(@) - Raf

“Nereden geldiğinin bir önemi yoktur artık, nereye gideceğinin önemi vardır ve karar artık rüzgarındır.” Dram ve komediyi bu şekilde ince noktalara değinerek derine işleyen bu yapım, performansların harika (esas olarak Daniel'i oynayan Bartosz Bielenia), yönetmenliğin mükemmel, sinematografiğin de bir o…devamı“Nereden geldiğinin bir önemi yoktur artık, nereye gideceğinin önemi vardır ve karar artık rüzgarındır.” Dram ve komediyi bu şekilde ince noktalara değinerek derine işleyen bu yapım, performansların harika (esas olarak Daniel'i oynayan Bartosz Bielenia), yönetmenliğin mükemmel, sinematografiğin de bir o kadar güzel olması, açıkçası bunlar izlemek için çok yeterli sebepler. Uzun zamandan beri bu kadar güzel oyunculuk izlememişim onu farkettim, kendine özgü senaryosu gerçekten çok iyi yazılıp; doğruluk, vicdan, adalet gibi kavramları, dinsel araçlarla ama dine dayatmadan oldukça iyi yansıtmış. İnsanlar değişebilir mi? Bu konuda İki düşünce kampı vardır. Ya insanların değişmediğine inanıyorsunuz ya da insanların değişebileceğine inanıyorsunuzdur. Daniel aslında burada iki düşünceye de sahip olmanın bir öneminin olmadığını vurguluyordu, sahip olduğu hayali yerine getirmek uğruna kendine karşı verdiği savaşı büyük oynamayı seçerek başlatması bile bunun için yeterli bir örnek olur. Yönetmen hem olayın iç kısmını hem de dışa yansıyışını çok iyi ilerletmiş. Bana kalırsa trajedilerin iç yüzünün çoğu zaman görünen gibi olmayacağı da daha iyi gösterilemezdi. Özellikle ilgimi çeken kısım ise diğer inançlarda veya ahlaki sistemlerde bazı geçerli sorular soruyor olması, bir günahkar, bir katil iyilik kaynağı, bir topluluğun lideri veyahut akıl hocası olabilir mi? Geçmişte vahim hatalar yapanları iyi işler affettirebilir miydi? Bu filmin devamında zaman zaman duygusal bazen de karamsar ve acımasız bıraktıran bir mesajı varsa, o da hukuk sisteminin toplumsal değerlerin ölçeğine ve hatta kilise kurumunun sorulara göre verdiği cevaplarına, inananların kalbindeki inançtan dolayı farklı olması olacaktır. İnanç sahibi insanların kafalarında soru işareti olsa bile sırf karşısındaki rahip olduğu için nasıl da mantık dışı davranışları kabullendiği kısımlarda daha iyi anlaşılıyor. Bu film de konuşulacak o kadar fazla şey var ki, sanırım yazmaktan daha mantıklısı izlemenizi önermek olur. 02/11

