zeze (@zezze)

Spoiler içeriyor Çok değerli bir yazar ve kitabın da çok değerli bir kitap olduğunu düşünüyorum. Rafta çok az kişinin Nurettin Topçu ile tanışmış olduğunu görünce üzüldüm, en sevdiğim kitaba yorum yazmaya karar verdim ama kitabı çok uzun süre önce okuduğumdan bu çok…devamıÇok değerli bir yazar ve kitabın da çok değerli bir kitap olduğunu düşünüyorum. Rafta çok az kişinin Nurettin Topçu ile tanışmış olduğunu görünce üzüldüm, en sevdiğim kitaba yorum yazmaya karar verdim ama kitabı çok uzun süre önce okuduğumdan bu çok kolay olmayacak. Umarım yılın ilk günlerinde değerli yazarımızla tanışmanıza vesile olurum. Nurettin Topçu, Sorbonne Üniversitesi'nde felsefe doktorası yapan ilk Türk. Yazıları çok başarılı bulunuyor ve ödül verilmek isteniyor. Birçok ödül teklif ediliyor ancak hiçbirini kabul etmiyor. Sorbonne Üniversitesi'nin giriş ve çıkışında 24 saat Türk bayrağının dalgalanmasını istiyor. Yazarımız hareket felsefesi ve isyan ahlakı fikirleri ile müslümanın hayat felsefesi olabilecek bir bakış oluşturmuş. Madde sürekli hareket halindedir. Hareket durduğunda yok oluş başlar. İnsanın hareketi de Allah 'a doğru olmalıdır. Müslüman onun rızasını kazanacak işler yapmalıdır ya da onu rızası olmayan işlerden uzaklaşmalıdır. Felsefesini kısaca böyle açıklayabiliriz. Din, hem bireysel hem toplumsal kurallar içerir. Islam'ı yalnız namaz kılmak , Kur 'an okumaktan ibaret görüp müslümanca yaşamayanlar dine çok zarar vermişlerdir. Müslümanca yaşamak, Kur' an ahlakını hayatımıza tatbik edebilmektir. Müminun suresinde müminlerin beş özellığinden bahsedilir. Kur'an ahlakını anlayabilmemizde ve davranışlarımızı düzenlememizde bu özellikler bize rehber olur: 1- namazlarını huşu içinde kılarlar, 2- vakitlerini boşa harcamazlar, 3- zekat verirler 4- sözlerinde dururlar 5- iffetlidirler. Kitapta İslam ve insan ile ilgili felsefe ile de bağlantı kurarak incelemeler, tespitler, çözümler bulunuyor. Okuduktan sonra bende bıraktığı iz bu şekildeydi. Felsefeyle ilgilenenlere farklı bir bakış sunacağını düşünüyor ve öneriyorum. " Ahlak insanlaşmaksa, din insanlığımızın da üstüne yükselme iradesidir." " Peygamberin ruhunda kaynayan aşk olmuştu. Hira dağındaki ilk vahyi karşılayan aşk, daha sonra Peygamber'in ruhunu mirasında ilahi huzura çıkardı. Aşk, konusu olan varlığı kutsallastırırcasına gözlerimizde yükseltiyor. Sonra da âlemi o büyüklükle dolduruyor, onu bütün alem yapıyor. Tek varlık o oluyor. Onun karşısında ruhun eğilişi, hörmet halini doğuruyor. İbadet, bu tek varlığın huzurunda yaşadığımız sonsuza hörmet halidir. Onun içinde, sonsuza kavuşma, sonsuza karışıp onula bir olma iradesinin sürekli hayatı barınıyor. Müminin her hareketinde bulunması lazım gelen ibadet, onun sonsuza hayranlığı ve onunla bir olmak isteyen iradesine bağlılığıdır. Aşk içinde eşya ve varlıklar yüzünü değiştiriyor; her şey güzelleşiyor ve her şeyde bir şey görülüyor." " Büyük mezarların üstünde büyük vatanlar vardır."

