KARAKTER SINIRINI 4’E KATLADIM. DEVAMI YORUMLARDA. OKUMAK GÖT İSTER… ALIN SİZE UZUN YORUM AMK.
Aşkımla sinema köşemiz #4
Selamlar,öncelikle bu yazı çok uzun olacak. Muhtemelen benim en uzun,en derin,en iddialı olduğum yazı da bu olacak. Amacım biraz olsun sizleri düşündürmek…devamıKARAKTER SINIRINI 4’E KATLADIM. DEVAMI YORUMLARDA. OKUMAK GÖT İSTER… ALIN SİZE UZUN YORUM AMK.
Aşkımla sinema köşemiz #4
Selamlar,öncelikle bu yazı çok uzun olacak. Muhtemelen benim en uzun,en derin,en iddialı olduğum yazı da bu olacak. Amacım biraz olsun sizleri düşündürmek ve kendi düşüncelerimi yazıya dökerek kalıcı hale getirmek. Filmden yola çıkarak hayatı,karakteri,etiği,2. Dünya savaşını,popüler bilimi vs konuşacağım. Hepsinde detaya inme isteğim var, o yüzden bu yazıyı okuyacaksanız bir yudum su için ve arkamıza yaslanın,başlıyoruz.
RAFTAKİ YORUMLAR;
Bunca zaman yorum yapıyorum bu platformda. Bir filme yorum atarken bakıyorum arada insanlar neler yazmış diye. Bu filmin yorumlarını okurken ise çok derin bir sıkkınlık hissettim. İsteyen üstüne alınabilir fakat bu filmin hakkını kimsenin verebildiğini düşünmüyorum. Ha dersiniz ki benim zaten öyle bir hedefim yok. Ama benim var o yüzden kendi beklentilerime uygun olarak tek bir yorum bile göremedim. Bu denli büyük bir film için etik konularına değinmemek,olayın tarihi boyutunu yorumlamadan yalnızca “iyi film,abartılı film,baya iyi oyunculuk” gibi yorumları saçma ve yetersiz buldum,belirtmek istedim.
FİLMİN İÇİNE DALMA SÜRECİ;
Filme yorum yapmak için filme gittiğimde ağzım açık şekilde salondan ayrıldım. Filmi ilk seyretmemin etkisi bende 2 gün sürdü. Tarihi severim,popüler bilimi severim,yakın zaman siyasetini bilir ve severim. Bunca etkinin beynimde bu filmle eşleşmesi sonucu iki gün üst üste bu konularla alakalı rüyalar gördüm. Bu konuları ve karakteri çok yüzeysel şekilde çocukken araştırmış ve bilgi edinmiştim ama filmden sonra bu dehlize kendimi atınca kayboluyor edasına büründüm ve hayatımın hiçbir döneminde bu konu üstüne bir “etik” gerçeklik tartışması yapmadığımı,kendi içimde bu konuya bir cevap vermediğimi fark ettim. Bu kaybolmuşluk içinde fikirlerimi daha net yansıtabilmek için bir hafta sonrasına bilet aldım ve bir haftalık süreçte bu konuyu kendimce derin şekilde araştırmaya koyuldum. İkinci izleyişimin sonucunda konuyla ilgili tek soru işareti ve korkum “acaba rafın karakter sınırı yeter mi?” Oldu.
KLİŞE SAÇMALIKLAR;
Başta sosyal medyada gördüğüm rezil,kepaze abartılan şeylere değineyim. “Filmin siyah-beyaz ayrımı çok iyiymiş oğlum adamlar neler yapmış”. Filmle ilgili konuşulması gereken en saçma ve en son detay cidden bu aq. Övülmesi ya da düşünülmesi gereken her şey bitmiş de bu kalmış gibi bu olaya çok şey yapıldığını düşünüyorum. Çok bir olayı yok. Dikkat etmeseniz ya da sosyal medyada görmeseniz fark etmezsiniz bile. “Çok karmaşık film abiiğğğğğ hiçbişey anlamadım yağğğğ”. Şimdi bu klişeye şöyle yaklaşmak lazım;iki durum var,birincisi konuyla alakası olmadıgı için ne oldugunu anlamayan insanlar. Bunlara gayet doğal bakıyorum. Neticede bunlar genel kültürün biraz daha üst seviyesi herkesin bilmesi mecbur olan konular değil. İkinci grup ise filmi kafasında büyütüp “yok konuşmalar karmaşık yok zaman algısı şöyle yok karakterler böyle” diyen at kafaları. Böyle birini görürseniz kaçın çünkü bu alelen düşük zeka belirtisidir. Ne zaman algısı ne filmin kurgusu ne de karakterler konuyu az-çok biliyorsanız ve hayatınızda 10 filmden fazla izlediyseniz karmaşık gelmez,korkmayın.
