drkran (@drkran)

drkran 1 week ago

Selamlar... Ve de iyi bayramlar... Hayatın bunaltan temposunda araya giren bu güzel ve uzun tatil biraz olsun dinlenmeye ve de kendine vakit ayırmaya iyi geliyor. Şükür ki öyle de oldu bu güzel filmi izlettirdi bana bu tatil... Kitaplardan biraz koptuğum…devamıSelamlar... Ve de iyi bayramlar... Hayatın bunaltan temposunda araya giren bu güzel ve uzun tatil biraz olsun dinlenmeye ve de kendine vakit ayırmaya iyi geliyor. Şükür ki öyle de oldu bu güzel filmi izlettirdi bana bu tatil... Kitaplardan biraz koptuğum doğrudur yerini filmlerle doldurmaya niyetim var ama... Neyse filme geleyim... İnsanın olur olmadık her durumda, "ya işler ters gider de sorun çıkarsa" diye düşündüğü yerler olur. Çocukken markette param çıkışmazsa, minibüste eve dönerken uyuyakalırda ineceğim yeri kaçırırsam ya da böyle bir durumda dilini dahi bilmediğim insanlar arasında mahsur kalırsam... Karakterimiz de böyle bir olayın tam da içine düşüyor. Bir anda ne ülkesi için önem arz eden bir vatandaş oluyor ne de misafir olacağı ülke adına tanınacak bir kişi. Kısacası bir hiç oluyor. Sanki oyunda bug olmuş da kahraman saçma sapan bir yere sıkışmış gibi kalıyor. Sistemler izin vermiyor ne ileri gitmesine ne de geri dönmesine... İnanın böyle bir durumda kalma fobisi eklendi bana. Onu da geçtim dil adına pek bildiği şey de yok. Kendini ifade edebilmek adına üç beş şey ezberlemiş çıkmış yola. Amacı ise çok tatlı ve masum... Havalimanında sıkışıp kalan kahramanımız başlarda zorlansa da sonra sonra kabullenip yaşamaya başlıyor. Bu süreçte saflığı, temizliği, yardımseverliği ile kısa sürede havalimanında tanınmaya ve de sevilmeye başlıyor. Çünkü o gerçekten farklı biri... Günler haftalar geçtikçe mevcut olan dil problemini de çözüyor ve artık orasını kendi yaşam alanı haline getiriyor... Aslında bir yerin vatandaşı dahi değil o durumda. Kaçsa gitse o kalabalıkta kimsenin de umrunda olmayacak. Ama ona ilk gün bekle dediler ve asla dışarı çıkma diye uyardılar. O da söz verdi. Ki o söz verirse daima tutar. Babasına verdiği söz gibi... Bir sahnede iltica etmesi açısından ülkesininden korktuğunu söylemesi halinde işlerin çözüleceğini söylüyorlar ona. Verdiği cevap gerçekten çok güzel ama bazen de bunu söylemek çok zor. İnsan kendi evinden/ülkesinden korkar mı !!! Herşey hallolur herşey çözülür her sorun düzelir yeter ki iyi ol ve kalbin temiz olsun. Kısaca iyilik iyidir... Dünyanın neresinde olursa olsun insanlar, diller ayrı da olsa, gözleri ile kalpleri ile de iletişim kurabilirler. Sevebilirler aşık dahi olurlar. Yeter ki niyetler temiz olsun... Kısa keseyim tamam yine uzattım. Oyunculukları ve akıcılığıyla izlettiren, yeri geldiği zaman duygusal yer yer komedi de barındıran harika bir filmdi... İzleyecek olanlara keyifli seyirler... Kitaplar filmler ve de tüm güzellikler ile daha nice bayramlara...