_hafsa_ 1 year ago

Marco Polo

John Fusco

28 Gönderi

Dizi yarım kaldığı için tam olarak nereden başlasam pek bilemiyorum, açıkçası hiç bitmemesi gereken bir yerde dizi farklı bir boyut kazanacakken bitti ve oldukça üzüldüm, kısaca klasik Netflix hareketi diye yorumladım, hoş böyle bir yapıma devam etmesi oldukça şaşırtıcı olurdu.…devamıDizi yarım kaldığı için tam olarak nereden başlasam pek bilemiyorum, açıkçası hiç bitmemesi gereken bir yerde dizi farklı bir boyut kazanacakken bitti ve oldukça üzüldüm, kısaca klasik Netflix hareketi diye yorumladım, hoş böyle bir yapıma devam etmesi oldukça şaşırtıcı olurdu. İçerik olarak diziye gelecek olursam, meşhur gezgin Marco Polo’nun hayatından döneminin en güçlü devletlerinden biri olan, Moğol imparatorluğundan Kubilay Han’ın döneminde, Marco Polo’nun yazdıklarının ışığı altında ilerliyor. Oldukça orijinal ve derin yan karakterlerin etkin olduğu, dizinin seyir zevkini özellikle artırdıklarını (hele ki Yüz gözlü ve Federal’in Khutulun’u) düşünüyorum. İzlediğim diziler boyunca en nefret ettiğim (ahmed) ve en sevebileceğim karaktere de (yüz gözlü) bu dizi sayesinde denk geldiğim içinde hem mutsuz hem mutluyum, introsuna da hayran kaldım. Ayırca dizi seti diye 13. yy. orta asyasını yeniden inşa etmişler, dönemi yansıtan mükemmel bir görselliği, çekimi, oldukça yerinde kostümleri, kısaca epik havasını koruyan görselliğiyle kaliteli bir yapım sunmuşlar. Tarihi açıdan da oldukça güzel yerlere,kültürüne, toplum yapısına, yaşantısına, siyasetine, devlet yapılarından, askeri düzenine kadar bir çok önemli noktaya değiniyor, fakat tarihi gerçeklerle tam anlamıyla bağlantılı mı? Doğrusu bunu da gerçekten merak ediyorum. Her şeye rağmen şans verilmesi, özellikle tarih ve dönem dizilerini seven arkadaşlarınızla izlemeniz diziyi daha zevkli kılacaktır, lütfen tecrübe konuşuyor. Şimdi güzel kısmısına gelecek olursam; diziyi ertelemeden izlememe sebep olan @cubbelifederal’e tekrardan çok teşekkür ederim, listeme ekleyip bilmem taa ne zamana kadar erteleyeceğim, ertelediğimi unutup belki de izlemeyeceğim bu diziyi onun sayesinde izledim. Bazı geceler uyuya mı kalmadık, aynı karaktere benim yerimede mi sövmedin, her iki kelimenden biri Khutulun’a övgü veya hayranlık mı değildi, aynı yerlerde takılıp birbirimizin beyinlerini mi yakmadık, sonunda Han’ın salak olduğuna seni mi ikan etmedim, doğrusu yaz yaz bitmez bu güzel zaman dilimi, o yüzden dizi için bilgi almaya gelenleri bunlarla vakit kaybettirmek istemem, son olarak diyeceğim o ki beni tanıyıp, bunu seveceğimi düşünerek bana önermen çok güzeldi, bu dizi fazladan güzelse seninle izlediğim içindir, teşekkürler arkadaşım (üşengeç olan). :)

_hafsa_ 1 year ago

Tanrı Beyni - Beyin Neden İnanç Üretir?