zezze 1 year ago

Guguk Kuşu

Milos Forman

127 Gönderi

Spoiler içeriyor Cahit zarifoğlu'nun Hikayeler kitabında bir adam iç içe olan dokuz çadırın içine giriyordu. Ne zaman bir konu hakkında düşünmeye başlasam bu adammış gibi hissederim kendimi. Boğuluyormuş gibi. Sanki okyanusun en dibindeyim ve kafamın üstünde milyonlarca metreküp hacminde suyun ve atmosferin…devamıCahit zarifoğlu'nun Hikayeler kitabında bir adam iç içe olan dokuz çadırın içine giriyordu. Ne zaman bir konu hakkında düşünmeye başlasam bu adammış gibi hissederim kendimi. Boğuluyormuş gibi. Sanki okyanusun en dibindeyim ve kafamın üstünde milyonlarca metreküp hacminde suyun ve atmosferin basıncı varmış gibi. Bunlar bilmem gerekenler. Herbirini sınıflandırmalı ve bir sonuca ulaşmalıyım. Suyu tahliye etmeliyim. Ya da kendime bir titan inşa etmeliyim. Filmi ilk bitirdiğimde çok da bir şey hissetmemiştim. Ancak sonra üzerine düşünmeye başlayınca kendimi dokuz çadırın içinde buldum. Bu filmin yönetmeni tek değil. Filmi yapanlar domino taşlarını dizmiş ve bırakmış. Son dokunuşu bizim yapmamızı istemiş. O dokunuşu yapınca ortaya çok güzel bir resim çıkıyor. Bu resim bizim hikayemiz. Tımarhane aslında biziz. İçindeki hastalar kaygılarımız, Mcmurphy arzularımız, hemşire de doğrularımız. Mcmurphy sürekli arzularımız peşinden koşmamızı söylüyordu.Hemşire doğru ve ahlaklı olanın peşinden koşmamızı söylerken hataya da müsamaha göstermiyordu. Bizler de bu zıtlıklardan oluşmuyor muyuz? İçimizden bir ses yalan söyleme derken çıkarlarımız söz konusu olduğunda yalan bize göz kırpmıyor mu? Sonrasında vicdanımız bizleri en kötüsü ile cezalandırıp hayat enerjimizi almıyor mu? Hemşire ve Mcmurphy arasındaki barışı nasıl sağlayacağız? Ikisine de kulak vermeli, sonuçları değerlendirmeli, yaşarken yol haritamızı çizmeliyiz. Mcmurphy hastaneden kaçmaya çok yaklaşmıştı ancak sarhoştu. Aslında arzularının da sarhoşuydu. Sızdı ve amacına ulaşamadı. Zevklerimizin sarhoşu olmak bizleri çok yaklaşmışken uyutabilir. Hemişerinin hataya tahammülü yoktu. Bu sebeple biri hayatından oldu. Ancak hata yapmadan doğruyu bulamayız ve doğruyu gerçekten samimi bir şekilde yaşayamayız. Doğrularımız ve arzularımızdan yemek yapacak bir şef, filmdeki Şef gibi, olmalıyız. Tatlısı, tuzlusu, ekşisi dengeli olmalı. Dengeyi korursak ruhumuzu hastalık çemberinin dışına çıkartır ve filmin sonundaki manzarada koşar, rüzgarın tatlı esintisini hissedebiliriz.

zezze 1 year ago

Güz Sonatı

Ingmar Bergman

47 Gönderi

Sonbahar: Yaprak dökümü. Sonbaharda yapraklar, kendilerine toplanan artıkların ağırlığından, besin ve su yetersizliğinden dökülürler. Baktığımızda renkleriyle bir tablo, rüzgarla çıkarttıkları sesleriyle, yere döküldüklerinde ezildiklerinde çıkardıkları sesleriyle bir sonat oluştururlar. Genelde bize hep ölümü hatırlatır sonbahar. Eva tıpkı sonbahardaki yaprak gibiydi.…devamı