TEKNİK-OYUNCULUK KISMI;
Konu filme gayet iyi kurgulanmış,ne tam bir biyografine de tam bir bilim kurgu filmi. Filmin senaryosu olayı filme aktarmaya uygun olarak çok iyi hazırlanmış ve gayet iyi işlenmiş. Mesela karakterin saçma çocukluk anıları ile film sıkılmamış ya da sırf olsun diye hastalık geçirdiği sahneler eklenmemiş. Evet film 3 saat fakat olayın geneline bakarsanız fazlasıyla yalın bir senaryoya sahip. Bu senaryo yan oyuncuları dahi Oscarlı,büyük bir oyuncu kadrosuyla birleştiğinde ortaya kusursuza yakın bir iş çıkmış. Teknik ve oyunculuk kısmında filmde kırılacak bir puan dahi yok. Cillian Murphy,benim Joker filminden sonra izlediğim en iyi oyunculuk performansını sergilemiş. Kesinlikle kendisi kariyer zirvesini oynamış ve Oscarı garantilemiş. Oyunculuklara detaylı yorum yapmam çünkü ne bu sektörle ne de meslek raconu ile ilgili fikrim yok ama öyle bir performans ki bu az da olsa detaylı yorumlamak istedim. Tek bir şeye değineceğim aslında,o da bakışlar. Sinemada oyuncunun gözlerine bakarken karşınızda gerçek bir insan varmış hissini iliklerinize kadar yaşıyorsunuz. Karşınızdaki insan size baktığında,siz onun duygularını anlayabilecek kapasitede bir insansınız,inanın bu filmde de Cillian Murphynin bakışlarından ne hissettiğini,o sahnenin size neler aktarmak istediğini,oyuncu kendi içinde neleri düşünüp neleri yaşadığını,bu durumu bir çıkmaz mı yoksa bir çözülebilir durum olduğunu mu bile anlatabilecek seviyede. RDJ’ninde ölmeden böyle bir role ihtiyacı vardı,babalar gibi oynamış eline koluna sağlık.
GİRİŞ-GELİŞME-SONUÇ;
Film bu şemaya en iyi örnek verilecek filmlerden birisi olmuş. Girişte size karakteri tanıtıp olayın içine atmak için birazcık zorluyor ve biraz sabrınızı talep ediyor (konuya ilginiz varsa feci keyifli) fakat zaten şemaya göre giriş kısmının birazcık sıkıcı olması,gelişme kısmına sizi biraz da hazırlaması gerekiyor. Gelişme kısmıysa filmin sizi aksiyonun doruklarına çıkarttığı, tempoyu dibine kadar size hissettirdiği,bazı kısımlarda nefes alamadığınız hatta filmin içine girdiğiniz kısım olarak karşımıza çıkıyor. Yani yine şemadaki “gelişme” kısmının sözlük karşılığı. Sonuç kısmı ise giriş kısmına benzer fakat karakterimizin yaptığı şeylerin bedeli ödediği,vicdan azabını çektiği, belli kısımlarda dünyevi sonuçları ile karşılaştığı kısım olarak karşımıza çıkıyor. Bu da yine sonuç kelimesinin sözlük anlamı. Bu konuda yakalanmış dengeyi takdir ediyorum.
TEMPO;
Bir çok film izledim,kendimce çok fazla film izledim fakat hayatımda tempoyu bu kadar iyi ayarlayan bir film daha görmedim. Benim için bir filmde en önemli detaylardan birisi kesinlikle tempodur. Tempo kontrolü,tempoyu seyirciye ne zaman artırıp ne zaman azaltacağını bilen bir yönetmen ve senarist tarafından ayarlanmış ise film gerçekten tadından yenmezdir ve bu film tempoyu hep doğru anda doğru dozajda veriyor ve bu insanı filme bağımlı hale getiriyor. Bu konuya ekstra başlık açmam gerekiyordu. Şimdi biraz daha filmin konularına ve derinlerine inelim.
DEVAMI YORUMLARDA…
Web yapım aşamasındadır.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
KARAKTER SINIRINI 4’E KATLADIM. DEVAMI YORUMLARDA. OKUMAK GÖT İSTER… ALIN SİZE UZUN YORUM AMK.