drkran 1 month ago

12 Yıllık Esaret

Steve McQueen

64 Gönderi

Selamlar... Geçen yüzyılların en korkunç olaylarından biri olan köleliğin tüm yönleri ile ele alındığı, gerçek bir yaşam öyküsünden uyarlanan filmden merhabalar... Ne yazık ki herkes insan olarak doğuyor ama öyle kalamıyor. Bir güruh var kendilerini daima üstün sınıf sanan ve…devamıSelamlar... Geçen yüzyılların en korkunç olaylarından biri olan köleliğin tüm yönleri ile ele alındığı, gerçek bir yaşam öyküsünden uyarlanan filmden merhabalar... Ne yazık ki herkes insan olarak doğuyor ama öyle kalamıyor. Bir güruh var kendilerini daima üstün sınıf sanan ve diğer insanların onların yalnızca ama yalnızca hizmetçisi olabileceğini düşünen... İnsanlık tarihi böyle iğrenç pek çok olaylar barındırıyor. Her coğrafyada bu vardı. Kölelik insanlığın güçlenmeye başladığı her dönem olmaya devam etti. Her zaman bir diğer insana bu yapıldı. İnsanın insana yaptığını da zaten başka canlı yapamazdı... Siyahi olmalarıydı tek sorun... Birileri kendilerini hep daha asil kana sahip biliyordu. Onlar sahip diğerleri köleydi onların eşsiz! kafalarında... Bilmiyorum bana çok dokunaklı geldi aşırı duygusal bir filmdi benim açımdan. Tüm emeğini, mutlu yuvanı bir anda kaybet ve dahası özgürlüğünü de yitir. Sanırım ölmenin yaşamaktan daha cazip geleceği bir durumdur bu. İnsanı başka bir insanın inisiyatifinde yaşatmak. Hayvanlar gibi bir odaya tıkıştırıp yatırmak, saatlerce çalıştırmak ve yetmezmiş gibi dövmek sövmek tecavüz etmek... Kan donduran çoğu sahnede gerilmekten ve duygu dolu anlar yaşamaktan yoruldum. Bir an hiç kurtuluş yok diye ümidi kestim. Sonunu böyle hayal dahi edemedim gerilmekten... Oyuncular harika oyunculuk sergilemişler bir ara Benedict'i görmek sonlara doğru Brad i görmek de ayrı şaşırttı beni. Diğer oyuncular da yaşayarak oynamışlar bu yakın tarihin kanlı çığlığını... Kölelik bitti mi ama? nerde efendim sadece isim değiştirdi. Ve artık yalnız bir topluluğa değil tüm dünya vatandaşlarına karşı bir kölelik sistemi kuruldu. Ve uzun zaman da böyle gidecek gibi görünüyor... Bu dünya devam ettikçe birileri hep kendini daha özel, seçilmiş ve diğer insanlar üzerinde hak sahibi olduklarını düşünecek. Bir kısım bunlara şakşakçılık yapıp iyice özgüvenlerini artıracak. Sesi çıkanın sesi baş kaldıranın başı kesilecek. Ses çıkarmayan toplumlar ise gün ve gün ezilmeye devam edecek... İyiye gitmediğimiz aşikar ama geçmişe de baktım iyiden de gelmiyoruz. Ne yaparsın bu dünya da böyle bir cehennem... Herkese bol düşünceli geceler...