zezze 1 year ago

Can Dostum

Gus Van Sant

115 Gönderi

Spoiler içeriyor Çok güzeldi. Film en iyi senaryo ödülünü almış ve gerçekten hak ediyor. Başrol oyuncularından Matt Damon ve Ben Affleck filmin senaristleri. Filmde olduğu gibi gerçek hayatta da arkadaşlarmış. Duyguyu bu kadar iyi yansıtmalarını ancak bu açıklardı zaten. Matt Damon ve…devamıÇok güzeldi. Film en iyi senaryo ödülünü almış ve gerçekten hak ediyor. Başrol oyuncularından Matt Damon ve Ben Affleck filmin senaristleri. Filmde olduğu gibi gerçek hayatta da arkadaşlarmış. Duyguyu bu kadar iyi yansıtmalarını ancak bu açıklardı zaten. Matt Damon ve Ben Affleck yirmili yaşlardayken en iyi senaryo ödülünü alıyorlar ve törene anneleriyle gidiyorlar. Çok tatlılar gerçekten. Filme geçecek olursak. Ben filmi üç başlık altında incelemek istiyorum: Düzene eleştiri, aşk ve psikoloji. Her başlığı beğendiğim üç kesit üzerinden açıklayacağım. PSİKOLOJİ "- Hiç savaş görmedin. En yakın dostunun kafası kucağında son nefesini verirken sana nasıl baktığını görmedin. Ama aşkı sorsam sonelerden alıntı yapacaksın. Ama bir kadının karşısında hiç tamamen savunmasız kalmadın. Sana gözleriyle hükmedecek birini görmedin. Tanrının seni cehennemden kurtarması için indirdiği melek olduğunu hiç düşünmedin. Onun meleği olmak nasıl bir şey bunu da bilmiyorsun. Bir aşkı sonsuza dek paylaşmayı, her şeye rağmen, kansere rağmen. Bir hastane odasında iki ay boyunca elini tutarak sabahlamak ne demek bilmiyorsun. Doktorun gözlerine baktığında ziyaret saatleri kuralının anlamsız olduğunu görmesi ne demek bilmiyorsun. Gerçek kayıp ne bilmiyorsun. Çünkü hiçbir şeyi kendinden fazla sevmedin. Birini bu kadar fazla sevmeye bile cesaret edememişsindir. Sana bakınca kendine güvenen bir entelektüel görmüyorum. Ürkek bir velet görüyorum. Ama sen bir dahisin. Bunu kimse inkar edemez. Kimse senin derinliklerini anlayamaz. Sırf bir resmimi gördün diye hakkımda her şeyi bildığini sanıyorsun. Hayatımı yorumladın. Yetimsin değil mi? - Evet - Sırf Oliver Twist okudum diye hayatının ilk dönemlerinde neler hissettiğini anlayabilir miyim? Bu seni anlatır mı? Şahsen umrumda bile değilsin. Senden bir şey öğrenemem. Sen kim olduğunu anlatmak istemezsen sırf kitap okudum diye seni anlayamam. Anlatırsan ben varım. Ama sen istiyor musun? Söyleyebileceklerinden korkuyorsun. Sıra sende şef." İnsan bir ilişkideyken karşısındaki kadar kendini de tanır aslında. Öfkeliyken nasıl tepki verdiğini, üzüntüyle nasıl başettiğini, sırılsıklam aşıkken ne kadar kaybolduğunu yaşarken öğrenir. Kendi karanlık yanlarıyla yüzleşmek istemeyen, onunla savaşmadan yenilgiyi kabul eden insanlar sosyallikten kaçınırlar. Ben Will' da bunu gördüm. Çok okumasının ve çok düşünmesinin sonucu olarak yaşamı kitaplarla deneyimliyor. Bununla yetiniyor. Ying yang ilkesindeki gibi yaşayacağı her güzel durum, bir gün içindeki çirkini de göstereceği için hiçbir amacı ve isteği olmadan yaşıyor. Sean da hayatın kötü yanlarından kaçarken aslında neleri kaybettiğini ona göstererek bir nevi onu tekrar hayata bağlıyor. Robin Williams... Bir insanın oynadığı bütün filmler etkileyici olabilir mi derseniz Robin Williams derim. Sonunun böyle olmamasını ve onu daha çok izlemeyi isterdim. AŞK "- Geçen hafta biriyle çıktım. - Nasıldı? - Güzeldi. - Yine çıkacak mısınız? - Bilmiyorum. -Neden. - Aradım zaten. - Sen bir amatörsün - Ne yaptığımı biliyorum. Merak etme ne yaptığımı biliyorum. Evet ama bu kız farklı. Zeki, eğlenceli tanıdığım diğer kızlardan farklı. - O zaman arasana Romeo. - O kadar zeki olmadığını anlayayım diye mi? - Kız sıkıcı mı? - Şuan için mükemmel. Bunu mahvetmek istemiyorum. - Belki mükemmel olan sensin. Mahvetmek istemediğin de bu. Süper bir felsefe Will. Böylece