(@) - Raf

Bu yapımı derecelendiremezsiniz çünkü ait olduğumuz dünyada var olan en zeki adamlardan biri olan James'e karşılık çekilen bu belgesel tam anlamıyla saçmalıktan ibaret. Bu sözlerim, James Baldwin'le konuşan gereksiz içindi. Açıkçası bu yapım, benim için neredeyse bir komedi gibiydi. Beyaz…devamı

memoliiy 3 years ago

Shadow and Bone

Eric Heisserer

65 Gönderi

Red Rising'den sonra dizi uyarlaması olarak görmek istediğim ve kitaplarını da bayılarak okuduğum bir evrendi Grisha serisi. 8 bölümlük bu dizide Netflix bana göre ortalamanın üstünde bir iş çıkarmış. İlk okuduğum fantastik kitaplardan olması sebebiyle diziye çok duygusal yaklaşmış birisi…devamıRed Rising'den sonra dizi uyarlaması olarak görmek istediğim ve kitaplarını da bayılarak okuduğum bir evrendi Grisha serisi. 8 bölümlük bu dizide Netflix bana göre ortalamanın üstünde bir iş çıkarmış. İlk okuduğum fantastik kitaplardan olması sebebiyle diziye çok duygusal yaklaşmış birisi olarak söyleyebilirim ki, yine de eksikleri vardı. Açıkçası çok daha sağlam bir şey bekliyordum ama yine de bu serinin dizi uyarlaması olması bile benim için mutluluk verici. İlk olarak karakterlerden başlayalım. Ben Barnes'a aşık olmuş birisi olarak, aynı seviyede Alina'ya karşı bu hisleri besleyemedim. Uyarlama olan dizilerde özellikle cast seçimlerine dikkat eden birisiyim ve kitap baz alındığında çok farklı bir Alina vardı karşımızda. Keza aynı durum Kargalar Meclisi karakterleri için de geçerli. Dizide her ne kadar "ırkçı değiliz biz" algısıyla haraket edilse bile, (ki bu takdir ettiğim bir durumdur) karakter seçimlerinde kitaba saygı duyulması gerektiğinden yanayım. Elbette bunun Leigh Bardugo ile alakası da vardır. Yazarların, yarattığı evrene karşı neden bu kadar tolerans gösterdiğini bir bir türlü anlayamıyorum. Bunun yanında dizinin de kendi havasına sahip olması gerekiyor ama yine de karakter derinliği ve fiziksel görünümün kitaplardaki gibi görünmesinden yanayım ben. Neyse, Kargalar Meclisi demişken, seriyi okuyanlar az çok farkındadır ki, Netflix Witcher'da yaptığını burada da yapmış. Zaman kavramı yine fazlasıyla karışık ve kitabı okumayan kesim için fazlasıyla soru işareti bırakabilecek bir konumda. Evreni, Grisha'ların ve ana karakterlerin iç dünyasını, bilim ve doğalarına dair bilgileri, eğitim aşamaları ve kökenlerine dair bir çok konuyu neredeyse hiç anlatmadan olaya direk girmeleri kafa karışıklığı yaratmış olmalı kitap serisinden bağımsız bir şekilde izleyen kişilerde. Açıkçası ben bu kadar bodoslama girişmek yerine daha yavaştan, evreni tanıtan, olayları derinlemesine kadar aktaran bir sezon, ve daha sonrasında da karmaşa ve aksiyon dolu yeni olaylar bekliyordum lakin umduğumu bulamadım. Ama yine de, "yiğidi öldür, hakkını yeme" demişler. İki evren ve karakterler birbirlerine çok iyi yedirilmiş bir şekilde ve burası takdir ettiğim bir durum. Evettt, gelelim olayların işleme ve sunumu hakkında ki yorumuma. Açıkçası bazı yerler çok gereksiz, bazı yerler ise çok gerekli ama yüzeysel geçilmiş durumdaydı. Alexander'ın gücü ve öfkesi ile beraber yarattığı, diyarı ikiye böldüğü ve karanlık soyun anlatıldığı kısımlar hoş ve güzel detaylardı. Bunun yanında Fjerda ile beraber mahsur kalan boynu bükük Grisha'nın duygusal hikayesi gibi yan etken olarak diziye dahil edilmiş olan konular ise gereksiz yerlerden sadece bazılarıydı. (Bunun gibi bir çok yan olay var ve olmasa da olur dedirtti) 2. Sezonda ise büyük ihtimalle olaylar biraz daha ilginç olacak çünkü Alina ve Grisha evreni ile Kargalar'ın evreni, konu bakımından ayrılmak zorunda. Her ne kadar ilk sezonda güzel bir birleştirme olsa bile, bu maalesef ki kaçınılmaz bir durum. Yani, tek sezonda iki farklı hikaye bizleri bekliyor gibi... Bu iki evreni bizlere beraber bir şekilde aktarmaları ise gayet başarılıydı ama Gölge ve Kemik tarafında ki uyarlama diğerine oranla çok daha iyiydi bence. Özellikle kitaptan bizzat alıntı yapılarak söylenen kısımlarda hafif bir tebessüm oluştu yüzümde. Kısacası, toparlamak gerekirse, umduğumdan daha sığ ve yüzeysel bir diziyle karşılaştım. Konu olarak uzak bile olsalar, bu diziden Game Of Thornes derinliği bekliyordum açıkçası. Diğer sezonlarda ne olur bilinmez ama umarım bayılarak okuduğum bu evreni dizi olarak batırmazlar. Tek temennim bu yönde. Son olarak, dizi veya kitap fark etmeksizin, Grisha dünyasını seven kişilere ufak bir tavsiye olarak, oyuncuların dizi sonrası yaptığı röportajları izlemenizi tavsiye ederim. Çok fazla olmasa bile, Türkçe olarak YouTube'dan röportaj için konuşan kişiler var. Netflix sunum ve reklam açısından cidden başarılı bir şirket. Bu konu sayesinde, bunu bir kez daha gördüm açıkçası. Neyse, resmi olmayan Grisha evreni övücüsü Memoliiy kaçar.......

