BrotherChaplain (@konahrik)

BrotherChaplain (@konahrik)

and they shall know no fear

Joined at October 2020

252 Followers 164 Following

Follow Message Statistics

160

Post

862

Movie

167

Serie

352

Book

konahrik 1 year ago

Egil's Saga

Bernard Scudder

1 Gönderi

Egil’s Saga namıdiğer Egla 9.yy Norveç-Danimarka-İngiltere-İzlanda arasında mekik dokuyan Egil Skallagrimsson ve sülalesinin hikayesidir. Önemli sagalar arasında olup İzlanda kültür mirası olarak görülür. İskandinav kültür mirasını adeta “hanım hanım, onlar benim çocuklarım” edasıyla kanatlarının altına alan Snorri Sturluson tarafından kaleme…devamıEgil’s Saga namıdiğer Egla 9.yy Norveç-Danimarka-İngiltere-İzlanda arasında mekik dokuyan Egil Skallagrimsson ve sülalesinin hikayesidir. Önemli sagalar arasında olup İzlanda kültür mirası olarak görülür. İskandinav kültür mirasını adeta “hanım hanım, onlar benim çocuklarım” edasıyla kanatlarının altına alan Snorri Sturluson tarafından kaleme alınmış veya derlenmiştir.(Konu üzerinde tartışmalar mevcut) Peki ben buraya neden çıktım? Bu nadide eser bizi niye ilgilendirsin? Şöyle ki bu destandan “ortamlarda şöyle böyle derim kim bilecek?” veya “ıms ıms norslar ıhms odin,thor” diye yükselinecek bir şey çıkmaz. 9.yy Baltık nüfusunun günlük hayatı, olaylara bakış açısı, toplumsal ahlak yapısı ve sorunları çıkar. Onunlada bilmem kaç kişi ilgilenir, kaç kişi ilgilenmelidir ben bilemem. Bunların yanı sıra sakince tüketildiğinde son derece keyifli bir halk hikayesidir. Yazılış tarzı, Egil başta olmak üzere karakterlerin “sana bi şarkı yapıcam demiştim, ben sözümü tuttum” diyerek aşka gelip şiir okumaları itibariyle edebi değeri yüksektir. Gelelim ne anlatmaktadır bu uzun boylu kaslı abiler? Hikaye Egil’in atası Ulf ile başlar. Ulf gençliğinde Viking olup (viking bir ırk değil bir fiildir. Akınlara gidenlere vikingr denir) büyük adam olur fabrikatör olur toprak sahibi olur. Müspet bir adam yardımsever bir komşudur ancak akşam çökünce kendisine bir haller olmakta, afakanlar basmaktadır. Köylü her yerde köylüdür oranın köylüsü de “ulan bu kesin Hamrammr” diye dedikodu çıkarır.(şekil-değiştiren,hayvan kılığına girebilen) Bunun üzerine Hamrammr Federasyonu kendisine Kveldulf lakabını takar. Kvelduf sessiz sedasız çoluğa çocuğa karışıp elini eteğini itlik serserilikten çeker. Gün gelir efsane kral Harald Fair-Hair memleketin sözü geçenlerine davet çıkarır. İlk teklifi reddeden Kveldulfun, tertibinin oğlu ve saray şairi Olvir Hump ile haber gönderir. “Kral mral boş iş bundan benim soyuma hayır gelmez ama benim Thorolf kesin elinde tuzla bu işe koşar” diyerek büyük oğlu Thorolfa soracağını söyler. Kveldulfun bu “ipimle kuşağım…” tavrı sülalenin genetiğine işleyecek “nedensiz ve amaçsız bir şekilde Norveç krallarını takmamak” bir aile geleneği haline gelecektir. Yoldan dönen Thorolf gerçektende evden bir tutam tuz alıp kralın yanına varır. Thorolf yiğit, Thorolf genç… Büyük adam olur zengin olur kralın dostu olur. Gel zaman git zaman Thorolf’un akrabalarından brinin üvey kardeşleri türk dizisi kötü kadını gibi kralı doldurur ha doldurur. Thorolf gibi yiğidin güçlenmesinden ve kendine kazık atmasından korkan kral gerilimi giderek yükseltir,Ulf soyunun kral iplememe huyu ise bu işin tuzu biberi olur ve bir gün kral Thorolfa kıyar. Son görüşünde bu birbirimizi son görüşümüz diyen ve ardından duyan Kveldulf ve küçük oğlu Grim(oğullarını son kez gördüğünü bilmekde kral iplememek ve Hamrammrlık gibi bir aile geleneği) krala posta koyar ve diyarı terkedip İzlandaya giderler, yolda kralın adamlarınıda öldürürler ancak Kveldufun nasibi bu kadardır. İzlandaya yerleşen Grim artık Skallagrim’dir(Skalla=kel) Babasının malı gibi beleş toprakları ailesine ve kankalarına dağıtır, boyu boylanır, soyu soylanır. Kel-Grim yine sülalenin alameti farikası olarak epeyce güçlüdür. Hatta ve hatta kendiside Hamrammr dedikodusuna kurban gittiğinden yanlışlıkla veya saçma şeyler için adam öldürmüşlüğü çoktur. Ölen ağabeyinin ardından doğan oğluna Thorolf adını veren Grim kulağına ezanı okurken “kaderi benzemesin” der ancak nafile. Thorolfda Viking olayım orayı burayı basayım kafasındadır. Haraldın oğlu Eirikle bir anlaşmaya varmıştır ancak Harald Eirik’i “oğlum bunlar sülalecek ruh hastası” diyerek Eirik’i uyarır. Egil ise o zamanlar ufak ancak tosun gibidir. Kendisine hamrammr denmesede daha çekirdekten her türlü belirtiyi göstermekte kızınca arkadaşlarını öldürmekte babasıyla anlaşamakta abisini kıskanmaktadır. Yeterince büyüyünce abisi ile gitmek ister abisi olmaz desede Egil cazgırlık yaparak kendini kabul ettirir. Bir gün bir düğün vesilesiyle toplanan sülale Egil hastalandığı için onu bırakarak düğüne gider Egil biraz iyi olunca “bende bende” diyerek yola düşer yolda kendisini misafir eden kralın adamı Alf “vah vah keşke bira olsa da size bira içirsem ama bitmiş vah vah bira bira” diye tatava yaparken kral ziyaretine gelir ve krala bira ikramını gören Egil “ne şerefsiz adammışsın” der tartışma büyür ve Alfi öldürür. Kraldan çok hanımı bu işe çok kurulur ve Norveç kralı iplememenin doktorasını yapan Egil artık her fırsatta krala bazen haklı bazen durduk yere nispet yapmaktadır. Abisi Thorolf ve Egil bunun gibi münferit olaylar sonucu daha buralarda durulmaz zaten diyerek o sırada götünde ayı bağırmakta olan İngiltere kralının yanına varır büyük adamlar olurlar ancak Thorolfun kısmeti amcası gibi tükenmiştir. Thorolf’un ölümü ve yaş kemâle erince Egil daha bir çekilir olmuş arada düşünmeye başlamış rün öğrenmiş, adam olmuştur. İngiltere kralınında kankası olması itibariyle “nolur gitme” teklfini reddeden Egil Norveçe döner ve hakkını arar.(Zaten parası vardır İngilterede kendisine toprak vaadedilir İzlandada babasıda zengindir) “Ben kralın belalısıyam, bu diyarın cilalısıyam” mottosuyla Egil “ipimle kuşağım…” prensibini doruklarda yaşamaktadır. Fazlasıyla uzayan bu yazıyı hızlıca özetlersek karakterler birbirine benzemekle beraber tekrar eder. Örneğin Skallagrim ve Egil, sevdiği herkesi gömerek yaşlanıp elden ayaktan düşer, Thorolflar savaşta gençliğine doyamadan ölür. Sülale spesifik bir şekilde Norveç kralını takmaz ama başka her kralı takar. Egil ve Grim hazinesini ölmeden gömer kimseye yar etmez.Grim ve Egil tipsiz ancak anormal derece kuvvetli bazende trollken, Thorolflar daha epik kahramanlar. Böyle böyle diyarın her yerinde irili ufaklı yiğitlikleriyle Egil nam salmış bir folklorik kahraman haline gelmiştir. Yiğitlik dediysek buna gençliğinde baskında basılınca yakalanıp oradan kaçıp yolda köyü yağmalayıp “ yav bu böyle olmadı hırsız mıyız lan biz” diyerek “yapma etme,canımızı zor kurtardık müptezel it” beyanlarına aldırmadan dönüp “sizi ben soydum adım Egil” diye bağırırken köyü yakması, içerden çıkmaya çalışanları öldürmesi dahildir. Zamanın algısı çok başka, başkanım Egil ise zaten bambaşkadır. Yeri gelir 11 vs 1 atar vsyi alır, yeri gelir hasta köylü kızlarına nazarlık yapar yeri gelir Dedem Korkut gibi aralarda es verip “size şiir yazdım okuyayım” diyerek okur. Dünaynın yükünü sırtlayan mahallenizin fazla da dostu olmayan Egil, bu dünyadan göçer, anısı bizimle kalır. Ben şahsım adına Trollük, günlük hayat ve insanları iplememek için bir çok şey öğrendim. Ama yinede özel bir ilginiz yoksa tavsiye etmem. Detay bir okumadır. Aslında daha çok yazılacak şey olmakla beraber buraya kadar bile yüksek oranda okunmayacağını bildiğimden bu kadar ile veda ediyoruz. Anısına Hugen veljer, hugen vinn Tråden tvinnar, tråden bind Under måne yver haug Under galge talar daud Vidt eg fér, vidt eg ser Dulram, vart eg under hengd mann Galdra vaken daud mann Hamram, fer eg yver land Fer eg som ein gand Tvinna rangsols Ragn-frod Ser eg, er eg alt Vil eg, vinn eg alt