drkran 1 month ago

Katip Bartleby

Herman Melville

19 Gönderi

Selamlar... Bir sistem var, yalnızca emeklerin değil insanı insan yapan özelliklerin de sömürüldüğü lanet bir dünya düzeni var. Ve biz istesek de istemesek de bu düzenin işleyişinde çaresiz çalışıyoruz... Hep bir fazlası denilerek daha çok çalışıyor ama her geçen saniye…devamıSelamlar... Bir sistem var, yalnızca emeklerin değil insanı insan yapan özelliklerin de sömürüldüğü lanet bir dünya düzeni var. Ve biz istesek de istemesek de bu düzenin işleyişinde çaresiz çalışıyoruz... Hep bir fazlası denilerek daha çok çalışıyor ama her geçen saniye ömrümüzden koparılan bir an oluyor farkında değiliz... Kitabımız kısa olmasına karşı bir tepkisizlik hikayesi sunuyor bize. Tam anlamıyla bir direniş olmasa da bir tepkisizlik mevcut... Başlarda bir direniş gibi görsem de bunu sonralarında tamamiyle bir tepkisizlik olarak yorumladım... Anlatıcı olan avukatın yanında katip olarak işe başlayan kahramanımız Bartleby önceleri işlerini yapmakta gayet özenli olsa da kendi işi olmayan işlerde net ve kesin bir dille yapmamayı tercih ederim diyerek direnişini gösteriyordu. Bu noktada sonuna kadar hakkını teslim etmek isterim... Ama sonrasında tamamiyle işleri bırakması bir neden ile desteklenmek zorunda bana göre. Bir yaşanmışlık var belli ancak bunu ben görmek okumak isterim ki hak vereyim. Bir yere kadar kendi sınırlarını bilen ve bu noktalara başkalarının müdahalesine hatta soru sormasına dahi izin vermeyen Bartleby işleri tamamen bırakmasını mantıklı bir şekilde açıklamalıydı... Sistemin köleleri her ne kadar bunu yapmaktan zevk almasalar bile yapmak zorunda hissetmeleri nedeniyle bir mahçubiyet ile de olsa yapıyorlar her işi. Kendi görevi olsun ya da görevi harici bir şey olsun bunu yapmaktan geri durmuyorlar. Birisi gelip bu benim görevim değil dediği anda ise sanki kendilerine hakaret edilmişçesine ona kin duyuyorlar. Bu her an karşılaştığımız bir olay iş hayatında. Böyle direniş sunan insanlara bencil, hadsiz, saygısız gibi alakasız ama küstahça yorumlar yapabiliyorlar. Oysa saygısızlığı yapanların kendileri olduğunun farkında bile değiller... Bartleby nin hikayesi nedir bilinmez ama bir bakıma bu noktada direnişi takdir de edilebilir. Ama sonrasında tamamen herşeyi salması ve insanlara zorluk çıkarması da haklı iken haksız konuma düşmesini getiriyor... Olaya hep Bartleby tarafından bakmak da olmaz. İşveren ben olsaydım bu konuda ne yapabilirdim ki. En azından avukat kadar sakin olamazdım onu söyleyebilirim. Çünkü bir tepki olarak da olsa tepkisizlik pasif bir direniş de olsa bunun sebebini bilmek isterdim. Bilmeden çözülecek bir şey değil bu. Bunu dahi bana vermediği taktirde ben nasıl daha iyi davranabilirim ki... Söylemelisin varsa bir direnişin ne için olduğunu duyurmalısın. Ki ancak o zaman bu direniş bu tepkiler sağlam zemine oturabilsin. Maaş mı az, şartlar mı zor, kendine vakit mi ayıramıyorsun sadece açıkla ve de sonra dilediğin isyana ben de ortak olayım... Garip bir hikayeydi. Bir bilinmezlik ile ortaya çıkan ve kısmen pasif direniş kısmen tepkisizlik barındırsa da çok çok oturmadı benim kafamda. Belki de neden odaklı düşünmediğim içindir. Nedeni her ne olursa olsun bu saatten sonra bence ilgilenilmesi gereken çözüm olmalıdır her zaman. Ancak o zaman daha iyiye evrilir bütün sorunlar. Bunu yapmanın yolu da konuşmak. Daha doğrusu anlaşılmak iki taraf için de.... Yapmamayı tercih ederim Söylememeyi tercih ederim Açıklamamayı tercih ederim diyebilirsin. Ama bunun nedenini mantıklı bir gerekçe ile karşı tarafa vermedikçe haklı sayılmazsın... Kitap kısacık ve okuması zorlayıcı değil. Karakter sayısı az ve kişiler yorucu karakterler değil. O nedenle kısa bir zaman diliminde okunabilir... Herkese bol okumalı günler dilerim...

drkran 1 month ago

İnce Memed 1

Yaşar Kemal

69 Gönderi

Selamlar... Çok uzun zaman oldu yeni bir kitap okuyup gönderi atmayalı. Bilmiyorum nedendir ama bir yoğunum bu aralar. Ben de bu durağanlığa son vermek için dedim ki başla İnce Memed serisine. Akar gider zaten neticede Yaşar Kemal. Başladım... Ve iyi…devamı

