderi

Bir insanın torununa bırakabileceği en güzel hediye, böylesine bir sanat eserinden daha anlamlı olabilir mi? Torununa ithafen bu filmin yayınlanması, evet bu bile oldukça merak uyandırıcı. Miyazaki'nin 10 yıl aradan sonra izleyicilere sunduğu ve bu sene en iyi animasyon dalında…devamıBir insanın torununa bırakabileceği en güzel hediye, böylesine bir sanat eserinden daha anlamlı olabilir mi? Torununa ithafen bu filmin yayınlanması, evet bu bile oldukça merak uyandırıcı. Miyazaki'nin 10 yıl aradan sonra izleyicilere sunduğu ve bu sene en iyi animasyon dalında Oscar ödülü alan Çocuk ve Balıkçıl ile karşınızdayım. Ruhların Kaçışı'nı izledikten sonra hayran kalıp, diğer filmlerini de izlemeye devam edeceğimi söylemiştim. Üçüncü olarak izlediğim filmi bu oldu. Sanırım Miyazaki'nin en sevdiğim yanı, ben sana şunu bunu anlatıyorum demiyor, ne anlatmak istediğimi izlediğin şeyden kendin çıkar demesi. Tamamen yoruma açık, özgün, hikayeleri ve çizimleriyle çok orjinal filmlerin sahibi. Çizgisini hiç bir eserinde bozmamış nadide kişilerden. Animasyonda Miyazaki'nin hayatından da esintiler olduğunu bildiğimiz için yani otobiyografik sayılabilecek bir animasyon olduğu için, ne kadar izlediğim diğer filmlerinin önüne geçemese bile, arşivlerde iz bırakacak ve unutulmayacak bir yapım olduğu kesin. Yaşadığı yerin değişimi ile başka bir ortama ayak uydurma süreci, ölümün kabullenilişi, yas tutmak yerine elindekilere sahip çıkma, kısaca başınıza gelen her şeye rağmen hayata devam edebilmeyi ögütleyen bir içeriği var. Bu filmi neden torununa miras bıraktığını anlamak zor değil. Yüzeysel anlatmama bakmayın, içinde gerçeklik ile gerçek dışılık arasındaki döngüde yakalayabileceğiniz çok şey var. Annenin ateşi temsil etmesi, yol gösterici ve koruyucu bir simge olması. Ölen kişinin kız kardeşi ile evlenilmesi gibi büyük tabuların göze sokulması gibi. İçinde önceki filmlerinden de anımsayacağınız benzer çizimli karakterler mevcut. Bu bir gönderme midir bilemiyorum. Beğenen ve beğenmeyen elbet çıkacaktır. Her şeye rağmen çıktığı dönem, izlenme rekoru kıran, japonların saygı duruşuna geçtiği bir isim olduğu gerçeği yadsınamaz. Kültürünü, izleyenlere mutluluğunuzu da mutsuzluğunuzu da görüyorum, ben de sizin gibiyim demeyi en doğru şekilde yansıtanlardan birisi o. 83 yaşında olmasına karşın, bu üretkenliği ile bütün övgüleri hak ediyor. Bu filmle herkese veda ederken, bizi anlayan bu ruh, şimdi bizim onu anlamamızı istiyor. 🎬"Aslolan yolculuğun kendisidir."