hayatın boyunca hiç kimseyi tanımadan idare edebilirsin. " Aşk nedir? Sevdiğimiz, bizde olmasını istediğimiz özellikleri bulmamızdır bence. Ya dillere destan kelimeye böyle tanım mı olur diyebilirsiniz. Ama aşkın bitmesini, çok kişiye aşık olmayı ben ancak böyle açıklayabiliyorum. Aşk bitiyor çünkü bir süre sonra nefret ettiğimiz tahammül edemediğimiz özellikleri de görmeye başlıyoruz. Will'ın da sevdiği kızla görüşmek istememesinin sebebi bu. Her şeyin ilk anki gibi mükemmel kalmasını istiyor. Aşkın ölmesini istemiyor. Ölümsüz aşk var mıdır? Aslında doğru soru şu oluyor: Mükemmel varlık var mıdır? Yoktur. Insana duyulan aşk ölümlüdür. Ama insanların kitaplara, spora, sinemaya, dine duydukları aşk bitmez. Eğer ortak sevdaları olan insanlar bir araya gelirse ilişkileri sağlam temele oturur. DÜZENE ELEŞTİRİ "- Neden ulusal güvenlik için çalışmalıymışım? -Ileri teknolojiyle çalışacaksın. Başka hiçbir yerde görmeyeceğin bir teknoloji kullanacaksın çünkü yasak. Süper yay teorisi, kaos matematiği, gelişmiş alagoritmalar. Kod çözme. Bu yaptığımız şeylerden sadece biri. - Hadi sizin işiniz bu. CIA'dan yedi kat daha büyüksünüz. - Övünmek istemiyoruz ama haklısın. Ben soruyu "neden bizimle çalışasın" diye görmüyorum. Asıl soru "neden çalışmayasın?" - Neden ulusal güvenlik için çalışmayayım? Zor bir soru, ama şansımı deneyeyim. Diyelim ki çalışıyorum. Biri masama bir şifre koydu. Kimsenin çözemediği bir şey. Şansımı deniyorum ve belki de çözüyorum. İşimi iyi yaptığım için memnunum. Ama belki o şifre Kuzey Afrika ya da Orta Doğu'da ası bir ordunun yeri yazıyordu. Yeri öğrenince asilerin saklandığı köyü bombalıyorsunuz. Hayatımda hiç görmediğim 1500 kişi ölüyor. Politikacılar bölgeyi emniyete almak için asker gönderiyor. Çünkü umurlarında değil. Ne de olsa onların çocukları gitmeyecek. Sıcak çatışmaya kendileri katılmayacak. Kıçına kurşunu yiyecek olan güney mahallesinden bir çocuk olacak. Geri geldiğinde, emek verdiği çiçeğin gönderildiği ülkeye ihraç edildiğini görecek. Kıçına kurşun sıkan adamın işini çaldığını görecek. Çünkü o günde 15 sente mola vermeden çalışmaya razı. Bu arada oraya gitmesinin tek sebebinin ucuza petrol satacak bir hükümeti işbaşına getirmek olduğunu anlayacak. Tabii petrol şirketleri yerel fiyatları yükseltmek için uğraşacak. Onlar iyi kar edecek ama bunun arkadaşıma faydası olmayacak. Değerli zamanlarını petrolü getirmek için harcayacaklar. Hatta belki sarhoş bir kaptanla bile anlaşabilirler. Martını içip buzdağları arasında alalım yapmayı seven biri. Çok geçmeden bir yere çarpıp petrolü dökecek ve Kuzey Atlantik'teki bütün deniz yaşamını yok edecek. Arkadaşım işsiz kaldığından benzin alamayacak. İş görüşmelerine yürüyerek gitmek zorunda kalacak. Kıçındaki kurşun yüzünden canı çok yanacak. Bu arada açlık çekecek çünkü yiyebileceği tek şey aşevinde ona verecekleri tek şey Kuzey Atlantik'teki balık leşleri olacak. Ama benim aklıma daha iyi bir şey geldi. En iyisi arkadaşımı öldürelim gitsin. İşini de yeminli düşmanına verelim. Benzin fiyatını yükseltelim, köyleri bombalayalım yavru fokları sopayla dövelim, ve ulusal güvenliğe katılalım. Başkan bile olabilirim." Bence kahrolunası düzeni çok güzel açıklamış. Ben yorumu da üstada bırakıyorum: "Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden Çatırtılar geliyor karanlık kubbemizden Çekiyor tebeşirle yekun hattını afet Alevler içinde ev, üst katında ziyafet!" Alevler birgün üst kata da ulaşacak. O gün alt kattakiler yepyeni ve huzurlu bir düzen içinde olacaklar. Üst kattakiler için de altın varaklı bir ev inşa edecekler. " Kim bilir belki yarın, belki yarından da yakın" " Senin suçun değil..." İzleyenler ve hissedenlere ben de Sean kucaklaması gönderiyorum.