Michael Mcguire, Lionel Tiger

2 Gönderi

"İnsanlık, tanrıları kendi yansımasından yaratırken yalnızca suretini değil, kendi yaşam tarzını da göz önünde tutar. " Din ve inanç sistemleri, şahsi olduğu kadar toplumsaldırlar, toplumların hayatlarında sadece (toplumsal olarak) doktrin ve ahlak ilkesi olarak rol almamışlardır, onunla birlikte entelektüel faaliyet,…devamı"İnsanlık, tanrıları kendi yansımasından yaratırken yalnızca suretini değil, kendi yaşam tarzını da göz önünde tutar. " Din ve inanç sistemleri, şahsi olduğu kadar toplumsaldırlar, toplumların hayatlarında sadece (toplumsal olarak) doktrin ve ahlak ilkesi olarak rol almamışlardır, onunla birlikte entelektüel faaliyet, felsefi uğraş, aklın, iradenin ve duygulara yön veren davranışların da temelini oluşturmuşlardır. Şahsi açıdan bu sistemler, insanın zihinsel faaliyetini kamçılayan, insana güç veren bir roldeyken aynı zamanda toplumları birleştirip bütünleştiren, uygarlaşmalarını sağlayan ideolojiler olmuşturlar. "Tıpkı bedenin hamağa uzandığı zaman, barfikse asıldığı zamandan daha rahat olması gibi, beyin de kuşku duyduğu zamanlara kıyasla inanç duyduğu zaman daha rahattır..." * Kitap; inanç ve din sistemlerinin beyin tarafından türetilmiş bir olgu olduğunu, beynin kendi ürünü olan dinle mücadelesine konu alıyor, daha da açacak olursam, insanlık inanca olan ihtiyaç düşüncesi ile etrafında olan bitene karşı bir çözüm arayışında bulunuyor, kendi ürünü olan zaptedilmez ve kısa zamanda çürümesi zor olan inancı üretiyor ve doğru kelime olacaksa bunu kendisine sunuyor. "Herhangi bir şeye inanan birisini ikna edemezsiniz, çünkü inançları kanıta değil, inanmaya duydukları köklü ihtiyaca dayanır." Beyin bilimi, insanların ve diğer benzer primatların kaçınılmaz stres kaynaklarından rahatsız olduğunu, bununla başa çıkmak için bir yatıştırıcı arayışına girdiklerini, beyinlerini yatıştırmak için dinlerden ve dinlerin etrafında yaratılan toplumsal yapılardan faydalanarak endişelerinden kurtulmaya çalıştığını ve kitapta bunu nasıl yaptığımızı açıklıyor, en iyi beyin yatıştırıcı ‘din’ diye belirtiyor. Şu cümlesiyle bile dini yeterince iyi tanımladığını düşünüyorum; “Dini Görmek İçin Hem Teleskoba hem de Mikroskoba İhtiyacınız Vardır.“ * Dindar olsun veya olmasınlar, insanların hayatları dinden etkileniyor. "Din baskı altında ezilen yaratığın iç çekişi, kalpsiz bir dünyanın kalbidir. Tıpkı ruhsuz bir durumun ruhu olduğu gibi. Din halkın afyonudur.” İnanç ve din kavramları bana hep oldukça karmaşık gelirdi, açıkçası insanlığın mı Tanrı'yı, yoksa Tanrı'nın mı insanlığı yarattığına kafa yormayı bırakalı çok uzun zaman oldu, inanan bir insan kendine buyrulanı sorgulamaz, inkara gitmez ama "bu buyruk neden gelmiştir? " sorusunu sorar, illa ki her düşünen sormalıdır. Akıl yürütmeyi yasaklayan (bu tanrı'nın varlığını sorgulama noktasında da geçerlidir) bir din anlayışına sahip çevrede büyüdüğüm için uzun zaman önce bunun ezberlerin ötesine geçmediğini anladım, elbette ki bunun sonunda inançlarımın boşa olduğunu düşünmedim aksine bunu sorgulayarak onu daha sağlam hale getirdiğimi ve inancımın benden bir parça olduğunu kabullendim, din hakkında araştırmalarda bulundum, kendi süzgecimden geçirmediğim müddetçe o bilgi benim için herhangi bir anlam ifade etmeyecektir. İnsanların hayatlarının gerçek anlamını bir dine ve onun inançlarına bağlanarak bulmasının, bu davranışın ciddiyetten uzak ve anlamsız olarak değerlendirilip bir yana atılamayacak kadar çok örneği vardır. Çoğunluğun değilse de pek çok insanın yaptığı budur. ‘Din insanları bağnaz yapmaz. İnsanlar bağnazdırlar ve ideolojilerini haklı çıkarmak için dini kullanırlar.' Okuduğum inanç çözümlemesi benzeri eserlerden üslûbu ile ayrılan bu kitap beynin yapısı hakkında da birçok bilgi sunuyor, anlatmak istediğini daha az defansif bi söylem kullanarak, yumuşak anlatımı nedeniyle mükemmel bir seçim olur, varılan noktada değişiklik olmasa da farklı ve bilgilendirici bir bakış açısı sunduğunu eklemek isteriim. Ben en azından bi kaç soruma emin olmak adına okuma hevesiyle başlamıştım fakat işler benim için daha da karmaşıklaştı, bir sorumun bir cevabı olması gerekirken bir kaç soruya daha sebep oldu, fakat inancın temelini ve dinlerin karmaşık yapılarının sebebini daha iyi anlamış olduğum için, ilgili olduğum alana katkısı nedeniyle de oldukça beğendim. İnanç sisteminin özellikle, yaşam üzerinde, cinsel hayatta, aile bağları gibi gibi daha bir çok, genel olarak hayatımızın içerisindeki konular, durumlarla ilişkilerinin anlatıldığı bölümleri ve örneklendirmeleri çok sevdim, oldukça başarılı buldum, bunun dışında kitabın polemik yaratacak cümleler kurma konusunda çokta başarılı olduğunu düşünmüyorum. Dipnot: Sadece sonunda yıldız işareti olanlar kitaptan alıntıdır, geri kalanı benim başka kitaplardan önceden aldığım ve konuya uygun bulduğum alıntılardır.