Aşkımla sinema köşemiz #4
Selamlar,öncelikle bu yazı çok uzun olacak. Muhtemelen benim en uzun,en derin,en iddialı olduğum yazı da bu olacak. Amacım biraz olsun sizleri düşündürmek…devamı
yerdeniz
İlk parttan sonra mola verdim ama çok detaylı olmuş eline sağlık
8m
2 beğeni
Yanıtla
—— Yanıtları gör (1)
humflyy
DÖRT DÖRTLÜK BİR YORUM OLMUS MUTHİS İNCELEME sana tekrar hayran kaldım okurken o kadar keyif aldım ki bazı paragrafları birden…devamıDÖRT DÖRTLÜK BİR YORUM OLMUS MUTHİS İNCELEME sana tekrar hayran kaldım okurken o kadar keyif aldım ki bazı paragrafları birden fazla okudum eline emegine saglık canim askimm
8m
2 beğeni
Yanıtla
—— Yanıtları gör (3)
firat95
PART 6
(Son)
KABULLENMİŞLİK;
Bombanın iki kez kullanılması sonucu şoka uğrayıp,kendi içinde buhranlar yaşıyor ve “atom bombasının babası” adının getirdiği…devamıPART 6
(Son)
KABULLENMİŞLİK;
Bombanın iki kez kullanılması sonucu şoka uğrayıp,kendi içinde buhranlar yaşıyor ve “atom bombasının babası” adının getirdiği şöhreti kullanarak nükleer silah karşıtı bir çok konuşma yapıyor. Fakat içinde kendini haklı çıkartacak en son kapıya başvuruyor. “Benim amacım bu değildi,bu bombayı ikinci kez ben kullanmadım.” Gelelim değinmek istediğim en önemli konulardan birine. Niyet,insanı suçsuz kılar mı? Bence bu durum oldukça karmaşık ve üstüne uzun uzun düşünülmesi gereken bir konu fakat ilerde değişmesi ihtimalini bilmeme rağmen şuan için bu konuyla ilgili fikrimi belirtmek isterim. Bence niyet insanı bir yere kadar suçsuz kılar. Fakat her durum için genel bir yargı vermek bu tarz etik konularda çok ama çok saçma olur. Bu konu özelinde ise filmde Truman’ın fikirleri ile eş fikirler taşıyorum. “Orda ki Japonlar bombayı kim icat etti diye mi düşünüyordur yoksa kim attı diye mi?” O da aslında Japonlara yaptıklarından çok ilerde dünyayı,insan ırkını derin acılara sevk etme belkide kendi ırkını yok etme ihtimali yüzünden kafayı yiyor. Bombanın kullanımına karşı hiçbir söz hakkı olmaması ve devletlerim bu yarışta verdiği güvensizlik ona bu durumu onun başlattığı fikrini veriyor. Bu durumda kısmen iyi niyetle yapılan bir işi şeytan aygıtı olarak kullanmanın vicdani yükünü Oppie’e ne kadar atabiliriz? Kesinlikle muamma bir soru. Yani aslında onunkisi bir kabullenmişlik değil,kabullenmeyişlik.
DÜNYA ONU AFFETTİ Mİ?;
Son paragrafımıza gelelim. Oppenheimer,aslında kafasındakini yaptı. Bu alet en son 78 sene önce kullanıldı. Dünya o günden sonra binlerce irili-ufaklı savaş gördü. Çok aşağılık savaş suçlarına yeltenildi fakat kimsenin götü o düğmeye basmaya yemedi. Bu silahlar çok gelişti,çok fazlalaştı fakat dünya bunun etkisini gözleri ile gördüğü için kimse buna yeltenemiyor. Bu yeltenmeyecekleri anlamına gelmiyor fakat Oppenheimer’ın düşündüğü “ironik caydırıcılık” gerçeği o günden itibaren gayet iyi devam ediyor. Gerçekçi konuşmak gerekirse,bu silahı Oppie veya Abd bulmasa Rusya,Çin,Kore,Almanya gibi devletler zaten bulacaktı. Er ya da geç dünya nükleer silahlar ile tanışacak ve bunun yarışına girecekti. Devletlerin aç gözlülüğü ve hırsları zaten en az 1 defa bu felaketi dünyaya yaşatacaktı. Dönemin şartlarında ele alındığında aslında insanlık için en hayırlı dönemde kullanıldığı sonucu çıkıyor. Japonlarında elinde nükleer silahlar olduğunu düşünün. Ya da Sovyetlerin bu güç gösterilerine dahil olup farklı bir yeri bombaladığını ve göz dağı verdiğini. Bir taraf erken davrandı diye kimse kızamaz. Evet döneminde büyük acılara yol açmış fakat etkilerini dünyaya kanıtlamak açısından en hasarsız şekilde atlatılmış bir vaka bana göre. Bu olayın tarihte ilk olduğunu ve karşılıklı çatışma olduğunu hayal edersek,dünya bu yılları göremeyecek durumda olabilirdi. Yani bana göre bu silahın o gün kullanımı,en az hasar ile nükleer barışın sebebi olmuş,em azından bir sürelik. Olaya en iyi bakış açısı ise kesinlikle şu.