memoliiy 3 years ago

Korku

Stefan Zweig

192 Gönderi

Spoiler içeriyor Bu kitap, Zweig'in evli bir kadının sadakatsizliği hakkında yazdığı, diğer eserlerinde de olduğu gibi kısa bir hikayedir. Yazarımız, yazdığı bu satırlarda, yüksek rütbeli bir yargıçla evli ve iki çocuk annesi olan Irene Wagner'in, burjuva ahlakının gerekliliklerini dışarıdan karşılayan rahat bir…devamıBu kitap, Zweig'in evli bir kadının sadakatsizliği hakkında yazdığı, diğer eserlerinde de olduğu gibi kısa bir hikayedir. Yazarımız, yazdığı bu satırlarda, yüksek rütbeli bir yargıçla evli ve iki çocuk annesi olan Irene Wagner'in, burjuva ahlakının gerekliliklerini dışarıdan karşılayan rahat bir üst sınıf hayatı nasıl yaşadığını gözlemci bir bakış açısıyla bizelere anlatıyor. Ana karakterimizin aslında gerçekte bir müzisyenle ilişkisi vardır ve bu ilişki tutkudan değil, can sıkıntısından gerçekleşen bir olaydır. Ki bu yaşananlar ise ortaya çıkan ufak bir maceranın tadını çıkarmak için yapılmış önemsiz bir (Irene'ye göre) durumdur.... Bu sebepledir ki, kendisi lüks ve refah hayatını kaybetmek istemediği için olmak istemediği durumların içinde kalarak rol yapmaya başlıyor. Konusu hakkında daha fazla bilgi vermeyeceğim. Anlattıklarım (bunlar minik bir bilgi) spoiler değil ama olsun, kimisi için yine de spoiler niteliği taşır diye işaretleme yapıyorum 😄 Kısacası kitap, kimisi için kısa süreli okuma ile bitirebileceği bir eser niteliği taşıyor ama benim için, varsayılabilir bir sonla klişeleri bir araya getiren ve Zweig'ın olay bakımından kolay bir çıkış yolu olarak yazıp bitirdiği şeklinde tanımlanabilir. Evlilik, aşk ve belki de en önemlisi erkekler hakkında önemli bir noktaya hizmet etmek, sonun öngörülebilmemi kolayca sağlamış oldu bu eserde. Elbette bunu görmezden gelebilirdim lakin okuma hevesimi kıran bir durum oldu. Çok gömmüş olabilirim belki, o yüzden hadi biraz övelim 🙂 Korku, (sonu dışında) ustaca bir bükülme ile biten harika bir psikolojik dramadır. Kitabı okurken, aslında Stefan Zweig bana bu iki hareketi somutlaştırdı. Bunlar: Edebiyat dünyasına (o dönemler) hakim olan yüksek kaliteli Alman edebiyatının son dalgası ve 20. yüzyıl Psikolojisinden, özellikle de Psikanalizden derinden etkilenen yazarlar dalgası.