konahrik 1 month ago

Bizim okullarda tarih hep problemlidir. Ben okurken bir yavan müsamere havası eserdi. (şimdilerde çocuklardan gördüğüme bakarsak o bile iyiymiş) “Dur yolcu! Bilmeden basıp geçtiğin bu toprak Bir devrin battığı yerdir.” Hep reklam gibi gösterildiğinden pek anlaşılmamıştır. Bir devir nasıl batar?…devamıBizim okullarda tarih hep problemlidir. Ben okurken bir yavan müsamere havası eserdi. (şimdilerde çocuklardan gördüğüme bakarsak o bile iyiymiş) “Dur yolcu! Bilmeden basıp geçtiğin bu toprak Bir devrin battığı yerdir.” Hep reklam gibi gösterildiğinden pek anlaşılmamıştır. Bir devir nasıl batar? Bedeli nedir? Tükenmekten de öte artık tükenmişliğinden utanan bir imparatorluk nasıl olurda dünyada çok hasıl olmayan bu “devir batırma” işini nasıl becerir? Bilir misiniz o agamemnon, elizabeth zırhlısı boğazlara geldiğinde işgal banknotları hazırdır. Yani işgal gerçekleşince burada geçecek para çoktan hazırdır. Askerlere dağıtılan hatıra mendillerinde “eclipse of crescent moon” (hilal tutulması) yazar. Dünyanın öteki ucundan ANZAC Corps getirtilmiştir. Bilir misiniz Kazım İnanç bey Enver’in Sarıkamıştan ötürü çok konuşulmayan hayalperestliklerinin bir başkasına kendi şahsı nezdinde karşı çıkar. Fark etmiştir düşmanın hücuma kalkınmasını istediğini, kontrollü bir şekilde cevap verilmesini rica eder. Telgraf cevap almaz. Bir yarbay bu işin öncesini sonrasını hesap eder, Enver siyaseten etmez. Pek sinirleri bozuk M. Kemal bile “ben burada ölürüm fakat ağır topçu desteği olmadan zor sonuç alınır” minvalinde rapor vermektedir. Bilir misiniz Çanakkale ve Verdun cepheleri aynı hesaptadır. Peaky blinders dizisi aslında bir “kayıp jenerasyon” manifestosudur. Hepsi cihan harbi görmüş sıkıntılı, hayat görüşleri çarpılmıştır. Peki kimdir en derin sıkıntıda. Arthur Shelby. Kendisi muhtemelen bir çanakkale gazisi. Bir kaç diyalog ve tütün mevzularından ve daha fazla ptsd göstergeleri sebebiyle ufaktan ufağa hissedilir. Verdunda ingiliz çok yoktur, dönende pek yoktur “oradaki savaş tarzından” dolayı. Ama Anzac askerleri daha sonra yazacaktır ki “maskelerimiz yanımızda değildi, biliyorduk ki Türkler gaz kullanmayacak” Bilir misiniz Çanakkale de ne döndüğünden nerede olduklarından bi haber gariban Anzac ile kaderi gariban Mehmetçik yer yer öyle kaynaşır ki üst rütbelerden müdahele gelir, din subayları konuşmalar yapar, birbirlerini ölüdrmeye ikna edilmeleri için. Korkunç Abdül vs Billy Sing düellosu vardır misal. Bizim memlekette sosyal bilimler bölümleri aslında bir tür kütüphane memuru yetiştirme aracı gibi çalışır. Kızanlar olur şimdi, Çanakkale, cihan harbi, balkan harbi, balkan göçü, kurtuluş savaşı, isyanlar, yeni dünya düzeni, hepsi yarım yüzyıla sığar tane tane bile büyük travmalardır. Hepsi aynı anda olmuş ve bu halkın gördüğü en travmatik periyottur. Ama savaşa çokta girmeyen ülkelerden daha az sosyal araştırması vardır. Pek anlaşılmaz. Bir nesil düşünün “sen ne mezunusun” klasik sorusu vardır ya bugün, cephe adıyla cevap verirlerdi. (Bursa, izmir, istanbul, galatasaray gibi) hiçbiri mezun olmadı. Sınıf arkadaşının uygunsuz fotoğraflarını ifşa ettiği için okuldan atılmamışlardı. Kendi hayalperest büyüklerinin hayallerinin bedellerini ödemekti okuldan “atılma” sebepleri. Bilir misiniz sizde ödeyeceksiniz. Her ne kadar aranızda öyle düşünmeyenler olsa da. Tahsilat sırasında şaklabanlıklara gözü takılarak, eğlenerek bile olsa, ödeneceği gerçeği yinede değişmeyerek. 15liler giderdi, endazesi 17ye fistan alırlardı, Hediye’ler 20sini görmeden dul kalırdı. Bütün bunlarla beraber bir avuç cahil, gariban emperyalizme ilk gerçek tokadını vurmuş, İngiliz hükümeti yıkılmış, Churchill ömrü boyunca bununla muhalefet tarafından mimlenmişti. Anzac’ı Çanakkale’de, Cezayirlisi istanbulda, Usa afganistanda ırakta Adana’da, Malatya’da (pardon allah söyletti heralde) rahatsız olmuşlardı. Bu sene sanki insanlar daha ilgili gibi, sevinsem mi temkinli mi olsam bilemedim manici dayı bile bişeyler demiş. İnsanların neyin ne olduğunu biraz daha hatırlaması temennisiyle… “Bir hilal uğruna ya rab! Ne güneşler batıyor” İşte o batan güneşler bugünlerin yeni “hilal tutulmaları” olmasın diye batmışlar ancak bütün bir hevesle bir avuç para gibi harcandılar. Benim ailem çok küçük bir ailedir. Hatta ben son üyesiyim, memleketin harbi darbi hiç bitmedi, işte böyle böyle tükendik, oradan sağ çıkan ve orada yatan tüm kan yoldaşlarım ve bilakis can yoldaşlarım hatrına. 110. kez Çanakkale Zaferiniz kutlu, toprak olanların toprağı bol olsun. ( eve-d sadece “şehidler” günü değildir bu ara unutulur gibi geldi de)