“Biz bizden isteneni,mantık ve iyi niyet çerçevesinde yaptık. Şimdi bununla ne yapacakları bizi günahlı duruma düşürmez.”
Bize bir çok konuda bir çok şey katabilecek,araştırılması,derine inilmesi üstüne düşünülmesi gereken bir olay ve yaşam bu. Bunca karmaşık ilişki ağı,vicdan azapları,asla hak edilmeyen hazin sonlar ve koca bir gerçek. Günün sonunda hepimiz insanız. Film bahane dostlar. Bu konuları düşünmek,yazmak çok rahatlattı,inanılmaz iyi hissettirdi. Sevgili eşim @humflyy bu yazı için beni çok itti. O olmasa bu da olmazdı. Sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum. Ve son olarak sizi bu konular üstüne 5 dakika bile olsa düşünmeye sevk ettiysem ne mutlu bana diyorum. Allaha emanet,izleyin,izlettirin.
Bu filme 10 üstünden puanım
10⭐️
8m
6 beğeni
Yanıtla
—— Yanıtları gör (2)
firat95
PART 5
İKİLEM;
Biraz daha bomba yapım ve vicdan konularına giriş yapalım. Aslında kafasında başlarda hiçbir ikilem yok. Bombayı yapıp…devamıPART 5
İKİLEM;
Biraz daha bomba yapım ve vicdan konularına giriş yapalım. Aslında kafasında başlarda hiçbir ikilem yok. Bombayı yapıp Nazilerin üstüne atmak konusunda yanıp tutuşuyor Oppie. Hem faşist bir zihniyete karşı savaşma düşüncesinin verdiği rahatlık hem de etkilenenin kendi halkı olduğu düşünüldüğünde içindeki acımasız ateşi anlamak mümkün. Başlarda bu ateş asla sönmüyor ta ki bir yere kadar. Almanlarla sürdürdükleri bu yarış onu Hitler ölene kadar bu konularda ikilem yaşamaktan uzak tutuyor. Oppie’nin içindeki bu ateşin bu kadar harlı olmasının yegane nedenlerinden birinin kesinlikle yaptıkları şeyin büyüklüğünü sadece teori üstünde bilmeleri. Size ben kocaman bir kalem yapıyorum desem maksimum ne hayal edebilirsiniz ki. Hayatınızda gördüğünüz,bugüne kadar yapılan her kalemin toplamının 100 misli bir kalem yapıyorum desem bunu sadece matematik olarak anlayabilir ona uygun hayal edebilirsiniz. Fakat gerçek sonucu görünce,isterse o kağıtta en büyük rakamlar yazsın,yaşayacağınız şaşkınlık olağanüstü boyutlara ulaşır. İşte bomba denklemide bu şekilde yaşanmış. Herkes çok büyük bir şey yaptıgının farkında,bugüne kadar görülmemiş rakamlar,sonuçlar,alan hesaplamaları… fakat insan görmeden bir şeyi maksimum ne kadar ciddiye alıp anlayabilir ki? Filmdeki “teori bir yere kadar götürür” repliği kesinlikle hayatın bir çok alanında kullanılabileceği gibi bu duruma da cuk oturuyor. İlk ikilem Hitler öldüğünde,Japonlar savaşta tek kaldığında yaşanıyor. Oppie burada “yaparız ama atmazlar herhalde” diyerek meslektaşları ve kendi vicdanını rahatlatıp bomba yapımına devam ediyor. Hatta belli kısımlarda bunu Japonlar üstünde kullanmanın Almanlara kıyasla daha iyi olacağını dahi savunuyor. Başarı hırsı,ne yaptığını bilmemek gibi büyük bir yanılgıyla birleşip onun vicdanını söküp alıyor adeta,ta ki Trinity testine kadar.
KARARSIZLIK;
Oppenheimer,gözü ne kadar kör olursa olsun,bombanın yok edici gücünün farkında. Kendine gelen,bombayı daha kullanılabilir kılan her teklifi “bunu mümkün kılan biz olmayalım” şeklinde reddediyor. Teller’ın Hidrojen bombasını geçiştirip dalga geçse de bu konuya çok kafa yoruyor ve mümkün olduğunu gördüğünde dehşete kapılıp “bu olmamalı,yapılmamalı,gerek yok” diyor. Sürekli bir şeyleri bahane ederek bu durumdan kaçıyor. İçinde yanan nefret ateşi,”bir daha savaşlar olmasını engelleme” fikri ile birleşip bombayı yapmaya daha istekli ve hevesli olup,kafasında her şeyi halletse bile bokunu çıkartma noktasında her zaman kendine dur diyor. Trinity testinde yarattığı canavarı kendi gözleri ile görüp o efsanevi sözleri söylüyor ve bana hisleri ile ilgili yorum yapma şansı dahi bırakmıyor.
