Kayıp Balık Nemo...Şahsen çocukluğumu güzelleştiren şeylerden biri. Bu animasyonu izlerken aldığım zevki hiçbir filmden ya da diziden almamıştım. Birçok nesildaşımın favori balığını palyaço balığı yapmıştır zannımca. Yanlış olmasın saçma şakalarından değil, kahramanlığından. Ufacık bir balıkcağızın kahramanlığı ne kadar olabilir ki?…devamıKayıp Balık Nemo...Şahsen çocukluğumu güzelleştiren şeylerden biri. Bu animasyonu izlerken aldığım zevki hiçbir filmden ya da diziden almamıştım. Birçok nesildaşımın favori balığını palyaço balığı yapmıştır zannımca. Yanlış olmasın saçma şakalarından değil, kahramanlığından. Ufacık bir balıkcağızın kahramanlığı ne kadar olabilir ki? Öyle değil işte. Biz balığı küçük görüyoruz ama biz dağın yanında küçüğüz dağ da gezegenin yanında... Küçük görmek için fazla küçüğüz vesselam.Bu noktayı belirttikten sonra ufak ama koca yürekli balık kahramanımızı yorumlayalım bakalım.
Filmin ismindeki Nemo bir yüzgeci diğerinden küçük olarak doğmuş veled palyaço balığımızın adı. Buna karşın filmin üstünde durduğu tek ana karakterimiz bu ufaklık değil.Asıl macera Nemo'nun babası Marlin ve babasının sonradan tanıştığı unutkan Dori'nin(İkinci filmi olan Kayıp Balık Dori 'deki Dori-Müthüş aydınlatıcı bir bilgi) başından geçiyor.
Animasyon filmlerde genellikle hüzün dolu kayıplar görmeyiz. En azından benim denk geldiklerimde. Ancak film ufak bir trajediyle başlıyor. Bir dakika ya ufak dedim ama Marlin'in adını unuttuğum sevecen eşi ve yüzlerce çocuğu telef oldu.Baya baya katliam olmuş şimdi düşününce. Neyse kısacası biraz hüzünlü başlıyoruz. Marlin'in karamsar ve aşırı korumacı (Malum tek bir tane çocuğu kaldı) bir modda olduğunu tahmin edebiliyoruz. Yüzlerce çocuğunuz bir barracuda tarafından yeniyor ve sadece iki kişi sağlam kalıyorsunuz. Haklı yani.
Marlin aşırı korumacı ve olumsuz olduğundan doğal olarak Nemo sürekli bir baskı altında büyüyor. Peki bir şeyi uzun süre ve baskı miktarını arttırarak baskı altında tutarsanız ne olur? Gücünüz tutmaya yetmediğinde korkunç bir şekilde patlar. Her ne kadar kendinize göre (hatta herkese göre bile) haklı bile olsanız baskı çözüm olmuyor. Çözümü bırakın belki de daha kötü yapıyor problemi.
Yalnııız, hiç karışmamak da çözüm değil. Her şey kararında olmalı. Baskı mı gerekiyor bastıracaksın.Kimse sevdiğinin göz göre göre (kendileri görmüyor olsa dahi) uçurumdan atlamasını hoş karşılamaz.Lakin gidip en ufak şeylerine sürekli karışırsanız bu sefer de büyük ve karışılması gereken meselelerde karıştırtmıyorlar. "Sürekli ne karışıyorsun annem misin hayırdır defol git başımdan."a dönmesini istemiyorsak ki istemiyoruz inanın bana, bazı şeylere göz yumacağız. İnsanlar gördüklerinden veya duyduklarındansa yaşadıklarını hatırlıyor. Eğer kalıcı bir hasar ya da sıkıntı oluşturan bir durum değilse bırakalım yanlışları ısırsın bir taraflarını.
Filme dönersek...Aslında dönmüyoruz ya. Bence filmle alakalıydı bu konu. Hayır efendim kabul etmiyorum filmle gayet alakalıydı hatta. Filme devam edersek...İşte bu daha iyi.
FİLME DEVAM EDERSEK.Nemo'nun uzun süren baskı dolayısıyla patlamasının sonucunda bir halt yemesinin ve hiç ama hiç olmaması gereken bir duruma düşmesi olayların şeklini değiştiriyor. Film Marlin'in Nemo'nun izini sürmesini ve koca okyanusu geçmesini hatta okyanusun yetmemesinin yanında bir de dişçi muayenehanesine kadar takip etmesini konu alıyor.Bunlar sanırım spoiler sayılıyor. Uyarı koymayı unutmam inşallah.
Maceramız başladıktan sonra Merlin de Nemo da ayrı ayrı karakter gelişimlerine uğruyor. Nemo'nun ergenliğini ,Marlin'in baskıcı ve aşırı korumacı baba modelinin yavaşça değiştiğini gözlemliyoruz. Fazla göze batar şekilde de değil hani. Belki aklınıza bazı çocuk filmlerinde gözümüze sokulan aşırı bayat ve belli dersler gelir. Alakası yok. Gayet güzel ve başarılı şekilde karakter gelişimleri gösteriliyor.
Filmdeki macera kısımlarını anlatmayacağım. Ancak yine de birkaç noktaya değineyim diyorum.Filmimiz nihayetinde animasyon ve aile filmi.Yani malum aralığın ilgisini çekmiyor. Yine de izleyen kitlenin pişman olmayacağını söyleyebilirim. "E madem her kitleye hitap ediyor neden izlemiyor o kitle diyosun?" sorusu burada gayet mantıklı olacaktır. Açıklayalım madem.
Ön yargı kardeşim ön yargı. Bazen işimize yarayan ama bir o kadar sefer de bizi yerin dibine sokan ön yargı.İşe yarıyor ya da yaramıyor diyemiyorum. Resmen dengede. Raftayız madem ilişkili bir örnek veriyim.Film seçerken benim bazı kriterlerim vardır. Herkesin vardır az buçuk. Kimisi IMDB'ye takıktır belli bir puan aşağısını izleyemez. Başkası kategoriye takmıştır "Beni kesseniz romantizm izlemem". Ve ciddidir ha adama zorla izlet işkence et sevdiğini söyletemezsin. Gurur meselesi yapmıştır.Aa güzelmiş diyemez. İlginç yaratıklarız vesselam.
Bense bir filmi seçerken bir sürü "ve / veya kriteri" kullanırım. Havada kaldı ifade açalım anlaşılır olalım. Seçtiğim filmde oyunculuğunu sevdiğim bir oyuncu olmalı ; "ve" sevdiğim tür olmalı ; "veya" konusunu çok beğendiğim bir film olmalı ... Daha bir sürü şuan aklıma gelmeyen kriterim de var ama uzatmak istemiyorum. "Çok kriterim var diyorsun 700 tane film izlemişsin oha" derseniz bişey diyemiycem ben de bilmiyorum neden öyle oldu :D
Şimdi elimizde ne var bi özet geçelim. Karamsar baba inatçı ergen, aşılamazmış gibi gözüken bir engel ve bu engele balıklama atlayan bir karakter (lütfen taşlamayın), bol kahkaha bol düşündürme booool eğlence, geniş bir kitleye hitap, karakter gelişimi (ama baya baya gelişim yani) . . . Güzel film vesselam.
Gel gelelim birkaç eksi puana.İyice düşünmem gerekiyor hmm.hmm.hmmmmm.
Çekim senesi göz önüne alındığında herhangi bir eksi bulup söylemek açıkçası nankörlük. Ama hadi genele bakalım. Çünkü klasikler dediğimiz efsaneleşmiş eserler kendi zamanlarıyla kıyaslanmaz , evrenseldirler. Zamandan muaftırlar. Bence Kayıp Balık Nemo da animasyon türünün klasiği olmaya çok güçlü bir aday.
İzleyeli uzun bir zaman olduğu için grafiksel detaylara giremeyeceğim çünkü pek hatırlamıyorum izlerken fark etmişsem bile. Mantık hatası olarak da elle tutulur ve canımızı sıkan bir detay yok diyebilirim. Dolayısıyla kusursuz bir film dersem bence yanılmam. Haa bir kusuru oldu... Devam filmi çekildi. Kayıp Balık Dori de güzeldi yalan yok. Ama bu efsanenin devamı olmak için sönük kaldı. Yazık ettiler ama tam beceremediler çok şükür.
Çocukluğumuzu güzelleştiren kusursuz filme kusursuz puanlama ... 10/10
Web yapım aşamasındadır.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
Ömer Faruk
(@eleshtirmen)
Bir tutam mühendislik bir tutam edebi yön biraz da mizah etti sana ben :)
Joined at July 2021
20
Followers
9
Following
12
Post
863
Movie
55
Serie
27
Book
Kayıp Balık Nemo...Şahsen çocukluğumu güzelleştiren şeylerden biri. Bu animasyonu izlerken aldığım zevki hiçbir filmden ya da diziden almamıştım. Birçok nesildaşımın favori balığını palyaço balığı yapmıştır zannımca. Yanlış olmasın saçma şakalarından değil, kahramanlığından. Ufacık bir balıkcağızın kahramanlığı ne kadar olabilir ki?…devamı
Komedi , drama , gerçek hikayeden ilham... Bolca kahkaha , bolca düşündürme , bolca "Vay Canına" anı...
Filmi üç sebepten dolayı radarıma almıştım. Mark Wahlberg , Rose Bryne ve bu ikilinin komedi türüne harika ayak uyduracağı düşüncesi. İyi ki radarıma…devamıKomedi , drama , gerçek hikayeden ilham... Bolca kahkaha , bolca düşündürme , bolca "Vay Canına" anı...
Filmi üç sebepten dolayı radarıma almıştım. Mark Wahlberg , Rose Bryne ve bu ikilinin komedi türüne harika ayak uyduracağı düşüncesi. İyi ki radarıma yakalanmış ki izledim. Harikaydı. Gerek komedi kısmı gerekse drama kısmı oldukça etkileyici ve yoğundu. Duygular arasında geçişleri etkili ve başarıyla becerebilen güzel filmlerden biri.
Afişinden ve isminden anladığımız şekilde film evlat edinmeyle yani koruyucu ailelik ile ilgili.Diğer yazılarımı okuduysanız bildiğiniz üzere film anlatımına girişimden önce uzun uzadıya anlatım yapardım. Lakin bu konuda konuşacak pek bir şey bulamadığımdan filme ufaktan geçiş yapayım.
Filmi anlatacağım bu önümüzdeki paragrafların bir kısmında can sıkıcı spoiler bulunabilir. Bu sebeplen "SPOILER" uyarımı yapıyor ve keyifli okumalar diliyorum. Atlamak isteyenler puanlama paragrafına (sondan üçüncü paragraf) hoş gelir.