drkran 2 months ago

Hanım

Halit Refiğ

28 Gönderi

Selamlar... Ne söylenebilir ki... Dünya hiç olmadığı kadar kötüye ve daha kötüye gidiyor. Her geçen günün bu çürümeyi bizlere göstermesi de can yakıcı... Dün de aynıydı bu dünya ne yazık ki bugün de aynı. Kapitalizmin esiri olan tüketim toplumlarında bir…devamıSelamlar... Ne söylenebilir ki... Dünya hiç olmadığı kadar kötüye ve daha kötüye gidiyor. Her geçen günün bu çürümeyi bizlere göstermesi de can yakıcı... Dün de aynıydı bu dünya ne yazık ki bugün de aynı. Kapitalizmin esiri olan tüketim toplumlarında bir hayat ancak bu kadar değersiz olabilir... Ve yarının bugünden daha iyi olacağına kimse beni inandıramaz... Göz yaşları ile bitirdiğim bu filmde değişen dünyanın aslında dün de bugün de aynı zalimlikle ve artan hızla bizleri çürüttüğünün yansımasını izledim. Kimsesi kalmamış bir kadının son demlerinde yanı başımda olan kedisi hanım için yuva arayışı insanın en zor tecrübesi olmalı... İki oğlumla paylaştığım şu hayatta bu zor tecrübeyi hayal etmek dahi beni yıpratmaya yetti. Son sahnesi ile de yüreğimi parçaladı... Lanet olsun diyorum başka da birşey diyemiyorum. Bir ufak kediye bakamayacak topluma da lanet olsun. Hayvanlara yaşanabilir ortam sunamayan ve çözümü onların katledilmesinde bulan devletlere de lanet olsun... Gün geçmiyor ki bir ilan görmeyeyim. Ücretsiz kedi köpek sahiplendirilecektir diye. Ya da sokakta masum masum ölümü bekleyen ev ortamına alışıp sonra sokağa ölüme atılan yavruları gördükçe kahroluyorum... Önüne gelenin çocuk yapmasına karşı olduğum gibi önüne gelenin de evine hayvan dostu almasına da karşıyım işte. Doğum günü hediyesi diye kedi mi alınır kendisine dahi bakamayan çocuğa. İnanın çıldırmamak elde değil... Ya evlat denilen o zalim kadına ne demeli. İnsan olmak zor demek ki. Olmayınca olmuyor... Önce yaşam alanlarını kısıtla, avlanma yeteneklerini engelle, sayısız binalar dik çevrelerine sonra başıboş hayvan istemiyoruz diye argüman sun. Kusura bakma da bu insanoğlunun bencilliği bıktırıyor beni... Sonra soruyorlar neden çocuk istemiyorsun diye. Çünkü kedilere nankör diyenler insan evladının ne denli nankör olabileceğini azımsıyor bana kalırsa. Çünkü bitmez insanın istekleri hep daima bir fazlasını arzular. İnanın bir kedi öyle değildir. Bir kap su ve bir avuç mama ile yetinir. Alıştıysa biraz da sevgi yeter onlara. Ben toplumun bu kötülüğünü biliyorum. Her ne kadar iyi bir çocuk yetiştirmeye çaba sarf etsem de asla garanti edemem. Toplum içinden ne serseriler çıkarıyor görüyoruz her an ekranlarda. Sen ne kadar iyi olsun istesen de senin çabanın ötesinde hem çocuğun bir karakteri hem de toplumun yozlaştırması onu farklı bir insana evirecektir... Hem bitmiyor ki bununla kalsa iyi. Kendi sorumluluklarını yerine getiremeyen insanlar sorumluluk nedir daha onu anlamamış insanlar ürüyor etrafta. Bu da zaten toplumun hep daha da kötüye evrilmesini kaçınılmaz kılıyor... Ekonomik sıkıntılar ilk başta bunu ortaya çıkarır. Enflasyon gibi bataklıklar toplumun temeline dinamitler döşer. Ahlaksızlık, hırsızlık ve saygısızlık artar. Bir kedinin önüne konulacak bir kap mama bile gözlere batar olur. Ve toplum ahlaken dibi görür... Çok uzak değil aslında her an kafanızı çevirseniz göreceğiniz gerçekler bunlar... Son olarak yine lanet olsun demekten başka diyecek de söz bulamıyorum. Dünya işte hassas kalpler için cehennem olduğu gerçeği ile yüzleşmek zorunda kalıyorum daima... Bu dünyaya göre ya çok yaşlandım ya da artık frekanslarımız uymuyor. Güzel şeyler ölüyor bir bir. Yüreği güzel insanların artması ise tek temennim... Acımasız dünyadan, ne kadar iyi olabilirse o kadar iyi geceler...

drkran 2 months ago

Benim Hüzünlü Orospularım

Gabriel Garcia Marquez

22 Gönderi

Selamlar... Ne bileyim yazarın kalemini sevdim diye aldım ve illaki bir güzelliği vardır dedim. Ama bu kısacık kitapta bile her ayrıntı sinirlerimi zıplatmaya yetti... Olumsuz yorumları okudum, beklentim minimum düzeydeydi. Kitaplıkta durmasın okuyayım bu işkence bitsin istedim ve kurtuldum... G.…devamı