konahrik 1 month ago

The Witcher: Sirens of the Deep

Kang Hei Chul

5 Gönderi

“Katranı kaynatsan olur mu şeker? Cinsini sktiğim cinsine çeker.” Bi kere boydan girdiler, seslendiren doug abi dönmüş diye bakayım dedim yok. Sonunu getiremedim. Hani bi ara vardı ya örümcek adam barbi ile umreye gidiyor, örümcek adam kurban pazarında vb youtube…devamı“Katranı kaynatsan olur mu şeker? Cinsini sktiğim cinsine çeker.” Bi kere boydan girdiler, seslendiren doug abi dönmüş diye bakayım dedim yok. Sonunu getiremedim. Hani bi ara vardı ya örümcek adam barbi ile umreye gidiyor, örümcek adam kurban pazarında vb youtube videoları. Senaryo da ondan hallice. Animasyon iyi görünümlü kötü. Geraltın hareket tarzına yetmiyor. Ne niye neden oluyor? Her zaman ki gibi bulanık ve çocukça. Zaten olan (ve nispeten iyi bi hikaye) nasıl bu kadar kötü işenir ve yorumlanır. Editing nasıl bu kadar kötü olur(evet sirenle konuşulan kemal sunal tarzı halk eğitme sahnesi). Neyse kendimi yoracak halim yok. Bilen bilir ben huysuz ve ağzı bozuk biriyimdir. Herkesin hayal gücüne bıraktım. Gel gelelim nası bu noktaya geldik. Sene 2009 falan nerden denk geldim bilmem witcher 1’i bulmuşum oynuyorum. (Daha kitapların çoğu ingilizceye dahi çevrilmemiş) Abi mekanik diye bişey yok oyunda, mouse tıklama zamanlamana göre kombat mekaniği işliyor, animasyon kötü, kimsede mimik yok, senaryo zamanına göre çok dik, acımıyor, olaylar karışık, bütçe düşük. Oyunda seriye ün yaptıran erotizm ve kadın karakter romantizmi falan yok öldüresiye trip yiyorsunuz illa kaçma ihtimaliniz yok. Triss benim için kabustur mesela. Evrende bilindik değil, ne döndüğü hakkında pek bi fikir de yok. Herkes borderline psikopat. Ortam fakir, hikaye karanlık, bedeller ağır. Meşhur seks sahneleri yok “aferin aferin” diye hanımlar size üzerinde 90lar müstehcen fotolu gwent kartı veriyor şaka gibi. Ama bi şekilde kendini oynatıyordu. Yapımcı tam hatırlamıyorum ama öyle mahalleden arkadaşlarla toplanıp yapmış gibi bişey, mimik yok dedik ya tamam yok ama adam ambiansı ona göre vermiş, hikayeye yüklenmiş, o kısıtlı imkanlarla “ben birşey anlatacağım” demiş ve kendini dinletmişti. Aradan yıllar imkansızlıklar geçti. O dayak yemiş, sarhoş slav dayısı Geralt yerine Henry Cavill(bismillah) geçmiş, Triss bir neslin flörtü olmuş, milyonlar dökülmüş. Kitapların telifi alınmış(oyunlar doğrudan kitaba bağlanmıyodu) ama arkadaş izlenmiyor. Becerilemiyor. Diziden ders almadın animasyonlardan almadın, sen ne istersin ey kapitalizm, ey netflix, lan gelin beleşe yazayım. Kötü olur kral bak, ama böyle rezil olmaz. Ha bu anekdotuda biz bu sporu yıllardır, fakirkende, bilinmezkende(kimseyle konuşamıyodun bilen yoktu) yaptık demek içindi. Nasıl ki Lotr’a kıyamadığımdan sırt çevirmişim, Witcher’a da kıymışım bu saatten sonra. Ancak bu kadar çiğ, bu kadar yanlış, bu kadar çocukça, amatör ve haince yapılabilirdi. Ha beğenen çıkar mı çıkar. O spiderman raqqa köle pazarında harem kuruyor videolarını da beğenen milyonlarca izleyen var. Şaşırmam. Emeği geçen herkesin emeğini…

konahrik 2 months ago

Kurt Kanunu

Kemal Tahir

6 Gönderi

Bazen bazı eserlere dönüp yeniden bakmak gerektiğini daha iyi anlarsınız. Ergenken okuyup yanlış olmasa da eksik anladığım biridir Kemal Tahir. Kemal Tahir, bir kısım tarihçide dahi bulunmayan bir tarihi okuma gücüne sahiptir bana sorarsanız, ama işte düşük verimli arkadaşlar okuyup…devamıBazen bazı eserlere dönüp yeniden bakmak gerektiğini daha iyi anlarsınız. Ergenken okuyup yanlış olmasa da eksik anladığım biridir Kemal Tahir. Kemal Tahir, bir kısım tarihçide dahi bulunmayan bir tarihi okuma gücüne sahiptir bana sorarsanız, ama işte düşük verimli arkadaşlar okuyup Tahir'in fikir jimnastiğinin üzerine ekleyerek kabul edip oksimoron noktalara varmadı mı? Vardı. Memleketimizin yakın tarihinin en tehlikeli olaylarından birini kaleme alan Tahir, karşıt bir görüş üzerinden giderken, onların ağzından sorduklarıyla da işin pratiğini ve "mecburiyetlere mecbur bırakılmaları" benim çokta örneğini görmediğim bir şekilde yapar. Tahir'in serseri serbest kalemi ve kullandığı deyimleriyle "Kurt Kanunu" kültler arasında yerini alır. Gelelim neyi anlatır bu Kanun... Eski İttihatçı fedailerinden Abdülkerim ve taifesi, "neden fedai olduk" sorusuna yanıt verememekten kaynaklanan bir özgüven ve acemilikle M.Kemal Paşaya suikast planını devreye sokar. Her ne kadar kendilerince çok büyük adam olsalarda pek ciddiye alınmayacaklarından zamanın nüfuzlu ve eski iaşe bakanı Kara Kemalin adını karıştırarak güven oyu aramaktadırlar. Suikast planı açığa çıkar ve adı karışan Kara Kemal'in ceremesi başlar. Müthiş bir yazarlık, toplumun her tabakasına hakimiyet ve feraset ile Tahir hafif serseri bir dille çekinmeden yazar. Abdülkerimin hovardalıklarından, Naciye ve kömürcünün karısından tut, Kara Kemal'in eleştirilerini kadar çarpıcı bir şekilde ifade eder.Okurken Naciye üstünüze gelir gibi olur. Çünkü devrim, suikast, savaş ve tabii ki hovardalık "muhallebi çoçuğu" işleri değildir. "Sustasına basılmış birer çakıydılar" ve hem savaştılar hem devrim hem suikast yaptılar. Konuşmalar fazla rica içermez, sarkastik, yalın, tehditkar, demlidir. Abdülkerim "bu adama kıyabilir mi ki bu" diye düşündüğü sırada "kendisinden biliyordu kıyıcı adamın nasıl korktuğunu" diye düşünür mesela. Bu işlerin karanlık dehlizlerinin ifade edilmesidir bu tarz.Kara Kemal'in de defalarca değineceği gibi Türk Devrimi, fedaileri ve İttihatçılarıyla "eksiktir" çoğu yerde kağıttan kaplandır. Fedai, fedai olmak zorundadır, ya ittihatla ya da başka birşeyle, aynı şekilde katil, katildir, kıymak için oradadır. İttihat veya devrim olsa da olmasa da. Kara Kemal tutulmuştur kendi adamlarına işte bu yüzden şimdiye kadar göz yummuştur, kaçarkende bu gerçekle yüzleşir. Nasıl ki M.Kemal’in politikalarını yanlış bulsa bile kendini düşündüğünde çözüm olamayacağını fark eder. Kemal Tahir, genç cumhuriyeti ilginç yönlerden eleştirkmekte, bunları yaparken "neyin niye nasıl" olduğunu anlamakla beraber diye not düşer. Kara Kemal iktidar kavgasının kurallarını bilir, M.Kemal ne düşünürse düşünsün, hissederse hissetsin "mecburiyetlere mecbur" belki de memnundur.İktidar gölge ve hakaret kabul etmez. Kaybetmenin suç olduğunu hele hele iktirlarında ölen Osmanlının suçunun altında olduğunu bilir Kara Kemal. Bedelini de bilir.İşte o yüzden "Cihanda görülmemiş bir kurtlar boğuşmasına girdik ve kaybettik.Kurtlukta düşeni yemek kanundur." aforizmasını bizlere hediye eder. İttihat ve Türk Devrimi tedrisatından geçenler için ayrı bir kitap kadar şey anlatan bir cümledir işte bu. Bu kavgadaki herkes bunun bilincindedir. O yüzden de yakalanmak yerine canına kıyar Kara Kemal. Çünkü bilir ki bir önceki kavgayı kazanan M.Kemal'dir ve silah arkadaşlar hatta ve hatta İsmet Paşa'nın bile hatrı bu kavgayı ve akacak kanın yönünü değiştiremez, belki kudretli Paşa M.Kemal bile bir yere kadar tercih yapabilir. Kan akan yerde olayların aslı kadar nasıl anlaşıldığının ağırlığı da vardır. Bunu en çok çingene Çankırılı cellat ile gözünüze sokar. Cellat "babamda cellattı. Kimler astı kimler, paşalar beyler. Baş cellat olmak isterim ama gerekir bir iki paşa asmak." gibi diyaloglarıyla düşük çekişli arkadaşlar için sadece bir komedi veya buz kırıcı unsur olabilir ancak gerçek buradan çok uzaktır. Kitap boyu boğuşmanın galibinin dar ağaçlarıyla kimler imtihan olmadı ki, Gazi Paşa bir kaç sene öncesine kadar idamlık değil miydi, Kara Kemal, adi suçlular, kocasını öldüren kadınlar...Cellat Karaoğlan ise çok başka bir yerdedir. Aslında budur her devrimin, kudretli kurdun kurdu, Karaoğlanın terfisidir. Dönemin ve bizim anlayışımızla Kemal Tahir müthiş bir şekilde, şahsen beni rahatsız edecek bir samimiyetle ortaya koyar bu kavgayı. Aralarda halkımızın şahsına münhasır halleri, olaylara dümdüz gözle bakışlarını hiç ıskalamaz. Daha da ileri gider, yüzeyinde herkesin bildiği olaylara münferit sorular sorarak okuyucuyu kendi gibi düşünmeye değil(oksimoronluk burayı sezememekle başlar) düşünmeye çağırır.Türk romanına eşi gelmemiştir. Şahsına münhasır vecizeleriyle, kalem erbabı olmasına rağmen, kavganın, iktidar mücadelesinin ve bilfiil töresinden şanına anlamış. Yolun yolcusuna ses, soluk olur. İşte o yüzden "Bir kar yağar ince ince..."