“Bazıları güldü,bazıları ağladı,çoğu sessizdi. Dünyanın eskisi gibi olmayacağını biliyorduk.”
GERÇEKLİK;
Bombanın gücünü gördüğünde yaşadığı vahşeti,o ikilemi kafasında tek bir durumla rahatlatabiliyordu. “Bu bomba benim,bunu biz yaptık. Bizi dinler ve doğru kullanırlar”. Bomba testi sonrası aralarında geçen konuşmalarda siviller için Japonca bir uyarı metni hazırladıkları,bunu yetkililere “atıştan 2 saat önce anons edilmesi gerekiyor” notuyla ulaştırdıkları fakat bırakın bir olumsuz yanıtı herhangi bir cevap alamadıkları bilinenler arasında. Testen sonra,filmde tasvir edilen “kürsü” sahnesi gerçekten inanılmaz bir sahne. Oppie’nin duygularını dibine kadar anladığımız,karmaşık olmayan fakat duygu yüklü,inanılmaz anlamlı,gerçek bir sahne. Projenin orduya devredilmesinden sonra Oppie bu defa da içini rahatlatmak için “bomba bir kez atılacak ve bir daha hiçbir savaş çıkmayacak. Alınacak canlar milyonlarca canı kurtaracak” düşüncesine kapılıyor. Yine de bomba üzerinde ki etkisizliği,kullanılıp bir kenara atılma psikolojisi onu öldürüyor.
8m
5 beğeni
Yanıtla
—— Yanıtları gör (2)
firat95
PART 4
DERİN YALNIZLIK;
Bunca zekadan,karizmadan bahsettik. Bunların hiç mi götürüsü olmayacaktı? Tabii ki olacak. O da bazılarının gerizekalı olduğu…devamıPART 4
DERİN YALNIZLIK;
Bunca zekadan,karizmadan bahsettik. Bunların hiç mi götürüsü olmayacaktı? Tabii ki olacak. O da bazılarının gerizekalı olduğu için yaşadığı şeyin Oppie’nin tam tersi olduğu için yaşaması. Hiçbir zaman çok çok yakın arkadaşları olmamış. Hayatında en yakın olduğu kişiler kardeşi Frank,eşi Kitty ve bir dönem Albert Einsteinmiş. Oppie özellikle alacağı dünyevi birçok kararda hep yalnız düşünmek zorunda kalmış. Hep kendi beyni ile konuşmuş belli konularda,iletişime hep kapalı olmuş. Evet sosyal hayatının yoğun olduğu dönemler olmuş fakat kimseden açıkça tavsiyeler istememiş,onların önerdikleri ile yola çıkmamış. Evet bilim hayatında ustalarının izini takip etmiş,onlarla ortak çalışmalar yapmış ve fikir alışverişinde bulunmuş ama sosyal konularda hep yalnız kalmış. Filmde bile bir insanla kişisel sorunlarını konuştuğu sahne sayısı birazdan bahsedeceğim istisna haricinde 2. Yani büyük zekanın,karizmanın,etkileyiciliğin hayattaki en büyük götürüsü onun için dişine göre bir dost bulamamak ve hayatının yarısından fazlasını kendi ile baş başa kalarak geçirmesi olmuş.