memoliiy 4 years ago

Şarlo İşsiz

Charles Chaplin

1 Gönderi

Chaplin, sınıflar arası bir ayrım komedisi olan bu filmin hem editörlüğünü yaptı, hem yazdı, hem de oynadı. Çıktığı yıllardaki (Sessiz çağda) seyircilerin bir hayli beğenisini toplayan bu yapım, zenginlere karşı hafif yürekli, kapitalizme karşı ise daha sert ve eleştirel bir…devamı

memoliiy 4 years ago

Deadpool

Tim Miller

108 Gönderi

Öncelikle film kesinlikle beklediğimi verdi. Karakterlerin uyumu ve oyunculuklar, gerçekten hepsi muazzam... İzlediğinizde ister istemez "adam Deadpool'u oynamak için doğmuş" diyorsunuz. Filmi izlemden önce sadece bir kaç Deadpool çizgi romanı okumuştum. Aklımda iki soru işareti vardı. 1)- Mizahı gerçekten çizgi…devamıÖncelikle film kesinlikle beklediğimi verdi. Karakterlerin uyumu ve oyunculuklar, gerçekten hepsi muazzam... İzlediğinizde ister istemez "adam Deadpool'u oynamak için doğmuş" diyorsunuz. Filmi izlemden önce sadece bir kaç Deadpool çizgi romanı okumuştum. Aklımda iki soru işareti vardı. 1)- Mizahı gerçekten çizgi romandaki kadar başarılı olacak mı? 2)- Aksiyon sahnelerini çizgi romandaki kadar güzel ve kusursuz bir şekilde aktarabilecekler mi? Evet, mizah kısmı benim için gayet yerindeydi. Film boyunca sürekli tatlı bir tebessüm vardı açıkçası. Hatta çoğu sahnede kahkaha bile attım ve açıkçası bu benim için nadir olan bir durumdur :D Zaten Deadpool'un en iyi Marvel yapımlarından biri olmasının sebebi de bu. +18 olması ve sadece geeklere, nerdlere değil, herkese hitap etmesi... Yani fanboy olmayan, Deadpool'u, Marvel'ı duymamış, sıradan bir şekilde sinemaya gelen bir kişi izledikten sonra gayet mutlu ayrılabilir. (Yani ben gibiler) Aksiyon sahnelerine gelince, filmde iki büyük ve başarılı aksiyon sahnesi vardı. Bence yeterliydi, beni tatmin etti ama bir tık fazlasına kimse hayır demezdi bana göre. Kaldı ki bir tık fazlası da olacakmış ama Fox çok güzel bir bütçe kesmiş son anda. Filmde ise buna sık sık değiniliyor zaten ("Koca malikanede bir tek siz varsınız" gibi göndermeler ve dahası). Çıkarılan en büyük sahnede Francis ile motorlu bir kovalamaca sahnesi varmış, finale doğru. Bu beni üzdü işte. Onu görmeyi isterdim. Hatta diğer çıkarılan sahnenin yine Francis ile buluşma sahnesindeki silahlı çatışma olayı olduğu söyleniyor. Bu sahnenin çıkarılmasına bir gönderme olduğu için de, takside bavul unutma sahnesi var :) Evet, bir de 4. Duvar muhabbetini merak ediyordum. Bildiğiniz gibi Deadpool Marvel'da 4. Duvarı kırabilen tek karakter. Yani çizgi roman karakteri olduğunun farkında olan tek kahraman (anti kahraman daha doğru olur gerçi). Bunu ne kadar yansıtabilirler diye düşünüyordum filmden önce ve gördüm ki, bunun da hakkından gelmişler. Sürekli seyirci ile diyalog halinde olan, cama sakız atan bir karakter. Eksileri yok muydu? Bence şunlardı: -Bu gözler kesinlikle wolverine aradı. Deadpool'u anıp Wolverine'i bir köşeye sıkıştırmamak pek olamdı bence. (final sahnesi ve minik figürü saymıyorum). -Aksiyon sahnesi bir tık fazla olabilirdi. -Senaryo açıkları: Şimdi hiç ölmeyen bir adamın hikayesinden bahsediyoruz. Tabi ki gerçekçilik beklememek lazım ama insanın aklına şunlar geliyor; bu şirket neden Wade Wilson'ı seçti? Sadece iyi bir asker olduğu için mi? Wade wilson'ın kanser olduğunu nereden biliyorlardı? Hatta bunu onlar mı yaptı? Kucaklarına düşsün diye mi? Bu ve buna benzer küçük senaryo açıkları da mevcut. Her şeyi toplar ve çıkarırsak benim filme puanım 10 üzerinden 8.5.

