(@) - Raf

29 Ekim Cumhuriyet Bayramı'mız kutlu olsun. 100. Yılımızda ülkemiz ve dünya adına çok güzel şeyler olur umarım. Cumhuriyetin kurulması demek yalnızca bir rejim değişikliği anlamına gelmiyor. Tüm zorlukların üstesinden gelerek hep birlikte; halkımızla, nice komutanlarla, yazarlarla kurtardığımız bir Vatan var.…devamı

wolverineh 6 months ago

Pandora'nın Kutusu

Osamu Dazai

16 Gönderi

Üzerine bombalar yağan ve Amerikan askerleri tarafından kuşatılmıș bir ülkenin insanları... Genciyle, yașlısıyla bireyler tüberküloz ve çeşitli hastalıklara tutulmanın yanı sıra yollarını şaşıp kendilerini kaybetmișlerdir. Dojo Hastanesi'nde topluma yabancılașmıș, içsel sanrılar çeken Tarlakușu'dur Osamu Dazai; okucusuna bu ismin yazdığı mektuplarla…devamıÜzerine bombalar yağan ve Amerikan askerleri tarafından kuşatılmıș bir ülkenin insanları... Genciyle, yașlısıyla bireyler tüberküloz ve çeşitli hastalıklara tutulmanın yanı sıra yollarını şaşıp kendilerini kaybetmișlerdir. Dojo Hastanesi'nde topluma yabancılașmıș, içsel sanrılar çeken Tarlakușu'dur Osamu Dazai; okucusuna bu ismin yazdığı mektuplarla seslenir bu sefer. Birey ile toplum arasındaki ilişkiler bozulmuş, insanlar yok olup giden özgüvenlerini aramaya çıkmışlardır. "Pandora'nın Kutusu" nda Tarlakușu bu arayışı "Bir Gemi Yolculuğu" diyerek somutlaștırır. Kitabın geçtiği mekân Sağlık Dojosudur; umuda açılan yelken buradadır nitekim Tarlakușu ve arkadaşları için dönüm noktasının merkezi olmuştur. Bugün en gelişmiş ülkeler arasında yerini alan Japonya, 1945 sonrasını kolay atlatamamıș, yetişen yazarlarıyla, politikacılarıyla ve bugünün Tarih dersleri ile daima bu yıkımı, vahşeti ülke gençlerine aktarmıșlardır. Öyle ki o günden bu yana Japonya küllerinden doğup yürüyen bir Teknoloji haline gelmiştir. Tarlakușu ilerleyen mektuplarda oda arkadaşları ile savaş hakkında konuşur. Kitap için önemli bir yer tutan bu kısımda Eçigo Aslanı lakaplı adam Amerika'nın özgür bir ülke olduğunu belirtip şöyle haykırmak ister: "İmparator çok yaşa!". Bu sözlerden sonra kendisine pek de sıcak duygular beslenilmeyen Bayat Ekmek ağlar. Ve Tarlakușu bu andan etkilenmiș olacak ki ona karşın olumsuz düşünceleri kalmamıştır artık. Bir film sahnesine yaraşır bu konuşmalar, Japonya'nın evlatlarına, vatanseverlerine sesleniș gibi gözüküyor. İlk bakışta fantastik izlenimi veren "Pandora'nın Kutusu" ismi esere hiç de yabancı değildir. Yunan mitolojisinde gerçekleșmiș olayı bilirsiniz: O ünlü kutu açılır, gökyüzüne doğru kötülükler saçılır ancak bir kırıntı kalır orada, küçücük: Umut. Tarlakușu, buhran dolu bir genç olarak hastaneye yatırılsa da sonradan bu umudu adeta sırtında tașıyacaktır. Sağlık Dojosu onun yaşama bakışının değişeceği ve en basit anlamda iyileşeceği yer olacaktır. Gittikçe yeşeren bu umut yazarın - Tarlakușunun- şu sözlerinde saklıdır: "Yangın kalıntılarının bir köşesindeki ufacık yeşil otlar üzerinde güzel şiirler okuyan ozanlar yok mudur?" Bir gemi yolculuğuna çıkmıştı Dojo sakinleri... Arınma günü yakındır onlara; Tarlakușu, annesi ve Ma-bo'nun yürüyüşü aslında oldukça parlak bir geleceğin mesajıdır bizlere. Yazar, o sonbahar gününde ışıl ışıl parlayan güneşi biraz olsun hissettirmiștir. Ölümle burun buruna bir hayat geçirdiği bilinir Dazai'nin. Pandora'nın Kutusu, Dojo hastanesi'nin en önemli ilkesine sırt çevirmeyerek bu karamsarlığı, yazarın intihar girişimlerini okuyucuya unutturur. "Insanlığımı yitirirken" den zerre esintiler vermez. Öyle ki Tarlakușu şu sözleri ile bitirir mektubunu: "Bu yol nereye gider? Bunu büyüyen bir asmaya sormalısın. Asma sana cevap verecektir: Hiç bilmiyorum, ama güneşe doğru büyüyorum." Elinizde eski bir fotoğraf olduğunu düşünün: Bir koltuğa oturmuș, sizlere sıcak bir gülümseyișle bakıyor Osamu Dazai....