drkran 2 months ago

Şimdiki Çocuklar Harika

Aziz Nesin

27 Gönderi

Selamlar... Güldürmeye gelince her ne kadar çok karşımıza çıksa da, güldürürken düşündürmek ve hatta alttan alta da eleştirmek günümüzün en büyük eksiği sanırım... Aziz Nesin'i çoğu zaman sözleri ve farklı çıkışları ile gündeme getirseler de birçok insan aslında ne demek…devamıSelamlar... Güldürmeye gelince her ne kadar çok karşımıza çıksa da, güldürürken düşündürmek ve hatta alttan alta da eleştirmek günümüzün en büyük eksiği sanırım... Aziz Nesin'i çoğu zaman sözleri ve farklı çıkışları ile gündeme getirseler de birçok insan aslında ne demek istediğini bilmiyordur. Ben tanısam dahi hiç kitabını okumamıştım. Sadece yıllar öncesinde izlediğim zübük filmi hariç eserleri ile içli dışlı değildim... Taki bu güne kadar diyelim... Eleştiri özellikle bizim gibi toplumların tahammül edemediği bir kavramdır. Hatta olumlu olumsuz tüm eleştirileri hakaretmişcesine değerlendirip direk tavır alır çoğu insan. Bu nedenle eleştirileri güldürü içerisinde vermek bir yöntem olarak günümüze gelmişti. Gelmiş olmasına ama günümüzde buna bile katlanamayan büyükler çıktı piyasaya... Hatırlarım da eskileri baya baya eleştiri yapılırdı. Taklitler, dalga geçmeler ve laf sokmalar uçuşurdu. Ama günümüzde insan değil eleştirmeye twit atmaya korkar oldu. Bu da bizim ayıbımız yahut kanıtı gelişemeyeceğimizin... Çünkü bir toplumun daha iyiye gitmesi için eleştirmek şart. Özgürce irdelemek ve karşı tez sunabilmek şart. Eğitimde de böyle olmalı, ailede de, toplumda da, en ufak ilişki de bile bu böyle olmalı. Yoksa kalıplaşmış ezbere yaşamların ve dahi geçmiş tarihin hatalarının benzerleri olup çıkmamız muhakkak.... Sosyal mesaj verildiğine göre kitaba geçebiliriz. Kitabımızda usta yazarın aslında bir çocuk mektuplaşması olarak ele alıp yetişkinlerin yalancılığını, iki yüzlülüğünü, yanlışlarını nasıl da yüzlerine vurduğunu görüyoruz. Farkında değiller zaten anlamazlar daha küçük cahiller diye bugüne dek yetiştirilemeyen çocukların aslında herşeyin bir zati farkında olduklarını biliyoruz. Öyle çocuklar harika falan demeye lüzum dahi yok. El kadar çocuğun bir tableti kullanması ve hali hazırda orta yaş üzeri bir insanın bunu kullanırken zorlanması zaten herşeyi gözler önüne serdi bile. Çocuklar herşeyin farkında ve anlıyorlar... Yalanlarınızı da biliyorlar, her duygudan da etkileniyorlar... Eleştiri burda yalnızca ailelere değil öğretmenlere de aynı oranda eleştiri var. Büyük insan diye lanse edilen nutuk atan insanlara da eleştiri var. Ee eleştiri olup da benim sevmemem olur mu elbette olmaz... Diğer yandan komedi de kitabı süsleyen bir parça. İzlerken gülmek kolay bir şey olsa da okurken gülmek bir nebze zor gelir bana. Ama bu kitabı okurken bazı bölümlerde gerçekten güldüm. Bunu da başardı yazar... Değinmek istediğim bir noktada o zamanın eğitim sisteminde mevcut olan konuların, ki daha orda bahsedilen çocuklar daha 5. 6. Sınıf, günümüze kıyasla daha eğitici ve dolu dolu olduğu ortada. Günümüzde zor diye çıkarılan konuları görünce o zamanın müfredatı daha dolu geldi bana. Gerçi kitapta da kimi zor diyordu buna kimisi kolay. Bunu standarta koymak zor olmalı belki de. Ama kanaatim olay eğitmekse gerçek akla uygun müfredat şart.... Sonra baktığımızda iki çocuğun mektuplaşma fikri de çok güzel. Zaten mektuplaşma çok güzel. Hep imrendim bu mektuplaşmaya. Günümüzde kısa mesajlar bana kalırsa dilimizi kısıtlayan bir araç oldular. Elbette kolaylıkları yadsınamaz ama uzun cümle kuramaz olduk. Uzun cümleler kuramayınca ne bağlaç kalır dilde ne de edatlar. Büyük kolaylık ama duyguları emojilerle anlatmak !!! Ama bu birşeyleri kolaylaştırsa da birşeyleri de öldürdüğü kesin... Yine uzattım galiba... Neyse çok harika bir kitaptı kısaca. Belki kimisine basit gelebilir kimisi edebi demez ama altta yatan eleştiriler bence dikkate alınması gereken sorular barındırıyor. Bir çocuk kitabı olarak bilinse de asıl hedef kendini biliyor... Herkese bol okumalı günler dilerim....