_hafsa_ 1 year ago

Bu Hikaye Senden Uzun Osman

Aylin Balboa

25 Gönderi

“Ayrılık ya da ölüm, fark etmez, bir yokluğun üstüne her şeyi yeniden yaşanabilir bir vakte ayarlamak gerekir, çok iyi biliyorum. Mekanizmamı söktüm baştan kuruyorum, bana bundan sonra saat hep dört.” Çoğu zaman başkalarının hayatlarında bizi aşan roller ile hikayemizi çıkartırız…devamı

_hafsa_ 1 year ago

Roma Savaş Sanatı

Flavius Vegetius Renatus

3 Gönderi

"Kimse, iyi yaptığını düşündüğü bir şeyi yapmaktan korkmaz. çünkü savaşın teknik bilgisi çarpışmada cesareti besler. Bu yüzden iyi eğitilmiş az sayıdaki bir kuvvet savaşta zafere daha yakındır. " Yazarın imparator I. Theodosius'a adamış olduğu bu eser tarihin en önemli imparatorluklarından…devamı

_hafsa_ 1 year ago

Mavi Sürgün

Halikarnas Balıkçısı

4 Gönderi

'Fırtınalarda hoşa giden bir irkiliş, bir kabarış vardır. Sanki yaratılış 'hayır böyle devam edemez!' diye gürler, şimşekler çakar, rüzgar hızına engel olan ne varsa topunu da söker, yere çarpar, geçer. Bir protesto halidir o.' Balıkçı'nın hatıra şeklinde kaleme aldığı ve…devamı'Fırtınalarda hoşa giden bir irkiliş, bir kabarış vardır. Sanki yaratılış 'hayır böyle devam edemez!' diye gürler, şimşekler çakar, rüzgar hızına engel olan ne varsa topunu da söker, yere çarpar, geçer. Bir protesto halidir o.' Balıkçı'nın hatıra şeklinde kaleme aldığı ve kalebentlik cezasıyla Bodrum'a sürgün edilişini anlattığı otobiyografik eseri, tasvirleri, yalın dili ve içten olan o çok samimi anlatımına okudukça hayran kalıyorsunuz. Gözleriniz kelimelerin arasında kayıp giderken aklınız Balıkçı'nın yanında, çektiği özlemlerde ve geçtiği yollarda. Sanki tam önünüzde sizi karşısına almış, gözlerinizin içine bakarak sevecen bir yüzle anlatıyor tüm bunları, denize aşık eder insanı bu anlatım. Hatırlamıyorum başka bir kitap, hem ağlayıp, hem güldüren, hem de böyle bir bekleyişten doğan heyecanı, acıyı, kederi, umudu derinden hissettiren, hatırlamıyorum hislere böylesine dokunan bir kitap. Cevat şakir Kabaağaçlı kimdir sorusunun cevabı tam olarak bu kitabın satırları arasındadır, Cevat şakir'in ölümünü ve Halikarnas balıkçısının doğumunu anlatır. Okurken ilk kez bir kitabın yazarıyla arkadaş olmak istedim, okuyucusundan çekinerek yazdığı satırlarda kendini savunması bile o kadar samimi ve güzeldi ki.Ayrıca bize balıkçıyı hediye ettiği için istiklal mahkemelerine de teşekkürü borç bilirim. Balıkçı gibi benimde bir çok şeyin farkına varmama sebep oldular.Fırsatı varken bir çok şeyi sonuna kadar yaşamış biri halikarnas balıkçısı, bana boşa geçen zamanlarımı hatırlattı, hem de öyle üsten bakarak tavsiyelerde, nasihatlerde bulunarak değil; anlatarak, deneyimlerini göstererek. Ayrıca bana kalırsa balıkçıyı okumaya kesinlikle bu kitaptan başlanmalı. Bu kitapta görüp de imrendiğim en güzel şey ise, yazarın doğaya duyduğu büyük tutku, öylesine laf olsun diye değil, her harfinde hissettirerek çıldırırcasına duyduğu bir özlemle yasması, en ince detayına değinerek kitapta yaşatması. Kitabın sonuna doğru özlemek ile ilgili kullandığı şu ifade “harıl harıl özlemek”oldukça hoşuma gitti, hani çok özlemek değil de harıl harıl özlemek, daha nasıl anlatabilirim bu özlemimi hangi kelimeyle yeterli gelir der gibi kullanmış, o kadar güzel ki insanı yaptığı işte mutlaka başarılı kılan türden, şiirsel. Zannımca cezbeye varan bu tutkuyu ülkemizde çok az kişi duyuyor olsa gerek, yoksa denizle bu kadar iç içe olan bir memlekette yüzme bilmeyenlerin sayısı herhalde bu kadar çok olmazdı. Yaşadığı zamanı, savaşı, insanları, hayatları, geçtiği yerleri, ekonomiyi ve daha bir çok şeyi en ince detaylarına kadar sunuyor okuyucusuna, özellikle işgal günlerinden bir manzarayı anlatıyor kitabında ki yürek parçalayan cinsten, şöyledir: ''İşgal günlerinde, vaktiyle başkent olan koca şehirde fukaralık ve sefalet vardı. bir gün içleri çorba dolu karavanalarını taşıyan askerler şemsipaşa'da deniz kenarındaki bir mermer türbenin önünden geçiyorlardı. türbenin önünde mermerden bir rıhtım vardı. taşınırken sallanan karavanalardan ara sıra mermerin üzerine çorba damlaları düşüyordu. askerlerin beş-on adım gerisinde yürüyen, paçavralar giymiş yedi-sekiz yaşlarındaki bir çocuk, çorbanın damladığı yerlerde dizüstü geliyor, ellerini yere dayıyor ve eğilerek damlaları birer birer yalıyordu. yüzüne baktım, sıska yavru bir çift kara gözden ibaret kalmıştı. onun bakışını hiç unutmayacağım.''