wolverineh 6 months ago

Ben de bir şeyler yazmak istedim bu konuda: Benim "Pyanist", "Hayat Güzeldir" "Schindler List" gibi mükemmel ve kaliteli filmlere hayranlığım gittikçe sönüyor artık. Yahudi Soykırımı konulu filmlerden uzak durmak istiyorum. Dünyada tek soykırım sanki Yahudilere yapılmış. Onca acıyı Müslümanlar ve…devamı

wolverineh 6 months ago

The Fall of the House of Usher

Mike Flanagan

14 Gönderi

Yukarıda bir isim görüyorsunuz: Mike Flanagan. Ben bu adamı duyar duymaz, șu son "Midnight Club" adlı hayâl kırıklığından sonra yeniden bi heyecanlandım. Bu aralar çok da dizi izleme hevesim olmadığı hâlde açıp Edgar Allan Poe'nun eserlerinden uyarlanmıș "Usher Evinin Çöküşü"…devamı

wolverineh 7 months ago

İnsanlığımı Yitirirken

Osamu Dazai

110 Gönderi

Yazdıklarım okuyana rehber olsun istiyorum. İlk olarak kitabı okurken ne hissedeceğinize değineceğim: "Insanlığımı Yitirirken" için bu kadar "Umutlu ve edebiyat aşığı" olmayın yahu! Dazai, özür diliyorum Suci Tsușima sizlere parlak olmaktan uzak, karamsar mı karamsar bir dünya sunacak; insan olmanın…devamıYazdıklarım okuyana rehber olsun istiyorum. İlk olarak kitabı okurken ne hissedeceğinize değineceğim: "Insanlığımı Yitirirken" için bu kadar "Umutlu ve edebiyat aşığı" olmayın yahu! Dazai, özür diliyorum Suci Tsușima sizlere parlak olmaktan uzak, karamsar mı karamsar bir dünya sunacak; insan olmanın onursuz ve gurursuz sokaklarında gezdirecek, ruhunuzu eli ile sıkıp sıkıp sizi adeta kül olana dek rahat bırakmayacak... Depresif halleriniz oldu mu hiç? Güzel giden bir ilişki sonlandığında.. Kendinizi değersiz hissettiğinizde.. Anne ve babanıza olan yakınlığınızı kaybettiğinizde.. Bilemiyorum, insanız işte hepimiz bir ucundan bu hâllere öyle veya böyle yakalanmış bizi ezip büzmesine izin vermișizdir. Kim bilir?.. Osamu Dazai, eserin sonsözünde de anlaşılacağı üzere "Ben Roman" tekniği ile insanlığa olan güvenini nasıl yitirdiğini itiraf etmiştir. Fakat bu günlük tarzı yazılardan tamamen yazarın hayatına ulaşmak zor. Nitekim Japonya'da oldukça ünlü olan bu "Ben Roman" tekniği yarı otobiyagrafiktir. Zaten kitabı okumaya başlar başlamaz anlıyoruz ki karakter insanlarla "Soytarı" kılığına bürünerek konuşuyor. Onların huyuna, suyuna gidiyor; canına tak dahi etse bu eyleminden vazgeçmiyor... İște yazar da intihar etmeden önce yazdığı bu son romanında belki okurlarını aldatmak