EVLİLİK;
Oppie hayatı o kadar komplike bir insan ki aşk hayatı dahi bir şeylere ışık tutabilir nitelikte karmaşık ama kendi içinde mantık barındırıyor. Oppenheimer,solcu görüşleri edindiği dönemlerde fazlasıyla patlayıcı bir kişiliğe sahipmiş. Az önce bahsettiğim “bilim dünyasının altın çocuğu” olması nedeniyle hayatının,bomba projesi dışında,en çalkantılı dönemlerinden birisini geçirmesine sebep oluyormuş. Oppie,o dönem önceside etkileyici kişiliği ve özel parantez açtığım karizması ile kadınlar üstünde fazlaısyla etkili bir isim. Hayatının hiçbir döneminde tek bir insana bağlı yaşayamamış. Belkide büyük zekası hem yetinmeme hem de sıkılma psikolojisi ile yanıp tutuşmuş,en azından ben böyle bir çıkarımda bulundum. Solcu dönemlerinde etkilendiği “Jean” isimli ablamız ile yaşadığı “patlayıcı” aşk iki tarafıda fazlasıyla yıpratmış ve 3 yılın ardından Oppenheimer’ın terk edilmesi ile sonuçlanmış. Karakterin etkilendiği kadın tiplemesi git gide karakterin hayat yolu ve kişiliğine göre değişmiş. Mesela solculuk ateşinin içinde yandığı,hayattan tek isteğinin bilim için insan yetiştirmek olduğu dönemlerde aşık olduğu Jean ablamız Oppie’ye göre kışkırtıcı,daha objesel,kendi alanında bir nebze zeki ve etkileyici bir tip. Hayatının son döneminde Jean ile ilgili konuşmasa da genel çerçeveden bakılınca aşık olduğu tek kadın denilebilir onun için. Hayattan beklentisinin itibar,önemli projeler ve insanlığa etki edip bir iz bırakması olduğu dönemde ise daha oturaklı,görmüş geçirmiş,fazlasıyla bilge ve en ama en önemlisi onu tamamlayıcı nitelikte olan Kitty ile birlikte oluyor. Bence bu konu üstüne konuşulması gereken bir konu. Az biraz konuştuk zaten daha detayı biraz dibini sıyırmak olur fakat Kitty karakterini az da olsa konuşmak istiyorum. Kitty,kocasının hayatı boyunca en büyük destekçisi olmuş. Az önce “Derin Yalnızlık” paragrafında bahsettiğim “istisna” durumunu yaratmış Oppie’nin hayatında. Bu işler böyledir,çok zeki ve çıldırma potansiyeli yüksek,zekasının duygularını belli yerlerde çok ama çok etkilediği insanlar hayatlarında ona yardımcı bir isim ile tamamlandıklarında gerçek potansiyellerine ulaşırlar. Aslında diğer insanlar içinde bu durum farklı değildir. Oppie hayatının son döneminde yaşadığı vicdan azabı ve iç hesaplaşmalar yüzünden üstüne atılan suçlamaları umursamayarak herşeyi siktir edip itibarını bir köşeye atmaya hazırken Kitty’nin kocasının aklını başına getirmesi,durumu ona hatırlatması ve doğru pencereden bakmasına yardımcı olması,kocası onu aldatsa dahi onun kişiliğini bildiği için tamamen duruma odaklanıp onu tatlı sert kendine getirmesi,ihtiyaç olunan her anda orda olması,ona kim olduğunu hatırlatması,neden ona ihtiyaç duyulduğunu vurgulaması,her zaman bir tepkisinin olması ve tabii ki Oppenheimer’ın onu ciddiye alması çok önemli hususlar. Oppie gibi zeki bir adam karısı ona bir konu hakkında tavsiye verdiğinde ya da tepki koyduğunda yola devam ediyorsa,gerektiği yerde bildiğini siktir edip onun lafları ile kararlar alıyorsa-ki film dışı hayatta bir çok konuda ona danışmış- gerçek ideal ilişki kavramı budur. Her şey aşk değildir. Her insan yarımdır,çeyrektir,azdır. Bu üç durumun hangisinde olursa olsun insan tamamlanmaya muhtaçtır. Tabii ki doğru bir insanla.