memoliiy 4 years ago

Modern Zamanlar

Charles Chaplin

40 Gönderi

Spoiler içeriyor Spoilerı geçmek isteyenler, ikinci paragraftan yazımı okumaya başlayabilir :) Filmin konusu: Hızlı, zeki ve anlamlı bir komedi klasiği olan Modern Zamanlar, Charles Chaplin'in, yoksul kitlelerin, makinelerin buharı ve gürültüsü altında hayatlarını sürdürdüğü sanayi çağına yakalanmış küçük serseri kişiliğini tasvir ediyor.…devamıSpoilerı geçmek isteyenler, ikinci paragraftan yazımı okumaya başlayabilir :) Filmin konusu: Hızlı, zeki ve anlamlı bir komedi klasiği olan Modern Zamanlar, Charles Chaplin'in, yoksul kitlelerin, makinelerin buharı ve gürültüsü altında hayatlarını sürdürdüğü sanayi çağına yakalanmış küçük serseri kişiliğini tasvir ediyor. İlk başta, sinir krizi nedeniyle kovulan bir montaj hattı işçisi olan Chaplin, sessiz karakteriyle birlikte hapis cezasına çarptırılıyor, kurtuluyor ve yeni bir iş bulma ümidiyle sokak sokak geziyor. Bahtsız talihi grev ve ayaklanmaların ortasında kalmasına sebep oluyor ve yine kendi kaderi, bütün bunların içinde boğulmasına izin veriyor. Elbette bu arada, yiyecek bulmak ve kanundan kaçmak için mücadele eden bağımsız bir genç yetim ile (Paulette Goddard) tesadüfi bir karşılaşmanın ardından arkadaş oluyor. Bu ikili, talihsizliklerini bir araya getirerek, bol bol yiyecek olan gerçek bir evde yaşamanın ortak bir hayaliyle canlanıyor ve hayatlarına devam ediyor... Bu film, Chaplin'in son "sessiz" filmi olduğu için, fabrika montaj hatlarından boş büyük mağazalara, harap sahil kulübelerinden Vodvil restoranlarına kadar her türden farklı yerde "işçi ve insanın" durumsal komedisine kadar gidiyor. Kısacası Modern Zamanlar, Chaplin'in film yıldızı karizmasını ve muhteşem fiziksel komedisini en üst düzeyde sergiliyor. Film aynı zamanda Chaplin'in üçüncü eşi Paulette Goddard ile ilk işbirliği olmasının özelliğini de taşıyor. (İkinci ve son işbirlikleri 1940'ların Büyük Diktatör'dü.) Her iki oyuncu da, karakterleri arasındaki ilişkiyi sonsuz felaketler karşısında sevgi dolu ve kahramanca bir arkadaşlık ile götürüp, olduğu gibi (romantik bir ilişki olmadığı için çarpıcı performanslar sergiliyor) gösteriyor. Chaplin, Modern Zamanlar'ın başrol oyuncusu olmasının ötesinde filmin yazım ve yönetmenliğini de üstlendi. Diğer eserlerinde olduğu gibi şapkasını takarak, film yapımcılığının tarihinde yenilikçi bir güç olduğunu burada da kanıtladı. Bunun yanında film, kesintisiz aksiyon, şakalar ve ikonik sahnelerle dolu. Chaplin, eşit ölçüde hafif yürekli olmayı ve orijinal komediyi, zamanının gerçek hayattaki durumlarına dair ciddi yorumlarla birleştirip dengelemiş. Sanayi çağının neden olduğu yabancılaşma, yoksulluk ve talihsizliğin acımasız dalgalanmaları, makinelerle savaş halindeki bir ekonominin kasvetli ve korkutucu duyguları gibi ağır konuları, fabrika işçisinin gözünde, bu hikaye ile keşfediyoruz. Chaplin gerçek bir zaman ve mekana hitap ederken iyimser komedisini bir kaçış yolu ve bir umut mesajı olarak sunuyor bizlere. Modern Zamanlar, tek kelimeyle "harika bir klasik film" sözünün tanımıdır bence.