istemiştir? Bunu asla bilemeyeceğiz. Öyle ki yazarın intiharının sebebi de belli değil.. Osamu Dazai adı altında yazdığı eserleriyle Șuci Tsușima'ya aslinda intihara giden yolunu anlatmaya çalışmış olduğu da söyleniliyor; hakikaten onu tamamıyla okuyan varsa bir sormak lâzım..? En başında ne hissediyorsun sonra anlat bize șu adamı diye... Ben böyle bir topa girmek istemiyorum elbette; kitaplarının hepsini okumak gibi.. Bilgi vereceğim diye içerikten uzaklaștım. Yazım uzadıkça uzuyor. Rafta uzun yazı yazarken gergin hissediyorum, nedendir bilmem. Burda oldum olalı böyleyim. Belirttiğim gibi bu kitap huzurlu bir adamın öyküsünü anlatmıyor. Karakterin kendi masumiyetini insanlardan sakladığı duruma "Soytarılık" dediğini biliyoruz; maske gibi de düşünebiliriz. Burada aklima izlediğim bir Japon filmi geldi. İş hayatı istediği gibi gitmeyen bir adam, arkadaşına rezil olmamak için (Bu onun gördüğü) kendisine bir telefon gelmiş gibi yapar ve ciddi mimiklerle bu aramaya cevap verir... Bu kitapta olanla benzerliği vardı ama Osamu Dazai daha kötürüm, daha acımasız ve o kadar bıkmış insanlıktan. Yitirmiş inancını. Dünyaya bakışı umarsız hale gelmiş.. Karakter de kendisi de içip içip intiharlar etmiș. Öyle ki akıl hastanesi bile ağırlamıș onu. Ah, ne kötü hayat... Ne kötü hayat!.. Okurlar böyle düşünüyor elbette benim gibi. Ama eserin yazıldığı zamana bir göz attığımızda hemen görürüz 45 sonrası.. Gerçekten intiharından önceki son yıl... II. Dünya Savaşı'nı esasen bitiren, Amerika'nın canice attığı o bombalar. Şüphesiz, yazarı da etkilemiș. Zaten yakılıp kül edilmiş bir șehrin toplumundan çok da güzel bir ruh beklememek lazım. En azından bir süreliğine. İşte Osamu Dazai'nin de yaşamının son yılları (Suçi Tsușima) böyle bir döneme denk geliyor ve belki de böyle eserleri ile bomba sonrası yıkılan Japon toplumunun içine yöneliyor, bir bakış atıyor... Empati kuruyor... Artık ne derseniz.. Kısa olmasina rağmen her yüreğin ve ruhun dayanamacağı bir eser bu dostlar. Nasıl desem gerçekten mutlu bir gününüzdeyseniz, okumakla iyi mi edersiniz bilemedim. Ben de ne iyiyim ne kötüyüm ama okurken bunaldım inanın. Sizi candan selamlıyor ve bu eseri doğru zamanda okumanız adına uyarıyorum. İçindeki karakter gibi, yazarı Dazai gibi, bu kitapta okurunu aldatmak istiyor... Göründüğü gibi değil... Nasıl yaklașacağınıza siz karar verin... Teşekkür ederim 💙