_hafsa_ 1 year ago

Brian'ın Hayatı

Terry Jones

16 Gönderi

«Hayatta illa ki birilerinin ya da bir şeylerin peşinden koşmak zorunda değilsiniz.. Kendi doğrunuzu kendiniz bulabilirsiniz.» Dinin dogmatik sistemini eleştiren, bununla beraber absürd mizah anlayışla pekiştiren bir yapım. Gösterildiği ilk günden bu yana birçok ülkede yasaklanmıştır. Belli ön yargılarla yaklaşılmadığı…devamı«Hayatta illa ki birilerinin ya da bir şeylerin peşinden koşmak zorunda değilsiniz.. Kendi doğrunuzu kendiniz bulabilirsiniz.» Dinin dogmatik sistemini eleştiren, bununla beraber absürd mizah anlayışla pekiştiren bir yapım. Gösterildiği ilk günden bu yana birçok ülkede yasaklanmıştır. Belli ön yargılarla yaklaşılmadığı sürece sahnelerin gerçekten akılcı, komik işlendiği görülebilir, din temelli esprileri beraberinde getirmesi açıkçası bunları da “aşağılayıcı şekilde çekelim rant kaygımız olmasın” bakış açısıyla çekmedikleri fikrindeyim. Ne zaman ki kendi fikrimizden olmayan bir anlatıma saygı duyabiliriz, işte o zaman gerçekten bir çok şeyin değiştiği görülebilir. Bana kalırsa Brian karakteri aslında gizliden gizliye İsa'nın ta kendisidir. Film boyunca halk tarafından mesih olduğu sanılır; Brian ne yaparsa yapsın bu insanlardan kurtulamaz ve her yaptığı hareket, insanlığa dair bir mesaj olarak algılanır, o artık insanlığın kurtarıcı arayışının baş karakteri haline gelmiştir.. İnsanoğlunun hayattaki herşeye gözü kapalı bir biçimde, sorgulamadan ve araştırmadan inanmasını fazlasıyla çarpıcı bir biçimde eleştirir, insanlığın bu gözü kapalılığı ve sorgulamadan inanması günümüze kadar ulaşmıştır ve ne yazık ki yüzyıllar boyunca da devam edeceğe benziyor. Sadece 6 oyuncunun 40 farklı karaktere can vermesi gibi farklılıklar olunca da oldukça dikkat çekici. Yeri geldiğinde aileye, yeri geldiğinde topluma ve yeri geldiğinde yöneten kesime (Roma İmparatorluğuna) hiç acımadan eleştirel bir şekilde yaklaşıyor, bunu yaparken de izleyiciyi güldürmeyi de başarır. Ayrıca sadece din eksenli bakılmaması gerekmekte filme, aslında din eleştirisinin yanında o gün şartlarında toplumların ne kadar kolay kandırılabileceğini ve gerçek bilgiye ulaşılmasının ne kadar meşakkatli olduğunu da bizlere gösteriyor, bunu o 80'li yılların çok üzerinde bu gün ya da gelecekte anlayanı hala güldürebilecek diyaloglarla yapıyor. Roma’nın gündelik hayatına, o dönemde yaşanan iç zıtlıklara, halkın gözünden romalıların yönetiminin eleştirilmesine kadar bir çok detaya değiniyor olması, aradan 44 yıl geçmesine rağmen hala izlenilebilirliğini ve etkisini koruyan zannımca harika bir satir örneği. Eğer koyu bir dindarsanız ve karşıt görüşlerin eleştirilerini kaldıramıyorsanız,ki büyük olasılıkla beğenmezsiniz ve izlemeniz de hata olur..