Pete (Mark Wahlberg) ve Ellie (Rose Bryne) çiftimiz kariyer kurmadan çocuk sahibi olmak istememiştir. Yaşları kırkı devirdiğinde ise çocuklarıyla oluşacak olan yaş farklarından dolayı ızdırap çekmektedirler. Bir gün yine bu konuda konuşurlarken Pete şakayla karışık "E madem 5 yaşında çocuk evlat edinelim yaş farkı sorun olmaz" demiştir ve bu fikir önce Ellie'nin daha sonra da Pete'in akıllarına yatar. Koruyucu aile eğitim programına yazılırlar.
Eğitim haftalarına birkaç belirgin dersler haricinde filmde pek değinilmedi. O yüzden ben de pek fazla değinmeden ilerleyiyorum. Eğitim haftalarını tamamlayan Pete ve Ellie tam anlamıyla pazardan çocuk seçer gibi evlat edinilen bir buluşmaya gelirler ( Filmde de bu noktaya değiniliyor zaten çünkü oldukça tuhaf ). Burada akşama kadar başarısız ve komik bir şekilde aradıklarını bulamayan çiftimiz pes etti edecekken Pete dayanamaz ve cüzzamlılarmış gibi uzak durulan "ergenlerle" konuşmaya gider. Buradaki başlıca bir ergenimiz , Lizzy(Isabela Moner) , dikkatlerini çeker ve kararlarını verirler.
Kararlarını vermek ve başvurularını vermek doğal olarak işin kolay kısmıdır. Tabi ilerlemeden önce ufak bir bilgiyi unuttum. Lizzy paket grubundadır.Paket derken? Yani yanında iki kardeşi de var, Juan ve Lita. Başta korksalar da suratlarına bir kez bakmayla buna da rıza veren çiftimiz kabul eder ve olaylar ufaktan başlar. Nasıl baya ufak bir bilgi dimi. Herkes unutabilir böyle şeyleri. Takılmayalım.
Lizzy ve kardeşlerine bakan geçici aileden çocukları teslim aldıklarında , teslim almak demektense favori karakterim Karen ablanın deyimiyle "Çorbalarını kaynatmalarına engel olarak" diyorum. Çünkü dediklerine göre bazı aileler sırf sosyal yardım alma amaçlı geçici ailelik yapıyorlar. E ufak bir yardım için çocuk alıyorlarsa acaba o çocuklara nasıl bakıyorlardır? Tabiki fazlalık veya bir çöp gibi. Teslim almak demememin sebebi ise şu. Bu ifade sanki emaneti geri almak gibi geliyor bana. Emanet de sahibine geri verilene kadar kendi eşyandan daha iyi bakılması gereken bir şeydir. Bu durumda çorba parası için çocuk alanların böyle bir çaba sarf etmediklerini görünce insanın sinirleri hopluyor.Ve ayrıca hala dokunmamama bile sinirlenen olmuştur belki. Lan çocuk bakıyorsunuz çocuk. Sosyal yardım için çocuk mu alınır. Bu kadar da çaresiz olunmaz.
Çocukları teslim alıp deneme aylarına başlayan Ellie ve Pete sonunda evlerine gelirler ve çocuklarla "Cicim ayları" başlar. Her şey dört dörtlük gitmektedir. Hiçbir sorun yoktur. Hepsi melek gibidir. Ta ki... Her birinin istemediği fakat yapmaları gereken şeyler için ufak sürtüşmeler başlar. Ufak derken fazla iyimser söyledim. Ortalık felaket. Lita patates cipsi manyağı, Juan aşırı duygusal ve sakar , Lizzy ise, ergen...
Filmde bu raddeden sonra tempo hiç düşmez. Sürekli bir sürtüşme ve barışma aşaması olur. Mesela Lizzy arkadaşlarını "simsiyah" odasına çağırır cezalıyken. Başta normal ve anlayışlı yaklaşan ancak bazı haklı sebeplerle çıldıran Ellie ile iyice bozuşurlar ve Lizzy tam basıp gidecekken sakar Juan berbat bir kaza geçirir. Pete ve Ellie'nin canhıraş bir şekilde Juan'la ilgilenmelerine şahit olan Lizzy yumuşar , ufaktan geri adım atar ancak olaylar sanki kısır döngüymüşcesine devamında tekrarlanır.
Her şey yavaştan düzelme aşamasına gelmişken bu sefer de anneleri hapisten çıkar ve ziyaret günlerine riayet etmeye başlar. Birkaç haftada çocuklar tüm düzelme aşamalarını kaybederler ve eski hallerine dönmeye başlarlar. Juan ve Lita istemese de Lizzy annesiyle olmaya oldukça heveslidir ve bu da haliyle Pete ve Ellie'nin canını sıkar. İnsanı ikileme sokuyorlar. Gerçek annesindense koruyucu aileyi tercih ettiriyorlar o sırada. Ne kadar doğru ne kadar yanlış tartışılır.
Olaylar adeta bir rollercoaster misali bir yukarı bir aşağı giderken mahkeme zamanına yakın (zaten araları bozukken)Ellie Lizzy'yi banyoda çıplak selfie sırasında yakalar(Lizzy burada 16 yaşında yani reşit değil). Telefonu ondan kapar ve kimle konuştuğuna bakarlar. Jacob Lizzy'nin etkilemeye çalıştığı elemandır. Burada değinmem gereken başka bir şey Ellie başta Jacob'a onay vermiş ve gayet eli yüzü düzgün bir çocuk sanmıştır. Ancak onayladığı çocuk Jacob ile uzaktan yakından alakası olmayan Charlie'dir. Charlie okulun takdirlik öğrencisi, sevecen ve Lizzy ile yaşıt; Jacob ise okulun hademesi, muhtemel belalı tip ve 22 yaşında.
Lizzy selfielerini göndermeden telefonunu yakalamışlardır ancak tam o sırada Jacob'dan mesaj gelir."Bir şeyler göstermezsen hevesim kaçacak." Ardından bir resim. Ne resmi olduğunu tasvir etmeye gerek yok anladınız. Öfkeden deliye dönen Ellie ve Pete ertesi gün okulda önce Jacob zannettikleri Charlie'yi rezil ederler. Hatalarını fark ettiklerinde gerçek Jacob 'ın ağzını yüzünü kırarlar. Tabi lisede böyle bir olay sonrası hem Jacob hem de çiftimiz nezarete atılır. Çocuklar ve Lizzy okulda kalır. Mahkeme öncesi berbat durum. Kaybedecekleri kesinleşir.
Mahkemede doğal olarak annelerinin çocuklarına kendisi bakma talebinde bulunması sonucu mahlemeyi kaybederler. Son akşam yemeklerini birlikte yerler (duygusallık tavan). Sabah favorim Karen abla ve Sharon gelir. Lakin Lizzy'nin umduğu bir haberle değildir. Anneleri Lizzy'nin baskısı sonucu formları doldurmuştur. Çocuklarına tekrar bakma baskısı dolayısıyla hapse girme sebebi olan uyuşturucuya yine başlamıştır doğal olarak tüm haklarını kaybetmiştir çocuklar üzerine. Yıkılan Lizzy kaçar. Pete ve Ellie de peşinden koşar. Yine duygusal yük dolu bir konuşma sonrası mutlu son.
Şimdik.Geldik puanlama ve yoruma. Filmi izlerken genelde önyargılarım ve ileriye yönelik tahminlerim olur. Önceki yorumlarımda da ufak da olsa değinmiştim. Bunda da sürekli ileride şu olur böyle olur tahminlerim oldu. Misal vereyim. Böyle filmlerde genelde olaylar belli başlı ilerler. Önce olayın sebebi duygu yoğunluğu beraberinde verilir. Sonra başta harika gider. Kötü bir şeyler olur ve durum tepetaklak hale gelir. Herşey dibe vurmak üzereyken karakter gelişimini nirvanaya ulaştırmış başrollerimiz olayı çözer ve mutlu sona ulaşırlar. Bu filmde böyle bir şey bekledim ama bana hop oturup hop kaldırdı. Olaylar mehter takımı gibi. İki ileri bir geri. Hatta bazen iki geri bir ileri. Allak bullak ediyor ama iyi anlamda. Klişeleri kullanmalarına rağmen bir o kadar da kaçmışlar. Komedi kısmı da harikaydı oldukça eğlendim izlerken.
Puanım 10 üzerinden 8. Kırdığım puanların çok belli bir sebebi yok aslında. Ne bileyim 10 luk bir film gibi değil. Olaylar bazı yerde bayıyor. Belki acımasızca davrandım ama her şeye de 10 verirsek tam puanın değeri kalmaz değil mi. Bazen böyle şeylerden kırmak lazım. Neyse üstümden attığıma göre bu yükü , yorumumy bitireyim :)
Komedi türünü ya da Mark Wahlberg'i ya da Rose Bryne'ı ya da fazla duygusallığa gelememenize karşın yine de duygusal yapımları izlemeyi seviyorsanız kesinlikle izleyin. Pişman olacağınıza pek ihtimal vermiyorum. İzlemek isteyenlere iyi seyirler.
Zack Snyder 'ın adını son birkaç popüler filmde duydum.Justice League filminin revize edilmiş hali ve Army of the Dead. İki filmi de izledim ve hayran kaldım diyemesem de oldukça beğendim. Bu filmi de onun ismi dolayısıyla izlemedim lakin yine beğenmiş…devamıZack Snyder 'ın adını son birkaç popüler filmde duydum.Justice League filminin revize edilmiş hali ve Army of the Dead. İki filmi de izledim ve hayran kaldım diyemesem de oldukça beğendim. Bu filmi de onun ismi dolayısıyla izlemedim lakin yine beğenmiş olmam bu üç filmin başarılarının ortak kümesine Zack Snyder'ı almama sebep oldu.
Bir yönetmen ne yapar sorusunun basit cevabı "Senaryoyu gerçeğe uyarlar" olacaktır. Yani filmin konusu överken senaryoyu yani senaristi överiz;rolleri oynayanların hareket ve tarzlarını yansıtma başarılarını överken oyuncuların kişisel başarılarını överiz;peki ya yönetmen hangi konularda övülür? Filme girmeden önce ufak bir paragrafla açıklayayım.
Yönetmen senaryoda belirtilmiş her hareketi , konuşmayı , duruşu..; senaryoda belirtilmeyen mekan dekorunu ve seçimlerini , oyuncuların davranışlarının ayrıntılarını ve daha bilmediğim birçok detayı "yönetir". Yani filmlerde övgü ve yerginin büyük bir payı da onlara ait demek istiyorum.
Gel gelelim bu filme. SuckerPunch. Sanırım kelimenin Türkçe'de birebir tercümesi yok ama açıklarsak "ani,nereden geldiği belli olmayan yumruk" diyebiliriz. İsmi ve afişindeki tatlış minnoş ablamız kafamızda ufaktan birşeyler oluşturuyor sanki. Nereden buldum da izledim, Youtube'da belki bilen vardır arkasına müzik eklenen video , oyun veya film klipleri olur. Bu filme ait bir sahneye (Samuray Sahnesi) ait klip izledim ve filmi merak ettim.En sonunda geçen gün izleme fırsatım oldu lakin beklentimi karşılamadı.