8m
5 beğeni
Yanıtla
—— Yanıtları gör (2)
firat95
PART 3
KARAKTER;
Robert çok büyük bir karizma. Yalnızca filmde onu,oynadığı her rolde bir taşşak ortaya koyup ikonikleşen tiplemeler yaratan…devamıPART 3
KARAKTER;
Robert çok büyük bir karizma. Yalnızca filmde onu,oynadığı her rolde bir taşşak ortaya koyup ikonikleşen tiplemeler yaratan Cillian Murphy oynadığı için değil,gerçek hayatında da,gerek aşk hayatında gerek bilim hayatında gerekse öğretim hayatında insanları etkileyebilecek bir karizma. Saf karizmanın başlı başına karşılığı. Konuşması,yürüyüşü,tavırları ve ne kadar zeki olduğunu bilmesi onu hayatta meslektaşlarından hep iki-üç adım öne geçirmiş. Özellikle ne kadar zeki olduğunun farkında ve bunun özel hayatında yaptığı hatalara dahi bir kredi yaratacığını biliyor. O yüzden biraz umursamaz bir tavrı var çevresine ve özel hayatına karşı. Burada saçma gelebilir ama Fatih Terim geliyor aklıma direkt. Terim futbol oynadığı dönemler bir çok olaya adını karıştırmış,çalkantılı gece hayatı,hocaları ile yaşadığı sorunlar,futbolcu dövmeler,yönetime baş kaldırmalar vs vs ile adı anılsa bile çok büyük bir yetenek ve usta bir iknacı olduğu için hep affedilmiş,her hatası görmezden gelinmiş ya da basit cezalarla geçiştirilmiş. Tabii ki o da bu hatalarından ders almış fakat yine de biraz rahat yaşamış hayatını tıpkı Oppenheimer gibi. Bu farkındalık çapkınlığı ile birleştiğinde önemli bir meslektaşının karısını hamile bırakıyor ama camiada dışlanmayacağını çok iyi biliyor çünkü o fiziğin “altın çocuğu” ilerde ise “büyük dehası” olacak. Filmde bazı sahnelerde açıkca söylüyor bunu Oppie. Bu üstün karizma ve özgüvenini ilerde insanları kontrol etmek daha doğrusu liderlik etmek için kullanıyor. Kuşkusuz inanılmaz bir yönetici. Bir arada olmasının hayal dahi edilemeyeciği,dönemin en büyük bilim kadrosunu,bir tanesine dahi ne yapacaklarını açıklamadan bir araya toplamış. Bunların arasında çıkan sorunları birebir çözmüş. Alınan her kararda son söz sahibi olmuş. Otoritelerce “solcu” olarak bilinmesi daha doğrusu açıkca solcu olması dahi onu Amerika’nın en büyük projesinin başına getirmeyi engelleyememiş. İşte o denli bir kredi yaratmış zekası,otoritesi ve kişiliği. Bu özellikler Oppie’yi proje sürecinde bir fizikçiden çok bir yönetici ve siyasetçiye evirmiş. Yine filmde buna atıf yapılan sahneler mevcut.
ZEKA;
Hayat açıkça bir genellemeler bütünü diyebilir miyiz? Her insan aslında bir grubun mensubu mudur? Zekiler vardır,kurnazlar,aptallar ya da anlamsızlar. Bence hayat bir genellemeler bütünüdür. En azından insanlar öyle. İnsanların belkide %95’i özel değildir. Dış görünüş olarak dahi her zaman bir gruba dahildir insan. Bunca zaman bir çok insanı gözlemledim ve kendimce bazı gruplara,bazı seviyelere göre sınıfladım ve üzerine düşündüm,insan doğduğunda ne olduğu çoktan belli midir aslında? Her neyse bu bambaşka bir yazının konusu fakat burada değinmek istediğim şey Oppie kesinlikle hiçbir gruba dahil değil. Öylesine değil ciddi anlamda özel bir insan. Alanında usta fakat oldukça çapkın ve birebir iletişim becerileri oldukça yüksek. Sadece tek alanda değil,düşünce geliştirdiği her alanda ustalaşabilen bir isim. Genelde alanının en iyileri olan insanlar hep tek bir meziyete sahiptir ya da sosyal becerileri oldukça zayıftır. Örneğin Messi. Komik geldiyse veya saçma bulduysanız (ki saçma değil amk) diğer bir örneği konuştuğumuz konuya daha yakın bir isim olan Albert Einstein. Oppie,alanında çok zeki ve öncü denen kısma bile dahil değil. O gerçekten bu dünyanın gördüğü en aykırı,en tuhaf insanlardan bir tanesi. Ona bu dünyanın ötesini görme yeteneği bahşedilmiş. Belki de o yüzden bu dünyadaki her şey ona basit ve anlamsız gelmiş. Eğerki vicdani özellikleri olmasa ona gerçekten insan değil diyebilirdim. Çok kısa olarak Oppenheimer’ın bana düşündürdüğü bir diğer konuya değinip diğer konu başlığına geçeceğim. Sizce insan bedeni vücudundan ayrı mıdır? Bu bedenler sadece bir araç mıdır? İnsan ruhu,zekası ve kabiliyeti,Oppie gibi dünya ötesini düşünebilen ruhlar bu 1 metrelik kemik parçalarının içinde sıkışmış mıdır? Bu durumu çok fazla düşünmeme neden oldu.