wolverineh 7 months ago

Gizli Bahçe

Frances Hodgson Burnett

12 Gönderi

Yazar Frances H. Burnett'un yetişkinler için yazdığı fakat günümüzde "Çocuk Edebiyatı" içerisine dahil edilen bir kitap Gizli Bahçe. Bu alanda kabul edilmesine şaşmıyorum çünkü șuan yazarlık yapmakta olan çoğu kişiden daha başarılı tasvirler mevcuttu. "Bu eser çocuklara hitap ediyor!" cümlesini…devamıYazar Frances H. Burnett'un yetişkinler için yazdığı fakat günümüzde "Çocuk Edebiyatı" içerisine dahil edilen bir kitap Gizli Bahçe. Bu alanda kabul edilmesine şaşmıyorum çünkü șuan yazarlık yapmakta olan çoğu kişiden daha başarılı tasvirler mevcuttu. "Bu eser çocuklara hitap ediyor!" cümlesini diyebiliyoruz en azından. Kaldı ki Burnett; Fundalıklarla dolu bir ormanı, kasvetli bir görünüme sahip malikâneyi ve binlerce odasını harikulade betimlemiș. Elbette, bizleri bu odalarda gizemli bir şekilde dolaștırmayı da ihmal etmemiș. Mekân ve betim açısından, oldukça başarılı buldum eseri. Tam arkadașlarıma "Yahu bu kitap çok sürükleyici" diye sesleniyorum... Okudukça okuyorum, sayfa sayfa ilerliyorum... Ancak bir de ne fark ediyorum biliyor musunuz? Yerimde sayıp duruyorum ben; pardon yazar bunu yapıyor aslında. Kitabı elime aldığımda gizli bahçeden daha çok bir fantastik dünya beklemiștim ya da o kapının aralığından sızan ışıkta bir büyü görebilmeyi istemiștim; iște böyle bir beklenti içerisine girmiştim ki yanıldığımı anlamam çok sürmedi. Öyle ki, Hindistan'da bir süre kalıp, oradaki sömürü hayatına alışan ve daha sonra İngiltere'de Malikâneye gider gitmez hayatı değişen bir Mary'i okuyoruz. Ardından onun koridor boyunca ilerleyerek ulaştığı ve kalbine dokunduğu kuzeni Colin'i... Kendisini hasta sanan, herkese emirler yağdıran; histerik bir çocuk Colin'in de değişimine tanık oluyoruz. Bu ikisi ile kalmayıp hayvan dostu Dickon'u da sevdirmeye çalışıyor yazar Burnett... Evet... Kitabın sonunu da aceleye getirilmiș buldum; daha dramatik, daha parlak ve ışıltı dolu bir son hak ediyorduk... Özellikle dikkat ettiğim bir nokta da oldu ki yazar tatlı mı tatlı hizmetkâr Martha'yı bir süre sonra unutuverdi! Üç çocuğun diyaloglarına öyle bir odaklanma mevcut ki diğer yetișkin karakterler sayfa sayfa silinip gidiyor ve toz oluyorlar. Sihir... Yazar, sonlara doğru bu kelimeyi adeta takıntı haline getiriyor. Colin'in ağzından bu sözcük hiç eksilmiyor! Fakat daha sonra Dickon'un annesi üzerinden bu sihirin aslında düşüncelerimizde bittiğini, inancımızla donatılı olduğunu bir yücelik barındırdığını, onun her yere ulașabileceği vaazını duyuruyor bizlere; yani TANRI'dan bahsetmek istiyor... Sadece sihir denilip kalsaydı, başından beri söylediğim "Bu kitap çocuklar için öğretici" cümlemden pișman olacaktım ancak gerçekten bir çocuk için öğretici durumlarla dolu: Koșmak, yemek yemek, gülmek, çalışkan olmak, dostluk kurmak, insanları incitmemek... Yazara teşekkür etmek gerek.