drkran 3 months ago

Prens

Niccolo Machiavelli

2 Gönderi

Selamlar... Yavaş yavaş kendime dönüyorum. Son zamanlarda okuduğum en güzel eserle herkese merhabalar... Duyanlar vardır elbet ama duymayanlar adına Machiavelli İtalya'da yaşamış uzun süre devlet bürokrasisinde çalışmış kimi zaman senatör kimi zaman danışman kimi zaman elçi olmuş bir dönemin karmaşık…devamıSelamlar... Yavaş yavaş kendime dönüyorum. Son zamanlarda okuduğum en güzel eserle herkese merhabalar... Duyanlar vardır elbet ama duymayanlar adına Machiavelli İtalya'da yaşamış uzun süre devlet bürokrasisinde çalışmış kimi zaman senatör kimi zaman danışman kimi zaman elçi olmuş bir dönemin karmaşık İtalyasına hakim bir insan. Dönemin İtalyası bilindiği üzre çok sayıda şehir devletlerinden oluşmakta ve birbirleri ile sürekli savaş halindeler. Bu savaş kimi zaman kanlı olsa da çoğu vakitte siyasi mücadeleler de ön plana çıkmakta. Bir yanda dini gücünün yanı sıra siyasi güç de kazanan Papalık, diğer yanda Floransa da gözü olan Fransızlar, bir yanda sicilya ve napoli yi gözüne kestiren İspanyollar... Ve tabi diğer yandan İstanbul Fethedilmiş ve Rönesans başlamak üzere... Kafanızda canlandıysa o devrin İtalyası kitaba geçebiliriz... Yukarıda bahsettiğim şekilde mevcut olan karmaşa dönemi ziyadesiyle politik olmayı gerektirmekte ama ne ki bu politika, nedir bu siyaset Tanrı aşkına... İşte onun cevabını veren insan Machiavelli oluyor... Esasında İtalyanın bu dağınık yapısından rahatsız olan devlet adamı Machiavelli dönemin Floransa yöneticisi Medici'ye bir mektup yazıyor. Aslında yazdığı şey tam da bu kitap. Öncelikle başlıyor siyaset nedir, bir prens nelere sahip olur bunları nasıl kullanmalı, halka nasıl olmalı, soylulara ne yapmalı, gaddar zalim mi olmalı, yumuşak başlı mı olmalı diye diye bir çok başlıkta örnekler vere vere anlatıyor kendi tecrübelerini. Her bahsine kendi yorumunu yapması yanı sıra örnekler ile açıklaması ve tezine anti tezler sunarak kendi cevaplaması harikaydı bana kalırsa. Ve bahsettiği çoğu şeyde ne yazık ki haklı olması gerçeği ile yüzleşmek ise zordu... Görüşlerine bakılırsa bu siyaset çok pis bir iş. Bunu temellendirirken dahi machiavelli insanın doğasının kötü olduğu gerçeğini yüzlerimize vuruyor. Ki okudukça hak verdim. Öyle ne yazık ki öyle insanoğlu... Aklıma hemen gelen klasik iyi niyet tablosu oluyor. İki hoca ele alalım biri sinirli diğeri sakin ve her ikisini de ödevi var. Birini yapmayacak olsa herkes sakin olan hocanın ödevini yapmaz. Bu böyle çünkü insan sevileni değil korkulanı önemser... Machiavelli de böyle örnekler ile çok sayıda konuda belki nasihat veriyor ya da bir tür yönlendirme yapıyor... Dediklerinin hepsinde haklı mı çıkıyor elbette yanıldığı kısımlar da mevcut. Okurken yanıldın Machiavelli dediğim bir nokta oldu benim de. Fransız devleti ve Türk devleti kıyaslaması yapıyorken tezinde "Fransız devletini yenmek kolaydır ama orda kalmak zordur diyordu. Aksine Türkü yenmek zordur ama bir kez yenip ordularını dağıttın mı hükümdar soyu dışında çekinilecek kimse kalmaz ve hükümdar soyunu da ortadan kaldırınca korkulacak kimse kalmaz, çünkü başka birinin halk nezdinde itibarı yoktur" bu şekilde bahseder. Ama Atam yıllar sonra bu tezi çürütür... Yanıldın Machiavelli Mustafa Kemal var dediğim an oldu tam burası... Kitabı okurken bazı cümleler paragraflarda düşündürdü. Sayfa sayısı az olmasına rağmen yorucuydu. İlk başlarda isimler yorucu gelse de aslolan fikir olduğu için takılmamak en doğrusu olacaktır... Ne diyor ne düşünüyor Machiavelli bence herkes kendi okuyup karar versin haklı mı haksız mı diye. Bana soracak olursanız haklı mı değil mi bilemem ama adam realist... Birazcık da farklı türler okumak isteyenlere, yıllarca şaşırdığımız siyasete bir de içinden bakmak isteyenlere tavsiye edilir. Herkese bol düşünceli okumalar....