konahrik 2 months ago

Pariah Nexus

Helen Keeley

1 Gönderi

Babalar ölmez, sadece fenikir. 🐴 Uzun süre yazmaya üşendim. Ama baktım okuduğum, ettiğim karışmaya başlıyor, bi iki tane yazalım. “Sene milattan sonra 42.000ler ben o zaman yine şarab içiyorum…” -High Marshall Kenan Yanmış, yıkılmış bir dünya arasında son hayatta kalanlar…devamıBabalar ölmez, sadece fenikir. 🐴 Uzun süre yazmaya üşendim. Ama baktım okuduğum, ettiğim karışmaya başlıyor, bi iki tane yazalım. “Sene milattan sonra 42.000ler ben o zaman yine şarab içiyorum…” -High Marshall Kenan Yanmış, yıkılmış bir dünya arasında son hayatta kalanlar içinde Danica Hemşire (bacıyan-ı harp) ve bir muhafız, solmuş göklerine bakarken, atmosferden düşen bir gemiye gözleri takılır. Danica, Şehit Hanımımız tarikatından olup. Son derece dindardır, namazını kılar, yanındaki muhafız ablayla yola koyulur. Gitmese ne yapacaktır? -(Daha önce Azize Celestine, ve Katherine gibi yiğitlerden bahsetmiştik. Bacılar içerisinde en büyük tarikat Şehit Hanımımızdır)- “Neden saçların beyazlaşmış, arkadaş? Sana da benim gibi çektiren mi var? Yaşamaya küstürüp içtiren mi var?” Diyerek bin yıllar önce imparatoru gördükten sonra saçları ağaran Alicia Dominca hatrına beyaza boyadığı saçlarıyla yola koyulur. Ancak bir gariplik vardır. Sağ kalanlar walking dead usulü gördüğüne atlamaya başlamıştır. Zaten “inancımız yeterli değildi, gezegeni savunamadık” kafasıyla bacıların ortalamsı zaten yüksek olan sinir katsayısına ekleyen Danica ver ha yanındaki muhafız ablayla kavga etmektedir. Yolda arkasına siviller katmış bir melek ile karşılaşırlar. Melek dediysek imparatorun şanındandır, kendisi Salamanderlere bağlı bir astartestir. (Brother Sa’kan of the Salamanders 3rd) Sanki Danicayı çıldırtmak için özellikle denk gelmiş gibi Astartesler arasında çok alışılmadık bir şekilde insan canlısı olan Salamandera denk gelmiştir. Zahit Danica sağ kalanlara dahi öfkeli ve cerrahpaşalı halit gibi “ silahında kurşunu olupda ölenin yedi sülalesini” kafasındayken, Sa’kan ise çoluk çocuğu peşine takmış Anadolu türküleri söylemektedir. Danica her ne kadar sıyırmış olsa da durum, sivillere İmparatorun Merhametini vermeyi (infaz) çokta mantıksız kılmaz.( Burası 40k böyle şeyler çok olur.) Bir ara kafiledeki rahip ile dini bir kavga sonucu zıvanadan çıkan Danica “imparator affedici bir tanrı değildir” diyerek rahibi infaz edecekken aslında şizofrenisi olan muhafız abla araya girer, inadından öldürttüğü muhafız ile dalaşmaya giren Danica kendini toparlar ve kendileri kaçabilsin diye geride kalan Sa’kan olmadan dövüşe girer. Kazanması mümkün olmayan bu vsden çıkamaz. Son sözleri “bir melek duyuyorum”dur,duyduğu melek bir kolu ve bir kalbi devre dışı kalmış Sa’kandır. Her ne kadar perişan olsa da Sa’kan, “imparatorun fethettiği galaksiye mirasıdır”. Kafilenin bizimle batıya gel diye darladığı Sa’kan, kendisini avlayan necron lordunun peşine düşmek için gruptan ayrılır. Danica şehit, Sa’kan gazi, gezegen niyazidir. Hem serideki tecrübem hem şahsıma münhasır flashbacklerim itibariyle özellikle muhafız ablanın aslında Danicanın ızdırabı oluşu klişe ancak güzel işlenmişti, onaylıyorum. Erecek murat, çıkacak kerevet bulunmayan bir Warhammer hikayesi ile daha karşınızdaydık. Gelelim işin teknik kısmına. Wh+ bu işleri pek becerememesine rağmen şanındaki kapalı kapitalizmiyle kendisi yapmaya çalışmakta. Animasyon çok iyi değil, seslendirmeler iyi ancak adını koyamadığım bir gariplik var. Henry Cavill ile de böyle yapacaklarsa işimiz var. Sonuç olarak zaten sevenine yarayacak, evren içerisinde çokça bulunan olayların olduğu, olmazsa olmaz bir hikaye değil ama gideri var. Son sözlerim şehit bacım Danica için; “Karanfil eken bilir, Bu aşkı çeken bilir” -Brother-Chaplain Konahrik