Beklentimi karşılamadı...Filmin kötü olduğu anlamı gelebilir aklınıza...Hayır efendim. Film oldukça iyiydi. Beklentimi konusu bakımından karşılamadı. Ben uçan kaçan dolu konusundan ziyade efekt ve aksiyon sahnelerin ön plana çıktığı bir yapım bekledim ve orada çuvalladım. Efektler ve sahneler on numaraydı o noktada sorun yok. Sorun şu; konu gölgede kalmadı, gölgede bıraktı. Hala konudan dolayı şokta olduğumu düşünüyorum. İlginçti , bazı ufak yerler hariç akıcıydı ve gerilim doluydu. Bu kadar merak cezbettikten sonra girelim ayrıntı dünyasına :)
Bu noktadan itibaren filmi anlatacağım dolayısıyla "S P O I L E R" var bu noktadan sonra. Spoiler atlayıp yorum kısmına geçmek isteyenleri son paragrafa buyur edeyim.
Film üzücü ve karamsar olarak betimleyebileceğim bir girişle başladı. Yalan yok başlarda hiç hoş değildi. İzlemeyi bırakmamak, kendimi "bu kısım eninde sonunda bitecek dayan" diyerek kandırmak bir hayli yorucuydu (Allah belasını versin böyle üvey ya da öz babaların). Film ilerledikçe sular durulacağına bulanmaya devam etti. Ta ki Babydoll (Emily Browning) 'un ilk dans sahnesine yani planının oluşmaya başlaması ve kaçma umudunun yeşermesine kadar. Bu noktada ufaktan bir "ohh" çekiyor insan.
Girişten dansa kadar olan kısma dair çok şey atladım oraya ait bir iki şeyden daha bahsedeyim. Akıl hastanesine girdikten sonra girişteki gözlemleri ve bazı nesneleri (Harita , çakmak , bıçak , anahtar) özellikle vurgulamaları ufaktan kaçma planına dair fikirler verdi bizlere. Yine de buradan tümüyle doğru çıkarım yapmak Sherlock olmak gerektirir ki ben kaba hatları dışında olamadım. Bir de ameliyat masasında çekici neredeyse vurma anındaki sahne değişimi oldukça ilginçti. İyi anlamda mı kötü anlamda mı sonlara doğru değineceğim.
İlk dans sırasında hayale dalması beni benden aldı. Zaten önceden izlediğim klipten dolayı ilk hayal tanıdık geldi. Yine de oldukça başarılı ve ağır çekim dolu bir aksiyon sahnesiydi. İlk hayalden sonra Babydoll yeni arkadaşlarını da ikna edip planı hayata geçirme aşamasına geldi.
İlk dansını provada yapan ve herkesi hipnotize eden ve sonrasında arkadaşlarını ikna etmeyi başaran Babydoll planı yürürlüğe koyar vakit kaybetmeden.Vakti oldukça değerli çünkü birkaç gün içinde High Roller denilen bir adama peşkeş çekilecektir. Planın ilk aşaması haritadır ve bu harita Blue (Oscar Isaac) 'nun yani müdürün odasındadır. Bu görevi SweetPea (Abbie Cornish) üstlenir ve başarır. Lakin Blue oldukça dikkatlidir ve haritanın kurcalandığını fark eder. Ancak harekete geçmez.
İkinci dansın etkisiyle harita görevini başaran ekipte umut yeşerir ve sıra ikinci aşama olan çakmaktadır. Bu arada Blue Babydoll 'un Belediye başkanına özel dans sergilemesi teklifinde bulunur. Bu acil gösteri Dr Vera (Carla Gugino)'nın hoşuna gitmez lakin Blue ona sert bir şekilde konumunu hatırlatır ve sonuç olarak dans olacaktır. Bunun iyi tarafı başkanın puro tutkunu olduğunu bilen (dolayısıyla çakmağı var) ekip ikinci malzemeyi tedarik etme yolunu bulmuştur. Bu görev de Amber(Jamie Chung)'a düşer ve o da başarır. Lakin başkanın sonradan çakmağın olduğu cebinde aranması Blue 'nun dikkatinden kaçmaz ve bu sefer kızlara göz dağı verir.
Blue 'nun gözdağından oldukça korkan ekip SweetPea 'nin ayrılığıyla sarsılır lakin vazgeçmek gibi bir seçenekleri yoktur. Üçüncü aşama olan bıçak şefte vardır. Babydoll dansıyla onu oyalarken o sırada kardeşi Rocket (Jena Malone)'i yalnız bırakamayan SweetPea de geri döner ve tam bıçağı ele geçirecekleri sırada radyo bozulur , dans kesilir ve şef uyanır. Boğuşma sırasında Rocket ölür ; Blondie (Vanessa Hudgens) , Amber ve tabiki SweetPea neredeyse kırılma noktasına gelirler.
Kargaşa ve Blue 'nun gelmesine karşın Amber bıçağı almayı başarmıştır yani sıra son malzeme olan anahtara gelir. Bu sırada Blue SweetPea'yi tek kişilik hücreye atmıştır. Vakitleri kalmadığından son danslarına hazırlanırlarken Blue uyarılarını dinlememiş ekibi öldürmeye karar verir. Amber ve Blondie'yi öldürür lakin Babydoll bıçağı sakladığı yerden alır ve Blue'yu yaralar. Anahtarı boynundan alır ve SweetPea'yi kurtarır.
Haritayı kullanarak çıkış yolu ararlar. Çakmak kullanarak dikkat dağıtırlar. Bıçak kendilerini korumaları içindir ve Blue üzerinde işe yaramıştır. Son olarak anahtarla tek tek kapıları açıp avluya çıkarlar. Orada bekleyenler olması ve aynı zamanda önemli bir eksiğin farkına varması Babydoll'un SweetPea'yi yolculayıp geride kalmasına sebep olur.
Geride kalmasının üç amacı vardır. Birincisi avludaki korumaların dikkatini dağıtmak. İkincisi hafızasını kaybetmek istemek. Üçüncü ve belki en önemlisi de Blue ve üvey babası olacak aşağılığın foyalarını ortaya çıkartıp gün yüzü göstermemek. Hafıza kaybından bahsetmediğimi fark ettim burada değineyim. Üvey babası Babydoll'u teslim ederken müdüre rüşvet verir ve onun hafıza kaybı ameliyatına girmesinden emin olmak ister. Sonuçta akıl hastanesine yatırılsa da hala tanıktır ve üvey babaya tehdittir. Ancak Babydoll suçluluk duygusu ve üzüntüden kurtulmak için bunu kaçış yolu olarak seçer ve isteğiyle hafızasını kaybeder.
Ameliyatı yapan doktor buna şaşırır ve Dr Vega'ya bu hastanın istekli olmasını sorar ve olayları öğrenir. Bu konuşma sırasında müdürün foyası ortaya çıkar ve Babydoll'a işkence etmek üzereyken polis tarafından yakalanır. Babydoll istediklerini elde etmiştir ve mutlu son denilebilir.
Puanlamamdan ve bitirişten önce kendimce filmi yorumlamak ve birkaç mantığıma uymayan noktaya değinmek istiyorum. Filmi basit hapishaneden kaçış klişelerinden kurtarmak için bu şekilde hayal dünyası oluşturmaları harika bir kurguydu. Lakin hayalleri gerçeğe uyarlarken zorluk yaşadım. Blue'yu çok afedersiniz kadın pazarlayıcısı olarak görmesi bir miktar anlaşılabilir. Psikologlarının dans ve koreografi eğitmeni olması da aynı şekilde. Müşterilerin tımarhane çalışanları olması da tamam. Lakin hayalde Dr Vega ve Blue ortaklardı. Ya Vega'nın açıkça Blue 'nun haltlarından haberi vardı ve gönülsüzce de olsa uyuyordu. Lakin en sonda imzasının taklit edilmesi olayında hiçbirşeyden haberi yok izlenimi verdi bana. Bu noktada ya ben yanlış okudum izlenimi ya da ufak da olsa bir hata olmuş. Sorun yok affedilir. Ancak anlamadığım bir başka nokta da Babydoll'un dansı. O kendini savaşırken gördüğü sırada erkekleri hipnoz edecek figürler mi sergiliyor tam çözemedim. Dikkat dağıtma tamam da biraz abartı olmuş sanki.
Puanlamaya geldik. Puanım 10 üzerinden 10. Mükemmel demiş gibi olsam da bazı noktalar can sıkıcıydı. Yine de puan kırmak istemedim oldukça başarılı bir film. Efektleri , aksiyon sahneleri , konusu , dekoru , oyuncuları , çekimi , atmosferi kısaca her şeyi on numara beş yıldız.Bunun üstüne diyecek pek fazla bir şey yok. İzleyecek olanlara iyi seyirler dilerim. Ha unutmadan eğer fazla üzüntü veya bazı taciz gibi iğrençliklere katlanamıyorsanız sanırım izlememeniz daha doğru olur. Benden uyarması.
Tekrardan bayramımız mübarek olsun. Allah kurbanlarımızı kabul etsin.
Spoiler içeriyor
Filmin ismi Hayat ve afişinde astronot kıyafeti var.Sanırım az çok anlatıyor derdini. Sonsuz olmasa dahi aklımızın alamayacağı boyutlarda olan ayrıca buna rağmen sürekli genişleyen ve bizim önemsiz sayılabilecek boyutta dahili olduğumuz lakin yine de kendimizi merkezi sandığımız evrenimizde bizden başka…devamıFilmin ismi Hayat ve afişinde astronot kıyafeti var.Sanırım az çok anlatıyor derdini. Sonsuz olmasa dahi aklımızın alamayacağı boyutlarda olan ayrıca buna rağmen sürekli genişleyen ve bizim önemsiz sayılabilecek boyutta dahili olduğumuz lakin yine de kendimizi merkezi sandığımız evrenimizde bizden başka yaşam taşıyan bir ortam var mı? Var olması her ne kadar evrenin büyüklüğüne bakıldığında olası dursa da karşılaşma olasılığımız yine evrenin büyüklüğü göz önüne alındığında pek de mümkün görünmüyor.
Filmlerde bazen fazla gözümüze batsa da bu "tesadüflere" katlanmamızın ve bazen keyif almamızın sebebi "Acaba bir şeyler olsa da bu tesadüf gerçekleşse ne olur?" düşüncesinin ürünü olduğu merakımızın genelde mantığımıza üstün gelmesi oluyor. Şikayetçi miyim , bu filmde hayır. Bu filmdeki tesadüf veya can sıkıcı noktalar neler mi? Hemen açıklayayım.
Giriş yapmadan önce tipik , klasik , sıradan , her zamanki gibi bir "İLERİDE SPOILER VAR AYOL" uyarısında bulunayım.Atlamak isteyenleri son iki paragraftaki puan ve yorum kısımlarına buyur edeyim.