zezze 1 year ago

Kopma

Tony Kaye

118 Gönderi

Spoiler içeriyor Lisedeki edebiyat hocam: Realistler gerçeği gözler önüne serer ancak bunu yaparken çirkinlikleri tam olarak bize sunmaz. Natüralistler ise her şeyi bize anlatır, gerçeği tüm çıplaklığı ile gözler önüne serer. Kusmuğu, kanı, idrarı hepsini bize betimler derdi. Filme natüralist demek ne…devamıLisedeki edebiyat hocam: Realistler gerçeği gözler önüne serer ancak bunu yaparken çirkinlikleri tam olarak bize sunmaz. Natüralistler ise her şeyi bize anlatır, gerçeği tüm çıplaklığı ile gözler önüne serer. Kusmuğu, kanı, idrarı hepsini bize betimler derdi. Filme natüralist demek ne kadar doğru bilmiyorum ama bu film bana edebiyat hocamın sözlerini hatırlattı. Kadınların, çocukların, gençlerin maruz kaldığı çirkinlikleri; onlara yardım etmek isteyen eğitimcilerin ve 'gerçek insanların' , insanım diye geçinenlerin menfaatleri yüzünden boğulmasını tüm çıplaklığıyla gözler önüne sermiş filmimiz. Ve sorunu filmin bir kesitinde bize sunmuş: "Karmaşa ve gerçeklerden bizi uzaklaştıracak bir şeye ihtiyacımız var. Hiç kimse bunlar hakkında düşünmek istemiyor. Hiç kimse birey olmak için vermeleri gereken mücadele hakkında, hepimizin kurtulmak zorunda olduğu acılardan nasıl kurtulacağı hakkında düşünmek istemiyor." "Karmaşa ve gerçekler" den kast ettiğinin hepimizin yaşadığı kötü deneyimler olduğunu düşünüyorum. Çünkü filmdeki karakterlerin herbirinin yaşadığı olumsuz deneyimlere değinmiş ve bu deneyimler herbirini kötü yollara sürüklemiş. Herbiri birer "kopma" yaşamış. Kimi gerçekten hayattan kopuyor kimi yaşayan bir ölü oluyor kimi hiçliğe sürükleniyor. Peki, karmaşa ve gerçeklerden uzaklaşmalı mıyız ya da benim deyimimle kötü deneyimlerimizden? Evet, ben de Henry gibi düşünüyorum. Bunu filmden iki örnek ile açıklamak istiyorum. Meredith aile baskısı gören, fiziksel özellikleri sebebiyle dışlanan bir kız. Üstelik tek zevki olan resim becerisi de ailesi tarafından küçümseniyor. Onun açısından bakınca gerçekten hayat çok zor ve intihar tek çözüm gibi gözüküyor. Peki Meredith' ı hayata ne bağlayacak? Hayattan kopmasına sebep olan neyse, o. Onu hayata bağlayan ipler sanata olan düşkünlüğü idi. İste Henry'nin dediği buydu. İpleri kesen bıçaklardan uzaklaşıp, bizi hayata bağlayan ipler güçlendirmeliyiz. Acılarımızı,bıçak değil halata dönüştürmeliyiz. Tıpkı Henry'nin yaptığı gibi. Henry de çok zor bir çocukluk geçirmiş. Annesinin ölümüne şahit olmuş çok küçükken ve onun ölümünün sebebi olan dedesiyle yaşam sürmüş. Bu onun hissizleşmesine sebep olmuş ancak hayattan koparmasına izin vermemiş. Çünkü kendi gibi insanların onun yardımına ihtiyacı var. Henry acılarından uzaklaşmış ve diğer insanların da acılarından uzaklaşmasına yardımcı olmaya çalışmış. "Gençlerimize rehberlik ederek onları umutsuzluğa kapılmaktan, kendilerini değersiz hissetmekten, yanlış yola sapmaktan koruma gibi bir sorumluluğumuz var." "Başaramıyoruz, Başaramıyoruz. Bu öyle bir başarısızlık ki herkesin umudunu yok etti. Kendimizinki dahil." Bu iki alıntı birbirini tamamlıyor. Gençlerimizi yanlış yola sapmaktan koruma gibi bir sorumluluğumuz var. Bunu başaramıyoruz. Gençler bizim umudumuz. Umudumuzu kaybedersek geleceğimizi de kaybederiz. Peki neden biz gençler umudumuzu kaybediyoruz? Neden değersiz hissediyoruz? Neden yanlış yola sapıyoruz? Ilk iki sorunun cevabı yanlış yola sapmamıza sebep oluyor. Ama çözüm bu değil arkadaşlar. Erica gibi, filmdeki hayvanlara zarar veren genç gibi, derslerine önem vermeyen geleceğinı düşünmeyen genç kız gibi olmak çözüm değil. Bunların hepsi sorunlarımızla yüzleşmemek için yaptığımız kaçamak ama birer bataklık. Sonra çıkmaya çalıştığımızda daha çok batıyoruz. Lütfen yapmayın sigaraya, alkole, yasaklı maddelere yönelmeyin. Yüzleşin sizi bunlara iten sorunlarınızla, cesur olun, mücadele edin lütfen. Her birimiz geleceğin birer portresiyiz. Büyük resmin parçalarıyız. Bizler nasıl olursak gelecek de öyle olacak. Ileride ne görmek istiyorsanız öyle yaşayın. Biliyorum çok zor. Hepimizin çok farklı, bazılarımızın dayanamayacağı kadar büyük acıları var. Ama lütfen yalnız değilsiniz bunu bilin. Her biriniz değerlisiniz bunu bilin. Çevreniz bunu söylemese de değerlisiniz. Neden umudumuzu kaybediyoruz, neden değersiz hissediyoruza gelirsek. Ben kendi penceremden bakacağım biraz öznel bir cevap olacak. Bu soruların cevaplarını sizler de yorumlarda belirtirseniz sevinirim. Her ebeveyn hayat tecrübeleri sonucunda kendi doğrularını buluyor ve bu doğrular doğrultusunda çocuğunun yaşamasını istiyor. Ancak şunu bilmiyor bulduğu doğrular kendi doğruları, çocuğu için farklı doğrular olabilir. Bazı konularda doğru tek olsa bile onları hayata geçirmek zor olabiliyor. Bu konuda ebeveynler çok aceleci oluyor. Çocukların mükemmel olmasını bekliyor. Bu da çocuğun yaptığı güzel şeyleri görmesine engel oluyor. Bunun sonucunda aileler mutsuz, gençler umutsuz oluyor. Değersizlik hissi bütün aileyi kaplıyor. Gençler ailesinin onu sevmediğini düşünüp değersiz hissediyor; ebeveynler çocukların ona saygı göstermediğini,sözüne önem vermediğini düşünüp değersiz hissediyor. Manzara bu arkadaşlar ama çözüm herkes için farklı olacaktır. "Bugün bir şeyin farkına vardım. Ben aslında yokum, Sarah. Burada olmamalısın. Ben burada değilim. Beni görebilirsin ama ben sadece boşluğum." Insan neden bir hiç gibi hisseder. Bu düşünce bana çok fantastik geliyor. Var olduğunu biliyorsun ama ben yokum diyorsun. Insan; mücadeleden yorulduğunda, dertleri baş edemeyeceği duruma geldiğinde yok olmak ister. Sanırım bunun sonucunda hiçlik düşüncesi başlıyor. Ben, olmak istediğim ben değilsem bir boşluğum. Bu daha anlamlı oldu. " -Koridorda yürürken veya sınıftayken kaçınız, omuzlarına çöken büyük bir ağırlık hissediyor? - ... - Ben hissediyorum. (Eller havaya kalkmaya başlar.) - Hepiniz mi? Vay canına." Ben👋 Yalnız değiliz arkadaşlar. Görmek istediğimiz gelecek için çalışmaya devammm.