konahrik 6 months ago

The Master of Mankind

Aaron Dembski-Bowden

1 Gönderi

Spoiler içeriyor Geleneksel uzun 40k gönderisinde bugün; yiğidim, aslanım, İmparator’umun direk olarak bulunduğu galiba en detaylı kitap ve imparatorun unvanı olan “İnsanların Efendisi” var. Yıllardır aklımda olan fakat biraz daha içli dışlı olup sonra okuma kararı aldığım MoM sis ve mit perdeleri…devamıGeleneksel uzun 40k gönderisinde bugün; yiğidim, aslanım, İmparator’umun direk olarak bulunduğu galiba en detaylı kitap ve imparatorun unvanı olan “İnsanların Efendisi” var. Yıllardır aklımda olan fakat biraz daha içli dışlı olup sonra okuma kararı aldığım MoM sis ve mit perdeleri arasında kaybolan impratora mikrofon uzatıyor. Lore’da en az bilinen ve çok söylentisi olan imparatorun geçmişine, sadık ve meşhur muhafız (custodes) Ra Endymion’un gözünden bakışlar atarken buluyoruz kendimizi. Ra kendini neolitik bir köyde (mihailgazi-sakarya nehri civarı) bir çocukla bulur, efendisini tanır. Efendisi kendisine bir şeyler göstermektedir. Ancak neden binlerce yıl öncesinden başlamıştır. “Zabitle Kumandan ile Hasbihal” tadında imparator ile gördüklerini yorumlarlar. Aslında imparator, gerektiğinde ve uygun olduğunda birşeyleri açıklamak, öğretmek taraftarıdır. Cehalet ile mücadele etmektir asıl niyeti. İmparator Muazzam Seferi, (Great crusade) İttihat Savaşları(Unification Wars) ve bilimum savaşı tek bir sebep için çıkarmış adeta evreni ateşe vermiştir. İnsanlığı Örtülüyol’a kavuşturmak, göç ettirmek. Örtülüyol milyonlarca yıl önce galakside hüküm süren Kadimler(haklarında çok az şey biliyoruz) tarafından yapılan bir beşeri gerçeklik düzlemidir. Onlardan Eldar’a(uzay elfleri) miras kalır. Daha önce bahsettiğimiz iblis ve warp tehlikelerinden muaftır. İmparator’un ulvi güçleri bakımından kendisine en benzer oğlu Magnus bazı arkadaşlar gibi “ kandırılarak” Taht odasından İmparator’un Mechanicum ile bağlandığı insan eli ile yapılan örtülüyolun bariyerini kırar ve aslında evrenin en acı olayı yaşanır. Warp iblisleri ve bid’at ehilleri, kırılan bariyerden örtülüyola geçebilmektedirler. İnsanlığın en büyük kumarı kaybedilmek üzeredir. İmperium’un sahaya sürebileceği en sofistike birlikler olan Custodes, Sessiz Hemşire(bacılar) ve Mechanicus örtülüyolda it köpekle savaşa tutuşur. Dışarıda ortalık zaten 56dır, bidat her yanı sarmış, imparatorluk ordusunun kıpırdayacak yeri yoktur. Custodes ve Bacılar inanılmaz kaynaklar ile örtülüyolda onları yalnız bırakmıştır.Kayıplar bazen gezegenlerle ölçülmektedir. Custodian Diocletian ve Bacıların lideri Krole yeni takviyeler getirebilmek adına Terraya döner. Yanlarında bir sakat Astartes 3 mechanicus yetkilisi, birde affedilmiş şövalye baronesi ve hanesiyle yola koyulurlar. Ra aşağıda efendisinin kendisine ara ara gösterdiklerinden anlamlar çıkarmaya çalışır. İmparator “ne için savaştığını anlaman seni daha iyi savaştırır” diyerek Ra’dan sabırlı olmasını ister. İttihat savaşları, bütün o warpa düşmüş, çıldırmış tiranlar, insanlığın gördüğü en zorlu savaş, cesetler… İmparator başka birşey anlatmak istemektedir. Laf arasında Ra aşağıda bir iblisin attığı çığlığı imparatora dinletir. İmparator altın tahttan kalkamamaktadır, geçit ve astronomicanın çalışması gerekmektedir. Zaten bu sebepten bitkin imparator çığlığın sahibini tanıyınca iyiden iyiye yorulur. Çığlık ilk cinayet ile doğmuş olan Drachnyen isimli bir şeytana aittir. O da örtülüyol geçidinde savaşmaktadır. İmparator kumarın kaybedildiğini anlar. Artık tek amacı efendisi olduğu insanlarını oradan çıkarmaktır. Bunun için galaksinin her yanından bacılar tarafından toplanan binlerce psyker taht odasında imparatoru bir günlüğüne tahttan kaldırabilmek için kurban edilir. Direniş, kutsal Titanlar (tanrı makineler) custodesler, bacılara rağmen umutsuzdur. Ra ve Diocletian söylemeselerde çekilememe ihtimalini fark etmişlerdir. İmparator geçidi üstlerine kapatmalı, yolu terk etmeli, Terra ile imperiumu kurtarmalıdır. Efendisinin sesi “direnin” dediğinde Ra “nasıl’ını” düşünmektedir. İnsanlığın en seçkin güçleri yanındadır, yarısının yüzü bile tanınmaz haldedir. Titanları ölmüştür. Mechanicusun gözdesi mechandrite kirletilmiştir. İşte o anda iblisler geri durur. Kör edici bir ışık, içinde altın zırhlı bir savaşçı, çağlar kadar yaşlı kılıcı ateşler içinde. İmparator, yüzyıllar sonra bir kez daha muhafızlarıyla birlikte durmaya gelmiştir. Kılıcının ateşi etrafı sarmış, bir gayret herkes dövüşmektedir. Drachnyen ortaya çıkmış, imparatoru yaralamıştır. İmparator önce iblise sapladığı silahını çekip bir anda Ra’ya saplar. Ra zihninde efendisinin sesini duyar “Koş”. Geri dönüldüğünde Diocletian olayların heyecanıyla “Ra nerede? Yanımdaydı. Ra nerede? Öldüğünü görmedim. “ diye bakınmaktadır. Bir umut bekleyiş geçidin kapanmasıyla son bulur. Diocletian Ra’nın bildiklerini bilmediği için tam olarak kavrayamasada herşey bitmiştir. Efendisine “şimdi ne yapmamızı istersiniz?” diye sorduğunda hiçbir Custodes’in duymadığı bir şey duyar. “Bilmiyorum…” İnanılmaz özetin sonrasında bir kaç konu üzerinde durmak isterim. Karakter sınırı olmasa devasa bir yazı olacak ve anlatıma yedirecektim ama heyhat. Okumayıcı ve olaydan habersiz sizlerin bir günahı yok. Öncelikle İmparatorun Ra ile bu kadar şahsi diyaloglara girmesi seride görülmemiş bir şey. Burada değinemesemde bir sürü ibretlik olayı yorumlamışlar. Geçmişlerinden ve evrenin felsefesi üzerine konuşmuşlardı. Ra ve custodeslerin imparatorun eski düşmanlarının çocukları olmaları, imparatorun neden tanrı olmadığı, şeytanlar, insanların yönetilme ihtiyacı vb son derece önemli konulardı. Ama buraya sığmazdı. Yan karakterlerin hemen öyle üstünden geçtim ama Mechanicus Arkhan Land ve sırtındaki robot maymunu (maymunların soyu çoktan tükenmiştir. Land rakiplerinin kendisini çekemediklerinden maymunun kuyruğunda zehirli bi pençe olmadığını iddia ettiklerini düşünür. Evet maymun kuyrukla ağaca asılıp ne yapacaktır, o kuyruk olsa olsa düşmanlarını akrep gibi sokabilsin diye vardır) Land üzerinden mechanicusun fikir ve inanç ayrılıkları kurcalanır. Barones’in hapiste geçirdiği zaman bence kitabın en iyi yazılan kısmıdır. Önce intihar etmeyi düşünür, suçu kabul etmek anlamına gelir diyerek vazgeçer. Haftalardır gelen yemeklerden ceza için aç bırakırlar diye tayın ayırır. Yıkanmamasına ve kokmasına rağmen üniformasını çıkarmaz vb. Alt tarafı yan karakter deyip geçmemişler bir ruh vermişler. Hikayede neredeyse yaratık sınırındaki askerlerin(bacılar,astartes, custodes vb) yaratık sınırına aslında ne kadar yakın oldukları ve adeta insan imitasyonu olduklarına dokunan çok küçük kısımlar vardı.(40knın en sevdiğim yanı ince anlatımların çok büyük olması) Sessiz bacılar antiwarp özellikler gösterir onlarla muhattap olmak çok zordur. Diocletian üstün genetiğine rağmen Kroleye bakmakta duyuları zorlanır. Ayrılırken Krolenin öğrencisi küçük kıza gülümseyen Diocletian kızdan “gülümseyince canavara benziyorsun” cevabını alır. “Sende” cevabını verir. Görmek isteyene şu iki satırda ibretler vardır. İnsan olmak nerede bırakılır? Al buyur otur düşün. Drachnyen konusu zaten başlı başına şoktur. Adı geçtiği andan itibaren yazar yazım tarzında farkedilmeyecek değişiklikler yaparak size bazı şeyleri yazmadan anlatır. İmparator o şeytanların tanrılarını korkutur, idrak edilmez bir düzeydedir, nasıl olurda tanrılarının bile korktuğu bir şeytan bir saniyede ölmez hatta onu yaralar. İşte o kısımda camiada inanılmaz teoriler döner. İmparatoru yaralayan kılıç bin yıllar sonra hikayeye tekrar girer öyleyse Ra’ya ne olmuştur? Bazı şeyleri öyle bir anlatmayarak yazar insana yazdığı kitap kadar senaryo yazdırır. Daha konuşulacak çok şey var ancak toparlarsak şu ana kadar okuduğum asıl hikayeyi en çok güçlendiren, ilmek ilmek dokunmuş, 40k olmasa dahi konuları ele alış biçimi itibariyle beğeneceğim bir eserdi. Son zamanlarda birden 40knın popülerleşmesiyle bir daha böyle şeyler okuyamamanın korkusuyla yazıya veda ediyorum.