Filmimiz birçok filmde olduğu gibi yavaş ve bir bakıma sıkıcı olan bir girişe sahip. Türü gerilim ve korku içerdiğinden beklerken buram buram geriliyoruz... Demiyorum çünkü diğer korku filmlerinin aksine bu filmde çoğu noktada gayet eğlenceli , umutlu (sanki keşfi biz yapmışız gibi) bir ruh haline giriyoruz. Gerilmeyi sevmem. O yüzden bu noktada düşüncem , adamsınız :)
Peki gerilim ve korkunun başladığı malum noktada ve o noktadan itibaren neler oluyor. Spoiler uyarımı yaptım o yüzden rahatça yardırayım.Rory(Ryan Reynolds) çok tatlısın ama bir o kadar da gerizekalısın.Hugh (Ariyon Bakare-İsmi bir Türk tarafından trollenmiş gibi) o odaya tüm tehlikeleri göze alarak girdi ve o el kemikleri sahnesini hak etmiş olmasa dahi oldukça kaşındı. La olum azcık biraz korku iyidir. Kaşıntın ne. Neyse galiba fazla kaptırdım.Birazcık fazla.Çok değil.
Uzaylının yani Calvin'in (onun da ismi var o da canlı muhabbeti hiç mi hiç istemiyorum) ilk saldırgan hareketi sonrasında korku kendini gösteriyor dedik.Bizim için ve tabi karakterler için. Rory'nin anlamsız fedakârlığı sonrasında olaylar daha hareketli ve gerilimli olmaya başlıyor. Film buradan itibaren başlıyor da desek sanırım hata yapmış olmayız.
Bu film konusu basit sayılabilecek bilim kurgu filmlerinden.Dolayısıyla filmin konusu ile ilgili yorumlarım bu kadar.Gelelim önce konu,atmosfer oyuncu üçlüsüne ayrıca artılara , eksilere ve son olarak takıldığım bazı yerlere.
Ekip şahane, atmosfer şahane, konu da iyi denebilir lakin bazı klişelerden kaçamamış. Sonuna bayıldım. Her ne kadar aklıma "Ya şu roketler karışsa ne kadar komik olur" diye gelse de gerçekleştiğinde "Noluyo lan" moduna girmem kısa sürmedi.Film bittiğinde sanırım bir on dakika civarı ekrana bakmaya devam ettim. Bence oradan bir film daha patlatabilirler.
Oyuncu takımından fazla bahsetmeye gerek yok ama yine de değineyim.David Jordan karakterine Jack Gyllenhaal ve Miranda North rolüne Rebecca Ferguson hayat vererek başrolü paylaşıyorlar.Oyunculukları ikisinin de oldukça iyi detaylandırmak gereksiz.Diğer filmlerini izlemiş olanlar zaten bilir. Rory ve Sho (Ryan Reynolds ve Hiroyuki Sanada) da birbirinden iyi ve tanınmış iki aktör tarafından oynanmakta.Hugh ve Ekaterina karakterlerini daha önce görmemiştim ancak onlar da hakkını verdi rollerinin.
Filmin geçtiği mekan uzay istasyonu dolayısıyla pek fazla mekan değişikliği yapılmıyor. Lakin bu korku filmlerinde daha da korkutuculuk sağlayan bir faktör.Kapana kısılmak ürkütür beni daima. Bir noktada basite kaçmışlar gibi düşünülse de oldukça başarılı bir şekilde ortamı oluşturmuşlar.
Artılar ve eksiler...Film dediğim gibi fazla komplike ve düşündürücü bir konuya sahip değil.Ancak baştan da amacının bu olmadığını düşündüğümden eksi olarak değerlendirmede kararsız kaldım. Yine de biraz daha basitten uzak bir konu kullanabilirlerdi. Bunun dışında Hugh karakterinin bazı davranışları aşırı anlamsız ve aptalca.Buna rağmen filmin tamamının bu aptallıklara bağlı olması da canımı sıktı açıkçası.
Bu eksilere karşın ekibin mantıklılarının sona bırakılmasının ve duygusallarının erken ölmesi bir bakıma önceki hareketleri kurtarmış lakin tamamen değil. Bir de tabi Dünya'dakilerin "Madem siz kurtulamıyorsunuz biz sizden kurtuluruz" kafası da komiğime gitmedi değil(Bi dakika ya bu korku filmiydi dimi?). Senaryo ilerleyişindeki birkaç can sıkıcı detayı (önceden bahsettiklerim) atlarsak bence güzel gitti. Mekan değişimi olmasa da sıkmadı heyecanı kesmedi. Bu da kocamaaan bir artı eder.
Filmin artılarının eksilerine ağır bastığını söyleyebilirim rahatlıkla.Puanım 10 üzerinden 7. Kırdığım üç puan tahmin edeceğiniz üzere yukarıda bahsettiğim bazı saçma seçimler ve hareketlerin filmin bel kemiğini oluşturması. Onlar haricinde beğendim ve tavsiye ederim. İzleyecek olanlara iyi seyirler ve eğlenceler...
Bu arada şundan şikayet etmezsem içimde kalacak.Malum kurum uzayda yaşam aradı aradı aradı. Bu filmde demek istenilen ki benim de çok hoşuma giden "Buldunuz tebrikler,yaşasın.Peki ya dost değillerse?" temasını ele alalım. Gerçekten ya diyelim buldular yaşam, neden dost olsun ki? Eğer bize bir miktar bile benziyorlarsa yaradılışları gereği ayvayı çok temiz yeriz. Kaşınmayın yahu kendi gezegeninize odaklanın. Su kıtlığından bahsediliyor git nasıl Dünya'mıza temiz su toplarız de.Bilmem ne elementi bulursun ve dersin ki böyle böyle işlere yarar. Git o cevheri Dünya'ya getirmeye çalış. Hadi Dünya'ya da değil kendi ülkene olsun. Faydacı olun abi salak gibi yaşam arama ve benzeri gereksiz işlere koşturmayın insanları da oyalamayın. Yok ufo ymuş yok uzaylılar gerçekmiş. Palavracılar sizi.
Huh rahatladım :)
Unutmadan Hayırlı Bayramlar...
Spoiler içeriyor
Genelde ikinciye (ya da daha fazla sefer ) izlediğim filmler "sıkıcı" olarak nitelendirmediğim filmlerdir. Şimdi bu cümleye birden fazla açıklama cümlesi lazım çünkü diğer türlü anlatmak istediğimden çok farklı bir şey anlaşılacak. Sıkıcı belki doğru bir kelime tercihi olmadı. Şöyle…devamıGenelde ikinciye (ya da daha fazla sefer ) izlediğim filmler "sıkıcı" olarak nitelendirmediğim filmlerdir. Şimdi bu cümleye birden fazla açıklama cümlesi lazım çünkü diğer türlü anlatmak istediğimden çok farklı bir şey anlaşılacak. Sıkıcı belki doğru bir kelime tercihi olmadı. Şöyle düzelteyim , beni sıkmayacak birden fazla faktör içermeyen filmleri tekrar izlemem.Kesinlikle böyle daha iyi oldu.
Seni sıkan özellikler derken?..Başarılı kareografiye sahip aksiyon sahneleri ;başarılı "ben efekt değilim gerçeğim" diyerek yalan söyleyen fakat beni neredeyse inandıran güzel efektler , felaket sahneleri (2012 filmini 15 kez izlemişimdir) ; pek fazla olmasa da anlamadığım ve anlamaya taktığım filmler de kendini zevkle izlettirir. Bu film hiçbirine dahil değil.Aksiyon yok denebilir , efektleri için izlenmez ve anlamadığımdan dolayı takıntı falan yapmadım.Ama yine de izledim. Çünkü filmde farklı farklı anlamlar aradım.
Ne yazık ki bu filmi anlatırken film hakkında oldukça fazla spoiler ve beraberinde yorum vereceğim. O yüzden sanırım bu noktadan itibaren her yerde "SPOILER" var. Atlamak isteyenleri son paragraf kısmına beklerim.
Film basit olarak uzaylı bir türün Dünya'mıza (g8 ülkelerine ne hikmetse) gemileriyle iniş yapmaları sonucu insanoğlunun onlara körlemesine saldırmadan önce iniş amaçlarını öğrenmek amaçlı bilim insanlarından ve dil bilimcilerden oluşan ekipleri görevlendirmesiyle başlıyor. Louise Lane (Amy Adams) Amerika'nın önde gelen dil bilimcilerindendir.Bir dakika ya Lane değildi neydi...Banks,Lousie Banks ;)Dil bilimcileri aramalarının sebebi çok mantıklı,diğer uzaylı filmlerinde görmediğimiz şekilde.Herifler uzaydan geldi nasıl konuşabiliriz. Ortak bir dil lazım değil mi.Bu dil de müzik falan değil ;)
Dil bilimci olması sebebiyle Louise , Albay Weber(Tom Whitaker) tarafından ziyaret edilir ve apar topar geminin iniş yaptığı sahaya getirilir.Film ilerledikçe Louise kızıyla ilgili anılar görmektedir ancak bir tuhaf his oluşur onda ve dolayısıyla bizde.O esnada pek bir anlam yükleyemedim.Nerede kalmıştım, Louise sahaya varmıştı.Burada fizikçi Ian Donnelly (Jeremy Renner) ile tanışırlar.
İlk karşılaşma pek heyecanlı geçmez. Yani bir iki metrelik kalamara benzeyen ancak uçan bir uzaylıyı ilk kez gördük ama onun haricinde film zaten heyecan veya aksiyon vadetmiyor. Ayrıca bir şey daha ilk kez gördük, uzaylının iletişim kurma şeklini.Halkalara bazı şekiller ekleyerek ve bunu insanlarla aralarındaki camımsı duvara yansıtarak "konuşuyorlar". Bu kısımdan sonrasında olaylar belli.Louise onları anlamaya çalışırken aynı anda onlara da İngilizce öğretmeye çalışır.Bir süre sonra az çok anlamaya başlarlar birbirlerini.
Haftalar böyle geçerken Çin ve Rusya'nın ordularını seferber ettikleri haberini alırlar. Daha fazla beklemeye tahamülleri kalmadığında Lousie malum soruyu sorar üstlerinin baskısına dayanamayıp, "Neden geldiniz?".Cevapta ne beğenirsiniz, "Silah sunmak".Bu cevap karşısında tüm Dünya çalkalanmaya başlar ve ilk saldırıyı biz yapmalıyız diyenlerin sayısı günden güne artar.Louise bunun yanlış anlaşılan bir ifade olduğunda kararlıdır ve gecesini gündüzüne katarak üstünde çalışır.Bu noktaya kadar birçok tuhaf anı-rüya karışımı hayaller görmüştür ve artık bu anılar açıkça onu rahatsız etmektedir.
Filmin bu sıralarında dikkatimi cezbeden bir konuşma geçer Louise ve Ian arasında. Louise Ian'a rüyalarından bahsederken bir teoriye değinir. Bu teoriye göre dil düşünme biçimini etkiler.E malum haftalardır uzaylıların diliyle içli dışlı olan Louise 'in iyice kafası bulanır.Neyse benim değinmek istediğim nokta uzaylıların dilinin o dili okumaya ve anlamaya çalışan birini etkilediği.Aklınızda kalsın sonra yine değineceğim.