drkran 3 months ago

Yeşil Yol

Frank Darabont

351 Gönderi

Selamlar... Kitap okuyamayınca filmden devam edelim... Bunu da mı izlemedin demeyin gerçekten izlememiştim. Ve bu harika filmi bunca zaman izlemediğim için, içim de buruk açıkçası... Filmin başlangıcında içerisinde bu denli duygusal bir nebze de fantastik öğeler bulacağımı hiç beklemiyordum. Aklıma…devamıSelamlar... Kitap okuyamayınca filmden devam edelim... Bunu da mı izlemedin demeyin gerçekten izlememiştim. Ve bu harika filmi bunca zaman izlemediğim için, içim de buruk açıkçası... Filmin başlangıcında içerisinde bu denli duygusal bir nebze de fantastik öğeler bulacağımı hiç beklemiyordum. Aklıma gelen şey, infaz öncesi mahkum ile görevlinin dostluğu çerçevesinde bir hikaye sunacak diye düşünmüştüm. Ama böyle kusursuz bir hikaye elbette aklıma gelmezdi... İdam cezası alanların son durağı olan Yeşil yol bir istasyon görevi görmekte ve infazına kadar geçen sürede burda o talihsiz kader beklenmektedir. İnsan hemen burda idam daha doğrusu ölüm cezası adalet açısından olmalı mı olmamalı mı diye soruyor kendine. Yıllardır idama karşı olan tavrım bu filmle de pekişti yeniden. Her ne kadar suçlu olursa olsun bu bir çözüm olmaktan öte olmalı. Olur da bir gün idam yeniden kanun haline gelirse dar ağacına gidenlerin çoğu masumlar olacaktır... Bu noktada V. Hugo'nun " Bir İdam Mahkumunun Son Günü" kitabı da bana çok şey öğretmişti... Genelde bu tür fantastik olaylarda merak ederim "nasıl yapıyor" "bu güç nereden geliyor" diye ama bu kez sormadım. Çünkü iri cüsseli ama muhteşem yürekli John Coffey bunu yapabilecek bir insandı gözümde. O devasa gövdesi içinde çarpan kalp dünyanın kötülüklerini gören, bunları gördükçe de mutlu olamayan bir kalpti ne yazık ki. Her anı yorgun ve her anı tedirgin bir beden... Öyle oluyor ne yazık ki, eğer gözlerin açılıp da gerçek kötülükleri görmeye başladığın zaman bu dünya senin için cehennem oluveriyor. Her gün birilerinin yaptıkları ile acı çekmektense bir kere ölmek daha makul geliyor... Diğer yandan Paul ve arkadaşlarının dostluğu da beni mutlu etti izlerken. Birbirlerine destek olmak ve bağlılık. Ama her filmin illa bir de kötüsü vardır. Burda yansıtılan kötü karakterler her ikisi de iticilikte sınır tanımayan insanlardı. Aşırı uç karakterler çizilerek algımızda direk kötü kavramını oluşturmak için yerleştirilmişlerdi... Sonu her ne kadar duygusal olsa da her anında acı çeken bir insanın kurtuluşu olmalıydı. Haksızdı evet işlemediği bir suç için bu son ile karşılaşması. Ama hani Sokrates'e atfedilen bir laf vardır ya "karısı ona 'seni haksız yere öldürecekler' dediğinde 'ya haklı yere idam etselerdi daha mı iyiydi' " demesi gibi karşılıyorum ben de bu olayı... Öyle işte kısaca anlatılmaz bu film. Herkesin bu duyguyu tatması gerek diye düşünüyorum. Yalnızca döneminin değil her döneme hitap edecek nitelikte kaliteli bir yapım doğrusu... Duygu yüklü biraz da gözü yaşlı seyirler dilerim...