8m
5 beğeni
Yanıtla
—— Yanıtları gör (1)
firat95
PART 2
İDEOLOJİK BAKIŞ AÇISI;
Film Oppie’nin genel hayatına az-çok ışık tuttuğu için onun profesörlük zamanlarında hayatının önemli bir kısmını…devamıPART 2
İDEOLOJİK BAKIŞ AÇISI;
Film Oppie’nin genel hayatına az-çok ışık tuttuğu için onun profesörlük zamanlarında hayatının önemli bir kısmını oluşturan solcu görüşlerine de değiniyor. Oppie koyu bir apolitik olarak büyümüş. Ailesi bazı kitaplarda “sahte musevi” olarak değinilen gruba mensup. Yani ne dini ne de siyasi olarak baskıcı bir ailede büyümemiş ve siyasi tarafını da dünya siyasetinin en kutupsal kısmına kadar “apolitik” olarak tutmaya devam etmiş. Gençliğinde hayatı tamamen problem çözmek ve fizik çalışmak olan birisi için siyaset hayatının o döneminde saçma ve anlamsız olarak gelebilir ki ona da o zamanlar öyle gelmiş. Fakat İspanya İç Savaşında başlayan,belli fakültelere “musevi” olduğu için alınmaması ve Hitler gibi hadiselerle devam eden olaylar silsilesi onu kendi fikir dünyasında sol siyaset görüşüne yakın kılmış. Filmde de görülüyor ki Oppenheimer gruplara ve örgütlere dışardan “bağış” adı altında destek verip direkt içlerine girmeyecek kadar akıllı. Bu durumun ilerde onun başını ağrıtabileceğini biliyor ve ona göre mesafesini her zaman koruyor. Fakat denk geldiği dönem,az önce bahsettiğim gibi dünya siyasetinde kutuplaşmanın en zıt olduğu,herkesin kendi dışındaki her ideolojiyi tehdit gördüğü bir dönem ve bu dönemde hangi ülkedeyseniz bunun tersi tavır almak sizin er ya da geç elbet ki başınızı belaya sokacaktır. Oppie solcu grupların düzenlediği konuşmalara,yürüyüşlere katılırdı ve bunun bir sorun yaratmayacağını düşünmesi belkide hayatı boyunca yaptığı en “aptalca” şey oldu. Amerika’da,yükselen Sovyet gerçeğine karşı açıkca komünist eylemlere katılmak onun çevresinden uyarılar almasına ve belli projelerde yer almama riskine sebep oldu. Filmde bu konuya en iyi örnek kesinlikle Lawrence ile aralarında geçen diyalog. Oppie entellektüel bir ses tonu ve ona uygun kelime seçimleri ile “bilimde yer alan devrimin”hayatın her alanında olması gerektiğini söylerken Lawrence’dan dönemi özetleyen “Burası Amerika Robert,biz devrimimizi yaptık” cevabını alır. İdeolojilerin,baştakiler ne kadar tarafsa halk o kadar karşı tarafa eğilir mantığını filmde görmek ve buna dair detaylar yakalamak mümkün fakat bu konuyla ilgili en iyi ve anlamlı sahne Kitty’nin,eski kocasının İspanya İç Savaşında ölmesini anlatırken söyledi sözdür. Detay vermek istemiyorum ama “bir hiç uğruna olduğunu anladım” der Kitty. Burdan da filmde genel olarak verilmesi gereken ideolojik mesajı tek bir diyalog ile vermiş oluyorlar aslında. Oppie hayatı boyunca sol görüşlerde olduğunu asla reddetmemiş. Bunun için yargılandığı dönemde dahi bunu inkar etmemiş fakat asla da bir solcu parti üyesi olmamış. Şakacı üsluplarla çevresine “1000’e yakın parti mensubuyum” dermiş fakat asla bir partiye dahil olmamış. İnsanları ideolojik olarak etkileme fikrini ilerleyen yaşlarında bırakmış. Aslında bu konuda birazda pişman. İlerleyen yaşlarında ideolojileri “saçmalık” olarak nitelendirmiş fakat asla da pişmanım dememiş. Şahsi fikrim ise dönenim şartlarını göz önünde dahi bulundursak,ülkesi adına büyük çalışmalara imza atmış bir bilim adamının “sol görüşlere yakın olmasının” resmi belgelerde “azılı bir komünist” olarak geçmesi rezalet dışında bir kelime ile adlandırılamaz. Belli eylemlere katıldığı ve bazı gruplara yakın olduğu için bir insanın hayatının mahvedilmesi ne kadar doğru? Tabii ki zararsız eylemler ve gruplar olduğu sürece. Oppie’de aslında bu durumsa sütten çıkmış ak kaşık değil. Belli kısımlarda filmde de değinilen kafa karışıklığı dönemin insanlarında tedirginlik yaratmış. Oppie kendi ideolojisinin dönemin dünyasındaki yegane temsilcisi Sovyetlere yaptıkları bomba ile ilgili bilge aktarmayı,onlarla bu konuda yakın konumlanmayı her zaman desteklemiş. Kendisi bu konuda üst mevkilerden bağımsız bir bilgi aktarımı yapmış mıdır? Bence hayır.
8m
5 beğeni
Yanıtla