Louise çözüme pek yaklaşamazken ve ordu da onu dinleyip bir süre tanımışken bazı askerler radyoda dinledikleri tipler tarafından korkutulup saldırı emrini beklememeye karar verir. Koca bir şehri patlatmaya yetecek mühimmat ile gemiye çıkarlar ve sayacı çalıştırırlar. Bu sırada (şansa bak) Louise'in bir noktada kafasına bir şey takılır ve Ian ile birlikte gemiye doğru yola çıkar.Kafasındaki şey uzaylıların silah sunmaktan ziyade teknoloji sunmak istedikleridir. Patlama olmadan hemen önce uzaylılardan biri bir sürü karakter oluşturmuştur ancak patlama dolayısıyla onları son anda dışarı atar ve kapılarını mühürler.
Louise uyandığında sahadakilere tahliye kararı verilmiştir.Sonuçta ilk saldırıyı yapmış olarak gözüküyorlardır ve misilleme beklemektedirler.Ancak Louise bu olayı barışçıl çözmeye kafayı takmıştır ve çözmek pahasına her şeyi göze alır. Tabiki ilk başta albayı ikna etmeye çalışır lakin albay da orada emir kulu pozisyonuna düşmüştür. Bir de bunun üstüne diğer ülkelerin saldırı hazırlığında olduğunu ve Çin'in başı çektiğini öğrenirler.
Dananın kuyruğu koptu kopacak, savaş kapıda -neyle savaştıklarını ve neyle karşılaşacaklarını bilmemelerine rağmen, insanoğlu kibri işte;geldim gördüm yendim demek için yaşıyor- ama hala pes etmeyen ve rüyalarını ufaktan anlamlandırmaya başlayan Louise ( yürü be ) ne yapar ne eder Çin'in saldırı için görevlendirdiği generaline ulaşır ve bir şekilde zaman kazanır. Bu kazandığı zamanla birlikte tekrar gemiye çıkmak ister lakin gemi oldukça yüksektedir. Yine de Louise açığa geldiğinde gemiden ayrılan bir kapsül onu alır ve gemiye çıkarır.Burada uzaylılarla aynı bölümde olur bu sefer.Arada cam olmadan.Bu arada bir iki metre dediğim kalamarların bundan biraz daha uzun olduklarını görürüz :)
Diğer uzaylı patlamada ölmüştür (Louise ve Ian 'ı kurtaran hatırladığım kadarıyla) ancak yine de kin gütmezler ve dillerinin son parçalarını da Louise 'e öğretirler ve görevleri tamamlanmış olur(Hani "silah" sunmak olan görevleri).Amaçları dillerini öğretmek ve tecrübelerini aktarmaktır.Görevleri bittiğinde ayrılırlar ve Dünya sadece kazandırdıkları tecrübeleriyle arkalarında kalır.
Şimdi geldik filmin felsefe kısmına.Filmin sonunda Louise anılarının geçmişe değil geleceğe ait olduğunu öğreniyor. Ayrıca geleceği görmesinin sebebinin uzaylıların dilini tam anlamıyla kavramasından kaynaklandığını düşünüyor , inanıyor. Bu kısımda benim kafamda çok acayip bir düşünce oluştu. Ya gerçekten böyle bir şey mümkünse.Bir dili ve onun anlattıklarını öğrenmek geleceğin getireceklerini anlamamızı sağlıyorsa. Bu düşünce benim aklıma kutsal kitapları getirdi. Müslüman olarak da Kur'an-ı Kerimi.Ya biz gerçekten tam manasıyla Allah'ın kitabını çözdüğümüzde sorunlarımızdan kurtuluyorsak. Bence oldukça fantastik olurdu :) Tabiki kitabın karmaşıklık kapasitesini yazarın ne kadar zeka ve kabiliyete sahip olduğu belirler. E iyi de burada her iki özelliği de yaratmış olandan bahsediyoruz.Geleceği yani belki de kaderi okumak mümkün gözükse bile kolay olmayacağı kesin.
Yönetmenin veya senaristlerin kutsal kitapları kastettiğini hiç ama hiç sanmam.Lakin benim düşüncem ve yorumum böyle oldu. Bakalım gelecek ne getirecek ;)
Son olarak spoiler görüp atlayanlara bir iki kelam edeyim.Kendinizi ölçüp biçin.Ben aksiyon severim aksiyonsuz izlemem; ben bilim kurgu severim ama felaket sahneleri şart; filmde felsefe istemem açık ve net olsun...İzleme atla vaktini daha değerli şeylere sakla. Puanım 10 üzerinden 8. İzleyecek veya tekrarlayacak olanlara iyi seyirler...
Yarından Sonra...İsmi düşündürücü...
Hep hayatımızla ilgili planlar yaparız.Şu kadar sene sonra mezun olurum; bu kadar sene sonra iş hayatına atılırım; araba , ev için para biriktiririm; şurada tatil yapmayı isterim gibi gibi gibi...İyi de bir saat sonramız bile kesin değil…devamıYarından Sonra...İsmi düşündürücü...
Hep hayatımızla ilgili planlar yaparız.Şu kadar sene sonra mezun olurum; bu kadar sene sonra iş hayatına atılırım; araba , ev için para biriktiririm; şurada tatil yapmayı isterim gibi gibi gibi...İyi de bir saat sonramız bile kesin değil ki.Kesinmiş gibi düşünüp planlar yapıyoruz ancak olması için o kadar çok çarkın yerine oturması gerekirken ve aynı zamanda olmaması içinse minik de olsa birkaç çivinin yerinden çıkması yeterliyken doğru mu yaptığımızdan emin değilim.
Hayatı spontane yaşa , yarınını düşünme , plan yapma zaten bozulur gibi düşüncelere hep karşı olmuşumdur.Çünkü bana göre bu "karamsar" tutum üstümüzden sorumluluk atmaya ve düşünmeden iş yapmaya bahane. Karamsar kelimesine dikkat çektim çünkü bazılarımız düşünebilir ki "Ya asıl karamsarlık yarını düşünce başımıza geliyor".Belki haklısınız gelecek için daima umut dolu plan yapmayız lakin, bu spontane tutum geleceği sırf karamsar olarak gördüğümüzden dolayı kaçtığımız bir bahane.
Peki yukarıdaki iki paragrafı birbiriyle nasıl bağdaştıracağım. Hemen anlatayım. Planlar genelde bozulmaya mahkum evet,ancak plan yapmamak da rotasız yol almaktan farksız.Yani ne yapacağız? Ortasını bulacağız. Kaba hatlarla geleceğimizi şekillendirip kalan kısımda tevekkül edeceğiz.Dünya'nın , ülkenin , bulunduğunuz bölgenin ya da sizin geleceğiniz belirsizken net bir şey yapamazsınız ki.Hedefiniz olsun,azminiz olsun lakin unutmayın kontrol her daim sizde değil.
"Güya film anlatacaktın, işini yap felsefe yapma bana" demediğinizi umuyorum ama yine de filme geçiş yapayım. Film afişinden de anlaşılacağı üzere soğuk ve felaket içeriyor. Beni cezbetti.Puanım 9.Bitti güle güle. Şakaydı tabiki.Üşengecim ama o kadar da değil :)
Bu filmi küçükken önce televizyonda denk gelip, daha sonra anacığıma yalvar yakar cd'sini alıp cılkını çıkarana kadar izledim. Küçüklükte izlediğimiz bazı filmleri büyüdüğümüzde "Ya tekrar izleyeyim çok güzeldi" diyip hatırladığımız kadar güzel olmadığını görür ve kahroluruz. Size çok rahat söyleyebilirim ki bu filmde kahrolmak söz konusu bile değil.Önceden cılkını çıkarmama rağmen yakın zamanda tekrar izlediğimde hala sevdiğimi farkettiğim birkaç efsaneden biri bu yapım.
Anlattığı olay "Buz devrinin" çağımızda tekrarlanması sonucu birkaç liselinin ve bu ekipten birinin "ilgisiz" babasının onlara ulaşması sırasında başlarından geçen olaylar.Pek ilgi çekici değil gibi geldi cümlemi dışımdan okuduğumda.Muhtemelen benim aşırı özetlememden kaynaklı.Hayhay. Birkaç detayla konusunu açayım , artılarını ve eksilerini paylaşıp bu yazıyı noktalıyım.
Fazla olmasa da birkaç detay spoiler olarak nitelendirilebilir o sebeplen "SPOILER" uyarısında bulunayım.Kaçınanları puanlama paragrafına buyur edeyim.
Sam Hall (Jack Gyllenhaal) başarılı ve geleceği parlak olarak nitelendirebileceğimiz baş liselimiz. Jack Hall (Dennis Quaid) ise bu liselimizin ilgisiz (istediğinden değil fazla işkolik) babası. Jack film afişinden az çok anladığımız buz devri felaketini ekibiyle önceden görüp tahliye için devleti uyarır. Lakin bu sırada oğlu Sam de liselerarası bir bilgi yarışması sebebiyle felaket bölgesinde kalacak olan New York 'tadır. Jack ve ekibinden iki kişinin yolculuğu böyle başlar.
Filmin liseli kısmına gelirsem; Sam,hoşlandığı ve bu yarışmaya gelme sebebi olan Laura (Emmy Rossum) ve Brian (Arjay Smith) New York'a bahsettiğim bilgi yarışması için gelirler. Dönmelerinden önce kasırga vurur ve ardından tsunami felaketi olur.Bu tsunamiden kaçarlar,bu sırada Laura bacağını paslı demirle yaralar, ve bir kütüphaneye sığınırlar. Sam ve arkadaşlarının hikayesi de böyle başlıyor.
Tsunamiden kurtulan ancak şimdi de donla mücadele etmek zorunda kalan grubumuza Jack ve ekibi (sağ salim) yetişebilecekler mi film boyunca düşüncelerimiz bu oldu. Başlarından geçen olayları harika bir şekilde ve bol efekt dolu sahnelerle bize anlatmayı başaran yönetmen ve ekibine teşekkürler...
Puanlama...10 üzerinden 9 verdim. Kimine göre yüksek olabilir.Ancak benim göz önünde bulundurduğum baş faktör filmin 2004 yapımı olması.O yılda böyle kaliteli ve efektlerinin buram buram dandiklik kokmadığı bir yapım çıkartmak bence oldukça değerli bir iş. Neden 10 değil denirse de filmde bazı noktaların iyi açıklanmadığını ve olayların biraz tahmin edilebilir gitmesini sebep olarak sunabilirim. Normalde böyle şeylerden puan kırmam yani eğer 8 verecek olsam buna acımam ve 9 verirdim. Ancak 10 puan kusursuzluk istiyor bana göre ve bu film kusursuzluktan oldukça uzak ne yazık ki.
İzlemediyseniz izlemenizi öneririm. Eğleneceğinizi düşünüyor ve iyi seyirler diliyorum...