konahrik 7 months ago

Yine bir 30 Ağustos günü, yine karanlık gündemlerden sıra gelmiyor. “Talih, cüret edenlerden yanadır.” Olmaz işler olduran, yüzlerce yıllık yenilgiler, kazananın belli olmadığı çatışmalar ardından tarihe geçen bu zafer, herkese rağmen kutludur. “Anadolu hepimize hınç, şüphe ve güvensizlikle bakıyor. Yüzbinlerce…devamıYine bir 30 Ağustos günü, yine karanlık gündemlerden sıra gelmiyor. “Talih, cüret edenlerden yanadır.” Olmaz işler olduran, yüzlerce yıllık yenilgiler, kazananın belli olmadığı çatışmalar ardından tarihe geçen bu zafer, herkese rağmen kutludur. “Anadolu hepimize hınç, şüphe ve güvensizlikle bakıyor. Yüzbinlerce çocuğunu memesinden sökerek alıp götürdüğümüz bu anaya , şimdi kendimizi ve pişmanlığımızı getiriyoruz. İstasyonda bir kadın durmuş gelene geçene : -Benim Ahmed'i gördünüz mü? diyor. Hangi Ahmedi? Yüz bin Ahmed'in hangisini? Yırtık basmasının altından kolunu çıkararak, trenin gideceği yolun İstanbul yolunun aksini gösteriyor: -Bu tarafa gitmişti diyor. O tarafa? Aden'e mi, Medine'ye mi, Kanal'a mı, Sarıkamış'a mı, Bağdad'a mı? Ahmed'ini buz mu, kum mu, su mu, skorpid yarası mı? tifüs biti mi yedi? Eğer hepsinden kurtulmuşsa, Ahmed'ini görsen ona da soracaksın: -Ahmed'imi gördün mü? Hayır...hiç birimiz Ahmed'ini görmedik. Fakat Ahmed'in her şeyi gördü. Allah'ın Muhammed'e bile anlatamadığı cehennemi gördü. Şimdi Anadolu'ya batı'dan, doğu'dan, sağdan, soldan bütün rüzgârlar bozgun haykırışarak esiyor. Anadolu, demir yoluna, şoseye, han ve çeşme başlarına inip çömelmiş, oğlunu arıyor. Vagonlar, arabalar, kamyonlar, hepsi, ondan , Anadolu'dan utanır gibi, hepsi İstanbul'a doğru, perdelerini kapamış, gizli ve çabuk geçiyor. Anadolu Ahmed'ini soruyor, Ahmed, o daha dün bir kurşun istifinden daha ucuzlaşan Ahmed, şimdi onun pahasını kanadını kısmış, tırnaklarını büzmüş, bize dimdik bakan ana kartallın gözlerinde okuyoruz. Ahmed'i ne için harcadığımızı bir söyleyebilsek, onunla ne kazandığımızı bir anaya anlatabilsek, onu övündürebilecek bir haber verebilsek.... Fakat biz Ahmed'i kumarda kaybettik.” Zeytindağı-Falih Rıfkı Atay İşte 30 Ağustos kumar masasına tekmeyi vuranların günüdür. Oynayana da oynatana da…Tekmeyi oynayanlarda yediğindendir ki, O gün Ahmet’i verenler bu gün hala en ufak tıkırtıda yine, yeni Ahmetlerin pazarlığını keyfen yapıyor. “Türk çocuğu, artık Arap çölleri için kanını dökmeyecektir.” Ahmet’i vermeyin, sonra hesabını veremezsiniz…