wolverineh 7 months ago

Dostoyevski-Yalnızlığın Keşfi

Stefan Zweig

1 Gönderi

"Hayatın kendisini, anlamından daha çok sevin!" 1- İlk olarak yazarın Dostoyevski hayranlığına değinmek istiyorum. Biliriz ki Zweig de ahım şahım bir yaşantı geçirmemiș, hayatı intiharla sonlanmıș bir edebiyat adamıdır. Öyle ki yazıları bundan nasibini almış, bizleri derdine ortak etmek istercesine…devamı"Hayatın kendisini, anlamından daha çok sevin!" 1- İlk olarak yazarın Dostoyevski hayranlığına değinmek istiyorum. Biliriz ki Zweig de ahım şahım bir yaşantı geçirmemiș, hayatı intiharla sonlanmıș bir edebiyat adamıdır. Öyle ki yazıları bundan nasibini almış, bizleri derdine ortak etmek istercesine meșhur betimlemeleri ile duygu durumlarını ilmek ilmek ișlemiștir kalplere. Edebiyatın en kayda değer çile adamını kaleme alarak... Acaba diyorum: Kendisi de buhranlı bir yazar... Dostoyevski ile yoğun bir empati kurarak mı yazdı o cümleleri? Çünkü derin bir hayranlık seziliyor; Dostoyevski'nin ızdırap ile alıp veremediğine Zweig biraz öykünüyor gibiydi, ha? 2- Şimdi de biz Zweig'e hayran kalalım... Derin mi derin bilgilerine, tutumuna hayran kaldım. Dostoyevski'den öyle bir etkilenmiș olmalı ki adeta onu peygamber eylemiș. Anlattıkları ilgimi çekse de bu hayranlığı fazlaca hissettiğimde biraz kitaptan soğudumu belirtmem gerek. En ince ayrıntısına kadar Dostoyevski'nin ikilemli ve acısever bir adam oluşunu anlatmak isterken sayfalarca tekrara düştüğünü ekleyebilirim. 3- E Dostoyevski?.. İkilemli dedik, o da bize hayat acı çekilmeden sevilmemeli dedi. Izdırap ile yaşamayı öğrenmiş bu adam; kendini dünyadan soyutlayıp ulaşılmaz olana adadı... Tanrıya! Eserlerine baktığımızda bir tutam maddecilik bulamayız. Zweig'in de belirttiği gibi o akıl dolu bir Rusya istemiyordu. Avrupa'ya haykırıyordu. Onları büyük bir Rusya ile Çarlık Rusya ile dize getirmek istiyordu. Bununla da kalmayıp Doğu ülkelerinden nefret ediyordu; Türklerden, Tatarlardan... Müslümanlardan... Dostoyevski'ye sorulmuș, "Tanrıya inaniyor musunuz?" Bu ikilemli adam cevap vermiș: "Ben Rusya'ya inanıyorum!" Yalnızca Rusya etrafında șekillenen bir Dünyayı kim ne etsin be Dosto... Edebiyatta evrensel olana ulașmıș bu adamın fikrî dünyası pek öyle sıcak bakalabileceğim bir yer değil. Nitekim Suç ve Ceza, Karamazov, Budala gibi muhteşem eserlere sahip bu adam yine bu eserlerinde bahsini geçtiğim fikirlerini yerleștirmiștir... 4- İkilem demişken, nasıldır bu? Karakterlerine gidelim hemen... Okumuş olanlar Karamazov'dan Alyoșa'yı getirsin gözleri önüne: Yüreği dindarlık diye yanıp tutușan bu adam, bir Fahișenin dibinde de bulunabilir kılıyor Tanrıyı... Budala'nın Prens Mișkin'ini düşünelim şimdi de: Bir zindanda bile mutlu olabilir demiști insan... Dostoyevski, bu dünyayı bir ipin ucu gibi düşünüp her iki tarafını da yoklayarak eserlerine nakış nakış ișlemiș arkadașlar. Dostoyevski bu iki ucun arasındaki gerilimden bir türlü çıkamamıș, adeta çıkmak istememiș... İnançsız olup da inanca özlem duymuș bir adam Dostoyevski! Zweig, 60 yıllık hayatında o Tanrıyı aradı durdu diyor. Ama eserlerine ve kendi anlatılarına baktığımızda, onun için "Dindar bir Hristiyan" diyebiliriz... Bunu da unutmamak gerek. Daha birçok şey yazabilirim ama inanın durmam gerektiğini hissediyorum 😊 Teşekkür ederim.