memoliiy 4 years ago

Boşa gitmeyen fedakarlık, gerçekten değen bir sevgi, mesafeleri aşmaya yüreklendiren bir aşk, harcadığın her soluğa değecek bir zihniyet, söylediğin cümleleri gerçekten dinleyecek bir çift kulak ve sana öylesine bakmayacak gözler; zor işler hepsi. Hatta bu çağda belki de imkansız.... Tüketim…devamı

memoliiy 4 years ago

Beyaz Geceler

Dostoyevski

143 Gönderi

"Ve yine soruyorum kendime: "Ne yaptın yıllarına? En iyi zamanlarını nereye gömdün? Yaşadın mı, yaşamadın mı?" Ve yine kendi kendime diyorum ki: "Bak, çevrendeki her şey nasıl gittikçe soğuyor... Umutsuzluk, yalnızlık içinde yıllar geçecek, titrek yaşlılık bastonuna dayanarak karşına dikilecek.…devamı"Ve yine soruyorum kendime: "Ne yaptın yıllarına? En iyi zamanlarını nereye gömdün? Yaşadın mı, yaşamadın mı?" Ve yine kendi kendime diyorum ki: "Bak, çevrendeki her şey nasıl gittikçe soğuyor... Umutsuzluk, yalnızlık içinde yıllar geçecek, titrek yaşlılık bastonuna dayanarak karşına dikilecek. Her şey hüzne, kedere bürünecek... Yaşadığın o parlak dünya sönecek, düşler sarı yapraklar gibi bir bir dökülecek... Ah Nastenka, yalnız, yapayalnız kalmak hüzünlü olacak; üstelik ardından üzülebileceğin bir şeyin de olmayacak: Hiçbir şeyin, hiçbir şeyin olmayacak... Çünkü bütün kaybettiklerin kocaman bir sıfır, saçma sapan bir düş..." Yazıma okumuş olduğunuz alıntıyla başlamak istedim çünkü bu satırlarda benliğimi görmenin verdiği burukluğu hissetmek beni kendime getirdi. Kitabımız, farklı farklı hikayelerden oluşan, Dostoyevski abimizin o muazzam kaleminden çıkan ve okurken su gibi akan (her ne kadar konu bakımından olmasa bile) satırlardan oluşuyor. Rus edebiyatının baş yazarlarından olan Dostoyevski abimiz, diğer yazmış olduğu kitapları olan Suç ve Ceza, Karamazov Kardeşler ya da Eccinler gibi ağır bir eserle baş başa bırakmıyor bizleri. Bu kitap, daha çok "Dostoyevski'ye giriş" niteliği taşıyor. Roman kısmında gayet başarılı olan yazarımız, öyküler kısmında da bir kaç eksiği dışında kendisini net bir şekilde ispatlıyor. Özellikle Nastenka'nın bulunduğu öyküye kalbimi bıraktım. Her ne kadar içim burkulsa bile, hafif bir tebessümle bitirdim öyküyü. Diğer bölümlere ise "bunun kadar iyi" veya "ortalamanın üstünde" dersem yalan söylemiş olurum çünkü beni kitaba çeken, hevesle okumamı sağlayan öyküler değillerdi maalesef. Bu eksiği kitabı kötü mü yapıyor? Kesinlikle hayır. Sadece kişisel olarak beklentimi yüksek tuttuğum için beğenmedim. Daha çok yeşilçam filmlerinin seneryolarına benzettim bazı yerleri. Kimileri klişe, kimileri ise çok sıkıcıydı. Sanırım diğer kitaplarına oranla beklentiyi yüksek tutmam, benim yapmış olduğum bir hataydı. İki öykü dışında maalesef diğerlerini beğenemedim. Özellikle şu aralar Tolstoy ve Dostoyevski arasında gidip gelen okuma trafiğim, net bir şekilde Tolstoy'a doğru kayıyor. Yazım tarzı, üslup ve konu itibariyle bir türlü Dostoyevski'yle kendisini bir tutamıyorum çünkü Tolstoy bana daha çok hitap ediyor. Evet, bu konuya girmesem olmazdı. Tolstoy mu, Dostoyevski mi konusunun net ve değiştirelemez cevabını söylüyorum. Dostoyevski gitsin, kumda oynasın. Tolstoy abimiz, Dostoyevski'yi döver :D "Kalbim konuşurken nasıl sessiz olacağımı bilmiyorum." Neyse, kitaba dönelim. Açıkcası yazar kısmında Dostoyevski adını görmesem, düşük kalitede bir kitap olarak nitelendirirdim ama bu ismin bir ağırlığı olması sebebiyle, "eh işte" damgasını yapıştırıyorum. Velhasıl kelam, "Beyaz Geceler" ve "Başkasının Karısı" öykülerini beğendiğim, betimleme, akıcılık ve yazım tarzı olarak sevdiğim ama konu bakımından beni içine bir türlü çekmeyen ve hayal kırıklığı yaratan bir Dostoyevski kitabı oldu. Keşke böyle bir öykü kitabından daha fazlasını beklemeseydim. Büyük beklentileri bir kenara atıp okunduğunda, sizlerde yeterli bir tatmin hissi bırakır düşünüyorum.