_hafsa_ 1 year ago

Apocalypse: The Second World War

Isabelle Clarke

3 Gönderi

“İnanç kayboldu, şüphe saplantı haline geldi.Ölüm en iyi dostumuz, insanın en iyi dostuydu çünkü insanı çektiği acılardan kurtarıyordu.” - Alman teğmen August Von Kageneck. Sırf savaş zamanında çekilmiş; nadir bulunur cinsten çok sayıda, başarıyla renklendirilmiş ve canlandırma içermeyen görüntüleri için…devamı“İnanç kayboldu, şüphe saplantı haline geldi.Ölüm en iyi dostumuz, insanın en iyi dostuydu çünkü insanı çektiği acılardan kurtarıyordu.” - Alman teğmen August Von Kageneck. Sırf savaş zamanında çekilmiş; nadir bulunur cinsten çok sayıda, başarıyla renklendirilmiş ve canlandırma içermeyen görüntüleri için bile seyredilebilecek bir belgesel, 6 bölümden oluşmakla birlikte bir bölümü (4. bölüm) tamamen japonya ve uzak doğu cephesine ayırmışlar ki bu benim ve genel olarak herkesin en az bilgisi olduğunu düşündüğüm taraftır ikinci dünya savaşında. Bu belgesel ile 2. dünya savaşına merakınız varsa genel bir şablon edinebilirsiniz, fakat birçok şeyin neden-sonuç ilişkisi işlenmediği için dönemin dinamiklerini anlamakta oldukça zor, savaşın aktörlerinden biri olan fransa yapımı olmasından dolayı, daha birinci saniyeden bunu bilerek izlemek gerekiyor. İngiltere-abd-fransa ekseninde tarafsız olmayı pek başaramamış olması oldukça üzücü, tabii İllaki yüzde yüz objektif olamazdı, zaten bende bunu beklemiyordum. Savaşın diğer aktörlerininde buna benzer belgesel yapmasını isterdim , eminim ki daha gün yüzüne çıkmamış nice görüntüler vardır.. Özellikle Almanyanın da kendi açısından buna benzer bir yapım yapmasını isterdim. Savaşta taraf olmuş ülkelerin propaganda ekiplerince kayıt altına alınmış görüntülerin sadece renklendirilmis ve ilk kez yayınlanan görüntülerle değil, aynı zamanda müzikleriyle de şaheser bir eserdir. inanılmaz vurucu bir hikaye anlatımı var. açıkçası fazla kelimelere takılmayıp görüntüleri seyretmek lazım. Ayrıca beğenmediğim bir kısmı; Amerika'nın Japonya'ya atom bombası attıktan sonraki japonya'nın, bomba sonrası insanının görüntüsü yok hatta o kısım 5 dakika civarı, bu kadar kısa çekildiği için belki çekilmiş bir görüntü yok diye düşündüm, ki Amerika atom bombası atmasaydı 1 milyon askeri ölecekti diye de belgeselde atom bombasına haklı bir gerekçe gösterildi… Seslendirmen amerikan askerlerinin zaferini anlatırken anlık coşuyor falan yani işte ne desem, öyle bir belgesel(!). 2.Dünya savaşına dair bildiklerinizin ne kadar sığ olduğunu; günümüze bu kadar yakın bir tarihte, dünyanın nasıl bir vahşete sahne olduğunu çok daha iyi anlıyorsunuz. Bana kalırsa insanoğlunun içindeki vahşeti göstermesi açısından ileriki nesillere bu görüntüler ders olarak okutulmalı, mesele tarihten çok daha ötede amaç ne olursa olsun savaş bir insanlık suçudur. İdealler bu kadar acımasız olmamalı(ydı).