wolverineh 7 months ago

Selamlar. Soru etkinliğimi bugün biraz değiştiriyorum. 😊 1- Kitap okumayan, film izlemeyen bir insan olduğunuzu düşünün. Tiplemeniz size ait. İster serseri ister masum fark etmiyor. O kişiymiş gibi kitaplar ve okuyanlar hakkında bir cümle yazar mısınız? (Unutmayın okumayan ve izlemeyen…devamı

wolverineh 7 months ago

İyi akșamlar 🌿 Umarim herkes iyidir. Yeni sorularım: 1- Bir vampir filmi çekecek olsanız, vampirleri romantik tarzda (Yakışıklı, güzel) mı yoksa korkutucu ve zombimsi tarzda mı göstermek isterdiniz? Ve neden? 2- Sevdiğiniz sanatçıların, șarkıcıların filmlerinin çıkmasına sıcak bakıyor musunuz? 3-…devamı

wolverineh 8 months ago

Dehşetin Yüzü 2

Michael Chaves

21 Gönderi

Uzun zamandır sinemada korku filmi izlemiyordum. Barbie saçmalığından sonra ilaç gibi geldi. Salona kocaman sarılmak istedim. James Wan'ın Conjuring serisi ile başlattığı bir evrenin parçası olan The Nun'ın devamını izledik... Arkadaşım ilk defa sinemada korku filmi izleme deneyimi yașadı. Ben…devamıUzun zamandır sinemada korku filmi izlemiyordum. Barbie saçmalığından sonra ilaç gibi geldi. Salona kocaman sarılmak istedim. James Wan'ın Conjuring serisi ile başlattığı bir evrenin parçası olan The Nun'ın devamını izledik... Arkadaşım ilk defa sinemada korku filmi izleme deneyimi yașadı. Ben korkunun her türlüsüne alışkın olduğum için (Türk filmleri hariç, o zaman her türlü olmuyor ki Wolvi?) salonda daha rahat ve sakindim. Ama arkadaşım Valak'ın ve onun lanetine uğrayan kimselerin çıktığı sahnelerde, ara ara gözlerini kapattı... Yine de bunun üstesinden gelerek filme alıştı. İlk filmine göre mekân seçimi bence daha güzeldi, yalnızca bir yere bağlı kalınmadı. Gerilim farklı farklı bölgelere yayılmıștı yani. Korkutucu ögeler konusunda titiz ve başarılı olduğunu düşünüyorum bu ikincinin. Keçi sahnesi ve rahibenin karşısında birden kitap sayfalarının açıldığı kısım benden övgüyü aldı. Bunun dışında birkaç yeri gerilim doluydu. Ama böyle bahsediyorum diye tabii ki bir Korku Seansı veya başarılı diğer korkuların evresine ulaştığını düșünmemek gerek. Bir kere hikaye konusunda vasattı. Tamam korkutucu figür ve mekân konusunda bir level atladın ama hikaye bildiğimiz giriș, gelișme ve sonuç şeklinde olmamalıydı. Macera ve heyecan var mıydı? Tabii ki! Ama ayaklarını sağlam basacak bir zemini yoktu.. Ve bu da bizi "Hikaye" ye yani senaryoya sitem etmemize neden oluyor . Zaten evrenin diğer filmlerinde böyle başlıyor, gelişiyor ve bitiyor. Seyirci artık daha fazlasını istiyor, daha çok tatmin olmak istiyor. Ben de öyle istiyorum.. Bir de Morries yani Frenchie karakteri The Nun'ı izleme sebebim olabilir. Oyuncu Jonas, performansı ile beni yine etkiledi. Kilit noktaydı zaten bu filmde de. Ancak șunu beğenmedim: Abi Rahibe Irene ile bir tanıșıklığınız var. Önceki seride bize bunu yansıttınız. Devamında tabii ki ben daha fazlasını beklerim! O neydi öyle merhaba! Oo hadi güle güle, der gibi... Yakışmadı. Bu ilişki bu tanışıklık böyle bitmemeliydi. Teşekkürler.