zezze 1 year ago

Nietzsche Ağladığında

Irvin D. Yalom

91 Gönderi

Spoiler içeriyor Nietzsche Ağlattığında Evet yanlış okumadınız. Nietzsche ağlattığında. Çünkü bu kitabı okurken içime içime ağladım. Sonra ben de onun düşündüklerini düşündüm ve ben ne düşünüyorum diye sordum. Benim sorularımı, cevaplarımı ve kitabı okurken hissettiklerimi okuyacağınız için de bu ismi vermek istedim.…devamıNietzsche Ağlattığında Evet yanlış okumadınız. Nietzsche ağlattığında. Çünkü bu kitabı okurken içime içime ağladım. Sonra ben de onun düşündüklerini düşündüm ve ben ne düşünüyorum diye sordum. Benim sorularımı, cevaplarımı ve kitabı okurken hissettiklerimi okuyacağınız için de bu ismi vermek istedim. Nietzsche birçok akımdan ve bilim adamından etkilenmiş ve fikirlerinde bunların etkisini görebiliriz. Tabi bununla birlikte Almanya' da yaşadığını ve yaşadığı dönemde yahudi düşmanlığının yaygın olduğunu bilmeliyiz Nietzsche 'yi daha iyi anlamak için. Ben varoluşçuluğa ilgi duyduğum için Nietzsche' yi varoluşçuluk penceresinden görebiliyorum. Varoluşçuluk; varoluş özden önce gelir ilkesinden hareket eder. İlkeye göre hayvanlarda öz, varoluştan öncedir. Bir hayvan dünyaya geldiğinde iç güdüsel olarak ne yapacağını bilir. Arılar bal yapar, kaplan ceylanı avlar bir hayatta kalma mücadelesi. Ama insan dünyaya geldiğinde niçin dünaya geldiğini bilmez, yani özünü. Varoluşçuluğa göre insanın amacını bilmemesi ve ölüm korkusu bunalımların, ruhsal sıkıntıların temel sebebidir. Bu yüzden insan kendini keşfeder ve özüne dönerse mutlu olur. Bu aynı zamanda insanın özgür olması ile mümkündür. Nietzsche' de de bunu görüyoruz: Iyilik ve kötülük görecelidir,her insan kendi iyi ve kötüsüne göre yaşamalıdır düşüncesinden. Üst insan da hiçbir kural tanımayan, gelenek, kültür, din bunların hepsini reddeden özgürce yaşayan insandır. Gerçekten insan özgür mü olmalıdır? Insan özgür olmak için mi varolmuştur? Din insanın özgürlüğünü kısıtlar mı? Insan varoluş amacını din yol göstermeden bulabilir mi? Düzen herkes özgürken sağlanabilir mi? Yoksa herkesin özgür olması, hiçbir dini, kuralı kabul etmemesi çok farklı bir akımın kölesi olamasını mı doğurur? Kitabın ilk sayfaları bunları ve ifade edemediğim birçok soruyu sormama sebep oldu. Bunların cevabını vermekte yetkin miyim? Değilim. Ama insan olarak herkesin bu soruları sorup kendi yetkinliği derecesinde cevap verme hakkına sahip olduğunu düşünüyorum. Her insanın içinde iyi ve kötü bulunur. Bunlar herkeste farklı oranlardadır. Insan eğer özgür olursa, iyiliği ve kötülüğü özünde bulunduğu oranda dışa vuracaktır. Kural tanımayan kötü insanın önüne geçilemeyecek ve bu da yaşanılmaz bir dünyayı doğuracaktır. Din, kültür, hukuk var ve dünya şuan da kötü; en azından özgürce yaşarız dediğinizi duyar gibiyim(belki de benim kuruntum). Bütün bunlar varken bu kadar kötü olabiliyorsa insan, özgür insanı düşünemiyorum. Nietzsche gibi ben de iyi ve kötünün göreceli olduğunu düşünüyorum. Iyi ve kötünün herkesin içinde farklı oranlarda bulunması birçok fenotipi doğurur. Bunu ben şuna benzetiyorum. Tıp ilerledikçe artık teşhis