memoliiy 4 years ago

Uykularımın zehir olduğu bir gece daha. Ruhumun kendi önümde ızdırap çektiği, pişmanlık ve acı dolu o zamanlardan sadece biri, günlerden 27 Şubat.... Gözlerimin önünden geçen hatıralarda kaybolmak istediğim ve kendime 'nasıl yapabildin' sorusunu hiç durmadan sorduğum, cevabını iyiliğin bir kaç…devamıUykularımın zehir olduğu bir gece daha. Ruhumun kendi önümde ızdırap çektiği, pişmanlık ve acı dolu o zamanlardan sadece biri, günlerden 27 Şubat.... Gözlerimin önünden geçen hatıralarda kaybolmak istediğim ve kendime 'nasıl yapabildin' sorusunu hiç durmadan sorduğum, cevabını iyiliğin bir kaç zerresini barındıran kalbimin bile veremediği bu zamanlarda ne hissedeceğimi, ne yapacağımı bilmiyorum... Kaybolmuş benliğimin fiziksel görünümü olan yüzümün güldüğü, neşeyle dolduğu olmuyor ve bir kaç anıya sığındığım o güzel, samimi olan anlar yavaş yavaş kaybolmaya, tükenmeye başladı. Yapabildiğim tek şey, faydasız bir şekilde çekmiş olduğum acının dinmesini bekleyerek zamanın o yavaş akan seyrini izlemek. Bunun vermiş olduğu çaresizliği es geçmek, dikkate almamak ya da umursamamak mümkün değil. Son nefesini vermek için Tanrı'dan izin isteyen bir insan gibi adeta, bulunmuş olduğum konum. Yapabilse, bu ızdırap ve pişmanlık dolu hayatından kurtulabilecek ama yapamıyor ve sadece bekliyor. Bekliyor, bekliyor... Her şeyin düzeleceğine olan inanç mı? Çoktan öldü. Peki ya umut? Umut ise şimdi hiç görmeyen birine, gökkuşağını anlatmak kadar zor ve anlamsız. Aslında hatırlıyorum, bir zamanlar iyi biriydim ama iyilik, damla damla düştü gözlerimden. Kırıldıkça kırdım, düştükçe düştüm. Bir çoğu benim suçum fakat hak etmediklerimi de yaşattı hayat. Zehirlendikçe zehirledim ve içime dönmek istedikçe bambaşka bir kişiliğe büründüm. Daha sonra ne mi yaptım? Gözlerimi kapattım ve kendimi sessizliğe emanet ettim. Fakat hissetmiş olduğum acı, sözlere bürünmeye başladı ve bütün vücudumu şu sözler sardı: İçimde, bir şey kanıyor Keskin bir vedanın yarası sızlıyor Yüzümde, bir şey soluyor Aynı değil, umudun rengi kayboluyor Kalbimde bir yerde bir orman yanıyor Bıraktığın şarkılar sahipsiz susuyor Şiirler hep dargın, dualar şifasız Ömrüme mıhlanmış bir cümle Kül olur kalbindeki zamanla Yana yana, yana yana... (Ara sıra buraya hislerimi dökmeyi ve geriye dönüp kendime yaptığım öz eleştiriye bakmak istedim. Belki bir şeyler değişir. Bunları ister okuyun, ister okumayın bu size kalmış. Buraya kadar okuyanlara ise teşekkür ederim. İyi geceler)