thalassophile 7 months ago

Blue Eye Samurai

Michael Green

30 Gönderi

Aylar sonra herkese merhaba.. Buradan soğutan onca şeye rağmen, kesinlikle insanlarla paylaşmalısın dedirten bu diziye ⭐⭐⭐⭐⭐ . İlk beşe rahat girebilecek, en iyi Netflix yapımlarından biri diyebilirim. Karakter derinliği, tarihsel kurgusu, muazzam görsel efektleri, Japon kültürünü çok iyi yansıtmayı beceren…devamıAylar sonra herkese merhaba.. Buradan soğutan onca şeye rağmen, kesinlikle insanlarla paylaşmalısın dedirten bu diziye ⭐⭐⭐⭐⭐ . İlk beşe rahat girebilecek, en iyi Netflix yapımlarından biri diyebilirim. Karakter derinliği, tarihsel kurgusu, muazzam görsel efektleri, Japon kültürünü çok iyi yansıtmayı beceren olağanüstü bir drama. İzlerken bu yapımın, japonların değil, amerikalıların elinden çıkmış olmasına inanamadım. Yetişkinlere yönelik olduğunu kesinlikle belirtmeliyim. Bolca kanlı dövüşler, cinsellik, psikolojik şiddet mevcut. Yarı beyaz yarı japon, melez bir samurayın, kadınsal kimliğini gizleyerek, intikam alma mücadelesini izliyoruz. Oluşturulan karanlık atmosfer ve kullanılan renk tonları, dizinin konusuyla oldukça uyumlu ilerliyor, gerilimi sonuna kadar hissediyorsunuz. En sevdiğim yönlerinden biri, ana karakterin yanında sunulan yardımcı karakterlerin yüzeysel olmaması. Dizideki karakterlerin her birinin hikayesinin çok farklı olup, aynı zamanda birbirleri ile bağlantısının kusursuzluğuna söylenecek bir şey yok.Başrol Mizu'nun yanında, özgürleşmeye çalışan prenses Akemi, elleri olmayan önemsiz bir aşçı iken samuray olmak isteyen çırak Ringo, Dojo şampiyonu Taigen, gözleri kör demirci ustası Meki, genelev sahibesi Madam Kaji ve çalışanları. Her karakteri, dizinin olmazsa olmazı yapan bu ekibe saygılar. Japonda olsa, milleti, dili, rengi fark etmeksizin kadının adı aynı işte. Ataerkilliğe karşı verilen mücadele, en zor şartlar altında bile kadınların gücünün farklı şekillerde kullanılabileceğinin vurgulanışını size hissettiren bir dizi. Genellikle zencilere yapılan ırkçılığı izlettiren yapımların aksine, japonların mavi gözlü beyazlara yaptığı, kendi milletleri dışındakilere kapalı olduğu bir senaryo izliyoruz. Genellikle yorumlarımda spoiler vermemeye özen gösteriyorum ve çok sevdiğim yapımları yorumlarken zorlanıyorum. Son bölümde "kalp sutrası" ile Zen felsefesine değinen oldukça anlamlı bu bölüm için bile izlemeye değer. 🎬 "İntikam tereddüt etmez." 🎬“Ben sana sanatçı olmayı öğrettim. Sanatçı olmak tek bir şey yapmaktır. Yemek pişirip gücümü topluyorum ki kılıç yapabileyim. Sutraları okuyup kalbimi temizlerim ki iyi kılıçlar yapabileyim. Ben bir tek kılıç yapmasını bilirim. Ve her sabah kalkıp bunun için ateş yakarım. ” 🎬"Bütün erkekler zayıftır. Canavarca davrananlar en zayıf olanlardır. Kadınlara nüfuz ediyorlar ve bunun onları güçlü kıldığını düşünüyorlar. Gerçekten, onların pislikleri kırılgandır. Bunu kendin gördün. Bezlerinin sarılmasını, şaplak atılmasını ve emzirilmesini istiyorlar, sonra da sanki bir orduyu fethetmişler gibi caka satarak uzaklaşıyorlar. Onun zayıflığını besleyin. Onun gücü olun, o da size tapınacaktır."