Anime türünü "hayran" olarak sevenlerden biri değildim.Şu zamana kadar arayıp bulduğum bir tür olmadı.Küçükken en fazla televizyonda denk gelip o şekilde izlerdim o da çizgi film sandığımdan.Prenses Mononoke'ye de öyle denk gelmiştim.O kadar sarmıştı ki yemeğe zorla çağrılıp gitmem gerektiğinde…devamıAnime türünü "hayran" olarak sevenlerden biri değildim.Şu zamana kadar arayıp bulduğum bir tür olmadı.Küçükken en fazla televizyonda denk gelip o şekilde izlerdim o da çizgi film sandığımdan.Prenses Mononoke'ye de öyle denk gelmiştim.O kadar sarmıştı ki yemeğe zorla çağrılıp gitmem gerektiğinde film içimde ukte olarak kaldı.Ta ki geçenlerde denk gelip izlememle bu merakımı sonunda söndürene kadar.Söndürmek dediğimde de yanlış anlaşılmasın, yine izleyebilirim pişman falan değilim yani.
Türünü anime, fantastik ve macera olarak gruplamışlar ve katılıyorum bu üç türde de baskın.Ama ben olsam dram da eklerdim çünkü oldukça duygulandığım ve pek hatırlamıyorum ama muhtemelen küçükken ağladığım bir filmdi(küçükken lütfen). Ayrıca romantizm hayranı olmasam da bu animede gerçekten bazı çiftlerin beraber olmasını merakla bekledim iki izleyişimde de.
Aslında böyle söyleyince tekrar fark ettim.Her sahne, her diyalog, her karakter ve tabiki her olay insanda o kadar merak uyandırıyor ki bir sonraki olay için sanırım kelimelerle anlatmaya kifayetsiz kalıyorum. Ve bunu "İnsanı ölümüne meraklandırıp beklentisini karşılayamayan basit bir yapım daha" şeklinde kesinlikle düşünmeyin. Beklentinizi belki her noktada değil ama sizi tatmin etmeye yetecek kadar karşılayacak emin olabilirsiniz.
Yönetmeni ve oyuncuları küçükken tabiki dikkatimi çekmedi ve araştırmadım.Lakin geçenlerde izlediğim ikinci seferimde ufaktan bir bakma isteği duydum ve iyi ki de bakmışım. Önce oyunculardan bahsedeyim başka filmlerini izlediğim ,düzeltiyorum zevkle izlediğim ve oyunculuklarını beğendiğim şahıslar.E tabi burada sadece seslendirme yapıyorlar ancak yine de belirtmeden geçmek istemedim.Sonuçta seslendirme sanatçılığı da belki oyunculuk kadar değil lakin ona yakın derecede profesyonellik ve özen isteyen bir alan.Ve benden oyuncuların emeğine tam not
Gel gelelim yönetmene,Hayao Miyazaki. Normalde pek yönetmenlere takılan birisi olmadım lakin bu ismi oldukça fazla övülen birkaç yapımda daha görmek meraklanmama ve araştırmama yol açtı.Diğer yapımlarından bir tek Ponyo'yu biraz izledim ama onu da beğendim(Bir Mononoke değildi tabi). O yüzden listeme de ekleyip fırsatını buldukça eritme amacındayım.Kim bilir belki onlara da inceleme yaparım ;) (Bunlar hep "beklenti oluşturma" oyunları).Miyazaki'ye bu otantik ve aşırı sürükleyici yapımı için tam not ve devam ediyoruz.
Olayı anlatmam gerekirse ki fazla bile uzattım, izbe bir köydeki prensin lanetlenmesiyle başlayıp şifa aradığı yolculuğu anlatan bir yapım. Yolculuk da ne yolculuk içinde neler yok ki.Spoiler vermeden birkaç bilgi daha vermeye çalışmak istedim lakin sanırım mecburum."SPOILER"
Geyik paragrafına geldim ve istemsizce mutlu oldum.İlginç.Boş yapmayı fazla seviyorum sanırım.Bu iyi bir şey mi kötü bir şey mi emin değilim ama oyumu iyiden kullanıp kendimi kandırayım bari.Neyse çok uzatmayayım yeterli olduğunu düşünüyorum.Devam...
Achitaka(Malum prensimiz)'nın uğradığı lanetle ilgili bir iki bilgi vereyim.Bu lanet o zamanki insanların inandıkları ruhlar tarafından kendi ihtiraslarına yenik düşüp tabiri caizse "şeytana uymuş" (Lucifer duymasın) bazı önde gelen hayvan liderlerinin uğradığı ve dokundukları kişilere bulaştırdıkları bir illet.Dokunmayla bulaşıyor ve tedavisi oldukça uzaktaki bir diyarda ruhun birine başvurmak.Ruhun kabul edip etmeyeceği belli değilken hatta bırakın kabul etmesini ruhun nasıl bulunacağı, neye benzediği , asabi olup olmadığı bile bilinmezken köyünü bir daha dönmemek üzere terk etmek.Pek iç açıcı bir giriş değil haksız mıyım?
Yolculuk sebebi tamam.Peki yolculuğu sürükleyici bir animeye dönüştüren ne? Lanet belki sahibini öldürüyor lakin öldürmesine kadar oldukça fazla bir güçle donatıyor (Heriflerin kollarını bacaklarını okla kopardı ötesi var mı).İllet içinde lütuf bir bakıma. Dermişim. Bu gücün yanında bir de öfke veriyor ki gideceğim yeri anlamışsınızdır. Büyük bir öfke büyük bir güçle birleştikçe ne olur, sevdiklerine zarar.Ve ayrıca keskin sirke küpüne zarar demişler. Belki de lanet bu öfkeyle sahibini öldürüyor, kim bilir.Miyazaki atasözümüzü duyup ona değer veren biriymiş belki de ne dersiniz.
Yukarıda bahsettiğim güç filme fantastiklik katan özelliklerden yalnızca biri. Ama açıkçası benim en sevdiğim olaylardan biri oldu. Tatlış, pamuk gibi bir karakterin böyle güce sahip olması ve kullanmamaya kendini adaması benim ilgimi cezbeden bir "klişe". Sizlerde de böyle bir cezbedicilik söz konusuysa izlemenizi tavsiye ederim.Ben memnun kaldım.
Bitirmeden önce puanlamayı yapalım. Filme puanım 10 üstünden 8.Kırmamın sebebi bazı noktalardaki yavaşlık ve bazı olaylardaki saçma reaksiyonlar.Konusu güzel, senaryosu güzel, hikaye ortamları ve anlatımı da çok güzel. İzleyecek olanlara iyi seyirler umarım vaktinize değecek şekilde zevk alırsınız...
İyi eğlenceler...
Spoiler içeriyor
Önce dizisini ya da filmini izleyip daha sonra kitabını okuduğum bir başka yapım.Konusu kıyamet, hayatta kalma, macera...Oyuncular çoğunlukla gençlik...Ortam kıyamet sonrası... Sanırım film , dizi ve kitaplarda sevdiğim tüm özellikler.Ancak şu noktaya dikkat:Ayrı ayrı güzel malzemeler bir araya geldiğinde ortaya…devamıÖnce dizisini ya da filmini izleyip daha sonra kitabını okuduğum bir başka yapım.Konusu kıyamet, hayatta kalma, macera...Oyuncular çoğunlukla gençlik...Ortam kıyamet sonrası... Sanırım film , dizi ve kitaplarda sevdiğim tüm özellikler.Ancak şu noktaya dikkat:Ayrı ayrı güzel malzemeler bir araya geldiğinde ortaya lezzetli bir şey çıkmak zorunda değil. Bu dizi için bu geçerli mi,lezzet testinden geçti mi? Sizlerin huzurunda yorumlamaya çalışayım kendimce.
Diziye başlama nedenimi az ama öz şekilde açıkladım.Şimdi sıra geldi detaylandırmaya. Bütünüyle değerlendirmeyi istesem de sezon sezon değerlendirmenin daha sağlıklı olacağına karar verdim.Ancak sezonları açmadan önce birkaç noktada bütünden bahsetmeden geçmemek sanırım daha akıllıca olur böylece kendimi tekrarlamaktan ve siz değerli okuyucuları sıkmaktan kaçınırım.
Her zamanki gibi konu...Girişte belirttiğim gibi kıyamet sonrası.İnsanlık ne yaptı ne etti içine ettiği Dünya'dan kaçtı ve şimdi geri dönme peşinde.Bu konuyu sevenler için ümit aşılayan bir giriş lakin sevmeyenler için tipik bir klişeden ibaret.Hangi taraftayım şaşırdım açıkçası.Doğru klişe haklısınız.Ama bu olayın klişeleşmesinin sebebi bu noktada başarıyı yakalayan ve oldukça ucu açık bir konu olması.Senaryoyu bağımsızlaştırıyor ve klişelerden kopmasına izin veriyor. Öldürmeyi bırakmak için öldürmek gibi bişey oldu bu sanırım.Neyse o noktada yorum size ait olsun :) Yorumlarda belirtmenizden de onur duyarım.
Giriş "klişe" peki kalanı? İşte burda mutlulukla söylerim ki ellerinden geldiğince klişelerden kaçmaya çalışmışlar.Her olayda "Ya sonrasında kesin böyle olur şöyle olur" diyip bir güzel tokatlandım sürekli :)Sonrasına akışına bıraktığımdaysa çok zevk aldığımı fark ettim.Bir baktım ki olayların içine girmişim kendimi oradaki 100 den biri olarak görmeye başlamışım.Filmlerde ya da dizilerde de aradığımız bu değil mi zaten.Bence burdan tam notla geçti demek oldukça isabetli olur.
Dizinin yer aldığı ortam her sezonda birbirinden şahaneydi.Ortamların gerçekliğine ve karakterlerin o ortamda olduklarına beni ikna etti.Haliyle bu da dizinin içine adapte olmamızı kolaylaştırdı. Spoiler vermemeye çalıştığım için detaylandıramıyorum lakin şuan aklıma geldiğinde bu ortamlara sarf edilmiş emek gerçekten takdire şayan. İzleyenler hemfikirdir izleyecek olanlar da hemfikir olacaktır :) O ne özgüven o...Ama öyle olduğuna inanmasam söylemem değil mi? Söylemem söylemem :)
Oyuncular pek fazla tanınmış tipler değiller. Başlarken tanıdığım tek karakter Henry Ian Cusack (Lost dizisinden Desmond) idi. Bir de Marie Avgeropoulos (soyadı yazarken acı çektim evet).Neyse bunu neden söyledim,normalde oyuncular tanınmış değilse istemsizce oyuncunun bir "amatör" olduğuna dair önyargım olur.Bu dizide de oldu ama şunu söylemeliyim ki bir güzel ters düz ettiler önyargımı.Karakterleri resmen yaşadılar yav.