konahrik 7 months ago

Creed: Efsanenin Doğuşu

Ryan Coogler

17 Gönderi

Creed aslında hakkında çok yazmak istediğim bir yapım değil. Anlatacaklarımda filmin çok ön plana koyduğu şeyler değil. Creed aslında sinemada defalarca örneğini gördüğümüz bir başarı/pes etmeme hikayesi. İnanılmaz film teknikleri, deli dehşet yenilikler falan da içermiyor. Ama işini iyi yapıyor.…devamıCreed aslında hakkında çok yazmak istediğim bir yapım değil. Anlatacaklarımda filmin çok ön plana koyduğu şeyler değil. Creed aslında sinemada defalarca örneğini gördüğümüz bir başarı/pes etmeme hikayesi. İnanılmaz film teknikleri, deli dehşet yenilikler falan da içermiyor. Ama işini iyi yapıyor. İyi bir ekip, iyi bir kadro, üzerine çalışılmış hikaye ile “yeni” bir şey olmasa bile başarılı bir yapım olarak karşımıza çıkıyor. Popüler kültürde derin bir yeri olan Rocky’den de el alan yapım, ağırsiklet boks şampiyonu Apollo Creed’in gayrimeşru oğlu Adonis’in hikayesini anlator, artık pek popüler olmayan bu tarz filmleri de tekrar gündeme getirmişti çıktığında. Gelelim benim bakarken gözüme takılanlara… (Buradan sonrası ağır Brother Kona içerir) Önce teknik dövüş sahneleri ve koreografileri de mi incelesem dedim sonra çok uzun olur ve elbet youtubeda biri yapmıştır diyerek vazgeçtim. Sahne sahne gideceğim -Adonis’in ilk başta neden dövüşmek istediği pek belli değildir, bu janranın raconundan mıdır diye düşünürken Don işi bırakır ve Duke’un boks salonuna giderek meydan okur. Duke orada “bu çocuklar hayatta kalmak için buraya geliyor” dediğinde Adonisin kafası çalışmaz. Ortaya iddia koyduğu anda ringten biri hiçbirşey sorgulamadan dahil olur çünkü yaşamak için gelmiştir ve açtır. (Birilerini döverek cool olmaya çalışmamaktadır çünkü. Serseri değil dövüşçüdür, ihtiyacı vardır.) İşte orada ilk devirdiği adamdan sonra Şampiyon namzeti kendisine posta koyduğunda bi durur ancak geri basmaz. İşte orada Adonis’in de aç olduğunu anlamalısınız. Henüz kendisi ve çevresi bunun adını koyamamıştır. -Bu işlere bakış hep çok “normal”dir. Çok dövüş filmi izleyerek, çalımlı laflar, agresif hareketler sözler edinerek veya iki kavga ederek anlaşılmaz. İşin bazen dövüşenin bile sonradan anladığı derinlikleri vardır. Adonis henüz anlamadan açtır. -Annesi tartışırken “ sen babanın bir parçasısın ama o olmak zorunda değilsin” dediğinde Adonis aslında bunu ilk defa düşünmez yüzünde garip bir ifade vardır. İşte o Apollo olmak istemek değil, ola-bilir mi ile ilgilidir. Açlık dedik ya işte milisaniyelik reflekslerinin onu yönlendirmesine, yıkıcı hissetmeye, bunu da dışarıya karşı test etmeye bir ısırık alıp onu beslemeye ihtiyacı vardır. -Bianca ile yakınlaşmalarında Bianca müzik yaparken “yaşadığını hissettiğinden” bahseder. Donie ise yaşıyordur zaten ve bu onun dışa vurumudur. O yüzden finans kariyeri, müzik vb peşinde değildir. -Rocky mezarlıkta iken gözünüze “yaşlı kurt” gibi gelir. Dişine değen kanın peşinden gitmiş, akıllanmış ve yorgundur. Ama hala kurttur. Genç dövüşçüyü reddetmek içine sinmemiştir. Çünkü bir şeyler görmüştür. O gördüğü de hiç bu filmin anlatmak istediği ve güzel giyimli kalem erbabı psikologların çözümlemlerine uygun veya filmin iddia ettiği gibi “umut, direnç, azim, ilham” değildir. Kendisinde, Apollo’da, Clubber Langte gördüğü kan kaynamasının gölgesidir. Bu bir hollywood filmi olduğu ve yakın zamanımızda geçtiği için alt metin ve mesajlar hep pozitif ve yapıcı olmak zorundadır ama üzerini kazıdığınızda veya görecek gözünüz varsa işler bi anda çok kararır. Donie her ne kadar iyi bir adam olup kendini pozitif taraflara itse de, dövüşmesinin nedeni her ne kadar dünyaya ve kendine, kendini ıspatlamak gibi dursada, Creed, rocky, sporino ve cümle gerçek dövüşçü, kendilerini, kendine ispatlama ihtiyacı duyduran o şey neyse ona ispatlamaya çalışırlar. (Yazın bunu güzel laf) O da pozitif veya negatif değildir, ilkeldir, bazı adamların “ihtiyacıdır”. Bunu Sporino maçında anlarız, her darbe daha hızlı ve sert yumrukları teşvik eder. Çünkü ringteki adamları darbeden kaçarken kulaklarındaki rüzgarın sesi, vücutlarının bükülürkenki momentumu, darbe verirkenki salınımı, çelik gibi kasları teşvik etmektedir. Bu da kimseyle ilgili değildir. -Hani dedik ya kendilerini kendilerine ıspatlatıyomuş gibi bir şey vardır. İşte onun en kolay görünen elçisi Rocky tarafından antrenman sırasında “ bu güne kadar sana saygısızlık eden herkesi hatırla” repliğiyle çok hafifçe gün yüzüne çıkar. Çünkü bu şiddetin en kolay açılan musluğu budur. Bir şeylere müdahale edebilecek olmanın bilgisi ve yapabilecek(daha önce de dedik -ebilmek önemlidir) olmanın güveni. -Creed Conlan maçını kabul eder ancak şimdiye kadar kullanmadığı “creed” ismini kullanmak şartıyla. Tereddütleri, kendisini bu ringe getirmiş ve ateşler içinde sınanmasına izin veren ismini kaybetmektendir. Filmin iddia ettiği gibi babası ve insanların beklentileri daha küçük bi sebeptir. -Conlan maçı istemesede istemenin bir yolunu bulmuş, Creed’i provoke etmiştir. Ringe çıktığında ısırmaya değecek kıvama kendisi getirmiştir Adonisi.(Buradan baktığınızda her dövüşçü aynı şeyi aramaktadır.) -Sonlara doğru kendini yerde bulan Adonis’in flashbackler eşliğinde kalkma sahnesi zaten anlattıklarımın konsantre halidir. Rocky ile çaresizliği, Apollo, ıslahevinden oluşan flashback sonrası, yorumcunun “ Creed ele geçirilmiş bir adam gibi ayağa kalkıyor” cümlesiyle iyice ayyuka çıkıyor. Çünkü Creed kendsini, Conlan gibi bir şampiyonla yakın mesafe dövüşüne, bir araba dayağa rağmen kendisini ayağa kaldıran şey, film boyunca Rockynin uyandırmaya çalıştığı, Adonisin kendini “ bir hata olmadığını “ ispatlamasını gerektiren şeydir. Hiçte hoş, sıcak, ilham verici değildir. İbretliktir. Bir ton makyaj sonrası bile Konanın gözünden kaçmaz. Söylemeden edemem, filmin benim için en gergin anları dövüşler değil, Donie ve Bianca sahneleriydi. İçerden pek karanlık dürtülerle dövüştürülen “aç” adam, vücuduna bunu yaptırmasına izin veren hormonları ile çok savunmasızdır. Çünkü kan akıtmakta ve kanı akmaktadır. Vücudu duygusal bahaneler kabul edemez, darbeler direk ve dokunduğu yeri ezicidir. Yok olma tehlikesi altındadır. Duygusal darbeleri de öyle yorumlar. Biancanın yok bana yalan söyledin, yok “belki de sende benim için motivasyonsundur” lafları, kapıyı açmamaları çok kötü yerlere gidebilirdi. Ama bu bi hollywood filmi ve mesaj vermesi gerektiği için olmadı. Velhasıl kelam daha çooook uzatırım ama ne dediğimin çok anlaşılacağı bi konumda da değiliz. Bundan fazla konuşsam anlamayana manyakça gelir. Akşam akşam durduk yerde kendimizi ruh hastası ilan ettirmenin anlamı yok.En iyisi burada bırakmak.