_hafsa_ 1 year ago

İçerdekiler

Jim Jarmusch

9 Gönderi

“I scream, you scream we all scream for ice cream” İnsanın suratında gerçekten kocaman bir tebessüm bıraktıran jim jarmusch filmi, yönetmen filmlerinde kendisinden bir parçayı seyircilerine sunuyor, filmlerinde hep bir doymuşluk ve dinginlik hissi var, kendisi "sıradanlığın" en mütevazı filmlerini…devamı

_hafsa_ 1 year ago

Düğümler

R. D. Laing

3 Gönderi

“Geçmeden önce kapıdan, bir kapı olduğunu bilmeyebilir insan. Geçilecek bir kapı olduğunu sanıp uzun uzun arayabilir, bulamadan. Bakarsın bulur kapıyı ama açılmayıverir kapı. Olur da açılırsa geçer belki kapıdan. Kapıdan geçerken insan bir de bakar ki geçtiği kapı geçen benliğin…devamı“Geçmeden önce kapıdan, bir kapı olduğunu bilmeyebilir insan. Geçilecek bir kapı olduğunu sanıp uzun uzun arayabilir, bulamadan. Bakarsın bulur kapıyı ama açılmayıverir kapı. Olur da açılırsa geçer belki kapıdan. Kapıdan geçerken insan bir de bakar ki geçtiği kapı geçen benliğin ta kendisiymiş. Kimse geçmedi bir kapıdan, yoktu zaten geçilecek kapı, kimse bir kapı bulamadı. Zaten hiçbir zaman bir kapı olmadığını asla fark eden de olmadı.” Dr. R.D Laing anti-psikiyatri akımın önde gelenlerinden biri olarak tanındığı üzere kitabında çok farklı bir konuyu ele almıştır, Kitap hakkında bir çok incelemede genel olarak “dilin imkansızlığı” üzerine bir tür bilimsel deneme olduğunu düşünenlere çokta katılmıyorum, açıkçası daha çok “konuşmanın ve anlaşılmanın imkansızlığı” üzerinde durduğunu düşünüyorum. Laing mantık bağları ile ilişkileri çağrıştırarak insanı delirtme sanatında mükemmel biri, düğümler kitabı da bunun en iyi örneklerinden biri olabilir. Kitap 5 bölümden oluşuyor; 1. bölüm ebeveyn-çocuk ilişkileri düğümü, 2. bölüm düzensiz bağlanma üzerine, iki kişinin birbirlerine bağlanma yolları araması üzerine olan çaresizlik düğümü, 3. bölüm ilişki içerisinde pasif davranışlar sebebi ve zihin okumaların düğümü, 4. bölüm ilişkide bir diğerinin gitmesi ve kaybetmesi üzerine duyulan korkuların düğümü, 5. bölüm ise bütün bu düğümlerin özünün bizim içimizdeki doldurulamaz boşluktan ve bizim onu doldurmaya çalışmamızdan kaynaklanlandığını, açılan bir düğümün aslında başka bir düğüme sebep olmasından bahsettiği sonu olmayan düğümler. Bazı kitapları sadece bir alıntı ile anlayabiliyorum, alıntı üzerine kurulmuş gibi hissettiyor, okudukça kendimi tekrar alıntı da buluyorum. Öyle cümleler var ki klasik mantık problemleri gibi çizelge yapmadan tek okuma ile anlaşılamayacak paradokslar, ilişkiler üzerine güzel ve o kadar da ince tespitler ve detaylar var. Yeri geliyor Jill oluyor yeri geliyor Jack olup Jill 'e hak verirken jack'den özür dilemek istiyorsunuz, aslında ilişkiye dışardan seyirci olurken farketmeden içerden de dahil oluyorsunuz. Kitaptan sevdiğim bir kaç alıntı, belki kitabı size daha iyi açıklayabilir; “Beni sevmiyorsun.. inan bana! kimseyi sevmiyorsun, nasıl sevebilirsin? Ve kimse seni sevmiyor, nasıl sevebilirler? ben hariç çünkü sadece seni sevdiğim için bunları söylüyorum, seni seviyorum..” “Ortada bir düğüm olduğunu görmek, o düğümü çözmek değildir. Anlam yaratma/anlama gayretinden topyekûn vazgeçmek de değildir. Anlamın kendisinin bir düğüm olduğunu peşinen kabullenmektir.”