Bu noktada birkaç ayrıntı vermek istediğimden ve ne yazık ki spoiler kullanmadan yapamayacağımdan dolayı "SPOILER" uyarısı vereyim.Atlamak isteyenleri son üç paragrafa buyur edeyim efenim :)
Şimdi birkaç satır boş yapayım da spoiler uyarısına denk gelmiş olanların gözü kayar diyerekten önlem alayım.Ee daha daha nasılsınız,çoluk çocuk iş güç.Geçinip gidiyorsunuzdur inşallah. Sohbet havasında yazıyosun böyle devam diyenler de bunu istememişlerdir muhtemelen.Neyse geyiğimi bitirdim yani oyunculara devamke...
En son oyuncuların karakterlerini yaşadıklarını söyledim açayım.Clarke resmen alfalığın canına okudun vur de vuralım reis.Octavia başta haline acımıştım affet cevherini görememişim,gelebildiğin hal kendime acımama sebep oldu.Affet dedim de bence sen özür dile boşu boşuna kendine acıttın. Bellamy de tam tersi oldu başta sinirlendik yolda görsek döverdik sonra bazen öyle hale geldi ki adammmm diye haykırdık.Tabi yaptığı bazı haltlarda yine baştaki Bellamy ye döndü yalan yok.Jaha da en az Bellamy kadar küfür yiyip Bellamy den daha az helal be dedirtti. Lakin gidişinde de gözümüz sulandı ve Şansölye.Oy anam yazdıkça her karakter aklımda canlanıyor hepsinden bahsetmek istiyorum.Bilemedim ki bahsetsem mi. Neyse her zamanki gibi fazla uzatmamaya çalışayım roman yazmıyoruz burada.LAKİN.Raven seni yazmadan gitsem ihanet ederdim diziye. Favorimsin <3 Her seferinde kurtardın birilerinin bir taraflarını.
Geldik sezon sezon ufak açıklamalara.
Sezon 1
Favori üç sezonumun ilki.Başlangıç. Dizinin evrenine ilk adım.Diğer sezonlara göre basit kalmış gibi olsa da giriş be yahu. Karmaşık girmeleri yanlış olurdu zaten. Sevmemin sebebine gelirsek sanırım beni ters köşe yapmaları oldu.Başlarda beklentim "Hadi bakalım izleyelim Ed Stafford tipi hayatta kalma".Ta ki Jasper saldırıya uğrayana kadar.Herhalde diziye kendimi dahil ettiğim ilk yer orası oldu çünkü resmen birileri beni izliyormuş ve kabak gibi ortada savunmasızmışım hissi oluştu.O noktadan itibaren de işler 100 lümüz için eksi yönde gitmeye başladı. Sezon finalinin efsane olmasını da ekliyip ikinci sezona adım atayım.
Sezon 2
İkinci favori sezonum.Grounder ların ve Mountain Man in işin içine girmesi.Harikaydı. Clarke'ın şüpheciliği başta can sıkıcı olsa da bir süre sonra "anaaa galiba haklı bu ya" moduna girdim ve sonra da zaten taşlar oturdu yavaş yavaş.Dizinin içine çoktan girmiş olmaktan dolayı hislerimden falan bahsetmeye gerek yok karakterlere paralel gittiğini söylesem sanırım anlaşılırım. Sezonda sevmediğim bir iki nokta oldu.Mesela Reaper ların olayını fazla çabuk hallettiler.O kadar korkutucu olmaları ve karakterlerin onlardan korkuyla bahsetmelerini göz önünde bulundurarak beklediğimden daha az etkileri oldu. Etkisiz değillerdi oldukça ürkütücülerdi.Lakin dediğim gibi beklentinin altında kaldılar. Ne yapalım sezonum nazarlığı oldular. Diğer sezona geçmeden sezon finalinin yine oldukça şaşırtıcı ve güzel olduğunu söylemeliyim.
Sezon 3
Favorilerimden olmasa da sevdiğim bir sezon. Neden favorin değil derseniz , Jaha ya uyuz oldum...Evet sebep bu, sezon çok gıcık etti.Anladık hikayenizin otantik olmasını istiyorsunuz da çok zorladınız bea. Yapay zeka hikayesi ve sezon çok hoşuma gitti. Ama naparsın.Gıcık olunca sevilmiyor. Neyse fazla uzattım sizi de gıcık etmeden devam edeyim. Konunun dallara ayrılıp sonradan tekrar birleştirilmesi güzeldi ve oldukça başarılı bir şekilde işin altından kalktılar. Birçok konuyu birleştirmelerine ve sezonu bitirmelerine kadar tabiri caizse nefesimi tuttum.Tekrar tekrar söylediğimi ve ileriki sezonlara da söyleyeceğimi farkettim şuan. O yüzden rahatlıkla diyorum ki tüm sezon finalleri on numara beş yıldızdı.Her sezon ölen ve sezon başı dirilen Polat Alemdar dan sonra sezon finallerine takıntılı olmuştum iyi geldi.
Sezon 4.
Son favori sezonum.Praimfaya korkusuna böcek gibi kaçıştıkları sezon. Yine nefesimi tutarak izledim.Nefes tutma şampiyonu nasıl olmadım anlamıyorum.Başı ortası sonu her bir bölümü birbirinden eğlenceli ve sürükleyiciydi. Sığınak meselesini bölmeleri tek kelimeyle harika olmuş.Bir kısım sığınak için savaşırken herkesin aklından geçen fakat birçoğunun yapmayacağı şekilde kalanları ölüme terk etme detayı ve olayların çözülme şekli de harikaydı.Sezon sonunda Clarke ın arkada kalması üzücü olmuş olsa da yaşayacağını ve birbirinden ayrı düşmüş her karakterin sevdiklerine bir süre sonra kavuşacağını düşünmek insanın içine istemsizce bir umut ve mutluluk aşıladı.
Kalan 3 sezon dizinin zirveden aşağıya hızla düştüğü sezonlardı ve çoğu ayrıntıyı dahi hatırlamıyorum. Hatırladığım genel üzerinden birkaç kelam edecek olursam her bölümü artık eğlendiğim için değil merakıma yenik düştüğüm için izlemeye başlar olmuştum. Ve bu da haliyle pek iyi bir şey değil.Bu sezonları ayrı ayrı açıklamamın iki sebebi var: Birincisi çoğu ayrıntıyı hatırlamamam.İkincisi ise bu ayrıntıları hatırlamak istememem.Çünkü dizinin hafızamda güzel taraflarının kalmasını isterim ve öyle yapmaya çalışacağım.Ölünün arkasından konuşuyor gibi hissettim tuhaf mı?Aman neremiz doğru ki eğriye takılalım değil mi :)
Son üç sezona girmedim lakin final ve öncesindeki birkaç bölüme değinmeden edemeyeceğim.Bitireceklere diye saçmaladılar ,açık ve net. "Shephard" denen elemanın hikayesi fazla hızlı gitti boşluklar kaldı. Milyonlarca yıl ilerde olmalarına rağmen Clarke ın taktikleri yerle bir etti.Oha.Ve ayrıca Bellamy nin ölümü boşunaydı.Cidden Clarke orada ne düşündü,Bellamy yi vurursam bir saattir deftere hitaben söylediği sözleri duymamış olan gardiyanlar o deftere dokunmaz.O yüzden onu öldürürsem iş çözülür haha çok zekiyim...Şaka mı bu. Koskoca diziyi rezil ettiniz son sezonda sayın senaristler.
Şuana kadar değinmediğim bir başka nokta da kitap.Dizinin kitabı olduğunu ve kitabı sonra okuduğumu başta söyledim.Lakin diğer yorumlarda da muhtemelen görmüşsünüzdür kitap ve dizi tamamen alakasız.Resmen sadece aynı adı paylaşıyorlar o kadar. Birkaç karakter ortaklığı ve girişi dışında kesişen noktaları yok.Giriş dediğim de ilk kitap ve ilk sezon değil.İlk 5 dakika ve ilk birkaç sayfa. Kitabı okuduğumda bu noktada hayal kırıklığı yaşadım.Çünkü dizinin konusu harikaydı dolayısıyla kitabının birkaç kat daha harika olmasını bekledim bir de ne göreyim.Haksızlık etmek istemem kitap da güzeldi ancak diziyle boy ölçüşemez,ya da en azından dizinin kitabı olmasını umduğum düşüncemle boy ölçüşemez.
Puan verirken şuan açıkçası zorlanıyorum. İlk 4 sezon yüksek kalan 3 düşük. Bütüne yüksek versem son 3 hak etmiyor, bütüne düşük versem ilk 4 için adaletsiz olur.O zaman üç ayrı puan vereyim.Bütün 7/10 , İlk dört sezon 9/10, son üç sezon ise 4/10.Açıklamalarımı zaten yaptım tekrarlamayayım.Ancak spoiler dolayısıyla okuyamayanlara ithafen spoiler kullanmadan bir iki şey söyleyeyim.
Dizinin ilk dört ve son üçünü ayıran konu kısmı oldu.Son üç sezon ne yazık ki bayır aşağı yol kat etti ve sonunda çakıldı. Sanırım diziyi fazla uzattıklarını fark edip hızlı bitirmeye çalıştılar dolayısıyla her yönden batırdılar.Diziye başlamayı düşünen varsa tavsiye sanırım ederim.Pişmanlık kısmına giremeyeceğim çünkü kendimin bile pişman olup olmadığımdan emin değilim.
İzlemek isteyenler iyi seyirler dilerim...
Bu mini diziye teyzemin tavsiyesi ve belgesel hayranlığımdan dolayı başladım...Her ikisine de şuan minnettarım.Harika bir dizi, muhteşemdi.Tarihin radyoaktivite konusunda belki en korkunç "kazasına" ışık tutan bu diziyi daha fazla övmemek için kendimi tutmaya çalışıp yorumlamaya ufaktan başlayayım. İzleyen ve izlemeyenlere…devamıBu mini diziye teyzemin tavsiyesi ve belgesel hayranlığımdan dolayı başladım...Her ikisine de şuan minnettarım.Harika bir dizi, muhteşemdi.Tarihin radyoaktivite konusunda belki en korkunç "kazasına" ışık tutan bu diziyi daha fazla övmemek için kendimi tutmaya çalışıp yorumlamaya ufaktan başlayayım. İzleyen ve izlemeyenlere ortak yazdığımdan dolayı spoiler kullanmamaya dikkat edeceğim ve kullanırsam uyaracağım o yüzden lütfen uyarıları dikkatli okuyun.İyi eğlenceler.
"Olayları bana adeta yaşattı".Şu cümle açıkçası fazla sık kullanılır lakin çoğu kullanımında anlamını karşılayamaz.
Bu dizide hiç tereddüt etmeden söyleyebilirim ki bu dizi adeta faciayı ve sonrasındaki söndürme , önlem alma ve soruşturma olaylarını bana yaşattı.Üç kez izledim ve her seferinde tek oturuşta bitti.Biraz uzun sayabileceğimiz bir film diyebiliriz diziden ziyade.Çünkü birkaç yorumda daha gördüğüm üzere tek oturuşta bitirilmiş. Film demek için yetmez tabiki lakin sardığını söylemek için yeter de artar bence :)
İzlemeyen birisi muhtemelen soracaktır "Ayol tamam iyi güzel hoş da nasıl bu kadar sardı?". Cevabı basit,izle de öğren kardeşim...Tabiki şakaydı...(kısmen).Ciddiyete dönersek bu diziyi benim düşünceme göre bu kadar beğenilir kılan birkaç nokta var.Dilim döndüğünce anlatmaya çalışayım. Anlamaya yardımcı olduğuna inandığım için yine başlıklar kullanarak yazımı sürdüreyim.