kolaylaştı ve her hastalığa özgü bir ilaç var. Ancak toplumdaki kötülükleri teşhis etmek tıptaki testler kadar kolay değil. Kişiye özgü ceza sistemi de oluşturulamaz. Bu da bir kural koyucu ihtiyacı doğuruyor ki bu kural kurucu - bu kadar bilinmeyenli denklemde - ancak tanrı olabilir. Kitabın ilerleyen sayfalarında Freud'u görüyoruz. Breuer'in (anlatıcımız) öğrencisi. Sık sık ziyarete geliyor ve Breuer hastalarından Freud a bahsediyor. Teşhis koymasını istiyor. Tedavi konusunda fikirlerini soruyor. Freud idealist ve cesur bir insan. Hastalığın temeline inip sorguluyor ve yeni tedavi yöntemleri geliştirmek istiyor. Ancak kendisi yahudi olduğu ve araştırma yapmak için yeterli parası olmadığı için zorluklar çekiyor. Kitap, Freud'un rüyalar konusundaki fikirlerinin nasıl oluştuğuna değinmiş. " -Sig, işte seninle hep burada ayrı düşüyoruz. Sen içimizde yaşayan ve karmaşık rüyalar tasarlayan başka, ayrı bir zihin, duyarlı bir periden söz etmeye başlayınca bu komik kaçıyor. - Haklısın, komik geliyor. Ama kanıtlara bak, rüyalarında önemli problemleri çözdüğünü anlatan bilim adamlarıyla matematikçilere ne demeli! Ayrıca Josef, şimdiye kadar oluşturulmuş başka bir açıklama da yok. Ne kadar gülünç gelirse gelsin, ayrı bir bilinçdışı zihin olmalı. Bundan eminim..." İşte bu paragrafta gördüğümüz gibi Freud yeni bir fikiri savunacak ve arkasında duracak kadar cesur. Herkes gibi olmayan, yeni fikirler üretmeye çalışan, buna ömrünü adayan insanlara hayranım. Hem de bunu karşısına çıkan tüm engellere rağmen yapanlar gerçekten kahramanlar. Freud u da bu yüzden çok sevdim. Breuer de aslında mesleğine ömrünü adamış, bilime katkıları olan bir adam. Ancak yasak aşkı, yeni fikirler üretmesinin önüne geçiyor. "Araştırma ve bilim inançsızlıkla başlar. Ama inançsızlık doğası gereği stresidir! Sadece güçlüler bunu kaldırabilir. Bir düşünür için gerçek soru nedir, biliyor musunuz? Gerçek soru ne kadar gerçeğe katlanabileceğimizdir. Stresi hayatlarından uzaklaştırmak ve sakin bir hayat sürmek isteyen hastalarınıza göre bir uğraş değil bu." Her ne kadar günümüzde İslam aleminin bilime katkısı göz ardı edilse de Fuat Sezgin modern bilimin İslam biliminin çevirileri ile temellendirildiğini söyler. Yani günümüz biliminin oluşturulması da temelde dine dayanıyor. Çünkü müslüman alimler Kur 'an da düşünmeye sevk eden ayetleri daha iyi anlamak için araştırmalar yapmış ve matematik, coğrafya, kimya,felsefe gibi bilimleri geliştirecek kitaplar yazmıştır. Altını çizdiğim ve fikrimi belirtmek istediğim daha çok kısım var ama beynim gerçekten çok yoruldu. Nietzsche her şeyi reddederken aslında kendi de en sonunda mantığı ile açıklayamadığı bir noktaya varıyor. Ahiret inancı yerine öldükten sonra yaşadığımız hayatı tekrar tekrar yaşayacağımızı söylüyor. Bunun için de hayatımızı kendimiz olarak, tekrar yaşamak isteyeceğimiz şekilde yaşamamız gerektiğini düşünüyor. Varoluşsal sancının, ölüm korkusunun meyvesi yeni dogmalarsa, dogma olduğu gerekçesiyle her şeyi reddetmek bana mantıklı gelmiyor. Her şeye rağmen Nietzsche beni de ağlattı, düşündürttü ve yazmaya dürtüledi.