memoliiy 4 years ago

Kazı

Simon Stone

28 Gönderi

Özet: Kısa ve öz olarak, bir kaç eksiği dışında beğendiğim bir film oldu ama izlemesenizde sizlere bir şey kaybettirmez. Detay: Genel olarak tarihi bir olaydan uyarlama olan dönemsel film ve dizileri seviyorum. Zira o dönemleri iyi bir şekilde yansıtan film…devamıÖzet: Kısa ve öz olarak, bir kaç eksiği dışında beğendiğim bir film oldu ama izlemesenizde sizlere bir şey kaybettirmez. Detay: Genel olarak tarihi bir olaydan uyarlama olan dönemsel film ve dizileri seviyorum. Zira o dönemleri iyi bir şekilde yansıtan film ve diziler hatrı sayılır derecede az bulunuyor ve bunlarda maalesef ki üst düzey bir seyir zevki sunmuyor. Açıkçası bu film, onlardan birisi. Kaliteli bir dönem filmi, bu zaten ortada. Görüntüler, çevre detayları, müzikler, mekan ve manzaralar temsil ettiği türün içinde ki yerini sağlamlaştıran unsurlar. Hepsi belirli bir kalitenin üzerinde. Fakat bu demek değildir ki, film kusursuz. Öyle olmasını isterdim ama maalesef ki seyir zevkini bozan durumlar var. Bunlardan en önemlisi, akıcılık. Açıkçası filmin akıcılığıyla alakalı net bir şey söylemek mümkün değil. Çoğu zaman belirli bir seviyenin üstünde bile olsa, sahne aralarındaki kopukluklar bir hayli fazla. Bunun yanında ise geçişler ve olay akışı düzgün bir biçimde aktarılamıyor. Açıkcası bu film, garip bir izlenim bıraktı bende. Bazen, sanki her şey güzel ve yerinde olmuş, ortaya kaliteli bir iş çıkartmışlar düşüncesi hakim oluyor. Fakat yine, aynı şekilde bazen, bu yapımda eksik olan bir şeyleri hissediyor insan. Bu yüzden ilginç bir filmdi benim için. Bazı durumlar sanki havada kalmış gibiydi. Bunun yanında diğer bir konu ise oyunculuklar. Filmin baş oyuncusu, (Ralph Fiennes) bürünmüş olduğu karakterinden midir yoksa genel anlamda sergilemiş olduğu oyunculuğundan mıdır bilmiyorum ama garip bir şekilde hem mükemmel bir performans sergiledi, hem de yer yer içinde bulunduğu olaylarda ki duruşu ve verdiği tepkilerle çok sırıttı. Diğer oyunculuklar bence gayet yerinde ve kaliteliydi. Ama bence asıl konu, bu yapımı kötü veya ortalama bir film kategorisine sokmadan değerini bilmek. Bilmiyorum farkında mısınız ama şu aralar gerçekten de güncel ve kaliteli yapımları bulmak zor hale geldi. (Özellikle bu tür dönem filmlerinde) Milyonlar akıtılan filmler ya da diziler eleştiriden eleştiriye tutuluyor ve verilen puanlar çok düşük seviyelerde geziyor. Kimisi hak ediyor ama üzüldüğüm asıl nokta, bu türde olan dönem filmlerinin kısıtlı olması. Ki anlamadığım diğer bir konu, elde imkanlar varken nasıl olurda kusursuz bir şey çıkarılamaz. Kusursuzu da geçiyorum, üst düzey bir kalitesi olsun en azından. Bazen o kadar çok "sadece yapmak için yapılan" filmleri ve dizileri görüyorum ki, izleyesim gelmiyor ve hatta hevesim kaçıyor. Sadece bu yapım için değil, film ve dizi sektöründe bulunan ve demiş olduğum "yapmak için yapmak" adı altında çıkan bir çok film ve dizi için diyorum bu sözlerimi. Yani bundan 20, 30 ve hatta 40 yıl önce, şu an güncel olarak efsane, herkesin beğendiği ve kült olabilmiş yapımlar varken, o filmler kısıtlı imkanlar ile bizlere sunulmuş olmasına rağmen, nasıl olurda bu dönemde çıkan ve bütcesi milyar bazında geçen yapımlar bunu başaramıyor? Ben hala anlamış değilim ve bunu sizlere sormak istiyorum. Sizce bu durumun böyle olmasının asıl sebebi nedir? "Yarım eğitim, tehlikelidir"