konahrik 8 months ago

Valdor: Birth of the Imperium

Chris Wraight

1 Gönderi

Mahallenizin dost canlısı olmayan 40k loremaster’i Brother Kona klasik ve çok uzun(!!!) 40k gönderileriyle yine karşınızda. Yine, yeni, yeniden kimsenin oralı veya fikrinin olmadığı bir 40k yazısı, ancak ve ancak batan gemilerden doluşanlarla dizisi neyin çıktığında, babadan 40kcılar türeyince kıymeti…devamıMahallenizin dost canlısı olmayan 40k loremaster’i Brother Kona klasik ve çok uzun(!!!) 40k gönderileriyle yine karşınızda. Yine, yeni, yeniden kimsenin oralı veya fikrinin olmadığı bir 40k yazısı, ancak ve ancak batan gemilerden doluşanlarla dizisi neyin çıktığında, babadan 40kcılar türeyince kıymeti anlaşılacak bir kitap… 40k serimi şöyle veya böyle okuyanları bu güne kadar hep korumaya üzerlerine kürekle “lore” atmamaya, yazıya yaymaya çalıştım. Buraya kadar… Bundan gayrısını lore açıklamadan anlatamam. Aşırı özet geçip belini kırmak pahasına başlıyorum. İmparator bugünün Osmaneli-Mihailgazi-Kütahya üçgeninde m.ö 8-10bin arasında doğmuştur. İnsanlığın en güçlü psyker’idir. Fiziksel evrenin bir de maddiyatsız bir karşılığı vardır. Canlılar buradan “warp/psyk” çeker ve işler. Ekseriyetle bu yetenek çok kısıtlıdır. Maddiyat ve aksi birbirine ekstrem şartlar dışında karışamaz ancak yankı yapar veya işlenebilir.(biraz D&D alt alemleri mekaniklerine benzer) Fiziksel evrende yaşananların iz düşümleri warpta mevcuttur. İnsanlık altın çağını Cybernetik isyan ve uzayda seyahat etmelerini engelleyen warp fırtınaları sonucu geride bırakmış, koloniler birbirne girmiş veya tükenmiş, Terra(Dünya) binlerce yıldır kaos ve savaş içerisindedir. İmparator binlerce yıl boş durmasada bilemediğimiz bir sebepten 30k yıllarına yaklaştıkça “skrm sizin yapacağınız işi” diyerek meseleyi “tamamen” kontrol altına almaya karar verir. Dünyayı yavaş yavaş ele geçirmeye ve 40k imperiumunun temellerini atmaya başlar. Gen-zanaatlerinde usta olan imparator ordan burdan ganimet olarak topladığı başka bilim insanlarıyla kendisine hizmet edecek zorlu askerler yaratır. Bunların ilki Custodesler olup, el imalatı ve nev-i şahsına münhasırlardır. Seri üretimi yok, olsada aday olacak çocuklar o kadar bol değildir. İkincisi ve standart seri üretim prototipi olan halk arasında “Yıldırım Ordusu” olarak bilinen Cataegislerdir. Cüsseleri ve dizayn edilmiş metabolizmalarıyla son derece güçlü ve etkili olmalarına rağmen bahsettiğimiz Warp durumlarına karşı aşırı dirençsiz hatta ve hatta etkisinde kalabilmektedirler. Yetişkin tekno-barbarlar arasından seçilir ve yaratılırlar. Terrayı birleştirmek için verilen İttihat Savaşlarının pis kısmı hep bunlara denk gelmiştir. Ama sıyırmaya müsait oldukları için tek şikayetleri ömürlerinin teknik olarak çok uzun olmamasıdır.(Custodesler eceliyle ölmezler örneğin) Terra’nın sivil yönetimi “Baş Efendiler”(Highlords) tarafından düzenlenir.(Kendileriyle Watchers of Throne serisinde tanıştık) Astartesler ise “Uzay komandoları” olup imparatorun seri üretim, dengeli, taktik ve strateji kabiliyeti yüksek, vurucu gücüdür. Buraya kadar sağ kalan, sorusu olan varsa yoruma gelsin. Hikaye Başefendi Kandawire hanımın tahminen Elazığ-Erzincan yöresinden Ağrı dağına yolculuğu ile başlar.Baş efendi bu radyoaktif hiçliğin ortasına yürüyüş yapmaya gelmemiştir. İmparator henüz Terrayı birleştirmemiştir ancak artık başarabileceği kesindir. İmperiumda tatsız söylentiler dolaşmaktadır. Cataegis birliklerinden aylardır ses çıkmamaktadır. Kandawire dağın tepesinde bulduğu savaş alanına bakakalır. Tanımadığı ekipmanlar da vardır. Milletin götünde ayı bağırırken sivil yöneticilerin düştüğü bazı legalist hatalara düşerek İmparatorun ilk göz ağrısı, efsane Custodes Constantin Valdor ile çocukça bir oyun oynama fikrini nedense mantıklı bulur. Valdor, saray ve başkent inşaası için himalayalara cepheden geri gönderilmiştir. Kendinden sonraki Custodeslerin tarzını o mu belirlemiştir yoksa imparator öyle mi dizayn etmiştir bilinmez, Valdor, sakin, dengeli, poker surat bir tiptir. Kandawirenin “eğer sivil yönetime hesap vermezseniz sizde sıradan bir diktasınız” söylemini 1000kmden görmüş ve oyuny oynamaya gönüllü olur. Kandawire kendisi ile görüşür. Cataegisler hakkında bilgi alır. Valdor, Cataegisleri dengesiz bulmakta, erken dönem savaşlardan yadigar bir iki isimden biri olduğundan çeşitli örneklerle kendini açıklar; Ushotan ve Cataegisler kontrol edilmesi zor, duygusal ve biyolojik olarak stabil olmayan askerlerdir. Ancak nerede oldukları sorusunu gümbürtüye getirir. Olay hararetlendikçe Kandawire konuyu imparatorun deneylerine, primarchlara getirir, Valdor ise ezici varlığınında verdiği sersemletmeyle “yeni generaller düşünmüyoruz” diyerek konuyu kapatır. (Sizde altın zırhlı, el yapımı ve yüzyıllardır savaşan bir devle aynı odada yalnız otursanız fazla metin olamazdınız) Kandawire idealist bir şekilde legalist olmak için bu konuşmaları yapmaktadır, kendisi zaten ikna olmuştur. Ushotan ile temasa geçmiş, İmparator yokken henüz kurulmakta olan başkenti ele geçirme planları yapmıştır. Hikaye bizi bir anda Astarteslerin anası gen zanaatkarı Amar Astarteye götürür. Astarte yıllardır çeşitli savaş lordları için genetik askerler imal etmektedir, sonunda imparator tarafından tutulur. İmparatorunda engin imkan ve bilgisiyle doğdukları günden itibaren biletleri kesilmiş Cataegislerin yerine daha stabil bir ordu için çalışmaktadır. Daha fazla işi karıştırmamak için şuan girmediğim konulardan ötürü yıllar önce yaşanan bir elim olay(primarchların dağılışı) Amar Astarte korkudan kafayı ciddi ciddi sıyırmıştır. Primarchlar olmadan Astarteslerin zamanla Cataegislerden daha büyük bir sorun olacağının farkında olan Astarte, darbe sırasında “kendi çocuklarına” kıymaya kalkar, projeyi yok eder ve intihar eder. Darbe başlamış, gözler yetersiz sayıdaki Custodeslerdedir. Saray düşmek üzeredir. Karlı gecenin karanlığında Valdor ve Ushotan karşı karşıya gelir. İmparatorun iki en büyük savaşçısından sadece biri canlı çıkacaktır. “Sen bile hepimizi alaman Valdor” diyerek erkenden sevinen Ushotan Valdor’un “ben size yeni general yok dedim, ordu yok demedim” çıkışıyla çarşıyı karıştırır. Ameliyat dikişleri henüz üzerinde, taze astartesler yeni nesil zırhları içerisinde mevzuya giriş yapar. Valdor herşeyi önceden bilmektedir(okurken bende anladım btw) ve eski dünyayı ilk lejyona kurban etmektedir. (First legion Dark Angels’ın seriye girişi) henüz eğitim ve biyolojik güçlendirmeleri bitmemiş acemi Melekler her dakika exp kasarak Cataegislerin kökünü kazır. Valdor ise Ushotan ile vs’sinden aklında kalan“imparatorun senden alabileceği bir şey kaldı mı?” sözünü düşünmektedir. Ushotan bir noktada haklıdır kötü dahi olsa Ushotan yaşamıştır. Valdor ise şüpheli… Mühürdar Malcador’un teşrifiyle aslında bu yaşananların İmparatorun çokta dükünde olmadığını anlarız. İmparator çoktan gözünü Kandawirenin bile tahmin edemediği diğer gezegenlere dikmiştir. O sadece dünyayı değil bütün insanlığı birleştirecektir. Bunun için Ay’daki Selenar genetik tarikatlarına ihtiyaç vardır. Malcador görüşmelerden gelmiştir. Yeni ordu hazır değildir, çok daha büyük sayılar gerekmektedir. Astartenin yok ettiği herseyi Malcador ve İmparator çoktan almışlardır. Herkes Kandawirenin dediği gibi aslında bir ilüzyon içindedir. İmparatorun planları Terradan, sivillerden herşeyden büyüktür. Bunu da başkalarına emanet etmeyecektir. Kitapta bir kez bile gözükmeden reis yine yapacağını yapmış. Kendisini tanıyanların iddia ettiği gibi cesur kumarlar oynamaktadır. Normalde hikaye özetlerini sevmem ama bu karmaşada hem siz kendinizi yakmayın diye hem de havada kalmasın diye özet geçip öyle yorum yapacağım. Aslında daha önceden kulağımıza çalınandan aşırı farklı birşey olmuyor ama detaylar bir 40kcının hobisidir. Valdor, Malcador, Astarte,Ushotan isimlerini ve 80lerden sorulan beri ulan bu İmperium nasıl buraya geldi sorusunun resmi cevabıdır bir bakıma. O yüzden önemlidir, e birazda fanservistir. (Şahsen 30kda Valdor yürüyüşe çıksa onu da okurum). Bazı diğer warhammer eserleri gibi tartışmalı derinlikler değilde, tartışmasız kesinliker vardı. Kandawirenin şüphelerinin gerçek olduğunu bu kadar warhammer okumasamda bilebilirdim. İmparator elbette ki Ushotanın biletini kesecekti, tekno barbar lordlar direnecekti, 38k yaşında bir adamdan söz ediyoruz. Elbette etrafı gibi düşünmeyecek onları zorlayacaktı. Bu bir plot twist değildi. Gerçek dünya pratiğinin ayak sesleriydi. Böyle ilginç zamanlarda çıldırtıcı derecede basitlikler olurdu. Velhasıl kelam yeni başlayanlara değilde ağzına kan değenlere hitap eden bir ara eserdi. Edit: Aslında çok daha fazla irdelemek istediğim şahsi konular vardı ama okuyana acıdım biraz yavan kaldı.

konahrik 9 months ago

Ey demir şehrin gurbetçileri! Ve 3 tarafı denizlerle çevrili Dörtnala gelip Uzak Asya'dan Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan bu memleketin sakinleri Ülkenin mali özgürlüğünün temeline taş olan Kabotaj Bayramımız kutlu olsun. (Sabotaj diyene aldırmayın)