zezze 2 years ago

11.22.63

J.J. Abrams

343 Gönderi

Spoiler içeriyor Bizim gözümüzde kötü gibi gözüken durumların iyi olabileceğini, iyi gözüken durumların da kötü olabileceğini gördük dizide. İnsan kendi sığ görüşü ile yaşadığı kötü durumlara isyan etse de aslında büyük resimde onu güzellikler bekliyor. Ama kapkara kağıda aydınlıklar çizecek kalem de…devamıBizim gözümüzde kötü gibi gözüken durumların iyi olabileceğini, iyi gözüken durumların da kötü olabileceğini gördük dizide. İnsan kendi sığ görüşü ile yaşadığı kötü durumlara isyan etse de aslında büyük resimde onu güzellikler bekliyor. Ama kapkara kağıda aydınlıklar çizecek kalem de onun elinde. Nasıl çizeceğini de ona din öğretiyor. Dinsiz dünyanın aydınlık olması beklenemez. Harry, babası öldürüldüğünde de mutsuz oldu; babası ailesini öldürdüğünde de. Kader karşımıza neyi çıkarırsa çıkarsın, mutluluğu ya da mutsuzluğu seçmek bizim elimizde. Genel anlamda dizinin bana hissettirdikleri bunlardı. Dizide hoşuma giden birçok kesit vardı: " Yemeğin tadı daha güzel, dostum her şeyin tadı daha güzel." İnsan bilimi kullanarak her türlü ihtiyacını karşılamayı kolaylaştırdı, ekonomikleştirdi. Ancak bunu doğaya uyumlu bir biçimde yapamadı. Doğanın ona vereceği tepkiyi bilim hesaplayamadı ya da daha çok para için buna göz yumdu. Bunun sonucunda toprak bozuldu, hava bozuldu, su bozuldu. Her şey tatsızlaştı. Yemeğin tadının bozulmasını buna bağlıyorum. Ancak dizi da bahsedildiği gibi her şey tatsızlaştı. Bu cümleyi dizide duymadan çevremdeki büyüklerimden de hep duyuyordum. Elin Amerikan'ından (!) duyunca şaşırdım. Demek ki çoğu insan bu duygular içerisinde. Bu evrensel bir his haline gelmiş. Bilim insanların ihtiyaçlarının kolayca karşılamasını sağladı demiştik. Bu kolaylık öyle bir boyuta geldi ki insan tek tıkla her ihtiyacını karşılamaya başladı. Hatta iletişim, sosyalleşme ihtiyacını bile tek tıkla halledebilir duruma geldi. Iletişim ve sosyalleşmenin dijitale taşınması aile, akrabalık, arkadaşlık ilişkilerini bozdu bunun sonucunda insan doğası bozuldu. İnsan doğal ham maddeden, doğal ilişkilerden uzaklaştıkça her şeyin tadı bozuldu. " Kalbinizin içindekileri tanrı bilir Bay Ambersan, son hükmü o verecektir. Umarım buna hazırsınızdır." " Eğer çok yakınlaşırsan ne için geldiğini unutuyorsun." Bizim dünyaya yaklaştıkça Allah'ı unutmamız gibi. " - Bana gelecekten bir şey şöyle - Insanlar tüm gün elinde telefonla dolaşıp duruyorlar. - Gerçek bir şey " Dizinin son sahnesi bana çocukluğumda okuduğum masalları anımsattı. Aşkın en saf ve her türlü menfaatten arınmış hali... Dizi benim için şöyle bitti, aynı masallardaki gibi: Jack ve Sadie sonsuza kadar dans ettiler.