Konu,senaryo,olay... Dizinin konusu adından anlaşılacağı üzere günümüzde Ukrayna'ya ancak 1986 da Sovyet Rusya'ya ait Pripyat bölgesindeki Chernobyl (yahut resmi adıyla Vladimir İlyiç Lenin) Nükleer Santralinde meydana gelen ve bizim ülkemizi de yakından ilgilendiren felaket.Bu felakette ne oldu, felaket neden oldu ve felaketin sonuçları ne oldu sorularına cevap olarak hazırlanmış bir belgesel - film edasıyla üretilmiş bir yapım. Yüksek bütçeli oldukça kaliteli bir belgesel demek sanırım yanlış olmaz.Neyse türü de çok önemli değil zaten.Dizi olunca "cool" belgesel olunca "ayyy aman uzak olsun" diye düşünen yoktur aramızda.Nerede kalmıştık... Konu diyorduk mükemmel diyorduk tamamdır. Felaket mükemmel değil tabi şimdi sadist olduğum falan düşünülmesin rica ederim :). Konunun anlatımı mükemmel diyelim anlaşalım.
İlk izleyişimde zaman çizelgesi bir süre kafa karıştırsa da kısa sürede alışılıyor.Ama burada benim canımı sıkan şey ilk izleyişimde zaman gidişatını kavramama kadar geçen süreyi tam idrak edemeyişim oldu.Daha net açıklayayım; ilk izleyişimde (biraz spoiler gibi olacak affınıza sığınıyorum) Dr Legasov un kasetlere kaydetmesini ve söylediklerine pek fazla anlam veremedim.İlerleyip anlam verdiğim noktaya geldiğimde ise "Ya keşke biraz daha önce anlasaydım" dedim.Bilmiyorum belki sadece benim canımı sıkmıştır ama yine de ben bu noktayı eksi olarak görmekteyim.
Bu noktadan itibaren aşağıdaki bir paragrafta "SPOILER" gelebilir izlemeyenlerin atlamasını ve bir sonraki paragrafa geçmelerini öneririm.
Gel gelelim oyuncular ve oyunculuklarına... Ha-ri-ka.Jared Harris,Stellan Skarsgard ve kalan her bir oyuncu.Legasov un çektiklerine biz de hop oturup hop kalktık,Scherbina nın karakter gelişimine resmen gözlerimiz doldu, Khomyuk un oyunculuğu bir grubu temsil ediyor dahi olsa o gruba aşırı saygı duydurttu, malum üçlüye bir ara o kadar nefret besledim ki oyunculara mı kin duydum yoksa karakterlerine mi anlamadım(Oyunlarını o kadar iyi oynadılar demek için söyledim yoksa tabiki karakterlerinin ellerine su dökemezler). KGB tiplerinin ruhsuzluğu da beni benden aldı söylemeden geçemeyeceğim :) İnsan düşünüyor birader harbiden KGB den ajan falan mı getirdiniz diye.
Atmosfer ya da ortama gelelim.Başta belgesel izleyeceğimi düşünmüştüm lakin öyle muhteşem bir ortam yapmışlar ki gerçek olay mı izliyorum yoksa apokaliptik bir dizi mi tam anlayamadım.Daha önceki gönderilerimde de söylediğim üzere kıyamet senaryosu filmlerini çok seven biri olarak oldukça sevindim.Tabi sonra uyanıyosunuz : "Allah'ın akıllısı bu olay birebir gerçekti derdin ne senin...". Öyle işte...İnsanı içine o denli çeken bir atmosferi var.
Dizi boyunca düşündüğüm şey bu arkadaşların diziyi gerçekten Pripyat bölgesinde mi çektikleri oldu. Ama öğrendiğime göre dizinin birçok sahnesi Ignalina nükleer santralinde (Litvanya) çekilmiş ve bu santral Chernobyl santralinin kardeş santraliymiş.Yani birebir olmasalar da benzeyen santralde.Ve kaçırmamışsınızdır ama yine de ekliyim, adamlar nükleer santralde dizi çektiler, hem de nükleer felaket dizisi.Ürkütücü sanki biraz.
Konudan, senaryodan , oyunculardan , seçtikleri olayın ciddiyetinden , anlatımlarından , gerçeğe bağlı kalınmasından ve daha aklıma gelmeyen birçok noktadan tam puan.Bahsettiğim zaman çizelgesi pürüzü bir miktar can sıkıcı ama o da ahiret kusuru değil herhalde. İzlemeyen arkadaşların izlemesini kesinlikle öneririm. İzleyen arkadaşların da unuttuklarında tekrar izlemesini tavsiye etmek istiyorum,ben öyle yapacağım :).
Puanım 10 üzerinden 10.Bu sefer kırık puan yok soru da yok diyecektim ki aklıma geldi... Neden şuradan puan kırmadın sorusu gelir kesin.Napalım cevaplarız biz de. İyi seyirler iyi eğlenceler...
Teyzeme selamlar :)
Bilim kurgu ve uzay temalı filmleri seviyorsanız diye başlamıyorum çünkü sevmiyorsanız bile bu filmi seveceksiniz. Bu kadar sevgi dolu cümleden sonra midenizdeki kelebekler yerine konmadan başlayalım yorumlamaya.
Konu, fevkalade.Astronomi desen var,ziraat desen var,içinde insansız hava aracı bile var.Bir de üstüne…devamıBilim kurgu ve uzay temalı filmleri seviyorsanız diye başlamıyorum çünkü sevmiyorsanız bile bu filmi seveceksiniz. Bu kadar sevgi dolu cümleden sonra midenizdeki kelebekler yerine konmadan başlayalım yorumlamaya.
Konu, fevkalade.Astronomi desen var,ziraat desen var,içinde insansız hava aracı bile var.Bir de üstüne kıyametimsi bir senaryo var.Daha ne istenir ki.Uzayla ilgili olması dolayısıyla uzay yolculuğundan henüz bahsetmedim bile.Cidden ya adamlar tarladan girdiler uzaydan çıktılar.Beni benden aldı :)
Tabi ufak bir pürüz var.Yani pürüz demek çok da doğru değil aslında açıklayayım havada kalmasın. Normalde bazı filmlerde kimi olayları tam kavrayamamaktan dolayı filmin kendini birkaç kez daha izletmesi can sıkabilir.Bu filmde kesinlikle o yok.Sanırsam 6 kez izlemişimdir ve birisi izleyelim desin tereddüt etmeden yine izlerim. Çünkü hala oturmayan birkaç nokta var açıkçası.Malum işin içinde izafiyet var ;)Ve işe bakın ki hiç canımı sıkmıyor aksine izlemeye bahanem olduğundan sevindiriyor.
Oyuncuların performansları,konunun gölgesinde kalsa bile yadsınamaz derecede etkileyici.Gölgesinde kaldığı konu zaten başlı başına bir dünya olunca böyle olması da gayet normal.Matthew McConaughey i yanlış olmasın belki ilk kez burada görmedim lakin en çok burada dikkatimi çekti oyunculuğu. Oldukça iyiydi.Filmde bazı noktalarda gözyaşlarına neredeyse eşlik ettirecekti. Hatta bazılarımızın içine işlemiştir diye düşünüyorum :)Murphy yi oynayan Mackenzie Foy ve Jessica Chastain muazzam iş çıkarmışlar tebrik etmeden geçemeyeceğim.Lakin şuan şunu fark ettim tüm oyuncular oldukça güzel oynadı yani tek tek değinmenin esprisi yok çünkü benzer iltifatları edeceğim.
---Bu noktadan itibaren bazı kısımlarda spoiler bulunmakta.Eğer izlemediyseniz(çok ihtimal vermiyorum ama) direk son iki paragrafa geçmenizi öneririm."SPOILER AHEAD"---
Gel gelelim atmosfere, yani atmosfersizliğe... Her ikisine de işte anladınız siz.Film Dünya'nın bozulmakta olan koşullarıyla başlıyor.İnsanlığın yarını düşünmeden yaptığı tüketim bencilliği sonunda meyvelerini vermiş ve Dünya insanlığı kovmak için ellerini sıvazlamaktadır.Kim suçlayabilir ki.Biz onu düşündük mü ki aynını ondan bekleyelim.Her neyse Greenpeace üyesi falan değilim merak ediyorsanız.Ama bazı gerçeklere uyansak iyi olacağının taraftarıyım.
Film belli bir noktasına kadar umut ve umutsuzluğun savaşını ciddi anlamda hissettiriyor.Ve umutsuzluk ne yazık ki birkaç sayıyla önde.Ta ki "şans eseri" uzay pilotumuz gizli NASA üssünü bulana kadar.E burdan sonra umutlanmak ve olayın gidişatını anlamak için kahin olmaya gerek yok yani:) Konudan ziyade parmak basmak istediğim nokta film sizi duygudan duyguya çok güzel atlatıyor.Bu buluşmaya kadar ne zaman ölecekler diye karalar bağlamışken bir anda işte bu güle güle Dünya dedik(Çok kolaydı ya). Benzer değişimleri birçok noktada tekrar tekrar yaşadık(Ah Dr Mann ah).
Filmin yorumlamadığım daha birçok noktası var ve her ne kadar tüm noktalara dokunmayı istesem de burada roman yazma amacında değilim.Lakin şu noktaya özellikle parmak basmak isterim film bilim konusunda oldukça iyi.Yönetmen, senarist,danışmanlar ve hatta anlatan oyuncular harika iş çıkarmışlar. Tam manada kanıtlanmamış teorileri içerseler de(izafiyet başta olmak üzere) insanları o konularda muallakta bırakmamaya çalışmışlar ve gayet hoş ve basit denebilecek şekilde açıklamışlar.Tabi her konu için böyle bir şey söyleyemiyorum. Sonuçta misal olarak karadeliklerle ilgili ne biliniyor ki açıklayabilsinler.İçine girmeyi bırakın gözlem dahi yapamadığımız oluşumlar.O yüzden bu konuda eksi puan vermek haksızlık olur ki ben de vermiyorum,verenleri haksız buluyorum.
Eğer izlemediyseniz demiyorum muhtemelen izlemeyen çok az kalmıştır.İzleyip tam keyif alamadıysanız tekrar izlemenizi öneririm çünkü keyif alamamanızın sebebinin boşlukta kalan noktalar olduğu düşüncesindeyim.Bu boşluklar ikinci seferinizde hatrı sayılır değerde kapanacaktır ve siz de eksik tattığınız keyfe bir adım daha yaklaşacaksınız. Puanım 10 üzerinden 9.Kırılan bir puana takılmayın verdiğim 9 puana bakın ;)