thalassophile 10 months ago

Başkalarının Tanrısı

Mine Söğüt

13 Gönderi

Mine Söğüt'ün kalemi ile tanışmaktan mutluluk duyuyorum. Öylesine içten, samimi bir anlatım dili var ki, sayfaların nasıl aktığını anlamıyorsunuz. Sokakta görmezden geldiğimiz, görmek istemediğimiz, yargıladığımız hayatların kendi gerçekliğini tokat gibi yüzünüze çarpıyor. Kendinizi ister istemez sorgulatıyor. Hiç kimsenin seçtiği hayatı…devamıMine Söğüt'ün kalemi ile tanışmaktan mutluluk duyuyorum. Öylesine içten, samimi bir anlatım dili var ki, sayfaların nasıl aktığını anlamıyorsunuz. Sokakta görmezden geldiğimiz, görmek istemediğimiz, yargıladığımız hayatların kendi gerçekliğini tokat gibi yüzünüze çarpıyor. Kendinizi ister istemez sorgulatıyor. Hiç kimsenin seçtiği hayatı değil, ona boyun eğdiren yazgıyı yaşadığını, hayır bu kadar da değil dediğiniz herşeyin olabileceğini ustaca kabullendiriyor. Birbiriyle alakası olmayan beş insanı, aynı kaderde buluşturan bir kitap. Oluşturulan karakterlerin yerinde olmak istemezken, hayata bakış açılarını kıskanacağız türden. Bir sabah aniden işini, karısını, kimliğini, tüm hayatını geride bırakıp, intihar etmek için evden çıkan Musa. Sevdiği adam ona fahişelik yaptırmasın diye testereyle bacaklarını kesen Efsun. Geçmişini asla hatırlamayıp, kendini sokaklarda bulan Adnan. Uyuşturucu batağında, para kazanmak için her gün başkalarıyla düşüp kalkan Hülya. Sokağa bırakılan bebek Matruşka. Sizin tanrıyı kabullenemeyişini, 'başkalarının tanrısı' olarak adlandırışınızı, okurken o kadar iyi anladım ki. Ben yazsaydım ben de kitabın başlığını böyle adlandırırdım. Yazar size bu hikayeyi ne kadar masalsı sunsa da, masal değil gerçek . Sokakta görüp yadırgadığımız bazı insanların hayatı maalesef bu. Üzerine yazmaktan çok, düşünülecek kıvamda. Altını çizmek isteyeceğiniz çok satır bulacaksınız bu kitapta. 📚 "Sistem içine içine devamlı çöküyor. Yeryüzünde gördüğümüz her şeyin temelinde bir enkaz. Tüm medeniyetler kendilerinden önce yıkılmış başka medeniyetlerin üzerine kuruldu. Geçmişin kaderi gelecekte mütemadiyen tekrarlanıyor. İnsanlar baştan beri yeni şehirlerini hep yıkılmış eski şehirlerin üzerine kuruyor. O yüzden en modern yapının bile hücrelerinde yıkılmış eski bir yapının izi var. Yara gibi. İnsan, o yaraların ıslaklığında yaşayan parazittir. Hayal kırıklıklarıyla geleceğe dair umutlarının birbirine göbekten bağlı olmasını umursamadan, yenenle yenilenin aynı şey olduğunu kaale almadan, çökmüş hayatların üzerine çöke çöke kurduğu yeni hayatları kutsamak için uydurduğu metinlere tapa tapa geldiği şu medeniyet noktasında, tarihin asalağı olarak var olmaktan başka seçeneği yoktur." 📚"Hepimizin kaderinde bir cinayet var. Ya işlenmiş ya da işlenecek. Başka birinin ölümü üzerine inşa edilen hayatların zehri akıyor genzimizden. Kutsal kitapların ilk hikayeleri boşuna cinayetle başlamaz." 📚"Ne doğumumuz ne ölümümüz ne de doğumla ölüm arasında can çekişerek sürdürdüğümüz hayatlar bize ait. Başkalarının isteklerinden doğuyor, başkalarının istediği gibi yaşıyor ve başkaları yüzünden ölüyoruz. Bizim sandığımız hayat bizim değil, bizim sandığımız beden bizim değil." 📚"Biz hepimiz, iyi kötü bir tanrıya inanıyoruz. O tanrının bizim değil, başkalarının tanrısı olabileceği fikrini her yıkımda, her felakette, her yüzleşmede hızlıca zihnimizden kovuyoruz."