drkran 3 months ago

Pieces of a Woman

Kornél Mundruczó

17 Gönderi

Selamlar... Yeniden bir filmle merhabalar. Bu yıl böyle olacak demiştim... Hayatın olağan akışında hergün onlarca bebek dünyaya geliyor. Bunlardan bazıları da ne yazık ki daha şu dünyanın ilk nefeslerine dahi dayanamadan çekip gidiyorlar... Yıl olmuş 2024 evde doğum ısrarı nedir…devamıSelamlar... Yeniden bir filmle merhabalar. Bu yıl böyle olacak demiştim... Hayatın olağan akışında hergün onlarca bebek dünyaya geliyor. Bunlardan bazıları da ne yazık ki daha şu dünyanın ilk nefeslerine dahi dayanamadan çekip gidiyorlar... Yıl olmuş 2024 evde doğum ısrarı nedir be ablam. Bunu anlamış değilim en başından, parasız pulsuz bir aile olsan ona da Ok ama varlıklısın da. Ama gel gör ki bazı insanları anlamak zor. Dünyaya getirdiğiniz şeyin bir canlı olduğunun farkında mısınız? En ufak birşeyin dahi ters gitme ihtimali affedilmez sonuçlar doğuracak böyle bir hususta bu ısrar neden inan tarif edemiyorum... Filmin başında olayın temelini oluşturan sahnenin çok güzel ve gerçekçi yansıtılması beni ziyadesiyle tatmin etti. Oyuncunun ki sanırım ödül de almış sonuna kadar hak ettiğini gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. Çok defa bu tür ortamlarda bulunduğum için o an annenin psikolojisini anlamak benim açımdan kolay oldu. Sonrasında görev alan ebenin yaptıkları doğruydu. Ama ne yazık ki hastane dışı ortamlarda bu istenmeyen komplikasyonlara müdahale etmek ne yazık ki çok zor. Hali hazırda hastane şartlarında dahi bazen zor olabilmekte. Ama sonunda ne yazık ki istenmeyen olay gerçekleşiyor ve filmin asıl psikolojik depresif boyutu başlıyor... Film bu olay sonrasında annenin haklı depresyonunu izleyiciye sunuyor. Anne olmayan kişilerin boğulması çok doğal bu sahnelerde. Ama evladını yitiren bir anne için dünyanın saçma gerçekleri bir toz zerresi kadar değerli olmayacaktır. Bu süreçte kendini hayata adapte etmeye çalışsa da ailesinden gelen yardım gibi düşünülse de asla ona yardımı olmayıp işleri daha kötü boyuta sürükleyen davranışlar, onu bu çevreden uzaklaşmaya itiyor. Olay ertesi açılan kamu davasının tarafları yıpratması bir yana bir de gereksiz maddi kazanım fikirleri Martha nın depresyonunu derinleştiriyor... Ve dahası hayat arkadaşının ona saygısız davranışları, asla insan psikolojisinden anlamayan bir hödük olması ve de doğruyu seçmek yerine kolayı seçip kendini başka kollara bırakması ne yazık ki olgunlaşmamış bireyin ilk yansıması oluyor adeta. Yahu kadın daha çocuk gördüğü zaman hormonal olarak süt salgılıyor bu insanı normal bir insan olarak değerlendirmek hemen hayata dön kendini toparla demek çok canice... Genel yapı itibariyle film uzun yorucu ve gergin olsa da vermek istediği mesaj düne bugüne ve geleceğe olacaktır. Annelerin taşıdıklarının bir can olduğunu unutmaması ve ailelerin bu süreçte, gebelik psikolojisi konusunda, daha hassas davranmaları gerekliliği. Kimler yapabilir orası eğitimsiz toplumlarda zor... Filmde Elma ve köprü olayı bence pek de istenildiği ölçüde anlatılamadı. Özellikle köprü olayında İstanbul boğazındaki köprüyü anlatmaya çalışıp saçma sapan bir benzetme ve alakasız bir tarih vermesi garipti. Bilmiyorum ya ben anlayamadım ya da yanlış anladım. Elma konusu ise tam bir muamma bana kalırsa... Şöyle bakıyorum da oldukça etkilemiş beni de. Özellikle psikolojik detaylar, doğum ve mahkeme sahneleri oldukça iyiydi. Diğer alanlar bu sahnelere göre sönük kalsa da filmi biraz uzatmaktan ibaret kalmış diyebilirim... Neyse ben de çok uzattım. Herkese bol düşünceli seyirler... Filmlerle kalın...